Να με συγχωρείτε. Δυστυχώς δεν έχω σπουδάσει Θεολογία, ούτε είμαι σωστός Χριστιανός, Ένας αμαρτωλός είμαι, που προσπαθεί να πορευτεί τον δρόμο του Θεού, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Γι’ αυτό και οι απόψεις μου δεν είναι καλά τεκμηριωμένες και εμφανίζονται αντιφατικές. Θέλω όμως να αναφέρω μερικά πράγματα :
- Ο Θεός δεν φταίει για ό,τι στραβό συμβαίνει στον κόσμο. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε αυτοί που κάνουμε όλα τα άσχημα, γιατί έχουμε σαν ιδανικό τον απύθμενο φιλοτομαρισμό μας και αδιαφορούμε για τον τρόπο που θα αποκτήσουμε ό,τι επιθυμούμε (Μακιαβελισμός).
- Ο σταυρός είναι το σύμβολο της σταυρικής θυσία του Χριστού, που οδήγησε στη Ανάστασή του στη νίκη Του δηλαδή επί του διαβόλου. Γι’αυτό και το σύμβολο αυτό δεν μπορεί να το ανεχτεί πονηρός. Ο σταυρός είναι το μόνο σύμβολο που μπορεί να μας προφυλάξει. Σε ποιό βαθμό όμως, εξαρτάται από εμάς, όπως προανέφερα.
- Η περίπτωση του μάγου είναι ειδική. Θα παραθέσω , μετά, την ιστορία όπως την έχει το βιβλίο, καθώς και το γιατί ο μάγος δεν μπορούσε να κάνει τα μάγια, κρατώντας τον σταυρό.
- Στην περίπτωση του Μοναστηριού της Κερατέας πρέπει να αναφέρω ότι για να γίνει κάποιος μοναχός πρέπει πρώτα να πάρει, ως πολίτης, την έγκριση από τον πνευματικό του. Πού σημαίνει ότι πρέπει να έχει σοβαρό πνευμτικό υπόβαθρο, περαν της αγάπης του για τον μοναχισμό. Οι απορίες μου είναι :
a. Είχαν πάρει οι συγκερκιμένοι την έγκριση του πνευματικού τους;
b. Εφόσον είδαν την συμπεριφορά του ηγουμένου, γιατί δεν έφυγαν αμέσως και δεν κατήγγειλαν το γεγονός, αφού κατά την δόκιμη περίοδο (συνήθως τα πρώτα τρία χρόνια στον μοναστήρι), έχουν το δικαίωμα να φύγουν οποτεδήποτε θέλουν.
c. Ποιός τους υπέδειξε το συγκεκριμένο μοναστήρι; Το αναφέρω γιατί υπάρχουν και μοναστήρια μαϊμού, ένα από τα οποία είχα την ατυχία να επισκεφθώ κι εγώ (Μονή Μυρελαίου στη Ερέτρια Ευβοίας), όπου άκουσα διάφορα παλαβά από τον πνευματικό καθοδηγητή της Μονής. Ψάχοντας, ανακαλυψα ότι ο συγκεκριμενος ιερέας είχε εκδιωχθεί από το Άγιον Όρος, για λόγους ηθικής, και είχε ιδρύσει μόνος του το μοναστήρι, χωρίς την άδεια της οικείας Μητρόπολης.
Να με συγχωρείτε και πάλι.