-
Ο χρήστης NIGA έγραψε:
Όταν γυρίζουμε στο αυτοκίνητο να φύγουμε βάζει ο πατέρας μου το κλειδί στην κλειδαριά και δεν ανοίγει. Λίγο πιο πέρα κάποιος άλλος κάνει το ίδιο σε ένα ίδιο λευκό 12Μ. Είχαμε μπερδέψει τα αυτοκίνητα...
και μετά απο 39 χρόνια, το σκηνικό επαναλήφθηκε, αλλά με 'κουβαδάκι' όχι 12Μ
Λες να του το πάρω κι αυτό σε 39 χρόνια που θά'ναι σοβαρός 63άχρονος κύριος και δεν θα το θέλει; (ενώ εγώ δεν θα μασάω;)
οταν με περασει ο Ευαγγελος θα σου χαρισω το καφε ουζι μου. (κοινως ποτεεεεεεε )
-
Αlpine ξεκίνησες ένα απ τα καλύτερα τοπικά έβερ
Μή σταματάτε να γράφετε, περιμένουμε εναγωνίως συνέχειες -
Εσυ γιατι δεν απαντας ομως
Δεν πιστευω πριν το τουοτα να ειχες ντατσουν?
-
τί αναμνήσεις να έχουμε εμείς τα πιτσιρίκια ρε, γράφετε τπτ οι γέροντες λέμε
Εσύ μην μας πεις πάλι για τις μαγουλάδες, γράφε καμιά καλή με την SM -
Τι πιτσιρικας ρε συ μας δουλευεις
-
Η πρωτη μου επαφη με αυτοκινητο ηταν με αυτο του αβαταρ μου σε κοκκινο χρωμα. Austin morris mkII 1300 gt my72 με διπλα weber (θα σας γελασω). Καθομουν με τις ωρες μεσα , ακουγα μουσικη απο το pianola και φαντασιονωμουν τρελλα γκαζια
Σιγα σιγα οι φαντασιωσεις εγιναν πραξη και πηγα κρυφα και εβγαλα αντικλειδι για τη μιζα αφου ως γνωστον αλλο κλειδι ειχαν οι πορτες και αλλο η μιζα. Αρχισα να το βαζω μπροστα μονο και μονο για να ακουω τον κινητηρα. Αφου βαρεθηκα κι αυτο αρχισα να τραβαω τον πατερα μου απ' το μανικι να με παει σε μια αλανα να το οδηγησω. Κυριακη πρωι λοιπον στην παλια αλανα του γηπεδου του παοκ εκανα το παρθενικο μου ξεκινημα. Τι ηταν να γινει αυτο, απο κει και επειτα με επιασε μανια να μαθω πως δουλευει και ανακαλυψα ενα βιβλιο του πατερα μου που εξηγουσε διαφορα μηχανολογικα αλλα ηταν εκδοση του '63, αυτο που μ' ειχε κανει εντυπωση ηταν που εγραφε για τριταχυτα κιβωτια και για καποια νεοτερης τεχνολογιας, τετραταχυτα.
Απο κει και περα αρχισα να ανοιγω καπω και να περιεργαζομαι με τις ωρες τον κινητηρα. Ειχε 1 ιμαντα για δυναμο, ψυγειο, αντλια νερου που ηταν και ο μοναδικος λογος που μας αφησε μια φορα στο δρομο. (Αυτα για οποιους λενε οτι τα αγγλικα της εποχης ηταν αναξιοπιστα... ) Η ασφαλειοθηκη ηταν αριστερα , πισω απο τη μπαταρια και πρεπει να ειχε 4 ασφαλειες γυαλινες. Ηλεκτρολογικα προβληματα μηδεν. Οσες φορες πηγαιναμε στο συνεργειο, ηταν για λαδια φιλτρα μπουζι που σε λιγο εμαθα να τα κανω και μονος μου. Θυμαμαι που εβγαζα το φιλτρο να το φυσηξω στο βενζιναδικο και τα τιναγματα που ετρωγα απο τον πολλαπλασιαστη οταν ακουμπουσα με ηλιθια περιεργεια τα μπουζοκαλωδια.
