Ευτυχως το star ειχε την συμμορια των 12(τι γυναικαρα η zeta )και γλυτωσα απο το ξεβρακωμα της ελληνικης 'τηλε-δημοκρατιας'.
Ας θυμισει καποιος στον ΓΑΠ οτι οταν ο κοσμος αγανακταει και υποφερει τοτε πρεπει να αφουγκραζεται το κλιμα δυσαρεσκειας και να αλλαζει πολιτικη κατευθυνση και οχι να θετει ανοητα εκβιαστικα διλληματα.Εγω παντως του κουναω χαρουμενα το μαντηλι απο τωρα και ευχομαι να παρει στο λαιμο του και αλλα πρασινα στελεχη μπας και αρχισει ο τοπος και ξεβρομιζει.

Ενα αρθρο που φερνει στο νου οτι ο ΓΑΠ οχι απλα δεν ειναι ουρανοκατεβατος αλλα κοντευει και τριαντα χρονια στην πολιτικη σκηνη(βουλευτης απο το 81 αν δεν κανω λαθος).

Τρίτη, 26 Οκτωβρίου 2010
'Το ζαβό'

Αυτές τις ημέρες δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τη συχωρεμένη Μαλβίνα Κάραλη και την εκπομπή της. Αμείλικτη εκπομπή, στα όρια της κοσμιότητας ομολογουμένως. Κοφτερή σαν ξυράφι, με πανέξυπνη λογοδιάρροια και ασύστολο κράξιμο. Κάποιες φορές με ενοχλούσε, τις περισσότερες φορές διασκέδαζα και κάγχαζα με τα «θύματά» της. Εκτόνωση του, αδύναμου να αντιδράσει αλλιώς, πολίτη; Ίσως.

Πάντα φαίνεται ότι χρειάζονται τέτοιες «δικλείδες», ανεξάρτητα από τις αρχικές προθέσεις του δημιουργού τους. Στις μέρες μας είναι ο Λαζόπουλος, αλλά πολύ πιο ήπια.
Εκείνο που μου έρχεται στο νου περισσότερο, είναι ο χαρακτηρισμός της εκλιπούσας για τον σημερινό πρωθυπουργό: «το ζαβό». Προσέξτε, όχι «ο ζαβός», που θα ήταν μια απλή (και ίσως μοχθηρή) αναφορά σε κάποιο υπαρκτό νοητικό πρόβλημα, αλλά «το ζαβό», δηλαδή ουδέτερο, παιδικό, χαϊδευτικό ίσως-ίσως, το καημένο, που δε φταίει αλλά μας έτυχε, κάπως κωμικό, κάπως αξιολύπητο. Φυσικά σήμερα κανείς δεν φαίνεται να «θυμάται» αυτό τον χαρακτηρισμό. Ίσως να έχουν σβήσει και τα σχετικά βίντεο.

