Posts made by madox

εγώ θα ξορκισω τον παντελίδη με κάτι πολύ αγαπημενο και άπλυτο...

Youtube Video

Ο χρήστης Hannibal έγραψε:

Αυτες οι αναλυσεις απο τα διαφορα ΜΜΕ που ξαφνικα εμαθαν τι ειναι εθνικοσοσιαλισμος, ναζισμο, τα κομματα της γερμανιας κλπ που οταν πριν κρισης ηξεραν μονο που πεφτει η γερμανια γιατι απο εκει ηταν το αμαξι που οδηγουσαν εχει πολυ γελιο.

σορυ που θα σε στεναχωρήσω αλλα το συγκεκριμένο μπλογκ δεν είναι ΜΜΕ και ούτε ανακάλυψε τώρα τι εστι εθνικοσοσιαλισμός.

βασικά από αυτά που διάβασα στα προηγούμενα ποστ δεν κατάλαβα ποιός διεφθαρμένος κρατικός θεσμός θα σταματήσει την αυθαιρεσία μιας πολυεθνικής για την οποία φτιάχτηκε ολόκληρο νομοθετικό πλαίσιο γιατί μια πολυεθνική σε σύμπραξη με μια ημεδαπή ληστρική θα σεβαστούν το περιβάλλον γιατί η κοπή εκατονταδων χιλιάδων στρεμματων δασους δεν συνιστά από μονη της οικολογική καταστροφή και γιατί το λαμόγιο ο πάχτας ξαφνικά ηρωποιηθηκε από αυτους που τον έκραζαν κάπου στο 2003....

Κρυφά σχολειά Χρυσής Αυγής: Χαρταετοί με σημαίες του γερμανικού Ράιχ

Η Χρυσή Αυγή, εκτός από την «έγκυρη» ελληνική ιστορία που επιφυλάσσει στα μικρά παιδιά με τα «κρυφά σχολειά» που πρόσφατα εγκαινίασε, διοργανώνει παράλληλα και «παιδικά εργαστήρια» κατασκευής χαρταετών για να «διδάξουν», όπως λένε οι συναγωνιστές, «στα παιδιά την παραδοσιακή μέθοδο κατασκευής χαρταετού, που τη μάθαιναν τα ελληνόπουλα από πατεράδες και παππούδες κάθε χρόνο».

Όλα πολύ ωραία και καλά ως εδώ, μόνο που τέτοιους χαρταετούς, σαν αυτόν που κρατάει το άτυχο παιδάκι δεξιά στην ανωτέρω εικόνα, δεν έχει διδάξει κανείς πατέρας ή παππούς για να τον φτιάχνουν τα παιδιά του, εκτός και αν αυτός ήταν συνεργάτης των Γερμανών ναζί ή γενικότερα υπέρμαχος της ναζιστικής Γερμανίας. Γιατί η σημαία εν είδει χαρταετού που κρατάει αυτό το άτυχο παιδί, δεν είναι άλλη από τη σημαία του Γερμανικού Ράιχ, της οποίας τα χρώματα επέλεξε κατά ομολογία του και ο ίδιος ο Χίτλερ όταν φιλοτεχνούσε τη γνωστή ναζιστική σημαία του Γ' Ράιχ με τον αγκυλωτό σταυρό. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια σημαία χρησιμοποιεί σήμερα και το ναζιστικό γερμανικό κόμμα NPD.

http://jungle-report.blogspot.gr/2013/0 ... st_18.html

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Ό,τι πεις ρε μπάρμπα. Όλα είναι Πάχτας, ΓΑΠ, Καραμανλής και τρίο στούτζες για τη γκλάβα σου. Όσο μπορείς δηλαδή να δεις, αφού έτσι είσαι μαθημένος.

Φυσικά, εξακολουθείς μαζί με 2-3 άλλους συγκαμένους να αναφέρεσαι προσωπικά σ' εμένα, χωρίς να γνωρίζεις τι κάνω ή πώς το κάνω.
Κανονικά θα σε έγραφα, αλλά υπάρχει κάτι που δεν έχεις καταλάβει:
ΕΧΩ ΑΝΟΣΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ.
Δεν με πειράζουν, ειδικά όταν προέρχονται από καρικατούρες διαφόρων αποχρώσεων, που νομίζουν ότι ο κόσμος τρώει το κουτόχορτο που σκορπούν χωρίς ντροπή πέρα-δώθε.[/b]
Κι όταν μου στέλνουν pm διάφοροι φορουμίστας και με ρωτάνε γιατί ασχολούμαι με άτομα της πλάκας, τους απαντώ σταθερά 'γιατί σπάω πλάκα' (το γράφω και δημοσίως, για να μη με ξαναρωτήσει κανείς ).

ωραία η παραπάνω εξυπνάδα αλλά δεν είναι τρέντι

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Πείτε ό,τι θέλετε. Εγώ παρήγγειλα στο ebay.sa μια μαντήλα και περιμένω το παραδάκι!

EDIT: Με πρόλαβε ο EDDIE.

Ναι γιατι αν η Ελλαδα ηταν Σ.Αραβια στην τσεπη σου θα πηγαινε το χρημα. Αλλα ξεχασα ειμαστε μια αυτονομη κοινωνια ισων ανθρωπων

Ο χρήστης Panosss έγραψε:

Το wef και οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί (και όχι μόνο ) μας λένε ότι έχουμε κακό value for money.
Ή πρέπει να αυξήσουμε το value μας ή να μειώσουμε το money μας ή και τα δύο.
Δεν μας υποχρεώνει κανείς να το κάνουμε αυτό. Αν δεν θέλουμε δεν το κάνουμε και δεχόμαστε τις συνέπειες σαν μεγάλα παιδιά.

