Μπορώ να σου πω λίγα λόγια για Αγγλία.
= Για να τα βρεις και να σε πάρουν είτε βρίσκεις κάποιον που ασχολείται με το θέμα και δείχνεις ενδιαφέρον (μπορεί να σε συστήσει φιλικός καθηγητής από το ελληνικό πανεπιστήμιο) είτε βρίσκεις αγγελίες στα διάφορα πανεπιστήμια και υποβάλεις. Οι πιο καλοί υποψήφιοι θα γίνουν shortlisted (προεπιλογή των καλύτερων) και θα κληθούν για συνέντευξη (interview). Αυτή μπορεί να είναι και μέσω Skype. Έχει σημασία να δείξεις ενδιαφέρον, ενθουσιασμό και όρεξη για δουλειά, οι γνώσεις είναι λιγότερο σημαντικές αφού θα σε εκπαιδεύσουν. Σίγουρα θα είναι πιο εύκολο αν έχεις κάνει μάστερ (MSc) σε σχετικό αντικείμενο μια και θα έχεις ξεπεράσει τη νοοτροπία, προσαρμογή στο σύστημά τους, τρόπους λειτουργίας και γραφειοκρατία.

• Στην Αγγλία θέλουν χαρτί αποδεικτικό της γλώσσας (εκτός αν έχεις σπουδάσει σε αγγλικό πανεπιστήμιο). Άλλοι, πχ Σουηδία, μάλλον βολεύονται με αγγλικά.
• Επίπεδο σπουδών και ενασχόλησης καμία σχέση με την part-time κατάσταση των ελληνικών διδακτορικών. Συνήθως έχεις πολύ καλή υποστήριξη σε κάθε σου βήμα.
• Προοπτικές ανάλογα με το αντικείμενο, την ικανότητά σου και την δικτύωσή σου που θα πετύχεις. Συχνά αν έχουν λεφτά και σε θέλουν για να συνεχίσεις μπορεί να σου κάνουν πρόταση να μείνεις σαν post doc (κανονική πληρωμή αλλά όχι μόνιμη εργασία). Θα πρέπει να έχεις αποδείξει την αξία σου αλλιώς γιατί να μην βάλουν κάποιον MSc ή PhD να το κάνει πιο φτηνά; Μετά αν θέλεις να ασχοληθείς με έρευνα θα κυνηγήσεις κάποια ακαδημαϊκή θέση.... Αλλιώς απλά χρησιμοποιείς το PhD σαν επιπλέον προσόν ή εξειδίκευση στον αγώνα σου στην αγορά εργασίας. Αλήθεια εσύ έχεις σκεφτεί για ποιο λόγο θέλεις να το κάνεις; Δεν είναι και υποχρεωτικό ξέρεις!
• Η δυσκολία προσαρμογής έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του καθενός, άλλοι βολεύονται ενώ άλλοι τα παρατάνε και γυρνάνε. Κάθε λαός έχει τις ιδιαιτερότητές του που καλό είναι να γνωρίσεις για να μπορέσεις να προσαρμοστείς και να γίνεις καλύτερα αποδεκτός. Οπότε την ελληνική κοινότητα να την κάνεις τι;; Πάντως υπάρχει παντού στις μεγάλες πόλεις στην Αγγλία. Σπάνια όμως θα βγεις ωφελημένος από την επαφή σου αυτή.
• Συνήθως ξεκινάς σαν MPhil (1-2 χρόνια) και αν δουν ότι τραβάς στην ανηφόρα δίνουν το οκ να γίνει PhD (3-4 χρόνια).
  Μπορείς να το κάνεις πληρώνοντας εσύ ή όχι. Αν το πληρώνεις εσύ θεωρείται λίγο ξεφτίλα.... δεύτερης διαλογής. Γενικά χορηγούνται grants (χορηγίες) για αυτά. Μερικές φορές πρέπει εσύ να τα κυνηγήσεις (γράφοντας προτάσεις και στέλνοντάς τες στους σχετικούς οργανισμού) άλλοτε είναι έτοιμα γιατί η ομάδα έχει ήδη καταφέρει να πάρει μεγάλο ποσό που καλύπτει πχ και 5 PhD οπότε αν γίνεις δεκτός τα παίρνεις.
  Μόνο οι Άγγλοι ή κάποιος που έχει μείνει 3 χρόνια έχει δικαίωμα στο φούλ ποσό (όσο είναι). Οι ευρωπαίοι παίρνουν μικρότερο ποσό που καλύπτει μόνο το εκπαιδευτικό μέρος και όχι και τα γενικά τους έξοδα (πχ διαμονή). Εντελώς τυχαία χθες είδα κάτι νούμερα, το φούλ ποσό για Άγγλο ήταν 15-18000 το χρόνο (δεν ξέρω αν ήταν για διαβίωση μόνο ή και για τη σχολή).
  Καλή τύχη!

