-
ποιος γνωριζει καλα τα εργα του σκαριμπα; (διηγηματα/μυθιστορηματα)
με ταρακουνησε το θειο τραγι, μου φανηκε κατωτερο το σολο του φιγκαρω (σημειωνω, ειμαι αρχαριος στη λογοτεχνια) και τωρα θα ξεκινησω τον μαριαμπα.
Αυτο που ψαχνω ειναι παρομοια/ους μυθιστορηματα/συγγραφεις. -
Αν δε το έχεις διαβάσει, είναι κλασσικό : http://www.protoporia.gr/lordos-tzim-p-277347.html
-
Ο χρήστης vasilis 1200101 έγραψε:
Paco Ignacio Taibo II το ανάγνωσμα μέρος 2ο. Το παραδέχομαι, κόλλησα με τον Έκτορ άσχημα και σήμερα μπήκαν δύο νέα βιβλία στη συλλογή. Το 'Χωρίς αίσιο τέλος' και το 'Όνειρα συνόρων'.
Θα διαβαστούν στις διακοπές μαζί με τα 'Τηλεφωνήματα' του Roberto Bolano. Έντυπώσεις εν καιρώ!Λοιπόν, Paco Ignacio Taibo II - 'Χωρίς αίσιο τέλος'.
Εξαιρετικό βιβλίο, ουσιαστικά το πρώτο της σειράς με ήρωα τον ιδιόρρυθμο ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν. Πολύ δυνατή μετάφραση από την Έφη Γιαννοπούλου, η οποία έχει αποδώσει εξαιρετικά το ύφος του συγγραφέα. Προσωπικά προτιμώ τις μεταφράσεις του Ηλιόπουλου αλλά περί ορέξεως...
Στο θέμα μας ο Έκτορ βρίσκεται μπλεγμένος από σπόντα σε ένα κυκεώνα ανούσιων δολοφονιών και παρεξηγήσεων, τόσο που η μονομανιακή ανάγκη του να αναζητά την αλήθεια τον φέρνει αντιμέτωπο με τη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Μεξικού. Στο πλάι του όμως έχει τον Βάργκας, τον Χιλμπέρτο, τον 'Κόκκορα' Βιγιαρεάλ και την απρόσμενη βοήθεια από το κορίτσι με την αλογουρά...Το 'Όνειρα συνόρων' είναι μικρό, ευανάγνωστο και σε ταξιδεύει μία στο Μεξικό και μία στη Καλιφόρνια. Σπιντάτο οι λέξεις ρέουν με μαεστρία από τη πένα του 'παραμυθά' Taibo. Διαφορετικό από τα προηγούμενα.
Είμαι ενθουσιασμένος με τον Bolano, Λαικός όσο πρέπει, δηκτικός όπου χρειάζεται με υπέροχη αίσθηση του χιούμορ!
Το βιβλίο 'Τηλεφωνήματα' αποτελείται από 14 διηγήματα και χωρίζεται σε τρία μέρη. Τηλεφωνήματα, Ντέτεκτιβ και η Ζωή της Ανν Μουρ. Αυτά που μου έκαναν εντύπωση είναι 'Η κάμπια' από το 2ο μέρος και 'Η Τζοάννα Σιλβέστρι' από το τρίτο.
Γλαφυρός, οι λέξεις ζωντανεύουν στο χαρτί με τρόπο μαγικό και στο βιβλίο αυτό ο Bolano πραγματεύεται το αίσθημα της απώλειας. Με δεκατέσσερις διαφορετικές ματιές.Νέα σοδειά
- Πουτάνες Φόνισσες - Roberto Bolano
- Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer - Luis Sepulveda
- Ανήσυχοι Νεκροί - Paco Ignacio Taibo II / Υποδιοικητής Μάρκος
- Μαραμπού - Νίκος Καββαδίας.
Εντυπώσεις εν καιρώ...!
-
Ο χρήστης vasilis 1200101 έγραψε:
...3. Ανήσυχοι Νεκροί - Paco Ignacio Taibo II / Υποδιοικητής Μάρκος...Αυτό, από περιέργεια, λόγω του Μάρκος, το εχω σταμπαρει εδω και καιρό
Περιμένουμε εντυπώσεις! -
-
-
Respect και στον Bolano και στον Paco Ignacio Taibo II που αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Τελείωσα αυτές τις ημέρες την Φλεγόμενη Πόλη του George Pelecanos και γι' άλλη μια φορά θαύμασα την ικανότητά του να προκαλεί συναισθήματα παρότι οι ιστορίες του είναι ενίοτε σκληρές. Έντονο πάντα και το ελληνικό στοιχείο στα βιβλία του.
