Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Το να δίνεται εντολή να αφήνονται δίσκοι με φαγητό στους απεργούς πείνας, ενώ αυτοί έχουν δηλώσει ότι δεν θέλουν να σιτιστούν, μ' αρέσει που περνάει στα ψιλά γράμματα

Force-feeding

On 9 February 2006, The New York Times reported that hunger strikers in Guantánamo were being strapped into restraining chairs for hours a day for force-feeding and to prevent vomiting up the food as attempts at suicide. An officer said the number of strikers peaked at 131 around September 11, 2005. Reportedly there was concern over the international impact if a striker were to die. Detainees' lawyers called the methods brutal and inhumane, and said other coercive methods were used, such as being placed in cold air-conditioned isolation cells. The assistant secretary of defense for health affairs said it was a moral question: allow suicide, or take steps to preserve life.[17] On 21 February 2006, the military commander at Guantánamo conceded that the authorities were using restraining chairs as reported earlier. (NY Times 22 February)

The September 28, 2006 issue of the New England Journal of Medicine contained an article examining the medical ethics of physician-supervised force-feeding of hunger-striking detainees. The article questioned the legal and ethical foundation for physician participation in the force-feeding, writing that '...military physicians cannot follow military orders to force-feed competent prisoners without violating basic precepts of medical ethics never to harm them by means of their medical knowledge.'[18]

On April 9, 2007, the New York Times reported that according to military officials and detainees' lawyers a new hunger strike has broken out at Guantanamo, with thirteen detainees being force-fed daily. In the April 14, 2008, edition of the New Yorker Magazine, Jeffrey Toobin reported that two detainees are currently being force-fed.

ε, έχουν παραδείγματα μην αγχώνεσαι

Και μόνον το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος διαπραγματεύεται με τους απλύτους εκβιαστές και τους συμπαραστάτες τους μπουκαδόρους δείχνει το βαθμό ανευθυνότητας και ολιγορίας κυβέρνησης και μηχανισμών.

Η λύση, που θα έπρεπε να εφαρμοστεί ευθύς εξαρχής, είναι η εξής: Βίαιη μεταφορά σε νοσοκομείο, πιστοποίηση δυνατότητας αεροπορικής μεταφοράς τους (ή νοσηλεία τους μέχρι αυτό να γίνει δυνατό) και βίαιη απέλαση των απλύτων. Σημειώνω ότι βάσει των ρεπορτάζ οι άπλυτοι εκβιαστές είναι Μαροκινοί στην συντριπτική πλειονότητα τους συνεπώς ΥΠΑΡΧΕΙ διακρατική σύμβαση επαναπροώθησης τους.

Όσο για την αμφισβήτηση της ιδιότητας του 'εκβιαστή' από ορισμένους, η κατάσταση κατ αναλογία είναι η εξής:

Λάκης: Θα μου κάτσεις Σούλα?
Σούλα: ΟΧΙ, και πάλι ΟΧΙ.
Λάκης: Αν δε μου κάτσεις θα κόψω τ' @ρχίδια μου ...

Ποιος νοήμων άνθρωπος θα δικαίωνε ηθικά το φίλο Λάκη σε περίπτωση που πραγματοποιούσε την απειλή του και μετά αναζητούσε το 'δίκιο' του διαμαρτυρόμενος?

Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Το να δίνεται εντολή να αφήνονται δίσκοι με φαγητό στους απεργούς πείνας, ενώ αυτοί έχουν δηλώσει ότι δεν θέλουν να σιτιστούν, μ' αρέσει που περνάει στα ψιλά γράμματα

Άμα πας βαριά άρρωστος στο νοσοκομείο και τους ζητήσεις να σε αφήσουν να πεθάνεις, θα σε αφήσουν;

Έχουμε την τάση να βλέπουμε σκευωρίες και πλεκτάνες από κάθε πλευρά. Κανένα κράτος δεν έβαλε τους γιατρούς να βασανίσουν τους απεργούς όπως και κανένας δεν είπε τους αλληλέγγυους να φροντίσουν ώστε να συνεχιστεί η απεργία πείνας μέχρι να υπάρξει νεκρός.
Ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει. Οι γιατροί κάνουν αυτό που ξέρουν (σώζουν ζωές) και οι αλληλέγγυοι συμπαραστέκονται στους μετανάστες γιατί θεωρούν πως αυτό είναι το σωστό.
Που και που εμφανίζεται κάποιος 'γιατρός' που τρίβει στα μούτρα του απεργού πείνας κοτόπουλο με πατάτες όπως και εμφανίζονται αλληλέγγυες γυναίκες που κάνουν φασαρία για να μην φάει κάποιος απεργός. Τα ΜΜΕ είναι γνωστό ότι φουσκώνουν τις ειδήσεις για να πουλήσουν.
ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.