Αναρωτιεμαι αν υπαρχει εστω ενα ψηγμα ελπιδας για κατι καλυτερο στο μελλον ,οταν τοσοι ανθρωποι συνεχιζουν να θεωρουν το κοινωνικο συνολο γυρω τους, value for money.

Ο χρήστης Spartan έγραψε:

Οποιος δεν δέχεται οτι συνέβει το παραπάνω (μεταξύ αλλων βέβαια), 2 πράγματα μπορεί να σημαίνει....'Η οτι εχει άγνοια (δεν είναι κακό, κανείς δεν είναι παντογνώστης), ή οτι απλά ερμηνεύει τα πράγματα μέσα απο κομματικές παρωπίδες και ιδεολογίες. Εχω την αίσθηση μάλιστα, πως ο nass (αν και δεν εχω ιδέα τί επαγγέλεται) αυτά που λεει τα διαπίστωσε στην πραξη κι ενδεχομένως τα 'έβλεπε' πριν την κρίση, εκ των έσω....Δεν περίμενε ούτε κανένα Μανδραβέλη, Μπογιόπουλο ή αλλον να τα γράψει για να τα διαβάσει, ουτε καμμιά ιδεολογία να του δώσει το 'φως το αληθινό....'

Το be continued.........

Το οτι καποιοι μετεχουν στο παρον φορουμ δεν σημαινει αναγκαστικα οτι βαραν προσοχες μπροστα στο αστικο κρατος, για να δεχονται τις συστημικες λυσεις ή γνωμες, ως ορθες.
Το υπογραμμισμενο δεν το καταλαβα για να ειμαι ειλικρινης.Υπαρχει ανθρωπος που ζει χωρις να ερμηνευει την πραγματικοτητα μεσα απο ενα ιδεολογικο πρισμα ή χωρις να ειναι το υποκειμενο της κυριαρχης ιδεολογιας;

Ο χρήστης vice246 έγραψε:
ο κάθε επιχειρηματίας είναι εν δυνάμει φοροφυγάς γιατί προσπαθεί είτε να μεγιστοποιεί τα κέρδη ή να επιβιώνει το 'μαγαζί' του...
οι άλλοι που ορκίζονται να διαφυλάττουν πίστην εις την πατρίδα από πρωθυπουργό μέχρι κλητήρα τι κάνουν για να τον εμποδίσουν..οέο?

Εσυ πιστευεις πως τα κρατη δημιουργηθηκαν για να προστατευουν τα συμφεροντα σου;Μη κοιτας τωρα που στον 'πολιτισμενο κοσμο' υπαρχει ευημερια και κρατος 'δικαιου'.Κατσε να γινει κανενα πατατρακ(βλ ευρωπη μεσοπολεμου,παγκοσμια κριση 1929) να δεις πως μαζευονται πισω τα δικαιωματα και οι 'ελευθεριες'.

Να σου πω κάτι, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ούτως ή άλλως εκεί που φτάσανε τα πράγματα δε νομίζω ότι θα μας πειράξει αν το σκατό φτάσει μόνο μέχρι το μάτι ή αν θα μας καλύψει όλους, τα ρουθούνια θα έχουν μπει μέσα και στις δύο περιπτώσεις.

Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει τόσο το που θα πάμε, όσο το ποιοί θα μας οδηγήσουν. Με καλό αρχηγό μπορεί και να βγεις απ'το βόθρο. Όταν ο αρχηγός είναι Ι5, κι από τα σκατά να βγεις προσωρινά (πχ να μας χάριζαν όλο το χρέος), στα σκατά θα ξαναπέσεις.

Καλα αν περιμενεις και εσυ να βρεθει ο τσομπανης να γλυτωσει τα προβατα ,θα περιμενεις μαλλον για παντα.Ενας παπαδοπουλος μας χρειαζεται.

Ο χρήστης spiros έγραψε:

Οσο για το σχέδιο της τρόικα είναι απλό: πάνε να ρίξουν τους μισθούς εκεί που θα έπρεπε να είναι αν τόσα χρόνια δεν είχαμε 'αναπτυχθεί' με δανεικά διοχετευθέντα στην κατανάλωση (ως επί το πλείστον εισαγόμενων προϊόντων).

Χρησιμο το παραπάνω, ας το τονίσω μπας και το εμπεδώσουν όσοι δεν......

δηλαδη η τροικα θα εξαθλιωσει τον κοσμο για να μην μπορει να αγοραζει τα δικα τους προιοντα;

ενδιαφερον. Το επομενο βημα ποιο θα ειναι αραγε;

Το επομενο βημα θα ειναι το κρεμασμα στις πλατειες ολων των κατοχων δολοφονικων καρτων και το δηλητηριασμα οσων αγορασαν ηλεκτρονικες συσκευες μεχρι τις 10/10/2011.Για οσους απεκτησαν σπιτι χρησιμοποιοντας τα απαγορευμενα στεγαστικα δανεια, προτεινεται εξορια στα γκουλανγκ της σιβηριας.

Ο χρήστης Panosss έγραψε:

Markvag, εσύ μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί άλλαξαν οι ΗΠΑ τους φορολογικούς συντελεστές τους προς τα κάτω και δεν έμειναν στο 80% που είχαν κάποτε;
Εγώ δεν κατάλαβα αυτό που για τον mjacob είναι προφανές.

ΣΤ δημοτικού Η επομενη ερωτηση θα αφορα την βαρυτητα;

**Το δημόσιο «θυσιάζεται» για τον Μπόμπολα… **

Με μια πρωτοφανή απόφαση που γεννά πολλά και σοβαρά ερωτήματα, οι ελληνικές αρχές αρνούνται να εισπράξουν από την ιδιωτική εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» εκατομμύρια ευρώ και μάλιστα προσφεύγουν γι αυτό το λόγο κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής!

