-
Και δεν εκμεταλλεύονται και την υπεραξία των εργαζομένων τους, να τα λέμε αυτά
-
Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Τι με νοιάζουν αυτά σαν καταναλωτή είπαμε ?
Εχεις πολλούς άχρηστους --> Εχεις μεγάλα overheads --> Πουλάς ακριβότερα ή με μικρότερο περιθώριο κέρδους --> Σε τρώνε λάχανο.
Ειλικρινά το πιστεύεις αυτό;
Φυσικά -εκτός και αν πουλάς στο ΕΛ Δημόσιο, όπου τα κριτήρια είναι ενδεχομένως άλλα
Μην ξεχνάς ότι είχα επιχείρηση ενδεχομένως μεγαλύτερο διάστημα απ΄όσο έχεις εσύ, δεν έπεσα από τον Αρη. Και σαφέστατα δεν είχα ούτε έναν χαραμοφάη (όμως είχα αρκετούς καλοπληρωμένους, με τα δεδομένα της τότε εποχής, εργαζόμενους). Αλλά δεν πούλαγα στο Δημόσιο
-
Παραδειγματος χαρη Cosmote-Vodafone-Wind που κατα 95% προσφερουν ιδια τιμολογια εχουν και τον ιδιο βαθμο αποδοσης να υποθεσω.
Τους ιδιους κοπρητες εχουν μεσα ολοι; Τα ιδια λαμογια;
Ευτυχως περασαμε επιδερμικα και ειδαμε ποσο ωραια λειτουργουν και αυτες οι εταιρειες. Ποσους μιζαδορους εχουν μεσα. Ποσα τσιρακια των υπεργολαβων εχουν μεσα. Ποση μιζα πεφτει στην τιμολογηση εργων. Ποσες εταιρειες χωρις ιδιαιτερο λογο υπαρξης τρεφονται περιφερειακα κοκ...
ΥΓ Χριστουγεννα και Πασχα, εχανα απο δυο μερες για να μοιραζω τα δωρακια σε αυτους. Απο τον μικροτερο κρικο μεχρι τον μεγαλυτερο. Υπηρχαν και πιο ψηλα δωρα αλλα εκει τα εδιναν χερι με χερι οι ομοιοι.
-
Ο χρήστης nass έγραψε:
Και δεν εκμεταλλεύονται και την υπεραξία των εργαζομένων τους, να τα λέμε αυτάΜπορεί να μην έχουν καν εργαζομένους.
Φυσικά -εκτός και αν πουλάς στο ΕΛ Δημόσιο, όπου τα κριτήρια είναι ενδεχομένως άλλα
Δεν χρειάζεται να πουλάς στο δημόσιο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνεις λαμογιές. Από το να κλέβεις ελάχιστα αλλά συστηματικά (στην ποσότητα, ποιότητα, το κράτος, προμηθευτές κλπ), μέχρι να το πατάς τους εργαζομένους που δουλεύουν στο λαιμό. Στα γράφει παρακάτω και ο bibendum.
-
Δεν καταλαβαίνω που κολλάνε οι λαμογιές με το -κατά το 4ΤF- una faccia una razza IT-ΔΤ σε ό,τι αφορά το τάισμα άχρηστων, που είχα γράψει, αλλά δε βαριέσαι.
Αν εσύ δεν καταλαβαίνεις που κολλάει το 'έχω ιδιωτική επιχείρηση που δεν πουλάει στο Δημόσιο' με αυτό που έγραψα, και πάλι δε βαριέσαι.
-
Στο ότι κάνοντας λαμογιές μπορείς να συντηρείς αχρήστους (και για πολιτικούς λόγους), χωρίς να φαίνεσαι στην αγορά ως μη ανταγωνιστικός. Όπως είπε και ο Red Garland ο μόνος τρόπος είναι το auditing.
-
καλά θα ταν να ήταν ο κόσμος τόσο απλός αλλά δεν είναι.
Ο κόσμος δεν βλέπει μόνο την τιμή αλλά και την perceived ποιότητα/αξία του προϊόντος. Κάλλιστα μπορεί να έχεις 2 ολόιδια προϊόντα σε υποατομικό επίπεδο και στο ένα ο καταναλωτής να δέχεται να πληρώνει ένα premium επειδή νομίζει ότι είναι καλύτερο ή του προσδίδει μεγαλύτερη ωφέλεια ή επειδή μια ζωή αγόραζε αυτό η μάνα του που 'ξέρει'.Χώρια που ο καταναλωτής όταν αγοράζει ένα προϊόν δεν βλέπει τι γίνεται από πίσω. Το μεγάλο overhead θα το έβλεπε μόνο αν είχε εσωτερική πληροφόρηση. Η τιμή είναι output πολλών παραμέτρων και ως εκ τούτου άχρηστη για να καταλάβεις οτιδήποτε για το προϊόν ή την επιχείρηση.
