Του σατανα πρεπει να εισαι εσυ και λες τετοια πραγματα

Δεν θα επρεπε να κανεις κομμα ωστε να εφαρμοσεις τις αναλυσεις σου; Εμενα με πειθεις αλλα πρεπει να πεισεις και την πλειοψηφεια της κοινωνιας.

Ο χρήστης bibendum έγραψε:
Του σατανα πρεπει να εισαι εσυ και λες τετοια πραγματα

Όχι, το γνωρίζω το παλικάρι, δεν είναι του σατανά, μόνο μεγάλωσε.

Ο χρήστης bibendum έγραψε:
Του σατανα πρεπει να εισαι εσυ και λες τετοια πραγματα

Μόνο του σατανά;;;;

Όχι, το γνωρίζω το παλικάρι, δεν είναι του σατανά, μόνο μεγάλωσε.

Τα σέβη μου!

Δεν θα επρεπε να κανεις κομμα ωστε να εφαρμοσεις τις αναλυσεις σου; Εμενα με πειθεις αλλα πρεπει να πεισεις και την πλειοψηφεια της κοινωνιας.

Το ετοιμάζω... Θα είναι σατανικό...

Αλήθεια τι σχέση έχεις με μακροοικονομική ανάλυση;;;

Ο χρήστης markvag έγραψε:

Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως είναι καθαρά πολιτική απόφαση και όχι θέμα έλλειψης ρευστότητας.

Ιδίως στην περίπτωση της Ελλάδας είναι 100% πολιτική απόφαση (που μάλιστα πάρθηκε από άλλες χώρες, γιατί δυσκολεύομαι να διακρίνω κάποια ουσιαστική πρωτοβουλία - απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης για να ξεπεραστεί η ύφεση τα τελευταία 5-6 χρόνια... ) και όχι πραγματικό πρόβλημα. Δεν λέω ότι είναι κάτι απλό (κουνάμε το ραβδάκι και τελειώσαμε, αντιθέτως είναι δύσκολο), απλά λέω ότι είναι πολιτικό το θέμα και όχι πραγματικό.

+1000

Την πολιτική απόφαση τη λαμβάνουν άνθρωποι που κατοικούν εκτός της χώρας; Όχι μόνο τώρα, που είμαστε, όπως μαθαίνουμε, υπό Κατοχή, αλλά ανέκαθεν;
Ποιος έστειλε τους 'πολιτικώς αποφασίζοντες' στη θέση τους και ποιος τους ξαναέστειλε μετά ξανά και ξανά; Ψήφισαν τα δέντρα, είχαμε βία και νοθεία, επεβλήθη το αποτέλεσμα σε 'εκλογές' από κάποια χούντα;

Ερωτήσεις ενός 5χρονου...

Είναι τέτοιες οι εποχές, που μάλλον χρειάζεται να θυμηθούμε τι μαθαίναμε στο δημοτικό.

Αυτά που μαθαίναμε στο Δημοτικό, αλλά και παντού στην θεωρία, δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα...

Συγνώμη, αλλά η δημοσιονομική πολιτική που ακολουθεί η χώρα τα τελευταία χρόνια είναι αποτέλεσμα της ανεξάρτητης πολιτικής βούλησης των ελληνικών κυβερνήσεων;;;

Εγώ μίλησα για τα τελευταία 5-6 χρόνια.

Με το αποτέλεσμα των εκλογών πρέπει να συμφωνούμε όλοι;;;; όπως επίσης και με την επιχειρηματολογία που χρησιμοποιήθηκε για να μαντρώσει σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων;;;;

Όχι φυσικά, αυτό έλειπε, να υπάρχει γενική συμφωνία.
Μόνο που η χώρα, διαχρονικά, κάνει κακές επιλογές και οι κακώς αποφασίζοντες λαμβάνουν εκ νέου την εντολή.
Κι άμα δεν τη λαμβάνουν οι ίδιοι, τη λαμβάνουν άλλοι που υπόσχονται...όμοιες κακές επιλογές.

