Ο χρήστης james9 έγραψε:
επισης σχεση χωρις παιδι μετα απο καποιο σημειο τελματωνει και μετα τελος. με το παιδι περνας στο next level , φτιαχνεις πιο ισχυρο δεσμο με τη γυναικα σου και γινεστε καλυτεροι ως ανθρωποι.

Aν και δε διαφωνώ συνολικά με τον υπόλοιπο συλλογισμό σου γιατί είσαι απόλυτος ως προς αυτό το κομμάτι; Σίγουρα εσύ έτσι το βιώνεις όμως μην απορρίπτεις το ότι υπάρχει και κόσμος που δεν θα τελματωθεί χωρίς παιδί και θα συνεχίσει να είναι ευτυχισμένος με το ταίρι του. Με άλλα λόγια δεν θέλουν όλοι οι άνθρωπο τα ίδια πράγματα από τη ζωή.

Αν υπάρχει ένα 10% που δεν πρέπει να οδηγεί, υπάρχει ένα 20+% που δεν πρέπει να κάνει παιδί.

Ειδικά όταν κοιτάζω μανάδες με το παιδί πρακτικά πάνω στο χειρόφρενο ή πατεράδες με 2 παιδιά ακράνωτα στο σκούτερ...

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:

επισης σχεση χωρις παιδι μετα απο καποιο σημειο τελματωνει και μετα τελος. με το παιδι περνας στο next level , φτιαχνεις πιο ισχυρο δεσμο με τη γυναικα σου και γινεστε καλυτεροι ως ανθρωποι.

Aν και δε διαφωνώ συνολικά με τον υπόλοιπο συλλογισμό σου γιατί είσαι απόλυτος ως προς αυτό το κομμάτι; Σίγουρα εσύ έτσι το βιώνεις όμως μην απορρίπτεις το ότι υπάρχει και κόσμος που δεν θα τελματωθεί χωρίς παιδί και θα συνεχίσει να είναι ευτυχισμένος με το ταίρι του. Με άλλα λόγια δεν θέλουν όλοι οι άνθρωπο τα ίδια πράγματα από τη ζωή.

αυτη ειναι η προσωπικη μου -εμπειρικη αν θες απο τον περιγυρο μου - αποψη. δεν μπορω να φανταστω ομως ενα ζευγαρι να ειναι μαζι π.χ. 40 χρονια χωρις παιδι. και μιλαμε για φυσιολογικο ζευγαρι οχι βαθυπλουτους κροισους ουτε μαλακες νεοελληνες που κανονικα πρεπει να τους γινεται στειρωση. σιγουρα υπαρχει και η αλλη αποψη θα ηθελα ομως να βρεθει ενας να το εχει βιωσει και οχι απλα θεωρητικα.

Γνωρίζω και τέτοιες περιπτώσεις αγαπητέ. Όχι 40 χρόνια ζευγάρι, αλλά 20. Νομίζω αρκεί κι αυτή σαν χρονική περίοδος. Κάποιες σκέψεις τεκνοποίησης υπήρξαν αλλά ποτέ αρκετά ισχυρή επιθυμία για να πραγματοποιηθεί το βήμα.

Yπάρχει και η περίπτωση -διόλου απίθανη- απλώς να μην βρεις τη γυναίκα την οποία θα έκρινες ως κατάλληλη για να ζήσεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου μαζί της.

Παρά την σκληρότητα της μοναξιάς, ειδικά όσο περνούν τα χρόνια, μάλλον θα την προτιμούσα από το να ζήσω πνιγμένος σε 4 τοίχους με κάποια που μου σπάει το buzzo ή στην καλύτερη μου είναι απλώς αδιάφορη.

με τέτοια σκυλιά δεν έχεις κι άδικο

Δυστυχώς είναι ΚΑΙ θέμα τύχης αν θα καταφέρεις να ταιριάξεις με κάποιον τόσο ώστε να ζήσεις όλη σου τη ζωή.
Και πολλές φορές η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε να χωρίζουν οι δρόμοι ακόμα και με κάποιον που αγαπάς...

