Η λύση εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία για δεκαετίες Μανώλη.

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Η λύση εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία για δεκαετίες Μανώλη.

Γύρω γύρω όλοι, στη μέση ο ... Μανώλης.

Επιτυχία με ένα σωρό εγκλήματα, κομπίνες, δολοφονίες, αυταρχισμό. Δεν έχει σημασία, τουλάχιστον είχαν όλοι ένα πιάτο φαί.

Ο χρήστης Megane98hp έγραψε:

Η λύση εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία για δεκαετίες Μανώλη.

Γύρω γύρω όλοι, στη μέση ο ... Μανώλης.

Επιτυχία με ένα σωρό εγκλήματα, κομπίνες, δολοφονίες, αυταρχισμό. Δεν έχει σημασία, τουλάχιστον είχαν όλοι ένα πιάτο φαί.

Εαν αναιρέσουμε το 1937-38, πόσο ή κατά πόσο περισσότερο (ή λιγότερο) έγιναν εγκλήματα στην ΕΣΣΔ (και από την ΕΣΣΔ) στην σύγκριση με την Δύση από το 1917 μέχρι το 1985;
Να μην ξεχνάμε δικαιώματα μαύρων, γυναικών, αποικίες και εισβολές σε άλλα κράτη!

Εαν μιλάμε για ένα πιάτο φαΐ (Οικονομική Θεώρηση) ας μιλάμε για φαΐ χωρίς το ξύλο!

Μάλλον μιλάμε με ανθρώπους που δεν έχουν ζήσει, το να μην έχει ο πατέρας τους να τους δώσει να φάνε στο σχολείο, η ακόμα χειρότερα να μην έχουν να πάρουν γάλα στο παιδί τους γιατί τα 500 δικά τους και 800 της γυναίκας τελείωσαν την προηγούμενη μέρα, δεν έχουν υπάρξει επί 3ετία+ άνεργοι χωρίς επίδομα ανεργίας και ιατροφαρμακευτική ασφάλιση
Οπότε λογικά αφού έχουν λυμένα τα βασικά ζητήματα επιβίωσης, θέλουν να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη και να κονομάνε. Μάλλον η ιστορία τα τελευταία 40+ χρόνια δεν είναι καλός δάσκαλος.

Όταν μιλάει κάποιος για μια κοινωνία που τα ζητήματα επιβίωσης ήταν ΛΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ψάχνουν να βρουν αδυναμίες και λάθη.
Κανείς δεν είπε ότι η διαδικασία οικοδόμησης του Κομμουνισμού (μιλάω πάντα για διαδικασία που παίρνει χρόνο, πολύ ή λίγο δεν είναι πάντα εύκολο να πεις, γιατί δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις) είναι εύκολη, γι'αυτό πολλοί προτιμούν την πολύ πιο εύκολη ατομική λύση.

Εγώ έμαθα από το ΚΚΕ ότι για να λυθεί μια και καλή το πρόβλημά σου, πρέπει να λυθεί ταυτόχρονα και το πρόβλημα του διπλανού που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα με σένα, αλλιώς θα γίνεται συνέχεια γύρω γύρω και μια θα το έχεις εσύ μια ο άλλος.

Ο χρήστης Megane98hp έγραψε:

Η λύση εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία για δεκαετίες Μανώλη.

Γύρω γύρω όλοι, στη μέση ο ... Μανώλης.

Επιτυχία με ένα σωρό εγκλήματα, κομπίνες, δολοφονίες, αυταρχισμό. Δεν έχει σημασία, τουλάχιστον είχαν όλοι ένα πιάτο φαί.

Όπως είπε και ο iant, αν εξαιρέσουμε τον Μεγάλο Τρόμο τα πράγματα δεν είναι όπως τα παρουσιάζεις. Επίσης η εγκληματικότητα ήταν απειροελάχιστη σε σχέση με αυτήν στη Δύση!

