Ο χρήστης red_monster έγραψε:
το ορθό πολίτικο κεμπαπ σαν του θανάση στο μοναστηράκι φέρει λαδωμένη πίτα, κεμπαπ, ντομάτα, τζατζίκι και μαϊντανό...

σιγά μην βάλεις κέσταπ στο σουβλάκι, βασικά σωστά ειπώθηκε, κέτσαπ πουθενά, αν θες σάλτσα φρέσκια ντομάτας

ποιό τουρίστας πεθαίνεις.....

άκου κεμπάπ στο μοναστηράκι, δεν τα παίρνω κατεψυγμένα καλύτερα να τα κάνω στο σπίτι?
λαδωμένη πίτα η σωστή πίτα είναι αφράτη πάχους τουλάχιστον 2cm και ψημένη σε πλάκα που έχουμε αλοίψει με λίγο βούτυρο με το πινέλο ώστε στην μέση να έχει ροδοκόκινο χρώμα, ούτε κάρβουνα, ούτε λάδια και φριτέζες.

και για να μην το ξεχάσω....γύρο μοσχαρίσιο με κέτσαπ-μουστάρδα και γάλα κακάο της ΑΓΝΟ

Γυρο με γαλα κακαο;

λίγα για τον θανάση

Ο χρήστης dimik έγραψε:
άκου κεμπάπ στο μοναστηράκι, δεν τα παίρνω κατεψυγμένα καλύτερα να τα κάνω στο σπίτι?

Του Θανάση πάντως που λέει και ο κόκκινοτερας είναι Ντομάτα-κρεμμύδι-μαϊντανός-λίγο καυτερό πιπέρι κι αν θες τζατζίκι. Μακάρι και εδώ πάνω να έβρισκα τέτοιον μάστορα (minus την τέζα λαδωμένη πίτα )

Ο χρήστης nass έγραψε:

http://el.wikipedia.org/wiki/Ντόνερ_κεμπάπ

από αυτό προέρχεται ο γύρος και εξελίχθηκε από τους Μικρασιάτες και Κων/πολίτες πρόσφυγες στην Ελλάδα.

Και που είναι το κέτσαπ είπαμε ?

(Σάλτα ντομάτα είναι άλλη φάση --> ρισπεκτ)

Κινέζικο αλλά εξίσου παλιό με τον γύρο
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=325535

Με σάλτσα ντομάτας τα έτρωγα πριν χρόνια στον Κορυδαλλό.
Δεν έχω πάει πρόσφατα βέβαια αλλά υποθέτω θα τα φτιάχνουν ακόμα έτσι.

Σε λίγο θα πηγαίνουμε με παχυμετρο στο πιτογυραδικο

Δεν υπάρχει 'σωστό' και 'λάθος' στην κουζίνα. Ο ουρανίσκος και οι προτιμήσεις του καθενός είναι προσωπικές, οπότε το να λέμε έτσι το πιτογυρο, γιουβέτσι η μπουγάτσα, είναι συζήτηση χωρίς τελικό προορισμό.
Η γυναίκα πχ βάζει κέτσαπ μουστάρδα τζατζίκι στο πιτογυρο.
Αηδία; Ασφαλώς για το 99,9%. Αλλά έτσι της αρέσει - αυτό δεν είναι το ζητούμενο;

ΟΚ έφυγε.
Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ με αυτό το σίχαμα που παραγγέλνει.

Μετά από (σίγουρα) χιλιάδες πιτόγυρα που έχω καταναλώσει στη ζωή μου, η λαδωμένη πίτα πλέον είναι αιτία να μείνω νυστικός. Δεν παλεύεται με τίποτα. Καλύτερα να τη φάω άψητη.

Ο χρήστης Jorge_greek έγραψε:

άκου κεμπάπ στο μοναστηράκι, δεν τα παίρνω κατεψυγμένα καλύτερα να τα κάνω στο σπίτι?

