Μετά από 1000+ χιλιόμετρα με μεταλλικά σωληνάκια στην Lancia, δίνω τεράστια ψήφο εμπιστοσύνης!
Η μεγάλη διαφορά δεν είναι ούτε στην αίσθηση καθημερινά (εκεί, έχει γίνει και λίγο πιο απότομο το 'πιάσιμο' του φρένου...), ούτε στην δύναμη ακινητοποίησης, αλλά στην περίπου σταθερή συμπεριφορά μετά από συνεχόμενα φρεναρίσματα, αφού έχει μειωθεί ΠΑΡΑ πολύ το fading (όποιος ξέρει την σωστή μετάφραση στα ελληνικά να μου το πει! ) των φρένων.
Αναφέρω εκ νέου το setup του αυτοκινήτου:
Εμπρός: αεριζόμενα 252χλ από Punto GT1 (όχι τα GT3 που είχαν μεγαλύτερο έμβολο) και μονοπίστονη δαγκάνα και τακάκια TWR (πρώτη φορά τα βάζω, σπάνια τα ψάχνω πάρα πολύ τα τακάκια απλώς ζητάω στο μάστορα να μην είναι πολύ σκληρά και σφυρίζουν! ).
Πίσω: απλοί δίσκοι 242 (αν θυμάμαι...) από Tipo, Bravo ή Punto (κανείς δεν έμαθε ποτέ, αφού είχα αγοράσει μονον τα άκρα και όχι τον άξονα! ) και απλή μονοπίστονη δαγκάνα επίσης. Τακάκια πίσω Magneti-Marellli
Οι δισκόπλακες εμπρός και πίσω είναι απλές φτηνές του εμπορίου και όχι τίποτε χαρακτές-τρυπητές κλπ κλπ.
Σωληνάκια, εμπρός πίσω Goodridge.
Για μένα λοιπόν, αυτό που λένε πως η πιο απλή φτηνή και αποδοτική μετατροπή στα φρένα είναι τα υγρά και μετά τα σωληνάκια, ισχύει: φρέσκα υγρά, αν γίνεται και λίγο πιο ανθεκτικά και μετά σωληνάκια. Αφού γίνουν αυτά, ΜΕΤΑ πιθανή αλλαγή σε δαγκάνες κλπ.
Σε επόμενη ευκαιρία, θα μπουν και στην 120i (περιμένουν μαζί με πολλά και διάφορα στο ντουλάπι! ).