Manosk...
Στην εποχή μου (είμαι 35 τώρα) κάναμε αγώνες. Οι παλαιότεροι από εμάς, ακόμα περισσότερους και πιο συνηδητοποιημένα.
Ωστόσο, αυτή η φάση η σημερινή αλλά και άλλη μία πρόσφατα με ένα παληκάρι που κυριακάτικα και πρωινιάτικά πούλαγε Ριζοσπάστη στο τέλος της Λιοσίων, στους μικροαστούς που έβγαιναν για την κυριακάτικη εκδρομή, με αγγίζουν. Παραλίγο να αγοράσω!
Νοσταλγία για το παρελθόν; Ίσως. Για να το κάνουν αυτό, τουλάχιστον πιστεύουν σε κάτι... Όχι μόνο στην καλοπέραση. Αυτό λέω εγώ.
Και ενώ γενικά έχω τους νέους πολύ χαμηλά, με κάτι τέτοια μπορώ να ελπίζω. Δείχνει κάτι αυτό για μένα. Η εναλλακτική θα ήταν η καφετέρια και η παραλία. Δεν ήταν εκεί όμως, ήταν στον δρόμο.
Δεν με νοιάζει κι ιδιαίτερα τι θα κάνουν αύριο. Με νοιάζει που έχουν άποψη και διαφωνούν σήμερα. Στα 20 'ολοι είμασταν επαναστάτες. Όλοι ή έστω οι περισσότεροι λίγο πολύ συμβιβαστήκαμε. Δεν είναι κακό αυτό. Κακό όμως είναι να μην περάσεις από το στάδιο της επαναστατικότητας, του αυτοψαξίματος, της απόριψης. Περνώντας από αυτό το στάδιο σχηματίζεις άμυνες και ανοίγει το μυαλό σου για την συνέχεια. Κι αν κάποια στιγμή τα χρειαστείς αυτά στο μέλλον, ξέρεις τι να κάνεις και πως να σκεφτείς. Αυτή είναι και η βασικότερη κατ' εμέ αξία τους.