από την εποχή της «Νέας Ράτσας» και μετά,
δηλαδή 159, Brera, Spider, MiTo, Giulietta
και το μόνο που βρήκες να πεις είναι το «κόκκινο» χρώμα.
Good Job Alfa,
Το οποίο χρώμα, αφενός καλύπτεται από εγγύηση, αφετέρου δεν είναι καν πρόβλημα μηχανικής/ηλεκτρολογικής φύσεως (κινητήρας, κιβώτιο, φρένα, αναρτήσεις κτλ)
Η απροβλημάτιστη λειτουργία των ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΜΕΡΩΝ συνιστά ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ και ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ και όχι τα πλαστικά του ταμπλό, το πως κλείνει η πόρτα και άλλα τέτοια όμορφα.
Αυτά είναι όμως ψιλά γράμματα για το αγοραστικό κοινό, αφού εκτός από ψιλοάσχετο που είναι, έτσι το έχει μάθει ο Τύπος. Πέρνει για μια βόλτα ο «Χ» δημοσιογράφος ή/και ο υποψήφιος αγοραστής το νέο αμάξι, το βλέπει μαγικό χαλί, βλέπει και το ταμπλό από μαλακό υλικό και καταλήγει στο συμπέρασμα: Φοβερή ποιότητα κατασκευής(!)
Από εκεί και πέρα τι να συζητήσουμε.
Εγώ αγόρασα Άλφα και το μόνο που με ενδιέφερε/με ενδιαφέρει είναι το αμάξι να το χαίρομαι και να είναι άψογο ΜΗΧΑΝΙΚΑ και όχι να με πιάσει ψύχωσει μήπως τρίξει στους ελεεινούς ελληνικούς δρόμους ούτε να υπεραναλύσω τα πολυμερή της πόρτας.
Ενώ ο άλλος που θα αγοράσει το «Ψ», θα πάρει το υποδεκάμετρο και θα μετράει τους αρμούς στην έκθεση.(πραγματικό παράδειγμα) και θα πατάει όλα τα κουμπιά για να δει την «αντίδρασή» τους.
Τι να κάνουμε τώρα. Καθένα αυτοκίνητο με το κοινό του.