Ο χρήστης onyx ! έγραψε:
Μπορώ να σου πω λίγα λόγια για Αγγλία.
= Για να τα βρεις και να σε πάρουν είτε βρίσκεις κάποιον που ασχολείται με το θέμα και δείχνεις ενδιαφέρον (μπορεί να σε συστήσει φιλικός καθηγητής από το ελληνικό πανεπιστήμιο) είτε βρίσκεις αγγελίες στα διάφορα πανεπιστήμια και υποβάλεις. Οι πιο καλοί υποψήφιοι θα γίνουν shortlisted (προεπιλογή των καλύτερων) και θα κληθούν για συνέντευξη (interview). Αυτή μπορεί να είναι και μέσω Skype. Έχει σημασία να δείξεις ενδιαφέρον, ενθουσιασμό και όρεξη για δουλειά, οι γνώσεις είναι λιγότερο σημαντικές αφού θα σε εκπαιδεύσουν. Σίγουρα θα είναι πιο εύκολο αν έχεις κάνει μάστερ (MSc) σε σχετικό αντικείμενο μια και θα έχεις ξεπεράσει τη νοοτροπία, προσαρμογή στο σύστημά τους, τρόπους λειτουργίας και γραφειοκρατία.

• Στην Αγγλία θέλουν χαρτί αποδεικτικό της γλώσσας (εκτός αν έχεις σπουδάσει σε αγγλικό πανεπιστήμιο). Άλλοι, πχ Σουηδία, μάλλον βολεύονται με αγγλικά.
• Επίπεδο σπουδών και ενασχόλησης καμία σχέση με την part-time κατάσταση των ελληνικών διδακτορικών. Συνήθως έχεις πολύ καλή υποστήριξη σε κάθε σου βήμα.
• Προοπτικές ανάλογα με το αντικείμενο, την ικανότητά σου και την δικτύωσή σου που θα πετύχεις. Συχνά αν έχουν λεφτά και σε θέλουν για να συνεχίσεις μπορεί να σου κάνουν πρόταση να μείνεις σαν post doc (κανονική πληρωμή αλλά όχι μόνιμη εργασία). Θα πρέπει να έχεις αποδείξει την αξία σου αλλιώς γιατί να μην βάλουν κάποιον MSc ή PhD να το κάνει πιο φτηνά; Μετά αν θέλεις να ασχοληθείς με έρευνα θα κυνηγήσεις κάποια ακαδημαϊκή θέση.... Αλλιώς απλά χρησιμοποιείς το PhD σαν επιπλέον προσόν ή εξειδίκευση στον αγώνα σου στην αγορά εργασίας. Αλήθεια εσύ έχεις σκεφτεί για ποιο λόγο θέλεις να το κάνεις; Δεν είναι και υποχρεωτικό ξέρεις!
• Η δυσκολία προσαρμογής έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του καθενός, άλλοι βολεύονται ενώ άλλοι τα παρατάνε και γυρνάνε. Κάθε λαός έχει τις ιδιαιτερότητές του που καλό είναι να γνωρίσεις για να μπορέσεις να προσαρμοστείς και να γίνεις καλύτερα αποδεκτός. Οπότε την ελληνική κοινότητα να την κάνεις τι;; Πάντως υπάρχει παντού στις μεγάλες πόλεις στην Αγγλία. Σπάνια όμως θα βγεις ωφελημένος από την επαφή σου αυτή.