-
Νόμιζα ότι θα ήταν σαφές ότι μιλάμε για το ΙΔΙΟ προϊόν, δηλαδή ίδια ποιότητα, και δεν θα χρειαζόταν να γράφουμε τα προφανή.
Τέλος πάντων, το μεγάλο overhead (= χαραμοφάηδες, μεταξύ άλλων) σαφώς και φαίνεται στην τιμή του προϊόντος (ή, σωστό αυτό, στην ποιότητά του πχ. αν το QA σου φωλαρμενίζει (= χαραμοφάηδες))
Τουλάχιστον στη δική μου εταιρεία φαινόταν, στη δική σου μπορεί να μη φαίνεται, μάλλον ζούσα σε απλούστερο κόσμο.
Το τι γίνεται από πίσω δεν ενδιαφέρει τον καταναλωτή, τον ενδιαφέρουν 2 πράγματα: ποιότητα και τιμή. Χέστηκε ο καταναλωτής αν το ίδιο που πριν το αγόραζε 10 ευρώ σήμερα το αγοράζει 12 επειδή προσέλαβες 2 παπάρες με 10 χιλιάρικα το μήνα. Αν βρει το ίδιο προϊόν 10 ευρώ από άλλον, που δεν έχει τους χαραμοφάηδες, θα πάει στον άλλον.Εκτός, είπαμε, αν πουλάς στο ΕΛ Δημόσιο.
-
Αυτό που σου λέω είναι πως υπάρχουν τρόποι να μην πάει 12 ούτε το δικό σου με τους χαραμοφάηδες. Επίσης, πολλές φορές ο αγοραστής πείθεται από άλλα πράγματα εκτός από την τιμή. Ειδικά για προϊόντα σχετικά μικρής αξίας, θα εκτιμήσει περισσότερο την εξυπηρέτηση, την διευκόλυνση και τις διαπροσωπικές σχέσεις παρά το να γλυτώσει 5% της τιμής. Αυτό είναι ακόμα πιο εκτενές στα γνωστά προϊόντα. Αν πουλάς στυλό BIC θα ξεπουλήσεις και ας είναι 10 λεπτά πιο ακριβά από τους πιο άγνωστους ανταγωνιστές τους.
-
Εγώ για ίδιο προϊόν μιλάω τόσην ώρα. Και όχι απλά ίδιο, ΟΛΟΙΔΙΟ εκτός από την ταμπέλα πάνω του.
Απλά σου λέω ότι ο καταναλωτής τρώει τα χ,ψ σκαλώματα τα οποία τον εμποδίζουν να δει την πραγματικότητα, εξ ού και ο όρος perceived ποιότητα και όχι σκέτο ποιότητα. Αυτά τα σκαλώματα μπορεί να τα εκμεταλλευτεί(ή να βολευτεί και να μην κάνει τίποτα για να αλλάξει) μια επιχείρηση ώστε να μη δουλεύει στο άριστο σημείο και να κρύβει την αναποτελεσματικότητά της.Αν ο κόσμος μπορούσε να ξεχωρίσει την ποιότητα και αν διαφορετικά brands ίδιου προϊόντος δίνανε την ίδια perceived αξία στον καταναλωτή δε θα υπήρχε μάρκετινγκ στον κόσμο.
Άσε που αυτός ο μηχανισμός (να βγαίνει ο άλλος από την αγορά μόνο επειδή έχει υψηλότερη τιμή και μόνο) που περιγράφεις έχει ως υπόθεση από πίσω την τέλεια και πλήρη πληροφόρηση. -
Ο χρήστης The Ace έγραψε:
...
Ένας, ΕΝΑΣ 'οικονομολόγος' που να έχει ακούσει την γ@#$@#νη καμπύλη Laffer δεν υπάρχει ?
Καμπυλη του Laffer και καμπυλη του laughter. Φυσικα υπαρχει συσχετιση μεταξυ του ρυθμου αυξησης των φορων και της εισροης φορολογικων εσοδων στο κρατικο ταμειο (αν ο φορολογικος συντελεστης ηταν 100% ,προφανως, τα φορολογικα εσοδα θα ηταν μηδενικα γιατι δεν θα υπηρχει καμια οικονομικη δραστηριοτητα αφου ΟΛΟ το εισοδημα θα αποδιδοταν σαν φορος στο κρατος ) ,αλλα η καμπυλη του Λαφφερ ειναι μονοδιαστατη (περιορισμος της φορολογιας με την προσδοκια της αυξησης της οικονομικης δραστηριοτητας) , ασαφης (ποιος ειναι αυτος ο 'ιδανικος' φορολογικος συντελεστης ?) και απλουστευτικη.
