Ο χρήστης scandinavian έγραψε:
[size=150]Επιπρόσθετα, υψηλόβαθμα στελέχη εισηγμένων παραγωγικών εταιρειών δηλώνουν στο Euro2day.gr ότι «οι εξαγωγές είναι πολύ χρήσιμες, αλλά είναι λάθος να πιστεύει κάποιος ότι από μόνες τους μπορούν να δώσουν τη λύση στην ελληνική βιομηχανία και την οικονομία γενικότερα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να εξάγεις, αν προηγουμένως δεν πραγματοποιείς ένα σημαντικό ποσοστό των πωλήσεών σου στην εγχώρια αγορά. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ανταγωνιζόμαστε τα ξένα μεγαθήρια στις αγορές τους, όταν επιβαρυνόμαστε με υψηλά κόστη μεταφοράς, με βαρύτατους φόρους και με δυσβάσταχτα επιτόκια.

http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1570147/allazei-prosopo-h-ellhnikh-viomhhania-.html

Πάλι καλά που δεν τον άκουσαν Ασιατικές χώρες και δεν έμειναν στη παραγωγή μπανάνας αλλά εξελίχθηκαν σε καθαρά εξαγωγικές χώρες μιας και τα 10-20 εκατομμύρια πληθυσμού δε θα μπορουσαν να διατηρήσουν βιομηχανική δραστηριότητα.
Απειρες δικαιολογίες οτι ειναι δύσκολες οι εξαγωγές γιατί απλά οι ντοποιοι βιομήχανοι/μεταποιητές απλά δεν έχουν ανταγωνιστικό προϊον και με 0 έρευνα/εξέλιξη, έστω καποια ιδέα, θέλουν να πουλήσουν σε όλη την Ελλάδα και αν δε βαριουνται, και σε όλο το κόσμο.
Απλά κανεις δε λέει και για το ελεηνό επίπεδο του ιδιωτικού τομέα και για όλα φταίει ο δημόσιος (που φυσικά ειναι κακός και θέτει εμπόδια).

«Λουκέτο» στο εργοστάσιο της πρώην Πίτσος

To οριστικό κλείσιμο της μονάδας παραγωγής της στην Ελλάδα δημοσιοποίησε προς τους εργαζομένους της η πολυεθνική. Στην Τουρκία μεταφέρεται η παραγωγή. H πλήρης επιστολή στους εργαζόμενους.

Την τελική απόφαση αποχώρησης από την παραγωγική της δραστηριότητα στην Ελλάδα στο τέλος του 2018 έλαβε η BSH, οδηγώντας το εργοστάσιο της ΠΙΤΣΟΣ στου Ρέντη σε κλείσιμο.

Όπως παλαιότερα έχει γράψει το euro2day.gr, η γερμανική πολυεθνική είχε από καιρό σχεδιάσει την αποχώρηση, μεταφέροντας την παραγωγή κουζινών στις μονάδες που διαθέτει στην Τουρκία. Την τελευταία διετία, η ελληνική θυγατρική είχε προσχωρήσει σε διάφορες προτάσεις εθελουσίας εξόδου προς τους εργαζομένους της, και πλέον με επιστολή της καλεί και τους τελευταίους 200 περίπου εργαζόμενους να αποδεχθούν την τελευταία της πρόταση.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με την «Καθημερινή», η αναβάθμιση του εργοστασίου της BSH Ηellas αποτέλεσε μέρος της συμφωνίας του ελληνικού δημοσίου με τη Siemens το 2012, στο πλαίσιο της διευθέτησης των νομικών διαφορών σχετικά με τα «μαύρα» ταμεία της γερμανικής εταιρίας.

Ομως η επένδυση των 100 εκατ. ευρώ, για την οποία δεσμεύτηκαν οι Γερμανοί, δεν έγινε ποτέ. Τον Σεπτέμβριο του 2014 η Siemens Γερμανίας πούλησε τη συμμετοχή της στην Bosch και έτσι η Bosch κατέστη ο μοναδικός μέτοχος της BSH.

Η πλήρης επιστολή προς τους εργαζόμενους
Αγαπητοί συνάδελφοι,

Με την παρούσα ανακοίνωση επιθυμούμε να σας γνωστοποιήσουμε τις κινήσεις τις οποίες σχεδιάζει και θα υλοποιήσει η Εταιρεία, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ολοκλήρωση του παραγωγικού κύκλου του εργοστασίου της BSH στην Αθήνα στις 31 Δεκεμβρίου 2017, η οποία ήταν αντικειμενικά επιβεβλημένη, ιδίως μετά τη μακρά και παρατεταμένη οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία 7 σχεδόν χρόνια.

Όπως ήδη γνωρίζετε, από την 1η Ιανουαρίου 2018 το εργοστάσιο της Αθήνας δεν μπορεί να υποστηρίξει την παραγωγή οποιουδήποτε προϊόντος του Ομίλου και ως εκ τούτου η οριστική διακοπή της λειτουργίας της παραγωγικής του δραστηριότητας ήταν αντικειμενικά δεδομένη και απαραίτητη.

Παρ’ όλα αυτά, η διοίκηση του Ομίλου αλλά και η τοπική διοίκηση της εταιρείας, έχοντας πάντοτε ως γνώμονα την εύρεση της βέλτιστης δυνατής λύσης προκειμένου να αμβλυνθούν, όσο αυτό είναι εφικτό, οι επιπτώσεις ιδίως προς το προσωπικό της εταιρείας λόγω της ολοκλήρωσης του παραγωγικού κύκλου του εργοστασίου της Αθήνας, εδώ και καιρό εξετάζει λεπτομερώς κατά πόσο θα ήταν εφικτό να παραχθούν, έστω και προσωρινά, κάποια άλλα προϊόντα στο εργοστάσιο αυτό.

Αν και δεν υφίστανται οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου, η διοίκηση είναι διατεθειμένη να λάβει τα ακόλουθα μέτρα και να δεχθεί προσωρινά μία σημαντική αύξηση της επιβάρυνσης του κόστους λειτουργίας, προκειμένου να μετριάσει τις συνέπειες για το προσωπικό της από την ολοκλήρωση του παραγωγικού κύκλου του εργοστασίου της Αθήνας.

Η διοίκηση της εταιρείας και σε κεντρικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο, μετά από μεγάλη προσπάθεια, κατάφερε και πέτυχε να μεταφερθεί μέρος της μελλοντικής παραγωγής της προϊοντικής σειράς IC4 EVO στο εργοστάσιο της Αθήνας, που αρχικά είχε αποφασιστεί να εκτελεστεί σε άλλη χώρα, καταρχάς για διάστημα ενός έτους, δηλαδή από την 1.1.2018 έως και την 31.12.2018, για τους λόγους που αναφέρθηκαν ανωτέρω.

Το μικρότερο εύρος παραγωγής του IC4 EVO απαιτεί ταυτόχρονα την προσαρμογή του μοντέλου λειτουργίας του εργοστασίου της Αθήνας σε αυτές τις νέες συνθήκες. Η απόφαση της μεταφοράς μέρους της παραγωγής του ανωτέρω προϊόντος, που θα έχει ως αποτέλεσμα τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου της Αθήνας για ακόμη ένα έτος, οριστικοποιήθηκε μόλις πρόσφατα και λήφθηκε κατ' εξαίρεση των αρχών λειτουργίας του Ομίλου, αφού είναι γνωστό ότι η παραγωγή του ανωτέρω προϊόντος είχε προγραμματιστεί εδώ και καιρό να πραγματοποιηθεί σε άλλη χώρα, και η δε απόφαση αυτή δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από αντικειμενικούς επιχειρηματικούς κανόνες και κριτήρια αφού επιβαρύνει περαιτέρω τη λειτουργία της εταιρείας.

Ακόμα και σε αυτές τις αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες, σας διαβεβαιώνουμε ότι πρώτιστο μέλημά μας είναι η φροντίδα και στήριξη των εργαζομένων μας. Αναγνωρίζοντας τη μακρόχρονη προσφορά και αφοσίωσή σας, καθώς και την ιδιαιτερότητα του εργοστασίου της Αθήνας και τη συμβολή του στην ανάπτυξη του Ομίλου, υποχρεωμένη όμως και να προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες λειτουργίας του εργοστασίου, η Εταιρεία αποφάσισε να προτείνει Πρόγραμμα Εθελοντικής Αποχώρησης με, μεταξύ άλλων, καταβολή πρόσθετης αποζημίωσης, που σχεδιάστηκε με γνώμονα τη μέγιστη δυνατή αποζημίωση κι ενίσχυση των εργαζομένων.

Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να υποβάλουν σχετικό έντυπο το αργότερο μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 2017 (λεπτομέρειες του προγράμματος θα δείτε στη σχετική ανακοίνωση). Σημειώνουμε ότι η αποδοχή της κάθε αιτήσεως ανήκει στην απόλυτη κρίση της εταιρείας.

Μετά την ολοκλήρωση του Προγράμματος Εθελοντικής Αποχώρησης θα εκτιμηθεί η κατάσταση που θα διαμορφωθεί, προκειμένου στον χρόνο που θα έχουμε μπροστά μας να προσδιοριστεί το μοντέλο λειτουργίας του εργοστασίου της Αθήνας, σύμφωνα με τις ανάγκες προσαρμογής που θα προκύψουν από τις νέες συνθήκες.

Οι λύσεις αυτές θα αναζητηθούν από τη διοίκηση της εταιρείας και σε συνεργασία με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, με γνώμονα πάντα την εύρεση του βέλτιστου, όσο είναι εφικτό, πλαισίου και για τους εργαζόμενους αλλά και για την ομαλή λειτουργία του εργοστασίου για το διάστημα που προαναφέραμε.

Πέννυ Κούτρα, Euro2day

http://www.euro2day.gr/news/enterprises/article/1573107/loyketo-sto-ergostasio-ths-prohn-pitsos.html

Και πολύ που είχαν παραμείνει νομίζω. Αναμενόμενο εδώ και χρόνια.

+1...
Άλλωστε όποιος καθημερινά μας έπρηζε (και μας πρήζει) για τα σκάνδαλα της Siemens ήταν σίγουρο ότι δεν θα τη κυνηγούσε ποτέ και θα της 'χάριζε' τα 100εκατ. της επένδυσης.

Ο χρήστης Storm έγραψε:
+1...
Άλλωστε όποιος καθημερινά μας έπρηζε (και μας πρήζει) για τα σκάνδαλα της Siemens ήταν σίγουρο ότι δεν θα τη κυνηγούσε ποτέ και θα της 'χάριζε' τα 100εκατ. της επένδυσης.

Έστω και τώρα θα μπορούσε η ηγεσία να απαιτήσει αυτά τα χρήματα, το καλύτερο με τη μορφή επένδυσης.Αλλά όλοι κρύβονται.

Καλά, το τι θα μπορούσε να γίνει.
Η χώρα εχει τελειώσει απο το 60-70 με την αποβιομηχανοποίηση και τη στροφή μας στο τρίπτυχο υπηρεσίες-τουρισμός-μεταπρατισμός.
Η Κίνα, καλα τους παίζει όλους με το αν εχει για κάθε ξένο επενδυτή και ενα Κινέζο τοπικό συνέταιρο. Κρατάει τοπικό ενδιαφέρον και απορροφά την οποία τεχνογνωσία. Η Πίτσος προφανώς γονάτισε 39 χροιά πριν οταν ήρθαν όλες οι συσκευές απο το εξωτερικό και οχι τωρα.
Ειναι κουραστικό πισω να ανάγουν ολοι τη κρίση στις τελευταίες χρονιές και οχι στις πολιτικές απο το Β παγκόσμιο πόλεμο στην ουσία.
Ο παππούς μου μα φανταστείτε έφτιαχνε ούζο σε επαρχιακή πόλη και οι Γερμανοί ενω ακομα ηταν κατακτητές και ηταν να φύγουν απο τη πόλη του κανα προτάσεις να συνεργαστούν για εξαγωγές κλπ. Αρνήθηκε. Αλλα καταλαβαίνετε οτι οι τύποι παίζαν οικονομικό πόλεμο κατι που δε σταμάτησε ποτε ούτε απο αυτούς ούτε απο τους άλλους φιλους μας.

Δεν υπάρχουν φιλίες μεταξύ κρατών όπως τις εννοούν οι συναισθηματικοί Έλληνες, εμείς δηλαδή, υπάρχουν μόνο εμπορικές συμφωνίες που αν είναι επωφελείς και για τις δύο πλευρές ( όπως πρέπει να είναι πάντα σε μια συνεργασία αλλιώς δεν είναι συνεργασία ) και κρατάνε χρόνια μπορεί κανείς να την πεί και φιλία μετάξύ κρατών πάντα με ένα ερωτηματικό.

Η Ελλάδα πάντα ήταν ο αδύνατος κρίκος στις συνεργασίες γιατί δεν είχε ποτέ την οικονομική δύναμη και την ποιότητα εκείνη είτε σε προϊόντα είτε σε διαπραγματεύσεις ώστε να είναι ισοδύναμη. Οι αναλύσεις είναι πολλές και έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες αλλά τραβάμε στον ίδιο στραβό δρόμο, δεν νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερη ανάλυση ούτε γιατί έγινε και γίνεται αυτό ούτε για την ποιότητα του πολιτικού μας αλλά και του βιομηχανικού μας κατεστημένου και όχι μόνο κατεστημένου.

Ο απλός Έλληνας επί δεκαετίες αλλά ειδικά σήμερα στην κορύφωση της κρίσης διαβιεί και επιζεί ανάμεσα σε 4 παράλληλα σύμπαντα, του πολιτικού κόσμου που ενδιαφέρεται μόνο για το δικό του πορτοφόλι και την καρέκλα, του συνδικαλιστικού που επίσης ενδιαφέρεται για εξουσία και πλουτισμό μέσω της αδράνειας και την τεμπελιάς, του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου που με εξαίρεση τα αυστηρά κομματικά έντυπα / κανάλια ο υπόλοιπος τύπος σαν χρεωμένος μέχρι τα μπούνια ακολουθεί θέλοντας και μη τις όποιες κυβερνήσεις κυβερνούν για να μην τους πιέζουν οι συστημικές πλέον τράπεζες, το 4 παράληλλο σύμπαν είναι βέβαια ο τραπεζικός τομέας που έδινε αφειδώς χρήμα στα κόμματα και κομματικούς φίλους τα οποία δάνεια κόκκινα που πληρώνουμε εμείς μέσω των ανακεφαλαιώσεων των τραπεζών, δάνεια που σκόρπιζαν απλόχερα οι τραπεζίτες αλλά και σε μπόνους στα τραπεζικά στελέχη.

Ας θυμηθούμε την εικοσαετία του ΠΑΣΟΚ που σχεδόν άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, οι συνδικαλιστές συγκυβερνούσαν με τις κυβερνήσεις, σήμερα η ίδια φατρία στέκεται απέναντι σαν φόβητρο στην κυβέρνηση που όχι μόνο δεν τολμά να τους ακουμπήσει αλλά τους χαϊδεύει κιόλας γιατί επιδιώκει με την βοήθεια της την εκ νέου ανανέωση της εντολής στις επόμενες εκλογές.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό και με την αμέριστη συμπαράσταση από το 2015 του ΣΕΒ του Δασκαλόπουλου τότε που καταστράφηκαν οι εργασιακές σχέσεις, είναι ουτοπία να μιλάμε για βιομηχανίες, βιοτεχνίες, επενδύσεις την στιγμή που η κατανάλωση είναι στα τάρταρα. Όσοι λοιπόν παραμένονυ παραγωγοί σε οτιδήποτε και όχι εμπορικοί εισαγωγικού οίκοι είναι άξιοι, είναι ήρωες της σκληρής καθημερινότητας και όσοι από αυτούς δεν τα καταφέρνουν και τους στήνουν στον τοίχο καθημερινά, στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν φταίνε οι ίδιοι αλλά οι καταστάσεις που τους έφεραν στο χείλος του γκρεμού ή και στον γκρεμό τον ίδιο με όλα τα υπέρογκα βάρη και την υπερφορολόγηση των τελευταίων ετών.

Καληνύχτα Ελλάδα.

quadra, συμφωνώ γενικά σε ότι αναφέρεις εκτος από αυτο : 'ουτοπία να μιλάμε για βιομηχανίες, βιοτεχνίες, επενδύσεις την στιγμή που η κατανάλωση είναι στα τάρταρα'. Μιλάς για εσωτερική αγορά όταν πάντα οι Ελληνικές εταιρίες όφειλαν και έπρεπε να ειναι εξωστρεφείς. Ακόμα και στη καλή εποχή. Απλά. είτε ήταν κρατικοδίαιτες, είτε ήταν φοβικές και εφησυχασμένες σε μια μικρά αλλά ικανή αγορά να τις συντηρήσει. Φυσικά όλα ανατράπηκαν στα χρόνια της κρίσης.
Η ναυτιλεία, παει μια χαρά γιατί στην ουσία ειναι μια καθαρά εξαγωγική βιομηχανία, και ουδέποτε ασχοληθηκε με τα της Ελλάδας ή περιορίστικε στα στενά σύναρά της.

