-
Ο χρήστης gto250swb έγραψε:
Δεν συμφωνω, το αισθημα το δικαιου δεν εχει να κανει τοσο με την τιμωρια, ή ακομα χειροτερα με το μεγεθος της τιμωριας, το δικαιο εχει να κανει με την συλλογικοτητα, δλδ με την αισθηση οτι η τιμωρια ή μη τιμωρια δεν ειναι αποτελεσμα Θειας δικης αλλα απορρεει απο ενα κοινωνικο συμβολαιο( που προφανως εχεις συνυπογραψεις και ειναι αυστηρα αποτελεσμα συναινεσης). Εως ενα βαθμο αυτο δεν ειναι ξεκαθαρο και στο κειμενο, αλλωστε μεγαλο τμημα των κοινωνικων δομων βαφτιζεται και λιγο αυθαιρετα ως 'κουλτουρα'.Μα αγαπητε μου φιλε οταν πας (μιλω φυσικα για καθε ενα απο μας) απο την ΛΕΑ το ξερεις οτι παρανομεις και ομως το κανεις....Οταν παραβιαζεις μια ουρα θεωρωντας οτι εισαι πιο εξυπνος απο τους 'νομοταγεις'που περιμενουν καρτερικα το ξερεις οτι τους κοροιδευεις...Αρα η τιμωρια που θα σε τσουξει στη τσεπη η στην ελευθερια σου ειναι η μονη,κατ'εμε, λυση και μαλιστα απολυτα δικαιη και αποτελεσματικη....
-
Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Ρίξτε μια ματιά σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το ποιόν της ελληνικής οικονομίας, με κοινωνικο-ιστορικό πρίσμαhttp://aristosd.posterous.com/greeks-be ... gins-of-cr
Είχε δημοσιευεθεί παλιότερα και άλλο ενδιαφέρον άρθρο του ιδίου
Με τη σειρά μου κρατώ αυτή τη διαπίστωση για την επιστροφή στη δραχμή:
What if Greece were to quit the eurozone, how would this affect the shift to tradables? Economists who are not very familiar with the Greek situation, often say that it would be a great help. In terms the immediate impact on relative unit costs, this is true of course. But for this to lead to a sustained growth of exports other things must happen as well. Entrepreneurial energy and capital must flow into new businesses in the uncertain world of global competition. This will not happen if the state is able to print money and to run deficits that will continue to finance cozy privileges. So, as the eurozone is at last starting to impose some sort of order on the Greek rentocratic system, exit would give a second wind to it. Rents are the main reason why we should avoid the drachma.
Οτι δηλ. αν το διεφθαρμένο ελληνικό κράτος αρχίζει να κόβει δραχμές, δεν θα κατευθυνθούν προς την αναζωογόνηση της οικονομίας αλλά προς τη διατήρηση αυτού του διεφθαρμένου συστήματος, δηλ. φάση 'Τσοβόλα δώστα όλα (στο λαό που υπέφερε τόσα χρόνια)' (το οποίο βέβαια δεν ξέρω πως στέκει οικονομικά κυρίως λόγω πληθωρισμού).
-
Προσωπικά βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την εξήγηση για τον λόγο για τον οποίο έχουμε αυτό τον τύπο των επιχειρήσεων.
Το ερώτημα που δεν απαντάει, ή μάλλον το απαντάει με ευχολόγιο περισσότερο είναι αν μπορεί αυτού του είδους η επιχειρηματικότητα να επιβιώσει. Απ την άλλη, η ενδεχόμενη αποτυχία θα οδηγήσει σε μεγάλες κοινωνικές ανατροπές...
