Ο χρήστης Vasgti έγραψε:
Ernani που να δεις τα κοπρόσκυλα από το βαθύ πασοκ πόσα τσεπώνουν ακόμα και σήμερα.

Πόσα νομίζετε πως μπορεί να βγάζει κάποιος που πασχίζει για τα θέματα των εργαζομένων, ένας αγωνιστής για τα συμφέροντα των εργαζομένων, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ντε, αυτός ο φτωχός πλην τίμιος εργαζόμενος

Κάποιος βρε αδερφέ που μπορεί και καταλαβαίνει, υποστηρίζει, κατανοεί τον άνεργο, τον υπάλληλο με το μισθό πείνας, το προσωπικό που δουλεύει εξαντλητικά ωράρια, με δυσμενείς όρους συμβάσεις κτλ κτλ κτλ .

καποια απο τις ημερομηνιες ειναι λαθος;

Ο χρήστης Ernani έγραψε:

Με το πατημα της κοιλιας!!!! και οτι ηθελε προκυψει... σοβαρα παντως μεχρι προτεινος μαλλον εβαζαν καθε χρονο κατι παραπανω σε ποσοστο... απο τα προηγουμενα ετη... καθαρη μακακια δλδη...

Το 2002 είχα βρεθεί για λίγο καιρό στην Ericsson στο Athlone της Ιρλανδίας. Ήταν σε κατάσταση περικοπών και θυμάμαι ότι υπήρχαν οδηγίες οι εργαζόμενοι να κλείνουν τα PC τους όταν φεύγουν από τη δουλειά για εξοικονόμηση ρεύματος, ο κάθε εργαζόμενος έφερνε την κούπα του από το σπίτι για να φτιάχνει καφέ κλπ. Δηλαδή έβλεπες ότι οι άνθρωποι το πάλευαν.

Τέτοιου είδους cost saving οδηγίες μας δίνουν και στην εταιρία που δουλεύω. Γενικά είναι πολιτική και νοοτροπία να μην ξοδεύονται άσκοπα λεφτά, παρά μόνο όταν χρειάζεται.

Βέβαια ο στόλος εταιρικών αυτοκινήτων ανανεώθηκε πρόσφατα , κατα τ'άλλα οικονομία στο ρεύμα και άλλα τέτοια.
Αλλά από τη στιγμή που είναι ιδιωτικά λεφτά, στα @@ μου εμένα. Οι σπατάλες στο δημόσιο όμως, απο τη στιγμή που είναι δημόσια λεφτά, είναι άλλο θέμα.

Νομίζω ότι όλες οι εταιρείες αλλάζουν αμάξια στα 5 χρόνια ζωής οπότε και αποσβένεται λογιστικά η αξία τους ως πάγια (αν είναι ιδιόκτητα), αλλιώς τα επιστρέφουν στις εταιρείες leasing. Το κόστος συνεχίζει να είναι το ίδιο κάθε μήνα.

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Νομίζω ότι όλες οι εταιρείες αλλάζουν αμάξια στα 5 χρόνια ζωής οπότε και αποσβένεται λογιστικά η αξία τους ως πάγια (αν είναι ιδιόκτητα), αλλιώς τα επιστρέφουν στις εταιρείες leasing. Το κόστος συνεχίζει να είναι το ίδιο κάθε μήνα.

Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι, σε περίοδο κωλοστριμώγματος, μεταξύ των επιλογών 'κόβω τις αυξήσεις' ή 'μειώνω τον στόλο στα leasing' η επιλογή είναι μάλλον εύκολη. Και πολλά άλλα βέβαια (κόστος επαγγελματικών ταξιδιών, εξοπλισμών γραφείου κλπ.), την ίδια στιγμή που κόβει αυξήσεις, σβήνει τα φώτα και τα pc, κόβει τα ετήσια εταιρικά ημερολόγια/ατζέντες και άλλα τέτοια αστεία.

Αν όντως κάνουν οικονομία θα φανεί στα αμάξια που αγόρασαν. Αν οι διευθυντές από Α4 πήγαν σε Α6 τότε χέστην οικονομία στο φως και τα σπίρτα.

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:
καποια απο τις ημερομηνιες ειναι λαθος;

Ναι της λεζάντας που έβαλαν κάτω από το άρθρο

Εδώ το πλήρες:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=281640

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Αν όντως κάνουν οικονομία θα φανεί στα αμάξια που αγόρασαν. Αν οι διευθυντές από Α4 πήγαν σε Α6 τότε χέστην οικονομία στο φως και τα σπίρτα.

Α είναι, αλλά δεν έχω προσέξει αν είναι 4 ή 6...
Πάντως οι χαμηλότερες βαθμίδες (όχι τόσο χαμηλές ώστε να ανήκουμε και εμείς οι υπαλληλίσκοι σ' αυτές ) κυκλοφορύν με Αστρακια και Γκολφάκια (TSI).

Οι Σκοπιανοί συνάδελφοι (Σκοπιανή ΔΕΗ) κυκλοφορούν με Α6 και Α8 πάντως.

Δεν σημαίνει τίποτα. Μπορεί να έκανες πρόσφατα ανανέωση στόλου και από τιμή Α να έχεις πέσει σε 0.85*Α ως μηνιαίο κόστος. Από εκεί και πέρα μειώσεις που αφορούν το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κατ' εμέ απολύτως επιβεβλημένες. Αλλιώς δεν μιλάμε για κάτι που οφελεί ή την επιχείρηση ή τον εργαζόμενο αλλά κάποιον τρίτο.