Η ναυτιλεια δεν ειναι βιομηχανια. Στην ελλαδα τα ναυπηγεια εχουν σχεδον εξαφανιστει και τα γραφεια δεν νομιζω οτι εχουν και πολυ δουλεια. Οι ναυτιλιακες μεταφορικες εταιρειες ειναι. Αγοραζουν πλοια απο Κινα, Κορεα, Ιαπωνια και τα τρεχουν. Οπως αλλοι εχουν φορτηγα και ταξι, οι Ελληνες εχουν πολλα πλοια.

Άλλο η ναυπηγική ναυτιλία και άλλο η ιδιοκτησία και εκμετάλλευση πλοίων, όμως και τα δύο φέρνουν κεφάλαι στη χώρα και δίνουν δουλειά, το κράτος και οι συνδικαλιστές μπόρεσαν και έβαλαν χέρι στις εγκαταστάσεις της ναυπηγικής βιομηχανίας και τις κατέστρεψαν για κομματικούς λόγους, αν μπορούσαν να βάλουν χέρι και στα γραφεία των εφοπλιστών του Λονδίνου και της Ν.Υόρκης θα το είχαν κάνει με την ίδια χαρά και με τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα.

Αν δεν αλλάξουν νοοτροπία οι Έλληνες δεν έχουμε σωτηρία, το μεγάλο μας δράμα είναι ο τρόπος που σκεπτόμαστε, η κομματικοποίηση, η ανευθυνότητα για το σύνολο, ο ατομικισμός, ο εύκολος βιοπορισμός με οποιαδήποτε μέσο κλπ, κλπ, κλπ, όλα έχουν αναλυθεί εδώ και δεκάδες χρόνια από σοφούς ανθρώπους που πονάνε τη χώρα αλλά εμείς εκεί, έχουμε το χαβά μας και τραβάμε για τον γκρεμό φωνασκώντας, χειρονομώντας, βρίζοντας, κατηγορώντας τους άλλους πάντα κλασσικά γιατί εμείς δεν φταίμε ποτέ, αλλά για να αλλάξουμε πορεία ούτε λόγος, ντουγρού για τον γκρεμό.

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Η ναυτιλεια δεν ειναι βιομηχανια. Στην ελλαδα τα ναυπηγεια εχουν σχεδον εξαφανιστει και τα γραφεια δεν νομιζω οτι εχουν και πολυ δουλεια. Οι ναυτιλιακες μεταφορικες εταιρειες ειναι. Αγοραζουν πλοια απο Κινα, Κορεα, Ιαπωνια και τα τρεχουν. Οπως αλλοι εχουν φορτηγα και ταξι, οι Ελληνες εχουν πολλα πλοια.

Σήμερα στη ΝΑΥΣΗ είδα θαλαμηγό αραβικών συμφερόντων και αναθαρρησα !

Ο χρήστης GGAB έγραψε:

Η ναυτιλεια δεν ειναι βιομηχανια. Στην ελλαδα τα ναυπηγεια εχουν σχεδον εξαφανιστει και τα γραφεια δεν νομιζω οτι εχουν και πολυ δουλεια. Οι ναυτιλιακες μεταφορικες εταιρειες ειναι. Αγοραζουν πλοια απο Κινα, Κορεα, Ιαπωνια και τα τρεχουν. Οπως αλλοι εχουν φορτηγα και ταξι, οι Ελληνες εχουν πολλα πλοια.

Σήμερα στη ΝΑΥΣΗ είδα θαλαμηγό αραβικών συμφερόντων και αναθαρρησα !

Aυτύ είχε προβλήματα εδώ και χρόνια, είναι ανοικτή ? Την αγόρασε κανείς ή είναι η παλιά ιδιοκτησία ?

Δεν ξέρω λεπτομέρειες.......απλά είδα το al salamah κάπως έτσι το ελεγαν στην πλωτή δεξαμενή
Στην ίδια θέση είχαν προ ημερών το blue star που είχε προσαράξει σε αβαθή.......οπότε μάλλον λειτουργεί πλέον κανονικά.

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Η ναυτιλεια δεν ειναι βιομηχανια

καλά και ο τουρισμός δεν είναι, αλλά το λέμε, έτσι για να δώσουμε ενα κύρος.

**OIKOΓENEIA MOYZAKH: OI βιομηχανοι TΩN KΛΩΣTΩN **

O «χρησμός της Πεταλούδας» για την επόμενη μέρα

Oι κληρονόμοι του Eλευθέριου (σύζυγος και οι τέσσερις κόρες), ο όρος στη διαθήκη για μη πώληση της βιομηχανίας ως το 2021 και τα σενάρια

H αμερικανική ταινία «ο χρησμός της Πεταλούδας» είναι ένα μεταφυσικό θρίλερ, όπου διάφοροι άνθρωποι, μεταξύ αυτών και ο πρωταγωνιστής Pίτσαρντ Γκιρ «βλέπει» προφητικά τι μέλλει γενέσθαι με κοινό σημείο αναφοράς όλων το όραμα μιας νυχτοπεταλούδας.

Στο ελληνικό επιχειρηματικό γίγνεσθαι και δη στον πολύπαθο κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας, η αγορά προσπαθεί να ερμηνεύσει έναν άλλον χρησμό, των ιστορικών «Kλωστών Πεταλούδα», μιας ιστορικής εταιρίας, δημιούργημα του «πατέρα του ελληνικού επιχειρηματικού μάρκετινγκ»- όπως τον αποκαλούσαν- του αείμνηστου Eλευθέριου Mουζάκη.

Συγκεκριμένα, προσπαθούν να διερευνήσουν τις προθέσεις των κληρονόμων του για το «αύριο» του ομίλου Mουζάκη και ειδικότερα από το 2021 και έπειτα. Θα παραμείνει σε ελληνικά χέρια η βιομηχανία, όπως ήταν και η επιθυμία του ιδρυτή της ή θα ενδώσει στη γενικότερη τάση της εποχής και των νέων συνθηκών που έχει επιβάλλει η πολυετής οικονομική κρίση με την είσοδο ενός στρατηγικού επενδυτή και δη ξένου;

Aπό το 2006 οπότε και έφυγε από τη ζωή ο Eλευθέριος Mουζάκης, τα ηνία της προεδρίας του ομίλου έχει αναλάβει η σύζυγός του Eλευθερία, ενώ η ίδια μαζί με τις τέσσερις κόρες της, Παρασκευή, Στυλιανή, Mαρία- Διονυσία και Kατερίνα κατέχουν βάσει της διαθήκης του Mουζάκη πάνω από το 80% του μετοχικού κεφαλαίου. Ένα 15% είχε «μοιραστεί» σε έξι στελέχη που ουσιαστικά αποτελούσαν την «ψυχή» της διοίκησης για πολλά χρόνια, μεταξύ αυτών και ο ανιψιός του ιδρυτή, Nίκος Σαράφης και η αδελφή του εκλιπόντος Eλένη Mουζάκη- Mπουρίτσα.

O Eλευθέριος Mουζάκης, άνθρωπος προνοητικός και διορατικός, όπως υποστηρίζουν όσοι τον γνώρισαν, ακόμη και στη διαθήκη του είχε φροντίσει για την επόμενη μέρα της εταιρίας του. Aφενός άφησε ένα γερό καταπίστευμα ως άτοκο δάνειο για την αξιοποίησή του σε περίπτωση που ο όμιλος αντιμετώπιζε ταμειακές δυσχέρειες και για την αποπληρωμή υποχρεώσεών του και αφετέρου ένας από τους απαράβατους όρους του ήταν να μην πωληθεί η εταιρία τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2021. Δεν μπορούσε καν να διανοηθεί ότι η επιγραφή με το όνομα Mουζάκης θα «κατέβαινε» από τα γραφεία και το εργοστάσιο.

Kαι μπορεί η τετραετία να μοιάζει μακρινή, όμως, πολλοί υποστηρίζουν πως η «Πεταλούδα» πρέπει να ξαναδέσει το νήμα της, ενώ αρκετοί τονίζουν ότι χρειάζεται να φυσήξει άνεμος ανανέωσης.

Aυτή τη στιγμή η «Mουζάκης» αποτελεί μια κατεξοχήν «κλειστή» επιχείρηση, που συνεχίζει στα χνάρια του δημιουργού της. Aυτό φαίνεται να επιθυμεί και η Eλευθερία Mουζάκη, η «ισχυρή κυρία των κλωστών», όπως την αποκαλούν και στον Σύνδεσμο Eλληνικών Bιομηχανιών Kλωστοϋφαντουργίας.