Η Ρώμη πάντως καταστράφηκε τελικά όταν άρχισε να γίνεται πλειοδοσία υποσχέσεων προς εκείνους που είχαν αποφασιστική ισχύ (Πραιτωριανούς) από τους υποψηφίους αυτοκράτορες. Δεν ξέρω αν αυτό μας θυμίζει κάτι.

Ναι, όσο μας θυμίζει και το ότι 'Ο Σαμαράς έσωσε την Ελλάδα στο παρά 1'

Τίποτε απολύτως...

Ο χρήστης markvag έγραψε:
Ναι, όσο μας θυμίζει και το ότι 'Ο Σαμαράς έσωσε την Ελλάδα στο παρά 1'

Τίποτε απολύτως...

Αυτό ισχύει...στο παρά 1.30' για την ακρίβεια

Το μόνο που μας έσωσε ήταν το ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Πώς το λένε, είμαστε απόγονοι του τύπου που όταν άκουσε κάτι να πλησιάζει μέσα στη νύχτα, έβαλε τα πόδια στους ώμους κι όχι του άλλου που πήγε να δει τι παίζει.

Ο χρήστης markvag έγραψε:
Ναι, όσο μας θυμίζει και το ότι 'Ο Σαμαράς έσωσε την Ελλάδα στο παρά 1'

Τίποτε απολύτως...

Ναι μα επεσε και ετσι σωθηκε η Ελλαδα......

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Όχι φυσικά, αυτό έλειπε, να υπάρχει γενική συμφωνία.
Μόνο που η χώρα, διαχρονικά, κάνει κακές επιλογές και οι κακώς αποφασίζοντες λαμβάνουν εκ νέου την εντολή.
Κι άμα δεν τη λαμβάνουν οι ίδιοι, τη λαμβάνουν άλλοι που υπόσχονται...όμοιες κακές επιλογές.

Η Ρώμη πάντως καταστράφηκε τελικά όταν άρχισε να γίνεται πλειοδοσία υποσχέσεων προς εκείνους που είχαν αποφασιστική ισχύ (Πραιτωριανούς) από τους υποψηφίους αυτοκράτορες. Δεν ξέρω αν αυτό μας θυμίζει κάτι.

Πως δεν μας θυμίζει : τον Κώστα Στούπα να μας ζαλίζει τον π@τσο με ανακυκλωμένα τα ίδια (καρμπόν κυριολεκτικά) 30 άρθρα επί 10 + χρόνια..
Δεν ξέρω αν αυτό μας θυμίζει κάποιον εδώ στο forum

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Το μόνο που μας έσωσε ήταν το ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Πώς το λένε, είμαστε απόγονοι του τύπου που όταν άκουσε κάτι να πλησιάζει μέσα στη νύχτα, έβαλε τα πόδια στους ώμους κι όχι του άλλου που πήγε να δει τι παίζει.

ειμαστε απογονοι του τυπων που οταν ακουσαν κατι να πλησιαζει μεσα στη νυχτα:

1. Εφτιαξαν ενα 'οργανισμο παρακολουθησης πραγματων που τα ακουμε και πλησιαζουν τη νυχτα' και διορισαν μεσα διαφορους με καλους μισθους.
2. εστησαν παραγκα που εκοβε εισιτηρια για να το ακουν και οι αλλοι (ηχογραφημενο).
3. ειπαν στο καφενειο οτι αυτο που πλησιαζει στη νυχτα ειναι οι κομμουνιστες
4. ειπαν στο αλλο καφενειο οτι αυτο που πλησιαζει τη νυχτα ειναι οι δεξιοι
5. Πουλαγαν το τυρι και το γαλα ακριβοτερα γιατι τα τρωει αυτο που πλησιαζει μεσα στη νυχτα
6. ακουγαν με δεος και πιστευαν τους παραπανω ηλιθιους

@koutsan
Ο Στούπας εκφράζει τη μια όχθη, άλλοι την απέναντι. Φυσικά, όπως κατά κανόνα συμβαίνει, οι ακραίοι ορθόδοξοι κάθε πλευράς αδυνατούν να διακρίνουν οτιδήποτε πέραν των θεωριών τους.
Αυτό είπε η αγορά οι μεν, αυτό είπε ο Μαρξ οι δε. Κι άμα στραβώνει το σύμπαν, φταίνε οι...άλλοι.