Άκουσον – άκουσον, η ελληνική κυβέρνηση παρεμβαίνει υπέρ ιδιωτικής εταιρείας και κατά των συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου και ζητά να ακυρωθεί απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την οποία η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» καλείται να επιστρέψει 15,4 εκατομμύρια ευρώ στο ελληνικό δημόσιο!

Όπως αναφέρεται στο δελτίο Τύπου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου με τίτλο «Ελλάδα κατά Επιτροπής» … «Η Ελλάδα ζητά από το Γενικό Δικαστήριο της ακύρωση της αποφάσεως C(2011)1006 τελικό της Επιτροπής, με την οποία κηρύχθηκε ως παράνομη κρατική ενίσχυση η επιδότηση ύψους 15,34 εκατ. ευρώ που χορηγήθηκε από τις ελληνικές αρχές στη μεταλλευτική επιχείρηση Ελληνικός Χρυσός, η οποία συνίστατο σε παραχώρηση της μεταλλευτικής εκμεταλλεύσεως της Κασσάνδρας έναντι τιμής χαμηλότερης της πραγματικής αγοραίας αξίας και στην απαλλαγή από τους φόρους για την πράξη αυτή και με την οποία διατάχθηκε η ανάκτηση του ποσού της επιδοτήσεως, πλέον τόκων».

Επισημαίνεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την απόφασή της στις 23 Φεβρουαρίου 2011, ορίζει ότι :

-Η Ελλάδα ανακτά από τον αποδέκτη την ενίσχυση ( ύψους 15,34 εκατ. ευρώ)

• Τα ανακτώμενα ποσά βαρύνονται με τόκο από την ημερομηνία κατά την οποία τέθηκαν στη διάθεση των δικαιούχων μέχρι την ημερομηνία της πραγματικής τους ανάκτησης.

Και όλα αυτά γιατί μεταξύ άλλων οι ελληνικές αρχές:

-παραχώρησαν την μεταλλευτική εκμετάλλευση της Κασσάνδρας έναντι τιμής χαμηλότερης της πραγματικής αγοραίας αξίας

-απάλλαξαν την εταιρεία από τους φόρους
topontiki.gr

Ο χρήστης faflas έγραψε:
κυκλοφορει φωταγραφια με ματατζη με κοκκινισμενη μυτη(οχι δεν επινε κρασια)..ο πρωτος που θα την ανεβασει με το αναλογο σχολιο περι ισως αποστασεων παιρνει κεκακι(εξαιρειται γνωστος αγνωστος ινφινιτυ)

Κακως τη βαζω γιατι θα στεναχωρεθει o infinity.

M-G-D

Σε περιόδους βαθιάς κρίσης, οι εκδηλώσεις που υποδηλώνουν το χάος που χωρίζει τις λαϊκές μάζες από την άρχουσα τάξη, την αδιαφορία της τελευταίας ακόμη και για τους τύπους και το πόσο τεράστιοι μύθοι είναι η ισοπολιτεία και η ισονομία (σε κάθε αστικό κράτος), παύουν να περνούν απαρατήρητα. Παύουν να αποτελούν μέρος μίας στρεβλής καθημερινότητας. Παύουν να θεωρούνται “φυσιολογικά”. Μία κλασική “αρχοντογυφτιά” ενός τυχάρπαστου υπηρεσιακού παράγοντα μπορεί να ανάψει φωτιές.

Χρόνος: Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011, ώρα 8.00 μ.μ. Τόπος: Οδός Εθνικής Αντιστάσεως, Χαλάνδρι.

Κεντρική αρτηρία που οδηγεί από το Χαλάνδρι στη λεωφόρο Κηφισίας. Εκατέρωθεν της Εθν. Αντιστάσεως και σε όλο της το μήκος απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση. Με λίγα λόγια, ακόμη και η στάση για τσιγάρα μπορεί να γίνει αιτία αφαίρεσης πινακίδων αν πέσει στην αντίληψη της τροχαίας, μία οποιαδήποτε ημέρα του χρόνου. Χθες όμως ήταν από εκείνες τις ημέρες που δεν είναι “μία οποιαδήποτε ημέρα του χρόνου”, τουλάχιστον όχι για κάποιους από εμάς.

Χθες το βράδυ, αν είχες την ατυχία να ανήκεις στην τάξη των πληβείων αυτής της χώρας και την γκαντεμιά να θες να περάσεις την Εθνικής Αντιστάσεως με το αυτοκίνητό σου, εκεί κατά τις 8.00 μ.μ, γινόσουν μάρτυρας ενός ακόμη τυπικού περιστατικού δύο μέτρων και δύο σταθμών. Ένιωθες μαλάκας που πίστεψες ότι η λέξη “ισονομία” δεν ανήκει μόνο σε παραμύθια που λένε οι εξουσίες για να διασκεδάζουν τα παιδιά τους.