Ο Δ. Καζάκης ξαναχτυπά:

**Πτώχευση βήμα – βήμα

Του Δημήτρη Καζάκη
Οικονομολόγου - Αναλυτή**

Μήπως ήρθε η ώρα για την πτώχευση της Ελλάδας; Αυτό φαίνεται να συζητούν στα επιτελεία της ευρωζώνης σε συνεργασία με τις μεγαλύτερες τράπεζες και επενδυτικά κεφάλαια. Τι σημαίνει τεχνική πτώχευση; Ο Γιώργος Κοφινάκος της Enolia Premium Capital έγραψε πρόσφατα στην «Ισοτιμία» (2.6):

«Το να γίνει μία αναδιάρθρωση χρέους λέγοντας ‘‘Κύριοι, δεν έχουμε να πληρώσουμε, σας δίνουμε π.χ. μόνο το 50%’’, φαίνεται πολύ καλό στα χαρτιά. Όμως θα καταστήσει χειρότερα τα πράγματα για την οικονομία μακροπρόθεσμα. Θα περάσουν δεκαετίες για να καταφέρει πάλι η Ελλάδα να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στο εξωτερικό και να αντλήσει πάλι χρηματοδότηση από τις αγορές.

Αν φθάσουμε στο αμήν, η έσχατη λύση θα ήταν το λεγόμενο τεχνικό default (τεχνική χρεοκοπία): να δώσεις στον πιστωτή, ειδικά σ’ αυτόν που κατέχει ομόλογα διάρκειας έως πέντε ετών, την επιλογή ανταλλαγής με πιο μακροπρόθεσμα ομόλογα που θα συνοδεύονται από πιο ελκυστικούς όρους. Αυτό, για να μεταφέρεις την πίεση των δόσεων του χρέους στο μέλλον. Για να ξεκινήσει βέβαια μία τέτοια διαδικασία θα πρέπει να καταλαγιάσουν τα πράγματα στις αγορές».

Τοκογλυφική «μηχανή»

Το πρώτο μέρος του ισχυρισμού του κ. Κοφινάκου δεν πρέπει να το πάρετε στα σοβαρά. Διότι πολύ απλά δεν επιβεβαιώνεται από τη διεθνή εμπειρία. Ακόμη και υπό συνθήκες της πιο ολοκληρωτικής πτώχευσης, ή μονομερούς διαγραφής του δημόσιου χρέους μιας χώρας, ποτέ αυτή η χώρα δεν αποκλείστηκε από τις διεθνείς αγορές και τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Το τονίζουμε: ποτέ!

Ενώ ως προς τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου, δηλαδή τους διεθνείς τοκογλύφους των επενδυτικών κεφαλαίων και τραπεζών, το μέγιστο του αποκλεισμού μιας πτωχευμένης χώρας, ή μιας χώρας που αρνείται να πληρώσει τα χρέη της, δεν ξεπερνά την τριετία ή τετραετία.

Βέβαια, το ουσιαστικό ερώτημα είναι άλλο: Γιατί θα πρέπει η χώρα να βγει ξανά στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου; Γιατί πρέπει να προσφεύγει σε διαρκή δανεισμό; Είναι φυσιολογικό κάτι τέτοιο; Όχι βέβαια.

● Ο δανεισμός από τις διεθνείς αγορές δεν είναι μια φυσιολογική ανάγκη για ένα κράτος ή μια οικονομία.

● Ο δανεισμός είναι οργανική ανάγκη εκείνων που κατέχουν τα δανείσιμα κεφάλαια.

● Ο δανεισμός δεν είναι προϊόν των δανειακών αναγκών του κράτους, αλλά της διαθεσιμότητας τεράστιων μαζών δανείσιμου κεφαλαίου. Γι’ αυτό και η παγκόσμια οικονομία έχει ανάγκη τις ελλειμματικές οικονομίες και τα κράτη. Όσο υπάρχουν διεθνείς τράπεζες και επενδυτικά κεφάλαια που βγάζουν τεράστια κέρδη από τον δανεισμό κρατών και οικονομιών, τόσο θα υπάρχουν ελλειμματικές οικονομίες και κράτη που θα προστρέχουν στον δανεισμό.

Η αλήθεια είναι ότι ο δημόσιος δανεισμός από τις διεθνείς αγορές αποτελεί το καταφύγιο μιας διεφθαρμένης διακυβέρνησης η οποία αναζητά μέσω των τοκογλύφων να καλύψει τις μαύρες τρύπες που δημιουργεί με τις πολιτικές της. Κι όχι μόνο αυτό. Αποτελεί ταυτόχρονα τον πιο προσφιλή τρόπο εξαγοράς πολιτικών και κρατών από τις δυνάμεις της αγοράς με κύριο σκοπό την κερδοσκοπία με τα δημόσια ελλείμματα, τα έργα, τις προμήθειες και τη δημόσια περιουσία.

Αυτοί είναι οι λόγοι που ιστορικά στη δημοσιονομική θεωρία, ο δημόσιος δανεισμός με προσφυγή στις διεθνείς αγορές αποτελούσε έναν από τους πλέον επαχθείς τρόπους χρηματοδότησης ενός κράτους και της οικονομίας του. Χώρες όπως η Ελλάδα, που είναι καταδικασμένες να χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό και κυρίως με δάνεια, δεν μπορούν να ελπίζουν παρά μόνο σε απανωτές χρεοκοπίες. Όπως αυτές που έχουν συσσωρευτεί σ’ ολόκληρη την ιστορία του ελληνικού κράτους.

Πρακτική της διαφθοράς

Ο πατέρας της δημόσιας οικονομικής στην Ελλάδα, ο καθ. Α. Ανδρεάδης, έλεγε πώς η «ιστορία της Ελλάδας είναι η ιστορία των χρεών της και των χρεοκοπιών της». Κι αυτό γιατί υπήρχαν πάντα πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες που θεωρούσαν τον δανεισμό, κυρίως από το εξωτερικό, ως μονόδρομο. Φυσικά το έκαναν προς όφελος μιας απόλυτα διεφθαρμένης οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας που κυβερνά αυτόν τον τόπο από ιδρύσεως ελληνικού κράτους.

