Προσωπικά δεν χρειάστηκε να επέμβουμε ούτε εγώ ούτε η Μαίρη στις περισσότερες ειδικές του αγώνα, ειδικά τις πρώτες δύο μέρες.
Την τρίτη μέρα στον Νέο Ταρζάν 1, στο σημείο που βγαίνουν οι κοπάνες 2 και 3 είχε 4-5 κριτές αλλά συγκεντρωμένους όλους μαζί και όχι από έναν ας πούμε στο κάθε μέρος που είχε κόσμο, οπότε η σφυρίχτρα και τα διακριτικά έπαιξαν το ρόλο τους. Στον Αγ. Στέφανο 2 νωρίς στις πρώτς φουρκέτες δεν είχε κριτές καθόλου ουτε καν κορδέλα σε δύσκολα σημεία οπότε εκεί τους λέγαμε εμείς να μαζευτούνε...
Γενικά ο κόσμος άκουγε και ο αγώνας αυτοαστυνομεύεται κιόλας από τους συνειδητοποιημένους.
Στο Ρεγγίνι 2 στα νερά, πηγα να βοηθήσω τον (μάλλον αγενή) κριτή να μαζεύει τον κόσμο από τον χώρο των φωτογράφων ενώ περνούσε το ελικόπτερο, ήρθε ακόμα ένας κριτής εκεί και μου είπε να φύγω γιατί δεν φορούσα 'σαλιάρα' και ότι δεν χρειάζονται καμιά βοήθεια.
Το πάσο βοήθησε να παρκάρουμε στο VIP Parking στη Λαμία και να έχουμε πρόσβαση σε κάποιους χώρους εκεί.
