@random γιατί έχουμε μπλεχτεί
Ο ρόλος του κυνηγού από το ρόλο του φωτογράφου της άγριας φύσης, εμπεριέχουν τα ακριβώς ίδια βήματα, την ακριβώς ίδια διαδικασία στον ακριβώς ίδιο χώρο και διαφέρουν μόνο στη 'συσκευή' they shoot with
Τα ίδια ίχνη θα ψάξουν, την ίδια γνώση των ζώων και των habitats και των συμπεριφορών τους, την ίδια προετοιμασία για να μπουν στο περιβάλλον τους κ.ο.κ.
Παρ' όλ' αυτά ο κυνηγός δεν θα ήθελε να είναι φωτογράφος. Αυτό σημαίνει ότι και η καθαυτή αίσθηση της θανάτωσης κάπου μπαίνει στο όλο ζήτημα της ευχαρίστησης. Κυνήγι δεν ταυτίζεται με το σκότωμα, αλλά το σκότωμα είναι η ειδοποιός διαφορά από μερικές άλλες δραστηριότητες. Αυτό δεν μπορείς να το παραβλέψεις Hunter, και δεν το παραβλέπεις -είναι η αλήθεια- στα γραφόμενά σου.
Εκεί πατάει η fog κι ο Τάσος, όπως επίσης και στο γεγονός ότι μπορεί ο Hunter να τη βλέπει 'κάπως αλλιώς' και το όλο ζητούμενο είναι η ολοκλήρωση μιας από τις φυσικές όψεις του ανθρώπου, αλλά υπάρχει και μια πληθώρα κυνηγών που ηδονίζονται απλώς και μόνο από τη θανάτωση. Και εδώ δεν συζητάμε για να χαρακτηρίσουμε τον Hunter, αλλά έχουμε μια πιο συνολική συζήτηση.
ΕΕΠ^0 όχι δεν είναι όλα τα ζώα καταδικασμένα να πεθαίνουν από τον άνθρωπο, γιατί πλέον δεν αποτελούν όλα τα ζώα τροφή για τον άνθρωπο. Αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε και σίγουρα έχει επιβληθεί σε μια αρκετά ευρεία 'γκάμα' ειδών.
Όχι δεν μπορείς να φας ζέβρες, ούτε ελέφαντες, ούτε κροκόδειλους ούτε λιοντάρια. Ούτε να φτιάξεις παπούτσια με το δέρμα τους. Αντιστοίχως δεν θα φας ούτε καρχαρίες ούτε τα πτερύγιά τους, ούτε φάλαινες ούτε manta ούτε δελφίνια. Θα το κάνεις παράνομα βέβαια, αλλά δεν συζητάμε τα περί της παρανομίας.
ΕΕΠ^1 υπάρχει μια σαφέστατη διαφορά μεταξύ άγριων ζώων και άγριας φύσης, με τα οικόσιτα και καλλιεργήσιμα. Ελπίζω ότι δεν χρειάζεται να αναλυθεί αυτό, αν όχι, να το αναλύσουμε
ΕΜένα αυτή η άγρια φύση, είτε είναι στην Τανζανία και το Σερνγκέτι, είτε είναι στο ΚΡούγκερ Παρκ, είτε στον Αμαζόνιο, είναι στην Ινδία, στα Ιμαλάια, στην ΕΡυθρά Θάλασσα, στην Μικρονησία και την Πολυνησία, στην Ινδονησία στις Φιλιππίνες, Στο Μέλανα Δρυμό κ.ο.κ. εγώ θα ήθελα να μπορέσουν να τη γνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι, για να δουν τη διαφορετική σχέση που μπορεί να δημιουργήσει ο άνθρωπος.
Το ότι μπορούμε και εξακολουθούμε να κυνηγάμε, εγώ δεν το βλέπω σαν κάποια φοβερή επίτευξη. Το ότι μπορέσαμε να δημιουργήσουμε τέτοιους χώρους, ναι το θεωρώ από τα λίγα πραγματικά ουσιώδη πράγματα που έχουμε καταφέρει -όσον αφορά στην σχέση μας με τη φύση-.
Και αυτοί οι χώροι μου έχουν χαρίσει στιγμές που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου (βοηθάει και ο τραπεζικός λογαριασμός που μένει άδειος ).
Θα μου πεις, το ίδιο ακριβώς θα πει κι ο Hunter για τις δικές του στιγμές. Σεβαστό, και γι' αυτό στο βαθμό που δεν μιλάμε για απειλούμενα είδη δεν πρόκειται να του το απαγορεύσω ποτέ.
Θα ήθελα όμως χώρους στους οποίους να απαγορεύεται το κυνήγι, χώρους ικανούς να φιλοξενήσουν άγρια φύση, ώστε να μπορώ εγώ και όσοι συμμερίζονται τη 'δική μου' μαγεία, να τη ζούμε.
ΕΕΠ^2 και μιας που αναφέρθηκε. Η επίδειξη της λείας, ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πιο σκοπό εξυπηρετεί. ΤΟ να περιγράψει κάποιος το κυνηγετικό οδοιπορικό, το καταλαβαίνω. ΤΟ να επιδείξεις το νεκρό θήραμα; ΤΙ ακριβώς δείχνει; Γιατί τέτοιες φωτογραφίες (σε ανάλογα φόρα/περιοδικά κλπ) συναντάμε συχνά, και δεν μπορώ να ξεκολλήσω ότι συνδέεται απολύτως με την ηδονή του θανάτου.
Το θέτω, για να ακούσω πως το βλέπουν και οι πιο συνειδητοποιημένοι θηρευτές.
ΕΕΠ^3 Ο Φρόυντ ξέρεις πλέον δεν είναι η αρχή και το τέλος της ψυχολογίας. Ξέρεις, έχει ξεπεραστεί εν πολλοίς.