Συνεχιζω με την περιγραφή της Σοσιαλδημοκρατίας-

Στα χρόνια της ακμής του σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους πρόνοιας, όταν ο διοικητικός μηχανισμός εξακολουθούσε να ασκεί ευρεία εξουσία και η αξιοπιστία του παρέμενε άθικτη, επιτεύχθηκε αξιοσημείωτη συναίνεση! Τότε ήταν διαδεδομένη η πεποίθηση ότι το κράτος θα τα κατάφερνε πάντα καλύτερα από ό,τι η ελεύθερη αγορά, όχι μόνο στην απονομή δικαιοσύνης και στην ασφάλεια της χώρας ή στην κατανομή των αγαθών και υπηρεσιών, αλλά και στον σχεδιασμό και στην εφαρμογή στρατηγικών με στόχο την κοινωνική συνοχή και τη διατήρηση των ηθικών αξιών. Το κράτος λοιπόν ήταν θετικός παράγοντας, και ο ρόλος του μεγάλος. Ιδιαίτερα την περίοδο από το 1950 ως το 1973, όταν η πρώτη πετρελαϊκή κρίση χτύπησε τον κόσμο, λόγω του Αραβο-ισραηλινού πολέμου, οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν αισθητά, σε μια εποχή όπου το ίδιο το εγχώριο προϊόν αυξανόταν με ταχύτερους ρυθμούς από ό,τι ποτέ προηγουμένως ή αργότερα ακόμα!

Το μεγαλύτερο αυτό μέρος των αυξημένων δημοσίων δαπανών διοχετευόταν στην ασφάλιση, στις συντάξεις, στην υγεία, στην παιδεία και στην ικανοποίηση στεγαστικών αναγκών. Πιο συγκεκριμένα: Στις σκανδιναβικές χώρες, από το 1950 ως το 1973, το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που διοχετευόταν στην κοινωνική ασφάλιση αυξήθηκε κατά 250% στη Δανία και τη Σουηδία. Στη Νορβηγία τριπλασιάστηκε.

Όμως η φύση της κρατικής παρέμβασης ποίκιλλε σημαντικά. Στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Ευρώπης το κράτος απέφυγε την άμεση ιδιοκτησία βιομηχανιών (αν εξαιρέσουμε τα ΜΜΜ ή τις επικοινωνίες) και προτίμησε να ασκεί έμμεσο έλεγχο. Στην Ιταλία πιο συγκεκριμένα το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα 'αποίκισε' σε όλα τα επίπεδα, από τα χωριά μέχρι τη Ρώμη, ένα πολύμορφο δίκτυο δημοσίων υπηρεσιών και ελεγχόμενων ή επιδοτούμενων από το κράτος δημόσιων υπηρεσιών και ελεγχόμενων η επιδοτούμενων από το κράτος προϊόντων: ΜΜΜ, ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, τράπεζες, ενέργεια, αυτοκινητοβιομηχανίες, οικοδομικές επιχειρήσεις, παραγωγή τροφίμων, τα πάντα σχεδόν! Μετά το ίδιο το κόμμα, περισσότερο επωφελήθηκαν εκατομμύρια παιδιών ακτημόνων και αγροτών, που βρήκαν σίγουρη δουλειά στις διοικητικές υπηρεσίες που δημιουργήθηκαν.

Αλλά και στην Γαλλία έχουμε πλήθος μεταπολεμικών εθνικοποιήσεων - η επιχείρηση ηλεκτρισμού της Γαλλίας ήταν ο βασικός πάροχος ενέργειας της χώρας και με βάση συμφωνίας το 1% του τζίρου πήγαινε κάθε χρόνο σε ένα κοινωνικό ταμείο. Έτσι το κράτος λάδωνε τα γρανάζια του εμπορίου, της πολιτικής και της κοινωνίας με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Ακόμα στα τέλη της δεκαετίας του 1970, το 60% των αποφοίτων των πανεπιστημίων του Βελγίου βρίσκαν δουλειά σε δημόσιες υπηρεσίες. Το ευρωπαϊκό, με απλά λόγια, κράτος είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια μοναδική αγορά για τα αγαθά και τις υπηρεσίες που μπορούσε να παρέχει. Δημιούργησε έναν ενάρετο κύκλο απασχόλησης και επιρροής, που έχαιρε σχεδόν καθολικής αναγνώρισης.

