Ευχαριστώ όλους για τις καλοτάξιδες ευχές. Ναι θεωρώ χρώμα, επίπεδο εξοπλισμού και ζάντες πολύ όμορφες. Στο alfisti.gr είμαστε αρκετοί μουτζαχεντίν που την παραγγείλαμε από χαρτί χωρίς να την δούμε οπότε ήδη έχουν παραδοθεί άλλες τρεις νομίζω. Αλλά μιας που εδώ δεν βλέπω πολύ κινητικότητα νιώθω υποχρεωμένος να γράψω κάποιες εντυπώσεις:
Καταρχάς μια παραγγελιά που ήρθε. Το από πίσω:


Πάμε στις εντυπώσεις. Πρώτα 180 χιλιόμετρα. Θα ξεκινήσω από την λειτουργία DNA (δήλαδή D και N επειδή το A θα αργήσω να το δοκιμάσω). Είναι σαν δύο διαφορετικά αυτοκίνητα. Στο n ελαφρύ τιμόνι, ομαλή ροπή/χαρτογράφηση, ήρεμο γκάζι, όλα κυλάνε ήρεμα και ήσυχα ώστε να κάνουν την μετακίνηση πιο ξεκούραστη. Στο d όμως δεν πρόκειται για μετακίνηση αλλά για ταξίδι: σκληραίνει το τιμόνι, αγριεύει η ροπή, αρχίζει να τραβάει σχετικά απότομα το πάτημα στο γκάζι, φαίνεται η ένδειξη της τουρμπίνας που φουσκώνει στην οθόνη και τέλος πάντων καταλαβαίνεις πως υπάρχουν αρκετά άλογα έτοιμα για την ευχαρίστησή σου.
Ως δεύτερο σημείο θέλω να σταθώ στα φρένα. 4πίστονα πάνω σε 330 δίσκους σε ελαστικό πέλματος 225mm. Νόμιζα ότι πατώντας τα θα χτυπούσα στο τζάμι. Τρεις λέξεις: ρυθμίσιμα, ρυθμίσιμα, ρυθμίσιμα. Πατάς λίγο φρενάρεις λίγο, πατάς λίγο παραπάνω φρενάρεις λίγο παραπάνω. Νιώθεις πως υπάρχουν πολλά επίπεδα φρεναρίσματος αναλόγως το κέφι σου. Τέρμα δεν το έχω πατήσει, στρώσιμο είμαι ακόμα και δεν θέλω να κάνω πολλά απότομα πράγματα. Πάντως σε μία στιγμή που βγήκα από την Αττική οδό και χρειάστηκε να φρενάρω εντελώς (επειδή νόμιζα πως είχα σχεδόν σταματήσει) 60km-0km τα φρένα ήταν θεαματικά. Περισσότερο για την ταχύτητα αργότερα.
Εσωτερικό. Ναι! Ωραίο. Όμορφο. Δεν καταλαβαίνω γιατί είχα διαβάσει για σκληρά/φθηνά πλαστικά σε σημεία. Τα αναζητούσα αυτά τα σημεία. Έχεις μια πολύ ωραία αίσθηση κοιτώντας παντού. Θα σταθώ στο υποβραχιόνιο. Με τα μέσου όρου χέρια που έχω το δεξί κάθεται ιδανικά ώστε να αλλάζει ταχύτητες ξεκούραστα. Χειρόφρενο, άβολα/παράξενα κάτω από το υποβραχιόνιο – ευτυχώς που δεν χρειάζεται πολλές φορές. Αλλά αλλαγή ταχυτήτων σε συνδυασμό με το πολύ ακριβές εξάρι κιβώτιο είναι διασκεδαστική. Στο νορμάλ mode του DNA συνέχεια μου λέει να ανεβάζω ταχύτητα (gear shift indicator) και εγώ διαφωνώ και του φωνάζω. Μικρές λεπτομέρειες ανακαλύπτω σιγά σιγά όπως την διαφορετική δεξιά πλευρά του κεντρικού τούνελ των ταχυτήτων από την αριστερή.
Ταχύτητα τώρα. Το αυτοκίνητο που αντικαταστήθηκε (145 1.4TS 103hp) ήταν σαφέστατα ασθενέστερο/παλαιότερο. Η διαφορά βέβαια με εξέπληξε. Μαζεύει χιλιόμετρα πολύ εύκολα και δεν είναι μόνο τα 170 άλογα αλλά και η ηχομόνωση/κατασκευή/κράτημα. Μια που είναι στρώσιμο σκέφτηκα να μην πάω και πάνω από 4 χιλιάδες στροφές στην Αττική οδό, αλλά αναγκάστηκα να κόψω αρκετά καθώς με 6 συνειδητοποίησα πως πήγαινα με 160 km. Cruise control λοιπόν και 120 km. Χαλαρά (διαβάζεται με βαθύ λάμδα, Θεσσαλονικιώτικο). Δύο τρία παιχνίδια σε μια σχεδόν άδεια Αττική οδό και έξοδος. Βγαίνοντας από την Αττική οδό φρέναρα στο κόκκινο φανάρι και σχεδόν τσούλησα μέχρι το τελευταίο αυτοκίνητο της ουράς.* Όχι ακόμα πλησιάζει το αυτοκίνητο. Καλά με πόσο πηγαίνω; Πόσο; 60Km/h? ΦΡΕΝΟ!* Για φρένα, βλέπε επάνω.
Το αυτοκίνητο φαίνεται πολύ «δεμένο» και περνάει πάνω από ανωμαλίες δίχως επεισόδια. Να σημειώσω βέβαια πως έχω την στάνταρ (comfort) ανάρτηση και όχι την sport. Ξεκούραστο, ταξιδιάρικο.
Τέλος θα σταθώ στις 5 πόρτες του αυτοκινήτου. Αν υπήρχε η επιλογή θα το έπαιρνα τρίπορτο όπως τα δύο προηγούμενα αμάξια μου. Αλλά 3 ημέρες τώρα εκπλήσσομαι θετικά από την πρακτικότητα των 5 πορτών. Ακόμα και μια τσάντα να αφήσεις όλα γίνονται με άνεση. Ο -πατέρας δυο παιδιών- συνάδελφός μου εκφράστηκε θετικά για τα 350 λίτρα χωρητικότητας στο πορτ-μπαγκάζ, αλλά δεν μπορώ να πω πως συμμερίστηκα τον πόνο του.
Ελπίζω να έδωσα μια πρώτη εντύπωση. Για αρνητικά θα πρέπει να περιμένετε να φύγει ο έρωτας.