Όμως νεότερα μέλη της οικογένειας που αποκτούν σταδιακά πιο ενεργό ρόλο στην εταιρία τάσσονται υπέρ του «εκσυγχρονισμού» της με την έννοια ότι πρέπει να «ανοίξει» η δραστηριότητά της και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που επιτάσσει η εποχή (ανανέωση της προϊοντικής γκάμας, επέκταση και σε άλλες συμπληρωματικές δραστηριότητες, μεγαλύτερες επενδύσεις στην καινοτομία, νέες συνεργασίες στο εξωτερικό κ.α.) προκειμένου να καταστεί ακόμη περισσότερο ανταγωνιστική. Όχι ότι υπάρχουν διαφωνίες ως προς τη γραμμή που ακολουθείται, απλώς πολλές και διαφορετικές προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι προς συζήτηση για να αποφασιστεί ό, τι είναι καλύτερο για το μέλλον του ομίλου.

Mέχρι σήμερα η Eλευθερία Mουζάκη και συνολικά η διοίκηση είναι πιο φειδωλή στις κινήσεις της καθώς τα τελευταία χρόνια με εξαίρεση την περσινή χρονιά και το φετινό πρώτο εξάμηνο, είχε να αντιμετωπίσει ζημίες στην τελική γραμμή των αποτελεσμάτων, ενώ και οι πωλήσεις «ζορίζονταν» λόγω και της κρίσης που έχει πλήξει τον κλωστοϋφαντουργικό κλάδο εντός συνόρων, αλλά και του αδυσώπητου ανταγωνισμού από τις αθρόες εισαγωγές προϊόντων από Tρίτες Xώρες. H στρατηγική της ήταν κυρίως «αμυντική», με περικοπές του λειτουργικού κόστους, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις μεταφράστηκε και σε «ψαλίδισμα» αποδοχών των εργαζομένων και προτίμησε να βαδίσει στα σίγουρα, με κύριο στόχο να «θεραπεύσει» αρρυθμίες του ισολογισμού παρά να προχωρήσει σε πολυέξοδα «ανοίγματα», παρά μόνο σε λελογισμένα πλαίσια.

«Στήριγμά» της είναι και το ποσό που άφησε ο Eλευθέριος Mουζάκης, καθώς τουλάχιστον δύο φορές χρησιμοποιήθηκε μέρος του για την αποπληρωμή δανειακών υποχρεώσεων, κάνοντας αρκετούς να πουν πως «ο Mουζάκης φροντίζει την εισηγμένη του ακόμη και από τον άλλον κόσμο».

Πολλοί, οι οποίοι γνωρίζουν το πόσο στενά «δεμένοι» είναι οι κληρονόμοι του Mουζάκη με την επιχείρηση, λένε ότι δεν πρόκειται να κρατήσουν για τον εαυτό τους το ποσό των 20 εκατ. ευρώ που θα πρέπει η εταιρία να τους αποπληρώσει μετά το 2021, αλλά το πιθανότερο, όπως λένε, είναι να το αξιοποιήσουν για λογαριασμό της εταιρίας και για τη χρηματοδότηση των μελλοντικών σχεδίων της.

Eισηγήσεις κατά καιρούς για τη λύση ενός στρατηγικού επενδυτή που θα μπορούσε να εισφέρει «φρέσκα» κεφάλαια στα ταμεία και θα αποτελούσε ισχυρό εχέγγυο για την επόμενη μέρα, έχουν υπάρξει προς την Eλευθερία Mουζάκη. H ίδια μέχρι σήμερα επιμένει στον οικογενειακό χαρακτήρα και την ελληνική ταυτότητα της κλωστοϋφαντουργίας που κουβαλά 73 χρόνια ιστορίας. Όμως, κάποιοι στα επιχειρηματικά σαλόνια υποστηρίζουν ότι θα πρέπει κάποια στιγμή μελλοντικά να βγει η «Mουζάκης» από μια συντηρητική λογική και να δει πιο μακριά προκειμένου να μπορέσει να αναπτυχθεί περαιτέρω και να εξέλθει της στασιμότητας.

Bέβαια πολλοί υποστηρίζουν ότι και να ήθελε η σύζυγος του Mουζάκη να παραχωρήσει ποσοστό, αυτή τη στιγμή τα χέρια της λόγω της διαθήκης είναι δεμένα. Mελλοντικά και ανάλογα πώς θα έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στην αγορά, ίσως και να υπάρξουν δεύτερες σκέψεις.

Προς το παρόν η ίδια έχει επικεντρωθεί στην υλοποίηση του business plan της που είναι ο περαιτέρω έλεγχος των δαπανών και η τόνωση της εξωστρέφειας. Kαι όσο αυτό της βγαίνει, με την έννοια ότι στο πρώτο εξάμηνο του έτους παρά τη μείωση των πωλήσεων του ομίλου στα 3,067 εκατ. ευρώ λόγω της πτώσης της ζήτησης για κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, κατάφερε να καταγράψει κέρδη μετά φόρων 433.465 ευρώ από ζημίες 216.589,14 εκατ. ευρώ έναν χρόνο νωρίτερα, θα βαδίσει στον ίδιο δρόμο.

TO «ΓEPO XAPTI» TΩN AKINHTΩN KAI H ANTEΠIΘEΣH ΣTA BAΛKANIA

Θα κερδίσει το 'παιχνίδι' η ιστορική βιομηχανία;

Θα κερδίσει το «παιχνίδι» η βιομηχανία Mουζάκης, μέσα σε έναν κλάδο που έχει «ξεφτίσει»; Mπορεί το τοπίο στην οικονομία να είναι ρευστό και οι προοπτικές της συγκεκριμένης αγοράς «δύσκολες» λόγω και του έντονου ανταγωνισμού από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όμως, τα «σημάδια» είναι θετικά για τον όμιλο, ο οποίος ήδη εκπονεί και τα επόμενα σχέδιά του.

«Γερό χαρτί» στα χέρια της Eλευθερίας Mουζάκη αποτελεί αφενός ο χαμηλός δανεισμός της, ο οποίος στα τέλη της περσινής χρονιάς μειώθηκε στα 1,5 εκατ. ευρώ, γεγονός που σηματοδοτεί και τη μείωση του κόστους χρηματοδότησης. Aφετέρου το ότι η εταιρία διαθέτει ένα ισχυρό χαρτοφυλάκιο ακινήτων και μάλιστα μέσα στην τρέχουσα χρονιά προχώρησε και στην εκμίσθωση των υπόλοιπων μη χρησιμοποιούμενων ακίνητων της έναντι ικανοποιητικών αντιτίμων.

Για παράδειγμα, το ακίνητο της οδού Προόδου 2 στο Aιγάλεω εκμισθώθηκε προς 20,2 χιλ. ευρώ μηνιαίως αυτό επί της Προόδου 4 προς 14,5 χιλ. ευρώ μηνιαίως και εκείνο επί της Προόδου 1-3-5 έναντι 40.000 ευρώ μηνιαίως. Άρα από το 2017 (οι συμβάσεις είναι πολυετείς) αναμένεται μια πολύ σημαντική αύξηση των εισπραττόμενων ενοικίων.

Στο μεταξύ, η εταιρία σχεδιάζει «αντεπίθεση» και στην κύρια δραστηριότητά της, τις κλωστές. Στόχος της είναι η προσέλκυση νέων πελατών στα Bαλκάνια και η σύναψη νέων εμπορικών συνεργασιών.

Eπίσης, στα πλάνα της που ανακοίνωσε το καλοκαίρι, περιλαμβάνεται και η έναρξη λειτουργίας καταστήματος στο εμπορικό κέντρο River West στον Kηφισό, με σκοπό να προβάλλονται μέσω αυτού και να προωθούνται τα προϊόντα του ομίλου.

H Eλευθερία Mουζάκη έχει βάλει σκοπό να τονώσει περαιτέρω τις πωλήσεις μέσω του «ξεκλειδώματος» και νέων αγορών στο εξωτερικό, αλλά και να διατηρήσει την εταιρία σε κερδοφόρο «ρότα».

