Posts made by gvala

Ο χρήστης cmarin έγραψε:
Tα ιδιαίτερα μαθήματα του gvala με βοήθησαν πάρα πολύ . Τελικά είμαστε γεννημένοι για WRC. Δυστυχώς δεν μπορώ να τον περάσω . Είναι κι αυτός του έχει κάνει 5 δευτ...

Αυτός είμαι σίγουρος ότι ** έκλεψε χοντρά **

Καλά, ο cmarin 3ος με 17,20!!!!!
Έπρεπε παιδιά να τον δείτε πως οδηγούσε!!!!!Πως έμπαινε στις στροφές!!!!!!!Με τα χίλια!!!!!!!!!Ούτε γκάζι άφηνε, ούτε χειρόφρενο, ούτε .... τίποτα!!!!!!!!!!!!
Έσπασε τα χρονόμετρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Στην τελευταία δε φουρκέτα ήταν ΘΕΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ψήφισα το πρώτο:

• Ο μέσος οδηγός BMW, Mercedes ή άλλου 'μεγάλου' Γερμανικού,
  απλά να προσθέσω κάτι:
  Ιδίως αν καπνίζει πούρο και η χρυσή καδένα βγάζει μάτι

Μπράβο!!!! 5 σελίδες (και τι σελίδες) σε λίγες ωρίτσες ....

Για να είμαι ειλικρινής δεν άντεξα να διαβάσω προσεκτικά όλα τα προηγούμενα και έτσι μπορεί να πώ κατι που ειπώθηκε. Sorry γι αυτό.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η με δυο μετρα και δυο σταθμά κριτική που γίνεται εις βάρος των γυναικών.
Αν όχι κάθε ημέρα τότε σχεδόν κάθε ημέρα θα μας βρίσει κάποιος άντρας οδηγός (αν όχι περισσότεροι) και ενίοτε θα τον βρίσουμε και εμείς γιατί κατά τη γνώμη μας έκανε κάποια μαλακία, αλλά δεν είδα κανέναν να ανοίγει thread γι αυτό. Aν μας βρίσει όμως ΜΙΑ έστω γυναίκα γίνεται ολόκληρο θέμα.
Γιατί άραγε; Από θέμα αισθητικής δεν είναι ότι καλλίτερο αλλά μήπως είναι καλλίτερο θέαμα το να βρίζομαι με έναν 'λιμενεργάτη' όπως παρομοιάστηκε σε προηγούμενο post;
Επομένως που είναι το πρόβλημα; Μήπως ότι δεν ανεχόμαστε να μας βρίζουν οι γυναίκες; Μήπως έτσι θεωρούμε ότι θιγόμαστε πολύ περισσότερο και εμμέσως και σε άλλους τομείς;
Και επιπλέον μέσα από ένα thread για τη συμπεριφορά των γυναικών βγήκε και το θέμα για το πόσο άσχημα οδηγούν οι γυναίκες.
Προσωπική μου γνώμη; Η μέση ελληνίδα οδηγός οδηγεί κατά βάση ψιλοχάλια αλλά ο μέσος έλληνας άνδρας οδηγός οδηγεί ακόμα χειρότερα.
Γενικά, πιστεύω ότι οι καλές ελληνίδες οδηγοί είναι πολύ λίγες και σαφώς λιγότερες αναλογικά από τους καλούς άντρες οδηγούς, αλλά οι κακοί άντρες οδηγοί είναι πολύ περισσότεροι αναλογικά από τις κακές γυναίκες οδηγούς. Και οδηγούν και πολύ πιο επικίνδυνα .... Και η επικίνδυνη οδήγηση είναι κακή οδήγηση.
Οι ελληνίδες γυναίκες άρχισαν κατά βάση να οδηγούν σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία από τους αντίστοιχους άντρες και αυτό εξηγεί πολλά.
Επίσης οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται κατά βάση για την οδήγηση αλλά για τη μετακίνηση. Ενώ οι άντρες ενδιαφέρονται κατά βάση για τη μαγκιά. Πέστε σε κάποιον ότι δεν οδηγεί καλά και θα παρεξηγηθείτε στη στιγμή.
Πείτε το ίδιο σε μια γυναίκα και θα σας πεί ότι 'μια χαρά πηγαίνω'.
Επίσης οι γυναίκες γενικά οδηγούν πιο αργά αλλά και πιο στρωτά ενώ εμείς.....Γενικά τα λάθη των γυναικών είναι προβλέψιμα και σχεδόν πάντα τα ίδια. Χαζεύουν οδηγώντας, χάνουν τον δρόμο, αλλάζουν λωρίδα γιατί ' ...έτσι...', έχουν πρόβλημα στο παρκάρισμα και άλλα παρόμοιας υφής. Δεν μου έχει τύχει όμως γυναίκα στα είκοσι χρόνια που οδηγώ που να προσπαθήσει να με αφήσει στο αντίθετο ρεύμα επιταχύνοντας επειδή τσαντίστηκε που πήγα να την προσπεράσω, ούτε καμμιά που μπήκε μπροστά μου και κοκκάλωσε γιατί ' ... ήθελε να μου εξηγήσει δυο πράγματα...'. Ούτε βέβαια γυναίκα που σε ψιλοκοντρίτσα να κοκκαλώσει στην κορυφή στροφής γιατί 'δεν έπρεπε' να με αφήσει να περάσω παρόλο που ήμουν πιο γρήγορος και μπήκε ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΑΘΟΣ και πολύ πιο γρήγορα απ' ότι μπορούσε. Και μετά να μου ζητάει και το λόγο!!!!!
Ας αφήσουμε λοιπόν τα περι κακών γυναικών οδηγών και καλών αντρών και ας μιλήσουμε για καλούς και κακούς οδηγούς. Ασχέτως φίλου...