-
Ο χρήστης nass έγραψε:
Ρίξτε μια ματιά σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το ποιόν της ελληνικής οικονομίας, με κοινωνικο-ιστορικό πρίσμα
http://aristosd.posterous.com/greeks-be ... gins-of-cr
Είχε δημοσιευεθεί παλιότερα και άλλο ενδιαφέρον άρθρο του ιδίου
Με τη σειρά μου κρατώ αυτή τη διαπίστωση για την επιστροφή στη δραχμή:
What if Greece were to quit the eurozone, how would this affect the shift to tradables? Economists who are not very familiar with the Greek situation, often say that it would be a great help. In terms the immediate impact on relative unit costs, this is true of course. But for this to lead to a sustained growth of exports other things must happen as well. Entrepreneurial energy and capital must flow into new businesses in the uncertain world of global competition. This will not happen if the state is able to print money and to run deficits that will continue to finance cozy privileges. So, as the eurozone is at last starting to impose some sort of order on the Greek rentocratic system, exit would give a second wind to it. Rents are the main reason why we should avoid the drachma.
Οτι δηλ. αν το διεφθαρμένο ελληνικό κράτος αρχίζει να κόβει δραχμές, δεν θα κατευθυνθούν προς την αναζωογόνηση της οικονομίας αλλά προς τη διατήρηση αυτού του διεφθαρμένου συστήματος, δηλ. φάση 'Τσοβόλα δώστα όλα (στο λαό που υπέφερε τόσα χρόνια)' (το οποίο βέβαια δεν ξέρω πως στέκει οικονομικά κυρίως λόγω πληθωρισμού).
Το είχα αναφέρει κι εγώ σε παλαιότερο post. Το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό στην Ελλάδα και γι' αυτό η επιστροφή στη δραχμή (ή σε κάποιο άλλο νόμισμα τέλος πάντων) δύσκολα θα μπορούσε να ευδοκιμήσει. Για να μην πω ότι ακόμα και με τις παρούσες συνθήκες, οποιαδήποτε απόφαση της ευρωζώνης και πάλι δύσκολα θα μπορούσε να τρέξει στην Ελλάδα.
-
Ο χρήστης nass έγραψε:
Οτι δηλ. αν το διεφθαρμένο ελληνικό κράτος αρχίζει να κόβει δραχμές, δεν θα κατευθυνθούν προς την αναζωογόνηση της οικονομίας αλλά προς τη διατήρηση αυτού του διεφθαρμένου συστήματος, δηλ. φάση 'Τσοβόλα δώστα όλα (στο λαό που υπέφερε τόσα χρόνια)' (το οποίο βέβαια δεν ξέρω πως στέκει οικονομικά κυρίως λόγω πληθωρισμού).
θα επεκτείνω αυτή τη λογική για να αιτιολογήσω γιατί ούτε το τύπωμα ευρώ θα μας έσωζε.
με την αποδεδειγμένα αθεράπευτη 'εγωιστικότητα'΄-sic- του ελληνικού συστήματος, ακόμα και τότε θα είχε συγκριτικό μειονέκτημα σε σχέση με τις υπόλοιπες διαθέσιμες επενδυτικές διεξόδους.
θα έπαιρνε λιγότερες αναλογικά επενδύσεις και θα τις χρησιμοποιούσε λιγότερο αποδοτικά. fail^2.
οπότε αύξηση της ρευστότητας (για την Ελλάδα, εφόσον δεν θέλει να διορθωθεί) πιθανόν να άνοιγε ακόμα περισσότερο την ψαλίδα. -
Ο χρήστης thvarveris έγραψε:
Ενδιαφέρων το βαρόμετρο του ΣΚΑΙ
http://www.skai.gr/news/politics/articl ... dekemvrio/http://www.skai.gr/files/1/ELISABETH/%C ... 281%29.pdf
Αν τα ποσοστά των κομμάτων στις εκλογές είναι κοντά στην πρόβλεψη έχει να πέσει πολύ γέλιο...
Και εκείνη η υποστήριξη του λαού στην κυβέρνηση Παπαδήμου που είναι ρε παιδί μου..;
Εκτός από την άνοδο της αριστεράς, δεν βλέπω κάτι μη αναμενόμενο, εκτός ίσως από την πτώση του ΛΑΟΣ (ικανοί είναι να κάνουν καμιά ηρωική έξοδο με βάση κάποιο πρόσχημα πριν τις εκλογές ). Αν λάβουμε υπόψη βέβαια και την πόλωση που δημιουργείται προεκλογικά, μάλλον τα ποσοστά από ΝΔ/ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα θα είναι αυξημένα. Κατά τ' άλλα μια από τα ίδια.