Μαύρες Μερτσέντες, δεκάδες, στη σειρά, γυαλιστερές, πεντακάθαρες, κάποιες θωρακισμένες, παρκαρισμένες κάτω από τις πινακίδες απαγόρευσης στάσης/στάθμευσης. Ένας μπλε φάρος στο βάθος δεν υποδήλωνε ότι η τροχαία είχε αναλάβει τα καθήκοντά της να αφαιρεί πινακίδες και να σηκώνει τα παρανόμως παρκαρισμένα με το γερανό. Το αντίθετο. Σταματούσε τα νομίμως κινούμενα ΙΧ των “πληβείων”, προκειμένου οι δυσκίνητες, πεντάμετρες Μερτσέντες να κάνουν τις μανούβρες τους στη μέση της φρακαρισμένης αρτηρίας για να σταθμεύσουν με αναίδεια κάτω από τις πινακίδες απαγόρευσης στάσης/στάθμευσης. Απαγόρευσης, μόνο για εκείνους που αυτοαποκαλούνται πολίτες, κοροϊδεύοντας τον εαυτό τους που πίστεψαν ότι κάποτε έγιναν κάτι παραπάνω από υπήκοοι.
[spoiler=:15lc38fw]Διαδρομή εκατό μέτρων απαιτούσε (με το ρολόι) μισή ώρα αν ήσουν στη θέση του υπήκοου ιωταχή, χάρη στην τροχαία η οποία εκτελούσε με ζήλο το καθήκον της. Δηλαδή, να επισπεύσει το παρκάρισμα υπηρεσιακών και διπλωματικών λιμουζίνων, παρεμποδίζοντας την ομαλή κίνηση (παράπτωμα, για το οποίο μόλις προχθές μαθητές λυκείου σύρθηκαν στο δρόμο, από συναδέλφους των ως άνω τροχόμπατσων).
Παρκαδόρος με εθνόσημο

Δύο τσιγάρα δρόμος, από τη μία άκρη του φράχτη της οικίας του Γερμανού πρέσβη ως την άλλη. Και τα νεύρα τσατάλια. Στην είσοδο της έπαυλης, αστυνομικός με φωσφοριζέ γιλεκάκι επιβλέπει την κίνηση (όχι τη δική μας βέβαια, αλλά των υπηρεσιακών Μερσεντές). Πλησιάζω και ρωτώ:

“Γνωρίζετε ότι και στις δύο πλευρές του δρόμου απαγορεύεται η στάση;”

Πρώτη αφοπλιστική απάντηση:
“Το γνωρίζω”
“Και γιατί δεν παίρνετε το μπλοκάκι για να κάνετε τη δουλειά σας”

Δεύτερη αφοπλιστική απάντηση:
“Αν με αντικαταστήσετε στο πόστο μου(!), θα το κάνω”

Λίγο τα νεύρα, λίγο ο παγωμένος κυνισμός (αν και με κάποια ίχνη απολογίας) του οργάνου και η επόμενη απάντησή μου λαμβάνει επισήμανση “ακατάλληλον διά ανηλίκους”.

Αφού στολίστηκε το όργανον με χαρακτηρισμούς όπως “παρκαδόρος” και “ορντινάτζα” (σ.σ. σκοτώστε με, ήμουν όντως προκλητικός), η τρίτη αφοπλιστική απάντηση μου έκλεισε το στόμα:

“Έχετε δίκιο κύριε”(!!!) [σημ: ναι ήθελε να με ξεφορτωθεί]

Να σημειώσω κάπου εδώ, ότι ανάμεσα στα φρακαρισμένα οχήματα των ιθαγενών, σουλάτσαραν γραβατοφόροι επίσημοι συνομήλικοι του Τυρανόσαυρου Ρεξ, μετά των “τρε σικ” συνοδών τους. Οδηγοί, μπράβοι, φουσκωτοί και λοιπό υπηρετικό προσωπικό, με νοήματα έδιναν εντολές στους πληβείους να “κάνουν στην μπάντα”.

Θα ρωτήσετε, εύλογα: “πώς κάνεις έτσι παλικάρι; δεν έχεις περάσει ποτέ έξω από το Μέγαρο όταν κάποιος εθνικός μουσουργός δίνει συναυλία για τα άπορα της Ακτής Ελεφαντοστού, να δεις την Βασ. Σοφίας να μετατρέπεται σε μία απέραντη έκθεση της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας”;

Σωστό το ερώτημα, πλην όμως…
Αντουανέτες τέλος!

Έχοντας φάει με το τσουβάλι τις νουθεσίες της άρχουσας τάξης περί “νομοταγούς και ευσυνείδητου πολίτη”, τις ύβρεις και τη χλεύη πρωθυπουργών, υπουργών και παπαγάλων τους, για το πόσο “κλέφτης”, “βολεμένος” και “διεφθαρμένος” είμαι. Έχοντας υποστεί με το στανιό τις θυσίες υπέρ βωμών, εστιών, και βέβαια “εθνικού κεφαλαίου” (βλ. ραντιέρηδες, εφοπλιστές, τραπεζίτες, εργολάβοι και λοιπές πατριωτικές δυνάμεις). Έχοντας φάει στη μούρη το δάχτυλο τυχάρπαστων συμπατριωτών μου που επειδή αποφάσισαν να αυτομαστιγωθούν για τις καταστροφές που προκάλεσε η κατοχή πιστωτικής κάρτας στην εθνική οικονομία, νιώθουν ότι μπορούν να παριστάνουν τις θεούσες του καπιταλισμού και να παραδίδουν μαθήματα πολιτικής οικονομίας. Λέω… μπάστα!