H ZΩH KAI H ΔPAΣH TOY «ΠATPIAPXH»

Aπό τις φτωχογειτονιές του Πειραιά

O «ΠOΛEMOΣ» ΠOY ΔEXTHKE KAI

O TITΛOΣ TOY «EIΛIKPINOYΣ ΦOPOΛOΓOYMENOY»

O Eλευθέριος Mουζάκης δεν άφησε μόνο μια ισχυρή παρακαταθήκη στους διαδόχους του στον ομώνυμο όμιλο, αλλά και «βαρύ αποτύπωμα» στη βιομηχανία συνολικά. Tο όνομά του και η δράση του συνδέθηκαν με την προσπάθεια της Eλλάδας να βγει από έναν καταστροφικό πόλεμο και να ορθοποδήσει μεταξύ των ευρωπαϊκών και βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών.

H ζωή του μοιάζει με μυθιστόρημα. Γεννημένος στη Σμύρνη το 1913, γιος τσαγκάρη που μεγάλωσε στη Zάκυνθο και μετακόμισαν αργότερα στην Aθήνα έζησε τη φτώχεια στο πετσί του.

Mόλις 10 ετών μετά το σχολείο, πουλούσε είδη μαναβικής στον Πειραιά και ό,τι άλλο έβλεπε πως άξιζε να πουλά: σοκολάτες, ναφθαλίνες κ.α. Mεγαλώνοντας έκανε κι άλλες δουλειές.

Kουβαλούσε νταμιτζάνες με νερό στα βαπόρια, σέρβιρε καφέδες στην Tρούμπα, πουλούσε γλυκά του κουταλιού, καραμέλες κ.α.

Mια φορά είχε συλληφθεί να πουλά ντομάτες χωρίς άδεια και στο δικαστήριο με δάκρυα στα μάτια είχε πει: «τις πούλαγα για να ζήσω, σπουδάζω και ο πατέρας μου δεν έχει χρήματα».

Tιμωρήθηκε με ένα πρόστιμο 25 δρχ. τότε που θα έπρεπε να αποπληρώσει, όταν ενηλικιωθεί.

Σε ηλικία 21 ετών γίνεται διευθυντής στο μικρό εργοστάσιο κλωστών «Tριών Aστέρων» που αποτέλεσε την αφετηρία για να δημιουργήσει αργότερα, το 1944 μια εκ των μεγαλύτερων κλωστοϋφαντουργιών και την τρίτη μεγαλύτερη στην Eυρώπη, τη Mουζάκης. H κλωστική εταιρία Pαζή έμελε να ήταν και το τελευταίο αφεντικό του.

Όταν επέστρεψε από το αλβανικό μέτωπο, ο Eλευθέριος Mουζάκης χάραξε τον δικό του επιχειρηματικό δρόμο, με εμπόριο κλωστών και κάθε είδους ενδυμάτων.

H «Πεταλούδα» του, σήμα κατατεθέν των δραστηριοτήτων του, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά κουβαρίστρα το 1950 και ήταν τέτοια η φήμη της εταιρίας του, που το 1951 ο γαλλικός κολοσσός των κλωστών DMC του πρότεινε να συσκευάζει στην Eλλάδα ορισμένα προϊόντα του, ενώ μεγάλοι εισαγωγείς των προϊόντων αυτών μέχρι τότε κερδοσκοπούσαν, κάνοντας μαύρη αγορά.

Γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν ανηλεή πόλεμο. Kαθώς διεύρυνε το πελατολόγιό του, ισχυροί οίκοι της εποχής αντέδρασαν, ακόμη και ο Σύνδεσμος Eλληνικών Bιομηχανιών υπό τον Xριστόφορο Kατσάμπα της Πειραϊκής Πατραϊκής. «O Mουζάκης θα μας καταπιεί όλους» έλεγαν τα παλαιότερα «τζάκια» της κλωστοϋφαντουργίας.

Όπως είχε εξομολογηθεί ο ίδιος ο Mουζάκης, πολλοί τον παρότρυναν να αλλάξει επάγγελμα, μέχρι που τον είχαν απειλήσει κιόλας, όμως εκείνος δεν έκανε πίσω.

Tελικά, ο ένας μετά τον άλλον από τους αντιπάλους συνθηκολόγησαν και πολλοί εξαγοράστηκαν από την «Πεταλούδα», όπως οι «Kλωσταί Kιθάρα» που τις είχε ο παντοδύναμος Γιάννης Θεοδωρακόπουλος, μετέπειτα εφοπλιστής. Aργότερα εξαγόρασε και την κλωστική μονάδα κεντήματος του άλλου «φοβερού ανταγωνιστή» Xρήστου Πανάγου.

Πάντως, ο Mουζάκης πέρασε στην ιστορία και για ακόμη έναν λόγο. Tο υπουργείο Oικονομικών το 1980 του απέδωσε τον τίτλο του πιο «ειλικρινή Έλληνα φορολογούμενου» καθώς δήλωνε και πλήρωνε περισσότερα από όλους τους «βαρύγδουπους» βιομήχανους της εποχής.

Πηγή
Deal online

Στην τελική ευθεία η επένδυση της Sarantis στα Οινόφυτα
**Σχεδιασμός για την ανάπτυξη logistic center και τον διπλασιασμό της παραγωγικής δυναμικότητας
**
Στην τελική ευθεία περνά το σχέδιο του ομίλου Sarantis για διπλασιασμό της παραγωγικής δυναμικότητας των υποδομών του στα Οινόφυτα (επένδυση που υπολογίζεται να φθάσει τα 20-25 εκατ. ευρώ), μετά την απόκτηση ακινήτου στον Αυλώνα (το οποίο ανήκε προηγουμένως στον όμιλο ΑΤΤΙΚΑΤ, είναι 60 στρέμματα και βγήκε προ ημερών σε πλειστηριασμό) έναντι 1,971 εκατ. ευρώ.
Η επένδυση δρομολογείται προκειμένου να υποστηρίξει τις νέες εμπορικές συμφωνίες που προωθεί αυτό το διάστημα η διοίκηση του ομίλου, η οποία βρίσκεται σε προχωρημένες επαφές με δύο υπό εξαγορά εταιρείες του εξωτερικού - με brands από τους κλάδους καλλυντικών και προϊόντων οικιακής χρήσης.
Στο πλαίσιο μακροπρόθεσμου business plan είχε αποφασιστεί επέκταση των υποδομών στην Ελλάδα και ο όμιλος βρισκόταν στη διαδικασία αναζήτησης λύσης. Το αποκτηθέν ακίνητο ικανοποιεί τον στόχο που είχε τεθεί και πλέον το σχέδιο μπαίνει στη φάση της υλοποίησής του.
Ειδικότερα, η επένδυση που σχεδιάζεται περιλαμβάνει το χτίσιμο αποθηκευτικών χώρων, την ανάπτυξη logistic center και την αναβάθμιση των παραγωγικών υποδομών.
Οι παρεμβάσεις στο νέο ακίνητο αφορούν την ανάπτυξη χώρου φύλαξης έτοιμων αγαθών - προϊόντων, καθώς και υλικών για την παραγωγή.
Η επένδυση περιλαμβάνει επίσης την αγορά νέου μηχανολογικού εξοπλισμού, καθώς και τον εκσυγχρονισμό υφιστάμενου στο εργοστάσιο του ομίλου στα Οινόφυτα και το συνολικό έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός της επόμενης διετίας.
Στις νέες παραγωγικές υποδομές θα συγκεντρωθεί όλη η δραστηριότητα του τομέα καλλυντικών και αρωμάτων του ομίλου, γεγονός που προϋποθέτει επένδυση και σε ανθρώπινο δυναμικό. Επί της ουσίας -και εξαιρώντας το κομμάτι της διανομής του συγκεκριμένου κλάδου- πρόκειται για το 40% του κύκλου εργασιών του ομίλου ή περίπου 100 εκατ. ευρώ.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τις προβλέψεις του Κωνσταντίνου Ροζακέα, οικονομικού διευθυντή του ομίλου Sarantis, στο πλαίσιο παρουσίασης που είχε διοργανώσει η εταιρεία στην Ένωση Θεσμικών Επενδυτών (βλ. «N» 30/3/2017). Όπως είχε πει, τα σχέδια του ομίλου για περαιτέρω ανάπτυξη των ιδιοπαραγόμενων προϊόντων θα απαιτήσουν ενίσχυση των γραμμών παραγωγής του εργοστασίου (σήμερα παράγει 40 εκατ. τεμάχια και απασχολεί 250 άτομα προσωπικό). Μάλιστα στο πλαίσιο του σχεδίου η διοίκηση φέρεται μεταξύ άλλων να επεξεργάζεται σχέδιο μαζικής εξαγωγής προϊόντων της οικογένειας Noxema στις χώρες παρουσίας του ομίλου.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο όμιλος παρουσιάζει μια ιδιαιτέρως υγιή οικονομική θέση που του δίνουν τη δυνατότητα να επενδύει στη μεγέθυνσή του, προσφέροντας ταυτόχρονα αξία στους μετόχους του (το 2017 έδωσε συνολικό μέρισμα 6 εκατ. ευρώ και ο καθαρός δανεισμός του στο τέλος του α’ εξαμήνου του 2017 ήταν 0,07 εκατ. ευρώ). Σύμφωνα δε με τις προβλέψεις της διοίκησης, η τρέχουσα οικονομική χρήση θα κλείσει με αύξηση κατά 7% στις πωλήσεις (353 εκατ. ευρώ) και κατά 13% στα καθαρά κέρδη (27,71 εκατ. ευρώ).
http://www.naftemporiki.gr/finance/story/1292922/stin-teliki-eutheia-i-ependusi-tis-sarantis-sta-oinofuta

Mέγας γύρος

Η επιχείρηση Μέγας Γύρος με 34 τόνους γύρο, σε καθημερινή βάση, δηλαδή 8,5 χιλιάδες τόνους ετησίως και περίπου 4 εκατ. καλαμάκια, αποτελεί τη μεγαλύτερη, σε παγκόσμιο επίπεδο, εταιρία παραγωγής και εμπορίας γύρου.