Και αυτή η ιστορία διαπραγματεύεται το έγκλημα στους δρόμους της Ουάσινγκτον του '60 και τις δύσκολες καθημερινές σχέσεις μεταξύ λευκών και μαύρων, με φόντο τις ταραχές που ακολούθησαν τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
http://www.brainfood.gr/oxy.php?book=711 -
Ο χρήστης JarnoT έγραψε:
Αν μπορώ να βοηθήσω, έχοντας διαβάσει όλη την τετραλογία του ΛΑ (και άλλα 5-6 του Ellroy), η Λευκή Τζαζ ήτανε το αγαπημένο μου από πλευράς εσωτερικού ρυθμού και κορύφωσης. Και αρκετά διαφορετική γραφή σε σχέση με τα υπόλοιπα. Λέγεται στους 'εκδοτικούς διαδρόμους' ότι το πρώτο draft της Λευκής Τζαζ που έδωσε στον εκδότη ήταν ένα τούβλο 900 σελίδων. Και όταν ο τελευταίος του ζήτησε να το μειώσει δραστικά, ο Ellroy το πήρε απ' την αρχή, όχι συρρικνώνοντας την πλοκή αλλά κόβοντας ρήματα, άρθρα και επίθετα από τις προτάσεις, δημιουργώντας έτσι έναν κοφτό εσωτερικό ρυθμό γραφής, που μοιάζει (και πράγματι έτσι είναι!) σαν να χορεύει το γραπτό υπό τους ήχους της be-bop που κατ' εξοχήν υπάρχει και σεναριακά στο βιβλίο.Δεν ξέρω κατά πόσο κάποιος που δεν έχει διαβάσει τα προηγούμενα (κυρίως το ΛΑ εμπιστευτικό) θα μπορέσει να χτίσει το προφίλ των κοινών προσώπων της 4λογίας (η Λευκή Τζαζ είναι το 4ο και τελευταίο μέρος). Ούτως ή άλλως, πάντως, όπως και όλα τα βιβλία του Ellroy, απαιτεί πλήρη αφοσίωση γιατί παρελαύνουν από τις σελίδες του εκατοντάδες ονόματα και πολλές παράλληλες και αλληλοσυνδεόμενες ιστορίες που συχνά αναγκάζουν τον αναγνώστη να γυρνάει πίσω.
Αγαπημένο μου από πλευράς πλοκής και ιστορίας είναι το Μεγάλο Πουθενά (2ο μέρος). Αλλά το masterpiece από τα 4 είναι το ΛΑ Εμπιστευτικό (το 3ο). Σας μπέρδεψα;
Εγώ είμαι στο ζέσταμα να ξεκινήσω το 2ο της τριλογίας Underworld USA, το Αμερικανικό Ταξίδι Θανάτου. Και θα το κάνω όταν ξέρω ότι θα έχω 10 ανενόχλητες μέρες αδιάκοπου διαβάσματος (860 σελίδες). Το Αμερικανικό Ταμπλόιντ (1ος μέρος) πρέπει να είναι το καλύτερο βιβλίο του μέχρι σήμερα. Συγκλονιστικό!
4 βράδια στο σπίτι και ένα ταξίδι πήγαινε-έλα με το τραίνο Αθήνα-Τρίκαλα αποδείχτηκαν αρκετά για το Αμερικανικό ταξίδι θανάτου και τις 860 σελίδες του. Σίγουρα δεν είναι ΛΑ Εμπιστευτικό από πλευράς ιστορίας, ούτε Λευκή Τζάζ από πλευράς ρυθμού. Και σίγουρα υποδεέστερο του American Tabloid σε γενικότερη αίσθηση και σασπένς (του οποίου αποτελεί άμεση συνέχεια -ίδιοι χαρακτήρες, συνέχιση της ιστορίας από το ίδιο χρονικό λεπτό που τέλειωσε το Tabloid, κι ας εκδόθηκαν με 6 χρόνια διαφορά!). Είναι όμως εκεί όλη η βρωμιά, η διαφθορά και η συνομωσία, η ωμότητα, το μπλέξιμο των ρόλων και των πλοκών που έχει κάθε βιβλίο του Ellroy, και φυσικά η δική του ματιά στο background της δολοφονίας των Τζακ Κέννεντυ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Μπόμπυ Κέννεντυ, του πολέμου στο Βιετνάμ και στις σφαγές στην Κούβα. Δεν υπάρχει ήρωας στον οποίο ν' ακουμπήσεις και να μη λερωθείς, τον οποίο να συμπαθήσεις. Αλλά πώς το καταφέρνει και σε κάνει να ταυτίζεσαι μ' όλους αυτούς τους κερατάδες!