Και κάτι επιπλέον που ξέχασα να γράψω (παρακολουθώ και τη ματσάρα ταυτόχρονα, όση ώρα γράφω το post, μπήκαν 4 γκόλ....).
Πολλοί έλληνες οδηγοί φέρονται στο δρόμο σαν να μην υπάρχει άλλος. Η διαφορά ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες είναι ότι οι μεν γυναίκες φέρονται έτσι γιατί πιθανόν δεν έχουν αντιληφθεί ότι υπάρχουν και άλλοι, ενώ οι άντρες γιατί αυτοί είναι οι καλλίτεροι και όλοι οι άλλοι να πάνε να γ!^%$&*#. Και μόλις μπήκε και το 4-3. Δεν το πιστεύω....

Όποιος τόχει στο αίμα του ......
Είναι κάτι σαν το βήχα
Και τέλος πάντων λες να λάδωσα την Peugeot UK;
Άμα είναι να μου δώσουν και κανένα WRC για καμμιά βδομαδούλα .....

Και μια και είπαμε για λάδωμα .... (αλήθεια πότε θα το λαδώσουμε το εντεράκι; ..... Αααααα, συγγνώμη, ξεχάστηκα, αυτό είναι από άλλο thread ) όταν βρεθούμε θα σας εξηγήσω πως 'οδηγείται' ένα virtual WRC

Αν αφήσεις κανένα παϊδάκι την επόμενη φορά για μένα .

Πάντως παιδεύτηκα λίγο ... Αλλά δεν είναι κι άσχημα, εεεεε

Το κόλπο είναι στην τελευταία φουρκέτα . Περισσότερα δεν μπορώ να πώ....

Δηλαδή με 17.15 δεν κερδίζει κανείς αν δεν είναι κάτοικος Αγγλίας;;;

Ο χρήστης salome έγραψε:

επ! Σε πιάνω αδιάβαστο!!!!

http://www.4troxoi.gr/forum/viewtopic.php?t=3292

(Στείλε την δουλειά που έχεις να κάνεις στον κάτω όροφο)

Ωπ!!!! Μου ξέφυγε ....
Αλλά με τη πρώτη έσκισα!!!....... Τα πάντα!!!! Όοοοοοολα τα δένδρα και τους φράκτες, μέχρι και στο ποταμάκι μπήκα!!!!

Αφού μου έκοψαν τη πρόσβαση από το site .......

Ο χρήστης salome έγραψε:

Μ.Τετάρτη και έχεις δουλειά? Μαλλον στην σελίδα της Peugeot σε κόβω να καλυτερεύεις τον χρόνο σου!!!

... ????????????

Ο χρήστης kamil έγραψε:

Anyway, όντως πρέπει όλοι μας να αλλάξουμε συμπεριφορά έμπρακτα απένταντι στους νέους οδηγούς και να προσπαθούμε να δείχνουμε κατανόηση, όσο κι αν μας φαίνετε δύσκολο ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟ

Συμφωνώ απόλυτα... Ναι να τους δείχνουμε κατανόηση και να τους βοηθάμε, αλλά και αυτοί να κινούνται σωστά και διακριτικά.... Γιατί αρκετοί από αυτούς έχουν την ιδέα ότι οποιαδήποτε μ*&^^%α και αν κάνουν συγχωρούνται γιατί είναι νέοι .....

Ο χρήστης kouk έγραψε:

Μήπως προσπαθείς να αποδειξείς ότι όλοι οι άντρες σκεφτόμαστε μόνο το σεχ

όχι όχι!!! Εξαλλου τι να κάτσω να αποδείξω? Τα αυτονόητα??

Είναι γνωστό ότι οι άντρες σκέφτονται μόνο το σεξ! By default που λένε!!!

Αυτό όμως δεν είναι κακό!!!

Ο άνθρωπος, καθότι ζω(ντανό)-oν, κυριαρχείται από δύο ένστικτα. Της επιβίωσης (=φαι=ταβέρνα, αλήθεια πότε θα το εξασκήσουμε)
και της αναπαραγωγής (για τον άνδρα=γονιμοποίηση=μόνο sex, για τη γυναίκα=εγκυμοσύνη=όχι μόνο sex)
Άρα όλα καλά και όλα ωραία και σε αρμονία με τη φύση....

Παίρνω στραβά κάθε σοβαροφανές άρθρο, από σοβαροφανείς 'επιστήμονες' που μπουρδολογούν απεριόριστα επι παντός επιστητού
Και όταν τέτοιου είδους άλογα (=χωρίς λογική) άρθρα εμφανίζονται σε 'εγκριτες εφημερίδες, είναι επικίνδυνα.
Μόλις βρώ χρόνο θα γράψω πιο αναλυτικά τη γνώμη μου
Αν και στα γρήγορα-γρήγορα έχω να παρατηρήσω την χρονικά ασυνάρτητη παράθεση γεγονότων για τη γέννηση των σύγχρονων δρόμων και του 'λαϊκού' αυτοκινήτου, πάνω στην οποία στηρίζει την άποψη ότι το αυτοκίνητο είναι μίασμα και αποβλητέο, ενώ ταυτόχρονα φταίει για την 'δολοφονία' τόσων εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων (οι οποίοι βέβαια θα είχαν 'δολοφονηθεί' από άλλα μέσα μαζικής ή ατομικής μεταφοράς που θα επιτελούσαν το έργο που επιτελεί το αυτοκίνητο). Για παράδειγμα στην Αγγλία του 19ου αιώνα, σκοτωνόντουσαν μερικές χιλιάδες άνθρωποι τον χρόνο από πτώση από άλογο, αλλά δεν φαντάζομαι να σκέφτηκε κανείς λογικός άνθρωπος ότι η μετακίνηση με άλογα είναι .... δεν ξέρω και γω τι!