Κάπου στις ηλικίες-όριο που βάζουν κάποιοι παίζω και γω. Στα 40 κάτι κάναμε γάμο και (πλέον) περιμένουμε παιδί. Έτσι το θέλαμε, έτσι το έφεραν οι συνθήκες, αργήσαμε λίγο σε όλα. Διαφωνώ πως στα 40+ είμαστε καμμένοι, εγώ τουλάχιστον δε νιώθω έτσι.
Περιμένω με μεγάλη αγωνία να δώσω πολλά στο μωρό. Μακάρι να έχει υγεία και όλα θα γίνουν.

Ο χρήστης soch έγραψε:
Κάπου στις ηλικίες-όριο που βάζουν κάποιοι παίζω και γω. Στα 40 κάτι κάναμε γάμο και (πλέον) περιμένουμε παιδί. Έτσι το θέλαμε, έτσι το έφεραν οι συνθήκες, αργήσαμε λίγο σε όλα. Διαφωνώ πως στα 40+ είμαστε καμμένοι, εγώ τουλάχιστον δε νιώθω έτσι.
Περιμένω με μεγάλη αγωνία να δώσω πολλά στο μωρό. Μακάρι να έχει υγεία και όλα θα γίνουν.

Γερό να είναι να το χαρείτε....

Σε ευχαριστώ. Το αυτό εύχομαι σε όλους.

δεν ειναι θεμα καψιματος ειναι θεμα αντοχων . το παιδακι θελει πολυ ενεργεια για να το ευχαριστηθεις και να του προσφερεις οσα πρεπει συν την κουραση της δουλειας και καποιου χομπυ ισως. αλλες αντοχες εχεις στα 30 αλλες στα 40. φυσικα δεν εισαι γεροντας αλλα οσο πιο μικρος κανεις το παιδι τοσο πιο πολυ αντεχεις ,λογικο ειναι .

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:
Yπάρχει και η περίπτωση -διόλου απίθανη- απλώς να μην βρεις τη γυναίκα την οποία θα έκρινες ως κατάλληλη για να ζήσεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου μαζί της.

Παρά την σκληρότητα της μοναξιάς, ειδικά όσο περνούν τα χρόνια, μάλλον θα την προτιμούσα από το να ζήσω πνιγμένος σε 4 τοίχους με κάποια που μου σπάει το buzzo ή στην καλύτερη μου είναι απλώς αδιάφορη.

Αυτό σαφέστατα ισχύει, αλλά αν ξεκινάς και συνεχίζεις ως τα 35 με τη λογική 'προσπερνάμε τώρα γρήγορα ό,τι μας φανεί καλό, έχουμε καιρό για ψάξιμο αργότερα', τότε οι επιλογές σου μειώνονται δραματικά. Σαν να πηγαίνεις να βρεις καλά κομμάτια την τελευταία μέρα των εκπτώσεων.

soch, το ίδιο κάνει φίλος μου στην ίδια ηλικία. Αν βρεις αυτό που θέλεις, ειδικά μετά από τόση καθυστέρηση, είσαι πολύ τυχερός.
Με το καλό.

Ο χρήστης soch έγραψε:
Σε ευχαριστώ. Το αυτό εύχομαι σε όλους.

Και άμα κάνεις κόρη, στα 60-τόσα σου θα έχεις και άλλους λόγους να μην νιωθεις 'καμμένος'.

Προφανώς οι αντοχές δεν είναι οι ίδιες. Αλλά μερικές φορές σταθμίζεις τα δεδομένα και αποφασίζεις τα πως και πότε.
Βέβαια μεταξύ μικρότερης αντοχής και καψίματος υπάρχει απόσταση.
Ο πατέρας μου μεγάλωσε τα 2 εγγόνια του για 5 χρόνια (πολλές ώρες την ημέρα), ξεκινώντας στην ηλικία των 72. Τρομερή ενέργεια και καταπληκτική αφοσίωση.
Θέληση και καλή διάθεση να υπάρχει και όλα θα γίνουν.