Κατα τ' αλλα αμορτισερ δεν αλλαξαμε ποτε γιατι ειχε υδροπνευματικες, πολυ ανετο για τα δεδομενα της εποχης, αν και στα 430000χλμ που το δωσαμε πηγαινε λιγο βαρκα γιαλο. Το μονο μειονεκτημα, ΠΟΛΥ ΘΟΡΥΒΟΣ, καταλαβαινα ποτε ερχονταν οι δικοι μου 2 τετραγωνα πιο περα και εκανε και ενα γουργουρισμα το σαζμαν οπως κανουν ορισμενα με την οπισθεν, προφανως τα γραναζια του ηταν ευθεια.Πραγματικα εκλαψα οταν το δωσαμε για αποσυρση, περασα τη μιση μου ζωη εκει μεσα . Μετα πηραμε την 33 του θειου μου , 1.5 του 87 (το τελευταιο με πορτοκαλι φλας) Δυστυχως δεν κρατησε πανω απο 2 χρονια , καταστραφηκε ολοσχερως απο τουμπαρισμα... Απο το 98 και μετα εμεινα χωρις αυτοκινητο μεχρι το 2005.
-
Αν και νεώτερος θα σας εξιστορήσω και τις δικές μου αναμνήσεις.
Το πρώτο τιμόνι που έπιασα στα χέρια μου ήταν οταν ήμουν 5-6 χρονών στα γόνατα του παππού μου σε ένα Opel Olympia-Record του 1954 στον παραλιακό δρόμο της Αίγινας.
Στα 12-13 πάλι με τον παππού και πάλι στην Αίγινα έμαθα να οδηγώ σε ένα LADA 2150 1200S το οποίο πριν από ένα χρόνο ξαναπήρα στα χέρια μου και έκτοτε το καθημερινό μου αυτοκίνητο!
Θυμάμαι επίσης χαρακτηριστικά τον 1303 σκαραβαίο του θειού μου στον οποίο παίζοντας με κάτι κλειδιά πετώντας τα στον αέρα τα έριξα στο καπώ του αυτοκινήτου το οποίο ήταν στο μοντάρισμα από το βάψιμο! Δεν νομίζω να έχω εξαφανιστεί πιο γρήγορα στην ζωή μου από εκείνη την φορά!
Θαμάμαι επίσης τις βαμμένες κίτρινες γραμμές στο διαχωριστικό τειχίο της παλίας κακιάς σκάλας, πηγαίνοντας για Κινέττα με το Seat 133 της μητέρας μου το οποίο το ξεχώριζα απο τα Fiat γιατί γιατί είχε τις χαρακτηριστικές γρύλιες που έχει στην πίσω κολόνα!
Το Volvo θυμάμαι ότι το αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Ήμουν 8 χρονών όταν ήρθε.
Ένιωθα πολύ οικεία και δέθηκα
Το βούταγα και έκανα βόλτες στην Αίγινα όταν ήμουν 16-17 χρονών, βέβαια για κάποιο 'άγνωστο' λόγο πάντα το ήξεραν!Δυστυχώς για πολύ λίγο δεν πρόλαβα το Fiat 124 sport coupe, δεύτερη σειρά, που είχαν ο δικοί μου...
To opelακι το έχουμε ακόμα και είναι έτοιμο να μπει για φανοποιήα-βαφή
-
[quote='Drosxo'] Η πρωτη μου επαφη με αυτοκινητο ηταν με αυτο του αβαταρ μου σε κοκκινο χρωμα. Austin morris mkII 1300 gt my72 με διπλα weber (θα σας γελασω). [quote]
Ομοιοπαθής ε; Welcome!
Τα καρμπυρατέρ ηταν 2 SU 1 1/4 της ίντσας.Αυτό που διάβασες για τα σαζμάν ήταν πως τα MkI μέχρι και το 1966 δηλαδή δεν είχαν συνχρονιζέ στην πρώτη, συνχρονισμένες ήταν μόνο 2α, 3η, 4η. Από το 1967 (MkII) και μετά είχαν συνχρονιζέ και στις τέσσερις.
Υδροελαστική ήταν η ανάρτηση, υδροπνευματική έχουν (είχαν;) τα Citroen.