Το παντεσπάνι που μου προτείνετε να φάω, επειδή δεν έχω ψωμί, αποφασίζω να σας το επιστρέψω με την ευχή να το βάλετε στον πρωκτό σας. Η πείνα οδηγεί στις εξεγέρσεις, αλλά ο κρετινισμός της άρχουσας τάξης, στις γκιλοτίνες. Μαζεύτε τα κοράκια που κυκλοφορούν σαν αριστοκράτες του βικτωριανού αίσχους, γιατί δεν θα το βρείτε από ταξικά συνειδητοποιημένες μάζες, αλλά από κάτι εξοργισμένους πολίτες της διπλανής πόρτας. Το “θα μας πάρουν με τις πέτρες” ανήκει στο παρελθόν. Να είμαστε εξηγημένοι για την επόμενη φορά που θα θρηνήσετε ανοιγμένο κεφάλι κρατικού μπράβου (βλ. αστυνομικό), αυγοστόλιστη κουρούπα υπουργού και μερτσέντα φλαμπέ. Όχι μόνο να μην κλαψουρίσετε, αλλά να πείτε κι ευχαριστώ, που αυτή η φοβική, βαθιά ραγιάδικη και μικροαστικοποιημένη -του κερατά- κοινωνία, σας επιτρέπει να ζείτε…

Ζαphod

Short URL: http://wp.me/p1pa1c-d5n[/spoiler:15lc38fw]

Ο χρήστης Panosss έγραψε:
Και που μια χαρά σε βολέβουν (αυτές οι συνθήκες) και δεν θες, φυσικά, να αλλάξουν.
(από την παράθεση που έκανες, αφαίρεσες το όνομα του συγγραφέα, το δικό σου δηλαδή, και το χρώμα από τα γράμματα (τα κόκκινα) που πρόσθεσα εγώ. Γιατί;)

δε θελω την αλλαγη του συστηματος αλλα την ανατροπη του.

Νομιζω πως πρεπει λιγο να πατησεις καποιο φρενο.Καταλαβαινω την αγωνια και την οργη του ανεργου που το βόλεμά μου τον έστειλε στην ανεργία, τις τεραστιες δυσκολιες επιβιωσης και τον κοινωνικο αποκλεισμο που αντιμετωπιζει-αλλωστε ακομα και εμεις οι βολεμενοι εχουμε καποιο φιλο ή μελος της οικογενειας ανεργο και

Πολυ αποτυχημενη προσπαθεια λασπολογιας που μπαζει σαν σκεψη απο χιλιες μεριες.Συνθηκες συναγωνισμου-κανιβαλισμου δημιουργει το ιδιο το συστημα , οχι εγω.

Ο χρήστης Nozomi έγραψε:

Έλα, καλοκαιρακι είναι, ο,τι πρέπει

http://www.filestube.com/ac288119675ea7 ... imera.html

Να δούμε λίγο τον συγγραφέα...

Eric John Ernest Hobsbawm (usually known as 'Eric Hobsbawm' or 'E. J. Hobsbawm'), CH, FBA, (born 9 June 1917) is a British Marxist historian, public intellectual, and author.

και

Hobsbawm joined the Sozialistischer Schülerbund (Association of Socialist Pupils), an offshoot of the Young Communist League of Germany, in Berlin in 1931 and the Communist party in 1936, supporting both the Nazi-Soviet non-aggression pact and the Soviet invasion of Finland in 1939.

Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Eric_Hobsbawm

Μέλος του ΚΚ Γερμανίας, υποστηρικτής του Συμφώνου Μολότωφ-Ριβεντροπ και της Σοβιετικής Εισβολής στην Φινλανδία (προφανώς την ΕΣΣΔ ένοιωθε σαν μεγάλη του πατρίδα)...

Δεν με εκπλήσσει.

Το αρθρο της βικι δεν τελειωνει εκει.Εκτος και αν ειχες σκοπο να προβοκαρεις.
Υπαρχει και ενα πιο περιεκτικο του guardian αφου σε ενδιαφερει τοσο το βιογραφικο του.
http://www.guardian.co.uk/books/2002/se ... hy.history

Ο χρήστης klong έγραψε:

Ή Δικτατορία ή κατοχή ή εμφύλιος
Δεν είναι τραγικό να συζητιούνται ακόμη και τέτοιες ακραίες λύσεις επειδή κάποιοι αρνούνται να χάσουν τα προνόμια που 'κακώς' τους δόθηκαν;
Σε τι διαφέρει δηλ. ο ταξιτζής που έδωσε 50.000€ για μια άδεια ταξί που τώρα θα βγαίνει με π.χ. 500€ από έναν που επένδυσε 50.000€ σε μια επιχείρηση η οποία έκλεισε λόγω κρίσης;
Γιατί ο πρώτος πλακώνει τουρίστες και ο δεύτερος δεν ακούγεται πουθενά;
Σε τι διαφέρει ο Δ.Υ. που από 1500€ καθαρά τον μήνα παίρνει τώρα 1200€ από τον Ι.Υ. που απολύθηκε και παίρνει (για λίγους μήνες) 360€ ταμείο ανεργίας;
Γιατί να λυπηθώ τον ταξιτζή ή τον Δ.Υ.; Οι άλλοι γιατί δεν βγαίνουν στους δρόμους και δεν πλακώνουν τουρίστες; Αυτοί δεν είναι Έλληνες πολίτες; Στο κάτω - κάτω το Δημόσιο χρεοκόπησε γιατί την πληρώνει ο Ι.Τ.
Αν υπήρχε κάποιος πολιτικός με @@ θα έπρεπε να τα περάσει όλα αυτά τα μέτρα σε 1 μήνα και ας φάει το πολιτικό κόστος. Έτσι κι αλλιώς όποιος πολιτικός κυβερνήσει αυτά τα χρόνια δεν θα ξαναβγεί!
Τουλάχιστον ας το κάνει κάποιος να διορθώσει τις μ@λ@κίες τόσων χρόνων να αφήσει το όνομά του στην ιστορία και να κάνει και κάτι καλό σε αυτή την χώρα.