• Συνήθως ξεκινάς σαν MPhil (1-2 χρόνια) και αν δουν ότι τραβάς στην ανηφόρα δίνουν το οκ να γίνει PhD (3-4 χρόνια).
  Μπορείς να το κάνεις πληρώνοντας εσύ ή όχι. Αν το πληρώνεις εσύ θεωρείται λίγο ξεφτίλα.... δεύτερης διαλογής. Γενικά χορηγούνται grants (χορηγίες) για αυτά. Μερικές φορές πρέπει εσύ να τα κυνηγήσεις (γράφοντας προτάσεις και στέλνοντάς τες στους σχετικούς οργανισμού) άλλοτε είναι έτοιμα γιατί η ομάδα έχει ήδη καταφέρει να πάρει μεγάλο ποσό που καλύπτει πχ και 5 PhD οπότε αν γίνεις δεκτός τα παίρνεις.
  Μόνο οι Άγγλοι ή κάποιος που έχει μείνει 3 χρόνια έχει δικαίωμα στο φούλ ποσό (όσο είναι). Οι ευρωπαίοι παίρνουν μικρότερο ποσό που καλύπτει μόνο το εκπαιδευτικό μέρος και όχι και τα γενικά τους έξοδα (πχ διαμονή). Εντελώς τυχαία χθες είδα κάτι νούμερα, το φούλ ποσό για Άγγλο ήταν 15-18000 το χρόνο (δεν ξέρω αν ήταν για διαβίωση μόνο ή και για τη σχολή).
  Καλή τύχη!

Το τελευταίο δεν ισχύει. Γνωρίζω πολλούς Έλληνες που είχαν κανονικότατη πλήρη υποτροφία. Ούτε επίσης ισχύει ότι θεωρείσαι β' διαλογής αν το διδακτορικό το πληρώνεις μόνος σου, ποιός σας τα είπε αυτά; Ελπίζω όχι τίποτα ψώνια που νομίζουν ότι πήραν υποτροφία επειδή είναι καλύτεροι απ'όλους τους άλλους. Κάθε πανεπιστήμιο βγάζει κάποιες θέσεις, τις οποίες ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ αλλά αυτός που θέλει ο καθηγητής. Κάποιος που πλήρωσε για να πάρει διδακτορικό σε ένα καλό πανεπιστήμιο επειδή δεν υπήρχαν διαθέσιμες υποτροφίες τη στιγμή της αίτησης ή επειδή ο καθηγητής τις είχε μοιράσει αλλού, δεν λαμβάνει λιγότερη υποστήριξη ούτε θεωρείται παρακατιανός. Υποτροφίες δίνει (λίγες) το κάθε πανεπιστήμιο από δικά του χρήματα και οι περισσότερες προέρχονται από πρότζεκτ που παίρνει ο καθηγητής. Ο φοιτητής δεν έχει να κυνηγήσει τίποτα πέρα ίσως από κάποια μικρά χρηματικά ποσά για ταξίδια ή επισκέψεις.

Αυτό που μετράει είναι να βρείς supervisor με @@ (πετυχημένο άνθρωπο με πρότζεκτ κ δημοσιεύσεις) και κατόπιν το πόσες δημοσιεύσεις θα έχεις βγάλει μέχρι το τέλος του διδακτορικού σου. Κρίνεσαι από την αξία σου και δοκιμάζεσαι συνεχώς. Τέλος, όλοι οι διδακτορικοί εγγράφονται για PhD και στον 1ο ή 2ο έτος πρέπει να παραδώσουν transfer report, αν δεν είναι ικανοποιητικό φεύγεις με MPhil. Μη γράφετε ότι να'ναι...