Αλήθεια; Η θέση '....Στην κοινωνία του αυτοκινήτου, όταν οι άνθρωποι βγαίνουν από το αυτοκίνητό τους είναι γεμάτοι μίσος. Μίσος για το συνάνθρωπό τους. Πάρτε τα λόγια του Andre Gorz: Ο οδηγός του αυτοκινήτου «κάθε στιγμή δολοφονεί συμβολικά όλους τους άλλους...» οδηγούς4. Αυτό το μίσος δημιουργεί την «κοινωνική μόλυνση» του αυτοκινήτου......' πως σου φαίνεται;

Ή αυτό '.....Ενα μεγάλο μέρος των 500 χιλιάδων σελίδων ασχολείται με το πρόβλημα της ολισθηρότητας των οδοστρωμάτων. Το πρόβλημα είναι άλυτο. Και θα μείνει άλυτο. Αυτή και μόνο η διαπίστωση πρέπει να κάνει τις επερχόμενες γενιές να σκεφτούν σοβαρά το πρόβλημα του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, έστω και εάν η ανθρωπότητα έχει επενδύσει το μέλλον της (με τη βία) στην άσφαλτο....'. Και δεν μπορώ να καταλάβω (έστω και ακολουθλωντας τους α-λογικούς ακροβατισμούς του συγγραφέα γιατί το πρόβλημα είναι άλυτο όσον αφορά τους αυτοκινητοδρόμους και όχι τους σιδηροδρόμους (ό συντελεστής τριβής μεταξύ δύο σιδερένιων επιφανειών είναι ελάχιστο κλάσμα του συντελεστή τριβής μεταξύ ελαστικού και ασφαλτοτάπητα). Και όμως πάνω σ' αυτό το επιχείρημα/διαπίστωση στηρίζεται η προτροπή να σκεφτούμε σοβαρά το πρόβλημα του αυτοκινήτου έστω και αν επενδύσαμε ** με τη βία**πάνω σε αυτό ....

Αυτά προς το παρόν ....
Δυστυχώς έχω δουλειά στο γραφείο ....

Το πιο κάτω άρθρο δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα της 22/4/03 και δυστυχώς δείχνει τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης μιας μερίδας (όχι αμελητέας)της ελληνικής κοινωνίας. Άνθρωποι υποτίθεται σοβαροί (δείτε την υπογραφή - Πολιτικός μηχανικός=επιστήμονας=έγκυρη γνώμη και ας είναι άσχετος με το συγκεκριμένο αντικείμενο) που διαμορφώνουν ( ; ) τη κοινή γνώμη..... Λόγος ασυνάρτητος, λογικά κενά και ακροβατισμοί ....
Να γελάσεις ή να κλάψεις;
Ή να το προσπεράσεις;
Απολαύστε το .....

Η ΙΣΤΟΡΙΑ της γέννησης του σύγχρονου δρόμου

Η κοινωνία του αυτοκινήτου

Του ΝΙΚΟΥ ΡΑΠΤΗ *
Ο θάνατος των μαθητών στα Τέμπη απαιτεί να γίνει μια έντιμη ανάλυση της κοινωνίας του αυτοκινήτου και του αυτοκινητόδρομου.