-
Δυστυχώς, με τέτοια στατιστικά αποτελέσματα και συνολικό ποσοστό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ άνω του 40%, επιβεβαιώνεται και πάλι το -εδώ και αρκετά χρόνια- προσωπικό μου συμπέρασμα:
Ειναι ακόμη πολλοί αυτοί, που έχουν ανεξόφλητες 'υποχρεώσεις' στα 2 κόμματα εξουσίας ..... -
Τα νέα που μας έρχονται είναι αύξηση κρουσμάτων αυτοκτονιών. Σε απάντηση παραθέτω το ποίημα του Κίπλιγκ. Είναι ένας ύμνος στο κουράγιο. Μην το διαβάσετε, μελετήστε το. Κι αν δεν ξέρετε εγγλέζικα, μάθετε για να το διαβάσετε.
Δεν είναι ποιηματάκι. Είναι οδηγίες ζωής.IF.....
IF you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:
If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools:If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: 'Hold on!'If you can talk with crowds and keep your virtue,
' Or walk with Kings - nor lose the common touch,
if neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man, my son! -
-edit-
-
Ο χρήστης dbekos έγραψε:
Δυστυχώς, με τέτοια στατιστικά αποτελέσματα και συνολικό ποσοστό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ άνω του 40%, επιβεβαιώνεται και πάλι το -εδώ και αρκετά χρόνια- προσωπικό μου συμπέρασμα:
Ειναι ακόμη πολλοί αυτοί, που έχουν ανεξόφλητες 'υποχρεώσεις' στα 2 κόμματα εξουσίας .....Ή απλά τα υπόλοιπα κόμματα είναι εξίσου (αν όχι περισσότερο) απογοητευτικά με τα 2 μεγάλα.
-
Ο χρήστης imago έγραψε:
Τα νέα που μας έρχονται είναι αύξηση κρουσμάτων αυτοκτονιών. Σε απάντηση παραθέτω το ποίημα του Κίπλιγκ. Είναι ένας ύμνος στο κουράγιο. Μην το διαβάσετε, μελετήστε το. Κι αν δεν ξέρετε εγγλέζικα, μάθετε για να το διαβάσετε.
Δεν είναι ποιηματάκι. Είναι οδηγίες ζωής.IF.....
http://www.pegas.gr/agon/an.htm
Μεταφράσεις για διάφορα γούστα.
Σχετικά με τη δημοσκόπηση, όπως έχω ξαναγράψει, είναι αυτοί στους οποίους αναφέρθηκε (απευθύνθηκε σωστότερα ) ο Πάγκαλος. Ο εν λόγω είπε κάτι ΟΡΘΟΤΑΤΟ και ΑΛΗΘΕΣ, αλλά φρόντισαν οι βολεμένοι να περάσουν γραμμή ότι αναφερόταν 'στον Ελληνικό Λαό', καλύπτοντας το γυμνό τους πισινό.
Γιατί;
Μα επειδή ακριβώς αυτοί είναι οι πιο φασαριόζοι και αντιδρώντες. Είναι αυτοί που πήραν την κουτάλα, τους διακόπτες, τους δρόμους, τις κρατικές παροχές, τα προσάρμοσαν στο συμφέρον τους και τα αυξομειώνουν σύμφωνα μ' αυτό.
Αν θέλετε, το καταλαβαίνετε. -
Ο χρήστης imago έγραψε:
Την οποία συλλογικότητα ο Έλληνας την έχει γραμμένη. Γιατί; Γιατί ξέρει ότι ο άλλος με τον μπάρμπα στην Κορώνη σίγουρα θα παραβιάσει τους κανόνες. Φαύλος κύκλος; Όχι, απλά Prisoner's_dilemma.Μεταφεροντας το 'διλημμα του φυλακισμενου' [και στο οποιο θα μπορουσα να προσθεσω αλλη μια παραμετρο (πχ 'αντιποινα'/επιτιμηση/μομφη σε αυτον που καρφωσε) η οποια αλλαζει τα δεδομενα του διλημματος και διευρυνει τις προυποθεσει κατω απο τις οποιες μια ομαδα ανθρωπων δειχνει συνεργατικη συμπεριφορα] στην κοινωνικη πραγματικοτητα , δεν λαμβανεις υπ’ οψη σου οτι στην πραγματικη ζωη το διλημμα ειναι συνεχως επαναλαμβανομενο και εχει αποδειχθει οτι σ’ αυτη τη περιπτωση υπερισχυει η συνεργασια.
