Λίγες σκέψεις για τον ΠΑΟΚ και όσους είδαν το παιχνίδι χθες με τον Κολοσσό.
Καλές μονάδες (Μονρό, Γκρέγκορι, Μιλισάβλιεβλιβλιεβλιβοβιτς, Ντρόμπνιακ, Λάζαρος, Ταπούτος και Τσιάρας), αλλά ενώ υπάρχει σχέδιο από τον Μαρκόπουλο, δείχνουν να μην συνδέονται μεταξύ τους. Όσο δεν υπάρχει φόρα, είμαστε σαν ομάδα γυμνασίου. Όταν ξεκινήσει κάποιο σερί, κατορθώνουμε και παίζουμε και άμυνα!
Η αστοχία στις βολές είναι εκκωφαντική (15/33 ρε παιδιά;) σε πολλά ματς ως τώρα, ενώ στις τελευταίες επιθέσεις κάνουμε ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ. Μπορούμε να κάνουμε παραπάνω από 2 λάθη μέσα στην ίδια επίθεση. Παγκόσμια πρωτοτυπία.
Δεν είπαμε ότι πάμε για πρωτάθλημα (η ήττα από την Καβάλα απομάκρυνε τον ΠΑΟ και τον Ολυμπιακό ) αλλά 2-3 ήττες θα τις αποφεύγαμε ακόμα και αν απλώς κρατούσαμε την μπάλα και χρεωνόμασταν λήξη χρόνου 24'.
Ο Λάζαρος έχασε τσάμπα ευκαιρία να κάνει ένα εξαιρετικό παιχνίδι με επιστέγασμα δύο βολές για τη νίκη. Πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια (Τσαρλς Σάκλφορντ) που έχουμε σέντερ που κάνει πίβοτ, παίρνει ριμπάουντ και πασάρει έξω σωστά. Αν και γενικά σαν πρόοδο παίκτη δεν τον χωνεύω τον Λάζαρο, μου έκανε εντύπωση το πώς απέφυγε το 5ο φάουλ για πολλή ώρα, παραμένοντας ενεργός γενικά.