Ασφαλώς έχουμε και πλήθος από διαφορές για τους στόχους του κράτους. Οι αντιθέσεις, οι διαμάχες και οι θορυβώδεις αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά, ανάμεσα σε χριστιανοδημοκράτες και κομμουνιστές, σε σοσιαλιστές και συντηρητικούς ήταν μέσα στο πρόγραμμα και στην ημερήσια διάταξη... Όμως σχεδόν όλοι είχαν κάτι να κερδίσουν από τις ευκαιρίες τις οποίες τους παρείχε το κράτος για εισόδημα και επιρροή. Η πίστη στο κράτος ως σχεδιαστή, συντονιστή, μεσολαβητή, διαιτητή, πάροχο υπηρεσιών, διαχειριστή και θεματοφύλακα ήταν ευρέως διαδεδομένη και υπερέβαινε τις πολιτικές διαιρέσεις. Βέβαια πρέπει να εξαιρέσουμε τα φιλελεύθερα κόμματα σε Ιταλία, Γερμανία καθώς και μια πτέρυγα του συντηρητικού κόμματος της Βρετανίας που υποστήριζαν την ελεύθερη αγορά, και αρνούντο να συμμετάσχουν σε τούτη τη συναίνεση.

Κλείνοντας, γιατί πρέπει να φύγω - Το κράτος κοινωνικής πρόνοιας ήταν ομολογουμένως κοινωνικό, αλλά απείχε πολύ από το να είναι σοσιαλιστικό. Υπό αυτή την έννοια ο καπιταλισμός της πρόνοιας, έτσι όπως αναπτύχθηκε στη δυτική Ευρώπη ήταν πράγματι μεταϊδεολογικός.

Αύριο - μεθαύριο η συνέχεια

Εγώ, πάλι, νομίζω ότι μιλάω με ανθρώπους που πιστεύουν ότι όλος ο κόσμος τρώει κουτόχορτο. Αναθεματίζουν τον - έτσι κι αλλιώς κακό Καπιταλισμό. Φωνάζουν για τα μύρια όσα περνάει ο πολύς κόσμος και ποια λύση προτείνουν? Τη λύση που έχει ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ, τις ίδιες ανισότητες (σε πολλά ίσως και χειρότερες) από το υπάρχον 'σύστημα'. Μιλάω με ανθρώπους που υποστηρίζουν μια λύση με αποτελέσματα 100% σε μια κοινωνία... ρομπότ. Δικαίωμά τους!!! Ο καθένας κάνει ότι κρίνει σωστό.

Δυστυχώς για εσάς η 'λύση' σας δοκιμάστηκε και απέτυχε!!!!

Μου λες ότι ένα καράβι που ταξίδευε με μεγάλη επιτυχία για 70 χρόνια δεν ήταν καλό επειδή ο τελευταίος καπετάνιος το έριξε στα βράχια. Έ όχι, δεν είναι έτσι φίλτατε.

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Μου λες ότι ένα καράβι που ταξίδευε με μεγάλη επιτυχία για 70 χρόνια δεν ήταν καλό επειδή ο τελευταίος καπετάνιος το έριξε στα βράχια. Έ όχι, δεν είναι έτσι φίλτατε.

Εγώ το λέω?
Εσείς οι ίδιοι το λέτε. Θέλει πολύ καιρό για να έρθει η αταξική κοινωνία, πρέπει να εφαρμοσθεί ΠΑΝΤΟΥ, όχι μόνο σε μία χώρα, για να είναι επιτυχημένη. Στο μεταξύ, ο κόσμος το χει τούμπανο κι εσείς κρυφό καμάρι, δεν λέτε για τα τεράστια εγκλήματα που γινόταν στη διάρκεια των επιτυχημένων 70 χρόνων. Δεν λέτε τίποτα για τις τεράστιες ανισότητες, κοινωνικές, οικονομικές. Τι ζωή έκανε άραγε ένας σύντροφος εργάτης και τί ζωή έκανε ένας μη κομμουνιστής?

Ο χρήστης Megane98hp έγραψε:
Τι ζωή έκανε άραγε ένας σύντροφος εργάτης και τί ζωή έκανε ένας μη κομμουνιστής?

Κοίτα, δεν είναι όλα έτσι όπως το φαντάζεσαι!
Το κόμμα άρχιζε διχάζεται από τον λαό μετά τον Χρουστσόφ. Ουσιαστικά από τότε άρχισε η δημιουργία της λεγόμενης νομενκλατούρας που και αυτό έπαιξε δικό του ρόλο στην διάλυση του συστήματος.

