Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνάμε μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

? ?? ??? ???? ?????

Ο χρήστης egobrain έγραψε:
Εχεις διαβασει το Silmarillion ? Αν ναι , μπορεις να κανεις ενα σχολιο παρομοιας μορφης μ'αυτο που εκανες
για το Χομπιτ ?

Αν τα προηγούμενα είναι λογοτεχνικά βιβλία... αυτό είναι περισότερο μάθημα ιστορίας
Πάρε λευκό τετράδιο, στυλό και κράτα σημειώσεις καθώς το διαβάζεις

Είναι απίστευτο βιβλίο, αλλά 'πρέπει να το λέει η καρδιά σου' για να το διαβάσεις. Διάβασε το Χόμπιτ και την τριλογία, και αν έχεις πορωθεί αρκετά τότε συνέχισε.

[Είναι η Κοσμογονία του Τόλκιν. Γενεαλογίες, ονόματα, γεγονότα κλπ κλπ Το μάθημα Ιστορίας στη Μέση Γη ]

[edit: έχει περάσει και κανάς μήνας από το post... άντε τα τέλειωσες τα πρώτα;]

Το Σιλμαρίλιον, πρέπει να διαβαστεί αφού διαβάσει κάποιος τους Αρχοντες και το Χομπιτ. Είναι ασύνδετο (λογικό, δεν το τέλειωσε ποτέ ο ίδιος ο Τολκιν, αλλά ο γιος του το...μάζεψε όπως όπως για να εκδοθεί...), έχει άπειρα ονόματα, και είναι γραμμένο σε διαφορετικό ύφος.
Αν αξίζει; Ναι αξίζει, αλλά μην ξεκινήσετε από αυτό το ταξίδι στο fantasy του Τολκιν! Εγώ σαν ανάποδος άνθρωπος, πρώτα διάβασα αυτό, μετά τους Άρχοντες και τελευταίο το Χόμπιτ!
Η σωστή σειρά είναι η ανάποδη ακριβώς!

Το Χόμπιτ είναι παιδικό θα έλεγα, αλλά μιας και σε μεταφέρει στο γνωστό πνεύμα , είναι πολύ διασκεδαστικό και θα περάσεις ευχάριστα 2 ώρες από την ζωή σου. Το αριστούργημα είναι η τριλογία όμως, που αν πάρω κάνα TabletPC που σκέφτομαι, θα κάνω το βήμα να την διαβάσω στα αγγλικά (έχω κατεβάσει εδώ και καιρό όλα τα βιβλία του Τολκιν σε pdf...)

Ο χρήστης Joe Bar Team έγραψε:
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνάμε μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

? ?? ??? ???? ?????

Το αγαπημένο μου του Καβάφη...
Θυμάμαι σαν χτες τότε που το αναλύαμε στην τρίτη λυκείου

Να συστήσω ένα ανάλαφρο?
Travels with Charley, in Search of America
John Steinbeck

Road trip του Steinbeck με το σκύλο του στις ΗΠΑ. Με τράβηξε απ την αρχή μέχρι το τέλος

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Μ' αρεσε και το Στο Δρόμο του Κέρουακ, αλλά απ τη μέση και μετά. Φοβερές οι σκηνές στα τζαζ κλαμπ Απ' ότι λένε πάντως, κάπου χάθηκε στη μετάφραση, λόγω της πολύ ιδιαίτερης γλώσσας του Κέρουακ. Ίσως γι αυτό να χα απογοητευτεί στην αρχή (ίσως και λόγω διάθεσης, δεν παίρνω όρκο)

Kάθομαι και διαβάζω προς τα πίσω το τόπικ, μιας και εκπλήσομαι ευχάριστα βλέποντας τέτοια ενδιαφέροντα
Η μετάφραση χάνει όσο δεν φαντάζεσαι... Αξίζει να βρείς την όρεξη να το διαβάσεις στα αγγλικά.

Tο on the road το έμαθα διαβάζοντας τις στήλες του Πολίτη στο drive...
Αρχές λυκείου είχα διαβάσει όλη την beat generation, Kerouaq, Ginsberg... Mε σημάδεψε πιστεύω σαν χαρακτήρα (απο τότε έχω γίνει φευγάτος μου φαίνεται

''... because the only people for me are the mad ones, the ones who aremad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones whonever yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn like fabulous yellow roman candles...'

