Nα ρωτήσω κάτι (χωρίς ειρωνεία φυσικά). Από τη στιγμή που ψηφίσαμε πριν λίγους μήνες αυτή την κυβέρνηση για να μας 'εκπροσωπεί' και αφού σε 1-2 μέρες όλα όσα συζητάμε θα είναι νόμος του κράτους, τι θεωρείτε ότι μπορούν να καταφέρουν οι όποιες (βίαιες ή μη) αντιδράσεις? Χτες πήγαν οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί και κάνανε τον κακό χαμό για μια μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη της Διαμαντοπούλου (άλλη και αυτή). Διακόψανε και το δελτίο ειδήσεων. Επί της ουσίας όμως τι καταφέρανε?
Δεν εννοώ ότι όλα είναι μάταια και απλά να σκύψουμε το κεφάλι αλλά από την άλλη έτσι λειτουργεί η σύγχρονη δημοκρατία. Επειδή ήταν δύσκολο να μαζευόμαστε όλοι μαζί για κάθε απόφαση/νόμο αποφασίσαμε να εκλέγουμε κάποιον σχηματισμό και να κάνει αυτή τη δουλειά για μας για τα επόμενα χρόνια. Αν αυτοί είναι πρωτίστως ανίκανοι και κλέφτες δεν φταίνε αυτοί αλλά εμείς που τους εκλέξαμε.
Είτε με κρίση είτε χωρίς πάντοτε δεν έβγαιναν οι τελωνειακοί/αγρότες/φοιτητές/δημόσιοι/συνταξιούχοι/ντελιβεράδες κλπ στους δρόμους ? Θεωρώ ότι πάντοτε θα θίγονται κάποιοι. Δεν γίνεται να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Και αν τώρα το αγγούρι το τρώει πάλι ο μικρός νομίζω ότι δεν αλλάζει κάτι σε σχέση με το παρελθόν. Πάντοτε αυτός δεν το έτρωγε? Απλά τώρα το αγγούρι μπάινει ολόκληρο μέσα.
Είχα διαβάσει πριν καιρό μια συνέντευξη του Ανδρουλάκη(άλλος και αυτός) όπου έλεγε ότι θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι αν η επόμενη κυβέρνηση είναι απλά ... ελληνική. Τότε μου είχε φανεί ότι λέει βλακείες. Τώρα βλέπω ότι έχει δίκιο. Μπορεί επισήμως να έχουμε κυβέρνηση ένα σχηματισμό ανίκανων κλεφτών με επικεφαλή έναν ανόητο σαρδαμίστα αλλά επί της ουσίας η κυβέρνηση μας συνεδριάζει όχι στο Μεγάλη Βρετάνια απέναντι αλλά στις Βρυξέλλες.
Θλίψη και οργή μεν αλλά τι άλλο μπορεί να γίνει από άποψη αντιδράσεων ?