Αυτή η ολιγαρχία εξασφάλιζε πάντα, όπως έγραφε ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος, ώστε «το μεγαλύτερον μέρος του προϊόντος των συναπτομένων δανείων διετίθετο δια την εξόφλησιν των οφειλομένων τοκοχρεωλυσίων, δια την πληρωμήν μεσιτειών και προμηθειών, το δε εναπομένον εσπαταλάτο δια διαφόρους σκοπούς, χωρίς μάλιστα να ερωτάται η χώρα η οποία συνήπτε τα δάνεια και η οποία αναλάμβανε την υποχρέωσιν της τοκοχρεωλυτικής εξοφλήσεως τούτων». Το ίδιο συμβαίνει μέχρι σήμερα.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν αρκεί να ξεμπερδέψουμε με το δημόσιο χρέος. Δεν αρκεί να σταματήσουμε να πληρώνουμε τη διεθνή τοκογλυφία. Πρέπει πάση θυσία να αποτρέψουμε την προσφυγή σε νέο διεθνή δανεισμό. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με δυο τρόπους:

● Αφενός, με τη θεσμοθέτηση στα πλαίσια ενός ριζικά νέου δημοκρατικού Συντάγματος, που έχει ανάγκη ο τόπος και ο λαός, της ρητής απαγόρευσης σε κάθε μελλοντική κυβέρνηση να καταφεύγει σε δανεισμό από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.

● Αφετέρου, με την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας στη βάση της οικονομικής αυτοδυναμίας με την κινητοποίηση και την ορθολογική αξιοποίηση των εσωτερικών πόρων, κοινωνικών και φυσικών, για μια ισορροπημένη ανάπτυξη προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που μπαίνει σήμερα μπροστά μας.

Φυσικά, όποιος διακατέχεται από την ιδεολογία της Ψωροκώσταινας ή της μικρής Ελλαδίτσας, που δήθεν δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της, δηλαδή χωρίς να είναι υπόδουλη ή υποτελής, τότε είναι φυσικό όλα αυτά να φαντάζουν εξωφρενικά. Δεν πειράζει. Η εμπειρία διδάσκει.

● Θυμηθείτε όλους αυτούς που σας λένε σήμερα ότι η Ελλαδίτσα δεν μπορεί μόνη της να βρει τη λύση, ότι αν φύγουμε από το ευρώ και φέρουμε εθνικό νόμισμα θα έρθει η καταστροφή.

● Θυμηθείτε τους και όταν τους αμέσως επόμενους μήνες η χώρα θα βιώνει τον χειρότερο εφιάλτη που πέρασε ποτέ στην ιστορία της, αναζητήστε τους. Κι όταν τους βρείτε, αν τους βρείτε και δεν την έχουν κοπανήσει για Βρυξέλλες, Βερολίνο, Παρίσι ή αλλού ακόμη πιο μακριά, δώστε τους να καταλάβουν με έμπρακτο τρόπο τι σημαίνει να σε δουλεύουν ψιλό γαζί.

Γιατί αυτό κάνουν. Δουλειά τους είναι να περιφρουρήσουν πάση θυσία τα κεκτημένα των τοκογλύφων, των τραπεζιτών και του πολιτικού προσωπικού. Κι αυτά είναι η χρηματιστική προσάρτηση της Ελλάδας, καθώς και η αφομοίωσή της μέσα στον πιο αντιδραστικό οργανισμό που έχει δημιουργηθεί επί ευρωπαϊκού εδάφους από την εποχή του Χίτλερ, την ΟΝΕ με το ευρώ και την Ε.Ε.

Τεχνητή χρεοκοπία

Ωστόσο, την τεχνητή χρεοκοπία στην οποία αναφέρεται ο κ. Κοφινάκος δεν πρέπει να την πάρουμε αψήφιστα. Η λογική της έγκειται στη θεωρητική δυνατότητα να ανταλλάξει το κράτος τα παλιά ομόλογα που έρχονται στη λήξη τους με νέα ομόλογα μακρύτερης διάρκειας.

Αυτή η τακτική εξασφαλίζει, πάντα στη θεωρία, μια ανάσα για μερικά χρόνια. Αρκεί να συντρέχουν δυο παράγοντες: Από τη μια, να περιληφθεί ικανός αριθμός ληξιπρόθεσμων ομολόγων. Κι από την άλλη, να δεχτούν την όλη διαδικασία οι κάτοχοι αυτών των ομολόγων. Φυσικά, για να γίνει αυτό το δεύτερο, θα πρέπει οι όροι αντικατάστασης με νέα ομόλογα να είναι ιδιαίτερα ελκυστικοί. Αν σκεφτεί κανείς ότι την επόμενη πενταετία λήγουν πάνω από 184 δισ. ευρώ σε κρατικά ομόλογα, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρξει ένα megaswap τέτοιου μεγέθους που δεν ξανάγινε στην ιστορία της αναδιάταξης χρέους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Στα χαρτιά ναι. Με την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση εξασφαλίζει όρους για τα νέα ομόλογα ιδιαίτερα επικερδείς και ελκυστικούς για τους κατόχους των παλιών ομολόγων. Η Αργεντινή που επιχείρησε ένα ανάλογο megaswap κρατικών ομολόγων, αξίας σημαντικά χαμηλότερης από αυτήν που καλείται η Ελλάδα να επιχειρήσει, αύξησε την απόδοση των νέων ομολόγων τουλάχιστον κατά 28%. Και πάλι δεν τα κατάφερε. Οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν και το καλοκαίρι του 2001 η Αργεντινή πτώχευσε επίσημα.

Μπορεί να συμβεί κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα; Είναι το πιο πιθανό. Η ίδια η διαδικασία αντικατάστασης θα πάρει πάρα πολύ χρόνο και θα δημιουργήσει τέτοια πίεση στην οικονομία και το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, ώστε αναπόφευκτα θα την οδηγήσει σε πτώχευση πριν καν ξεκινήσει ουσιαστικά η αντικατάσταση.