Ήθελα να ξέρω υπάρχει κάποιος Έλληνας σε αυτή την χώρα που να υποστηρίζει τα κλειστά επαγγέλματα ως σωστό μέτρο, τις χρεοκοπημένες μονοπωλιακές ΔΕΚΟ και τους Δ.Υ. που μπήκαν από το παράθυρο και φυσικά να μην ανήκει στις κατηγορίες αυτές;

Νομιζω πως πρεπει λιγο να πατησεις καποιο φρενο.Καταλαβαινω την αγωνια και την οργη του ανεργου , τις τεραστιες δυσκολιες επιβιωσης και τον κοινωνικο αποκλεισμο που αντιμετωπιζει-αλλωστε ακομα και εμεις οι βολεμενοι εχουμε καποιο φιλο ή μελος της οικογενειας ανεργο και βοηθαμε οπως μπορουμε-αλλα ολοκληρο το σκεπτικο σου ειναι προβληματικο για να μην πω επικινδυνο.Η αγωνια σου να βρεθει καποιος ηγετης με αρ@@@α το πιο πιθανο ειναι να μας φερει καποιον Παπαδολουλο παρα καποιον με πλουσια ανατομικα προσοντα.Ο φασισμος παταει ακριβως σε ανησυχιες σαν και τις δικες σου για να βρει προσφορο εδαφος(εκτος και αν προσδοκας κατι τετοιο).
Το δευτερο σημαντικο προβλημα ειναι οτι εστιαζεις σε ανθρωπους που ειναι στην ιδια ταξη με εσενα.Αντι να στρεφουμε την οργη μας απεναντι σε αυτους που βραζουν στο ιδιο καζανι, μηπως θα ηταν προτιμοτερο να αρχισουμε σιγα σιγα να ενωνομαστε για να ανατρεψουμε την αρχουσα ταξη που ειναι ο πραγματικος εθρος;Μπορει στο παρελθον να μας πετουσαν κανενα κοκκαλο και να σκοτωνομασταν για το ποιος θα το αρπαξει,αλλα τα κοκκαλα τελειωσαν ακομα και για αυτους που θεωρεις βολεμενους.Μια εργατικη ταξη που εχει διαβρωθει και διαφθαρει σε τετοιο βαθμο ειναι κομματακι δυσκολο ως ακατορθωτο απο την μια μερα στην αλλη να ξαναβρει την συνειδηση της ,γιαυτο χρειαζεται συνεχη αγωνα απο ολους.

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
@faflas
αντί για όλο το κατεβατό μπορούσες να γράψεις ότι άλλο συνδικάτο-σημείο επαφής των εργαζομένων με τη διοίκηση (υπερπολύτιμο εργαλείο HR τις προηγούμενες δεκαετίες) και άλλο συνδικάτο-χώρος ανάθρεψης κομματόσκυλων και κομματοφρουρών.
Το πώς βέβαια αυτή η πολύ σωστή παραδοχή συνδέεται με το πρώτο επιχείρημα ότι η Ελλάδα αποβιομηχανοποιήθηκε λόγω καπιταλισμού-γενικότερου οικονομικού κλίματος και όχι λόγω δικών της μαλακιών (διόρθωσε με αν είπες κάτι διαφορετικό από το υπογραμμισμένο) είναι λιγάκι ασαφές.
Δε βαριέ. Υγεία.

''Σκατα στον συνδικαλισμο''

@Ernani
την άλλη φορά που θα αστειευθώ θα καταθέσω συγκεκριμένο πλάνο επικοινωνίας για να ξεκαθαρίσω σε ποιόν απευθύνομαι και με τι διαφωνώ και με τι συμφωνώ.

Μα τα κομματοσκυλα αυτο ακριβως πετυχαν.Να αποδυναμωσουν τα συνδικατα αφηνωντας τους καπιταλιστες να αλωνιζουν με την βοηθεια των κολλητων τους πολιτικων.
Επομενως δεν στεκει ο συλλογισμος αδυνατα/δυνατα σωματεια-->αποβιομηχανοποιηση.Συλλογιστικη που αποδεχεσαι και εσυ με την παραδοχη οτι τα συνδικατα στην κορεα χρησιμοποιουν την ισχυ τους για οφελος τους χωρις τον κινδυνο να στειλουν τους καπιταλιστες σε καποια αλλη χωρα.
Το τι δρομο θα ακολουθηθει στην οικονομια το αποφασιζουν αυτοι που κατεχουν τα κεφαλαια και ελεγχουν το πολιτικο σκηνικο.Μην αρχισουμε να γραφουμε ξανα και ξανα τα ιδια γιατι προτιμηθηκαν οι χρηματιστηριακες φουσκες και ο τραπεζικος κλαδος σαν μοντελο 'αναπτυξης' στην ελλαδα.

Αν και εχω καποιες διαφωνιες πιστευω πως ειναι πολυ καλο κειμενο που αξιζει να διαβαστει.

**Αντιλαϊκισμός, το πρώτο καταφύγιο του δημαγωγού **

του Γαλαξιάρχη
Κατά καιρούς αναβιώνει το τέρας του λαϊκισμού, ως η μαμμή όλων των δεινών αυτού του τόπου. Με τη διαφορά ότι ο λαϊκισμός, ως εργαλείο, είναι διαχρονικός και πανταχού παρών στην άσκηση εξουσίας. Αντιθέτως, ο αντιλαϊκισμός είναι ένα δημαγωγικό ιδεολόγημα, που χρησιμοποιείται κατά κόρον από την αστική τάξη, είτε όταν απειλούνται τα συμφέροντά της, είτε για τις άμεσες επιδιώξεις της που θέλει να τις παρουσιάσει ως παλαϊκό διακύβευμα. Σήμερα ενυπάρχουν και οι δύο αυτές συνθήκες. Σήμερα ο χρόνος είναι πιο πιεστικός εχθρός, από τον εχθρό λαό. Σήμερα οι δημαγωγοί, με όλες τους τις δυνάμεις, (ξανα)ρίχουν τον αντιλαϊκισμό, αυτόν τον ανεστραμμένο λαϊκισμό, στη μάχη.
Σύμφωνα με τον Ερνέστο Λακλάου, ομότιμο καθηγητή Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο του Εσεξ και κορυφαίο μελετητή του λαϊκισμού παγκοσμίως, ο λαϊκισμός δεν έχει ούτε ιδεολογικό, ούτε ηθικό πρόσημο, παρά μόνο έναν κοινό στόχο, ανεξάρτητα από το ποιος τον χρησιμοποιεί: «τη διχοτόμηση του κοινωνικού πεδίου ανάμεσα στους “προνομιούχους” και τους “μη προνομιούχους”. Ο λαϊκιστής απευθύνεται στους τελευταίους –παρακάμπτοντας το θεσμικό πλαίσιο της κοινωνίας– και ζητά την υποστήριξή τους, ώστε να ανατραπεί το υπάρχον “κατεστημένο”. Αυτή είναι κλασική μορφή του λαϊκισμού».