• Ο σύγχρονος δρόμος «γεννήθηκε» μετά τη «γέννηση» του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ήταν ένα παιχνίδι πολυτελείας για τους πλούσιους. «Το 1901 η Μερσέντες - Μπενζ εκτιμούσε ότι το τελικό δυναμικό της παγκόσμιας αγοράς δεν μπορούσε να είναι πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα»1.
  Το 1913 ο Φορντ έφτιαξε τα πρώτα αυτοκίνητα για τη «χυδαία μάζα», και έτσι ξεκίνησε το «μακελειό της ασφάλτου». Ομως, η «χυδαία μάζα» αντιστάθηκε στο αυτοκίνητο για σχεδόν 30 χρόνια, μέχρις ότου η αμερικανική οικονομική ελίτ άλλαξε τα πράγματα (ουσιαστικά) με τη βία. (Βλέπε παρακάτω).
  Τα αυτοκίνητα του Φορντ κινούνταν μέσα στη λασπουριά των χωματόδρομων. Τότε, ξεκίνησε μια νέα «επιστήμη» με θέμα το σύγχρονο δρόμο. Ηδη από το 18ο αιώνα ο Αγγλος Μακ Ανταμ είχε σχεδόν λύσει το πρόβλημα του οδοστρώματος βάζοντας σκύρα (διαβαθμισμένα σε μέγεθος) πάνω στο χώμα. Το 1906 στο Ροντ Αϊλαντ των ΗΠΑ αποδεικνύεται πειραματικά ότι το οδόστρωμα του Μακ Ανταμ, με άσφαλτο ως συνδετικό υλικό ανάμεσα στα σκύρα, είναι το καλύτερο οδόστρωμα. Το 1907 στο Windsor του Καναδά χρησιμοποιείται μπετόν για κατασκευή οδοστρώματος. (Στην Ελλάδα το ασφαλτικό οδόστρωμα πρέπει να είναι γαλλόφερτο, γιατί οι Ελληνες μηχανικοί το προφέρουν «μακαντάμ», με τον τόνο στη λήγουσα).
  Το 1912 κατασκευάζεται στη Νέα Υόρκη ένα πειραματικό οδόστρωμα μήκους 30 οικοδομικών τετραγώνων στη Δεύτερη Λεωφόρο, όπου δοκιμάζονται οδοστρώματα μακάνταμ, από κυβολίθους γρανίτη, ακόμη και από «κυβολίθους» από ξύλο. Οι τροχοί των αυτοκινήτων δεν έχουν ακόμη λάστιχα, αλλά σιδερένια στεφάνια.
  Ομως μετά τον Φορντ το πράγμα παίρνει θεαματικά απάνω του. Διαπιστώνεται η ανάγκη πειραματικής έρευνας, σε μεγάλη κλίμακα, του δρόμου που θα δεχτεί το αυτοκίνητο. Ετσι το 1920 ξεκινάει ο πρώτος «δοκιμαστικός δρόμος» (test road) στο Bates του Ιλινόις. Τα αποτελέσματα του πειράματος δημοσιεύτηκαν το 1924 και αποτελούν τη βάση για το θεωρητικό υπολογισμό των οδοστρωμάτων.
  Μετά το πείραμα του Bates, η έννοια του «δοκιμαστικού δρόμου» περνάει σε όλη την Αμερική και το αυτοκίνητο βρίσκει το «δρόμο» του. Μέχρι το 1960 ακολουθούν 7 «δοκιμαστικοί δρόμοι». Ο τελευταίος, γνωστός και ως AASHO (1958 - 1960), είναι ίσως ο σημαντικότερος. Χρειάστηκε επεξεργασία 200 εκατομμυρίων δεδομένων από τις μετρήσεις για να βγουν συμπεράσματα.
  Οι παραπάνω λεπτομέρειες κρίθηκε αναγκαίο να καταγραφούν (παρά τον κίνδυνο να φανούν ανιαρές), γιατί αποτελούν την ιστορία της γέννησης του σύγχρονου δρόμου, ο οποίος «ανδρώθηκε» και έγινε «αυτοκινητόδρομος». Επίσης καταδεικνύουν πόσο χρήμα και γνώση έχει επενδύσει η Δύση στο σύγχρονο δρόμο.
• «(Η) κύληση σιδερένιου τροχού πάνω σε σιδερένια γραμμή είναι ίσως μια από τις πιο σωστές ανακαλύψεις που έκανε ποτέ το ανθρώπινο μυαλό...»2 Με το τρένο να είναι τόσο «μπανάλ», η προηγούμενη φράση μοιάζει σαν παραδοξολογία. Λίγη σκέψη όμως καταλήγει σε άλλα συμπεράσματα. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα είχαν πεθάνει στην άσφαλτο, εάν μπορούσαν να κινηθούν με σιδερένιους τροχούς αντί λαστιχένους.
  Το «1949 έγινε στο Σικάγο μια δίκη... Κατηγορούμενοι σ' εκείνη τη δίκη ήταν η General Motors (GM) και μερικές άλλες μεγαλοεταιρείες. Η δίκη κράτησε έναν ολόκληρο μήνα. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταδικαστική... Η τυπική κατηγορία ήταν ότι παραβήκανε το νόμο περί μονοπωλίων. Το έγκλημα στην ουσία ήταν ότι 'δολοφόνησαν' τις μαζικές συγκοινωνίες της Αμερικής ξηλώνοντας τις γραμμές των ΤΡΑΜ, καταργώντας τα ΤΡΑΜ...
  Η φοβερή αλήθεια, που βγαίνει μέσα από τα ίδια τα πρακτικά της δίκης του 1949, είναι ότι η GM δολοφόνησε το ΤΡΑΜ για να μπορέσει να μπει στη ζωή των ανθρώπων,...., το ιδιωτικό αυτοκίνητο»3. Αποτέλεσμα: η άσφαλτος του αυτοκινητόδρομου γέμισε όλη τη γη.
  Ομως, η ιστορία δείχνει ότι ο άνθρωπος στο τέλος νικάει τους παραλογισμούς της εξουσίας των ελίτ. Το ότι ο σιδερένιος τροχός είχε λύσει σχεδόν όλα τα προβλήματα διακίνησης ανθρώπων και αγαθών (τραμ μέσα στις πόλεις, τρένα από πόλη σε πόλη), βρίσκεται στον όρο «piggybacking». Ο οποίος πιθανώς έχει προσέλθει από το «pick pack» (του 1565), που σημαίνει το σάκο που κρεμάνε στην πλάτη τους οι άνθρωποι (μόδα σήμερα για τους νέους).
  Αλλά, σήμερα πάλι, ο όρος έχει πάρει μια νέα πολύ σημαντική σημασία. Σημαίνει τη φόρτωση ενός ολόκληρου φορτηγού (ή νταλίκας), με το περιεχόμενό τους από αγαθά, πάνω σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι-πλατφόρμα για μετακίνηση με ασφάλεια και σεβασμό προς τη φύση. (Αυτό ξεκίνησε πολύ πριν βγει στην πιάτσα το κοντέινερ των πλοίων).
  Ετσι η Ελβετία και η Αυστρία τείνουν να απαγορεύσουν εντελώς τη διέλευση φορτηγών από τους δρόμους τους. Τα φορτηγά θα περνάνε ως piggyback! Το ίδιο στο τέλος θα ισχύσει για όλη την Ευρώπη, και βλέπουμε.
• Στην Ελλάδα το σιδερένιο τροχό στις πόλεις (το τραμ) το κατήργησε ο «Εθνάρχης ο Πρώτος» (γνωστός και ως Κωνσταντίνος Καραμανλής). Στην ύπαιθρο το σιδερένιο τροχό (το τρένο) τον πήγε πίσω μισό αιώνα, πάλι ο ίδιος αγνοώντας πλήρως την ύπαρξη του τρένου και δίνοντας έμφαση στην άσφαλτο.
• Εαν ισχύουν τα παραπάνω (δοκιμαστικοί δρόμοι κ.λπ.), τότε αυτοί που τα δημιούργησαν επιτρέπουν ουσιαστικά να αποφασίζεται η ζωή του ανθρώπου από 3 (κυρίως) παράγοντες:

1. Την ηθική των ανθρώπων. Με τη λέξη ηθική δεν εννοούμε την ηθική των παπάδων. Θεωρούμε ως ηθικό άτομο εκείνο το οποίο, όταν έχει γρίπη, συνειδητά (χωρίς να τον αναγκάσει κανείς) προσπαθεί να προστατέψει τους συνανθρώπους του να μην κολλήσουν και αυτοί, π.χ. αποφεύγοντας να δώσει το χέρι του για χειραψία. Ενα τέτοιο άτομο θα προσπαθήσει να προστατέψει τους συνανθρώπους του όταν ασφαλίζει ένα φορτίο πάνω σε μια νταλίκα, όταν οδηγεί το αυτοκίνητό του κ.λπ.
   Στην ανταγωνιστική κοινωνία του δυτικού πολιτιμού μας ένα άτομο με τόσο «σχολαστική» ηθική θεωρείται μαλάκας. Ατσίδας είναι αυτός που τα πιάνει με την αρπαχτή και με το άρπα-κόλλα. Ομως, το άρπα-κόλλα στον κόσμο της (τεχνολογικής) πραγματικότητας σημαίνει θάνατο.
   Στην κοινωνία του αυτοκινήτου, όταν οι άνθρωποι βγαίνουν από το αυτοκίνητό τους είναι γεμάτοι μίσος. Μίσος για το συνάνθρωπό τους. Πάρτε τα λόγια του Andre Gorz: Ο οδηγός του αυτοκινήτου «κάθε στιγμή δολοφονεί συμβολικά όλους τους άλλους...» οδηγούς4. Αυτό το μίσος δημιουργεί την «κοινωνική μόλυνση» του αυτοκινήτου.
2. Το 1920, όταν ξεκίναγε η «εκστρατεία» του δοκιμαστικού δρόμου, ιδρύθηκε στην Αμερική το Highway Research Board (HRB) [Επιτροπή Ερευνας των Οδών] κάτω από τη σκέπη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αμερικής. Οι εκδόσεις του HRB φτάνουν σήμερα περίπου τις 500 χιλιάδες σελίδες. Τα κείμενα αυτά χρησιμοποιούν όλοι οι μηχανικοί στη γη σαν «ευαγγέλιο» για να φτιάξουν τους αυτοκινητόδρομους.
   Ενα μεγάλο μέρος των 500 χιλιάδων σελίδων ασχολείται με το πρόβλημα της ολισθηρότητας των οδοστρωμάτων. Το πρόβλημα είναι άλυτο. Και θα μείνει άλυτο. Αυτή και μόνο η διαπίστωση πρέπει να κάνει τις επερχόμενες γενιές να σκεφτούν σοβαρά το πρόβλημα του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, έστω και εάν η ανθρωπότητα έχει επενδύσει το μέλλον της (με τη βία) στην άσφαλτο.
3. Εάν το αυτοκίνητο επιζήσει της ολισθηρότητας, θα δεχθεί μοιραίως το μάλλον καίριο χτύπημα από το διοξείδιο του άνθρακα (δηλαδή το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τις πλημμύρες κ.λπ.).
   Επίλογος
   Πριν από 3.000 χρόνια μια ομάδα από Κινέζους Μανδαρίνους επρόκειτο να εξετάσει την εφεύρεση ενός συμπατριώτη τους. Αυτή ήταν ένα όχημα με μια τουρμπίνα στο πίσω μέρος του, το οποίο εκινείτο με «ανυπολόγιστη ταχύτητα» (Cum impetu inestimabili). Οι Κινέζοι είχαν ήδη ανακαλύψει την πυρίτιδα, τα πυροτεχνήματα και την αρχή κίνησης του πυραύλου.
   Η πληροφορία μας έρχεται από έναν Ευρωπαίο λόγιο, τον Roger Bacon, ο οποίος βρήκε μια περσική μετάφραση ενός κινέζικου κειμένου της δυναστείας Τσου, που περιγράφει το γεγονός. Ο Bacon μετέφρασε στα λατινικά το περσικό κείμενο και το έστειλε, το 1270 μ.Χ., στον Πάπα Κλήμη τον 4ο.5
   Είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι οι Μανδαρίνοι το απέρριψαν, γιατί το πράγμα ήταν επικίνδυνο για τους ανθρώπους. Ισως αυτό ήταν το πρώτο αυτοκίνητο.
   Οπως έχει γίνει πολλές φορές στην Ιστορία, οι επόμενες γενιές γελάνε με την τεχνολογία των προηγούμενων. Δεν είναι παράλογο να περιμένει κανείς ότι οι επερχόμενοι θα γελάνε με τη βάρβαρη λύση του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, με περίπου μια Χιροσίμα νεκρούς πάνω στην άσφαλτο κάθε χρόνο.

• Πολιτικός Μηχανικός

Το πιο κάτω άρθρο δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα της 22/4/03 και δυστυχώς δείχνει τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης μιας μερίδας (όχι αμελητέας)της ελληνικής κοινωνίας. Άνθρωποι υποτίθεται σοβαροί (δείτε την υπογραφή - Πολιτικός μηχανικός=επιστήμονας=έγκυρη γνώμη και ας είναι άσχετος με το συγκεκριμένο αντικείμενο) που διαμορφώνουν ( ; ) τη κοινή γνώμη..... Λόγος ασυνάρτητος, λογικά κενά και ακροβατισμοί ....
Να γελάσεις ή να κλάψεις;
Ή να το προσπεράσεις;
Απολαύστε το .....

Η ΙΣΤΟΡΙΑ της γέννησης του σύγχρονου δρόμου

Η κοινωνία του αυτοκινήτου

Του ΝΙΚΟΥ ΡΑΠΤΗ *
Ο θάνατος των μαθητών στα Τέμπη απαιτεί να γίνει μια έντιμη ανάλυση της κοινωνίας του αυτοκινήτου και του αυτοκινητόδρομου.