Αχχιλέα Κυριακίδη έχει διαβάσει κάποιος?
Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο γλώσσα του.

Αν θυμάμαι καλά είχα διαβάσει το Ο 'καθρέφτης του τυφλού'

Η αρχη της πρωτης σελιδας απο τις 719.

Τον ανδρα τον πολυξερον ελα,τραγωδ'μεν,μουσα
ατον που ταλαιπωριας πολλα εταλαιπωρεθεν,
ονταν τη Τροιας το ιερον επατεσεν το καστρον
και πολιτειας ειδεν πολλα κι αχουλα ανθρωπιων
αγνωρτσεν κι επαθεν πολλα σην θαλασσαν,ο μαυρον,
καθως ατος εραευεν πως να σωζ' τοι συντροφ'ς ατ',
πως ο καθεις θα κλωσκεται σην ποθετην πατριδαν.

( Ομηρου Οδυσσεια -Μεταφραση Παυλος Κοτανιδης.)

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνάμε μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

? ?? ??? ???? ?????

Το αγαπημένο μου του Καβάφη...
Θυμάμαι σαν χτες τότε που το αναλύαμε στην τρίτη λυκείου

υπηρχε εστω κ 1 φράση που την καταλαβες έτσι τότε οπως την καταλαβαίνεις τώρα?

(δεδομένου βεβαια ότι καταλαβες εστω και 1 έτσι οπως θα ηθελε ο Καβάφης να την καταλάβει ο αναγνώστης. γιατι εδώ ανοικει η περίπτωση μου... παντελής μαυρίλα τότε..)

Moυ κάνει αίσθηση η ερωτησή σου...
Δεν νομίζω ότι άλλαξε η προσέγγισή μου στο ποίημα, αλλά το πόσο το νοιώθω...

Ειδικά το τελευταίο τετράστιχο

'κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου'

μου δένει με κάποιον άλλο τρελό που ζήτησε ένα τελευταίο ξέφρενο γλεντι την ώρα του τέλους...

Θα ήθελα να μου πείς την δικιά σου προσέγγιση (με πμ αν δεν θές εδώ )

αυτό εννοούσα με το 'καταλαβαίνεις'.

δλδ να βάλεις οποια λεξη εκει. καλα λες για προσέγγιση και το πώς το νιώθεις κλπ

οπως λεει κι ο αγγελάκας 'το ξέρεις πως ειανι κερδισμένος τελικά οποιος χαμογελά μπροστά στην καρμανιόλα'...

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:
Το Σιλμαρίλιον, πρέπει να διαβαστεί αφού διαβάσει κάποιος τους Αρχοντες και το Χομπιτ. Είναι ασύνδετο (λογικό, δεν το τέλειωσε ποτέ ο ίδιος ο Τολκιν, αλλά ο γιος του το...μάζεψε όπως όπως για να εκδοθεί...), έχει άπειρα ονόματα, και είναι γραμμένο σε διαφορετικό ύφος.
Αν αξίζει; Ναι αξίζει, αλλά μην ξεκινήσετε από αυτό το ταξίδι στο fantasy του Τολκιν! Εγώ σαν ανάποδος άνθρωπος, πρώτα διάβασα αυτό, μετά τους Άρχοντες και τελευταίο το Χόμπιτ!
Η σωστή σειρά είναι η ανάποδη ακριβώς!

Μια απ'τα ίδια... είχα χάσει τη μπάλα εντελώς όσο προσπαθούσα να διαβάσω το Σιλμαρίλλιον
Έπρεπε να το ξαναδιαβάσω αφού τελείωσα την τριλογία για να μπορέσω να βγάλω άκρη.

Πολύ ενδιαφέρον είναι επίσης και τα 2 μέρη του The Book of Lost Tales, στα οποία έχει μεταφέρει (όσο καλύτερα μπόρεσε να διασώσει) ο Christopher την 1η, πιο συνεκτική και πιο ολοκληρωμένη εκδοχή της κοσμολογίας του Tolkien που γράφτηκε στα χαρακώματα του 1ου παγκοσμίου πολέμου.
Μόνο στα Αγγλικά φυσικά.

Μιας και ανέφερες τον Αγγελάκα...
Μικρός δεν είχε τύχει να ακούσω τρύπες, και η πρώτη μου γνωριμία μαζί του ήταν, διαβάζοντας τα ποιήματα του, τα οποία μου είχαν φανεί φοβερά.
Όταν τα ακουσα μελοποιημένα να τα τραγουδάει ξενέρωσα εντελώς...
Το στύλ του δε μου αρέσει καθόλου.
Άσχετο

Δε ψάχνω ακριβώς κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο, δεν ήξερα όμως πού αλλού να ρωτήσω...

Ήθελα προτάσεις απ' όποιον ξέρει για βιβλία που να με βάλουν σιγά σιγά στο πνεύμα της διοίκησης επιχειρήσεων. Έχω δηλώσει στο παρελθόν ότι σκοπεύω να κάνω MBA και αν όλα πάνε καλά αυτό σκοπεύω να το κάνω στην Αμερική, θα ήθελα λοιπόν σιγά σιγά να μπαίνω στο πνεύμα. Θα προτιμούσα λοιπόν προτάσεις για βιβλία στα αγγλικά.

Ο χρήστης aserf έγραψε:
Δε ψάχνω ακριβώς κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο, δεν ήξερα όμως πού αλλού να ρωτήσω...

Ήθελα προτάσεις απ' όποιον ξέρει για βιβλία που να με βάλουν σιγά σιγά στο πνεύμα της διοίκησης επιχειρήσεων. Έχω δηλώσει στο παρελθόν ότι σκοπεύω να κάνω MBA και αν όλα πάνε καλά αυτό σκοπεύω να το κάνω στην Αμερική, θα ήθελα λοιπόν σιγά σιγά να μπαίνω στο πνεύμα. Θα προτιμούσα λοιπόν προτάσεις για βιβλία στα αγγλικά.

viewtopic.php?f=13&t=25632

Μου πρότειναν το βιβλίο 'το νησί' της Βικτόρια Χίσλοπ (βρετανίδα), έχει πάρει κάποιο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Το ξέρει κανείς;

Ο χρήστης FestoNero έγραψε:
Μου πρότειναν το βιβλίο 'το νησί' της Βικτόρια Χίσλοπ (βρετανίδα), έχει πάρει κάποιο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Το ξέρει κανείς;

Αναφέρεται στη Σπιναλόγκα, ένα νησάκι κοντά στην Κρήτη. Έμεναν τούρκοιοι οποίοι πήραν δρόμο μετά την απελευθέρωση της Κρήτης. Το 1903 έγινε λεπροκομείο. Όταν ενώθηκε η Κρήτη με την Ελλάδα αποτέλεσε λεπροκομείο του Ελληνικού κράτους.

Η θεραπεία για τη λέπρα ανακαλύφθηκε στην Αμερική το 1948. Το 1957 το λεπροκομείο έκλεισε.

Η συγγραφέας είχε πάει για τουρισμό στην Κρήτη. Έμαθε για τη Σπιναλόγκα, της ήρθε έμπνευση και έγραψε το μυθιστόρημα. Η υπόθεση του χρονολογικά τοποθετείται στις δεκαετίες '30, '40, '50.

Μου άρεσε αν και έχει κάποια ιστορικά λαθάκια.

Σε κάποια κριτική είχα διαβάσει ότι το βιβλίο είχε υπερδιαφημιστεί. Ο σύζυγος της έχει εφημερίδα (το Ποντίκι της Αγγλίας).

Ο χρήστης FestoNero έγραψε:
Μου πρότειναν το βιβλίο 'το νησί' της Βικτόρια Χίσλοπ (βρετανίδα), έχει πάρει κάποιο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Το ξέρει κανείς;

Κι εγώ το βρήκα συμπαθητικό αλλά τίποτα παραπάνω. +1 για τα λαθάκια

Ολοκληρώθηκε η συλλογή των έργων του Δικαστή Τι, με φρέσκια-φρέσκια την έκδοση στα ελληνικά του τελευταίου βιβλίου, από το Θεμέλιο...

Αναγκαίο διάλειμμα μεταξύ του ενδιαφέροντος βιβλίου του Χ. Μακ και του πονήματος του Μ. Μαζάουερ.

Πως σου φάνηκε του Μαζάουερ ?