Προς εκποίηση

Όμως, απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι αυτό που απασχολεί πλέον τους παράγοντες των αγορών και της ευρωζώνης. Η ιδέα για την αντικατάσταση των παλιών ομολόγων του ελληνικού κράτους με νέα, έχει ως βασικό σκοπό όχι την αποφυγή της επίσημης πτώχευσης της χώρας, αλλά την επιτάχυνση της κοινωνικής και οικονομικής εκποίησης.

Σύμφωνα με τον Νουτ Βέλινγκ, του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, μια τέτοια επιχείρηση αντικατάστασης του χρέους ίσως να αποτελέσει μέρος του νέου πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα. Σύμφωνα με το Bloomberg (6/6), αξιωματούχοι της ΕΚΤ που έχουν άμεση σχέση με τη διαμόρφωση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα, το οποίο πρόκειται να εγκριθεί 23-24 Ιουνίου από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής, δήλωσαν ότι είναι πολύ πιθανό να περιλαμβάνει ένα τέτοιο σχέδιο αντικατάστασης ομολόγων.

Στους επενδυτές είναι πολύ πιθανό να δοθεί καθεστώς προτιμησιακής σχέσης, πολύ υψηλότερες πληρωμές στα κουπόνια των τόκων και εμπράγματες εγγυήσεις. Οι λεπτομέρειες κρατούνται κρυφές.

Αυτό που αποκλείουν οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ είναι δυο πράγματα: Αφενός, μια συνολική αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας. Και αφετέρου, το «κούρεμα» καθ’ οιονδήποτε τρόπο.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο διοικητής της ΕΚΤ κ. Τρισέ, ο οποίος για πρώτη φορά παραδέχτηκε ανοιχτά ότι μια τέτοια αντικατάσταση ομολόγων είναι όντως στο τραπέζι. Μιλώντας στις 6/6 στο Μόντρεαλ, ο Τρισέ, ενώ αντιτάχθηκε για μια ακόμη φορά στην επιβολή ζημιών στους επενδυτές, είπε «αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε εναντίον ο ιδιωτικός τομέας να αναλάβει τις ευθύνες του, όπως του ζητήθηκε έναν χρόνο πριν, όταν έγινε το πρώτο πρόγραμμα για την Ελλάδα, όπως ζητήθηκε από τα πιστωτικά ιδρύματα στην Ευρώπη να διατηρήσουν στα χέρια τους το επίπεδο του ανεξόφλητου χρέους».

Ο κ. Τρισέ ομολογεί εδώ για πρώτη φορά ότι μαζί με το πρώτο μνημόνιο ζητήθηκε από τις τράπεζες που κρατάνε το ελληνικό χρέος να μην ξεφορτωθούν τα ανεξόφλητα ομόλογα στη δευτερογενή αγορά. Κι έτσι οι μεγάλες τράπεζες στη Γερμανία, τη Γαλλία και αλλού στην ευρωζώνη εξακολουθούν να κρατούν τα πακέτα ομολόγων του ελληνικού χρέους. Πράγμα που εξηγεί την εκτεταμένη κερδοσκοπία με «ανοιχτές πωλήσεις» ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή και φυσικά την εκτίναξη των επιτοκίων τους.

Το γεγονός ότι δεν επετράπη στις τράπεζες να ξεσκαρτάρουν από τα ομόλογα του ελληνικού κράτους που κατέχουν, έχει οδηγήσει την όλη κατάσταση στο κόκκινο. Ο επίτροπος Όλι Ρεν είπε στο Στρασβούργο (6/6) ότι η Ε.Ε. αντιμετωπίζει μια «πολύ σοβαρή κατάσταση» με την Ελλάδα και χρειάζεται να καταλήξει σε μια συμφωνία σχετικά με το ζήτημα πριν από τη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών στις 20/6. «Η Ελλάδα ήταν σε ελεύθερη πτώση με δημοσιονομικούς όρους, ήταν έτοιμη να πτωχεύσει τον περασμένο Απρίλιο, Μάιο και δυστυχώς είναι έτοιμη να πτωχεύσει ξανά, εκτός κι αν υπάρξει βοήθεια», είπε ο επίτροπος.

Κερδοσκοπικό πάρτι

Η αλήθεια είναι ότι τα 5ετή CDS (credit default swaps) της Ελλάδας, που υποδηλώνουν την πιθανότητα πτώχευσης, από 399 bps τον Ιανουάριο του 2010 εκτινάχθηκαν στις 1.372 bps στις 11/5/2011 για να χτυπήσουν νέο ρεκόρ των 1.390,97 bps στις 6/6.

Με άλλα λόγια χάρη στη «βοήθεια» της Ε.Ε. και της ΕΚΤ η πιθανότητα πτώχευσης της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 348,6%! Αυτό σημαίνει και μια αντίστοιχη αύξηση στην απόδοση των CDS στα χέρια των κερδοσκόπων.

Το γεγονός ότι τα CDS έχουν φτάσει σε απόδοση περίπου 3,5 φορές την αρχική τους τιμή, κάνει πολλούς κερδοσκόπους να θέλουν να εξαργυρώσουν. Η πιθανότητα αυτή αυξάνει δραματικά το ενδεχόμενο της επίσημης πτώχευσης με καταστροφικές συνέπειες για τα μεγάλα χαρτοφυλάκια ομολόγων ελληνικού χρέους, αλλά και για την ευρωζώνη.

Έτσι με το να θέσει στο τραπέζι επίσημα η ΕΚΤ το ενδεχόμενο μιας αντικατάστασης ομολόγων επιδιώκει να δώσει κίνητρο στις τράπεζες ώστε να κρατηθούν για να μην ξεσκαρτάρουν και στους κερδοσκόπους να μην εξαργυρώσουν ακόμη τα CDS. Υπάρχει ψωμί ακόμη. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να στείλει η ΕΚΤ στις αγορές.