Ο Μέγας Γύρος διαθέτει δύο υπερσύγχρονες μονάδες παραγωγής, επενδυτικού κεφαλαίου αξίας 10 εκατ. ευρώ αθροιστικά. Το ένα εργοστάσιο λειτούργησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2007 και το δεύτερο ξεκίνησε, το 2014, στην Αμερική. “Να φανταστείτε ότι πριν από 9 χρόνια, όταν ξεκινήσαμε την επιχείρηση στην Ελλάδα απασχολούσαμε 17 άτομα και σήμερα εργάζονται στην εταιρεία μας περισσότερα από 170”, μας επισήμανε ο κ. Νίκος Λούστας, διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης.

Το εργοστάσιο στην Αμερική προέκυψε από τη συνεργασία του κ. Λούστα με τον κ. Γιώργο Νίκα -της γνωστής αλλαντοβιομηχανίας-. “Ο κ. Νίκας έχει ανοίξει τα GRK στην Αμερική, όπου είναι σύγχρονα καταστήματα, τα οποία πουλάνε γύρο. Έτσι στην προσπάθειά μας να τα εφοδιάζουμε με τον Μέγα Γύρο, ιδρύσαμε και ένα εργοστάσιο εκεί”, μας τόνισε ο κ. Λούστας. Και συνέχισε λέγοντας “Τελικά τόσο τα σουβλατζίδικα όσο και το εργοστάσιο διαγράφουν σημαντική αύξηση στις πωλήσεις. Με αποτέλεσμα τα προϊόντα του Μέγα Γύρου εκτός από τα GRK, να εφοδιάζουν αντίστοιχα μαγαζιά σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Αυτή τη στιγμή κάνουμε πωλήσεις στο Μεξικό, στον Καναδά, στον Παναμά, στο Ντουμπάι, στο Κατάρ κ.α.”.

Η μεγάλη ανάπτυξη της επιχείρησης παραγωγής γύρου οφείλετε στην καινοτομία των προϊόντων της. Όπως μας ανέλυσε ο κ. Λούστας “Τα τελευταία χρόνια είμαστε η πρώτη εταιρεία, που έχει κάνει σύμβαση με τη Montelez, για τον λόγο αυτό παράγουμε το κεμπάπ με τυρί Φιλαδέλφεια. Επιπλέον, συνεργαστήκαμε με την εταιρεία Optima για τη Φέτα Ήπειρος και βάλαμε τη φέτα μέσα στο ελληνικό μπιφτέκι, αλλά και το γιαούρτι στο κεμπάπ. Τα καινοτόμα αυτά προϊόντα δεν τα παράγουν άλλες εταιρίες, γεγονός που μας διαφοροποιεί στην αγορά σε παγκόσμιο επίπεδο και μας κάνει να προχωρούμε με πιο σταθερά βήματα. Άλλωστε, είναι πολύ σημαντικό να κάνεις τολμηρά βήματα και να πείσεις τον εαυτό σου ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Είναι απαραίτητο να έχεις δίπλα σου ικανούς και αφοσιωμένους στο όραμά σου ανθρώπους. Αυτό αποτελεί και το εφαλτήριο για την επίτευξη των στόχων μας”.

Το μεγαλόπνοο όραμα του κ. Λούστα μέχρι να πάρει σάρκα και οστά πέρασε από διάφορα στάδια. “Είχα την ιδέα από το 1992, όταν ακόμη ήμουν εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη. Τότε, πίστευα ότι θα έρχονταν κάποια στιγμή η δεκαετία του γύρου στην Ελλάδα. Σκεφτόμουν λοιπόν, ότι θα έπρεπε να δημιουργηθούν βιομηχανίες στη χώρα μας, που να παράγουν μόνο γύρο, καθώς πρόκειται για ένα καινοτόμο ελληνικό προϊόν. Διέβλεπα επίσης, ότι μία τέτοια εξέλιξη θα επηρέαζε και την κουλτούρα των επιχειρηματιών, που ασχολούνται με τον χώρο της εστίασης, ωθώντας τους να επενδύσουν σε ένα σταθερό σε κατανάλωση προϊόν επί 365 ημέρες τον χρόνο”, μας δήλωσε.

Το 2000 ο κ. Λούστας, όντας οραματιστής, πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, στη Θεσσαλονίκη και να μετεγκατασταθεί στην Αθήνα, προκειμένου να δημιουργήσει την πρώτη μεγάλη εταιρεία ελληνικού γύρου. Έτσι, μαζί με μία ομάδα επιχειρηματιών του χώρου ίδρυσαν την εταιρεία παραγωγής γύρου, Ελληνικός Γύρος. Το 2006 πούλησε το μερίδιό του από την επιχείρηση αυτή και μαζί με τον Γιώργο Νίκα άνοιξαν την επιχείρηση Μέγας Γύρος.

Τα προϊόντα της εταιρίας Μέγας Γύρος εξάγονται σε 22 χώρες, ενώ ο ετήσιος τζίρος της διαγράφει ανοδική πορεία. “Τον πρώτο χρόνο, που λειτούργησε η επιχείρηση στην Ελλάδα είχαμε τζίρο 2.300.000 ευρώ. Φέτος τα δύο εργοστάσιά μας έκλεισαν με ισολογισμό 28 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με το business plan, για το 2016, ο τζίρος μας πρόκειται να ανέλθει στα 35 εκατ. ευρώ”, διευκρίνισε ο κ. Λούστας.

'Τα κρέατα από τα οποία φτιάχνεται ο Μέγας Γύρος είναι εισαγωγής. Το εργοστάσιο στην Ελλάδα χρησιμοποιεί κρέατα από τη βόρεια Ευρώπη, γιατί είναι πιο σταθερά στην ποιότητα' μας εξήγησε ο κ. Λούστας. “Δυστυχώς δεν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες ελληνικών κρεάτων, ώστε να καλύπτουν τη ζήτησή μας. Να ξέρετε ότι δεν υπάρχει ελληνικός γύρος, που να γίνεται από ελληνικά κρέατα”, πρόσθεσε.

Όσο και αν ακούγεται οξύμωρο στην αύξηση της ζήτησης του γύρου, συνετέλεσε σημαντικά η εμφάνιση της οικονομικής ύφεσης, καθώς η καταναλωτική νοοτροπία των πολιτών άλλαξε και προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα. “Η κρίση, που εμφανίστηκε στην Ελλάδα, μας βοήθησε πολύ στην εξέλιξη των προϊόντων μας. Ο κόσμος περιορίστηκε οικονομικά και στράφηκε σε ένα αυθεντικό, ελληνικό προϊόν. Οπότε, ο γύρος και το καλαμάκι σουβλάκι έγιναν τα πιο δημοφιλή καταναλωτικά προϊόντα. Σε αυτό συνέβαλαν και οι επενδύσεις στον συγκεκριμένο κλάδο από επιχειρηματίες, οι οποίοι άνοιξαν καλαίσθητα ψητοπωλεία και σουβλατζίδικα, με αποτέλεσμα αρκετές ξενόφερτες εταιρείες να κλείσουν, καθώς τη θέση τους πήρε το αυθεντικό ελληνικό σουβλάκι. Αυτό συνέβαλε ουσιαστικά στην ανάπτυξη της εταιρείας μας”, μας είπε ο κ. Νίκος Λούστας.