Ο χρήστης Mercyful_Fate έγραψε:

Σε ευχαριστώ. Το αυτό εύχομαι σε όλους.

Και άμα κάνεις κόρη, στα 60-τόσα σου θα έχεις και άλλους λόγους να μην νιωθεις 'καμμένος'.

Φοβάμαι πως αν κάνω κόρη θα γίνω σαν τον άλλο τον κρητικό, καμένος από την πρώτη μέρα.
Το θέλω τόσο ναναι κόρη, μακάρι. Σε 20 μέρες θα ξέρω το φύλλο.

Ο χρήστης soch έγραψε:
Κάπου στις ηλικίες-όριο που βάζουν κάποιοι παίζω και γω. Στα 40 κάτι κάναμε γάμο και (πλέον) περιμένουμε παιδί. Έτσι το θέλαμε, έτσι το έφεραν οι συνθήκες, αργήσαμε λίγο σε όλα. Διαφωνώ πως στα 40+ είμαστε καμμένοι, εγώ τουλάχιστον δε νιώθω έτσι.
Περιμένω με μεγάλη αγωνία να δώσω πολλά στο μωρό. Μακάρι να έχει υγεία και όλα θα γίνουν.

Εσύ γιατί να νοιώθεις 'καμμένος';

Η λέξη 'καμμένος' αφορά άλλες περιπτώσεις αντρών...
Και δεν αφορά αυτούς που έκαναν κάποιο γάμο, που έχει ως βασική προϋπόθεση την ύπαρξη γυναίκας και μίας κάπως φυσιολογικής ζωής (με ότι αυτό περικλείει).
...
...
...
Για μένα η ερώτηση: 'Να παντρευτείς, να συζείς ή να είσαι εργένης?' είναι άστοχη εντελώς.
Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής σε τέτοια θέματα. Ειδικά όταν αφορά άντρες.

Ο χρήστης soch έγραψε:

Σε ευχαριστώ. Το αυτό εύχομαι σε όλους.

Και άμα κάνεις κόρη, στα 60-τόσα σου θα έχεις και άλλους λόγους να μην νιωθεις 'καμμένος'.

Φοβάμαι πως αν κάνω κόρη θα γίνω σαν τον άλλο τον κρητικό, καμένος από την πρώτη μέρα.
Το θέλω τόσο ναναι κόρη, μακάρι. Σε 20 μέρες θα ξέρω το φύλλο.

τι μου θυμισες . εχουμε παει γυναικολογο 3ο-4ο μηνα για επισκεψη και θα μας ελεγε σχεδον 100% το φυλο . μεσα μου θελω κοριτσι καθως θυμαμαι τι εφηβος ημουνα εγω και σκεφτομουνα οτι αν βγει γιος την πουτσισα. κοιταει ο γιατρος και λεει 90% αγορι αλλα δεν φαινεται καλα μην το πειτε σε κανεναν ακομα. κατεβαζω κατι μουτρα εγω -διακριτικα να μην καταλαβει η γυναικα τιποτα- και φευγουμε. φυσικα η γυναικα το ειπε σε ολες τις φιλες ,συγγενεις κλπ, εγω μιλια. ενα μηνα μετα παμε παλι κοιταει και λεει 'κοριτσακι δεν ειχα πει? ε κοριτσακι ειναι!' δεν περιγραφεται η χαρα μου με κοιταγε σα χαζο ο γιατρος ! και φυσικα 2 χρονια μετα ειμαι χαζομπαμπας με κανει οτι θελει η μικρη ....

Η λύση στο πρόβλημα της ηλικίας και των αντοχών, είναι η μαμά του παιδιού, που ούτως ή άλλως θα φάει το μεγαλύτερο πακέτο της ανατροφής τα πρώτα χρόνια, να είναι νεότερη του πατρός...

Δηλαδή, αν εγώ είμαι πχ 40 και η μαμά είναι 30, δεν βλέπω κανένα πρόβλημα...