Αξιόπιστη ιδιωτικοποίηση

Άλλωστε, σύμφωνα με τον Τρισέ στην ομιλία στο Μόντρεαλ που προαναφέραμε, η Ελλάδα «είναι μια χώρα η οποία, σύμφωνα με ό,τι γνωρίζω, ως μερίδιο στο ΑΕΠ, είναι μάλλον η πιο πλούσια χώρα με όρους περιουσίας σε ακίνητα. Αυτό, φυσικά, είναι κάτι το οποίο είναι σπουδαίο. Και, φυσικά, αν κατανοηθεί πλήρως από παρατηρητές, επενδυτές και παράγοντες της αγοράς, μπορεί να κάνει τη διαφορά με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι αυτή η ιδιωτικοποίηση θα φανεί αξιόπιστη και διεκπεραιωμένη με επαγγελματικό τρόπο».

Το τι εννοεί ο Τρισέ αξιόπιστη ιδιωτικοποίηση και επαγγελματικά διεκπεραιωμένη φαίνεται στην κοινή ανακοίνωση της τρόικας στις 3/6: «Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να επιταχύνει σημαντικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεών της. Για τον σκοπό αυτό θα δημιουργήσει μια επαγγελματική και ανεξάρτητη ως προς τη διοίκησή της υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων και έχει καταρτίσει έναν ολοκληρωμένο κατάλογο περιουσιακών στοιχείων για ιδιωτικοποίηση με τον σκοπό να πραγματοποιήσει έσοδα της τάξης των 50 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2015».

Σύμφωνα με πληροφορίες που διαρρέουν διαρκώς στον διεθνή οικονομικό Τύπο, αυτή η ειδική υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων θα βρίσκεται υπό τον αποκλειστικό και άμεσο έλεγχο των τροϊκανών. Εκποίηση με ρυθμούς fast track και υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και συμφωνιών παρασκηνίου. Αυτό υπόσχεται ο Τρισέ και οι υπόλοιποι αξιωματούχοι της ευρωζώνης στους επενδυτές κερδοσκόπους για να μην ξεφορτωθούν ακόμη τα χαρτιά τους. Αυτό εξυπηρετεί και η 5η δόση, αλλά και η πρόσθετη χρηματοδότηση, όπως κι αν γίνει.

Μόνιμη εποπτεία

Το ευρώ σχεδιάστηκε από την αρχή να τρέφεται από την κερδοσκοπία. Πρώτα με τα ελλείμματα και τα δάνεια. Τώρα με τη διαχείριση του χρέους και την εκποίηση των υπό χρεοκοπία χωρών. Όμως μην ανησυχείτε, υπάρχουν κι αυτοί που για να «μετριάσουν τα θύματα» προτείνουν να περιμένουμε. Προτείνουν σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα, που δήθεν θα την αναγκάσουν να περικόψει από μόνη της το χρέος.

Μόνο που η Ε.Ε. και η ΕΚΤ έχουν έτοιμη τη λύση: Αντικατάσταση ομολόγων, αφού προηγηθεί πλήρης εκποίηση της χώρας και του λαού της. Μα αυτό θα σημάνει επίσημη πτώχευση, θα πει κάποιος. Ναι, αλλά πιστεύουν ότι θα προλάβουν να χώσουν την Ελλάδα στον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης για να πτωχεύσει υπό καθεστώς ύπατης αρμοστείας.

Έτσι θα μπορούν να την ξεσκίσουν ήσυχα κι ωραία τα όρνια της αγοράς χωρίς να κινδυνεύει το ευρώ από κάποιο «πιστωτικό γεγονός», δηλαδή από άμεση κατάρρευση των μεγάλων τραπεζών της ευρωζώνης.

Το μεγάλο έπαθλο που περιμένει στο τέλος της διαδρομής είναι το ευρωομόλογο. Η πιο τρελή φαντασίωση των κερδοσκόπων του χρέους θα γίνει πραγματικότητα. Με αυτό η νομική βάση του δημόσιου χρέους θα αλλάξει ριζικά και θα περιέλθει στην αποκλειστική αρμοδιότητα των υπερεθνικών οργάνων της Ένωσης. Με αυτό ελπίζουν σε μια νέα εποχή εγγυημένου υπερδανεισμού, ακόμη και για χώρες όπως η Ελλάδα, που πτωχευμένες θα βρίσκονται μόνιμα πλέον υπό καθεστώς ύπατης αρμοστείας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.

από Το Ποντίκι.

Η αλήθεια είναι ότι ο δημόσιος δανεισμός από τις διεθνείς αγορές αποτελεί το καταφύγιο μιας διεφθαρμένης διακυβέρνησης η οποία αναζητά μέσω των τοκογλύφων να καλύψει τις μαύρες τρύπες που δημιουργεί με τις πολιτικές της. Κι όχι μόνο αυτό. Αποτελεί ταυτόχρονα τον πιο προσφιλή τρόπο εξαγοράς πολιτικών και κρατών από τις δυνάμεις της αγοράς με κύριο σκοπό την κερδοσκοπία με τα δημόσια ελλείμματα, τα έργα, τις προμήθειες και τη δημόσια περιουσία.

Απόλυτα σωστό αλλά λίγο μετά γράφει αυτό

Χώρες όπως η Ελλάδα, που είναι καταδικασμένες να χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό και κυρίως με δάνεια, δεν μπορούν να ελπίζουν παρά μόνο σε απανωτές χρεοκοπίες

Γιατί είναι καταδικασμένη η Ελλάδα να χρηματοδοτείται από το εξωτερικό; Υπάρχει κάποια διάταξη στο σύνταγμα της χώρας που να επιβάλλει άπειρους διορισμούς και υπερτιμολογήσεις δημοσίων έργων;

● Αφετέρου, με την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας στη βάση της οικονομικής αυτοδυναμίας με την κινητοποίηση και την ορθολογική αξιοποίηση των εσωτερικών πόρων, κοινωνικών και φυσικών, για μια ισορροπημένη ανάπτυξη προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που μπαίνει σήμερα μπροστά μας.