Ειδικά για το Στούπα, είναι από τους επικεφαλής της θεωρίας της αγίας Αγοράς. Κάθεται με τα φιλαράκια του στο capital και ευλογάνε ο ένας τα γένια του άλλου, διότι, φυσικά, μόνο εκείνοι γνωρίζουν την ΑΛΗΘΕΙΑ, την οποία, ΦΥΣΙΚΑ, οφείλουν να διαδώσουν.
Δεν ξέρω αν κι αυτό θυμίζει κάτι.

1. Στην προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ είχαν εμφανιστεί κάποιοι εκπρόσωποι των ομολογιούχων για να αποδοκιμάσουν τον Βενιζέλο. Επειδή με το PSI «κουρεύτηκαν» τα ομόλογα του δημοσίου που κατείχαν και έχασαν σημαντικό μέρος της περιουσίας τους. Την επόμενη μέρα οι ομολογιούχοι με τα πανό τους επευφημούσαν τον Α. Τσίπρα στην προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος ζητάει τη διαγραφή του χρέους. Ήταν ένα ενδεικτικό παράδειγμα του παραλογισμού που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία ακόμα και σήμερα. Θέλουμε να διαγραφεί το χρέος μας, να μη δώσουμε φράγκο στους «τοκογλύφους». Αλλά είμαστε φυσικά αντίθετοι και διαδηλώνουμε όταν διαγράφεται το χρέος που κατέχουν 15.000 Έλληνες ομολογιούχοι, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, το ΙΚΑ, οι ασφαλιστικές εταιρείες. Ακόμα και οι τράπεζες, γιατί εκεί έχουμε τις καταθέσεις μας. Είμαστε σύμφωνοι αν χάσουν τα λεφτά τους οι αντίστοιχοι Ευρωπαίοι καταθέτες και συνταξιούχοι. Αρκεί να μην είμαστε εμείς και όποιος άλλος ας είναι. Αυτό στην Ελλάδα ονομάστηκε αριστερή και πατριωτική πολιτική. Στον υπόλοιπο κόσμο λέγεται παρασιτισμός. Δυστυχώς στον αληθινό κόσμο δεν μπορείς συνέχεια να πουλάς τρέλα, όπως πουλάς στις τηλεοπτικές εκπομπές της χώρας μας.

2. Οι ηρωικοί αγώνες για το χρέος είναι το θέμα που διαχωρίζει τους πραγματικούς πατριώτες από τους «υποτελείς» και τους «δοσίλογους». Λένε οι απατεώνες. Τίποτα δεν μας έχει συμβεί προς το παρόν εξαιτίας του χρέους. Είναι φυσικά σοβαρό ζήτημα. Όταν το αποπληρώνουμε είναι καλύτερο να δίνουμε λιγότερα τοκοχρεολύσια παρά περισσότερα. Αυτό όμως είναι μια διαδικασία που θα κρατήσει δεκαετίες. Έχουν αλλάξει οι όροι ήδη, ξανά και ξανά, θα ξανά αλλάξουν τον Σεπτέμβρη και θα αλλάξουν πολλές φορές ακόμα. Στην πραγματικότητα αυτό το χρέος θα το αποπληρώσουν τα παιδιά των παιδιών μας. Ο Μπλερ, πριν λίγα χρόνια, ξόφλησε το χρέος της Αγγλίας από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά δηλαδή από έναν αιώνα. Πριν κάποια χρόνια εμείς πληρώναμε ακόμα τα χρέη του 1800. Όλη αυτή η συζήτηση είναι παραπειστική για να κρύψει τα πραγματικά προβλήματα. Το χρέος ήδη έχει μειωθεί με την πτώση των επιτοκίων και την επιμήκυνση του χρόνου της εξόφλησης. Και θα μειωθεί κι άλλο. Ήδη σήμερα πληρώνουμε δόσεις τα μισά απ’ όσα πληρώναμε το 2009, προ κρίσης. Θυμάσαι κανένα κόμμα, κανένα μέσο ενημέρωσης, να μιλάει τότε για το χρέος και τις δόσεις που πληρώναμε κάθε χρόνο; Τότε όλοι απλώς ήθελαν να δανείζονται περισσότερο.

