-
Όταν παίζεις χωρίς αντίπαλο. Όχι επειδή είσαι τόσο καλός, αλλά επειδή ο απέναντι είναι εντελώς ανεπαρκής.
Αν η Κεραμέως καταργήσει την ΔΑΠ, να την προτείνουμε για νόμπελ Ειρήνης!
-
Η σφαγή στο Δίστομο και ο Ηλίας Βενέζης | in.gr
Στις 10 Ιουνίου 1944, γράφτηκε μία από τις μελανότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις μπαίνουν στο Δίστομο Βοιωτίας και με σκοπό να εκδικηθούν εις βάρος τους επίθεση από έλληνες αντάρτες, διέπραξαν ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα. Οι άνδρες των SS μπήκαν στην πόλη του Διστόμου με σκοπό να αφήσουν πίσω τους μόνο νεκρούς. Σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή οι νεκροί έφτασαν τους 228, εκ των οποίων 117 ήταν γυναίκες, 111 άντρες. 53 από τους νεκρούς ήταν παιδιά ηλικίας κάτω των 16 ετών. Σύμφωνα πάντως με μαρτυρία του απεσταλμένου του ελβετού απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, George Wehrly, που έφτασε στο Δίστομο λίγες ημέρες αργότερα, οι νεκροί στην ευρύτερη περιοχή έφτασαν τους 600.
Επτά χρόνια αργότερα, στο φύλλο του «ΒΗΜΑΤΟΣ» της 15ης Μαΐου 1951 ο σπουδαίος συγγραφέας και πολυετής συνεργάτης του «ΒΗΜΑΤΟΣ», Ηλίας Βενέζης γράφει για την μαύρη αυτή ημέρα της ελληνικής Ιστορίας:
»Γιατί θυμόμαστε σήμερα το Δίστομο και το αποσπούμε από την περιοχή του λησμονημένου καιρού; Ω, είναι μια μικρή είδηση στις εφημερίδες. Μάς είχανε παραδώσει, λέει, οι σύμμαχοι, για να τον δικάσουμε τον Γερμανό αξιωματικό, τον δήμιο του Διστόμου.
»Τον είχαμε στις φυλακές του Αβέρωφ. Και ήταν ακριβώς μια από αυτές τις μέρες, που πλησιάζει η επέτειος, ήταν να γίνει η δίκη του. Αλλά η δίκη την τελευταία στιγμή σταμάτησε. Γιατί έτσι γίνεται, λέει, και στο Παρίσι. Έγινε, λέει, και στο Παρίσι μια συνθήκη εμπορική Γαλλίας – Γερμανίας. Και από τότε κάθε δίωξη Γερμανού εγκληματία πολέμου σταμάτησε.
»Λοιπόν και εμείς έχουμε καπνά να στείλουμε στη Γερμανία. Τα καπνά πρέπει να σβήσουν το Δίστομο και το σβήνουν. Ο άνθρωπος, ο ήρωας της ηλιόλουστης εκείνης μέρας του Διστόμου με τις βιασμένες, τις ξεκοιλιασμένες γυναίκες, με τα σκοτωμένα βρέφη, με τους αποκεφαλισμένους παπάδες (…), ο ήρωας εκείνης της μέρας της “δύναμης” θα πρέπει να αφεθεί να πάει να αφεθεί να πάει να καλλιεργήσει τα λαχανικά του στον κήπο του σπιτιού του και να παίξει λίγο από εκείνη τη ζεστή, παθητική παλιά γερμανική μουσική».
»Κανένα αίσθημα εκδίκησης, κανένα αίσθημα αγριότητας δεν υπαγορεύει αυτές εδώ τις γραμμές. Ο άνθρωπος που τις γράφει μπόρεσε, παιδί ακόμα, γυρίζοντας από μία φριχτή δοκιμασία σε άλλη περιοχή της ελληνικής τραγωδίας, γυρίζοντας απ’ τα εργατικά τάγματα των σκλάβων της Ανατολής, μπόρεσε να δώσει στη λογοτεχνία της πατρίδας τους ένα βιβλίο εκείνου του αβάσταχτου πόνου χωρίς μίσος. Δεν πιστεύει, ο άνθρωπος που γράφει εδώ, στη “γόνιμη” καταπώς λεν δύναμη του μίσους. (…) Πιστεύω πως και αυτό ακόμα το τέρας του Διστόμου θα έχει εφιάλτες και τύψεις.
