Ο χρήστης sp0+ έγραψε:
Αυτό πάντως που αδυνατώ να κατανοήσω είναι το γιατί τόσα χρόνια προσπαθούν να διώξουν τους νέους και τους μη έχοντες, από τους πιο προσιτούς θεσμούς...Οργανώνεις σπρίντ και βάζεις στην ίδια κατάταξη το Ν1 με το κιτ-καρ, το Ν2 με τα τέρατα ΕΕ10 κοκ....Με τι κίνητρο, πέραν της προσωπικής διασκέδασης, να ξεκινήσει κάποιος και να έχει σταθερή παρουσία σε έναν σχετικά οικονομικό θεσμό;
Άλλο το πρόγραμμα, άλλο η προκήρυξη. Νομίζω ότι θεσμοί όπως 'Έπαθλο Αττικής' ή 'Β. Ελλάδος' ή 'Έπαθλο Πελοπονήσου' όπου μπλέκονται σπριντ με ράλλυ είναι αδύνατο να γίνουν χωρίς κλάσεις στα σπριντ. Πώς αλλιώς θα υπάρχει κοινή βαθμολογία; Άρα, ας περιμένουμε και την προκήρυξη. Χωρίς να ξέρω τίποτα εκ των έσω (άσχετος είμαι) πιστεύω ότι θα σε δικαιώσει.
Το πρόγραμμα, σαν πρόγραμμα, νομίζω ότι είναι πολύ καλό για τους λόγους που ανέφερα. Επίσης, είναι πραγματικά καινοτομικό και αν μη τι άλλο ας σεβαστούμε ότι κάποιος τόλμησε να κάνει μια τόσο μεγάλη αλλαγή προσπαθώντας να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο υπαρκτό πρόβλημα.
Το βασικό επιχείρημα του γιατρού περί μικρών λεσχών και συνεργασιών είναι ίσως το μόνο που με έβαλε σε σκέψεις, αλλά το θέμα των συνεργασιών εν τέλει ας γίνει σε τοπικό επίπεδο. Για παράδειγμα, χθες βράδυ με πήρε φίλος και έκανε παράπονα για την Πτολεμαϊδα, λέγοντας ότι εκεί έδιναν χρηματικά έπαθλα στους πρώτους και τώρα ο αγώνας είναι εκτός. Με το χαζό μου μυαλό αναρωτιέμαι πού είναι το πρόβλημα να συνδιοργανώσει η Πτολεμαϊδα με τη γειτονική Κοζάνη το σπριντ, ή ακόμα και να ζητήσουν να μετατρέψουν το σπριντ σε μίνι ράλλυ 2χ2 με μια ειδική δίπλα στην κάθε πόλη. Έτσι θα υπάρχουν θεατές και από τις δύο, θα μοιραστούν έξοδα, κόστος επάθλων στους πρώτους κ.λπ. Λύσεις συνδιοργάνωσης και συν-προβολής πόλεων υπάρχουν, όπως π.χ. να γίνεται εκκίνηση-τερματισμός στη μία πόλη και service park στην άλλη. Αυτό ισχύει για περιπτώσεις όπως Πάτρα-Αίγιο, Κοζάνη-Πτολεμαϊδα, Κόρινθος-Ναύπλιο (εκεί να δεις θεϊκός αγώνας που μπορεί να στηθεί στην περιοχή ανάμεσα στις δύο πόλεις) κ.λπ. Αν λειτουργούμε ακόμα ως Έλληνες που προσπαθεί ο ένας να φάει τον άλλο, ε, δε μας φταίνει οι άλλοι.