• Ο σύγχρονος δρόμος «γεννήθηκε» μετά τη «γέννηση» του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του ήταν ένα παιχνίδι πολυτελείας για τους πλούσιους. «Το 1901 η Μερσέντες - Μπενζ εκτιμούσε ότι το τελικό δυναμικό της παγκόσμιας αγοράς δεν μπορούσε να είναι πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα»1.
  Το 1913 ο Φορντ έφτιαξε τα πρώτα αυτοκίνητα για τη «χυδαία μάζα», και έτσι ξεκίνησε το «μακελειό της ασφάλτου». Ομως, η «χυδαία μάζα» αντιστάθηκε στο αυτοκίνητο για σχεδόν 30 χρόνια, μέχρις ότου η αμερικανική οικονομική ελίτ άλλαξε τα πράγματα (ουσιαστικά) με τη βία. (Βλέπε παρακάτω).
  Τα αυτοκίνητα του Φορντ κινούνταν μέσα στη λασπουριά των χωματόδρομων. Τότε, ξεκίνησε μια νέα «επιστήμη» με θέμα το σύγχρονο δρόμο. Ηδη από το 18ο αιώνα ο Αγγλος Μακ Ανταμ είχε σχεδόν λύσει το πρόβλημα του οδοστρώματος βάζοντας σκύρα (διαβαθμισμένα σε μέγεθος) πάνω στο χώμα. Το 1906 στο Ροντ Αϊλαντ των ΗΠΑ αποδεικνύεται πειραματικά ότι το οδόστρωμα του Μακ Ανταμ, με άσφαλτο ως συνδετικό υλικό ανάμεσα στα σκύρα, είναι το καλύτερο οδόστρωμα. Το 1907 στο Windsor του Καναδά χρησιμοποιείται μπετόν για κατασκευή οδοστρώματος. (Στην Ελλάδα το ασφαλτικό οδόστρωμα πρέπει να είναι γαλλόφερτο, γιατί οι Ελληνες μηχανικοί το προφέρουν «μακαντάμ», με τον τόνο στη λήγουσα).
  Το 1912 κατασκευάζεται στη Νέα Υόρκη ένα πειραματικό οδόστρωμα μήκους 30 οικοδομικών τετραγώνων στη Δεύτερη Λεωφόρο, όπου δοκιμάζονται οδοστρώματα μακάνταμ, από κυβολίθους γρανίτη, ακόμη και από «κυβολίθους» από ξύλο. Οι τροχοί των αυτοκινήτων δεν έχουν ακόμη λάστιχα, αλλά σιδερένια στεφάνια.
  Ομως μετά τον Φορντ το πράγμα παίρνει θεαματικά απάνω του. Διαπιστώνεται η ανάγκη πειραματικής έρευνας, σε μεγάλη κλίμακα, του δρόμου που θα δεχτεί το αυτοκίνητο. Ετσι το 1920 ξεκινάει ο πρώτος «δοκιμαστικός δρόμος» (test road) στο Bates του Ιλινόις. Τα αποτελέσματα του πειράματος δημοσιεύτηκαν το 1924 και αποτελούν τη βάση για το θεωρητικό υπολογισμό των οδοστρωμάτων.
  Μετά το πείραμα του Bates, η έννοια του «δοκιμαστικού δρόμου» περνάει σε όλη την Αμερική και το αυτοκίνητο βρίσκει το «δρόμο» του. Μέχρι το 1960 ακολουθούν 7 «δοκιμαστικοί δρόμοι». Ο τελευταίος, γνωστός και ως AASHO (1958 - 1960), είναι ίσως ο σημαντικότερος. Χρειάστηκε επεξεργασία 200 εκατομμυρίων δεδομένων από τις μετρήσεις για να βγουν συμπεράσματα.
  Οι παραπάνω λεπτομέρειες κρίθηκε αναγκαίο να καταγραφούν (παρά τον κίνδυνο να φανούν ανιαρές), γιατί αποτελούν την ιστορία της γέννησης του σύγχρονου δρόμου, ο οποίος «ανδρώθηκε» και έγινε «αυτοκινητόδρομος». Επίσης καταδεικνύουν πόσο χρήμα και γνώση έχει επενδύσει η Δύση στο σύγχρονο δρόμο.
• «(Η) κύληση σιδερένιου τροχού πάνω σε σιδερένια γραμμή είναι ίσως μια από τις πιο σωστές ανακαλύψεις που έκανε ποτέ το ανθρώπινο μυαλό...»2 Με το τρένο να είναι τόσο «μπανάλ», η προηγούμενη φράση μοιάζει σαν παραδοξολογία. Λίγη σκέψη όμως καταλήγει σε άλλα συμπεράσματα. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα είχαν πεθάνει στην άσφαλτο, εάν μπορούσαν να κινηθούν με σιδερένιους τροχούς αντί λαστιχένους.
  Το «1949 έγινε στο Σικάγο μια δίκη... Κατηγορούμενοι σ' εκείνη τη δίκη ήταν η General Motors (GM) και μερικές άλλες μεγαλοεταιρείες. Η δίκη κράτησε έναν ολόκληρο μήνα. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταδικαστική... Η τυπική κατηγορία ήταν ότι παραβήκανε το νόμο περί μονοπωλίων. Το έγκλημα στην ουσία ήταν ότι 'δολοφόνησαν' τις μαζικές συγκοινωνίες της Αμερικής ξηλώνοντας τις γραμμές των ΤΡΑΜ, καταργώντας τα ΤΡΑΜ...
  Η φοβερή αλήθεια, που βγαίνει μέσα από τα ίδια τα πρακτικά της δίκης του 1949, είναι ότι η GM δολοφόνησε το ΤΡΑΜ για να μπορέσει να μπει στη ζωή των ανθρώπων,...., το ιδιωτικό αυτοκίνητο»3. Αποτέλεσμα: η άσφαλτος του αυτοκινητόδρομου γέμισε όλη τη γη.
  Ομως, η ιστορία δείχνει ότι ο άνθρωπος στο τέλος νικάει τους παραλογισμούς της εξουσίας των ελίτ. Το ότι ο σιδερένιος τροχός είχε λύσει σχεδόν όλα τα προβλήματα διακίνησης ανθρώπων και αγαθών (τραμ μέσα στις πόλεις, τρένα από πόλη σε πόλη), βρίσκεται στον όρο «piggybacking». Ο οποίος πιθανώς έχει προσέλθει από το «pick pack» (του 1565), που σημαίνει το σάκο που κρεμάνε στην πλάτη τους οι άνθρωποι (μόδα σήμερα για τους νέους).
  Αλλά, σήμερα πάλι, ο όρος έχει πάρει μια νέα πολύ σημαντική σημασία. Σημαίνει τη φόρτωση ενός ολόκληρου φορτηγού (ή νταλίκας), με το περιεχόμενό τους από αγαθά, πάνω σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι-πλατφόρμα για μετακίνηση με ασφάλεια και σεβασμό προς τη φύση. (Αυτό ξεκίνησε πολύ πριν βγει στην πιάτσα το κοντέινερ των πλοίων).
  Ετσι η Ελβετία και η Αυστρία τείνουν να απαγορεύσουν εντελώς τη διέλευση φορτηγών από τους δρόμους τους. Τα φορτηγά θα περνάνε ως piggyback! Το ίδιο στο τέλος θα ισχύσει για όλη την Ευρώπη, και βλέπουμε.
• Στην Ελλάδα το σιδερένιο τροχό στις πόλεις (το τραμ) το κατήργησε ο «Εθνάρχης ο Πρώτος» (γνωστός και ως Κωνσταντίνος Καραμανλής). Στην ύπαιθρο το σιδερένιο τροχό (το τρένο) τον πήγε πίσω μισό αιώνα, πάλι ο ίδιος αγνοώντας πλήρως την ύπαρξη του τρένου και δίνοντας έμφαση στην άσφαλτο.
• Εαν ισχύουν τα παραπάνω (δοκιμαστικοί δρόμοι κ.λπ.), τότε αυτοί που τα δημιούργησαν επιτρέπουν ουσιαστικά να αποφασίζεται η ζωή του ανθρώπου από 3 (κυρίως) παράγοντες:

1. Την ηθική των ανθρώπων. Με τη λέξη ηθική δεν εννοούμε την ηθική των παπάδων. Θεωρούμε ως ηθικό άτομο εκείνο το οποίο, όταν έχει γρίπη, συνειδητά (χωρίς να τον αναγκάσει κανείς) προσπαθεί να προστατέψει τους συνανθρώπους του να μην κολλήσουν και αυτοί, π.χ. αποφεύγοντας να δώσει το χέρι του για χειραψία. Ενα τέτοιο άτομο θα προσπαθήσει να προστατέψει τους συνανθρώπους του όταν ασφαλίζει ένα φορτίο πάνω σε μια νταλίκα, όταν οδηγεί το αυτοκίνητό του κ.λπ.
   Στην ανταγωνιστική κοινωνία του δυτικού πολιτιμού μας ένα άτομο με τόσο «σχολαστική» ηθική θεωρείται μαλάκας. Ατσίδας είναι αυτός που τα πιάνει με την αρπαχτή και με το άρπα-κόλλα. Ομως, το άρπα-κόλλα στον κόσμο της (τεχνολογικής) πραγματικότητας σημαίνει θάνατο.
   Στην κοινωνία του αυτοκινήτου, όταν οι άνθρωποι βγαίνουν από το αυτοκίνητό τους είναι γεμάτοι μίσος. Μίσος για το συνάνθρωπό τους. Πάρτε τα λόγια του Andre Gorz: Ο οδηγός του αυτοκινήτου «κάθε στιγμή δολοφονεί συμβολικά όλους τους άλλους...» οδηγούς4. Αυτό το μίσος δημιουργεί την «κοινωνική μόλυνση» του αυτοκινήτου.
2. Το 1920, όταν ξεκίναγε η «εκστρατεία» του δοκιμαστικού δρόμου, ιδρύθηκε στην Αμερική το Highway Research Board (HRB) [Επιτροπή Ερευνας των Οδών] κάτω από τη σκέπη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αμερικής. Οι εκδόσεις του HRB φτάνουν σήμερα περίπου τις 500 χιλιάδες σελίδες. Τα κείμενα αυτά χρησιμοποιούν όλοι οι μηχανικοί στη γη σαν «ευαγγέλιο» για να φτιάξουν τους αυτοκινητόδρομους.
   Ενα μεγάλο μέρος των 500 χιλιάδων σελίδων ασχολείται με το πρόβλημα της ολισθηρότητας των οδοστρωμάτων. Το πρόβλημα είναι άλυτο. Και θα μείνει άλυτο. Αυτή και μόνο η διαπίστωση πρέπει να κάνει τις επερχόμενες γενιές να σκεφτούν σοβαρά το πρόβλημα του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, έστω και εάν η ανθρωπότητα έχει επενδύσει το μέλλον της (με τη βία) στην άσφαλτο.
3. Εάν το αυτοκίνητο επιζήσει της ολισθηρότητας, θα δεχθεί μοιραίως το μάλλον καίριο χτύπημα από το διοξείδιο του άνθρακα (δηλαδή το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τις πλημμύρες κ.λπ.).
   Επίλογος
   Πριν από 3.000 χρόνια μια ομάδα από Κινέζους Μανδαρίνους επρόκειτο να εξετάσει την εφεύρεση ενός συμπατριώτη τους. Αυτή ήταν ένα όχημα με μια τουρμπίνα στο πίσω μέρος του, το οποίο εκινείτο με «ανυπολόγιστη ταχύτητα» (Cum impetu inestimabili). Οι Κινέζοι είχαν ήδη ανακαλύψει την πυρίτιδα, τα πυροτεχνήματα και την αρχή κίνησης του πυραύλου.
   Η πληροφορία μας έρχεται από έναν Ευρωπαίο λόγιο, τον Roger Bacon, ο οποίος βρήκε μια περσική μετάφραση ενός κινέζικου κειμένου της δυναστείας Τσου, που περιγράφει το γεγονός. Ο Bacon μετέφρασε στα λατινικά το περσικό κείμενο και το έστειλε, το 1270 μ.Χ., στον Πάπα Κλήμη τον 4ο.5
   Είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι οι Μανδαρίνοι το απέρριψαν, γιατί το πράγμα ήταν επικίνδυνο για τους ανθρώπους. Ισως αυτό ήταν το πρώτο αυτοκίνητο.
   Οπως έχει γίνει πολλές φορές στην Ιστορία, οι επόμενες γενιές γελάνε με την τεχνολογία των προηγούμενων. Δεν είναι παράλογο να περιμένει κανείς ότι οι επερχόμενοι θα γελάνε με τη βάρβαρη λύση του αυτοκινήτου - αυτοκινητόδρομου, με περίπου μια Χιροσίμα νεκρούς πάνω στην άσφαλτο κάθε χρόνο.