Πάντα όταν μιλάμε για την πτώση του συστήματος λέμε για την ΕΣΣΔ και αγνοούμε την Γιουγκοσλαβία.
Που είχε ανοιχτά σύνορα και χρειαστήκαν 2 πόλεμοι για την διάλυση της!

Στο θέμα των ΜΗ κομμουνιστών..
Το εξοχικό του Πάστερνακ

Oleg Popov - ποτέ δεν μπήκε στο κόμμα, άλλα στην αγγλική εκδοσή περίεργος δεν λένε για τους τίτλους του.

In 1969, Oleg Popov was honored with the title of People's Artist of the USSR. He toured extensively around the world in subsequent years with the Moscow Circus.

Ήταν από τους νεότερους που έγινε Merited Artist!
Δεν υπήρχε παιδάκι που να μην τον ήξερε! Οι τίτλοι του:

Заслуженный артист РСФСР (1956) - Merited Artist (δεν ξέρω την ακριβές μετάφραση)
Народный артист РСФСР (1958) - National Artist of the Russian SFSR
Народный артист СССР (1969) - National Artist of the USSR
Орден Ленина (1980)
Три ордена Трудового Красного Знамени

Υ.Γ. Ότι αφορά τα παιδιά: το Τσίρκο και οι παιδικοί σταθμοί (όταν έμαθα πως κοιμούνται στο πάτωμα τα παιδιά έψαχνα για ψυχολόγο) ! Είχαν το καλύτερο τσίρκο στον κόσμο!
Στην κάθε μεγάλη πόλη υπήρχε Τσίρκο! Όχι shapito.

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Μου λες ότι ένα καράβι που ταξίδευε με μεγάλη επιτυχία για 70 χρόνια δεν ήταν καλό επειδή ο τελευταίος καπετάνιος το έριξε στα βράχια. Έ όχι, δεν είναι έτσι φίλτατε.

Εγώ νομίζω πως ο τελευταίος καπετάνιος, αφού είδε πως δουλεύουν τα άλλα καράβια αποφάσισε να ρίξει μια ματιά στα δικά του υπόγεια να δει σε τι συνθήκες δουλεύει το δικό του πλήρωμα. Τότε πιθανότατα ανακάλυψε πως το πλήρωμα είχε εξαντλήσει τις αντοχές του και ήταν έτοιμο για ανταρσία, και είπε να τους δώσει το δικαίωμα να ανεβούν από τα υπόγεια για να δούνε λίγο φως ή να πάρουν και κανένα ρεπό ή άδεια. Όσοι ήθελαν βέβαια...

Ο χρήστης Sbr έγραψε:

Red βασικα σε ευχαριστω για τον χρονο που αφιερωνεις και τα γραφεις. Δεν τα γνωριζω και χαιρομαι που τα μαθαινω. Χωρις καμια δοση ειρωνιας, νομιζω οτι το χρωμα που βαζω δεν μπερδευει με το κοκκινο που εβαζα και φαινοταν σαν να επεμβαινει η Διαχειριση του Φορουμ.
Σχετικα με το αρθρο, η λειτουργια του κρατους σαν διαχειριστης και συντονιστης της οικονομιας, ειναι στοιχειο της Κεντρικα Προγραμματισμενης Οικονομιας. Κατω γνωμη μου. Δλδ στην ουσια εχουμε μια σοσιαλιστικη οικονομια με ατομικη ιδιοκτησια και φιμωμενη αγορα. Σαν μια παραλλαγη της κεντρικα προγραμματισμενης οικονομιας το αντιλαμβανομαι.

Παρακαλώ Steve

Kαι εμένα με ευχαριστεί να διαβάζω για την πολιτικο-οικονομικο-κοινωνική ιστορία της Ευρώπης! Βέβαια όσο καλά είναι τα στοιχεία που παρέθεσα, φιλτράροντας τα μεταξύ διαφόρων άλλων, από το βιβλίο του Judt, ξέρουμε καλά πως κανένα ανθρώπινο σύστημα δεν είναι τέλειο. Μην ξεχνάς πως αυτά που περιγράφω ήταν 'τα καλά χρόνια', όταν η Ευρώπη βρισκόταν ακόμα σε φάση ανοικοδόμησης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο... Στις μέρες μας για λόγους που έχουν ήδη αναλυθεί πολλά έχουν αλλάξει προς το χειρότερο.