“…Όταν οι τροχοί εσταμάτησαν προ του Διστόμου τρομερά η γαλήνη ηπλούτο εντός χωρίου. Δεν εφείσθησαν ουδενός. Ο πατήρ πρώτος, η σύζυγος κατόπιν και ηκολούθουν τα τέκνα οιασδήποτε ηλικίας.
»Βρέφη δύο, πέντε και επτά μηνών εκρεουργούντο δι’ αποκοπής της καρωτίδος. Αλλά καθ’ ήν στιγμήν εθηλάζοντο. Ανευρέθη βρέφος φέρον εις το στόμα του αποκεκομμένον τον μαστόν της μητρός του, με τραύμα εις το κέντρον τού άνω μέρους της κεφαλής του και έτερον εις τον λαιμόν.
»Το παιδί του εκτελεσθέντος ειρηνοδικού Γκριτσέπη και της βιασθείσης και σφαγιασθείσης συζύγου του ευρέθη πληγωμένον την επόμενην της φοβεράς σφαγής παρά το πτώμα του πατρός του το οποίον δεν ήθελε να αποχωρισθή. Τα έντερα τεσσάρων χωρικών ευρέθησαν περιτυλιγμένα πέριξ του λαιμού των. Ο ιερεύς του χωρίου ευρέθη ακέφαλος. Η εις μικράν από του πτώματος απόστασιν ευρεθείσα κεφαλή του είχε τους οφθαλμούς εξωρυγμένους…»
Επήρα το απόσπασμα της εικόνα από το επίσημο χρονικό του Διστόμου από την έκθεση του τότε νομάρχου Βοιωτίας. Είναι δυνατόν αυτή η εικόνα να μην παρακολουθεί τυραννικά τον ήρωά της; Θα είχαμε άραγε να κερδίσουμε τίποτα παίρνοντας τη ζωή του; Όχι ασφαλώς».
(…)
»Θέλω να θυμηθώ μια μαυροντυμένη Ελληνίδα του Διστόμου. Ήταν, νομίζω η πρώτη μετά την απελευθέρωση επέτειο της σφαγής του Διστόμου. Σύναξη πολλή είχε γίνει στο τραγικό χωριό σα να ήταν πανηγύρι, λογάδες είχαν φτάσει απ’ την Αθήνα, μουσικές παίζανε πένθιμα, μεγάλα πανώ λέγανε λόγια κραυγαλέα – το καθετί είχε γίνει για να δοθεί τόνος ασεβής στον πρόσφατο πόνο και στα δάκρυα.
»Οι επιζώντες του Διστόμου, τα φαντάσματα, μαυροντυμένα τριγυρίζανε στα σοκάκια του χωριού, βλέπανε απορώντας τα γινόμενα, αναγκάζονταν κάθε τόσο να επαναλαμβάνουν το χρονικό στους ξένους που τους ρωτούσαν. (…)
»Καθόταν στο πηγάδι, μαυροντυμένο πλάσμα αγγελικό, με πρόσωπο ωχρό, αγιασμένο απ’ τον πόνο. (…) Η γυναίκα εκεί ασάλευτη να κοιτάζει το νερό. (…) Μονάχα το νερό, αιωνιότητα, αδιατάρακτη, τίποτα άλλο. Τι άλλο; Αδερφάδες, μητέρα, παιδιά, όλα τα είχαν σφάξει στη μέρα του Διστόμου.
»Κάποιος ξένος πέρασε, σταμάτησε, την κοίταξε, ρώτησε να μάθει το περιστατικό της. Τον κοίταζε σιωπηλή, καμμιά απόκριση, πάλι γύρισε τα μάτια της στο νερό. Κι άλλος πέρασε, λογάς, ρώτησε. Καμμιά απόκριση. Ήταν εκεί ασάλευτη, σεμνή, σιωπηλή, η πίκρα, ο πόνος της Ελλάδας.
ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ»
-
Όταν παίζεις χωρίς αντίπαλο. Όχι επειδή είσαι τόσο καλός, αλλά επειδή ο απέναντι είναι εντελώς ανεπαρκής.
Αν η Κεραμέως καταργήσει την ΔΑΠ, να την προτείνουμε για νόμπελ Ειρήνης!
Ανεπαρκής ο απέναντι αλλά και μπετόν αρμέ.
Δεν χαμπαριάζει (χαμπαριάζουν) τίποτα απολύτως. Στην κοσμάρα τους εντελώς.