Αν θέλετε πάντως την γνώμη μου, η απεργία πείνας θα λήξει είτε με νεκρό, είτε θα καμφθεί σταδιακά. Τα αιτήματα δεν θα εκπληρωθούν σε καμιά περίπτωση για λόγους που έχουν χιλιοειπωθεί.

Υ.Γ.: Επίσης νομίζω δεν υπάρχει καμία σχέση με γκουαντάναμο στην περίπτωση μας. Force - feeding; Δε νομίζω...

κάποιοι φαίνεται να διαφωνούν μαζί σου:

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΝΩΣΗ ΙΑΤΡΩΝ – ΠΕΙ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Υιοθετήθηκε από το Παγκόσμιο Ιατρικό Συνέδριο στην Μάλτα, Νοέμβριος 1991 και αναθεωρήθηκε από την Σύνταξη στο 44ο Παγκόσμιο Ιατρικό Συνέδριο, Μαρμπέλλα, Ισπανία, Σεπτέμβριος 1992.

Τελική αναθεώρηση από την Γενική Συνέλευση της ΠΕΙ, Πιλάνεσμπεργκ, Νότια Αφρική, Οκτώβριος 2006.

Οι γιατροί ή άλλο υγειονομικό προσωπικό δεν επιτρέπεται να ασκήσουν αθέμιτη πίεση όποιου είδους στον απεργό πείνας για να αναστείλει την απεργία. Η θεραπεία ή η φροντίδα του απεργού πείνας δεν πρέπει να εξαρτάται από την αναστολή της απεργίας πείνας.

Εάν ένας γιατρός δεν μπορεί για λόγους συνειδησιακούς να συμμορφωθεί με την άρνηση του απεργού πείνας για θεραπεία ή τεχνητή διατροφή, ο γιατρός πρέπει να το ξεκαθαρίσει από την αρχή και να παραπέμψει τον απεργό πείνας σε άλλο γιατρό ο οποίος είναι πρόθυμος να συμμορφωθεί με την άρνηση του απεργού πείνας.

Η βίαιη σίτιση δεν είναι ποτέ ηθικά αποδεκτή. Ακόμη και εάν έχει την πρόθεση να ωφελήσει, η σίτιση που συνοδεύεται με απειλές, εξαναγκασμό, πίεση ή χρήση φυσικών περιορισμών είναι μία μορφή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης

η βιαιη σιτιση δεν ειναι ηθικα αποδεκτη?....δηλαδη εαν ο αλλος πεθαινει ο γιατρος θα πει οτι δεν του δινω να φαει επειδη δεν ειναι σωστο?..

Φαντάζομαι μαζεύτηκαν όλοι οι γιατροί του κόσμου εκείνη τη μέρα στην Ισπανία και συμφώνησαν ομόφωνα να αφήνουν όποιον θέλει να αυτοκτονήσει, να το κάνει.
Επίσης θέλω ΠΗΓΗ και original κείμενο or never happened.
Αλλά εγώ σου λέω ότι έγινε. Τι είναι νόμος; Ο γιατρός θα κάνει αυτό που θεωρεί σωστό για τον ασθενή του. Και έτσι πρέπει νομίζω. Οι γιατροί τον μόνο όρκο που δεν μπορούν -δεν πρέπει- να παραβούν είναι αυτός του Ιπποκράτη. Άσχετα αν πολλοί και αυτόν τον παραβαίνουν στο βωμό του κέρδους.