Μιλάει για την Ελλάδα; Τη γνωστή Ελλάδα που είναι κάτω από τη Βουλγαρία και ανάμεσα σε Ιταλία και Τουρκία ή υπάρχει και άλλη χώρα με αυτό το όνομα;
Οικονομική αυτοδυναμία...
Ορθολογική αξιοποίηση εσωτερικών πόρων...
Αυτά είναι πολύ ωραία σαν έκθεση ιδεών αλλά για να γίνει πράξη κάτι τέτοιο θα πρέπει να εκτελεστούν όσα ζητάει κατά καιρούς η κόρη του βρυκόλακα και το νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο. Συν το ότι θα πρέπει να μπει κάποιος σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και να συνδέσει εργασία και αποδοχές, ήτοι κάποιοι αρκετοί σύντροφοι και λοιποί εργάτες του μόχθου θα δουν μείωση στις απολαβές τους ως και πάνω από 50%. Αλλά αυτά σύντροφε Καζάκη σημαίνουν και πολιτικό κόστος.
Γιατί αν πεις στα πιστά σκυλιά του συστήματος ότι πρέπει σαν χώρα να έχουμε ορθολογική αξιοποίηση πόρων και άρα θα πρέπει να κόψουμε κάποια χιλιάρικα από άτομα που κάαααααααααααααθονται, αυτά (τα σκυλιά) θα σε δαγκώσουν.

Και για κλείσιμο η επικίνδυνη ατάκα της ημέρας.

● Θυμηθείτε όλους αυτούς που σας λένε σήμερα ότι η Ελλαδίτσα δεν μπορεί μόνη της να βρει τη λύση, ότι αν φύγουμε από το ευρώ και φέρουμε εθνικό νόμισμα θα έρθει η καταστροφή.

Έξοδος από ευρώ (αυτή την περίοδο)=ΠΟΥΤΣΑ.
Βάλτε κάτω όλες τις οικονομικές θεωρίες που μπορεί να έχει μελετήσει ο Καζάκης και σαν τρελός επιστήμονας να βρει φόρμουλα να σώσει την Ελλάδα. Και απέναντι βάλτε μια πολύ απλή περίπτωση πολιτικής εφαρμογής.
Αν η Ελλάδα βγει από την Ε.Ε και με κάποιο μαγικό τρόπο (βλέπε θεωρίες Καζάκη) σωθεί, την επόμενη στιγμή έχει καταρρεύσει όλη η Ένωση. Γιατί θα πάρουν το μαγικό φίλτρο του Δρυίδη Καζάκη και οι Πορτουγκέζε και οι Ιρλανδοί και οι Ισπανοί και και και... και θα αφήσουν τους Γερμανούς με την τσουτσούνα (sic) στο χέρι. Και οι Γερμανογάλλοι ξέρετε θα το αφήσουν αυτό να γίνει...
Αυτή τη στιγμή συμφέρον από πιθανή έξοδο της Ελλάδα από το ευρώ μπορεί να έχουν μόνο άτομα που έχουν βγάλει λεφτά έξω και κανένας άλλος.

ελα ΕDDIE...

Youtube Video

Είπε κανείς ότι αυτές οι ατάκες περί χρεοκοπίας στις 25/3, το Πάσχα, του Αγ. Πνεύματος, μετά τον τελικό στο μπάσκετ, της Παναγίας, το Σεπτέμβριο, μόλις ανοίξουν τα σχολεία, την επέτειο του ΟΧΙ, την ημέρα του Πολυτεχνείου κλπ δεν είναι παιχνίδια των κερδοσκόπων;
Εδώ όλοι έχουν ένα σιγουράκι που τους είπε ο Παρασκευάς ή ο Γεωργίου και το αναφέρουν ως δεδομένο 'Μου είπε ο γαλατάς ότι στις 17 Αυγούστου πτωχεύουμε. Γκαραντί'...
Αυτά είναι μπούρδες, όπως και αυτά που λέει ο Παπαδάκης.
Το θέμα δεν είναι τα κουκιά αλλά το αν η Ελλάδα πάρει μέτρα που θα πρεπε να έχει πάρει εδώ και 10 χρόνια.
Αυτή τη στιγμή οι τροικανοί αναρωτιούνται πώς ένα πρωθυπουργός κράτους της Ε.Ε αδυνατεί να εισπράξει φόρους και ξεκωλιάζει τους πολίτες του με πάσης φύσεως χαράτσια και εμείς αναλύουμε ιστορίες από την κρύπτη.

το θεμα ειναι οτι ΔΕΝ τα ειπε ο Παπαδακης, αλλα ο Παπακ/νου

Αναφερόμουνα στα μοιρολατρικά χαριτωμένα σχόλια.
Καλά ο Παπακωνσταντίνου κάποια στιγμή θα φάει ξύλο από τους ίδιους τους πασόκους. Νομίζω ότι ανήκει στο ίδιο hall of fame με τον Καραμανλέα τον Βου.

ε ενταξει αφου θα φαει ξυλο ο Παπ ησυχασα τωρα

Όπως βλέπεις τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τώρα που ο ΓΑΠ δείχνει ξοφλημένος οι όξω πλεύρισαν τον de Samar.
Αυτό που πραγματικά με αγχώνει είναι σε περίπτωση που αναλάβει ο Καλαματιανός μην έχουμε κανένα εκ νέου πλάτσικο 'γαλάζιων παιδιών' και μετά δεν μας δανείζει ούτε η κόζα νόστρα.

Μπα, δεν παίζει.
Και ο che samara να έρθει πιστεύω την ίδια πολιτική θα ακολουθήσει.
Απλά υπάρχουν αρκετοί ηλίθιοι που θα πιστέψουν όσα λέει προεκλογικά, κάτι που δεν θεωρώ απαραίτητα κακό.