3ο και τελευταίο μέρος, το Αίμα δε σταματάει ποτέ. Με τη νέα χρονιά, τώρα θέλω ξεκούραση!
-
Η Προμήθεια του Πελεκάνος ήταν το πρώτο μου από τον εν λόγω! Το ρουφηξα μπορώ ΝΑ πω στην παραλία, καλός ρυθμός,ανθρωπινοι χαρακτήρες, ελληνικό στοιχείο υπήρχε κ μπορώ άνετα ΝΑ φανταστώ το βιβλίο σε κινηματογραφική μεταφορά! Επειδή παλαιότερα ήμουν του αστυνομικού, σε Ελρου μετά τη Νταλια τι ΝΑ πιάσω; Υπάρχει συγκεκριμένη σειρά; Πάντως ο Ελρου θέλει full commitment για ΝΑ βγει πέρα σωστά!
-
Ο χρήστης VATANEN έγραψε:
σε Ελρου μετά τη Νταλια τι ΝΑ πιάσω; Υπάρχει συγκεκριμένη σειρά; Πάντως ο Ελρου θέλει full commitment για ΝΑ βγει πέρα σωστά!Το Μεγάλο Πουθενά, το 2ο της Τετραλογίας του LA. Συγκλονιστικό. Way better than Dahlia.
-
Ο χρήστης Funis έγραψε:
Και τώρα είπα να ανακαλύψω το φαινόμενο Jo Nesbo και ξεκινησα το Nεμεσις.
Επανέρχομαι στο θέμα για να πω εντυπώσεις. Διάβασα το Νέμεσις και την Λεοπάρδαλη από την σειρά με πρωταγωνιστή τον Χαρι Χόλε (το δεύτερο είναι από τα τελευταία δυστυχώς μιας και αποκαλύπτει πράγματα για τα προηγούμενα βιβλία που κακώς έμαθα, αλλά την πάτησα γιατί τα public είχαν έλλειψη ) και το εκτός σειράς Κυνηγοί Κεφαλών, και έχω να παραδεχτώ ότι οι ιστορίες του είναι αν μη τι άλλο καθηλωτικές. Έχω πάρει και το πρώτο της σειράς, the bat, στα αγγλικά λόγω της προαναφερθείσας έλλειψης, οπότε αφού το διαβάσω θα έχω και γνώμη για το ποια γλώσσα είναι καλύτερη.
Διάβασα επίσης το Borkmann's Point του Hakan Nesser, μπούρδα καθώς και τον υπνωτιστή από Λαρς Κέπλερ (πρόκειται για ζευγάρι που γράφει μαζί με αυτό το ψευδώνυμο) το οποίο ήταν καλό, αν και στο τέλος γίνεται πολύ χολυγουντιανή υπερπαραγωγή και ψιλοξενέρωσα.
-
Εγώ ξεκίνησα το Redeemer του Νέσμπου στα Αγγλικά και έχω πει τον Δεσπότη Παναγιώτη.
Μόλις έφτασα τις 120 σελίδες (που ένα τυπικό αστυνομικό μυθιστόρημα θα άρχισε να μαζεύει την πλοκή για να κλείσει) και ο Νέσμπος δεν έχει τελειώσει το ορεκτικό... (σύνολο 570 σελίδες). -
Η λεοπάρδαλη είναι 797 (ιν γκρικ)
Εμένα αυτό μου αρέσει, με εξαίρεση ότι μου φεύγουν τα χέρια να κρατάω το βιβλίο και ειδικα προς το τέλος, διότι επειδή διαβάζω γρήγορα, χρειάζομαι έναν μισθό ακόμα για βιβλία με τα πιο μικρά. Πάντως, ο Νέσμπο δεν έχει πυκνογραμμένα βιβλία, τσουλάει.