Ερώτηση: αν κάποιος από τους απεργούς χτυπήσει ένα υπογλυκαιμικό σοκ ή πέσει η πίεση του και χάσει τις αισθήσεις του οι γιατροί δεν έχουν την υποχρέωση να τους χορηγήσουν ορό για να τους κρατήσουν στη ζωή;
Σε αυτή την περίπτωση θα μπουν στη μέση οι αλληλέγγυοι και θα πουν 'άστονα να ψοφήσει';

http://www.wma.net/en/30publications/10policies/h31/index.html

WMA Declaration of Malta on Hunger Strikers

Adopted by the 43rd World Medical Assembly Malta, November 1991and editorially revised at the 44th World Medical Assembly Marbella, Spain, September 1992
and revised by the 57th WMA General Assembly, Pilanesberg, South Africa, October 2006

Physicians or other health care personnel may not apply undue pressure of any sort on the hunger striker to suspend the strike. Treatment or care of the hunger striker must not be conditional upon suspension of the hunger strike.

If a physician is unable for reasons of conscience to abide by a hunger striker's refusal of treatment or artificial feeding, the physician should make this clear at the outset and refer the hunger striker to another physician who is willing to abide by the hunger striker's refusal.

Forcible feeding is never ethically acceptable.

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Ερώτηση: αν κάποιος από τους απεργούς χτυπήσει ένα υπογλυκαιμικό σοκ ή πέσει η πίεση του και χάσει τις αισθήσεις του οι γιατροί δεν έχουν την υποχρέωση να τους χορηγήσουν ορό για να τους κρατήσουν στη ζωή;
Σε αυτή την περίπτωση θα μπουν στη μέση οι αλληλέγγυοι και θα πουν 'άστονα να ψοφήσει';

Όπως έχει ξαναγραφτεί, υγρά, αλάτι και ζάχαρη παίρνουν ήδη και καθ' όλη τη διάρκεια, εκτός κι αν έχουν προβεί σε απεργία 'δίψας'.

Επισης οταν μιλατε για απλυτους να σηκωνετε το χερακι να μυριζετε μασχαλιτσα γιατι σας εχουμε χιλιομυρισει και ολους εσας..

Ο χρήστης mjacob έγραψε:
http://www.wma.net/en/30publications/10policies/h31/index.html

Δε βλέπω τον λόγο να το τηρήσει κάποιος.

Είναι μια μορφή αυτοκτονίας. Η απόφαση των γιατρών (σίγουρα όχι ομόφωνη) είναι politically correct κι έτσι.

ΟΚ, αφού θέλουν ν' αυτοκτονήσουν, δικαιούνται να το κάνουν. Αυτοδιάθεση κι έτσι.

Είμαι σίγουρος (όσο μπορώ να είμαι) ότι αν σήμερα ρωτούσαν με δημοψήφισμα τους Έλληνες για αλλαγή προς το ευκολότερο του καθεστώτος παροχής άδειας παραμονής σε αλλοδαπούς, η απάντηση θα ήταν αρνητική.

Εδώ υπάρχει εκβιασμός. Είτε υποκύπτεις, είτε όχι. Προφανώς δεν πρέπει να υποκύψει το κράτος, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα πλακώσουν χιλιάδες με ζαχαρόνερο που θα κάνουν απεργία πείνας με γιατρούς δίπλα τους.

Καλή αυτοδιάθεση λοιπόν.

Σωστός ο mjacob (για την πηγή)

Ψιλοάσχετο αλλά η Ελλάδα δεν συμμετέχει στον οργανισμό αυτό http://www.wma.net/en/60about/10members ... index.html
περίεργο από τη στιγμή που συμμετέχει η Κύπρος ας πούμε.

Κατά τα άλλα όπως τα είπα και πριν.

Ο χρήστης faflas έγραψε:
Επισης οταν μιλατε για απλυτους να σηκωνετε το χερακι να μυριζετε μασχαλιτσα γιατι σας εχουμε χιλιομυρισει και ολους εσας..

+1 Χώρια που χαρακτηρισμοί τέτοιου είδους που αναφέρονται σε ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα είναι απαράδεκτοι.

Απεργία πείνας: παράπτωμα ή δικαίωμα;

Του ΕΥΤΥΧΗ ΦΥΤΡΑΚΗ*

Η απεργία πείνας των κρατουμένων, ως πράξη διαμαρτυρίας και αυτοκαταστροφής, αποτελεί ένα οριακό πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί το δίκαιο αλλά κυρίως το σύστημα της φυλακής.

Ο κρατούμενος, αν και βρίσκεται αδύναμος και απομονωμένος, πετυχαίνει με την απεργία πείνας απευθείας επικοινωνία με την κοινωνία, χωρίς μάλιστα τη μεσολάβηση του αρμόδιου εισαγγελέα ή του υπουργείου! Ο κρατούμενος «βγάζει γλώσσα» στην εξουσία: «Εγώ μπορώ να κάνω πιο μεγάλο κακό στον εαυτό μου απ' ό,τι εσύ!».