Θυμάμαι ότι αναρωτιόμουν προς τι αυτός ο χαρακτηρισμός του τότε υπουργού εξωτερικών. Τον άξιζε άραγε, και αν ναι, γιατί; Εντάξει, δεν ήταν και ο ιδανικός ρήτορας. Τα λεγόμενά του δεν μαρτυρούσαν κάποιο ιδιαίτερα λαμπρό πνεύμα, αλλά μήπως ήταν ο μόνος στην κυβέρνηση ή τη βουλή; Μήπως δεν έφταιγε η ευφυΐα και συγκρότησή του, αλλά η εγνωσμένη του αδυναμία στη διατύπωση ελληνικών φράσεων; Ευτυχώς, πριν από λίγο καιρό έδωσε τη βροντερή του απάντηση στη Βουλή: «Δεν μιλώ καλά τα ελληνικά γιατί είμαι έλληνας της διασποράς!». Έκτοτε όλοι σιώπησαν. Μήπως η προηγούμενη θητεία του στο Υπουργείο Παιδείας; Μα και εκεί υπάρχει τουλάχιστον η δικαιολογία της ελλιπούς γνώσης της ελληνικής γλώσσας, στοιχείο απαραίτητο για ένα υπουργό παιδείας. Η σχέση του με τη μητέρα του ίσως; Σίγουρα πρέπει να ήταν (και να είναι) φιλόστοργος και υπάκουος γιος. Αλλά κανείς δεν χαρακτηρίζει ένα τέτοιο άνθρωπο «το ζαβό», «μαμάκια» ίσως, αλλά κανείς ποτέ δεν διανοήθηκε να τον αποκαλέσει έτσι.
Μήπως η παρουσία και το έργο του στο Υπουργείο Εξωτερικών; Μήπως ενοχλούσε η άνεση με την οποία απευθυνόταν Αγγλιστί (και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη γνώση του αυτής της γλώσσας) στους ξένους ομολόγους, ακόμα κι όταν το πρωτόκολλο προέβλεπε χρήση μεταφραστή; Μα και ο τότε πρωθυπουργός δεν δίσταζε να μιλήσει στα γερμανικά σε κάθε ευκαιρία που του παρουσιαζόταν. Κάθε άνθρωπος δικαιούται να νιώθει νοσταλγία.
Ως υπουργό εξωτερικών, κανείς δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει για φανατικό υπερπατριώτη, όπως κάποιους ακροδεξιούς εθνικιστές. Η πίστη του στην παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια ειρήνη (για να θυμηθούμε τις συνεντεύξεις των υποψηφίων Μις Τάδε) και ο κοσμοπολιτισμός του, παρεξηγούνταν κάποιες φορές ως «ενδοτισμός» από τους εχθρούς του. Ήταν όμως έτσι; Στους λόγους του, τουλάχιστον, διαφαινόταν ένας μάλλον έντονος φιλελληνισμός. Ήθελε να διαδώσει το ελληνικό πνεύμα και πολιτισμό. Και στο πλαίσιο αυτό, όλοι τον παρακολουθήσαμε τη στιγμή της υπέρτατης θυσίας: όταν, αψηφώντας και αυτόν τον αρρενωπό του μύστακα, δεν δίστασε να χορέψει ως οδαλίσκη (προέρχεται από την τουρκική λέξη «οντά-ς»), προς τέρψιν του τούρκου υπουργού εξωτερικών και χάριν της συσφίξεως της ελληνοτουρκικής φιλίας.
Και οι άλλες δράσεις και απόψεις του στα κοινωνικά ζητήματα; Δεν ήταν πάντα υπέρ της ανοχής και της ύπαρξης της διαφορετικότητας; Δεν διατηρούσε επί σειρά ετών ως συνεργάτη του τον ύπατο των ελλήνων ομοφυλοφίλων; Δεν διακήρυσσε (όχι επί μακρόν είναι η αλήθεια) την πίστη του στην αποποινικοποίηση της κάνναβης; Βέβαια τελευταία έπεσε σε αντίφαση με τη στάση του έναντι του καπνίσματος, γιατί, όπως λένε αυτοί που ξέρουν, αν «το» καπνίσεις σκέτο, χωρίς καπνό, μάλλον θα την «ακούσεις» άσχημα.
Εν πάσει περιπτώσει και κατόπιν των ανωτέρω, ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι, ο χαρακτηρισμός «το ζαβό» μου φαίνεται μάλλον άδικος και υπερβολικός. Και, με κάθε σεβασμό στη μνήμη της μακαρίτισσας, είμαι σίγουρος ότι αν σήμερα ζούσε, θα άλλαζε γνώμη βλέποντας το έργο του ως πρωθυπουργού:
Η συνεχής και αδιάκοπη μετονομασία, ίδρυση και κατάργηση υπουργείων καθώς και η διαρκής ανακατανομή των αρμοδιοτήτων τους εισάγει ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, όπου κανείς υπουργός δεν θα μπορεί να επαναπαύεται, εφόσον δεν γνωρίζει επακριβώς τις αρμοδιότητές του. Πόσο μεγαλοφυές! Η κατάργηση του σωβινιστικού επιθέτου «Εθνικής» από το Υπουργείο Παιδείας και η τοποθέτηση γενικής γραμματέως με πυγμή, με καθήκοντα τη δίωξη των εθνικιστών εκπαιδευτικών και την παγκοσμιοποιημένη επανασυγγραφή των σχολικών βιβλίων. Η κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης, που η ονομασία του δημιουργούσε προβλήματα με τους βόρειους γείτονές μας. Η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με νέα, φρέσκια και δημιουργική γενιά (ο όρος «στρατιά» είναι πολυφορεμένος πλέον) συμβούλων, οι οποίοι θα υποκαταστήσουν την ανεπαρκή, υπεράριθμη και διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση. Και μάλιστα, στο πλαίσιο της «ανοικτής διακυβέρνησης», με όρους διαφάνειας, ώστε όλα τα μέλη του Κινήματος που δεν έχουν πρόσβαση στους «επάνω», να μπορούν να υποβάλουν το βιογραφικό τους και να δικαιούνται να ελπίζουν ότι θα γίνουν μέτοχοι και κοινωνοί της εθνικής αναδημιουργίας. Τη στωική του υπομονή (και όχι απραξία όπως κατηγορεί η αντιπολίτευση) τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του (αναμένοντας και τα βιογραφικά, βεβαίως), ώστε να ωριμάσουν οι συνθήκες για τη σωτήρια επέμβαση του ΔΝΤ. Ο αμείλικτος πόλεμος εναντίον αυτού του καρκινώματος της κοινωνίας που λέγεται δημόσια διοίκηση, και κυρίως των δημοσίων υπαλλήλων, αιτίας όλων των δεινών από την εποχή του Όθωνα και μετά. Η σοφή μείωση μισθών και συντάξεων, ώστε να απαλλαγεί ο πληθυσμός από τα καταναλωτικά σύνδρομα. Η συνταξιοδότηση στα 70, ώστε να εκλείψουν τα φαινόμενα της πρώιμης γεροντικής άνοιας λόγω απραξίας. Η απαγόρευση του καπνίσματος που έδωσε χαρά και ελπίδα σε χιλιάδες αντικαπνιστές και τους έκανε επιτέλους να συρρεύσουν μαζικά, παρά την οικονομική κρίση, στα κέντρα διασκεδάσεως, αφήνοντας τις παντόφλες κάτω απ’ το κρεβάτι. Η πώληση του..., η πώληση του..., η πώληση του... (συμπληρώστε τα κενά), ώστε να ανακουφιστεί το δημόσιο έλλειμμα, που δημιούργησαν οι επίορκοι, τεμπέληδες και υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι.
Το μόνο που ίσως θα μπορούσε να του προσάψει κανείς, είναι ότι προεκλογικά δεν είχε την πρέπουσα ενημέρωση και νόμισε ότι «λεφτά υπάρχουν», με αποτέλεσμα να παραπλανήσει – άθελά – του τον ελληνικό λαό. Α, και να εκλεγεί. Όταν δε με οδύνη ανακάλυψε την αλήθεια, δεν μπορούσε παρά, συντετριμμένος, να εφαρμόσει τα ως άνω μέτρα. Μια φήμη εξάλλου λέει ότι ο αρμόδιος σύμβουλός του, ο επιφορτισμένος με την ανάγνωση του ξένου οικονομικού τύπου, μπέρδεψε τη λέξη «default», που σημαίνει «χρεοκοπία» με τη φράση «by default», που σημαίνει «εξ ορισμού», και επομένως δεν θεώρησε απαραίτητο να ενημερώσει τον μέλλοντα πρωθυπουργό. Ένα ανθρώπινο λάθος και μια αθώα παρεξήγηση (όπως αυτή με τον «cabinet man») που σίγουρα δεν είναι ικανή να αμαυρώσει τη συνολική εικόνα.
Τελικά, ναι, είμαι σίγουρος ότι αν τα έβλεπε όλα αυτά η Μαλβίνα, θα απέσυρε το χαρακτηρισμό «το ζαβό» και θα τον αντικαθιστούσε με κάποιον πιο πρόσφορο.
Το σωστό να λέγεται...
Υ.Γ. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάζει.

http://youpayyourcrisis.blogspot.com/20 ... .html#more

.....Οι πτωχεύσεις του 1893 και του 1932 οφείλονται στον υπέρμετρο δανεισμό της χώρας από στους κερδοσκοπικούς κύκλους των αγορών της εποχής, όσο και στα τεράστια σφάλματα της τότε πολιτικής ηγεσίας. Παρά ταύτα το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να υφίσταστε μέχρι σήμερα και ο Ελληνικός λαός παρά τα προβλήματα τα οποία αντιμετώπισε ανταπεξήλθε πλήρως σε όλα.
Και άλλες όμως Ευρωπαϊκές χώρες έχουν πτωχεύσει στο παρελθόν. Η Αυστρία από το 1282 ημέρα ανεξαρτησίας της χρεοκόπησε 7 φορές. Η Γαλλία από το 943 χρεοκόπησε 8 φορές. Η Γερμανία από το 1618 χρεοκόπησε 8 φορές. Η Ουγγαρία από το 1918 χρεοκόπησε 7 φορές. Η Ιταλία από το 1569 χρεοκόπησε 1 φορά, όπως επίσης και η Ολλανδία 1 φορά από το 1581. Η Πολωνία από το 1918 έχει πτωχεύσει 3 φορές καθώς επίσης και η Ρουμανία από το 1878 3 φορές. Η Ρωσία από το 1457 έχει πτωχεύσει 5 φορές και η Ισπανία από το 1476 13 φορές μέχρι σήμερα.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι πολλές χώρες της Ευρώπης παρά τις χρεωκοπίες που υπέστησαν όχι μόνο εξακολουθούν να υφίστανται σαν ανεξάρτητα κράτη αλλά και λαοί τους σήμερα ευημερούν....

Ουγγαρια, Πολωνια, Ρουμανια, Ρωσια

ευημερουν

u best be trollin'

επισης, η συλλογιστικη -> κι αλλοι χρεωκοπησαν (πριν 985,4 χρονια), μια χαρα ομως ειναι σημερα ειναι αντιστοιχη του 'κι αλλοι εφαγαν ατομικες βομβες, αλλα μια χαρα ειναι σημερα'. οποτε ας φαμε κι εμεις καμια ατομικη βομβα α λα Χιροσιμα.

σορρυ.

μήπως να θυμηθούμε λίγο τί ακουγαμε λίγο καιρό πριν?

http://www.youtube.com/watch?v=-Zv5ugbV ... re=related

αφιερωμένο στον yugo

Δηλώσεις του Μίκη Θεοδωράκη στα πλαίσια εκδηλώσεων του ιδρύματος Θεοχαράκη:
http://www.protothema.gr/politics/article/?aid=87630

Και μία γενικότερη τοποθέτηση του μουσικοσυνθέτη. Τουλάχιστον κάποιοι έχουν την τόλμη να παρέμβουν και να μιλήσουν. Πού είναι ο πνευματικός κόσμος της χώρας; Ακόμα απολαμβάνει τα πιάτα του Λαζάρου ακολουθώντας την τακτική 'καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς;'

ΠΕΝΤΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο μου θέτουν το ερώτημα: «Πώς θα βγούμε από την κρίση…».

Όπως καταλαβαίνετε, το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο, πολύπλοκο με πολλές πλευρές φανερές και κρυφές και μια σωστή απάντηση πρέπει να μας οδηγήσει σε μια σειρά ερωτήματα, που θα μας βοηθήσουν να δούμε πού βρισκόμαστε σήμερα, πώς και γιατί έχουμε φτάσει εδώ που βρισκόμαστε και στη συνέχεια με ποιο τρόπο θα βγούμε από το αδιέξοδο και το κυριότερο, πού θα πάμε ή καλλίτερα όχι μόνο πού αλλά και πώς θα μπορέσουμε να πάμε εκεί που πρέπει να πάμε.

Ερώτημα πρώτο: Έχουμε μήπως συνειδητοποιήσει ότι η σημερινή κρίση αφορά εξ ίσου όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους αυτής της χώρας στον ίδιο βαθμό, αδιάφορο αν ο ένας θίγεται σήμερα περισσότερο από τον άλλο; Δεδομένου ότι αν αυτή η χώρα βουλιάξει, τότε θα πνιγούμε όλοι μαζί. Πλούσιοι και φτωχοί, Αριστεροί και Δεξιοί, Κεντρώοι, αναρχικοί. Με άλλα λόγια έχουμε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε ένας λαός στον ίδιο χώρο, στην ίδια πατρίδα; Και συνεπώς ότι αν σωθούμε, θα σωθούμε ή όλοι μαζί ή κανένας;

Ερώτημα δεύτερο: Έχουμε μήπως συνειδητοποιήσει ότι στην ασφυκτική αυτή μοναξιά μας, που την επιτείνει το γεγονός ότι στην ίδια κατάσταση με μας βρίσκονται όλοι οι λαοί του κόσμου και ειδικά της Ευρώπης ο καθένας προσπαθεί με όλα τα μέσα να σωθεί χωρίς να περιμένει βοήθεια από πουθενά; Και όχι μόνο αυτό αλλά ακόμα και οι πιο δυνατοί λαοί εκμεταλλεύονται τους αδύνατους χωρίς οίκτο, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους αποκλειστικά συμφέροντα. Με άλλα λόγια ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε, μοιάζει με ζούγκλα, που γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη για τους αδύνατους όσο μεγαλώνει η διεθνής κρίση.

Ερώτημα τρίτο: Έχουμε μήπως συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει σήμερα ούτε ίχνος διεθνούς αλληλεγγύης και επομένως κι εμείς ως ένα ξεχωριστό εθνικό σύνολο δεν έχουμε φίλους, δεδομένου όπως είπαμε, ότι ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του και το μόνο που μπορεί να φέρει τον ένα λαό κοντά στον άλλο είναι αποκλειστικά το αμοιβαίο συμφέρον. Κι αυτό σημαίνει ότι αν τελικά σωθούμε, τότε θα σωθούμε όλοι μαζί ή κανένας. Χρειάζεται όμως γι’ αυτό να αντιτάξουμε τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες δυνάμεις που διαθέτουμε ως ένας ενιαίος λαός απέναντι στους άλλους που φροντίζουν να συσπειρωθούν ο καθένας γύρω από τον εαυτό του, προκειμένου να αντέξει στην μεγάλη δοκιμασία, στην οποία μας έχει υποβάλει όλους ανεξαιρέτως η διεθνής κρίση. Με άλλα λόγια για να αντέξουμε, πρέπει να γίνουμε όλοι μαζί ισχυροί σαν μια γροθιά.

Ερώτημα τέταρτο:Πώς εκδηλώνεται σήμερα η κρίση στη χώρα μας;Ποια έιναι τα αίτια που την προκάλεσαν και που εξακολουθούν να την συντηρούν; Η δική μου η άποψη είναι ότι επειδή δεν θα συμφωνήσουμε για το ποιος φταίει αλλά αντίθετα αναγκασμένοι να ρίχνουμε τα βάρη ο ένας στον άλλο στην ουσία χάνουμε χρόνο για να μπούμε επί τέλους στον δρόμο που θα μας βγάλει από την κρίση, θα πρότεινα να συμφωνήσουμε ότι εκείνο που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει, είναι μονάχα η σημερινή πραγματικότητα.

Πότε, πώς και γιατί φτάσαμε ως εδώ, ας το αφήσουμε στους ιστορικούς του μέλλοντος. Εμείς θα πρέπει να πούμε ότι αυτή είναι η σημερινή κατάσταση, που μας αφορά εξ ίσου όλους. Και από κει και πέρα να την αναλύσουμε, ώστε να είμαστε σε θέση να την αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο και να την αλλάξουμε. Η εικόνα που έχω και που νομίζω ότι μας βοηθά να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει, είναι η εικόνα του μαγγανοπήγαδου, όπου συνήθως ένα μουλάρι με παρωπίδες κάνει γύρω-γύρω αμέτρητους κύκλους, προκειμένου να βγει το νερό απ’ το πηγάδι.

Eδώ και πάρα πολλά χρόνια, από την εποχή που οι Κυβερνήσεις αντί να εξασφαλίσουν στον λαό μας να ζει χάρη σε ένα σύστημα ανάπτυξης στηριγμένο στις δικές του παραγωγικές δυνάμεις καταφύγανε στην εύκολη λύση των δανείων από ξένες δυνάμεις.

Η βασική αιτία γι’ αυτό δεν ήταν μόνο η ανικανότητα αλλά και το σύστημα των πελατειακών σχέσεων που μετέβαλε τον Κρατικό Μηχανισμό σε έναν αληθινό Μινώταυρο, που ζούσε με το αίμα του λαού. Έτσι μπήκαμε στο εθνικό μαγγανοπήγαδο, δεδομένου ότι τα δάνεια έφεραν τους τόκους και οι τόκοι φόρους που δεν έφταναν να ικανοποιήσουν το Δημόσιο που κατέφευγε σε νέα μεγαλύτερα δάνεια, που μεγάλωναν τους τόκους και αυτοί τους φόρους και αυτοί τα νέα δάνεια και ούτω καθ’ εξής. Η πραγματική εικόνα λοιπόν είναι αυτή: στη μέση το αδηφάγο Δημόσιο και γύρω-γύρω όλος ο ελληνικός λαός να κάνει χωρίς τέλος φαύλους κύκλους που όμως όσο αύξαιναν οι τόκοι, έπρεπε να βαδίζουν όλο και πιο γρήγορα και στο τέλος να τρέχουν, να λαχανιάζουν και να σωριάζονται από την εξάντληση, όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα.

Η δική μου απάντηση στο μαγγανοπήγαδο είναι μία και απλή: Πρέπει να απαλλαγούμε απ’ αυτό. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε τρόπους να απαλλαγούμε από το Δημόσιο Χρέος και από κει και πέρα να εξετάσουμε αν γίνεται να ζούμε χωρίς δάνεια στηριγμένοι αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις.

Ερώτημα πέμπτο: Είμαστε διατεθειμένοι να πραγματοποιήσουμε όλοι μαζί αυτό το άλμα που θα μας βγάλει από τον φαύλο κύκλο; Και με ποιο τρόπο θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο σημερινός τρόπος ζωής μας είναι αυτός που μας οδήγησε στη σημερινή κρίση; Και ότι ακόμα η καταναλωτική υστερία που κυριάρχησε, μας βουλιάζει καθημερινά σε όλο και πιο βαθειά εξάρτηση από τους δανειστές μας, τις ξένες τράπεζες, οι οποίες όταν διαπίστωσαν ότι αυτή η κούρσα του καταναλωτισμού μάς κατέστησε αφερέγγυους, δεδομένου ότι παραμελήσαμε την ανάπτυξη της χώρας, δηλαδή την φτωχύναμε όπως τελικά φτωχύναμε τους εαυτούς μας σε σημείο που να καταντήσουμε περίγελως στα μάτια όλου του κόσμου, τότε και γι’ αυτό τον λόγο έκλεισαν την στρόφιγγα των δανείων, με αποτέλεσμα να καταφύγουμε στην Τρόϊκα και στο Μνημόνιο, που μας βάζει και πάλι στο μαγγανοπήγαδο Τρόϊκα-Δάνεια-Φόροι Δάνεια-Τόκοι-Φόροι, ενώ συγχρόνως για να μας κάνει να τρέχουμε γύρω-γύρω πιο γρήγορα, χρησιμοποιεί μαστίγιο. Φτάσαμε δηλαδή στην απόλυτη εθνική ντροπή.

Πρέπει λοιπόν να αλλάξει σε εθνικό επίπεδο η νοοτροπία μας. Το να ζούμε πάνω απ’ τις δυνάμεις μας, να καταναλώνουμε περισσότερο από όσα παράγουμε, αυτή η τακτική δεν πάει άλλο. Δεν οδηγεί πουθενά. Ή μάλλον μας οδηγεί σταθερά σε μεγαλύτερη εθνική και επομένως ατομική εξάρτηση και τελικά γενικευμένη πτώχευση, παρακμή, δυστυχία, ντροπή.

Κι εδώ στο σημείο αυτό νομίζω ότι ο λαός μας περιμένει να ακούσει μια υπεύθυνη και απολύτως τεκμηριωμένη πρόταση για το τι μπορεί και πρέπει να γίνει, ώστε να μεταβληθούμε σε λαό αυτάρκη, αυτοδύναμο, ανεξάρτητο, που να στηρίζεται τις δικές του αποκλειστικά ικανότητες και δυνάμεις, που θα τον βοηθήσουν να αντλεί τον πλούτο που χρειάζεται για να ζήσει από τη δική του χώρα, τα εδάφη, τις θάλασσες, την ικανότητα και την εργατικότητά του.

Μας φτάνουν όλα αυτά για να ζήσουμε; Έχουμε τις υποκειμενικές δυνατότητες, ώστε να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις χωρίς δάνεια και δίχως να απλώνουμε το χέρι ζητώντας ελεημοσύνη από τους άλλους; Είμαστε σε θέση να γίνουμε ουσιαστικά ανεξάρτητοι; Και το κυριότερο: Μπορούμε να αποφασίσουμε να ζούμε διαφορετικά απ’ ό,τι συμβαίνει στις τελευταίες δεκαετίες, από τότε που ενέσκηψε το πάθος του καταναλωτισμού;

Στο σημείο αυτό ο λαός μας, για να πεισθεί, περιμένει τεκμηριωμένες όπως είπα και πριν απαντήσεις, που όλες μαζί θα αποτελέσουν ένα νέο Όραμα για το μέλλον, μια νέα γενικευμένη πατριωτική ιδεολογία, που να στηρίζεται τόσο στις υλικοτεχνικές δυνατότητες που διαθέτει η χώρα μας όσο και στην ιστορική μας παράδοση, δηλαδή στις ηθικές και πολιτιστικές αξίες που θα πρέπει να αντιτάξουμε στο κυρίαρχο πνεύμα του ευδαιμονισμού που στηρίζεται σε ένα τρόπο ζωής ξένο προς τον ελληνικό χαρακτήρα και που εξυπηρετεί τα μεγάλα οικονομικά μονοπώλια στην προσπάθειά τους να τοποθετήσουν την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή καταναλωτικών αγαθών, αποκλειστικά υλικών, που όπως τα παραισθησιογόνα δημιουργούν μια προσωρινή ψευδαίσθηση ευτυχίας, που τώρα ξέρουμε καλά πού μας οδηγεί.

Το κύριο ζητούμενο δηλαδή, η ευτυχία του λαού, η πραγματική ευτυχία και όχι η πλασματική και εφήμερη, στηρίζεται στα αισθήματα που γεννά μέσα στον καθένα μας η συνειδητοποίηση ότι αγαπάμε έμπρακτα τη χώρα που μας έλαχε να ζούμε, την μοναδική πατρίδα, που σημαίνει ότι ζούμε και προκόβουμε στηριγμένοι στις ίδιες μας δυνάμεις και προσπάθειες και μαζί με όσους ζουν κάτω από τον ίδιο ουρανό, χτίζουμε καθημερινά τη δική μας ζωή, που είναι σύμφωνη με τον χαρακτήρα μας, τις συνήθειές μας και τις πατροπαράδοτες παραδόσεις μας.

Έτσι κατ’ εικόνα και ομοίωση του λαού μας πρέπει να επιλεγούν εξ αρχής οι νέοι θεσμοί, που θα βοηθήσουν την κοινωνία να πηγαίνει μπροστά στηριγμένη στο δίκαιο, την αλληλεγγύη και την αληθινή αγάπη στην πατρίδα και τον λαό.

Αθήνα, 15.Χ.2010

Μίκης Θεοδωράκης

http://mikistheodorakisorchestra.gr/index.php?p=1_344

τώρα εδώ να το βάλω?

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=217658

πολιτική κίνηση απ τον θεωδοράκη

εδιτ, με πρόλαβε ο σκανδιναβός

Eν μέσω κρίσης και ΔΝΤ και εκλογών και...και...
http://www.trikalanews.gr/article/18834/

Ο χρήστης Kωνσταντίνος έγραψε:
Eν μέσω κρίσης και ΔΝΤ και εκλογών και...και...
http://www.trikalanews.gr/article/18834/

η μόνη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει, πλέον, στον τόπο είναι να εκδώσει αυτά που γνωρίζει για κάποιους που έφυγαν και για πολλούς που βρίσκονται ακόμη στην πολιτική...
υπάρχει κάποιος νέος σήμερα που θα αφιερώσει χρόνο και μυαλό για να αναλύσει τα μηνύματα και τις παραινέσεις του συνθέτη ???

βαρεθήκαμε τις συμβουλές εκ των υστέρων....

Κάθησα τελικά και είδα αποσπάσματα της ομιλίας του ΓΑΠ.

Πρώτον μάλλον διάγγελμα με τους Δημοσιογράφους σε ρόλο κομπάρσου μου φάνηκε. Ο ΓΑΠ εγκαινίασε έναν νέο τρόπο επικοινωνιακής προπαγάνδας. Συνεχίζει το τροπάριο ότι για όλα φταίει ο Καραμανλής (ασφαλώς και φταίει αλλά όχι και για όλα) και από την άλλη μέσω του Χρυσοχοείδη πυροβολεί κατά των μεταναστών που όπως φαίνεται εξυπηρέτησαν το σκοπό τους.

Κάθε ομοιότητα με έναν άλλο Σοσιαλιστή Ηγέτη που βρέθηκε στα ηνία ενός πληγωμένου κράτους πριν από 80 περίπου έτη και είχε εκμεταλλευτεί το ραδιόφωνο για να προπαγανδίσει τις θέσεις του να θεωρήσω ότι είναι απολύτως συμπτωματική ή το ΠΑ.ΣΟ.Κ θα μετασχηματιστεί σε ΕΘ.ΣΟ.Κ??

Ειδικά το 'ή μαζί μου ή αλλιώς καταστρέφεστε' δεν μου φαίνεται και πολύ Δημοκρατικό......

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:

Eν μέσω κρίσης και ΔΝΤ και εκλογών και...και...
http://www.trikalanews.gr/article/18834/

πάνω σε αυτό...
το κατάστημα που έκλεισα στην Εγνατίας (έδινα 2500 € ενοίκιο) για μήνες μένει ξενοίκιαστο ακόμη και με τα μισά που ζητάει ο ιδιοκτήτης...για τα καταστήματα που έκλεισα σε εμπορικότατο δρόμο στην Χαριλάου προσφέρονται από ενδιαφερόμενους ενοικιαστές, ενοίκια του 1/3 αυτών που πλήρωνα.
μέχρι τον ερχόμενο Γενάρη τα λουκέτα θα γίνουν χιονοστιβάδα και θα συμπαρασύρουν τα οικονομικά οικογενειών που βάσιζαν το εισόδημά τους στην εκμετάλλευση ακινήτων και αλυσιδωτά επηρεάζονται όλοι.

και για να ξαναφανεί ο παραλογισμός (αναποτελεσματικότητα) της κυβέρνησης, αφήνουν πρώτα να κλείσουν τα εμπορικά και αργότερα θα ασχοληθούν με το παρεμπόριο...αφήνουν να φθάσει η ανεργία στο 15-17% και μετά θα πάρουν μέτρα για την απασχόληση...επιδίωξαν την πλήρη απαξίωση των ομολόγων για να φέρουν το μνημόνιο και αφού το υπέγραψαν τώρα σκέφτονται να διαπραγματευτούν τους όρους.....

εμ εκεινος ο Σαμαρας, με το που ακουσε τη λεξη εκλογες, του'φτασε το σκ@το στη καλτσα

τι νομιζε, οτι θα το παιζει προεδρος και απλα θα περιμενει να ανεβουν (με μαγικο τροπο) τα ποσοστα του στο 45% για να ζητησει εκλογες; Neeext...

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:

Ειδικά το 'ή μαζί μου ή αλλιώς καταστρέφεστε' δεν μου φαίνεται και πολύ Δημοκρατικό......

Και το άλλο δίλημμα που είχε θέσει προ ολίγου καιρού (Μνημόνιο ή καταστρόφα) δεν ήταν δημοκρατικό επίσης.

Γενικώς αν έχεις προσέξει, τα εκβιαστικά διλήμματα είναι αυτό που λέει η λέξη ακριβώς. Εκβιάζουν για να οδηγήσουν τα πράγματα προς την κατεύθυνση που θέλει ο εκβιαστής. Τα θύματα, μπορούν να παρηγοριούνται πως δεν υπήρχε άλλη λύση εκτός από αυτή που έδειχνε ο εκβιαστής.
Και χρόνια μετά, μαθαίνουν πως υπήρχαν και άλλες λύσεις και πως μπορούσαν να αποφύγουν τον βιασμό και το ξεπούλημα και..και..και. Ή όπως έλεγε ένας θαυμάσιος μαθηματικός που είχα στο Λύκειο ' ένα μαθηματικό πρόβλημα έχει τόσες λύσεις όσοι και οι άνθρωποι που προσπαθούν πραγματικά να το λύσουν'. Εδώ, απλώς ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά να το λύσει.
Γιατί η λύση ΔΝΤ ήταν εύκολη, γρήγορη,εξυπηρετούσε πολλά σχέδια μαζί και για κάποιους φαίνεται πως θα είναι και προσοδοφόρα.

Ο χρήστης spiros έγραψε:
εμ εκεινος ο Σαμαρας, με το που ακουσε τη λεξη εκλογες, του'φτασε το σκ@το στη καλτσα

τι νομιζε, οτι θα το παιζει προεδρος και απλα θα περιμενει να ανεβουν (με μαγικο τροπο) τα ποσοστα του στο 45% για να ζητησει εκλογες; Neeext...

πραγματικα δεν ξερεις τι να διαλεξεις ο ενας φανταζει χειροτερος απο τον αλλον αμα βγει και ο τσιπρας ειδικα εκει ειναι που θα γινουμε μεταναστες

Ο χρήστης cabala10 έγραψε:

εμ εκεινος ο Σαμαρας, με το που ακουσε τη λεξη εκλογες, του'φτασε το σκ@το στη καλτσα

τι νομιζε, οτι θα το παιζει προεδρος και απλα θα περιμενει να ανεβουν (με μαγικο τροπο) τα ποσοστα του στο 45% για να ζητησει εκλογες; Neeext...

πραγματικα δεν ξερεις τι να διαλεξεις ο ενας φανταζει χειροτερος απο τον αλλον αμα βγει και ο τσιπρας ειδικα εκει ειναι που θα γινουμε μεταναστες

Οι ΤριπροΠαπαρηγαιοι δεν εχουν καμια διαθεση να βγουν. Ειναι υπερ-ευχαριστημενοι με το +/- 5%.
Αν ηθελαν να βγουν, θα το δηλωναν, σωστα;

Ο χρήστης spiros έγραψε:

εμ εκεινος ο Σαμαρας, με το που ακουσε τη λεξη εκλογες, του'φτασε το σκ@το στη καλτσα

τι νομιζε, οτι θα το παιζει προεδρος και απλα θα περιμενει να ανεβουν (με μαγικο τροπο) τα ποσοστα του στο 45% για να ζητησει εκλογες; Neeext...

πραγματικα δεν ξερεις τι να διαλεξεις ο ενας φανταζει χειροτερος απο τον αλλον αμα βγει και ο τσιπρας ειδικα εκει ειναι που θα γινουμε μεταναστες

Οι ΤριπροΠαπαρηγαιοι δεν εχουν καμια διαθεση να βγουν. Ειναι υπερ-ευχαριστημενοι με το +/- 5%.
Αν ηθελαν να βγουν, θα το δηλωναν, σωστα;

το θεμα ειναι εχουν τα @@ να αντεξουν αυτη την πιεση?..

Ο χρήστης cabala10 έγραψε:

εμ εκεινος ο Σαμαρας, με το που ακουσε τη λεξη εκλογες, του'φτασε το σκ@το στη καλτσα

τι νομιζε, οτι θα το παιζει προεδρος και απλα θα περιμενει να ανεβουν (με μαγικο τροπο) τα ποσοστα του στο 45% για να ζητησει εκλογες; Neeext...

πραγματικα δεν ξερεις τι να διαλεξεις ο ενας φανταζει χειροτερος απο τον αλλον αμα βγει και ο τσιπρας ειδικα εκει ειναι που θα γινουμε μεταναστες

Οι ΤριπροΠαπαρηγαιοι δεν εχουν καμια διαθεση να βγουν. Ειναι υπερ-ευχαριστημενοι με το +/- 5%.
Αν ηθελαν να βγουν, θα το δηλωναν, σωστα;

το θεμα ειναι εχουν τα @@ να αντεξουν αυτη την πιεση?..

Εννοεις εαν εχουν κουστουμια με τσεπες μεχρι το κεντρο της γης;Εαν εχουν αρκετους απογονους για να φανε τα λεφτα;

δεν φτανει μονο αυτο δυστηχως αν δεν το εχεις μεσα σου απλα μενεις δευτερος λιγοι το ειχαν σε αυτη την χωρα και λιγοι θα το εχουν μεχρι καποτε που θα βρεθει καποιος που πραγματικα να μιλαει επειδη τα περασε..

Θα το βαλω εδω αν ειναι λαθος ας μεταφερθει

Ξορκίζουν τις πρόωρες εκλογές

Σε προφανές θολό τοπίο κινείται το πολιτικο-οικονομικό σκηνικό στην Ελλάδα.

Αμέσως μετά τη διακαναλική συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου και την έμμεση τοποθέτησή του για προσφυγή σε εθνικές κάλπες, εάν η κυβερνητική παράταξη δεν πάει καλά στις περιφερειακές εκλογές, ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου πολεμική σε διεθνές επίπεδο, για να αποτραπεί το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών.

Ουσιαστικά, οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί δανειστές της Ελλάδας με ποταμό φημών και δημοσιευμάτων επιχειρούν να ξορκίσουν το φάντασμα των εκλογών στην Ελλάδα, θέτοντας -όπως και ο Παπανδρέου- το ίδιο δίλημμα.

Τι λένε οι δανειστές της χώρας; Ότι οι εκλογές δεν θα κάνουν καλό στο πρόγραμμα σταθερότητας που έχει ξεκινήσει και εφαρμόζεται μέσω του μνημονίου και έτσι η Ελλάδα θα επανέλθει στην πρότερη τραγική της κατάσταση με προφανή τον κίνδυνο χρεοκοπίας της.

Είναι χαρακτηριστικό το δημοσίευμα της βρετανικής «Telegraph», που σημειώνει εν ολίγοις ότι η τοποθέτηση του Παπανδρέου υπέρ της πιθανότητας πρόωρων εκλογών επαναφέρει τον κίνδυνο της κρίσης χρέους των ευρωπαϊκών χωρών.

Το δημοσίευμα αναφέρει ότι τα ελληνικά spreadς των 10ετών ελληνικών ομολόγων αυξήθηκαν κατά 31 μονάδες βάσης και το ευρώ υποχώρησε έναντι του δολαρίου, καθώς οι επενδυτές αντιλήφθηκαν το ρίσκο και την πολιτική αναστάτωση στην Ελλάδα.

Είχε προηγηθεί, βεβαίως, και η χθεσινή προειδοποίηση της μεγαλύτερης στον κόσμο εταιρείας αγοράς ομολόγων, της PIMCO, ότι η Ελλάδα θα πτωχεύσει εντός τριετίας.

Προφανής ορυμαγδός φημών και δημοσιευμάτων σε μια επιχείρηση να κινήσουν τα νήματα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, δηλαδή την αποφυγή των εκλογών και πρωτίστως την εξασφάλιση των χρημάτων που έχουν δανείσει στην Ελλάδα.

Τα παιχνίδια πλέον σε διεθνές επίπεδο εις βάρος της χώρας είναι πολλά, καθώς ξεκινά και ένα όργιο φημών από την Ουάσιγκτον που αφορά στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το ΔΝΤ αίφνης και ενώ η πάγια τακτική του είναι να μην εισχωρεί σε εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις καμίας χώρας, την οποία «στηρίζει» οικονομικά, εκτιμά ότι η πολιτική αναταραχή με τις φήμες για πρόωρες εκλογές στη χώρα θα έχει σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία. Το ΔΝΤ φαίνεται να διαρρέει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι αυτό που έχει ανάγκη η Ελλάδα, για να εξέλθει από τις συμπληγάδες της δημοσιονομικής κρίσης, είναι - πρωτίστως- η απαράκλητη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο το Πρόγραμμα Σταθερότητας μέσω του μνημονίου στήριξης.

Ουσιαστικά, οι κεφαλές του ΔΝΤ φαίνεται να λένε πως, αν η Ελλάδα πάει τελικά σε πρόωρες εκλογές, «θα ακυρωθεί από μόνο του το μνημόνιο». Γεγονός που δεν συμφέρει κανέναν, ούτε την Ελλάδα ούτε την τρόικα ούτε τους επίσημους και ανεπίσημους δανειστές της χώρας.

Μάλιστα, εμμέσως πλην σαφώς, οι τεχνοκράτες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πιέζουν προς την κατεύθυνση αποφυγής των εθνικών εκλογών.

Προφανής πίεση πρέπει να θεωρείται η φημολογία περί αναβολής της προγραμματισμένης επίσκεψης του Ντομινίκ Στρος Καν στην Ελλάδα, στις αρχές Δεκεμβρίου.

Ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου συμφώνησε να επισκεφθεί την Αθήνα, για να στηρίξει το πρόγραμμα με εμφανή πρόθεση να έχει συναντήσεις με όλους τους πολιτικούς ηγέτες και με τους επικεφαλής των συνδικάτων. Όμως, αν η χώρα βρεθεί σε επίσημη προεκλογική περίοδο, τότε, προφανώς, η επίσκεψη δεν θα πραγματοποιηθεί.

Απόρροια της τρικυμίας εν αιθρία δεν είναι μόνο οι δηλώσεις του πρωθυπουργού για ενδεχόμενη προσφυγή σε εθνικές κάλπες, αν το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών δεν είναι ικανοποιητικό για την κυβέρνηση, αλλά και η δημοσιοποίηση της έκθεσης Προβόπουλου για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.

Μια έκθεση που δεν ζητεί απλώς νέο σφίξιμο στο ζωνάρι του Έλληνα πολίτη, αλλά φθάνει σε σημείο να προτείνει το κλείσιμο των ΚΑΠΗ για την εξοικονόμηση χρημάτων και την αντιμετώπιση του εξαιρετικά διογκωμένου χρέους της χώρας.

Σε αυτό το δίπολο πολιτικών και οικονομικών αναταράξεων προστίθεται και η εμφανής δυσαρέσκεια του Διεθνούς Νομισματικού για τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα.

Εν τω μεταξύ, την ώρα που στην Ουάσιγκτον το ΔΝΤ «τρέμει» στην ιδέα των εκλογών στην Αθήνα, η κυβέρνηση εμφανίζεται εγκλωβισμένη στον δρόμο της λήψης νέων πρόσθετων μέτρων που θα συμβάλλουν στη δημοσιονομική εξυγίανση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για τη μη λήψη νέων μέτρων, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος, στην ενδιάμεση έκθεσή του για τη νομισματική πολιτική φαίνεται να ζητεί νέα και προφανώς πλήρως αντιλαϊκά μέτρα.

Και αν η πρότασή του, να περιοριστεί σε ένα ή δύο ο αριθμός των κρατικών τηλεοπτικών καναλιών - συμπεριλαμβανομένου και του καναλιού της Βουλής- λόγω του υψηλού κόστους λειτουργίας τους, μπορεί να θεωρηθεί λογική, η θέση να κλείσουν τα ΚΑΠΗ πιθανότατα θα χαρακτηριστεί αντικοινωνική.

Ο διοικητής της ΤτΕ ζητεί επίσης την άμεση συγχώνευση ή κατάργηση των 5.000 Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου να περιορισθεί ο αριθμός των ΤΕΙ, να μειωθούν στο ελάχιστο οι δαπάνες για τη μεταφορά μαθητών από τα απομακρυσμένα χώρια στα σχολεία και ανασταλούν για μια πενταετία οι δραστηριότητες της γενικής γραμματείας νέας γενιάς.

Στην έκθεση διαπιστώνεται σημαντική επιδείνωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, τα οποία στο τέλος Ιουνίου έφθαναν στο 9%, με τα καταναλωτικά να καταγράφουν το μεγαλύτερο ποσοστό της τάξεως του 16,7%.

Παράλληλα, τάσσεται υπέρ των συγχωνεύσεων στον τραπεζικό χώρο.

«Η χώρα μπήκε σε μία επικίνδυνη κρίση και η έκθεση που σας παραδίδω έχει τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα εγγυηθούν ότι θα βγει από την κρίση» δήλωσε αμέσως μετά την παράδοση της έκθεσης στον πρόεδρο της Βουλής ο διοικητής ΤτΕ. Προφανώς, για να χρυσώσει το χάπι, σημείωσε ότι στα τέλη της επόμενης χρονιάς θα υπάρξει ήπια ανάκαμψη που θα φέρει τη χώρα όσο πιο μακριά γίνεται από αυτό το επικίνδυνο σκαλοπάτι.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=191464&cid=6