Του Θανάση πάντως που λέει και ο κόκκινοτερας είναι Ντομάτα-κρεμμύδι-μαϊντανός-λίγο καυτερό πιπέρι κι αν θες τζατζίκι. Μακάρι και εδώ πάνω να έβρισκα τέτοιον μάστορα (minus την τέζα λαδωμένη πίτα )

αν του πεις δεν στην λαδώνει...εγώ πάντα χωρίς λάδι...

τσινάει βέβαια ο μπάρμπας ... 'όλοι οι νέοι τα ίδια, και ο γιός μου θέλει πατάτες στο σουβλάκι και και...'

Ο χρήστης g8777 έγραψε:
Σε λίγο θα πηγαίνουμε με παχυμετρο στο πιτογυραδικο

Δεν υπάρχει 'σωστό' και 'λάθος' στην κουζίνα. Ο ουρανίσκος και οι προτιμήσεις του καθενός είναι προσωπικές, οπότε το να λέμε έτσι το πιτογυρο, γιουβέτσι η μπουγάτσα, είναι συζήτηση χωρίς τελικό προορισμό.
Η γυναίκα πχ βάζει κέτσαπ μουστάρδα τζατζίκι στο πιτογυρο.
Αηδία; Ασφαλώς για το 99,9%. Αλλά έτσι της αρέσει - αυτό δεν είναι το ζητούμενο;

ΟΚ έφυγε.
Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ με αυτό το σίχαμα που παραγγέλνει.

μια γκόμενα που είχα πριν μερικά χρόνια ταυτιζόταν επικίνδυνα με το γούστο της γυναίκας σου ...

Ο χρήστης red_monster έγραψε:

άκου κεμπάπ στο μοναστηράκι, δεν τα παίρνω κατεψυγμένα καλύτερα να τα κάνω στο σπίτι?

Του Θανάση πάντως που λέει και ο κόκκινοτερας είναι Ντομάτα-κρεμμύδι-μαϊντανός-λίγο καυτερό πιπέρι κι αν θες τζατζίκι. Μακάρι και εδώ πάνω να έβρισκα τέτοιον μάστορα (minus την τέζα λαδωμένη πίτα )

αν του πεις δεν στην λαδώνει...εγώ πάντα χωρίς λάδι...

τσινάει βέβαια ο μπάρμπας ... 'όλοι οι νέοι τα ίδια, και ο γιός μου θέλει πατάτες στο σουβλάκι και και...'

Ε τη θες τη λαδωμενη πιτουλα, εμένα όποτε μου τη δίνουν στεγνή στραβώνω

Ο χρήστης Angel!!!! έγραψε:
Με σάλτσα ντομάτας τα έτρωγα πριν χρόνια στον Κορυδαλλό.
Δεν έχω πάει πρόσφατα βέβαια αλλά υποθέτω θα τα φτιάχνουν ακόμα έτσι.

πες τα μπας και μαθουν τιποτα τα γατάκια του βορρά.

Και η σάλτσα βγαλμένη από την κατσαρόλα εκείνη τη στιγμή!

Με σαλτσα, αν δεν ειναι πολυ πηχτη, γινεται παπαρα. Αηδια...

Sent from my Neo V using Tapatalk.

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:

το ορθό πολίτικο κεμπαπ σαν του θανάση στο μοναστηράκι φέρει λαδωμένη πίτα, κεμπαπ, ντομάτα, τζατζίκι και μαϊντανό...

Χωρις ντομάτα στο δικό μου παρακαλώ,πολλά τα ζουμιά ειδικά απο την στιγμή που έχει και τζατζίκι.

ο Καποδίστριας στην πλατεία βάζει μια σάλτσα ... σαν σάλτα από κοκκινιστό

Red monster γύρω στο 1.80, ξανθιά, γυμναστική ακαδημία και με παρατσούκλι Παμελα;

Ο πλεον πιουρίστικος είναι με μοσχαρίσιο κρέας σε ατόφια κομμάτια κι όχι κιμάς, ο οποίος δεν ξέρω αν συνηθιζόταν για τους χαμουτζήδες.