Ο χρήστης onyx! έγραψε:
Αλήθεια εσύ έχεις σκεφτεί για ποιο λόγο θέλεις να το κάνεις; Δεν είναι και υποχρεωτικό ξέρεις!

Πολύ σωστό! Πολλοί κάνουν διδακτορικό επειδή 'όλοι έχουν ένα χαρτί άρα εγώ να έχω δύο' ή επειδή θέλουν να αναβάλλουν την αναμέτρησή τους με 'θηρία' της ζωής 'εκεί έξω' πχ. εύρεση εργασίας, στρατός. Το διδακτορικό (ιδίως στο εξωτερικό πχ. ΗΠΑ) είναι σοβαρή δέσμευση και θέλει @@ δεν είναι πλάκα (προφανώς δεν υπαινίσσομαι τίποτα για τον kouliscd, γενικά μιλάω)

Και πολύ συχνά στην αγορά εργασίας το διδακτορικό αντιμετωπίζεται ως (α) 3-4 επιπλέον χρόνια εμπειρίας (β) overqualification. ΟΚ σίγουρα είναι θετικό από την πλευρά ότι αναλαμβάνεις ένα project και το φέρνεις σε πέρας με επιτυχία.

Προφανώς είναι απαραίτητο προσόν για ακαδημαϊκή ή ερευνητική καριέρα αλλά κατά τα λοιπά 'στην αγορά' δε νομίζω ότι μετράει και τόσο πολύ (πχ. ένα ΜΒΑ είναι σίγουρα χρησιμότερο για θέσεις στελεχών).

Ο χρήστης komis1 έγραψε:
Τέλος, όλοι οι διδακτορικοί εγγράφονται για PhD και στον 1ο ή 2ο έτος πρέπει να παραδώσουν transfer report, αν δεν είναι ικανοποιητικό φεύγεις με MPhil. Μη γράφετε ότι να'ναι...

Στην Αγγλία, γράφεσαι τον πρώτο χρόνο για MPhil και στον δεύτερο (αν έχεις να δείξεις κάτι) μεταφέρεσαι για PhD.

Επίσης, τα χρήματα είναι ίδια για Άγγλους/Ευρωπαίους, δηλαδή 13500/έτος + fees. Για internationals είναι περίπου τα μισά.

Το σημαντικότερο πάντως για μένα είναι άλλο:

Αλήθεια εσύ έχεις σκεφτεί για ποιο λόγο θέλεις να το κάνεις; Δεν είναι και υποχρεωτικό ξέρεις!

Εδώ που είμαι έχω δει αρκετά παιδιά να μην την παλεύουν και να τα παρατάνε. Αν δεν το θέλεις ΠΟΛΥ, μην μπεις καν στην διαδικασία.

Βέβαια, για να λέμε και τα καλά, όσα παιδιά έφυγαν από το γραφείο που βρίσκομαι είχαν βρει δουλειά πριν καν τελειώσουν την thesis τους. Αν αυτό λέει κάτι.

Επίσης, ένα ακόμα θετικό της Αγγλιάς είναι ότι στα 4 χρόνια το πολύ έχεις τελειώσει.

Αυτά!

Ενδιαφέροντα. Μια ερώτηση. Υπάρχει κανονισμός που ορίζει ότι πρέπει να έχεις και έναν αριθμό δημοσιεύσεων σε επιστημονικά περιοδικά για να πάρεις το PhD? Ορίζουν χαρακτηριστικά ποιότητας, impact factor, κλπ?

Jacob

Γενικά (στην Ελλάδα) υπάρχει μια τάση να απαιτούν τουλάχιστον 1-2 δημοσιεύσεις πρώτο ή το πολύ δεύτερο όνομα σε peer review περιοδικά από το διδακτορικό σου. Το τι και πως ποικίλλει και είναι θέμα ειδικού εσωτερικού κανονισμού του πανεπιστημίου ή άτυπης συμφωνίας εντός τμήματος ή των κρινόντων (επιβλέποντα, 3μελούς εισηγητικής και 7μελούς εξεταστικής επιτροπής).