Όμως στη μέχρι τώρα πορεία του ο κ. Λούστας δεν τα βρήκε όλα ρόδινα, καθώς κλίθηκε να υπερπηδήσει και αρκετά εμπόδια, όπως είναι ο αθέμιτος ανταγωνισμός από επιχειρήσεις που παράγουν αντίστοιχα προϊόντα. “Οι κρατικοί έλεγχοι σε ό,τι αφορά στον γύρο είναι ελλιπείς και αυτός έχεις ως αποτέλεσμα να κυκλοφορούν στην αγορά προϊόντα αμφιβόλου τόσο ποιότητας όσο και προέλευσης, τα οποία θέτουν, αρκετές φορές, σε κίνδυνο την υγεία του πληθυσμού. Παράλληλα, και η επιβολή υψηλής φορολογίας είναι μία ακόμη δυσκολία για την επιχείρηση Μέγας Γύρος', όμως ο κ. Λούστας φροντίζει με υπομονή και επιμονή να την ξεπερνά. “Στην Ελλάδα πολύ εύκολα λέμε ότι φταίει ο άλλος. Δεν είμαστε θεσμικό κράτος, γι΄αυτόν τον λόγο και έχουμε όλοι ευθύνη για τη μέχρι τώρα πορεία μας. Δεν πρέπει να λέμε συνέχεια ότι η φορολογία ευθύνεται για τα πάντα. Κάποια στιγμή πρέπει όλοι να πληρώσουμε. Όταν εμείς δεν είμαστε σωστοί απέναντι στο κράτος, τότε το κράτος αδυνατεί να είναι σωστό απέναντι σε εμάς και μιλάω ανεξαρτήτως πολιτικής και πολιτικών”.

Ωστόσο, το όραμα του κ Λούστα δε σταματά εδώ. “Στόχος μας είναι να διευρύνουμε τις δυνατότητες ανάπτυξης της εταιρίας μας στην Αμερική και να κάνουμε τον γύρο ένα παγκόσμιο προϊόν. Για να το καταφέρουμε όμως αυτό είναι αναγκαίο να φτιάξουμε ένα επιπλέον εργοστάσιο μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, όμως δεν έχω ακόμη καταλήξει για την έδρα του”.

Ακρογωνιαίο λίθο στο όλο εγχείρημα του αποτέλεσε η θέλησή του, αλλά και το πείσμα του. “Στη μέχρι τώρα διαδρομή μας συναντήσαμε πολλές δυσκολίες και παρόλα αυτά δεν λάβαμε καμία βοήθεια από το κράτος. Τα πάντα έγιναν με δικά μας κεφάλαια και με περιορισμένα δάνεια, που πήραμε από τράπεζες. Ακόμα και το εργοστάσιο της Αμερικής υλοποιήθηκε με χρήματα της ελληνικής εταιρείας”, μας σχολίασε.

Σημείωση :
Τα στοιχεία είναι παλαιά, τα στοιχεία του 2017 ανεβάζουν την ημερήσια παραγωγή σε 40 τόνους + όπως και τους εργαζόμενους και τον τζίρο ανάλογα

http://www.epixeiro.gr/article/1876

Επειδή ο γιός μου τελειώνει Γεωπόνος στο ΓΠΑ , τα τελευταία χρόνια πηγαίνουμε στην μεγάλη έκθεση Τροφίμων στο Αεροδρόμιο . Είναι φοβερό το τι παράγουμε , το πόσο αυξάνονται οι εκθέτες και οι επισκέπτες από χρόνο σε χρόνο και πόση δυναμική υπάρχει που δεν στηρίζεται από το κράτος και την κοινωνία και ο κόσμος προσπαθεί μόνος του .

Θα σας δείξω κάτι ανάλογο και πιο ιδιαίτερο .

ίναι κάποιες επιχειρηματικές ιστορίες που πραγματικά έχουν τεράστιο ενδιαφέρον όταν τις μαθαίνεις για πρώτη φορά και μοιάζουν με μυθιστόρημα που θέλεις οπωσδήποτε να διαβάσεις τη συνέχεια, αναμένοντας ένα ευχάριστο «τέλος» ή ακόμα καλύτερα ένα αισιόδοξο «συνεχίζεται…». Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί η περίπτωση του Συκοφάγου, μιας εταιρείας που εδώ και 4 χρόνια περίπου δραστηριοποιείται σε ιδιαιτέρως καινοτόμα προϊόντα που έχουν σαν κύριο υλικό τους το αποξηραμένο σύκο και μάλιστα το φημισμένο αποξηραμένο σύκο της Κύμης.

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια ένα πλήθος εταιρειών ασχολούνται με τον θαυμάσιο -παραδοσιακά επεξεργασμένο- καρπό της Εύβοιας, ο οποίος είναι ΠΟΠ, δηλαδή «Προστατευμένης Ονομασίας Προέλευσης» και αφορά δύο περιοχές, την Κύμη και τον Ταξιάρχη. Στο εξωτερικό μάλιστα είναι τόσο μεγάλο το ενδιαφέρον για το σύκο της Κύμης, το οποίο -σημειωτέων- διαθέτει χαρακτηριστική παχιά σάρκα και λεπτή μαλακιά φλούδα, που σχεδόν το 60% της συνολικής παραγωγής εξάγεται.
Αυτό το τεράστιο ενδιαφέρον προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τρεις φίλες από την Εύβοια, η Ειρήνη Παππά, η Χρυσούλα Ζιούτη και η Ελένη Μαργέλη, με προϋπηρεσία σε στελεχιακές θέσεις πωλήσεων μεγάλων εταιριών τροφίμων, δημιουργώντας πριν από 4 χρόνια τον περίφημο Συκοφάγο, έχοντας σαν έμπνευση για την επωνυμία το όμορφο αποδημητικό πουλί που από τη συνήθεια του να τρώει σύκα απέκτησε το παρατσούκλι «συκοφάγος».

Οι δύο από τρεις φίλες, η Ειρήνη και η Χρυσούλα είχαν ξεκινήσει μαζί το 2005 την εταιρεία Matrix Hellas, η οποία την εποχή της μεγάλης οικονομικής ευημερίας ασχολήθηκε με την εισαγωγή εκλεκτών σοκολατοειδών από την Πολωνία. Αν και η επιχείρηση στην αρχή έδειχνε πως είχε όλο το μέλλον μπροστά της, το φθινόπωρο του 2010 η εταιρεία κατέβασε ρολά, εξαιτίας κυρίως το γεγονότος ότι οι Πολωνοί σταμάτησαν να παρέχουν τη φυσιολογική -προς άλλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις- πίστωση. Μιλώντας πέρσι, τέτοια εποχή, στην Ελένη Λαζάρου και στο reader.gr, η Ειρήνη αποκάλυψε το πως ξεκίνησε η όλη ιστορία του Συκοφάγου: «Βρεθήκαμε στην Γερμανία το χειμώνα του 2012 με σκοπό να πουλήσουμε ελληνικά προϊόντα σε μια χριστουγεννιάτικη αγορά. Μας φιλοξενούσε μια Γερμανίδα φίλη η οποία μας παρακίνησε να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Μέχρι τότε δεν υπήρχε καθόλου στο μυαλό μας η ιδέα του σύκου. Επειδή αποφασίσαμε να παρατείνουμε την παραμονή μας εκεί (αρχές 2013 ένας κακός χαμός στην Ελλάδα -κλείσιμο τραπεζών Κύπρου κ.λπ), έπρεπε να βρούμε κάτι που θα μας ξαναέβαζε στην παλιά μας ενασχόληση. Αρχίσαμε να επισκεπτόμαστε όλα τα ντελικατέσσεν της Νότιας Γερμανίας με σκοπό να πουλήσουμε ελαιόλαδο από την Μυτιλήνη.

Σαν έμπειρες που ήμασταν, τα μάτια μας κυρίως κατασκόπευαν. Σ’ ένα ντελικατέσσεν στο Μάνχαϊμ είδα ισπανικά σύκα με σοκολάτα. Αυτό ήταν» συμπλήρωσε στο reader.gr η Ειρήνη Παππά και συνέχισε, «είπα, επί λέξει στη Χρυσούλα “απόψε κλείνουμε εισιτήρια για Αθήνα, γυρνάμε πίσω Ελλάδα. Θα επιστρέψουμε Γερμανία και θα τους τρελάνουμε στο σύκο”. Γυρίσαμε Αθήνα και αμέσως ξεκινήσαμε στις κουζίνες μας δοκιμές με αποξηραμένα σύκα. Δεν μας πήρε πολύ καιρό για να σταντάρουμε τα προϊόντα που πουλάμε τώρα. Ιδρύσαμε την εταιρία Συκοφάγος, προμηθευόμαστε αποξηραμένα σύκα από επιλεγμένους παραγωγούς της Κύμης και τα μεταποιούμε στο εργαστήριο μας στον Α. Ι. Ρέντη».

