να σου πω την αλήθεια δεν νομίζω ότι έχει τόσο σημασία η χώρα παραγωγής. Η διαδικασία είναι τόσο αυτοματοποιημένη που ο κάθε εργάτης κάνει ελάχιστες και πάρα πολύ ειδικευμένες εργασίες σε κάθε αμάξι. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό περιορίζεται στο να κάνει μόνο 1 εργασία...Δλδ?
1 παράδειγμα θα ήταν ότι παίρνει την δεξαμενή καυσίμων την χώνει μέσα στο νερό και κοιτάει αν βγαίνουν μπουρμπουλήθρες ή όχι.
Το θέμα της αξιοπιστίας των Γιαπωνέζων δεν προκύπτει από τους εργάτες που έχουν στα εργοστάσια (ένα 10%-20% θα έδινα σε αυτούς). Αλλά στην τεράστια διαφορά που έχουν στην σχεδίαση και ολοκλήρωση ενός μοντέλου από Αμερικάνους και Ευρωπαίους. Οι Αμερικάνοι έχουν σπάσει την σχεδίαση σε τομείς. Κάποιος δίνει την μεγάλη ιδέα...την σπάνε σε κομμάτια και αρχίζουν τα 15 teams την υλοποίηση. Το αποτέλεσμα είναι ότι στο τέλος έχουν παραχθεί αρκετά γρήγορα και φτηνά τα διάφορα κομμάτια του αμαξιού. Το πρόβλημα? Ότι όλα αυτά πρέπει να κάνουν fit together. Έτσι αρχίζει το κόψε ράψε, οι αλλαγές κομματιών κτλπ.
Είναι σαν να φτιάχνεις έναν ουρανοξύστη, χτίζοντας τα κομμάτια στο έδαφος και μετά να προσπαθείς να τα συναρμολογήσεις.
Αντίθετα οι Γιαπωνέζοι έχουν όλα τα team μαζί και οι ομάδες είναι mixed. Δηλαδή σε κάτι ηλεκτρονικό, δεν είναι π.χ. μόνο Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί αλλά έχουν και Μηχανολόγους κτλπ. που θα τους πουν φίλε αν κάνεις εκείνο μετά οι άλλοι θα έχουν πρόβλημα στο επόμενο βήμα. Γενικά στο design οι ομάδες τους έχουν ευρύ φάσμα γνώσεων και πολύ καλή επικοινωνία για να παράγουν κάτι το οποίο συνδυάζεται αρμονικά.