Ο χρήστης nasos έγραψε:
Εγώ νομίζω πως ο τελευταίος καπετάνιος, αφού είδε πως δουλεύουν τα άλλα καράβια αποφάσισε να ρίξει μια ματιά στα δικά του υπόγεια να δει σε τι συνθήκες δουλεύει το δικό του πλήρωμα. Τότε πιθανότατα ανακάλυψε πως το πλήρωμα είχε εξαντλήσει τις αντοχές του και ήταν έτοιμο για ανταρσία, και είπε να τους δώσει το δικαίωμα να ανεβούν από τα υπόγεια για να δούνε λίγο φως ή να πάρουν και κανένα ρεπό ή άδεια. Όσοι ήθελαν βέβαια...

Ο καπετάνιος απλά ήταν προδότης.

Δεν μιλαμε για καπετανιο. Αυτος ουτε για καμαρωτος δεν εκανε.

Μα έτσι είναι, δεν διαφωνούμε.

Ο χρήστης Sbr έγραψε:
Red νομιζω οτι η αναδρομη στο παρελθον βοηθαει στο να βρει καποιος τι λαθη μπορει να εχουν γινει. Να το πω αλλιως. Η κοινωνια ειναι σαν ενας οργανισμος. Εχει ενα ιστορικο. Απο τα λαθη μας μαθαινουμε. Αν δεν κοιταμε ή δεν μαθαινουμε την ιστορια, την οικονομικη στην περιπτωση μας, ειναι σαν να εχουμε εναν οδηγο αγωνων διπλα μας, να πιανουμε για πρωτη φορα το τιμονι του αμαξιου και να μην τον αφηνουμε να μας πει πως να οδηγαμε.
Η ιστορια ειναι ο καλυτερος συμβουλος. Και εχει την ταση να επαναλαμβανεται. Με αλλους πρωταγωνιστες; αλλα προσωπα; Η κατασταση του 2008 δεν διδαξε; τους ειδικους. Τι μας οδηγησε στο 2008; Το διορθωσανε; Το εξετασανε; Το αποφυγανε; Αυτοι συνεχισαν σαν να μην αναλυσαν το παρελθον. Ομως κοιτα φιλε την υποκρισια τους. Κανουν μοντελα οικονομικα, μαθηματικα για το μελλον, βγαινει ο πολυς Σοιμπλε και λεει το 2050 - 60 δεν θυμαμαι θα ειναι λεει ετσι τα πραγματα. Γιατι ρε φιλε, δεν μας κανεις και μια αναλυση για απο το 2000 - 2008 πως ηταν τα πραγματα και γιατι φτασαμε στην παγκοσμια κριση;
Μηπως γιατι η αναλυση του παρελθοντος, σημαινει αυτοκριτικη, αναλυψη ευθυνων και αυτο δεν συμφερει; Μηπως γιατι τα πραγματα εχουν αφεθει τοσο ελευθερα που οπως λεει το αρθρο που παρεθεσα, φτασαμε να βαζουμε στο τιμονι της παγκοσμιας οικονομιας 'σχιζοφρενεις'; Λεω μηπως. Προσοχη, ο χαρακτηρισμος ειναι εντος Εισαγωγικων.
Δυο πραγματα Red μετρανε για εμενα. Φυσικα κανενα οικονομικο συστημα και δεν ειναι τελειο. Το θεμα ειναι για εμενα στον ανθρωπο. Το καλυτερο θεωρητικα συστημα να δωσεις σε εναν που κοιταει συμφερον, εχει τομαρισμο, ιδιοτελεια και τα συναφη, το συστημα δεν προκειται να δουλεψει. Μαλλον στην σημερινη οικονομια πρεπει να βαλει το χερι της η ψυχιατρικη. Δεν γινεται φιλε να υπαρχουν ηγετες που να βλεπουν παιδακια να πεθαινουν στον Τριτο και οχι πλεον μονον Κοσμο απο την πεινα και αυτοι να μιλανε για δημοσιονομικα μετρα, να αφηνουν τους μεγαλους να συσσωρευουν δισεκατομυρια σε λογαριασμους τραπεζικους και να μην κανουν τπτ.
Εχουμε φτασει σε απανθρωπα επιπεδα αναισθησιας και εκμεταλευσης και καταστροφης περιβαλλοντος και ζωικου βασιλειου. Σε Ατομικο και Συλλογικο επιπεδο. Η Ιαπωνια ειναι; Ειναι δυνατον να απειλουνται με αφανισμο οι φαλαινες και η διεθνης κοινοτητα, να μην τους κοβει τα χερια που πανε με τα φαλαινοθηρηκα και σκοτωνουν τις φαλαινες και οχι μονον; Ολα στον βωμο του κερδους. Ανθρωποι και ζωα σαν κυνηγημενοι ειμαστε απο τα κορακια της συγχρονης οικονομικης καταστασης. Οπως θελει ας την ονομασει ο καθενας. Εγω εχω πει πως την λενε.
Και επηδει θα με κροιδεψουν καποιοι για τις φαλαινες κλπ. Μιλαμε για εξαντληση πλουτοπαραγωγικων πορων και ανεπανορθωτη καταστροφη περιβαλλοντος, για υπεραπαραγωγη προιοντων. Δλδ τι θα παθεις αν εχεις ενα κινητο για 4 χρονια και οχι 4 κινητα για δυο χρονια; Οι φυσικοι ποροι πηγαινουν στην παραγωγη χρησιμων για την κοινωνια αγαθων; Για την ικανοποιηση των βασικων πρωτα αναγκων του πλανητη; Δεν χρειαζεται να γινουμε ολοι Κομμουνιστες για να συμφωνησουμε οτι δικαιωμα στην ζωη εχουν και τα παιδια και οι ανθρωποι κρατων υποαναπτυκτων και πως πρεπει να συμβαλουμε και για αυτους.
Χρειαζεται απλως να σκεφτουμε ποιο ανθρωπινα.