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Όπως βλέπεις τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τώρα που ο ΓΑΠ δείχνει ξοφλημένος οι όξω πλεύρισαν τον de Samar.
Αυτό που πραγματικά με αγχώνει είναι σε περίπτωση που αναλάβει ο Καλαματιανός μην έχουμε κανένα εκ νέου πλάτσικο 'γαλάζιων παιδιών' και μετά δεν μας δανείζει ούτε η κόζα νόστρα.

Ο Σαμαρας συμφωνει με το 90% αυτων που λεει και κανει ο ΓΑΠ.

οσοι κοροιδευονται οτι θα κανει κατι διαφορετικο, ας το σκεφτουν ΠΡΙΝ τον ψηφισουν... Γιατι θα πεσει πολυ κλαμα μετα

Απροκάλυπτη ήταν η κυβερνητική παρέμβαση στο δελτίο ειδήσεων της ΕΤ3, σύμφωνα με όσα καταγγέλει το blog asyntaxtostypos

Συγκεκριμένα το μεσημέρι της 10ης Ιουνίου 2011, κατά τη διάρκεια της μετάδοσης της συνέντευξης τύπου του υπουργού Οικονομικών για τα νέα μέτρα, κάτω από την εικόνα του Γ. Παπακωνσταντίνου υπήρχε ο τίτλος 'Μέτρα φωτιά με το νέο μνημόνιο'.

Όπως αναφέρει το μπλογκ, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ακούστηκε η φωνή του δημοσιογράφου από το κοντρόλ ο οποίος είπε: 'αλλάξτε τον τίτλο, το λέει ο Λαζαρίδης (διευθυντής τηλεόρασης της ΕΤ3). Πήρε τηλέφωνο το υπουργείο'.

Η συγκεκριμένη εντολή, προκάλεσε την αντίδραση των δημοσιογράφων, ενώ ο αρχισυντάκτης Π. Τανανάκης, αρνήθηκε να υπακούσει.

Αμέσως, έφτασε στο χώρο η προϊστάμενη ενημερωτικών εκπομπών της ΕΤ3 Δώρα Αυγέρη, η οποία προσπάθησε να τον μεταπείσει, δηλώνοντας μάλιστα ότι βρίσκεται στο χώρο διότι αναπληρώνει τον προϊστάμενό της υποδιεύθυνσης ειδήσεων.

Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε και ο τίτλος, όπως είχε ζητηθεί αλλάζει. Σύμφωνα με την καταγγελία, που δημοσιεύθηκε στο blog, το γεγονός προκάλεσε θυμηδία στους εργαζόμενους του δελτίου

**Το φάντασμα του Μνημονίου και η εθνική κυριαρχία
*Του Αντωνη Μανιτακη

Εχει υποστηριχθεί, εντύπως και τηλεοπτικώς σε προωινές εκπομπές, από έγκριτο και σεβαστό συνάδελφο, τον κ. Κασιμάτη -συνεπικουρούμενο από τον κ. Κατρούγκαλο- ότι η Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης των ογδόντα εκατομμυρίων ευρώ, που συνοδεύεται από το Μνημόνιο, και συνήψε η Ελλάδα με τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, τον Μάιο του 2010, περιέχει όρο (άρθρο 14 παρ. 5) «παραίτησης της Ελλάδος από τις ασυλίες της εθνικής κυριαρχίας» και ότι «πρόκειται για όρο που παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του δικαίου σε όλα τα επίπεδα: του διεθνούς, του ευρωπαϊκού και του εθνικού δικαίου». Επιπλέον, ότι ο όρος αυτός είναι «πρωτοφανής στις διεθνείς οικονομικές συνθήκες των σύγχρονων δημοκρατιών, παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή σεβασμού της κυριαρχίας του κράτους, απειλεί, θέτει σε κίνδυνο και προσβάλλει στον πυρήνα τους τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ίδια την κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας» (βλ. το πλήρες κείμενο στον δικτυακό τόπο του Ομίλου «Αριστόβουλος Μάνεσης», www. constitutionalism. gr).

Θα επιχειρήσω να δείξω με νομικά -αναγκαστικά- επιχειρήματα ότι οι ισχυρισμοί των συναδέλφων είναι αβάσιμοι και ότι οι κίνδυνοι στην κρατική μας κυριαρχία είναι ανυπόστατοι έως φανταστικοί.

Πρώτον, η ρήτρα παραίτησης του Δημοσίου από τις αποκαλούμενες -κακώς- «ασυλίες εθνικής κυριαρχίας», δεν είναι πρωτοφανής. Πρόκειται για μια τυποποιημένη (standard) ρήτρα των διεθνών οικονομικών συναλλαγών, που απαντάται σε όλες τις συμβάσεις δανείων και εγγυήσεων στις οποίες εμπλέκεται το κράτος. Ανάλογη δέσμευση συναντάμε και στις εκδόσεις των κρατικών ομολόγων με τη βοήθεια των οποίων αντλήσαμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια και οδηγηθήκαμε στην υπερχρέωση και στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Και στην περίπτωση αυτή η Ελληνική Δημοκρατία δεσμευόταν να εξοφλήσει τους κομιστές των ομολόγων χωρίς καμία αίρεση και κανένα όρο. Ωστόσο, οι δεσμεύσεις αυτές του ελληνικού κράτους απέναντι στους δανειστές του δεν έφταναν μέχρι την παραίτησή του από αρμοδιότητες κυριαρχίας. Η παραίτησή του αφορούσε τα γνωστά δικονομικά και ουσιαστικού δικαίου προνόμια ή ασυλίες που απολαμβάνει το ίδιο ως προς την περιουσία του και μόνον.