Μάλλον τους έχει βάλει ο Καρανίκας να δοκιμάσουν για να έχουν άποψη και έχουν κάψει φλάντζα...
-
Στην κοσμάρα τους εντελώς.
αυτο εχει το καλο οτι μενουν μακρια από την εξουσία.οποτε αθελα τους κανουν καλο στη χωρα
τωρα...το κακο για τη χωρα ειναι οτι δεν έχει κατι καλύτερο να παρουσιασει από τον τον πολυ μετριο κουλη
-
Συμφωνώ.
Το άσχημο είναι ότι η ανεπαρκέστατη αντιπολίτευση δεν επιτρέπει μία ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση. Ακόμη και το εργασιακό νομοσχέδιο η αντιπολίτευση το σήκωσε για πολιτική πεζοδρομίου και λαϊκισμού.
Αλλά θα μου πεις ότι 5 χρόνια κυβερνούσε αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα. Ότι ήταν να προσφέρουν, το πρόσφεραν. Δηλαδή ένα τίποτα ή τα έκαναν και χειρότερα σε ορισμένες περιπτώσεις π.χ. στον ιδιωτικό τομέα.
-
Ενώ η μέρα προσφέρετε για πολιτική ανάλυση.
Σταματώ.
Τα αθώα θύματα των Ελλήνων της εποχής εκείνης σε αυτα τα χωριά με καθήλωσαν.
Δεν ξέρω καν αν θα έπρεπε να γράψω αυτό το σχόλιο. Ας αναπαυθούν οι ψυχές τους με γαληνη και ειρήνη. Και αυτών και όλων των θυμάτων σε όλο τον κόσμο που υπέφεραν αντίστοιχες καταστάσεις.
Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Όχι ξανά. Αυτό θα πω.
-
Η σφαγή στο Δίστομο και ο Ηλίας Βενέζης | in.gr
Στις 10 Ιουνίου 1944, γράφτηκε μία από τις μελανότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις μπαίνουν στο Δίστομο Βοιωτίας και με σκοπό να εκδικηθούν εις βάρος τους επίθεση από έλληνες αντάρτες, διέπραξαν ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα. Οι άνδρες των SS μπήκαν στην πόλη του Διστόμου με σκοπό να αφήσουν πίσω τους μόνο νεκρούς. Σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή οι νεκροί έφτασαν τους 228, εκ των οποίων 117 ήταν γυναίκες, 111 άντρες. 53 από τους νεκρούς ήταν παιδιά ηλικίας κάτω των 16 ετών. Σύμφωνα πάντως με μαρτυρία του απεσταλμένου του ελβετού απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, George Wehrly, που έφτασε στο Δίστομο λίγες ημέρες αργότερα, οι νεκροί στην ευρύτερη περιοχή έφτασαν τους 600.
Επτά χρόνια αργότερα, στο φύλλο του «ΒΗΜΑΤΟΣ» της 15ης Μαΐου 1951 ο σπουδαίος συγγραφέας και πολυετής συνεργάτης του «ΒΗΜΑΤΟΣ», Ηλίας Βενέζης γράφει για την μαύρη αυτή ημέρα της ελληνικής Ιστορίας:
»Γιατί θυμόμαστε σήμερα το Δίστομο και το αποσπούμε από την περιοχή του λησμονημένου καιρού; Ω, είναι μια μικρή είδηση στις εφημερίδες. Μάς είχανε παραδώσει, λέει, οι σύμμαχοι, για να τον δικάσουμε τον Γερμανό αξιωματικό, τον δήμιο του Διστόμου.
»Τον είχαμε στις φυλακές του Αβέρωφ. Και ήταν ακριβώς μια από αυτές τις μέρες, που πλησιάζει η επέτειος, ήταν να γίνει η δίκη του. Αλλά η δίκη την τελευταία στιγμή σταμάτησε. Γιατί έτσι γίνεται, λέει, και στο Παρίσι. Έγινε, λέει, και στο Παρίσι μια συνθήκη εμπορική Γαλλίας – Γερμανίας. Και από τότε κάθε δίωξη Γερμανού εγκληματία πολέμου σταμάτησε.
