Καλό είναι πριν λέμε κάτι να ξέρουμε να κοιτάμε πίσω από τα νούμερα.
Η Ισπανία δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα.
Η δική μας χώρα δεν παράγει τίποτε σχεδόν,
γι' αυτό τα περιμένει όλα από τον τουρισμό, τις υπηρεσίες, τις κατασκευές, την παραοικονομία και τα ευρωπαϊκά κονδύλια
και φτάσαμε να τρώμε από τις σάρκες μας για να επιβιώσουμε.
Το να πούμε ότι έχει σχέση η Ισπανία με την ελληνική πραγματικότητα δείχνει τουλάχιστον ότι έχουμε λάθος ιδέα για τη συγκεκριμένη χώρα.
Άλλο το χρέος του κράτους που πλήττει τη εικόνα μιας χώρας σε επίπεδο εντυπώσεων (γιατί αυτό φαντάζομαι μάλλον δημιουργεί και την εντύπωση ότι η κατάσταση της Ισπανίας είναι αντίστοιχη με αυτήν της Ελλάδας...) και άλλο τα μεγέθη της πραγματικής οικονομίας που όντως επλήγη από την οικονομική κρίση.
Αυτό που συνέβη στην Ισπανία είναι ότι έσκασε η φούσκα του real estate, που είχε μεγαλώσει τόσο ώστε να ανταγωνίζεται άλλους παραγωγικότερους τομείς της ισπανικής οικονομίας.
Από αυτό το σημείο μέχρι να πεις ότι εκτός από real estate δεν παράγεται τίποτε άλλο στην Ισπανία, απέχει πολύ.
Η Ισπανία λοιπόν είναι μια χώρα με πληθυσμό πενήντα εκατομμυρίων κοντά και υψηλότατη ανεργία,
συνολικά όμως είναι η πέμπτη οικονομία της Ευρώπης ή στην πρώτη δεκάδα παγκοσμίως.
Η αντίστοιχη θέση της Ελλάδας ποια σχέση έχει επομένως με αυτήν της Ισπανίας;...
Και παρά τα οικονομικά προβλήματα του ισπανικού δημοσίου λοιπόν, η Ισπανία μπορεί και παράγει.
Όχι φυσικά μόνο τουρισμό, ακίνητα και διασκέδαση όπως στην Ελλάδα, αλλά βιομηχανία, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κά, με προνομιακή σχέση με τις αγορές της Λ. Αμερικής.
Είναι σαν να πούμε ότι αντίστοιχα και στην Ιταλία επειδή δηλαδή τα οικονομικά του ιταλικού δημοσίου βρίσκονται σε δυσχερή μοίρα, αυτό σημαίνει ότι οι Ιταλοί περιρορίζονται να ζουν από τον τουρισμό μόνο ή τις οικοδομές, κάτι που φυσικά είναι μια λογική υπέρβαση και εννοείται πως δεν ισχύει.
Και η Πορτογαλία επίσης έχει οικονομία που κάτι παράγει...
Και ειδικά στην Ευρώπη αν μιλήσουμε συγκεκριμένα για εργοστασια και αυτοκίνητοβιομηχανίες, είναι από τις λίγες τόσο αναπτυγμένς βιομηχανικά χώρες.
Δεν είναι μόνο η SEAT (που τόσο υποτιμητικά λες, αν και δεν καταλαβαίνω το λόγο...) αλλά και πολλές άλλες εταιρείς που έχουν εργοστάσια στην Ισπανία, όπως η Volkswagen, η Renault, η Mercedes-Benz, η Citroen, η Peugeot, η Nissan, η Opel, η Iveco, η Ford κλπ. Ποια είναι λοιπόν η αντιστοιχία με την αντίστοιχη κατάσταση στην Ελλάδα;
Στην Ισπανία επομένως, το να τονώσουν την αγορά αυτοκινήτου όντως βοηθά την εγχώρια βιομηχανία, την οικονομία και την απασχόληση, καμία σχέση συνεπώς με τα ελληνικά δεδομένα.
Οπωσδήποτε εκτός από τα υπόλοιπα, η Ισπανία έχει και πραγματικά ίσχυρή τουριστική βιομηχανία, μαζί και real estate-κατασκευές. Αν ο συγκεκριμένος τομέας μπορεί και καταλαμβάνει μεγάλο ποσοστό του ισπανικού ΑΕΠ, αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν παράγει τίποτε άλλο η Ισπανία (αντίστοιχα όπως συμβαίνει δηλαδή με την ένδεια στην Ελλάδα...) αλλά στο ότι διαθέτει τουριστικό προϊόν που βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως και αυτό εισφέρει σημαντικά στα δημόσια οικονομικά.
Και από τη στιγμή που είναι αλήθεια πως οι κατασκευές έχουν ιδιαίτερο βάρος στα δημόσια οικονομικά του ισπανικού κράτους, είναι επόμενο ότι η κατάρρευση του real estate λόγω της παγκόσμιας κρίσης θα κλονίσει την ζήτηση, την αγορά και την οικονομία. Με την οικονομία να είναι ένα σύνολο, είναι επόμενο ότι θα πληγεί όλο το σύστημα και ο μόνος τρόπος να αντισταθμιστεί η εξωγενής απώλεια είναι να τονωθούν άλλοι τομείς της οικονομίας όπου αυτό είναι εφικτό.
Αυτό λοιπόν δικαιολογεί απόλυτα την άποψη ότι η τόνωση της αγοράς αυτοκινήτου στην Ισπανία είναι παραγωγική επένδυση με πολλαπλά οφέλη, κάτι που επέλεξε να πράξει έστω και καθυστερημένα η ισπανική κυβέρνηση. Περί ισπανικής πραγματικότητας τα ολίγα...