• Πολιτικός Μηχανικός

Οι διαφημίσεις του Punto ήταν φοβερές.
Η μία με την παρέα κατά τη διάρκεια του rally
και η άλλη με το crash test μέσα στο κατάστημα σκέτο Mody Pythons

Τα άσχημα νέα:
Την Παρασκευή το πρωι μου έσπασαν το τζάμι του αυτοκινήτου και μου έκλεψαν το ραδιοcd, το κινητό και ένα χαρτοφύλακα.
Τα καλά νέα:
Την Σάββατο το πρωί (και θα μπορούσε να ήταν και Παρασκευή μεσημέρι, απλώς εγώ δεν μπορούσα) και κατόπιν συννενοήσεως με την ασφαλιστική 'ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΝΩΣΗ', πήγα σε κατάστημα της Carglass με την οποία συνεργάζονται, και μου άλλαξαν το τζάμι ** χωρις να πληρώσω δραχμή , με μόνη υποχρέωση να τους στείλω κάποια στιγμή με Fax την δήλωση από το αστυνομικό τμήμα για την κλοπή. Στο κατάστημα της Carglass έγινε και η απαραίτητη δήλωση προς την ασφαλιστική.
Δεν ξέρω αν και άλλες ασφαλιστικές εταιρείες έχουν παρόμοιες διαδικασίες, πάντως η συγκεκριμένη μου έδειξε ότι ** σεβεται τους πελάτες της.
Γιατί είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς κατά πρώτο να αποκαταστήσεις άμεσα τη ζημιά και δεύτερο να κάνεις τη δουλειά σου χωρίς τρεξίματα για δηλώσεις και ξανά τρεξίματα σε τράπεζα και ξανά στην ασφαλιστική για να εισπράξεις τα λεφτά.

Μακάρι να είχαν και αντίστοιχη υπηρεσία και για το ραδιοcd, που επίσης καλύπτεται από την ασφάλεια.

Όσο δε για τους συνεργάτες τους , η δουλειά έγινε σωστά και γρήγορα ...

Τα άσχημα νέα:
Την Παρασκευή το πρωι μου έσπασαν το τζάμι του αυτοκινήτου και μου έκλεψαν το ραδιοcd, το κινητό και ένα χαρτοφύλακα.
Τα καλά νέα:
Την Σάββατο το πρωί (και θα μπορούσε να ήταν και Παρασκευή μεσημέρι, απλώς εγώ δεν μπορούσα) και κατόπιν συννενοήσεως με την ασφαλιστική 'ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΝΩΣΗ', πήγα σε κατάστημα της Carglass με την οποία συνεργάζονται, και μου άλλαξαν το τζάμι ** χωρις να πληρώσω δραχμή , με μόνη υποχρέωση να τους στείλω κάποια στιγμή με Fax την δήλωση από το αστυνομικό τμήμα για την κλοπή. Στο κατάστημα της Carglass έγινε και η απαραίτητη δήλωση προς την ασφαλιστική.
Δεν ξέρω αν και άλλες ασφαλιστικές εταιρείες έχουν παρόμοιες διαδικασίες, πάντως η συγκεκριμένη μου έδειξε ότι ** σεβεται τους πελάτες της.
Γιατί είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς κατά πρώτο να αποκαταστήσεις άμεσα τη ζημιά και δεύτερο να κάνεις τη δουλειά σου χωρίς τρεξίματα για δηλώσεις και ξανά τρεξίματα σε τράπεζα και ξανά στην ασφαλιστική για να εισπράξεις τα λεφτά.

Μακάρι να είχαν και αντίστοιχη υπηρεσία και για το ραδιοcd, που επίσης καλύπτεται από την ασφάλεια.

Όσο δε για τους συνεργάτες τους , η δουλειά έγινε σωστά και γρήγορα ...

Τσιμογιάννης, τον ξέρεις skullone?
Αν μιλάμε για friskies, πρέπει να είναι από τα μεγάλα ονόματα, και από τα μέρη σου....

Ο χρήστης spiros έγραψε:
Ο συγκ/λογος του κ@λου ειπε οτι μπορει να φταιει και η ασφαλτος, που επειδη ειναι πολυ καλης ποιοτητας εξωθει τους οδηγους στο να τρεξουν περισσοτερο!!!!!!!!!!!!!!

Ριξτε μας γρασο και λαδια βρε μ@λ@κες στους δρομους για να μην τρεχουμε!!!!

ΟΟΟΥΥΥΣΣΣΤΤΤΤ!!!!

και ειναι και λεκτορας ο αχρηστος!

Πρόεδρος της επιτροπής για την οδική ασφάλεια δεν ήταν ο τύπος που είχε πεί το αμίμητο, ότι όσοι οδηγοί τρέχουν με περισσότερα από 120 χλμ/ώρα χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης;

Ο χρήστης kyan έγραψε:

Mια και αναφέρθηκε ο Rory.
1982 (νομίζω), γήπεδο Ν.Φιλαδέλφιας. Όλα σπασμένα ακούγοντας τις πενιές του.... Τι θυμήθηκα τώρα....

Μεγάλη απώλεια ο Ρόρι. Δυστυχώς δεν τον είχα δει....

Με αυτά που είχαν γίνει στη Ν. Φιλαδέλφεια, ίσως και να ήσουν λίγο τυχερός .......