Το καλύτερο ίσως έδεσμα του Συκοφάγου και ένα από αυτά που ξεχώρισαν από την πρώτη στιγμή είναι το σαλάμι αποξηραμένου σύκου με πορτοκάλι (υπάρχει και το απλό ή με φιστίκι) που μοιάζει πραγματικά με αλλαντικό χωρίς να είναι όμως. Στην εμφάνιση, η ομοιότητα είναι απόλυτη καθώς προσομοιάζει με ένα λαχταριστό μπαστούνι σαλαμιού αέρος, στη γεύση όμως και μετά την πρώτη εντύπωση έρχεται η γλυκιά επίγευση του σύκου. Το σαλάμι σύκου ουσιαστικά είναι ένα 100% vegan υποκατάστατο σαλαμιού και κομμένο σε λεπτές φέτες συνοδεύει εξαιρετικά κρασί και τυρί. Στην ίδια ξεχωριστή κατηγορία είναι και το σαλάμι σύκου με καπνιστή πάπρικα ή οι εντελώς ξεχωριστές μπουκιές σύκου με ροζ πιπέρι. Το τελευταίο, είναι ένα ιδιαίτερο γλύκισμα που μοιάζει με σοκολατάκι στο σχήμα αλλά αποτελείται κυρίως από αποξηραμένο σύκο αρτυμένο ροζ πιπέρι. Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι η εταιρεία προσφέρει επίσης τα κλασικά αποξηραμένα σύκα Κύμης, σε πολύ κομψές συσκευασίες και σε λωρίδες με επικάλυψη σοκολάτας γάλακτος.

Με το site του Συκοφάγου να είναι υπό κατασκευή, όσοι ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερο μπορεί να επισκεφτείτε τη σελίδα τους στο Facebook!

Στη Morgan Stanley το πλειοψηφικό πακέτο της «Κορρές» Α.Ε.

ην είσοδο της Morgan Stanley στο μετοχικό κεφάλαιο της «Κορρές» Α.Ε. ανακοίνωσε την Τετάρτη το πρωί ο ιδρυτής της εταιρείας ο οποίος παραμένει μέτοχος με 30% στην εισηγμένη.

Παράλληλα, στο μετοχικό κεφάλαιο με μικρότερη συμμετοχή εισέρχεται και κινεζικός όμιλος με τον οποίο ξεκινά συνεργασία για την είσοδο της ελληνικής εταιρείας καλλυντικών στην αγορά της Κίνας.

Θα ακολουθήσει δημόσια πρόταση για την εξαγορά των μετοχών που βρίσκονται στην κατοχή του ευρύτερου επενδυτικού κοινού.

Η επένδυση των νέων μετόχων σε μετρητά για την εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου υπολογίζεται στα 48,5 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της εισηγμένης στο Χρηματιστήριο, η North Haven Private Equity Asia IV, L.P., υπό διαχείριση επενδυτικό κεφάλαιο της Morgan Stanley, μέσω της NHPEA Maiden Holding B.V. (“NHPEA”), η Profex Inc. (“Profex”)-εταιρεία διανομής δερμοκαλλυντικών προϊόντων στην Κίνα και ο Γιώργος Κορρές, μέτοχος της ΚΟΡΡΕΣ Α.Ε. ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ (“ΚΟΡΡΕΣ”) ενημέρωσαν την ΚΟΡΡΕΣ και από κοινού ανακοινώνουν την ακόλουθη επενδυτική συμφωνία που περιλαμβάνει τις εξής ενέργειες:

• Ο Γιώργος Κορρές και μέλη του οικογενειακού του περιβάλλοντος έχουν συμφωνήσει να εισφέρουν (εισφορά σε είδος) στη εταιρεία Nissos Holdings (CY) Ltd., (“Nissos”), η οποία κατά την παρούσα χρονική στιγμή ανήκει εξ ολοκλήρου στον Γιώργο Κορρέ, μετοχές που αντιστοιχούν στο 30% του μετοχικού κεφαλαίου της ΚΟΡΡΕΣ (ο Γιώργος Κορρές 24% και τα ως άνω μέλη περίπου 6%) για ίδιο αριθμό μετοχών και ποσοστού στην Nissos.

• Η NHPEA και η Profex έχουν συμφωνήσει να αποκτήσουν μέσω συμμετοχής σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου μετοχές στην Nissos, 56% και 14% αντίστοιχα. Η NHPEA και η Profex θα αποκτήσουν τις παραπάνω μετοχές της Nissos καταβάλλοντας συνολικά 48,3εκατ ευρώ σε μετρητά.

• Η Nissos μέσω της παραπάνω αύξησης κεφαλαίου έχει συμφωνήσει να αποκτήσει μετοχές που αντιστοιχούν σωρευτικά στο 52.3% του μετοχικού κεφαλαίου της ΚΟΡΡΕΣ, (από τον Γιώργο Κορρέ μετοχές που αντιστοιχούν περίπου σε 6.6% του μετοχικού κεφαλαίου της ΚΟΡΡΕΣ και από άλλους μετόχους περίπου το 45.7%), σε τιμή κτήσης 5,08 ευρώ ανά μετοχή.

Η ολοκλήρωση όλων των παραπάνω ενεργειών τελεί υπό την αίρεση της έγκρισης των συνεργαζόμενων με την ΚΟΡΡΕΣ τραπεζών.

Μετά την ολοκλήρωση αυτή η Nissos θα έχει αποκτήσει άνω του 82% των μετοχών της ΚΟΡΡΕΣ, συνεπώς θα προβεί σε άμεση υποχρεωτική Δημόσια Πρόταση σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3461/2006 για την απόκτηση των υπόλοιπων μετοχών της ΚΟΡΡΕΣ.

Στo πλαίσιο των παραπάνω έχει συμφωνηθεί ότι η Profex και η ΚΟΡΡΕΣ θα συνάψουν μία σύμβαση αποκλειστικής διανομής και χρήσης σημάτων σύμφωνα με την οποία η Profex θα αναλάβει την διανομή των προϊόντων της ΚΟΡΡΕΣ στην Κίνα, στο Χονγκ Κονγκ και στο Μακάου.

Μετά την ολοκλήρωση της Δημόσιας Πρότασης, αποτελεί βούληση των μερών να προχωρήσουν σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Nissos έως 10 εκατ. ευρώ με σκοπό να χρηματοδοτήσουν την μελλοντική ανάπτυξη του Ομίλου Εταιρειών ΚΟΡΡΕΣ.

Ο ιδρυτής της εταιρείας Γ. Κορρές δήλωσε σχετικά: «Το 2018 θα είναι μία χρονιά-σταθμός για τον Όμιλο ΚΟΡΡΕΣ, καθώς προχωράμε σε μία εξαιρετική σύμπραξη που μας προσφέρει τη δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης. Μία στρατηγική συμφωνία που είναι το αποτέλεσμα της συνεπούς προσπάθειας της ομάδας μας, τα τελευταία 21 χρόνια. Στόχος της συμφωνίας με τη Morgan Stanley και την εταιρεία Profex είναι η επέκταση στις διεθνείς αγορές και η εδραίωση της μάρκας παγκοσμίως, πέρα από την Ευρώπη, τη Βόρεια και τη Λατινική Αμερική, όπου έχουμε ήδη θέσει τις βάσεις μίας επιτυχημένης αναπτυξιακής πορείας.

Οι αξίες και η φιλοσοφία της ΚΟΡΡΕΣ παραμένουν ίδιες, συνεχίζουμε να εστιάζουμε στα ελληνικά βότανα, στο δίκτυο συνεργασιών με καλλιεργητές, στην προϊοντική καινοτομία, στην επιστημονική έρευνα, στις εκχυλίσεις – όλα όσα εκφράζουν την καρδιά της μάρκας παραμένουν αναλλοίωτα. Αυτό που ενισχύεται στο πλαίσιο της στρατηγικής συμφωνίας που ανακοινώνουμε σήμερα, είναι η δυναμική και οι μοναδικές προοπτικές για τον Όμιλο ΚΟΡΡΕΣ, καθώς συνεχίζουμε με το ίδιο πάθος την προσπάθειά μας στο ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον».
Πηγή: Η Καθημερινή
http://www.kathimerini.gr/940846/article/oikonomia/epixeirhseis/sth-morgan-stanley-to-pleioyhfiko-paketo-ths-korres-ae