Τα αιτήματα μιας, ατομικής ή ομαδικής, απεργίας πείνας μπορεί να σχετίζονται με τη δικαιοσύνη (εκδίκαση υποθέσεων, αποφυλάκιση, απαλλαγή), με τη φυλακή (συνήθως συνθήκες κράτησης, απομόνωση) ή να είναι ευρύτερα (πολιτικά, αλληλεγγύης). Ομως, η μεν Δικαιοσύνη δυσφορεί, εκλαμβάνοντας την απεργία πείνας ως αθέμιτη πίεση, ενώ η εκάστοτε σωφρονιστική διοίκηση προσπαθεί να ξεπεράσει το πρόβλημα, χωρίς όμως να φανεί ότι ενδίδει. Ωστόσο, και οι δύο μάλλον «στριμώχνονται», γιατί ένας θάνατος απεργού πείνας, ακόμα και στα μάτια του «φιλήσυχου» πολίτη, «λερώνει τα χέρια τους με αίμα».

Η σωφρονιστική μηχανή ανέκαθεν ανησυχούσε για όλ' αυτά. Ετσι, η απεργία πείνας αποτελούσε πειθαρχικό παράπτωμα και τιμωρούνταν ανάλογα, αφ' ενός γιατί διατάρασσε την «εν τω σωφρονιστηρίω τάξιν» και αφ' ετέρου γιατί ο κρατούμενος, ζώντας το δράμα της πείνας, έπαυε να νιώθει το δεινό της φυλακής!1 Εφτασε μάλιστα στη Γερμανία να θεωρείται πράξη υποστήριξης της τρομοκρατίας! Γι' αυτό, κατά κανόνα, ακολουθούσε η αναγκαστική σίτιση του απεργού.

Σήμερα, φαίνεται ακόμα και το γράμμα του ισχύοντος Σωφρονιστικού Κώδικα (Σ.Κ.) να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα της απεργίας πείνας: Αναγνωρίζει την ύπαρξή της και ρυθμίζει την αντιμετώπισή της, αναζητώντας, εν πολλοίς, λύσεις ισορροπίας. Ετσι, όπως και η απεργία των εργαζομένων, όχι μόνο δεν είναι πια αδίκημα, αλλά τείνει να αναγνωριστεί ως δικαίωμα. Ορίζεται ειδικότερα (άρθρο 31) ότι ο κρατούμενος - απεργός πείνας δικαιούται ειδική ιατρική φροντίδα και μεταχείριση μέσα στη φυλακή και, αν το απαιτεί η περίπτωση, μεταγωγή σε κατάλληλο νοσοκομείο για περίθαλψη.

Κεντρικό πρόβλημα, ωστόσο, παραμένει η «αναγκαστική σίτιση» του απεργού πείνας, ένα παλιό πρόβλημα, όπου διατυπώνονται αντικρουόμενες απόψεις: Οι πιο φιλελεύθερες υπερασπίζονται την ελευθερία του ανθρώπου - κρατουμένου να διαθέτει ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Οι πιο προστατευτικές αμφισβητούν την ελευθερία διάθεσης της ανθρώπινης ζωής, τόσο λόγω της απόλυτης αξίας που αυτή διαθέτει όσο και λόγω της ιδιαίτερης θέσης και ψυχολογίας του κρατουμένου. Κάποιες, μεσαίες, τέλος, απόψεις αναγνωρίζουν την ελευθερία του κρατούμενου, προτείνοντας την αναγκαστική του σίτιση μόνο υπό ειδικούς όρους και σε απολύτως οριακές καταστάσεις (άμεσος κίνδυνος ζωής, διατάραξη της συνείδησης).