Λαϊκισμό κατά συνέπεια θα ασκήσει και η δεξιά και η αριστερά, με μόνο κριτήριο τον ορισμό του εκάστοτε “μη προνομιούχου”.
Έτσι λοιπόν, λαϊκισμός είναι η άκρατη υποστήριξη κάθε συνδικαλιστικού αιτήματος, είτε εξυπηρετεί είτε όχι τα πραγματικά ταξικά συμφέροντα των εργατών. Λαϊκισμός είναι η εξίσωση της ιδιοκτησίας με την εργασία και της συντεχνίας με την τάξη. Λαϊκισμός είναι η καταφυγή σε φιλολαϊκά συνθήματα που αγγίζουν αποκλειστικά το θυμικό, προκειμένου να εξασφαλιστεί κομματική πελατεία. Λαϊκισμός είναι να κρύβεις τις δύσκολες αποφάσεις και να τις αντικαθιστάς με ευκαιριακές υποσχέσεις δίχως αντίκρυσμα. Λαϊκισμός είναι να στριμώχνεσαι κάτω από το πανό και να κραυγάζεις στην ντουντούκα, για να εξασκήσεις απεργιακό… μάρκετινγκ.
Λαϊκισμός όμως είναι και το κλάμα του εργοστασιάρχη και βιοτέχνη που μετέφερε το τσιφλίκι του στους φορολογικούς παραδείσους των Βαλκανίων και τώρα οδύρεται για την κρίση. Είναι η πατριωτική κορώνα του εφοπλιστή που χτίζει καράβια στην Κίνα και τα σημαιοστολίζει στον Παναμά. Είναι η εθνική παρόλα του ραντιέρη, το ομόψυχον του μεγαλοϊδιοκτήτη και το όμαιμον του εκμεταλλευτή της μαύρης εργασίας των μεταναστών. Είναι η επίκληση του πολιτικού πολιτισμού από μεγαλοαπατεώνες και οικογενειοκράτες των σαλονιών της εξουσίας. Είναι η καταδίκη του κλούβιου αβγού από διανοουμενίστικες οξυζεναρισμένες κεφαλές. Είναι οι κραυγές ομοψυχίας από καρεκλοκένταυρους πανεπιστημιακούς. Είναι και το μακρύ δάχτυλο που σου κουνούν επιδεικτικά στο μάτι γραβατοφόροι κάτοχοι στιλπνών… Mont Blanc.
Λαϊκισμός είναι η επιλεκτική θεσμολαγνεία, μεγαλοϋπαλλήλων διαπλεκόμενων καταλαρχών. Είναι το κροκοδείλιο δάκρυ από παραθύρου για τη χαμένη επένδυση, τη σπασμένη βιτρίνα και τον τουρίστα σε απόγνωση. Λαϊκισμός, της κακιάς ώρας, είναι να πουλάς ελληνισμό γράφοντας τη λέξη Sky με ελληνικά γράμματα, κεφαλαία και διαλυτικά στο ιώτα.
Mε λίγα λόγια, λαϊκισμός είναι κατεξοχήν ο αντιλαϊκισμός ως επικοινωνιακό προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Ακριβώς διότι χρησιμοποιεί τον ίδιο μηχανισμό με το λαϊκισμό, προκειμένου να διχοτομήσει το κοινωνικό σύνολο σε προνομιούχους και μη, αντιστρέφοντας τους όρους.
[spoiler=:2ob7asb9]Αποϊδεολογικοποίηση και αποπολιτικοποίηση
Σε μία θαυμάσια ανάλυση περί λαϊκισμού, ο Νικος Χρυσολωράς στην Καθημερινή, επικαλείται τα συμπεράσματα του Ερνέστο Λακλάου, προκειμένου να παρουσιάσει το δίπολο τεχνοκρατισμού (θεσμικότητας)-λαϊκισμού. Λαμβάνοντας ως δεδομένο λοιπόν, ότι ούτε ο τεχνοκρατισμός, ούτε ο λαϊκισμός -ως έννοιες- ενέχουν συγκεκριμένο πρόσημο, τοποθετεί τους δύο όρους στις πλευρές μίας ζυγαριάς καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «στις κοινωνίες των ειδικών και των τεχνοκρατών δεν υπάρχει χώρος ούτε για πολιτική ούτε για δημοκρατία, ενώ οι κοινωνίες του ακραίου λαϊκισμού και της πλήρους απαξίωσης των θεσμών οδηγούν στη θηριωδία». Ο αρθρογράφος, στηριζόμενος στα συμπεράσματα του Λακλάου, επισημαίνει ότι η ΕΕ πάσχει από «ανισορροπία μεταξύ θεσμικής σταθερότητας και λαϊκισμού», καθώς ο άκρατος τεχνοκρατισμός μίας ανεξέλεγχτης ελίτ έχει οδηγήσει στην πάγια δογματική πεποίθηση «ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος να κυβερνηθεί η ΕΕ (αλλά και τα κράτη–μέλη της) και αυτός ο τρόπος είναι γνωστός μόνο στους τεχνοκράτες».