Μάθετε ιστορία. Όχι απλά συνηθιζόταν, ήταν ο πρώτος που ήρθε το 1915 από τους αρμένηδες, και ο μόνος γύρος σχεδόν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '70, ο χοιρινός σπάνιζε. Τότε απαγορεύτηκε εν μία νυκτί κατόπιν αγορανομικών ελέγχων η χρήση αλεσμένου κρέατος λόγω του ότι είχαν παρουσιαστεί περιπτώσεις βρωμιάρηδων με γύρο επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Οι νεώτεροι που δεν τον είχαν δει ποτές τους νομίζουν ότι είναι νεωτερισμός, αλλά είναι το αρχέτυπο.
Κορυδαλλός, Νίκαια, Δραπετσώνα και γενικά Β' Πειραιώς, μαζί με τα πέριξ της Βαρβακείου και το Μοναστηράκι είναι η κοιτίδα του γύρου στη χώρα μας, και αρχικοί φορείς οι αρμένηδες, αυτοί το ξεκίνησαν το τρεντ το '15.
Μετά ('80ς) μας έμεινε αποκλειστικά ο χοιρινός και πιο μετά ήρθε και από κοτόπουλο. Πιτσιρίκι στην Αθήνα θυμάμαι τους αρμένηδες, τον Θανάση, και άλλους να έχουν τέτοιο γύρο, πριν χαθεί μεμιάς.
Το μοσχαρίσιο κρέας αλέθεται για να είναι μαλακό, γιατί αν το βάλεις ατόφιο γίνεται σαν σόλα, άσε που μονοκόμματο δεν κόβεται καλά.Επίσης έτσι ανακατεύεται καλύτερα με τα μυρωδικά και τα μπαχάρια.
Γύρο μοσχαρίσιο ξαναείδαμε μόλις τα τελευταία χρόνια, και πάλι σπανίζει. Έχει σχεδόν διπλή τιμή χονδρικής από τον χοιρινό.
Θανάσης, Μπαιρακτάρης και σία στο Μοναστηράκι το έχουν ολίγο ξεφτιλίσει, ούτε για τα πεινασμένα σκυλιά της πλατείας δεν κάνει. Το ωραίο είναι ότι ανοίγουν πρωί πρωί και πάνε τουρίστες που τους έχουν πει να δοκιμάσουν οπωσδήποτε γύρο και περιμένουν στην ουρά από τις 9 μέχρι να ψηθεί.
Η πίτα είναι θέμα ορέξεως, όλα τέτοια δεν είναι? Εγώ π.χ. τη θέλω λεπτή, αλάδωτη και καψαλητή στα κάρβουνα.

Ο χρήστης dimik έγραψε:
http://el.wikipedia.org/wiki/Ντόνερ_κεμπάπ

από αυτό προέρχεται ο γύρος και εξελίχθηκε από τους Μικρασιάτες και Κων/πολίτες πρόσφυγες στην Ελλάδα.

Ο πλεον πιουρίστικος είναι με μοσχαρίσιο κρέας σε ατόφια κομμάτια κι όχι κιμάς, ο οποίος δεν ξέρω αν συνηθιζόταν για τους χαμουτζήδες. Μετά την ιστορία των τρελών αγελάδων πολύ λίγα μαγαζιά στην Μακεδονία φτιάχνουν ακόμα μοσχαρίσιο γύρο. Το ένα τυχαίνει να είναι στην γειτονιά μου και ακόμα τον φτιάχνει όπως οι πρόσφυγες γονείς του, με κομμάτια καθαρό μοσχάρι μαριναρισμένα σε σάλτσα ντομάτας και μπαχαρικά όλο το βράδυ.

Για εμάς τους βόρειους 30δες οι παιδικές αναμνήσεις είναι κέτσαπ και μουστάρδα στον μοσχαρίσιο γύρο μας που έλιωνε στο στόμα τα κρύα χειμωνιάτικα απογεύματα που γυρνούσαμε από τα φροντιστήρια.

