Αλόρα και κομούνκουε μαζί.
Χθες βράδυ γύρισα από Μπάρι-Ηγουμενίτσα. Πήγα με το suzuki diesel εκει δίπλα.
Μια βδομάδα στο Ιταλιάνο, επιτρέψτε μου να γράψω μερικές όμορφες συγκινήσεις και ειδικά σε αυτούς που θα πάνε κάποια στιγμή γιατί όσοι πήγαν, πιστεύω, θα συμφωνήσουν μαζί μου σε μερικά σημεία που θα αναφέρω.
Καύσιμο diesel + της κρατικής ENI, φοβερό και απίστευτο.Τιμή 1,85 περίπου σε μέρη εκτός autostrada (Ελλάδα είναι πιο ακριβό το diesel), καθάρισε το μοτέρ σε βαθμό που δεν το πίστευα. Μετά από 265,000 χλμ είχα ενα μικρό σκαλοπάτι ισχύος στις 2500 στροφές το οποίο εξαφανίστηκε. Κάποια ή κάποιες βαλβίδες ξεβρωμίσανε κάποιο σημείο στην πολλαπλή εισαγωγής καθάρισε, τα μεταβλητά πτερύγια στην τουρμπίνα καθάρισαν δεν ξέρω. Οι τύποι όταν λένε ότι το καύσιμο ΕΧΕΙ καθαριστικά, είναι βέβαιο ότι ΕΧΕΙ και δεν είναι άλλη μία μαϊμού διαφήμιση. Αλλά αυτό συνέβη μονο με το ENI. Σύγκριση με τα δικά μας ΧΑΛΙΑ κάυσιμα, είναι άστοχη.
Μην πάτε από δρόμο χωρίς διόδια. Οι Ιταλοί σε τιμωρούν και οι συγκεκριμένοι δρόμοι έχουν ΑΠΕΙΡΕΣ λακούβες, θυμίζει Ελλάδα 1970. Έκανα το λάθος και από Pisa κατέβηκα Ρώμη απο τον παραλιακό δρόμο, χωρίς διόδια(έχει κάποια αλλά είναι πολύ φθηνά) και δοκίμασα τις αντοχές του Vitara στις λακούβες, το οποίο βρέθηκε στο στοιχείο του. Εκεί θα χτυπούσα το βράδυ κοντά 23:00 και μία αλεπού (δεν ξέρω αν τον παίρνει που και που) στη μάσκα μπροστά κούτρα, αλλα ευτυχώς το vitara μάζεψε γρήγορα αριστερά και με έσωσε από τα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.
Περίπου 3,000 χλμ μαζεύτηκαν επιπλέον. Κατανάλωση λαδιού μηδενική(έχω βαρεθεί να το γράφω).4 άτομα με βαλίτσες και clima(36 βαθμούς έξω από Ρώμη), τάπα με το ENI και το μοναδικό Ιταλικό μοτέρ.
Οι Ιταλοί δεν έχουν κόμπλεξ να σε αφήσουν να προσπεράσεις στην αριστερή λωρίδα σε αντίθεση με εμάς όπου μερικοί έχουν φτάσει σε αψυχολόγητα και απλησίαστα επίπεδα κομπλεξισμού και δήθεν ανωτερότητας και ζουν (9 στις 10)με ξένα κόλλυβα. Στους δρόμους της Ιταλίας, αν και είχαν φοβερή κίνηση, ένιωσα πιο άνετος και ελεύθερος σε σχέση με την ψυχολογία που έχω στους δικούς μας αυτοκινητόδρομους. Γενικά, δύσκολοι δρόμοι, χωρίς μεγάλες ευθείες, συνεχείς στροφές, όποιος δε νιώθει σίγουρος με τις ικανότητές του, καλύτερα να πάει με αεροπλάνο.
Μετά από Βουλγαρία, Σερβία, Ουγγαρία, Τσεχία, Πολωνία ήρθε η ώρα το vitara να αλώσει και την Ιταλία.
Κατανάλωση σε 30 μέχρι 36 βαθμούς, 5,3 lt/100.
Την αγάπη σας.
ΥΓ: Αν θα αγόραζα αμάξι, θα αγόραζα το Tipo με τον 1.6 diesel 130 άλογα ή την Tonale diesel όταν θα εμφανιστεί. Σε βενζίνη φυσικά μόνο Suzuki.