Είσαι πραγματικός χείμαρρος φίλε

Κάτσε να πιάσω μερικά από όσα λες...

Για το ότι η ιστορία διδάσκει καμιά απολύτως αντίρρηση. Φυσικά συχνά επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε για να επιβεβαιωθεί και όχι απλά ως διδαχή. Τα πράγματα είναι πολύ σύνθετα στον χώρο της παγκόσμιας οικονομίας και χρειάζεται η συνδρομή πάμπολων επιστημών και στρατιές από οικονομολόγους, τεχνοκράτες και γραφειοκράτες γενικά για να χαραχθεί και τελικά να εφαρμοστεί μακροοικονομικά. Τα συμφέροντα που κινούν τον κόσμο συχνά είναι τόσο ισχυρά, σκοτεινά και περίπλοκα που και η ιστορία και τα λάθη του παρελθόντος πάνε περίπατο

Το γνωρίζεις πως πολιτική και διπλωματία, άρα και εφαρμογή οικονομικής πολιτικής, δεν έχουν να κάνουν με το συναίσθημα ή το περί δικαίου αίσθημα και την ηθική αλλά κατευθύνονται ξεκάθαρα από το συμφέρον. Το συμφέρον μιας χώρας ή το κοινό συμφέρον συνασπισμού χωρών, οργανισμών, πολυεθνικών και φυσικά τραπεζικών ιδρυμάτων. Το πρώτο που μαθαίνει κανείς στην πράξη είναι πως προέχει 'το κοινό καλό' - η οικονομική ευρωστία και το συμφέρον της εταιρείας πάνω από το άτομο! Είναι αυτό που σου λένε σε οποιαδήποτε εταιρεία όταν πας πρώτη φορά σαν νεαρός εργαζόμενος 'εμείς επιβραβεύουμε την ομαδική δουλειά', 'είμαστε μια οικογένεια', η εταιρεία πάνω απ' όλα και άλλες τέτοιες χαριτωμένες κοινοτοπίες. Και όταν θέλουν να προσλάβουν νεότερους και με λιγότερες απολαβές μπορεί να σε πετάξουν και στο δρόμο σα στημένη λεμονόκουπα...