Ο χρήστης kouliscd έγραψε:
Ο βασικός λόγος που με ενδιαφέρει το διδακτορικό είναι επειδή θα ήθελα να ακολουθήσω ερευνητική/ακαδημαϊκή καριέρα. Το να περάσω όλη μου τη ζωή στο πανεπιστήμιο είναι κάτι σαν παιδικό όνειρο.

Αυτό που λες μου θυμίζει το παιδικό όνειρο των περισσοτέρων 'θα γίνω αστροναύτης'. Δεν στο λέω ειρωνικά απλά αναρωτιέμαι αν ξέρεις τι παίζει στον χώρο και τι σε περιμένει. Και στο λέω με κάποια χρόνια προσωπικής εμπειρίας από μέσα...
Στην Ελλάδα το διδακτορικό στην καλύτερη περίπτωση δεν σου κοστίζει τίποτα. Συχνά πληρώνεις έξοδα ή δώρα (ή και δωροδοκία μερικές φορές βαρβάτη)... Οπότε έσοδα ούτε να το σκέφτεσαι (μπορεί να υπάρχουν αλλά πολύ δύσκολο). Το έχεις καταλάβει αυτό.
Στην Ελλάδα η οργανωμένη έρευνα είναι ανέκδοτο. Εννοώ σοβαρή έρευνα με αξία και διεθνή αναγνώριση. Και εννοώ και έρευνα σαν εργασία προς βιοπορισμό. Οι λίγες εξαιρέσεις (ευτυχώς υπάρχουν) επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Οπότε αν δεν έχεις τα κατάλληλα δόντια (αν τα είχες δε θα ρώταγες) και θέλεις πράγματι αυτό που λες πας έξω και μένεις έξω. Αφού κάνεις το PhD θα κυνηγήσεις θέσεις εργασίας κανονικές με πληρωμή σαν μεταδιδακτορικός ερευνητής (post doc) με στόχο όμως θέση ερευνητή ή ακαδημαϊκή. (στην Ελλάδα οι δύο αυτοί χώροι είναι πολύ ξεχωριστοί και στα μαχαίρια, έξω συνεργάζονται πιο αρμονικά). Για την καριέρα σου εκτός από τις δικές σου ικανότητες θα παίξει ρόλο το σε ποια ομάδα/μέρος θα βρεθείς. Οι γνωριμίες, δικτύωση και ήθος και η αναγνώριση του αρχηγού.
Αν γυρίσεις σε τέτοιο χώρο στην Ελλάδα θα το κάνεις μόνο αν

• έχεις αποτύχει έξω και θες να πιάσεις μια θέση με κύρος... πριν σε πάρουν χαμπάρι (αν και μπορεί να σε προτιμήσουν αν δούνε ότι δεν είσαι επικίνδυνος=ανταγωνιστικός)
• βαρέθηκες να δουλεύεις σκληρά και θέλεις να ξεκουραστείς και να ψαρεύεις παίρνοντας έναν γελοίο μισθό μέχρι τη σύνταξη
• σε κάνουν καθηγητή (α' βαθμίδας) αλλά με θετικό κλίμα (δηλαδή να σε ξέρουν και να σε θέλουν και όχι να αναγκαστούν να σε πάρουν λόγω πολλών προσόντων που θα έχεις) ή
• σε κάνουν καθηγητή όπως όπως αλλά έχεις κρατήσει επαφές και χορηγίες ώστε να συνεχίσεις την έρευνά σου και να σε έχουν ανάγκη οι άλλοι συνάδελφοι (θα σε παρακαλάνε για κανένα ψίχουλο ή να βοηθήσες τους δικούς τους).
• έχουν γίνει βαρβάτα και διεθνώς αναγνωρισμένα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
  Επαναλαμβάνω, ούτε να το σκεφτείς να γυρίσεις για λέκτορας ή επίκουρος καθηγητής παρά μόνο αν έχεις βρει τον τέλειο ηθικό εργατικό κλπ εκτός ρεαλιστικού κόσμου ακαδημαϊκό μέντορα και σε θέλει.... Α και να έχει επαρκή ισχύ και τόσα χρόνια μπροστά του μέχρι τη σύνταξη ώστε να προλάβει να σε κάνει τουλάχιστον αναπληρωτή.
  Περισσότερα αν θες με πμ για να μη βγαίνουμε πολύ εκτός θέματος.