-
'Στου Χατζηφραγκου' Κοσμας Πολιτης
Ενα απιστευτα καλο και συγκινητικο βιβλιο.Τετοια ρεουσα γραφη ειχα χρονια να διαβασω!
Ντρεπομαι για την αμορφωσια μου,γιατι δεν τον υποληπτομουν,και θεωρουσα οτι θα γραφει με ξεπερασμενο, κλασσικο στυλ...οποια πλανη!!!
Ο ανθρωπος εγραψε το βιβλιο ιδιοφυως, και με τετοια ζωντανια, ωστε να βαραινεις απο ανειπωτη μελαγχολια για τη 'Χαμενη Πολιτεια' και εσυ,που ποτε δεν την εζησες... -
Η λύση για να μην ξοδεύει κανείς πολλά χρήματα για αγορά βιβλίων είναι Δημοτικές ή Πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες (αν και οι τελευταίες δανείζουν μόνο σε φοιτητές, μέλη ΔΕΠ, κλπ). Για παράδειγμα, νομίζω ότι η Δημοτική βιβλιοθήκη στην Πάτρα έχει ένα βιβλίο του Νέσμπο, ενώ αυτή, όπως και η Ζωσιμαία στα Ιωάννινα, έχουν κάποιο βιβλίο του Κέπλερ που αναφέρθηκε παραπάνω.
Προφανώς δεν έχουν όλα τα πιο πρόσφατα βιβλία, αλλά αυτό αποτελεί ευκαιρία για να αποκαλύψει κανείς το θησαυρό της παλαιότερης λογοτεχνίας και των λιγότερο διαφημισμένων συγγραφέων (π.χ. ποιός έχει σε υπόληψη το υπέροχο ποίημα 'Στο Σταυραετό' του Κρυστάλλη, ή «Το αμάρτημα της μητρός μου» του Βιζυηνού;).
Συχνά, επηρεασμένοι και από τη διαφήμιση, τις τάσεις, κλπ. επιλέγουμε τα 'ευπώλητα' που είναι 'πρώτο τραπέζι' στα βιβλιοπωλεία και παραμελούμε τους 'κλασσικούς', ενώ αξίζουν, όπως αναφέρθηκε και πριν με το βιβλίο του Κ. Πολίτη.
Jacob
-
Ο χρήστης tsilis έγραψε:
'Στου Χατζηφραγκου' Κοσμας ΠολιτηςΕνα απιστευτα καλο και συγκινητικο βιβλιο.Τετοια ρεουσα γραφη ειχα χρονια να διαβασω!
Ντρεπομαι για την αμορφωσια μου,γιατι δεν τον υποληπτομουν,και θεωρουσα οτι θα γραφει με ξεπερασμενο, κλασσικο στυλ...οποια πλανη!!!
Ο ανθρωπος εγραψε το βιβλιο ιδιοφυως, και με τετοια ζωντανια, ωστε να βαραινεις απο ανειπωτη μελαγχολια για τη 'Χαμενη Πολιτεια' και εσυ,που ποτε δεν την εζησες...ΜΕΓΑΛΟΣ συγγραφέας...Πέρασα, κυριολεκτικά, τα νεανικά μου χρόνια 'μέσα' στον Κοσμά Πολίτη, ήταν ο αγαπημένος συγγραφέας του πατέρα μου και ακόμα θυμάμαι να προσπαθώ να συνέλθω από την 'Eroica', ήταν απλά μαγεία
Μιας και εκτός από Κοσμά Πολίτη μεγάλωσα και με γαλλικά ( χωρίς όμως πιάνο ) να αναφέρω ένα συγγενικό της Eroica - επίσης εξαιρετικό και μάλλον το σημείο εκκίνησης/αναφοράς στις αρχές του 20ου για το είδος - 'εφηβικό' μυθιστόρημα : 'Le Grand Meaulnes' του Alain Fournier.