Δεύτερον, διά του λόγου το ασφαλές και για να δείξω πόσο συνήθης είναι η παραίτηση του Δημοσίου από τα «περιουσιακά» προνόμιά του, επικαλούμαι πρόσφατη Υπουργική Απόφαση επί κυβερνήσεως Ν. Δ. (ΥΑ. 2/5121/0025/26.1.2009- ΦΕΚ 140/Β/29. 1.2009), στην οποία περιέχονται οι όροι των εγγυήσεων που παρέχονται από το Δημόσιο στις τράπεζες στο πλαίσιο της παροχής προς αυτές ρευστότητας. Στην τυποποιημένη εκεί σύμβαση εγγύησης διαβάζουμε υπό τον τίτλο «Παραίτηση από προνόμια: ο εγγυητής, δηλαδή το Δημόσιο: «α) παραιτείται από οποιοδήποτε προνόμιο που έχει ή θα αποκτήσει ο ίδιος ή οποιοδήποτε περιουσιακό του στοιχείο αναφορικά με οποιαδήποτε νομική διαδικασία που κινείται κατ’ αυτού... β) συγκατατίθεται ότι δεν θα αξιώσει ασυλία από οποιαδήποτε από τις εν λόγω νομικές διαδικασίες... και γ) συγκατατίθεται... στην αναγκαστική εκτέλεση ή εκτέλεση επί οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου του...».

Αν συγκρίνει κανείς τις δύο ρήτρες, τη ρήτρα εγγύησης του Δημοσίου με εκείνη της δανειακής σύμβασης θα διαπιστώσει: πρώτον, ότι είναι κατά βάση νομικά πανομοιότητες, δεύτερον, ότι το επίμαχο άρθρο της δεύτερης περιέχει σαφή, σαφέστερη δεν γίνεται, εξαίρεση από την κατάσχεση ή αναγκαστική εκτέλεση των περιουσιακών εκείνων στοιχείων του Δημοσίου, τα οποία η ελληνική έννομη τάξη προστατεύει με διατάξεις του αναγκαστικού δικαίου.

Ο εστί μεθερμηνευόμενο: στο «Μνημόνιο» η δημόσια περιουσία του Δημοσίου εξαιρείται από ενδεχόμενη υποθήκευση, κατάσχεση ή αναγκαστική εκτέλεση. Δηλαδή τα εκτός συναλλαγής πράγματα, τα πολιτιστικά μας αγαθά, όπως μνημεία ή έργα τέχνης που ανήκουν στην πολιτιστική μας κληρονομιά, τα κοινόχρηστα πράγματα, όπως ο αιγιαλός ή τα δημόσια κτίρια και γενικά ό, τι υπάγεται σε αυτό που οι Γάλλοι και οι Βέλγοι αποκαλούν domaine public, δεν υπόκειται σε υποθήκευση ή κατάσχεση. Και πάντως δεν θίγεται ούτε απειλείται από τη δανειακή σύμβαση η εθνική μας κυριαρχία, ούτε είναι δυνατόν άλλωστε να θιγεί από συμβάσεις αυτού του είδους.

Επομένως, ας ηρεμήσουμε και ας σοβαρευτούμε. Δεν χρειάζεται να προκαλούμε, αβασάνιστα, φόβο και τρόμο με την επίκληση φανταστικών εθνικών κινδύνων στην ήδη κατατρομαγμένη και παραζαλισμένη κοινή γνώμη. Μας φτάνει η κατάθλιψη και ο τρόμος που εκτρέφουν, μήνες τώρα, δανειστές, τηλεόραση -με το αζημίωτο- ο Τύπος και τα κόμματα ιδίως της Αριστεράς εν τη πολιτική μωρία τους.

Ας καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται να πτωχεύσουμε ούτε να εξέλθουμε από τα ευρώ, διότι θα πληγεί ανεπανόρθωτα το ίδιο και δεν το θέλουν ούτε οι εταίροι μας. Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε μαζί του. Καλά θα κάνουμε, ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης επί μία τριακονταετία, αντί να υπερασπιζόμαστε την εθνική μας κυριαρχία κραυγάζοντας «αέρα» και κραδαίνοντας στα όργανα της Ε. Ε. ξιφολόγχη και καριοφίλι, να μάθουμε να χρησιμοποιούμε την «κυριαρχία μας» όχι ως ένα αυτάρεσκο, κλειστοφοβικό και επιθετικό κατασκεύασμα, αλλά ως δικτυακό κόμβο επικοινωνίας, συνεργασίας και αντιπαράθεσης με τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τους θεσμούς της.

Αν πάλι είμαστε αντίθετοι στην ακολουθούμενη ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική της δημοσιονομικής αυστηρότητας και των μέτρων λιτότητας, ας αγωνιστούμε να αλλάξουν οι συσχετισμοί πολιτικής δύναμης στην Ευρώπη για να αλλάξει και η νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Ας φροντίσουμε να συνεργαστούμε με τους άλλους λαούς της Ευρώπης, που υφίστανται και αυτοί τις ίδιες οδυνηρές συνέπειες της λιτότητας και της ανεργίας, ώστε από κοινού να αντιμετωπίσουμε την κρίση και να αναζητήσουμε οικονομικές διεξόδους και προοπτικές για μια άλλη Ευρώπη, διαφορετική από αυτή που ζούμε σήμερα.

Αλλος δρόμος και άλλη προοπτική, πιο ρεαλιστική από αυτή, δεν υπάρχει για την Ελλάδα. Αλλωστε, οι αυθόρμητες, πανευρωπαϊκές, μαζικές, ειρηνικές και ακομμάτιστες συγκεντρώσεις αγανακτισμένων πολιτών στις πλατείες, αυτό μας δείχνουν: την κοινή τύχη των λαών της Ευρώπης μπροστά σε ένα μέλλον αβέβαιο και μη ορατό, αλλά πλήρως εξαρτώμενο από τη συνεργασία και συνεννόησή τους. Το ίδιο εξαρτημένες είναι και η εθνική μας επιβίωση και κυριαρχία, όσο και αν αυτό φαίνεται σχήμα οξύμωρο.

• Ο κ. Αντώνης Μανιτάκης είναι καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο ΑΠΘ.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 011_445590