Σχετικά με ολλανδία, αν τα πράγματα δεν αλλάξουν όπως ακούγεται το καθεστώς του διδακτορικού είναι πολύ καλό.
4 χρόνια, ο πρώτος είναι δοκιμαστικός, με μισθό από 1400 τον πρώτο έως 1700 τον τελευταίο καθαρά. Θεωρείσαι εργαζόμενος, οπότε απολαμβάνεις όλα τα προνόμια του δημόσιου τομέα

Η μόνη συμβουλή που θα δώσω, η οποία ειπώθηκε άλλωστε είναι να βρεις κάτι το οποίο πραγματικά σε ιντριγκάρει και επίσης να συνοδεύεται από έναν επιβλέποντα καθηγητή με τον οποίον να μπορεις να συνεννοείσαι.
Επίσης το διδακτορικό εδώ ΔΕΝ μπορείς να πεις ότι σε αποκόπτει απ την αγορά εργασίας, ή ότι σε κάνει overqualified. Παίζεις σε άλλες θέσεις και εκτιμάται όπως θα έπρεπε.

Αν χρειαστείς κάποια γνώμη επί συγκεκριμένου θέματος εδώ είμαστε να βοηθήσουμε

edit: σχετικά με τη γλώσσα: οι μόνες χώρες απ αυτές που φαντάζομαι οτι ψάχνεις να πας στις οποίες χωρίς την γνώση της γλώσσας τους θα έχεις θέμα είναι η Γαλλία και η Γερμανία (γερμανία με κάποια επιφύλαξη επειδή έχουν ανοιχτεί πολύ πλέον).

Προφανως αναλόγως του θέματος του διδακτορικού μπορεί να είναι από απαραίτητη έως αδιάφορη η γνώση.

Σε αυτά τα ενδιαφέροντα να προσθέσω ότι τώρα ο μισθός του επίκουρου στην Ελλάδα είναι περίπου 1450 ευρώ . Περιμένουν και κάποια περαιτέρω μείωση... Χρήματα για συνέδρια επίσης λίγο περιορισμένα.

Jacob

Ο χρήστης Jacob έγραψε:
Σε αυτά τα ενδιαφέροντα να προσθέσω ότι τώρα ο μισθός του επίκουρου στην Ελλάδα είναι περίπου 1450 ευρώ . Περιμένουν και κάποια περαιτέρω μείωση... Χρήματα για συνέδρια επίσης λίγο περιορισμένα.

Ναι τόσο έχει πάει (ανάλογα και με προϋπηρεσία) και με πτωτικές τάσεις. Από τους πιο ριγμένους οικονομικά κλάδους οι πανεπιστημιακοί. Και οι ερευνητές στις αντίστοιχες βαθμίδες παίρνουν ακόμα λιγότερα.
Σχετικά με τα συνέδρια έχει μοιραστεί εγκύκλιος που σφίγγει πολύ τα πράματα για τέτοια έξοδα.
Και πάντα για να μπορέσεις να λείψεις πρέπει να μην υπάρχουν υπηρεσιακές δυσκολίες, δηλαδή ο αφεντικός σου να μην πει ότι δεν μπορείς να φύγεις γιατί θα επηρεαστεί το έργο της έδρας του.... επειδή αυτός θέλει να συνεχίσει να κάθεται και να τα κάνεις εσύ όλα και πας να του χαλάσεις τη συνταγή! Για αυτό λέω αν γυρίσεις έλα σαν αναπληρωτής καθηγητής και πάνω.