Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Να μην συγχέουμε την κρίση του Θεού που γίνεται μερικά μετά την κοίμηση (θάνατο) του ανθρώπου και οριστικά κατά την Δευτέρα Παρουσία μετην κρίση των δικαστών, που αφορά παραβάσεις των νόμων κάθε χώρας.
Τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ (ερμηνεία : Δώστε στον Καίσαρα εκείνα που του ανήκουν, δηλαδή τους φόρους και την υποταγή στους νόμους, και στον Θεό εκείνα που ανήκουν στον Θεό, δηλαδή όλη σας την ψυχή και τον εαυτό σας). (Λουκ κ΄ 25).
Επειδή όμως κανείς μας δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει κρυφά η - όποια - κυρία Βαρδινογιάννη, καλόν είναι να μην προβαίνουμε σε κρίσεις. Όπως μπορεί κάποιος να κάνει πολύ άσχημα πράγματα στα κρυφά, εξ ίσου πιθανόν είναι να κάνει και καλά.
Ο μόνος που γνωρίζει την αλήθεια είναι ο Θεός, γι' αυτό και είναι ο μόνος αρμόδιος να κρίνει τους ανθρώπους.[...]
ναι κοίτα... εκεί που αντιπαρέβαλλες το ότι ο Θεός είναι ο μόνος αρμόδιος να κρίνει, σε ποια κρίση ακριβώς αναφερόσουν;
Σε διαβεβαιώ ότι εδώ μόνο για την επι γης συζητούσαμε.
Επίσης για το μετά θάνατον, είναι λίγο ανούσιο να λες ότι ο Θεός είναι ο μόνος αρμόδιος να κρίνει, αφού εξ ορισμού δεν υπάρχει και κανας άλλος εκεί πέρα. Δλδ επισημαίνεις ότι είναι ο μόνος λες και θα μπορούσαμε να μπερδευτούμε με ποιον άλλο;
Επίσης αν ένας νόμος λέει 'απαγορεύεται να είσαι χριστιανός' τότε τι παίζει; Αίρεται το 'τα του καίσαρος τω καίσαρι' και μπορεί κάποιος να δώσει εαυτόν κλπ, ή τελικά όντως πρέπει να υπακούσει και να μην είναι χριστιανός;
Και εάν αίρεται, ποιος θα το κρίνει αυτό; Ο θεός μετά θανατον;
Υπάρχει η ανθρώπινη δικαιοσύνη και η Θεία δικαιοσύνη. Η πρώτη έχει όλα τα ελαττώματα που έχουμε εμείς οι άνθρωποι : Προϋποθέτει ειλικρινείς μάρτυρες και άψογο δικαστή. Και φυσικά υπακούει στους εκάστοτε νόμους. Έτσι πχ αν σκοτώσεις κάποιον, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία, αθωώνεσαι. Από τον Θεό όμως δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγεις.
Ομοίως αν κάποιος πεινάει, αλλά δεν τον ελεήσεις, ενώ μπορείς, δεν διαπράτεις νομικό αδίκημα. Διαπράτεις όμως, σύμφωνα με την Θεία δικαιοσύνη.
Η Θεία δικαιοσύνη είναι η τέλεια δικαιοσύνη και φυσικά πολύ ανώτερη από την ανθρώπινη, αλλά και δύσκολο έως αδύνατον να εφαρμοστεί από κάποιον που δεν πιστεύει πραγματικά στον Θεό.
Ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος είχε περιγράψει την Θεία δικαιοσύνη με το παρακάτω παράδειγμα :
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ» του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου
-Να, πες πως κάθονται δύο άνθρωποι σ’ ένα τραπέζι κι έχουν μπροστά τους δέκα βερίκοκα. Αν λοιπόν, ο ένας φάει από λαιμαργία τα επτά και αφήσει τρία στον άλλον, τότε αυτός αδικεί τον άλλον. Αυτό λοιπόν είναι το άδικο. Αν όμως φάει τα πέντε και αφήσει στον άλλον τα άλλα πέντε, τότε εφαρμόζει το ανθρώπινο δίκαιο και έχει την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Γι’ αυτό το ανθρώπινο δίκαιο τρέχουμε πολλές φορές στα δικαστήρια για να το βρούμε. Αν όμως δει, ότι στον άλλον αδελφό του, αρέσουν τα βερίκοκα και προσποιηθεί ότι σ’ αυτόν δεν αρέσουν και φάει μόνο ένα και πει στον άλλον : «αδελφέ, φάε εσύ τα άλλα βερίκοκα, γιατί εμένα δεν μου πολυαρέσουν, αλλά με πειράζουν και λίγο, γι’ αυτό καλύτερα να μην φάω άλλο», τότε αυτός έχει τη Θεία δικαιοσύνη, με την οποία προτιμά, ανθρωπίνως να αδικηθεί. Με τη Θεία χάρη όμως, αμείβεται και με το παραπάνω η θυσία του. Αυτός παίρνει τη Θεία χάρη με το τσουβάλι!