Και ο καπιταλισμός στην καθαρή του μορφή, αν και θεωρητικά δίνει κίνητρα, και ο σοσιαλισμός της πρώην ανατολικής Ευρώπης του παραπετάσματος δεν υπολογίζουν τη μονάδα, τον άνθρωπο. Είσαι αναλώσιμος. Επομένως είναι όπως αυτό που έλεγε ο Χριστός 'Είναι πιο εύκολο να περάσει η κάμηλος (το σχοινί όχι η καμήλα ) από το μάτι της βελόνας παρά να πάει ο πλούσιος στον παράδεισο', ή αλλιώς: Το να προωθήσει και να προασπίσει τις ανάγκες, την ζωή και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, ιδιαίτερα του φτωχού, του άπορου, του άστεγου, του ανάπηρου, του μετανάστη ή του κοινωνικά αποκλεισμένου, όλων των αναξιοπαθούντων είναι κάτι τρομερά δύσκολο ή απίθανο! Ακόμα και η Σουηδία βρίσκεται κοντά στο να κλείσει τα σύνορά της στους δύσμοιρους πρόσφυγες, και θα γίνει όταν αυτοί φτάσουν σε έναν αριθμό που οι σουηδική οικονομία δε θα μπορεί να εξυπηρετήσει.

Αν τα νούμερα δε βγαίνουν η κοινωνική πολιτική πάει περίπατο. Οι καιροί είναι δύσκολοι και ο διεθνής καπιταλισμός θέλει μονάδες που να καταναλώνουν ακατάπαυστα. Και κάθε μήνα βγαίνουν νεοι υπολογιστές, κινητά, τάμπλετς, αυτοκίνητα και δε συμμαζεύεται, όχι μόνο γιατί η τεχνολογία προχωρά με φρενήρεις ρυθμούς αλλά γιατί αν τα προϊόντα των πολυεθνικών δεν είναι 'μιας χρήσης' τότε δεν θα συνεχίσουν να πουλάνε χοντρά και με τον ανταγωνισμό που υπάρχει θα κλείσουν. Καπιταλισμός χωρίς απληστία, κέρδη και καταναλωτισμό, shop therapy το λένε, σα να λέμε κάνεις και μια ψυχοθεραπεία ψωνίζοντας, 2 σε 1, ξόδευε εσύ και μη σε νοιάζει, και δώστου πάρε καταναλωτικά δάνεια, πριν τη κρίση, και διακοποδάνεια, βαριόμουν μέχρι πριν 7 χρόνια να κλείνω το τηλέφωνο σε τέτοιες προσφορές, τους έλεγα 'μα αφού κάνω τακτικά κατάθεση στην τράπεζά σας γιατί να πάρω δάνειο και όχι τα λεφτά μου; Κορόιδο είμαι να πληρώνω τους τόκους;;;

Και μετά ήρθαν οι μέλισσες εεε η κρίση και τώρα κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους οι άνθρωποι. Άνθρωποι αφελείς ή άτυχοι πολύ που δεν φταίνε. Και κανείς δε μπορεί να κάνει κάτι ν' αλλάξει αυτή η κατάσταση. Και μιλάει ο ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας για το 2050 και το '60... Καλά κρασιά. Γι αυτό δε με βλέπεις να μιλάω για τα σημερινά χάλια της οικονομίας, γιατί δε μπορώ να αντέξω άλλο πια αυτή τη κατάσταση. Και δεν είμαι και αισιόδοξο άτομο, λέω κάθε πέρσι και καλύτερα φίλε Steve.

Αν έρθει ο κομμουνισμός, κι εγώ δεν τον γουστάρω. Θα μπορώ να συμπεριφέρομαι όπως σήμερα? Εννοώ δηλαδή ότι σήμερα είμαι άνεργος, αύριο θα θέλω να γίνω ταξιτζής. Μεθαύριο θα θέλω να ανοίξω περίπτερο. Θα θέλω να βοηθήσω το παιδί μου να σπουδάσει μια επιστήμη που αρέσει στο ίδιο. Γενικά θα μπορώ να κάνω τα ίδια πράγματα που κάνω σήμερα, στο πλαίσιο του νόμου πάντα.

???