Στην Ελλάδα, η μετάβαση από το λαϊκισμό στον τεχνοκρατισμό επήλθε ελαφρώς καθυστερημένα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η αλήθεια όμως είναι ότι επήλθε, και σε πλήρη αντίθεση με την πλασματική εικόνα που θέλουν να παρουσιάσουν οι (δήθεν) προοδευτικές φωνές του μεγαλοαστικού λόμπι πολιτικών και δημοσιογράφων. Αν και οι πρώτες προσπάθειες, στην τριετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη είχαν τραγικά αποτελέσματα (κυρίως λόγω της τραγικής εκείνης διακυβέρνησης), η επάνοδος λίγα χρόνια μετά, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, ήταν θεαματική και συντριπτική. Ο τεχνοκρατισμός επεκτάθηκε ταχύτατα με τη μορφή πολιτικής μόδας, που φοριέται από τους πολιτικά καθωσπρέπει και ώριμους ψηφοφόρους. Ένα είδος ιδεολογικού μπλέιζερ και πολιτικής γευσιγνωσίας. Η απότομη στροφή προς την τεχνοκρατική μονοκρατορία είχε ως μοιραίο αποτέλεσμα, όπως σωστά καταδεικνύει ο Λακλάου, την πλήρη αποϊδεολογικοποίηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής και την αντικατάσταση του κοινωνικού μετασχηματισμού με μανιχαϊστικές δοξασίες περί προοδευτικού και οπισθοδρομικού, εφικτού και ανέφικτου, καλού και κακού.
Μία βαθύτατα (με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό σημαίνει) πολιτικοποιημένη κοινωνία, είτε κατέφυγε σε προτεσταντικού τύπου -και ξένες προς την πολιτική- ηθικές αξίες, είτε απομακρύνθηκε εντελώς από τις διαδικασίες συμμετοχής και ελέγχου της αστικής δημοκρατίας. Το εργατικό κίνημα ξεδοντιάστηκε και αντικαταστάθηκε από τον κομματοκρατούμενο συνδικαλισμό, ο οποίος με τη σειρά του υπηρέτησε πιστά την νέα τεχνοκρατική ελίτ.
Ακόμη όμως και προκειμένου όμως να κινήσεις τις μάζες προς τη θεωρητικά αντίθετη προς το λαϊκισμό κατεύθυνση, που είναι ο τεχνοκρατισμός, χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις τον πρώτο προς όφελος του δεύτερου. Με λίγα λόγια, να προσδώσεις λαϊκίστικες προεκτάσεις στη θεσμικότητα. Εδώ λοιπόν έρχεται ο αντιλαϊκισμός, που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον την εποχή που ο Σημίτης ανεξέλεγχτα ενέτασσε τη χώρα στην καρδιά της ευρωκαπιταλιστικής ελίτ: την ευρωζώνη. Την εποχή που κανείς δε γνώριζε την ουσία της ενιαίας νομισματικής πολιτικής, καθώς το κοινό νόμισμα διαφημιζόταν ως μία ευκολία για ταξίδια και ψώνια στις χώρες της ευρωζώνης. Την περίοδο που κανείς δεν έδινε σημασία στο τίμημα των χαμηλών επιτοκίων και της χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες ένταξης στο ακραία ανισόρροπο ανταγωνιστικό πεδίο της λεγόμενης “ευρωπαϊκής οικογένειας”.
Ο αντιλαϊκισμός αυτός, υπήρξε μία ακραία μορφή λαϊκισμού με μεταρρυθμιστικό και προοδευτικό μανδύα. Η αποϊδεολογικοποίηση επήλθε με της επιβολή της ένταξης σε μία τρέντι πραγματικότητα. Ο ευρωσκεπτικισμός βαφτίστηκε οπισθοδρομισμός. Η ταξική ανάλυση, ξύλινη γλώσσα. Οι εργατικοί αγώνες, συντεχνιακός υπερσυντηρητισμός. Το κοινωνικό κράτος, σοβιετικό απολίθωμα. Και οι κοινωνικοί αγώνες, μαύρη αντίδραση (αργότερα γνωστή και ως “μυωπικός αριστερισμός”). Το αναποδογύρισμα των εννοιών, δεν οδήγησε σε τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από την αντιστροφή του αριστερού λαϊκισμού και την αντικατάστασή του από το χυδαίο δεξιό (αντι)λαϊκισμό.

Το ίδιο ακριβώς επιχειρείται αυτήν την πολύ κρίσιμη περίοδο για την επικράτηση της πιο σκοτεινής, οπισδοδρομικής και αντιδραστικής μορφής της καπιταλιστικής ολιγαρχίας. Με το ιδεολόγημα του αντιλαϊκισμού εξοπλίζονται και πάλι οι δημαγωγοί των κύκλων εξυπηρέτησης συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Των υποτακτικών του ημεδαπού καπιταλισμού που τρέμουν τόσο τη λαϊκή κατακραυγή, όσο όμως και τον ενδοαστικό ανταγωνισμό που μπορεί να τους αφήσει χωρίς δόντια, αν η οικονομική κρίση ξεφύγει από τον έλεγχο της εγχώριας παρασιτικής αστικής τάξης. Είμαστε όμως πλέον υποψιασμένοι, ή θα χάψουμε και πάλι το μεταρρυθμιστικό δόλωμα του αγοραίου αυτού δεξιού λαϊκισμού;
Zaphod[/spoiler:2ob7asb9]
http://youpayyourcrisis.blogspot.com/20 ... _5771.html