»Λοιπόν και εμείς έχουμε καπνά να στείλουμε στη Γερμανία. Τα καπνά πρέπει να σβήσουν το Δίστομο και το σβήνουν. Ο άνθρωπος, ο ήρωας της ηλιόλουστης εκείνης μέρας του Διστόμου με τις βιασμένες, τις ξεκοιλιασμένες γυναίκες, με τα σκοτωμένα βρέφη, με τους αποκεφαλισμένους παπάδες (…), ο ήρωας εκείνης της μέρας της “δύναμης” θα πρέπει να αφεθεί να πάει να αφεθεί να πάει να καλλιεργήσει τα λαχανικά του στον κήπο του σπιτιού του και να παίξει λίγο από εκείνη τη ζεστή, παθητική παλιά γερμανική μουσική».
»Κανένα αίσθημα εκδίκησης, κανένα αίσθημα αγριότητας δεν υπαγορεύει αυτές εδώ τις γραμμές. Ο άνθρωπος που τις γράφει μπόρεσε, παιδί ακόμα, γυρίζοντας από μία φριχτή δοκιμασία σε άλλη περιοχή της ελληνικής τραγωδίας, γυρίζοντας απ’ τα εργατικά τάγματα των σκλάβων της Ανατολής, μπόρεσε να δώσει στη λογοτεχνία της πατρίδας τους ένα βιβλίο εκείνου του αβάσταχτου πόνου χωρίς μίσος. Δεν πιστεύει, ο άνθρωπος που γράφει εδώ, στη “γόνιμη” καταπώς λεν δύναμη του μίσους. (…) Πιστεύω πως και αυτό ακόμα το τέρας του Διστόμου θα έχει εφιάλτες και τύψεις.
“…Όταν οι τροχοί εσταμάτησαν προ του Διστόμου τρομερά η γαλήνη ηπλούτο εντός χωρίου. Δεν εφείσθησαν ουδενός. Ο πατήρ πρώτος, η σύζυγος κατόπιν και ηκολούθουν τα τέκνα οιασδήποτε ηλικίας.
»Βρέφη δύο, πέντε και επτά μηνών εκρεουργούντο δι’ αποκοπής της καρωτίδος. Αλλά καθ’ ήν στιγμήν εθηλάζοντο. Ανευρέθη βρέφος φέρον εις το στόμα του αποκεκομμένον τον μαστόν της μητρός του, με τραύμα εις το κέντρον τού άνω μέρους της κεφαλής του και έτερον εις τον λαιμόν.
»Το παιδί του εκτελεσθέντος ειρηνοδικού Γκριτσέπη και της βιασθείσης και σφαγιασθείσης συζύγου του ευρέθη πληγωμένον την επόμενην της φοβεράς σφαγής παρά το πτώμα του πατρός του το οποίον δεν ήθελε να αποχωρισθή. Τα έντερα τεσσάρων χωρικών ευρέθησαν περιτυλιγμένα πέριξ του λαιμού των. Ο ιερεύς του χωρίου ευρέθη ακέφαλος. Η εις μικράν από του πτώματος απόστασιν ευρεθείσα κεφαλή του είχε τους οφθαλμούς εξωρυγμένους…»
Επήρα το απόσπασμα της εικόνα από το επίσημο χρονικό του Διστόμου από την έκθεση του τότε νομάρχου Βοιωτίας. Είναι δυνατόν αυτή η εικόνα να μην παρακολουθεί τυραννικά τον ήρωά της; Θα είχαμε άραγε να κερδίσουμε τίποτα παίρνοντας τη ζωή του; Όχι ασφαλώς».
(…)
»Θέλω να θυμηθώ μια μαυροντυμένη Ελληνίδα του Διστόμου. Ήταν, νομίζω η πρώτη μετά την απελευθέρωση επέτειο της σφαγής του Διστόμου. Σύναξη πολλή είχε γίνει στο τραγικό χωριό σα να ήταν πανηγύρι, λογάδες είχαν φτάσει απ’ την Αθήνα, μουσικές παίζανε πένθιμα, μεγάλα πανώ λέγανε λόγια κραυγαλέα – το καθετί είχε γίνει για να δοθεί τόνος ασεβής στον πρόσφατο πόνο και στα δάκρυα.