Προσωπικά εκτιμώ ότι ο Πολίτης (το πραγματικό του όνομα ήταν Πάρις Ταβελούδης) ξεπέρασε την γαλλική 'επιρροή' του.Και για να μείνουμε και στην (αγαπημένη ) γενιά του 30 αλλά και στο εφηβικό μυθιστόρημα 2 ακόμα προτάσεις (όχι όμως τόσο 'δυνατές' όσο η 'Eroica') : 'Λεωνής' του Γ. Θεοτοκά και 'Ταξίδι με τον Έσπερο'του Αγγ. Τερζάκη.
-
Απόσπασμα από το 'Eroica' του Κ. Πολίτη διδάσκονται οι μαθητές της Γ' Γυμνασίου, ενώ απόσπασμα από τον 'Λεωνή' του Γ. Θεοτοκά διδάσκονται οι μαθητές της Α' Γυμνασίου στο μάθημα 'Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας'. Το ποίημα του Κρυστάλλη, που ανέφερα στο προηγούμενο μήνυμα, διδάσκεται στην Α' του Γενικού Λυκείου.
Jacob
-
Ο χρήστης Jacob έγραψε:
(π.χ. ποιός έχει σε υπόληψη το υπέροχο ποίημα 'Στο Σταυραετό' του Κρυστάλλη, ή «Το αμάρτημα της μητρός μου» του Βιζυηνού;).Είδα πρόσφατα το δεύτερο σε όμορφη θεατρική μεταφορά από τον Δήμο Αβδελιώτη. Ξενίζει -δυστυχώς- η γλώσσα αρχικά, ενθουσιάζεται όμως κανείς με την απόδοση των εικόνων που κουβαλά τούτος ο λόγος.
-
Ήξερα για τη θεατρική προσαρμογή από τον Δ. Αβδελιώτη, είχα ακούσει και σχετική συνέντευξη του σκηνοθέτη στο ραδιόφωνο. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να δω την παράσταση.
Υπέροχο κείμενο.... 'Άλλην αδελφήν δεν είχομεν παρά μόνον την Αννιώ'...
Σύμφωνα με τον Λίνο Πολίτη αποτελεί το 'πρώτο καθαυτό νεοελληνικό διήγημα. Η κεντρική μορφή της μητέρας (της μητέρας του ίδιου του Βιζυηνού), που άθελά της επλάκωσε στον ύπνο της τη μικρή της κόρη...είναι δοσμένη σε όλη της την τραγικότητα και την ανθρώπινη τρυφερότητα'. Διαβάζω, επίσης, ότι το διήγημα πρωτοδημοσιεύτηκε το 1883 μεταφρασμένο στα γαλλικά, και ακολούθως στο περιοδικό 'Εστία'.Jacob
-
Bράδυ, βροχή και (λίγο) κρύο και να διαβάζεις Poe, ξανά το Raven... (Poe διαβάζω συνήθως από το 'The Complete Illustrated Works of E.A. Poe', Bounty Books - φοβερά illustrations).
'And my soul from that shoadow that lies floating on the floor
shall be lifted-nevermore!'Επίσης, πρόσφατα και το 'Landors' Cottage' - μάλλον ένα 'αδύναμο' κείμενό του.
'Αμφιβολίες' του Γ. Μαρή - ο Μπέκας εμφανίζεται στο τελευταίο μέρος του μάλλον μέτριου βιβλίου. Τα ονόματα που χρησιμοποιεί απίστευτα - 'Ρομπέρ Ντενόγιας'...'Μαρίνα Μοντεσάντου'...
Το 'The Sea' του John Banville με βασανίζει και το βασανίζω - σελίδα 103 από 264, θα το διαβάσω τελικά. Δεν είναι άσχημο, αλλά δεν είναι αυτό που μου αρέσει να διαβάζω.
Και, 'Let It Bleed', του Ian Rankin (το είχα αφήσει παλιότερα στη μέση) - κλασσικός Rebus, Εδιμβούργο το χειμώνα. Η αρχή: 'a winter night, screaming out of Edinburgh. The front caρ was being chased by three others. In the chasing cars were police officers. Sleet was falling through the darkness, blowing horizontally...'.
Τα καλά νέα στο τέλος...νομίζει κανείς ότι ο Rankin τελείωσε με τον Rebus? Το επόμενο καλοκαίρι...He'll be back...
Ιδού... http://www.ianrankin.net/pages/content/ ... PageID=183Καλές αναγνώσεις.
Jacob
Προτάσεις βιβλίων. Διάβασα...