430.000 χλμ για ανάρτηση χωρίς συντήρηση δεν είναι κι άσχημα. Απλά μέχρι τότε θα είχαν διαλυθεί οι εσωτερικές βαλβίδες στις μπουκάλες της ανάρτησης (πιθανώς γιατί και το συνεργείο σου νόμιζε ότι είχε να κάνει με υδροπνευματική και συμπλήρωνε με LHM) οπότε δεν είχες απόσβεση.Δεν είχαν γρανάζια με ίσια δόντια, το γουργουρητό της μετάδοσης οφείλεται στα ενδιάμεσα 3 γρανάζια στο πλάϊ από τη μεριά του συμπλέκτη που 'κατεβάζουν' την κίνηση από το στρόφαλο στο σαζμάν. Φυσικά με τη φθορά που θα είχαν όλα τα ρουλεμάν της μετάδοσης μετά από τόσα χιλιόμετρα, λογικό είναι να ακούγεται περισσότερο από όσο πρέπει.
Πότε το δώσατε; Από το '91 που είμαι Θεσσαλονίκη δεν θυμάμαι κόκκινο GT να κυκλοφορεί...
-
Πρώτη μου επαφή ένα βιβλίο , του Rohöl Walter, μιας και ο πατέρας μου δεν ήθελε να μου δήξει τίποτα στα 12 .Μιλάμε για ένα mini του 66 στεσιον . Ρούφαγα κάθε του κίνηση και προσπαθούσα να καταλάβω τι κάνει . Ώσπου ένα μεσημέρι γύρισε από τη δουλεία, άφησε τα κλειδιά στο τραπέζι, ξάπλωσε και να η μεγάλη ευκαιρία. Το βάζω μπρος, βάζω πρώτη σκορτσαρι και ξεκινά…..άρχοντας , κατόρθωμα. Ο μαστρομιτσος ….. γελαγε γιατί δεν είχε καταλάβει τι τον περίμενε . Το είχε 12 χρόνια και ήταν μια χαρά ,το περίλαβα 6 μήνες και αλλάξαμε μοτέρ . Το 82 παίρνουμε το escort mk3 ,δεινοπάθησε το κακόμοιρο, μέχρι το 89 που είχαμε μια μετωπική και ευτυχώς αλλάξαμε μονό το αμάξι….. του μπαμπά, αλά ήρθε και η δική μου τρελή στιγμή , με ένα δικό μου escort mkii
-
Η πρώτη αμυδρή ανάμνηση αυτοκινήτου είναι από 2CV οικογενειακού φίλου. Ιούλιος 1967, δεν υπάρχει ακόμη αυτοκίνητο στην οικογένεια, το Taunus έχει παραγγελθεί αλλά δεν έχει έλθει ακόμη, και ξεκινάμε για καλοκαιρινές διακοπές στην Νέα Αγχίαλο μαζί με μία φιλική οικογένεια. Φορτωνόμαστε όλα τα γυναικόπαιδα στο 2CV. To ταξίδι των 100 χιλιομέτρων μου είχε φανεί στα τετράχρονα μάτια μου συναρπαστικό. Αλλά το πιο συναρπαστικό απ'όλα ήταν η τρύπα στο πίσω πάτωμα, μέσα από την οποία έβλεπα την άσφαλτο να τρέχει από κάτω μας!!!!
-
Ίσως λοιπόν δεν είναι τυχαία η λατρεία που είχα στα 2CV. Καθώς η αγάπη μου για τα αυτοκίνητα εκφραζόταν μέσα από τα αυτοκινητάκια μου ήταν φυσικό να φάω κόλλημα με ένα γκρι 2CV της NOREV σε κλίμακα 1/87 που μου είχαν χαρίσει μαζί με ένα Peugeot 404 και ένα Renault Dauphine. To 2CV ήταν πάντα στην τσέπη μου όπου κι αν πήγαινα και κάτω από το μαξιλάρι μου τη νύχτα. Ώσπου ένα απόγευμα που αλώνιζα στη γειτονιά με το κόκκινο velamos μου, το 2CV αποφάσισε να ξεφύγει από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό μου και πήδηξε από την κωλοτσέπη μου.
Όταν το σούρουπο γύρισα στο σπίτι και δεν το βρήκα στην τσέπη μου έπεσα σε απόγνωση. Γύρισα όλη τη γειτονιά σπιθαμή προς σπιθαμή ψάχνοντάς το, μέχρι που το σκοτάδι με ανάγκασε να εγκαταλείψω τις προσπάθειες. Έκτοτε μου έμεινε η ανάμνησή του ...