Πιο σοβαρά τώρα, είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που πρέπει να παίρνω αποφάσεις σε τέτοια ζητήματα και ΔΕΝ μου αρέσει καθόλου... Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε ποτέ ζήτημα γάμου, οικογένειας, παιδιών κλπ κλπ κλπ. Είναι ερωτήματα που ΔΕΝ με είχαν απασχολήσει και κυρίως δεν μου είχαν τεθεί.
Είναι μέγιστο βασανιστήριο να πρέπει ν' απαντάς σε τέτοια και κυρίως να βλέπεις πως οι απαντήσεις σου δεν ικανοποιούν...
Το χειρότερο είναι πως η διαφορά φάσης σε μια σχέση, επηρεάζει προς το χειρότερο και την ίδια την σχέση.

Πολύ λεπτές ισορροπίες, καθώς δεν θέλεις και να στενοχωρείς τον άνθρωπο που αγαπάς. Εγώ τουλάχιστον ΔΕΝ το θέλω. Αλλά πάνω απ' όλα δεν θέλω να στενοχωρώ τον εαυτό μου. Και όλα τα παραπάνω που είπα, γάμοι, παιδιά κλπ κλπ, την παρούσα στιγμή με ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ, και είμαι και επιεικής.

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:
Η λύση στο πρόβλημα της ηλικίας και των αντοχών, είναι η μαμά του παιδιού, που ούτως ή άλλως θα φάει το μεγαλύτερο πακέτο της ανατροφής τα πρώτα χρόνια, να είναι νεότερη του πατρός...

Δηλαδή, αν εγώ είμαι πχ 40 και η μαμά είναι 30, δεν βλέπω κανένα πρόβλημα...
Ισως, αν ειναι κοριτσι. Αν ειναι αγορι, μετα τα 3-4 ετη, θελει τον μπαμπα . Αντε μετα να γυρνας το βραδυ απο την δουλεια και να πρεπει να παιξεις 1,5 ωρα πριν κοιμηθει.
Πιο σοβαρά τώρα, είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που πρέπει να παίρνω αποφάσεις σε τέτοια ζητήματα και ΔΕΝ μου αρέσει καθόλου... Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε ποτέ ζήτημα γάμου, οικογένειας, παιδιών κλπ κλπ κλπ. Είναι ερωτήματα που ΔΕΝ με είχαν απασχολήσει και κυρίως δεν μου είχαν τεθεί.
Είναι μέγιστο βασανιστήριο να πρέπει ν' απαντάς σε τέτοια και κυρίως να βλέπεις πως οι απαντήσεις σου δεν ικανοποιούν...
Το χειρότερο είναι πως η διαφορά φάσης σε μια σχέση, επηρεάζει προς το χειρότερο και την ίδια την σχέση.

Πολύ λεπτές ισορροπίες, καθώς δεν θέλεις και να στενοχωρείς τον άνθρωπο που αγαπάς. Εγώ τουλάχιστον ΔΕΝ το θέλω. Αλλά πάνω απ' όλα δεν θέλω να στενοχωρώ τον εαυτό μου. Και όλα τα παραπάνω που είπα, γάμοι, παιδιά κλπ κλπ, την παρούσα στιγμή με ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ, και είμαι και επιεικής.

Δεν ειναι δυσκολο να διαλεξεις τι θες. Κανετε και οι δυο μια ειλικρεινη συζητηση για το τι θελετε ο καθενας απο την σχεση σας και αναλογως πραττεις.

Ο χρήστης nikospappas έγραψε:
Δεν ειναι δυσκολο να διαλεξεις τι θες. Κανετε και οι δυο μια ειλικρεινη συζητηση για το τι θελετε ο καθενας απο την σχεση σας και αναλογως πραττεις.

Και να ξέρεις HF ότι θα έχεις κι επιλογές:
α) Κάνεις αυτό που λέει η γυναίκα.
β) Παίρνεις τα παπούτσια στο χέρι.

Εσύ αποφασίζεις!

@ hf

Κανείς πως δεν καταλαβαίνεις η Όντως δεν ...;