Υπαρχουν διαφοροι παραγοντες που επηρεαζουν το ποιος ειναι ο 'ιδανικος' φορολογικος συντελεστης που αντιστοιχει σε ενα μαξιμουμ εισροης φορολογικων εσοδων , οπως η αισθηση του ποσο δικαια κατανεμημενη ειναι η φορολογηση , το ποσο καλα χρησιμοποιει το κρατος τα χρηματα των φορολογουμενων , οι αντιληψεις περι αναδιανομης , η οικονομικη συγκυρια, καιταλοιπα- καιταλοιπα.Μπορεις να δεις τους φορολογικους συντελεστες στις σκανδιναβικες χωρες (επι σοσιαλδημοκρατικων κυβερνησεων) και τα ποσοστα των φορολογικων εσοδων προς το ΑΕΠ και να τα συγκρινεις με αυτα του UK επι Θατσερ.
Στα περι της καμπυλης του Λαφφερ αναφερομαι. Οχι στους φορους και τα μετρα που επιβαλει η κυβερνηση.
-
Τι ακριβώς γίνεται προσπάθεια ν' αποδειχθεί εδώ πέρα;
Ότι δεν πειράζει και τόσο πολύ τους πολίτες ένας αριθμός ανίκανων ή/και υπεράριθμων Δ.Υ., που μάλιστα έχει προσληφθεί παράνομα ή κατά 'προτεραιότητα', γιατί το ίδιο (ίσως) γίνεται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις;
Πριν αρχίσω την πλάκα, θα ήθελα να τα ξεκαθαρίσουμε αυτά τα πράγματα.
-
Αυτό κατάλαβες;
-
Τι να πω, εγώ διαβάζω ότι τα 'βύσματα του ΙΤ' είναι το ίδιο και χειρότερο με τα 'βύσματα του ΔΤ'.
Για τον πολίτη δηλαδή, αφού ο ΔΥ-βύσμα επιβαρύνει το ίδιο την τσέπη με τον ΙΥ-βύσμα. -
Επιβαρύνεται ο συνάδελφος του που είναι πολίτης κι αυτός. Και πολλές φορές υπάρχουν εργαζόμενοι μόνο στα χαρτιά για να κολλούνται ένσημα, κάτι που επιβαρύνει τον φορολογούμενο.
-
Ο χρήστης manosk έγραψε:
Τι να πω, εγώ διαβάζω ότι τα 'βύσματα του ΙΤ' είναι το ίδιο και χειρότερο με τα 'βύσματα του ΔΤ'.
Για τον πολίτη δηλαδή, αφού ο ΔΥ-βύσμα επιβαρύνει το ίδιο την τσέπη με τον ΙΥ-βύσμα.Οτι σχολιαζουμε οτι ειναι παντου σκατα δεν σου περασε δλδ απ το μυαλο;
-
Το ότι το 'παντού σκατά' είναι εξίσου λάθος και ισοπεδωτικό με το 'μαζί τα φάγαμε' πέρασε από το δικό σου ?
-
@REALZEUS
Κοίταξε να δεις, εγώ, ως αριστερός, υποστηρίζω με πάθος την ύπαρξη ενός αποτελεσματικού και ισχυρού κράτους για μια σειρά λόγων.Δεν δέχομαι να υπάρχουν βύσματα εκπαιδευτικοί στα δημόσια σχολεία ή βύσματα νοσηλευτές στα δημόσια νοσοκομεία, γιατί ο μη προνομιούχος πολίτης δεν έχει άλλη εναλλακτική για παιδεία και υγεία, πλην αυτών που τού προσφέρει το κράτος.
Δεν δέχομαι να υπάρχουν βύσματα σε προνοιακούς ή ελεγκτικούς φορείς, γιατί αυτοί οι φορείς λειτουργούν για την εφαρμογή του νόμου, που είναι το τελευταίο καταφύγιο του αδύναμου. Το βύσμα είναι εξ ορισμού εξαρτώμενο από κάποιον εξ ορισμού αλήτη, άρα εύκολα θα ικανοποιήσει τον αλήτη εις βάρος τίνος; Μα του αδύναμου φυσικά.
Δεν δέχομαι να βαφτίζεται η απατεωνιά 'αγωνιστικότητα' και το βόλεμα 'ιδεολογία', γιατί με αυτόν τον τρόπο ευτελίζονται ιδανικά που είναι αναγκαία για μια σοβαρή κοινωνία.
Όταν λοιπόν πετάγεται κάθε χωριάτης (με την κακή έννοια) και λέει ότι επειδή στην τάδε επιχείρηση τού κότσαραν με 10 χιλιάρικα έναν άσχετο Γενικό Διευθυντή, γιο του τάδε, άαααρα τι ασχολούμαστε τόσο με τα ίδια φαινόμενα στο κράτος, ε, ετοιμάζομαι για πλάκες.
-
nass ας το πουμε 'παντου' τοτε...
εχεις δικιο οτι ειναι ισοπεδωτικο ουτως η αλλως και προς τις δυο μεριες.
-
bibendum, θεωρώ ότι απάντησα και σ' εσένα παραπάνω.
ΔΝΤ - Η ζωή μετά... (το Μνημόνιο 3)