May 4, 2009, 12:19 PM

Δεν είμαι σίγουρος που να το ποστάρω αυτό, ας το ποστάρω εδώ....

Το «καθεστώς χλίδας»
Tου Κωστα Καλλιτση

Eξ όνυχος τον λέοντα: Το ελληνικό Δημόσιο διαθέτει περίπου 44.000 αυτοκίνητα. Αν εξαιρέσουμε 13.000, όσα περίπου είναι οχήματα της ΕΛ.ΑΣ. και της Πυροσβεστικής, απομένουν 31.000. Από αυτά, περίπου 20.000 έχουν παραχωρηθεί σε δημάρχους, κοινοτάρχες, νομάρχες και προέδρους υπαρκτών ή ανυπάρκτων οργανισμών. Ενας απίστευτος αριθμός, περίπου 260 αυτοκίνητα, είναι υπουργικά. Μερικές άλλες εκατοντάδες αυτοκίνητα έχουν παραχωρηθεί για να κυκλοφορούν οι ειδικοί, οι γενικοί και οι λοιποί γραμματείς υπουργείων.** Για τη συντήρησή τους (ανταλλακτικά, καύσιμα, ασφάλιστρα) δαπανώνται περί τα 350 εκατ. ευρώ ετησίως. Το κόστος που πληρώνει ο φορολογούμενος, όμως, είναι μεγαλύτερο, διότι ο γραμματέας, πρόεδρος ή άλλος «παράγοντας» δεν οδηγεί ο ίδιος το αυτοκίνητο το οποίο του έχει παραχωρηθεί. Πρέπει να έχει οδηγό. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, αναλογούν δύο οδηγοί ανά αυτοκίνητο, ώστε αυτό να είναι διαρκώς «ετοιμοπόλεμο». Ετσι, μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τους φόρους δαπανώνται για αυτοκίνητα και οδηγούς κρατικών «παραγόντων».**

Βιώνουμε κρίση; Ασφαλώς. Αλλά, αυτό φαίνεται ότι δεν συνιστά επαρκή λόγο για να διαταραχθεί η γαλήνια ατμόσφαιρα της σπατάλης.

Ο κ. Προύχοντας κυκλοφορεί με το αυτοκίνητο που οδηγεί ο οδηγός του, το υπουργείο Οικονομικών ψάχνει με την άνεσή του (έως το 2010) να βρει τους πραγματικούς μισθούς των «δημοσίων λειτουργών», υπουργοί πετούν business class και διαμένουν σε Four Seasons, πρόεδροι δύο χιλιάδων (συνήθως άχρηστων...) οργανισμών στέλνουν στον φορολογούμενο τον λογαριασμό με τα έξοδα μισθού, γραφείου και γραμματέως, δεκάδες «αναπτυξιακές εταιρείες» ανά την επικράτεια φορτώνουν στους δημότες το κόστος της «πελατείας» του δημάρχου, ψιλοαργόμισθοι σε «δημόσια» μέσα ενημέρωσης κοστίζουν στον πολίτη 2 - 3 εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως ο καθένας, άλλοι εκ των «προθύμων του 2004» ανταμείβονται με αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τη «σεμνότητα και ταπεινότητα» που τόσο καρτερικά επέδειξαν. Και οι ξένοι κρατικοί λειτουργοί που επισκέπτονται την Αθήνα μένουν αποσβολωμένοι από το «καθεστώς της χλίδας»...

Το πρακτικό θέμα: Σε συνθήκες κρίσης, η περισυλλογή και ο απόλυτος σεβασμός στο ευρώ του πολίτη είναι προϋποθέσεις για να έχουν τύχη οι αναγκαίες δύσκολες και αντιδημοφιλείς αποφάσεις. Αυτές, όμως, δεν θα κερδίσουν την πολιτική νομιμοποίηση εφόσον κυριαρχεί η αίσθηση ότι η ολιγωρία και η φαυλότητα εξακολουθούν να κάνουν έντονη την παρουσία τους στη δημόσια διαχείριση. Η σπατάλη, «ανεκτή» σε ομαλές εποχές, γίνεται καταστροφική σε συνθήκες κρίσης: Τείνει να ακυρώσει τις απαιτούμενες πολιτικές.

Γιατί δεν αντιμετωπίζεται;
Γιατί είναι τρόπος λειτουργίας του κράτους, μια παθογένεια του μοντέλου διακυβέρνησης. Είναι οργανικό στοιχείο ενός μοντέλου στο οποίο οι εκλογές γίνονται με «μαύρα», οι βουλευτές δικάζουν υπουργούς, οι υπουργοί έχουν μεγάλη εξουσία να οργανώσουν σκάνδαλα αλλά περιορισμένη ευθύνη συγκριτικά με τον πολίτη, ο πρωθυπουργός διορίζει τον δικαστή, ο δικαστής παραβιάζει το Σύνταγμα, οι πολίτες αγανακτούν με τη φοροδιαφυγή του διπλανού τους και με το σπάταλο κράτος, το κράτος είναι σπάταλο για να χρηματοδοτεί τους «αεριτζήδες» της διαπλοκής (που... προσφέρουν θέσεις εργασίας) και να μισθοδοτεί (άνευ λόγου) κάποιους συγγενείς των περισσοτέρων από όσους καταγγέλλουν την κρατική σπατάλη...

Το πρόβλημα είναι πολιτικό - όπως όλα τα μεγάλα προβλήματα του τόπου.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 009_313074

Το ερώτημα είναι: Πώς διάολο θ' αλλάξει αυτό το σκηνικό όταν μόνο από 'μέσα' αλλάζει κι όποιος 'ανεβαίνει' κοιτάει πάνω απ' όλα να καλοπερνάει??...