Αντιγράφω την ιστορία μου από άλλο φόρουμ:

Αφού πλέον σιγουρεύτηκα ότι έφταιγε η βενζίνη, πήρα τηλέφωνο στο 1520 (Γ.Γ. Καταναλωτή, Υπ. Ανάπτυξης) και έκανα τηλεφωνική καταγγελία για το πρατήριο. Την κατέγραψαν (μπορείτε και ανώνυμα) και θα στείλουν κλιμάκιο ΚΕΔΑΚ για έλεγχο. Τους ρώτησα επίσης τι μπορώ να κάνω με τη ποσότητα που κράτησα, αν μπορώ να την δώσω κάπου για να συμπεριληφθεί στη καταγγελία και με παρέπεμψαν στη Διεύθυνση Εμπορίου της αρμόδιας νομαρχίας (στη Θεσσαλονίκη είναι στη Β. Ηρακλείου 12).

Τηλεφώνησα και σε αυτούς και μου ζήτησαν να τους πάω δείγμα για έλεγχο. Γέμισα σχεδόν ένα 1,5λιτρο μπουκάλι νερού (πρέπει προφανώς να είναι στεγνό και καθαρό) από το μπιτόνι, πετάχτηκα μέχρι εκεί και συμπλήρωσα και δεύτερη καταγγελία. Με ρώτησαν τι έγινε, από ποιό πρατήριο, ποιά αντλία συγκεκριμένα κλπ, έβαλαν μπροστά μου τη ποσότητα που τους έφερα σε ένα μεταλλικό μπουκάλι (σαν αυτά που βλέπουμε σε ελέγχους στη τηλεόραση), το σφράγισαν και το υπογράψαμε εγώ και 2 υπάλληλοι. Από το έντυπο της καταγγελίας, ένα αντίγραφο πήρα εγώ, ένα αυτοί και άλλα 2 θα πάνε στο Γενικό Χημείο του Κράτους και στον καταγγελώμενο. Τα 2 τελευταία αντίγραφα δεν περιλαμβάνουν τα στοιχεία μου, έτσι η καταγγελία ως προς τον πρατηριούχο και αυτόν που θα κάνει τον έλεγχο είναι ανώνυμη.
Προφανώς το δικό μου δείγμα δεν επαρκεί (γιατί θα μπορούσα πχ. να έχω προσωπικά προηγούμενα με τον τύπο και να τον παγιδεύσω), επομένως χρειάζεται να κάνουν και οι ίδιοι δειγματοληψία, η οποία αν προλάβανε, έγινε ήδη. Τα αποτελέσματα του ελέγχου θα μου ανακοινωθούν με επιστολή σε 1,5-2 μήνες.

Γενικότερα ήταν πολύ εξυπηρετικοί, καμία σχέση με το δημοσιοϋπαληλικό υφάκι 'ωχ, τι θέλεις τώρα και μπλέκεις με καταγγελίες, δε μ'αφήνεις να πιω και τον φραπέ μου' που θα περίμενε κανείς. Ελπίζω να μην έχει προλάβει να ξαναγεμίσει τη συγκεκριμένη δεξαμενή ο βενζινάς για να τον πιάσουν. Γι αυτό, αν -χτύπα ξύλο- πάθετε κάτι ανάλογο, κρατήστε δείγμα και καταγγείλετε το γεγονός όσο το δυνατόν ταχύτερα (το 1520 δουλεύει μέχρι τις 10μμ).

Γιατί το έκανα;

Μια νύχτα το 1964, η Kitty Genovese σκοτώθηκε καθώς επέστρεφε στο σπίτι της στο Queens, στη Νέα Υόρκη όταν της επιτέθηκε κάποιος, τη μαχαίρωσε, τη λήστεψε και τη βίασε. Η επίθεση κράτησε γύρω στο μισάωρο και παρ'όλο που υπήρξαν τουλάχιστον μια ντουζίνα μάρτυρες, οι γείτονες της γενικώς αδιαφόρησαν. Η υπόθεση μάλιστα είναι επίκαιρη γιατί αυτό το μήνα ο δολοφόνος της έχει ξανά ακρόαση για αναστολή (αν και αμφιβάλλω αν βγει ποτέ). Τι σχέση έχει αυτό; Δεν θέλω να ζω σε μια τέτοια κοινωνία.

Το κράτος μας -που σε κάθε ευκαιρία βρίζουμε- έχει κάποιους μηχανισμούς και διαδικασίες. Όσο ελλειπείς και αν είναι, αν οι ίδιοι οι πολίτες δεν καταφεύγουν καν σε αυτούς τότε είναι άξιοι της μοίρας τους. Μου πούλησαν σκάρτη βενζίνη και συνολικά τη γλύτωσα πολύ φτηνά (γιατί αν ήμουν με το αυτοκίνητο τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα/ακριβότερα). Θα μπορούσα να μην ξαναπατήσω στο συγκεκριμένο βενζινάδικο. Θα μπορούσα να προειδοποιήσω τους φίλους και γνωστούς μου. Θα μπορούσα να τον κράξω στο internet. Θα μπορούσα να περάσω από εκεί και να κάνω παράπονα και αυτός είτε θα με έγραφε στα @@, είτε το πολύ πολύ να μου έδινε τα λεφτά μου πίσω. Θα μπορούσα ακόμα και να του επιστρέψω τη βενζίνη μαζί με αναμμένο σπίρτο. Και χάρισμα του το μπιτόνι.

Αντί γι αυτό, διάλεξα να χρησιμοποιήσω τα μέσα που μου προσφέρει η πολιτεία. Μπορεί τελικά να μην αποδειχτεί τίποτα. Μπορεί και να αποδειχτεί, αλλά η τιμωρία να 'ξεχαστεί' κάπου, όπως συμβαίνει καμιά φορά σε αυτή τη χώρα. Το τελευταίο σενάριο δεν είναι καν θεωρητικό. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Έθνους:

Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης παραπέμπεται να δικαστεί στο Τριμελές Εφετείο για παράβαση καθήκοντος, με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, έπειτα από καταγγελία για «πνίξιμο» προστίμων που είχε επιβάλει σε επιχειρήσεις η Διεύθυνση Εμπορίου και ιδιαίτερα ότι μείωσε τα πρόστιμα που είχαν επιβληθεί σε πρατηριούχο για υποθέσεις νοθείας καυσίμων.

Εγώ τουλάχιστον έκανα αυτό που μου αναλογούσε και δεν το θεωρώ υπερβολικό. Δεν βγήκα στα κανάλια, δεν έκανα σταυροφορία, δεν έκανα απεργία πείνας. Ξέρω όμως ότι σε αυτό που με αφορά έκανα το μερίδιο της ευθύνης μου. Γιατί το θεωρώ ευθύνη. Ναι, οι αυτεπάγγελτοι έλεγχοι δεν είναι όσο συχνοί θα έπρεπε. Ναι, οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες. Ναι, τα πρόστιμα συχνά μοιάζουν περισσότερο με απαλό χάδι. Αυτά δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε άμεσα. Έμμεσα, ίσως, πιέζοντας τους πολιτικούς για να διορθώσουν την κατάσταση (γιατί στο κάτω κάτω, αυτοί είναι υπάλληλοι μας). Αν όμως αδιαφορούμε όλοι εμείς, ακόμα και στο ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για τέτοια συμβάντα, οι βενζινάδες θα συνεχίζουν ανένδοτοι. Τα έχουν υπολογίσει φαίνεται και το κόστος των προστίμων που μπορεί να τρώνε μια στο τόσο, το βγάζουν σε λίγες μέρες. Τους συμφέρει.

Συχνά, όποτε ακούω/διαβάζω για κάποια ανάλογη ιστορία (είτε σε βενζινάδικο, σε σουπερμάρκετ, νοσοκομείο, οπουδήποτε) αμέσως αρχίζουν τα σχόλια -έστω και σε αστείο ύφος- περί γερμανών, Αρτέμη Μάτσα, ρουφιάνων κλπ. ΟΚ, είμαι 25 χρονών και δεν πρόλαβα ούτε τη χούντα, ούτε φυσικά τη κατοχή. Ξέρω μόνο όσα έχω ακούσει από μεγαλύτερους και όσα έχω διαβάσει από όσο το δυνατόν διαφορετικές πηγές. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που έχει τυπώσει τόσο έντονα στη συλλογική συνείδηση του λαού την άποψη ότι είσαι ρουφιάνος αν πας να καταγγείλεις αυτόν που σε έκλεψε και σου έκανε κακό...