Φάτε τώρα τα βιομηχανοποιημένα χοιρινά σας και καμαρώστε ότι τρώτε σωστό 'σουβλάκι' ή 'πιτόγυρο'

Η Παλαια Κοκκινια σου κανει για προσφυγοσυνοικια που ξερει να φτιαξει σουβλακι???
Μου αρεσει που περηφανα μου μοστράρεις και το 'μαστορα' που βαζει και ΠΑΤΑΤΕΣ μεσα? tfm:

Και η σάλτσα βγαλμένη από την κατσαρόλα εκείνη τη στιγμή!

ναι

Με σαλτσα, αν δεν ειναι πολυ πηχτη, γινεται παπαρα. Αηδια...

Sent from my Neo V using Tapatalk.

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ.
ΠΑΝΤΑ ΠΗΧΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΑΛΤΣΑΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Που ειναι ο Μπουσσος που ξερει ο ανθρωπος για τι πράγμα λεω

Ο χρήστης dstou έγραψε:

Ο πλεον πιουρίστικος είναι με μοσχαρίσιο κρέας σε ατόφια κομμάτια κι όχι κιμάς, ο οποίος δεν ξέρω αν συνηθιζόταν για τους χαμουτζήδες.

Μάθετε ιστορία. Όχι απλά συνηθιζόταν, ήταν ο πρώτος που ήρθε το 1915 από τους αρμένηδες, και ο μόνος γύρος σχεδόν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '70, ο χοιρινός σπάνιζε. Τότε απαγορεύτηκε εν μία νυκτί κατόπιν αγορανομικών ελέγχων η χρήση αλεσμένου κρέατος λόγω του ότι είχαν παρουσιαστεί περιπτώσεις βρωμιάρηδων με γύρο επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Οι νεώτεροι που δεν τον είχαν δει ποτές τους νομίζουν ότι είναι νεωτερισμός, αλλά είναι το αρχέτυπο.
Κορυδαλλός, Νίκαια, Δραπετσώνα και γενικά Β' Πειραιώς, μαζί με τα πέριξ της Βαρβακείου και το Μοναστηράκι είναι η κοιτίδα του γύρου στη χώρα μας, και αρχικοί φορείς οι αρμένηδες, αυτοί το ξεκίνησαν το τρεντ το '15.
Μετά ('80ς) μας έμεινε αποκλειστικά ο χοιρινός και πιο μετά ήρθε και από κοτόπουλο. Πιτσιρίκι στην Αθήνα θυμάμαι τους αρμένηδες, τον Θανάση, και άλλους να έχουν τέτοιο γύρο, πριν χαθεί μεμιάς.
Το μοσχαρίσιο κρέας αλέθεται για να είναι μαλακό, γιατί αν το βάλεις ατόφιο γίνεται σαν σόλα, άσε που μονοκόμματο δεν κόβεται καλά.Επίσης έτσι ανακατεύεται καλύτερα με τα μυρωδικά και τα μπαχάρια.
Γύρο μοσχαρίσιο ξαναείδαμε μόλις τα τελευταία χρόνια, και πάλι σπανίζει. Έχει σχεδόν διπλή τιμή χονδρικής από τον χοιρινό.
Θανάσης, Μπαιρακτάρης και σία στο Μοναστηράκι το έχουν ολίγο ξεφτιλίσει, ούτε για τα πεινασμένα σκυλιά της πλατείας δεν κάνει. Το ωραίο είναι ότι ανοίγουν πρωί πρωί και πάνε τουρίστες που τους έχουν πει να δοκιμάσουν οπωσδήποτε γύρο και περιμένουν στην ουρά από τις 9 μέχρι να ψηθεί.
Η πίτα είναι θέμα ορέξεως, όλα τέτοια δεν είναι? Εγώ π.χ. τη θέλω λεπτή, αλάδωτη και καψαλητή στα κάρβουνα.

πεστα γιατι μας εχουν πρηξει.