»Οι επιζώντες του Διστόμου, τα φαντάσματα, μαυροντυμένα τριγυρίζανε στα σοκάκια του χωριού, βλέπανε απορώντας τα γινόμενα, αναγκάζονταν κάθε τόσο να επαναλαμβάνουν το χρονικό στους ξένους που τους ρωτούσαν. (…)
»Καθόταν στο πηγάδι, μαυροντυμένο πλάσμα αγγελικό, με πρόσωπο ωχρό, αγιασμένο απ’ τον πόνο. (…) Η γυναίκα εκεί ασάλευτη να κοιτάζει το νερό. (…) Μονάχα το νερό, αιωνιότητα, αδιατάρακτη, τίποτα άλλο. Τι άλλο; Αδερφάδες, μητέρα, παιδιά, όλα τα είχαν σφάξει στη μέρα του Διστόμου.
»Κάποιος ξένος πέρασε, σταμάτησε, την κοίταξε, ρώτησε να μάθει το περιστατικό της. Τον κοίταζε σιωπηλή, καμμιά απόκριση, πάλι γύρισε τα μάτια της στο νερό. Κι άλλος πέρασε, λογάς, ρώτησε. Καμμιά απόκριση. Ήταν εκεί ασάλευτη, σεμνή, σιωπηλή, η πίκρα, ο πόνος της Ελλάδας.
ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ»
Το ίδιοι συμβαίνει και σήμερα, οι απόγονοι τους άφησαν τα μυδράλια και τα κανόνια και πήραν στα χέρια το €, και πάλι αίμα στάζει απανταχού στο νότο, και στην Ελλάδα, ας τα θυμόμαστε αυτά που ζούμε σήμερα, από το 2008 ακόμα, ΟΚ δεν είναι οι ίδιες αγριάδες αλλά δεν είναι και ο παράδεισος, το κακό είναι ότι θα μπορούσαμε να είμαστε καλύτερα, το γιατί δεν είμαστε το ξέρουμε πια καλά, όπως ξέρουμε και τους υπεύθυνους που εξακολουθούμε να τους ταϊζουμε και να τους χειροκροτάμε αντί να τους είχαμε πετάξει στη θάλασσα. Ηθελέστα και παθέστα, και ας προσέχουμε το μαγειρείο του Βερολίνου, των Βρυξελλών και της Αθήνας γιατί πάνε χέρι - χέρι για να κάνουν τη μεγάλη κίνηση.
-
Το είχα γράψει πριν μερικούς μήνες για τον κ.Καθηγητή, την προπαγάνδα που έκανε πριν το 2015 στην αίθουσα υπέρ του Αλ6 και την θεσούλα που εξαργύρωσε αμέσως μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά που δεν έκανε τίποτα ενώ η αγορά βούιζε για τους Κουτσολιούτσους και την σπέκουλα που είχαν στήσει.
-
Με πρόσφατη απόφαση του εφετείου, μια μεγάλη έκταση πέριξ των Θεάτρων Βράχων -η οποία φιλοξενεί επίσης σχολεία, γήπεδα και άλλες κοινωφελείς δραστηριότητες- παραχωρείται σε ιδιώτες που εμφανίζονται ως κληρονόμοι των παλαιών ιδιοκτητών. Μάλιστα, η δικαστική αυτή απόφαση στηρίζεται σε τίτλους κτήσης της Οθωμανικής περιόδου. Η διεκδίκηση αυτής της δημόσιας γης από ιδιώτες ξεκινά το 2003 και 2005 όταν έγιναν οι πρώτες αγωγές. Το 2016 η απόφαση πρώτου βαθμού δικαίωνε το ελληνικό δημόσιο και τους Δήμους Βύρωνα και Δάφνης – Υμηττού. Το 2017 ασκήθηκε έφεση από τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες και το εφετείο τώρα αποφάσισε ότι οι εκτάσεις αυτές δεν ήταν δασικές κι ότι ανήκουν στους διεκδικητές τους.
Για πείτε εσείς που ξέρετε!
-
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/einai-o-syriza-i-nea-dexia-enos-dynastikoy-kratoys
Παλιό αλλά από τα καλύτερα που διάβασα, μου είχε ξεφύγει τότε. Που το παρόν αποδεικνύει πως ο καθηγητής ήξερε 101% για τι μιλούσε...
-
Πήλιου έχω μάθει ότι στην Οθωμανία , όλη η γη ήταν σουλτανική περιουσία , ο οποίος την παραχωρούσε όπου , για όσο και όταν ήθελε .
Ετσι όταν έγινε η συνθήκη του Λονδίνου και ιδρύθηκε το Ελληνικό κράτος , κάποιοι Τούρκοι βρέθηκαν με περιουσία .