Στο λινκ που εχεις βαλει , γραφει : «If two players play prisoners' dilemma more than once in succession and they remember previous actions of their opponent and change their strategy accordingly, the game is called iterated prisoners' dilemma [...]
In this case always defect may no longer be a strictly dominant strategy, only a Nash equilibrium. Amongst results shown by Robert Aumann in a 1959 paper, rational players repeatedly interacting for indefinitely long games can sustain the cooperative outcome. [...]
Axelrod discovered that when these encounters were repeated over a long period of time with many players, each with different strategies, greedy strategies tended to do very poorly in the long run while more altruistic strategies did better, as judged purely by self-interest. He used this to show a possible mechanism for the evolution of altruistic behaviour from mechanisms that are initially purely selfish, by natural selection.»
Αλλωστε , η ιδια η βιολογικη εξελιξη των ανθρωπων περιλαμβανει τη συνεργασια σαν βελτιστη συμπεριφορα. Η αναπτυξη της κοινωνιας θα ηταν αδυνατη χωρις τη συνεργασια. Σε αντιθεση με αυτους [Χομπς , Α. Σμιθ (αυτος το ειπε πιο ευγενικα) , Χαγιεκ , κα) που προωθουν αποψεις για απολυτα ανταγωνιστικες ατομικοτητες που εχουν σαν αναγκαστικο αποτελεσμα τη δημιουργια της κοινωνιας , η ατομικοτητα ειναι η προεκταση της συνεργασιας/κοινωνικοτητας (υπαρχει μονο σαν κοινωνικη ατομικοτητα).
-
Ο χρήστης pro έγραψε:
Δυστυχώς, με τέτοια στατιστικά αποτελέσματα και συνολικό ποσοστό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ άνω του 40%, επιβεβαιώνεται και πάλι το -εδώ και αρκετά χρόνια- προσωπικό μου συμπέρασμα:
Ειναι ακόμη πολλοί αυτοί, που έχουν ανεξόφλητες 'υποχρεώσεις' στα 2 κόμματα εξουσίας .....Ή απλά τα υπόλοιπα κόμματα είναι εξίσου (αν όχι περισσότερο) απογοητευτικά με τα 2 μεγάλα.
Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Για εμένα ο ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα (τώρα θα ανοίξω τον ασκό του Αιόλου ), αντιπολιτευτικά είναι σοβαρότερος από άλλα κόμματα, σταθερά εδώ και πάρα πολύ καιρό, αλλά μάλλον αυτοί κάηκαν με τα Δεκεμβριανά.
Πάντως η κοινή λογική λέει ότι δεν βάζεις στο σπίτι σου αυτόν που σε έκλεψε (αναφερόμενος σε ΝΔ/ΠΑΣΟΚ). Οπότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με ένα κομματικό στρατό τον οποίο τα δυο κόμματα εξουσίας έχτισαν με πολύ κόπο μετα την μεταπολίτευση και καταφέρνουν ακόμα και τώρα να τον διατηρούν τηρουμένων των αναλογιών πάντοτε.