3. Η συζήτηση για το χρέος έχει στόχο να κρύψει ότι κάποιοι, κάθε μέρα, ζουν καλύτερα εις βάρος σου. Το πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε 4 χρόνια δεν ήταν το χρέος, ήταν το έλλειμμα. Ότι χρειαζόμαστε δηλαδή δανεικά κάθε χρόνο για να ζούμε και δανεικά πια δεν υπάρχουν. Ούτε ένα ευρώ δεν έχουμε ακόμα δώσει για την εξόφληση του χρέους. Αφού ακόμα δανειζόμαστε, μέχρι τώρα που υποτίθεται ότι έχουμε πια πρωτογενές πλεόνασμα. Αφού είχαμε έλλειμμα, πώς να εξοφλήσουμε χρέος; Προσθέταμε κι άλλο μέχρι πέρυσι. Η λιτότητα που υπέστη η ελληνική κοινωνία δεν έχει καμία σχέση με το χρέος. Έχει με την ανάγκη να προσαρμόσουμε το κόστος του κράτους στα έσοδά του, αφού πια δεν μας δανείζανε. Όσοι μιλάνε μόνο για χρέος και το συσχετίζουν με τη λιτότητα θέλουν να κρύψουν ότι η λιτότητα η δική σου οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί υπεράσπισαν και διατήρησαν τα δικά τους έσοδα εις βάρος σου.

4. Πληρώνουμε για τη σωτηρία των τραπεζών. [/b]Είναι επίσης ψέμα για τους ίδιους με τους προηγούμενους λόγους. Δεν πληρώσαμε τίποτα για τις τράπεζες, δεν υποστήκαμε καμία λιτότητα για τις τράπεζες. Τις «σώσαμε» με ξένα δάνεια για να διατηρήσουμε ανέπαφες τις καταθέσεις μας. Αλλιώς έπρεπε να μη τις «σώσουμε», όπως μας συμβούλευαν οι πολύ «αντισυστημικοί» αγωνιστές και να γίνουμε δηλαδή Κύπρος. Να χάσουμε τις καταθέσεις μας. Ηρωικά. Όμως ούτε και σ’ αυτό συμφωνούσαν. Αυτό που προπαγάνδιζαν στην Ελλάδα ήταν «κακό» όταν συνέβη στην Κύπρο. Στην πραγματικότητα, το «αντιμνημονιακό μέτωπο» δεν έχει καμία λογική και καμία γραμμή. Λέει μόνο τα ευχάριστα αδύνατα. Πάντα να πληρώνει κάποιος άλλος. Στην πραγματικότητα η διάσωση των τραπεζών ίσως είναι το μόνο πράγμα που δεν θα επιβαρύνει το χρέος. Όπως φαίνεται ήδη το κράτος παίρνει τα λεφτά του πίσω, ιδιωτικοποιώντας τις σιγά-σιγά πάλι.

5. Οι φόροι έχουν τσακίσει τους Έλληνες. Είναι αλήθεια, όμως αυτοί που το λένε αυτό είναι εκείνοι ακριβώς που με την πολιτική τους οδηγούν στην υπερφορολόγηση. Γιατί είμαστε αντίθετοι στους φόρους; Αυτό το κράτος που έχουμε δεν είναι αυτό που μας αρέσει; Δεν θέλουμε αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας, του Ελληνικού. Δεν θέλουμε την ιδιωτικοποίηση των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων. Δεν θέλουμε την κατάργηση των χιλιάδων άχρηστων φορέων, εταιρειών, ιδρυμάτων, οργανισμών που στοιχίζουν 7 δις το χρόνο σε γραφειοκρατία, όσο ένα μνημόνιο, τη διπλάσια από άλλες χώρες της Ευρώπης. Δεν θέλουμε την κινητικότητα των ΔΥ, τη μετακίνησή τους δηλαδή σε πραγματικές θέσεις εργασίας και όχι σε αργομισθίες. Δεν θέλουμε την αξιολόγηση, δεν θέλουμε να λειτουργήσουν τα πειθαρχικά για να απομακρύνουν τους επίορκους. Τότε γιατί παραπονιόμαστε; Αυτό το κράτος τόσο κοστίζει. Τι είναι οι φόροι; Δεν είναι το κόστος του κράτους, αυτά που πληρώνει η κοινωνία για να χρηματοδοτεί τα έξοδα του κράτους; Αυτοί που δεν θέλουν να αλλάξουν οι δομές του γραφειοκρατικού κράτους είναι εκείνοι που επιβάλλουν την υπερφορολόγηση. Δυστυχώς, άλλη αριθμητική δεν έχει εφευρεθεί ακόμα. Αν πιστεύουμε ότι οι φόροι είναι πολλοί, τότε πρέπει να μειωθεί το κόστος του κράτους. Αν μας αρέσει και υπερασπιζόμαστε το κράτος όπως έχει δεν πρέπει να παραπονιόμαστε για τους φόρους.

6. Οι συντηρητικές δυνάμεις της χώρας δεν απασχολούνται με όλα αυτά τα πεζά πράγματα, τους αριθμούς, την απλή αριθμητική. Δεν υπάρχουν μόνο οι αριθμοί, υπάρχουν και οι άνθρωποι, λένε ποιητικά. Όπου ακούς πολλή ποίηση κάποιος σε κλέβει. Γι’ αυτό παίρνουν διαζύγιο από τα μαθηματικά, παίρνουν διαζύγιο από την κοινή λογική. Οι «άλλοι», οι «ξένοι», οι «Ευρωπαίοι γκάνγκστερ» θα μας διαγράψουν το χρέος, θα μας χαρίσουν δηλαδή τα λεφτά τους. Μετά θα συνεχίζουν να μας δανείζουν, ώστε να μην υποβληθούμε στην «αντιλαϊκή λιτότητα», να μην αλλάξει δηλαδή το επίπεδο ζωής που είχαμε το 2009. Να μας δώσουν δηλαδή κι άλλα λεφτά. Τέλος, αν είναι δυνατόν με ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, να μας δώσουν και μια «μη δανειακή χρηματοδότηση», για να κάνουμε επενδύσεις. Να μας δώσουν δηλαδή κι άλλα λεφτά. Αν συνοψίσεις όλα όσα λένε γύρω μας αυτά τα 4 χρόνια, αν μπορέσεις να αφαιρέσεις τις κραυγές για αποικίες, προδότες, υποτελείς, τοκογλύφους, το μόνο που μένει είναι μια λέξη: Λεφτά. Να μας δίνετε συνέχεια λεφτά, κι άλλα λεφτά, πιο πολλά λεφτά. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που κάποιοι έχουν βαφτίσει τη ζητιανιά επαναστατικό δικαίωμα.

7. Γιατί όλοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, συνδικαλιστές και καθεστωτικά Μέσα, επιτίθενται με τόση μανία στον Σόιμπλε που «ασκεί ιταμούς εκβιασμούς»; Γιατί λέει την αλήθεια. Λέει ότι δεν έχετε λύσει το πρόβλημα, είσαστε ακόμα σε κίνδυνο αν δεν κάνετε ό,τι πρέπει. Έχει δίκιο, γιατί μηδενίσαμε το έλλειμμα πράγματι. Αυτό όμως δεν επετεύχθη επειδή μειώσαμε όσο έπρεπε τα κόστη του κράτους, ούτε γιατί αυξήσαμε την παραγωγή, δηλαδή τα έσοδά μας. Επετεύχθη με την υπερβολική φορολόγηση. Και για να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση του ίσα βάρκα ίσα νερά ισοζυγίου χρειάζεται να συνεχιστεί αυτή η υπερφορολόγηση. Είναι όμως αυτό δυνατόν; Ήδη οι φόροι δεν πληρώνονται, κάθε μήνα προστίθενται 1 δις ανεξόφλητοι φόροι. Ήδη τα ασφαλιστικά ταμεία παρουσιάζουν πάλι ελλείμματα παρά τις μειώσεις. Τι θα γίνει; Θα μπουν κι άλλοι φόροι; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά μόνο ριζικές αλλαγές, μείωση στο κόστος της γραφειοκρατίας, απελευθέρωση της παραγωγής, άνοιγμα των αγορών. Αλλά αυτά δεν θέλει να τα κάνει κανένας, ούτε η κυβέρνηση ούτε πολύ περισσότερο η συντηρητική αντιπολίτευση. Γι’ αυτό δεν υπάρχει άλλη διέξοδος παρά μόνο φόροι. Αν έχεις προσέξει και η ηρωική αντιπολίτευση, όταν στριμώχνεται, για φόρους μιλάει κι αυτή. Για «αναγκαστικές εσωτερικές δανειοδοτήσεις», για «έκτακτες εισφορές» στα εισοδήματα των 20.000, για «χρησιμοποίηση των καταθέσεων στις τράπεζες για αναπτυξιακούς σκοπούς». Δεν έχουν τίποτα άλλο στο μυαλό τους παρά μόνο την αφαίμαξη της κοινωνίας μέχρι θανάτου. Για να διατηρήσουν το πελατειακό κράτος ανέπαφο.

**8. Έχω δυσάρεστα νέα. Θα φτωχύνουμε. **Ακόμα και σήμερα, 5ο χρόνο μνημονίων, είμαστε σε πολύ καλύτερο βιοτικό επίπεδο από τουλάχιστον 15 χώρες από τις 28 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο κι αν φωνάζουμε για «γενοκτονίες» και «ανθρωπιστικές καταστροφές», κανείς δεν μας ακούει. Κανείς δεν πρόκειται να μας χαρίσει λεφτά για να ζούμε εμείς καλύτερα απ’ αυτόν. Η παραγωγική μας ανάπτυξη ούτε τώρα δεν δικαιολογεί το επίπεδο ζωής μας. Αν δεν αναπτύξουμε τις δυνατότητες αυτής της χώρας, αν δεν ξεπεράσουμε θετικά το πρόβλημα, θα φτωχύνουμε κι άλλο. Όσοι απατεώνες λένε ότι θα συμβούν θαύματα επειδή θα χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι, θα διαπραγματευτούν ηρωικά, και άλλα τέτοια τραγελαφικά, απλώς κοροϊδεύουν τον κόσμο. Κανείς δεν θα πληρώνει εσαεί την Ελλάδα. Ό,τι πλούτος θα ’ρθει σ’ αυτή τη χώρα, θα ’ρθει μόνο από τη δουλειά των κατοίκων της. Και δεν θα έρθει κανένας, αν επιμένουμε να διατηρούμε τις ίδιες οικονομικές, κρατικές, κοινωνικές δομές.

**9. Κανείς σε όλο τον πλανήτη δεν λέει **όσα ακούγονται κάθε μέρα στα ελληνικά καφενεία πολιτικά και μιντιακά. Ακόμα και όσοι ζητούν αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη μιλάνε για περισσότερες επενδύσεις, για νομισματική χαλάρωση, ώστε να αναθερμανθεί η οικονομία της Ευρώπης. Αλλά επενδύσεις εδώ δεν γίνονται όχι γιατί δεν υπάρχουν λεφτά. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν άπειρα λεφτά στον κόσμο που θέλουν να επενδυθούν στο ασφαλές περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά δεν προτιμούν την Ελλάδα γιατί το γραφειοκρατικό, κλεπτοκρατικό σύστημα τους αποτρέπει. Ακόμα και όσα λεφτά μάς δίνει ήδη η Ευρώπη με τα διάφορα ΕΣΠΑ και προγράμματα ανεργίας σπαταλώνται, εξαφανίζονται αδιαφανώς σε κρατικές, συνδικαλιστικές, γραφειοκρατικές τρύπες, σε διορισμούς στο δημόσιο και επιδιορθώσεις μητροπολιτικών ναών. Και το φτηνό ευρώ δεν θα βοηθήσει γιατί για να ευνοηθούν οι εξαγωγές πρέπει πρώτα να έχεις εξαγωγές. Όλες οι προοδευτικές προτάσεις που ακούγονται στην Ευρώπη δεν αφορούν την Ελλάδα. Γιατί προϋποθέτουν ότι η Ελλάδα θα αλλάξει και θα εναρμονιστεί με την Ευρώπη, αυτό δεν το διαπραγματεύεται κανείς Ευρωπαίος οποιουδήποτε πολιτικού χρώματος. Όλες οι ωραίες φράσεις και οι ασαφείς διατυπώσεις που επαναλαμβάνουν οι εδώ πολέμιοι της Ευρώπης δήθεν προοδευτικά, περί «ευρωομολόγου» και «αμοιβαιοποίησης χρέους», προϋποθέτουν φυσικά την ενοποίηση πρώτα των ευρωπαϊκών συστημάτων: φορολογικών, ασφαλιστικών, μισθολογικών. Υπάρχει περίπτωση κανείς Σλοβάκος, Πορτογάλος, Πολωνός, Τσέχος, Βέλγος, Ιρλανδός να αναλάβει τα ελληνικά χρέη, να πληρώνει για τις ελληνικές φοροαποφυγές μεγάλων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας; Για τις πρόωρες συντάξεις στα 50; Για τις κομματικές προσλήψεις χωρίς αξιολόγηση και χωρίς έλεγχο; Είναι αστείο, αυτοί που υπερασπίζονται την «ελληνική ιδιαιτερότητα», δηλαδή το χρεοκοπημένο σύστημα, παριστάνουν δήθεν τους υπερασπιστές της προοδευτικής Ευρώπης. Αυτοί που αρνούνται να συμμορφωθούν σε οποιονδήποτε ευρωπαϊκό κανόνα. Ο «προοδευτικός ευρωσκεπτικισμός» τους είναι ένα απλό φύλλο συκής για να κρύψουν την υπεράσπιση του παρασιτικού συστήματος που τους τρέφει.

10. Χωριστήκαμε 4 χρόνια σε «αντιμνημονιακούς», δηλαδή πολύ συντηρητικούς, και σε απλώς συντηρητικούς που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι τα «μνημόνια» είναι μονόδρομος, ότι τα επιβάλλει η Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν μας επέβαλε τίποτα. Η υποχρέωσή μας ήταν να μην έχουμε πια ελλείμματα, να μη ζητάμε καινούργια δανεικά. Το ότι μηδενίσαμε τα ελλείμματα διαλύοντας τον παραγωγικό ιστό της χώρας για να διασώσουμε το πελατειακό κράτος ήταν δικιά μας επιλογή. Δεν ήταν μονόδρομος. Σε αυτό το παιχνίδι, κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις έπαιζαν το ρόλο του «καλού και του κακού μπάτσου». Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Και οι στόχοι ήταν οι ίδιοι. Αλλά και η κοινωνία μας δεν ήταν καθόλου αθώα σ’ αυτό το παιχνίδι. Κανείς δεν κοροϊδεύεται τόσα χρόνια αν δεν θέλει να κοροϊδευτεί. 30 χρόνια πλαστής ευημερίας μάς έκαναν να μην μπορούμε να πιστέψουμε ότι δεν ήταν φυσιολογικός ο τρόπος που ζούσαμε μέχρι το 2009. Ότι οφειλόταν στην κατανάλωση των ξένων χρημάτων. Πιστέψαμε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, κοροϊδεύοντας τους ξένους και παριστάνοντας τα κακομαθημένα παιδιά. Το χειρότερο, πιστέψαμε ιδιοτελώς ότι θα συνεχίσουμε έτσι, φορτώνοντας τα βάρη σε κάποιους άλλους, στους ασθενέστερους συμπολίτες μας. Δεν γίνεται. Δεν πρόκειται να συμβεί. Θα αλλάξουμε ή θα φτωχύνουμε. Δεν χρειάζεται να είναι οικονομολόγος κανείς. Οι Έλληνες είναι εξωστρεφής λαός, όλοι έχουν πάει έξω, είναι στο ίντερνετ, ξέρουν πολύ καλά τι γίνεται στις άλλες χώρες. Υπάρχει καμία χώρα της Ευρώπης που να λειτουργεί έτσι όπως η Ελλάδα;

Συμπληρώθηκαν 4 χρόνια μνημονίου και μπαίνουμε στο πέμπτο, και έβδομο χρόνο ύφεσης. Είναι ένα τέλος μιας περιόδου. Αυτό το καλοκαίρι ας σκεφτούμε ήρεμα τι σήμαιναν όλες αυτές οι κραυγές για δικτατορίες, αποικίες, προδότες, δοσίλογους, τοκογλύφους και υποτελείς της Μέρκελ. Και γιατί όλοι προσπαθούν τώρα να τις κάνουν να ξεχαστούν. Ας σκεφτούμε τώρα ότι κάψαμε τις πόλεις μας, καταστρέψαμε τον τουρισμό, βάλαμε τη βία και τη ρητορική του μίσους στη ζωή μας, χάσαμε συνανθρώπους μας, η μόνη χώρα που είχε νεκρούς από την κρίση, μιλήσαμε για εμφύλιο. Ας σκεφτούμε ότι όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσαμε να συντηρήσουμε το παλιό σύστημα, να γυρίσουμε τα πράγματα πίσω, να μην αλλάξουμε. Την ώρα που έπρεπε να αλλάξουμε τα πάντα. Και ας γυρίσουμε τον Σεπτέμβριο πιο ώριμοι. Είναι δυσάρεστο να παραδεχτείς τα δικά σου λάθη, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Δεν θα αλλάξει η χώρα αν δεν αλλάξουμε οι ίδιοι. Και μια χώρα δεν αλλάζει ποτέ με φθόνο, με επιθετικότητα, με μίσος, με ολοκληρωτικές θεωρίες του προηγούμενου αιώνα, με στοχοποίηση όποιου σκέφτεται διαφορετικά. Μια χώρα αλλάζει όταν οι πολίτες της είναι ανοιχτοί, δημιουργικοί, άφοβοι, με αυτοπεποίθηση, με γενναιοδωρία, με περιέργεια, με επιθυμία να δοκιμάσουν το διαφορετικό, να πειραματιστούν, να δημιουργήσουν. Καλό καλοκαίρι.

http://www.athensvoice.gr/the-paper/art ... /edito-488

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
1. Στην προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ είχαν εμφανιστεί κάποιοι εκπρόσωποι των ομολογιούχων για να αποδοκιμάσουν τον Βενιζέλο. Επειδή με το PSI «κουρεύτηκαν» τα ομόλογα του δημοσίου που κατείχαν και έχασαν σημαντικό μέρος της περιουσίας τους. Την επόμενη μέρα οι ομολογιούχοι με τα πανό τους επευφημούσαν τον Α. Τσίπρα στην προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος ζητάει τη διαγραφή του χρέους. Ήταν ένα ενδεικτικό παράδειγμα του παραλογισμού που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία ακόμα και σήμερα. Θέλουμε να διαγραφεί το χρέος μας, να μη δώσουμε φράγκο στους «τοκογλύφους». Αλλά είμαστε φυσικά αντίθετοι και διαδηλώνουμε όταν διαγράφεται το χρέος που κατέχουν 15.000 Έλληνες ομολογιούχοι, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, το ΙΚΑ, οι ασφαλιστικές εταιρείες. Ακόμα και οι τράπεζες, γιατί εκεί έχουμε τις καταθέσεις μας. Είμαστε σύμφωνοι αν χάσουν τα λεφτά τους οι αντίστοιχοι Ευρωπαίοι καταθέτες και συνταξιούχοι. Αρκεί να μην είμαστε εμείς και όποιος άλλος ας είναι. Αυτό στην Ελλάδα ονομάστηκε αριστερή και πατριωτική πολιτική. Στον υπόλοιπο κόσμο λέγεται παρασιτισμός. Δυστυχώς στον αληθινό κόσμο δεν μπορείς συνέχεια να πουλάς τρέλα, όπως πουλάς στις τηλεοπτικές εκπομπές της χώρας μας.

Εν προκειμένω όμως πήραν τα @@ τους οι Έλληνες ομολογιουχοι, τα νοσοκομεία, οι φορείς, τα ταμεία, τα παν/μια, κλπ, ενώ ένα σωρό άλλα ομόλογα(της ΕΚΤ για παράδειγμα) πληρώθηκαν στο ακέραιο.

Δεν το λες και πολύ δίκαιο αυτό, έτσι δεν είναι;