Αυτή η περιουσία με διάφορους τρόπους βρέθηκε στα χέρια κάποιων , γιατί οι Τούρκοι δεν ήθελαν να μείνουν πολύ εδώ και από αφεντικά να γίνουν μειονότητα .
Πολλές φορές ολόκληρα χωριά αγόραζαν συνολικά την περιοχή τους . Σε κάποιες περιπτώσεις τα αγόραζαν πλούσιοι Ελληνες κυρίως του εξωτερικού ή ξένοι .
Εκείνη την εποχή , η περιοχή της Αθήνας είχε ερημώσει . Σιγά σιγά άρχισε να χτίζεται το κέντρο της .
Στις παρυφές της όμως υπήρχαν χωριά και συνοικισμοί , οι οποίοι είχαν την ζωή τους .
Αυτοί οι συνοικισμοί είχαν κατοίκους που είχαν αγοράσει τις περιοχές αυτές από τους Τούρκους , συνήθως συλλογικά , ως αγροτική γη .
Με τις διάφορες αλλαγές που έγιναν , αυτές οι περιοχές απέκτησαν αξία , αλλά προφανώς αυτή θα την έπαιρναν τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα των αρχικών αγοραστών από τους Τούρκους.
Συχνά όμως τα δικαστήρια για λόγους δημοσίου συμφέροντος , απέρριπταν τις αιτήσεις των παλαιών ιδιοκτητών , ακόμα και αν υπήρχαν συμβόλαια 100 και πλέον ετών.
Τώρα ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο για τα δικαστήρια να αρνηθούν συμβόλαια .
-
Ειδικά όταν η Οθωμανία όπως την ονόμασες είναι ξανά προ των πυλών, ή μήπως όχι ?
-
https://cognoscoteam.gr/η-θάτσερ-ο-ρήγκαν-και-ο-νεοφιλελευθερι/
Οι τακτικές που μάλλον αποτυχημένα πλεον (την ανέδειξαν κυβέρνηση και στην αρχή καλά της πήγαιναν) προσπαθεί να χρησιμοποιήσει η ΝΔ είναι τουλάχιστον 50 ετών. Σε πιο μικρή και λίγο πιο γελοία κλίμακα βέβαια, αν και η πανδημία επηρέασε και άλλαξε αυτή την κακή αντιγραφή...
-
Πήλιου έχω μάθει ότι στην Οθωμανία , όλη η γη ήταν σουλτανική περιουσία , ο οποίος την παραχωρούσε όπου , για όσο και όταν ήθελε .
Ετσι όταν έγινε η συνθήκη του Λονδίνου και ιδρύθηκε το Ελληνικό κράτος , κάποιοι Τούρκοι βρέθηκαν με περιουσία .
Αυτή η περιουσία με διάφορους τρόπους βρέθηκε στα χέρια κάποιων , γιατί οι Τούρκοι δεν ήθελαν να μείνουν πολύ εδώ και από αφεντικά να γίνουν μειονότητα .
Πολλές φορές ολόκληρα χωριά αγόραζαν συνολικά την περιοχή τους . Σε κάποιες περιπτώσεις τα αγόραζαν πλούσιοι Ελληνες κυρίως του εξωτερικού ή ξένοι .
Εκείνη την εποχή , η περιοχή της Αθήνας είχε ερημώσει . Σιγά σιγά άρχισε να χτίζεται το κέντρο της .
Στις παρυφές της όμως υπήρχαν χωριά και συνοικισμοί , οι οποίοι είχαν την ζωή τους .
Αυτοί οι συνοικισμοί είχαν κατοίκους που είχαν αγοράσει τις περιοχές αυτές από τους Τούρκους , συνήθως συλλογικά , ως αγροτική γη .
Με τις διάφορες αλλαγές που έγιναν , αυτές οι περιοχές απέκτησαν αξία , αλλά προφανώς αυτή θα την έπαιρναν τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα των αρχικών αγοραστών από τους Τούρκους.
Συχνά όμως τα δικαστήρια για λόγους δημοσίου συμφέροντος , απέρριπταν τις αιτήσεις των παλαιών ιδιοκτητών , ακόμα και αν υπήρχαν συμβόλαια 100 και πλέον ετών.
Τώρα ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο για τα δικαστήρια να αρνηθούν συμβόλαια .
Δηλαδή μπορώ να εμφανίσω ένα έγγραφο, που γράφτηκε από κάποιον αυθαίρετο 'άρχοντα' πριν ιδρυθεί το Δικαστήριο και η Ελληνική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και αυτό το Φιρμάνι υπερισχύει του Δημοσίου Συμφέροντος... γουστάρω!