-
Ο χρήστης dimitris_f έγραψε:
Μεταφεροντας το 'διλημμα του φυλακισμενου' [και στο οποιο θα μπορουσα να προσθεσω αλλη μια παραμετρο (πχ 'αντιποινα'/επιτιμηση/μομφη σε αυτον που καρφωσε) η οποια αλλαζει τα δεδομενα του διλημματος και διευρυνει τις προυποθεσει κατω απο τις οποιες μια ομαδα ανθρωπων δειχνει συνεργατικη συμπεριφορα] στην κοινωνικη πραγματικοτητα , δεν λαμβανεις υπ’ οψη σου οτι στην πραγματικη ζωη το διλημμα ειναι συνεχως επαναλαμβανομενο και εχει αποδειχθει οτι σ’ αυτη τη περιπτωση υπερισχυει η συνεργασια.Κάνεις ένα θεμελιώδες λάθος. Το επαναλαμβανόμενο παίγνιο αφορά το ΙΔΙΟ παίγνιο. Εκεί, ναι, εμφανίζονται τα φαινόμενα συλλογικότητας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης που λες. Στην καθημερινότητα δεν είναι έτσι τα πράγματα. Για να το πω με όσο το δυνατόν απλούστερους όρους.
Φαντάσου έναν Έλληνα που ξεκινά το πρωί. Παίζει PD (Pris. Dilem) στην ουρά στο φανάρι, είτε ως προδότης είτε ως προδομένος. Κατόπιν, πάει στην ουρά της εφορίας όπου παίζει ξανά PD αλλά με άλλους παίκτες. Κατόπιν παίζει PD στη ΛΕΑ, στη δουλειά, κλπ κλπ. Δεν του δίνεται καμία δυνατότητα να τιμωρήσει ή να τιμωρηθεί από τον ΙΔΙΟ παίκτη, ώστε να του διδάξει ή να διδαχτεί την συλλογικότητα του φίλου μας gto.
-
Ο χρήστης Ernani έγραψε:
Δυστυχώς, με τέτοια στατιστικά αποτελέσματα και συνολικό ποσοστό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ άνω του 40%, επιβεβαιώνεται και πάλι το -εδώ και αρκετά χρόνια- προσωπικό μου συμπέρασμα:
Ειναι ακόμη πολλοί αυτοί, που έχουν ανεξόφλητες 'υποχρεώσεις' στα 2 κόμματα εξουσίας .....Ή απλά τα υπόλοιπα κόμματα είναι εξίσου (αν όχι περισσότερο) απογοητευτικά με τα 2 μεγάλα.
Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Για εμένα ....
Aκριβως. Για εσένα ισχύει αυτό. Για κάποιους άλλους, πιθανον να ιχύει κάτι άλλο, και για τους δικους τους λόγους να είναι απογοητευμένοι ΚΑΙ από τα μικρά κόμματα. Δεν είναι αναγκαίο αυτό να οφείλεται σε ανεξόφλητες υποχρεώσεις.
-
-edit-
-
Ernani, είναι απλό το πράγμα.
Σήμερα που μιλάμε, υπάρχουν άνθρωποι που διοικούν τη χώρα μέσα από υπουργεία και ΔΕΚΟ, που εισπράττουν μισθούς χωρίς να εργάζονται, που έχουν μισή ατζέντα με τηλέφωνα για κάθε χρήση της καθημερινότητάς τους, που αντί να περιμένουν απόλυση, κάθονται στην αποξήρανση Κωπαΐδας, που 'εργάζονταν' στο Ολυμπιακό Χωριό ΑΕ και πήραν μετάταξη για το δημόσιο μετά από 7 χρόνια με πολιτική παρέμβαση, που πήραν σύνταξη προχθές και μαζί το εφάπαξ και αμέτρητοι τέτοιοι. Τι να ψηφίσουν αυτοί; Μικρά κόμματα (που δεν έχουν και τίποτα σοβαρές προτάσεις, πλην του να λένε ότι υπάρχει πρόβλημα); Τίμιους πολιτικούς; Αφού δεν θα τους βοηθήσουν να παρακάμψουν το ορθό και δίκαιο.
Ακόμα και όσοι έχασαν προνόμια με τις εξελίξεις της τελευταίας διετίας, δεν έχουν πού να στραφούν για να συνεχίσουν το ίδιο βιολί. Στηρίζουν λοιπόν, προσδοκώντας ανάσταση νεκρών.
-
Ο χρήστης imago έγραψε:
Μεταφεροντας το 'διλημμα του φυλακισμενου' [και στο οποιο θα μπορουσα να προσθεσω αλλη μια παραμετρο (πχ 'αντιποινα'/επιτιμηση/μομφη σε αυτον που καρφωσε) η οποια αλλαζει τα δεδομενα του διλημματος και διευρυνει τις προυποθεσει κατω απο τις οποιες μια ομαδα ανθρωπων δειχνει συνεργατικη συμπεριφορα] στην κοινωνικη πραγματικοτητα , δεν λαμβανεις υπ’ οψη σου οτι στην πραγματικη ζωη το διλημμα ειναι συνεχως επαναλαμβανομενο και εχει αποδειχθει οτι σ’ αυτη τη περιπτωση υπερισχυει η συνεργασια.
Κάνεις ένα θεμελιώδες λάθος. Το επαναλαμβανόμενο παίγνιο αφορά το ΙΔΙΟ παίγνιο. Εκεί, ναι, εμφανίζονται τα φαινόμενα συλλογικότητας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης που λες. Στην καθημερινότητα δεν είναι έτσι τα πράγματα. Για να το πω με όσο το δυνατόν απλούστερους όρους.
Φαντάσου έναν Έλληνα που ξεκινά το πρωί. Παίζει PD (Pris. Dilem) στην ουρά στο φανάρι, είτε ως προδότης είτε ως προδομένος. Κατόπιν, πάει στην ουρά της εφορίας όπου παίζει ξανά PD αλλά με άλλους παίκτες. Κατόπιν παίζει PD στη ΛΕΑ, στη δουλειά, κλπ κλπ. Δεν του δίνεται καμία δυνατότητα να τιμωρήσει ή να τιμωρηθεί από τον ΙΔΙΟ παίκτη, ώστε να του διδάξει ή να διδαχτεί την συλλογικότητα του φίλου μας gto.
Κι' εγω λεω οτι το λαθος το κανεις εσυ. Το ΙΔΙΟ (ουσιαστικα) διλημμα επαναλαμβανεται απειρες φορες γιατι το ποιοι ειναι οι συγκεκριμμενοι καθε φορα 'παικτες' εχει ελαχιστη (εως καμια) σημασια.
Το να θεωρεις μοναδικο/διαφορετικο καθε φορα το διλημμα καταληγει σε μια θεωρηση της κοινωνιας σαν κοινωνιας χωρις ιστορια.
-
Ο χρήστης dimitris_f έγραψε:
Κι' εγω λεω οτι το λαθος το κανεις εσυ. Το ΙΔΙΟ (ουσιαστικα) διλημμα επαναλαμβανεται απειρες φορες γιατι το ποιοι ειναι οι συγκεκριμμενοι καθε φορα 'παικτες' εχει ελαχιστη (εως καμια) σημασια.Όχι βρε Δημήτρη. Δεν είναι έτσι. Δες λίγο τη δουλειά του Brown. Η σύγκλιση των σχετικών συχνοτήτων στην βέλτιστη στρατηγική, ως προς την mean square νόρμα, αφορά παίκτες με μνήμη.
Αν μιλάς για evolutionary PD του Smith, τότε πρέπει να ξέρεις ότι εκείνος το utility το ορίζει διαφορετικά. -
Ο χρήστης dimitris_f έγραψε:
Το να θεωρεις μοναδικο/διαφορετικο καθε φορα το διλημμα καταληγει σε μια θεωρηση της κοινωνιας σαν κοινωνιας χωρις ιστορια.Μα εγώ λέω ακριβώς το αντίθετο. Στα χωριά πολύ σπάνια να βρεθεί 'προδότης' σε ουρά ή φανάρι, διότι ξέρει πολύ καλά ότι πολύ σύντομα θα ξαναπαίξει με τον ίδιο παίκτη και θα τιμωρηθεί. Στην Αθήνα ο 'προδότης' βασίζεται στην 'έλλειψη μνήμης': Που θα με ξαναδεί...
ΔΝΤ, eurogroup, κούρεμα, μνημόμιο ΙΙ, σωθήκαμε!!!