Ο Σ.Κ. του 1967 επέτρεπε την αναγκαστική σίτιση του κρατουμένου, 24 μόλις ώρες από την έναρξη της απεργίας πείνας, με μόνη μάλιστα προϋπόθεση τον κίνδυνο για την υγεία του απεργού. Αντίθετα, μια πιο ισορροπημένη λύση ακολουθεί ο ισχύων Σ.Κ. (άρθρο 31§3), αφού τώρα πια απαιτείται «άμεσος κίνδυνος ζωής ή σοβαρής και μόνιμης βλάβης της υγείας», ενώ παράλληλα «συνεκτιμώνται η προσωπικότητα του κρατουμένου, οι επιδιώξεις του και η σταθερότητα της απόφασής του». Αλλωστε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου θέτει την αναγκαστική σίτιση υπό εξαιρετικά αυστηρές προϋποθέσεις (κίνδυνος ζωής, πιστοποιημένη ιατρική ανάγκη, ήπιος τρόπος, δικονομικές εγγυήσεις). Διαφορετικά τη θεωρεί απάνθρωπη μεταχείριση και βασανιστήριο.2

Σημαίνουν άραγε τα παραπάνω ότι η αναγκαστική σίτιση επιτρέπεται οπωσδήποτε όταν συντρέχει σοβαρός κίνδυνος ζωής; Η απάντηση είναι αρνητική, αφού και τότε ανακύπτει ανάγκη σταθμίσεων. Είναι αναμφίβολο, άλλωστε, ότι με την αναγκαστική σίτιση προσβάλλονται τα δικαιώματα του ατόμου (απεργού πείνας) όσον αφορά την ανθρώπινη αξία και την αυτοδιάθεση, που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος,3 ενώ και για τους συμπράττοντες ιατρούς τίθεται σοβαρό δεοντολογικό πρόβλημα, εφόσον κάθε ιατρική πράξη απαιτεί τη συναίνεση του ασθενούς.4 Γι' αυτό η αναγκαστική σίτιση θα πρέπει να αποκλείεται, ακόμα και αν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ζωής, τον οποίο όμως είχε συνυπολογίσει ο απεργός. Αντίθετα, η γενικευμένη και απροϋπόθετη αναγκαστική σίτιση ακυρώνει την ισχύ της απεργίας πείνας, ενώ προστατεύει, ουσιαστικά, τους αποδέκτες του προβαλλόμενου αιτήματος - δυνητικά «υπόλογους» ενός θανάτου.

Η απεργία πείνας, αυτό το «παιχνίδι θανάτου» είναι το μόνο αλλά και ύστατο μέσο πάλης του κατουμένου! Η σοβαρή άσκησή του αποκαθιστά μια διαλεκτική, δημιουργεί ισορροπία στη φυλακή και αποκαλύπτει τα όρια της εξουσίας του ποινικού κράτους. Γι' αυτό η φυλακή του 21ου αιώνα την έχει ανάγκη, όχι πια ως πρόβλημα αλλά, και μάλλον, ως δικαίωμα.

1. Κ. Γαρδίκας, Εγκληματολογία, Τομ. Γ' Σωφρονιστική, 2η έκδ. 1960, σ. 250.

2. Απόφ. Nevmerzhitsky κατά Ουκρανίας, 5.4.2005, §94.

3. Βλ. Ν. Παρασκευόπουλο, σε: Λ. Μαργαρίτη/ Ν. Παρασκευόπουλου, Ποινολογία, 7η έκδ. 2005, σ. 607, Γ. Κατρούγκαλο, Το δικαίωμα στη ζωή και στο θάνατο, 1993, σ. 97.

4. Διακηρύξεις του Τόκιο (1975) και της Μάλτας (1991) της Παγκόσμιας Ιατρικής Ενωσης.

*Διδάκτωρ Νομικής ΑΠΘ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/04/2007

http://archive.enet.gr/online/online_ob ... d=41449404

Ο χρήστης Alexel έγραψε:

+1 Χώρια που χαρακτηρισμοί τέτοιου είδους που αναφέρονται σε ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα είναι απαράδεκτοι.

'Οι άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα' είναι ενεργούμενα σε ένα θέατρο ευρείας κλίμακας ψυχολογικών επιχειρήσεων που απειλεί την ακεραιότητα της χώρας σου.

Ωραιο το βαπτισμα και εις αλλα με υγεια.Η στιβαροτητα της χωρας σου βρηκε αφορμη να καταρρευσει..Αναρωτιεμαι αν τοσα χρονια ολοι εσεις που κοπτεστε τι λεγατε για την μεταναστευτικη πολιτικη(πολιτικη λεμε οχι πορειες για το δημοψηφισμα) και για την ενταξη των υπαρχοντων μεταναστων στον κοινωνικο ιστο περα απο το ''εξω οι ξενοι''.