Μήπως πρέπει να την κάνουμε Λαϊκή Δημοκρατία τελικά;
-
Αξιοκρατίας το ανάγνωσμα, προσχωμεν...
https://www.lifo.gr/apopseis/idees/i-tyrannia-tis-axiokratias
Κάτι τέτοιο είχαν στο μυαλό τους και οι Άριστοι γιοι, εγγονοί, ανίψια που μας Κυβερνούν...
-
Πανδημία: Αποζημίωση 300 εκατ. ευρώ σε Αερολιμένα Αθηνών και Fraport για το 2020
Ειδικότερα, η αποζημίωση για τη Fraport-Greece ύψους 177,9 εκατομμύρια ευρώ για τις ζημίες που υπέστη δεν θα καταβληθεί στην εταιρεία αλλά αυτή θα απαλλαγεί από τμήμα των ετήσιων σταθερών και μεταβλητών τιμημάτων που καταβάλλει, ενώ για το αεροδρόμιο της Αθήνας προβλέπεται οικονομική ενίσχυση ύψους 130 εκατομμυρίων ευρώ.
Να σημειωθεί ότι οι συγκεκριμένες αποζημιώσεις αφορούν αποκλειστικά το πρώτο έτος της πανδημίας (2020), και όχι το 2021 οπότε και ίσχυσαν εκ νέου περιοριστικά μέτρα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Γι΄αυτό το λόγο και στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους αναφέρεται ξεκάθαρα σε νέα «ενδεχόμενη δαπάνη ή απώλεια εσόδων από την περίπτωση συνομολόγησης νέας αποζημίωσης υπέρ του παραχωρησιούχου για την οικονομική χρήση 2021».
-
Δηλαδή μπορώ να εμφανίσω ένα έγγραφο, που γράφτηκε από κάποιον αυθαίρετο 'άρχοντα' πριν ιδρυθεί το Δικαστήριο και η Ελληνική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και αυτό το Φιρμάνι υπερισχύει του Δημοσίου Συμφέροντος... γουστάρω!
Μήπως πρέπει να την κάνουμε Λαϊκή Δημοκρατία τελικά;
Τα συμβόλαια είναι συνήθως Ελληνικά , μετά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους . Αλλά υπάρχουν και παλιότερα που είναι συνέχεια δικαίου , γιατί ο 'άρχοντας' δεν είναι αυθαίρετος , να μην μιλήσουμε ότι υπάρχουν και χρυσόβουλα από παλιότερους 'άρχοντες' που οι νεώτεροι 'άρχοντες' αν και κατέκτησαν τους παλιότερους , τα αποδέχτηκαν .
Νομικά θέματα , για νομικούς...
-
-
Χωρίς να είμαι ειδικός με τα θέματα των ακινήτων και της φορολογίας τους, μήπως η παραπάνω εικόνα είναι παραπλανητική μόνο και μόνο για να προκαλέσει εντυπώσεις;
Μήπως οι τιμές των αντικειμενικών αξιών ανέβηκαν σε περιοχές όπου ήταν ιδιαίτερα χαμηλές και έχουν ανέβει πολύ και οι εμπορικές αξίες;
Στους πίνακες των νέων αντικειμενικών βλέπω κάτι τιμές κάτω από 1000euro σε αυτές τις περιοχές τύπου 'Κερατσινίου', όταν οι αντίστοιχες σε άλλες περιοχές της Αθήνας είναι πάνω από 1600euro.
Αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος που γνωρίζει καλύτερα.
-
Για το πραγματικό γεγονός ότι τελικά οι παίχτες της Βόρειας Μακεδονίας κατέβηκαν στην ποδοσφαιρική οργάνωση EURO2020 με λογότυπο 'Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Μακεδονίας' οι υπέρμαχοι της συμφωνίας Πρεσπών και οι Τσίπρες/Κοτζιάδες έχουν να πουν κάτι;
Αυτή η φοβερή συμφωνία των 'επιστημόνων' ΤσιπροΚοτζιάδων τελικά τα συμπεριλαμβάνει όλα;
Αλλά από την άλλη υπάρχει και το 'περσινά ξινά σταφύλια' του συντρόφου Τρύφωνα. Η δουλίτσα τους έγινε και τώρα πάει πέρασε...
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #2