Πέρα από το περιβαντολογικό μήνυμα της μέρας χωρίς αυτοκίνητο, υπάρχει και η διάσταση της βελτίωσης της καθημερινότητας του πολίτη στην οποία οι μεταφορές έχουν σημαντική συμβολή. Αυτή η διάσταση θα ωθήσει τους πολίτες στα ΜΜΜ, όχι η οικολογική συνείδηση.
Θεωρώ ότι στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και η σημερινή μέρα είναι μία παρότρυνση προς τους πολίτες να δοκιμάσουν τα ΜΜΜ και να αλλάξουν την κακή ιδέα που είχαν ανέκαθεν γι'αυτά.
Παρόλα αυτά μέσα από την προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών πολύ συχνά προκύπτουν μεταβολές προς το χειρότερο, χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό ή να λαμβάνεται υπ΄όψη από τους αρμόδιους.
Για να εξηγήσω επιτρέψτε μου να σας κουράσω με την προσωπική μου εμπειρία.
Δουλεύω στο κέντρο και μένω στον Χολαργό και παλιότερα στο Κάτω Χαλάνδρι, που αμφότερα έχουν την τύχη να εξυπηρετούνται από το μετρό. Το μετρό ήταν αρχικά τεράστια βελτίωση της καθημερινότητάς μου καθώς με περπάτημα 25 λεπτών έφτανα στο σταθμό κι έκανα και τη γυμναστική μου. Πριν το μετρό είχα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσω λεωφορείο, αλλά είχα καταλήξει στο αυτοκίνητο γιατί δεν άντεχα άλλο την σαρδελοποίηση, την ορθοστασία και τα 50 λεπτά μέχρι το κέντρο.
Κι έπειτα ήλθε το πρώτο καλοκαίρι μέσα στο μετρό χωρίς κλιματισμό. Μετά άνοιξαν κι άλλοι σταθμοί και οι επιβάτες αυξήθηκαν. Δεν έβρισκα πλέον να καθίσω αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Το χειρότερο ήταν η ζέστη, ειδικά τις μεσημβρινές ώρες. Ακούστηκαν υποσχέσεις για κλιματισμό, αλλά αυτό έγινε μόνο στους συρμούς προς το αεροδρόμιο. Και τότε άρχισα να επιστρέφω το απόγευμα με το λεωφορείο, το οποίο είχε κλιματισμό το καλοκαίρι, σταθερές ώρες αναχώρησης από την αφετηρία της Ακαδημίας και έφτανε μέχρι το σπίτι μου. Από χρόνο δε έκανε ακριβώς το ίδιο με το μετρό την συγκεκριμένη ώρα!!! Απίστευτο ε; Ας το πιστώσουμε στο μέτρο των λεωφορειολωρίδων.
Κι έπειτα καταργήσανε τις αφετηρίες της Ακαδημίας για να βελτιωθούν οι συνθήκες στο κέντρο. Λεωφορείο πλέον δεν υπήρχε σε σταθερή ώρα και ο χρόνος αναμονής έφτανε τη μισή ώρα. Απελπισία. Επέστρεψα στο βραστό μετρό.
Ώσπου μιά μέρα κατέβηκα στο κέντρο με το αυτοκίνητο (από την Μεσογείων). Η νέα διαμόρφωση του τριγώνου των Αμπελοκήπων ήταν μία αποκάλυψη! Χολαργός - Κολωνάκι 20 λεπτά. Κι έκτοτε δελεάστηκα. Το καλοκαίρι όταν κυκλοφορώ στο δακτύλιο κατεβαίνω με το αυτοκίνητο και γλυτώνω από το κοχλάζον μετρό. Έχω οικολογικές τύψεις αλλά τουλάχιστον δεν στάζω από τον ιδρώτα!
Σύντομα όμως, όταν θα εφαρμοστεί η ελεγχόμενη στάθμευση θα πρέπει να το ξεχάσω κι αυτό.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι μέτρα βελτίωσης πολλές φορές επιδεινώνουν τα πράγματα. Επίσης η βελτίωση κάποιων οδικών υποδομών (πχ. το τρίγωνο των Αμπελοκήπων) πολλές φορές δρουν ανταγωνιστικά προς τα ΜΜΜ. Παρόλα αυτά δεν ισχυρίζομαι ότι η καθημερινότητά μου δεν είναι καλύτερη απ' ότι ήταν πριν το μετρό .Είναι πολύ καλύτερη, αλλά όχι τόσο καλή όσο υπήρξε κάποιες δεδομένες χρονικές περιόδους που ανέφερα παραπάνω.
Το κυκλοφοριακό πρόβλημα το έχει πλέον η περιφέρεια. Το κέντρο είναι καλύτερο από παλιότερα. Τα ΜΜΜ το εξυπηρετούν αρκετά αποτελεσματικά. Αλλά τι γίνεται με τις περιφερειακές (διαδημοτικές κλπ) συγκοινωνίες;
Ζητώ συγγνώμη αν μακρυγόρησα. Παρεπιπτόντως σήμερα κατέβηκα με το αυτοκίνητο σε 20 λεπτά. Ναι έχω τύψεις αλλά μετά το χθεσινό κατάβρεγμα δεν το ρίσκαρα.