Ακομα και αυτη την αποψη να χεις ομως οι χαρακτηρισμοι αυτοι κομμενοι..Στους χωρους σου που εχουν πληρη αποδοχη ευχαριστως..

Ο χρήστης k2825 έγραψε:

+1 Χώρια που χαρακτηρισμοί τέτοιου είδους που αναφέρονται σε ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα είναι απαράδεκτοι.

'Οι άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα' είναι ενεργούμενα σε ένα θέατρο ευρείας κλίμακας ψυχολογικών επιχειρήσεων που απειλεί την ακεραιότητα της χώρας σου.

Επέτρεψέ μου να πιστεύω πως δεν υπάρχει κάποιο θέατρο ούτε κάποια πλεκτάνη από πίσω. Οι άνθρωποι θέλουν να πετύχουν κάτι και το μόνο όπλο που έχουν είναι η ζωή τους. Άσχετα αν θεωρώ πως αυτό που ζητάνε σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει, ακόμα και αν αρχίσουν να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο.
Απεργίες πείνας έχουμε ξαναδεί και ανάλογα το αίτημα έχουν πετύχει ή όχι. Δεν υπήρχε 'ξένος δάκτυλος' από πίσω.

Ο χρήστης Alexel έγραψε:

Επέτρεψέ μου να πιστεύω πως δεν υπάρχει κάποιο θέατρο ούτε κάποια πλεκτάνη από πίσω. Οι άνθρωποι θέλουν να πετύχουν κάτι και το μόνο όπλο που έχουν είναι η ζωή τους. Άσχετα αν θεωρώ πως αυτό που ζητάνε σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει, ακόμα και αν αρχίσουν να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο.
Απεργίες πείνας έχουμε ξαναδεί και ανάλογα το αίτημα έχουν πετύχει ή όχι. Δεν υπήρχε 'ξένος δάκτυλος' από πίσω.

Μην συγχέεις όμως τα κίνητρα των απλύτων εκβιαστών με αυτά των υποκινητών και οργανωτών του event ...

Οι άπλυτοι εκβιαστές, τουλάχιστον, αγωνίζονται με τα όπλα του απελπισμένου - αναλαμβάνοντας όμως προσωπικό κόστος πιθανότατα μικρότερο αυτού που θα κατέβαλαν αν αναγκάζονταν να επιστρέψουν βίαια στην πατρίδα τους. Οι υποκινητές τους όχι ...

Ο χρήστης faflas έγραψε:
Αναρωτιεμαι αν τοσα χρονια ολοι εσεις που κοπτεστε τι λεγατε για την μεταναστευτικη πολιτικη(πολιτικη λεμε οχι πορειες για το δημοψηφισμα) και για την ενταξη των υπαρχοντων μεταναστων στον κοινωνικο ιστο περα απο το ''εξω οι ξενοι''.

Προσωπικά λέω 'έξω οι υπεράριθμοι' (Δημόσιοι υπάλληλοι, μετανάστες, κηφήνες κτλ) ... ΟΧΙ έξω οι ξένοι γενικώς και αορίστως.

Η ύπαρξη πχ 300.000 μεταναστών είναι κοινωνικός, οικονομικός και πολιτισμικός πλούτος για την Ελλάδα - εφόσον τους δοθούν οι δυνατότητες προσαρμογής στην ελληνική πραγματικότητα (γλώσσικά, πολιτισμικά κτλ) ... Οι 'έτσι γουστάρω' τσαμπουκάδες όμως από οποιονδήποτε και άν προέρχονται (εξεγερμένοι της κερατέας, συνδικαλιστές, μετανάστες υπατίας και συμπαραστάτες κτλ) είναι πλέον υπέρμετρα καταστροφικοι για την αστική δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή, συνεπώς το κράτος οφείλει να παρέμβει με κάθε διαθέσιμο μέσο ...

Eνταξει ολα αυτα μας τα χεις ξαναπει και ουτως η αλλως διαφωνω..Εγω για τους χαρακτηρισμους μιλησα..

Προσπαθώ να καταλάβω η λέξη 'άπλυτοι' που κολλάει.

Υποθέτω, καλοπροαίρετα πάντα, ότι χρησιμοποιείται κυριολεκτικά γι' αυτούς τους ανθρώπους.

Πάλι καλά, γιατί αντιθέτως για εμάς ισχύει κυριολεκτικά και μεταφορικά.