Όταν τα τελευταία χρόνια άρχισα να ασχολούμαι πάλι με τις μινιατούρες βάλθηκα να το ψάχνω, χωρίς να θυμάμαι ποιας εταιρείας ήταν. Ώσπου το βρήκα μπροστά μου στο καλό ebay και νάτο στα χέρια μου:Από εκείνη την παιδική παρτίδα όμως σώθηκε το Peugeot 404. Λίγο ταλαιπωρημένο, αλλά σώο:
-
Ο χρήστης P6B έγραψε:
Ομοιοπαθής ε; Welcome!
Τα καρμπυρατέρ ηταν 2 SU 1 1/4 της ίντσας.Αυτό που διάβασες για τα σαζμάν ήταν πως τα MkI μέχρι και το 1966 δηλαδή δεν είχαν συνχρονιζέ στην πρώτη, συνχρονισμένες ήταν μόνο 2α, 3η, 4η. Από το 1967 (MkII) και μετά είχαν συνχρονιζέ και στις τέσσερις.
Υδροελαστική ήταν η ανάρτηση, υδροπνευματική έχουν (είχαν;) τα Citroen.
430.000 χλμ για ανάρτηση χωρίς συντήρηση δεν είναι κι άσχημα. Απλά μέχρι τότε θα είχαν διαλυθεί οι εσωτερικές βαλβίδες στις μπουκάλες της ανάρτησης (πιθανώς γιατί και το συνεργείο σου νόμιζε ότι είχε να κάνει με υδροπνευματική και συμπλήρωνε με LHM) οπότε δεν είχες απόσβεση.Δεν είχαν γρανάζια με ίσια δόντια, το γουργουρητό της μετάδοσης οφείλεται στα ενδιάμεσα 3 γρανάζια στο πλάϊ από τη μεριά του συμπλέκτη που 'κατεβάζουν' την κίνηση από το στρόφαλο στο σαζμάν. Φυσικά με τη φθορά που θα είχαν όλα τα ρουλεμάν της μετάδοσης μετά από τόσα χιλιόμετρα, λογικό είναι να ακούγεται περισσότερο από όσο πρέπει.
Πότε το δώσατε; Από το '91 που είμαι Θεσσαλονίκη δεν θυμάμαι κόκκινο GT να κυκλοφορεί...
Γεια σου συναδελφε, ευτυχως εβαλες τα πραματα στη θεση τους, οντως υδροελαστικη ειχε και στα τελειωματα της εκανε 2 ταλαντωσεις οταν την πιεζες με το χερι..
Πρεπει να το δωσαμε το 92 η 93 , μεχρι τοτε τριγυρνουσε στο κεντρο, κομνηνων με ερμου αλλα ειχε γινει πορτοκαλι απ' το ξεθωριασμα..
Και τι δε θα εδινα τωρα για να το ξαναποκτησω ειναι τοσο απλο μηχανικα που μπορεις να το κανεις και μονος σου, αλλα απο ανταλλακτικα χλωμο εως πεθαμενο..... -
Ο χρήστης Drosxo έγραψε:
Και τι δε θα εδινα τωρα για να το ξαναποκτησω ειναι τοσο απλο μηχανικα που μπορεις να το κανεις και μονος σου, αλλα απο ανταλλακτικα χλωμο εως πεθαμενο.....
Για να μην χαλάω τη θεματική ενότητα δες την απάντηση στο Made in England.
-
και γραβατούλα βλέπω
Λάδια βλέπω κάτω. Ιταλικό ήταν?
p.s. όλα τα λεφτά το κλάξον
-
Ας συνεχίσω
Παρένθεση: Κάποτε κοίταζα κάτι γεροντάκια που μίλαγαν ώρες, για το τι είχε γίνει, πριν 30-40-50 χρόνια, με απίστευτες λεπτομέρειες και απορούσα πως τα θυμούνται όλα αυτά, ενώ δεν μπορούν να θυμηθούν, ποιο χρώμα φάρμακο πρέπει να πάρουν και πότε, για να μην πω για το τι είχαν φάει πριν δύο ώρες...
Αυτές τις μέρες κατάλαβα, ότι δυσκολεύομαι να θυμηθώ τα τωρινά, ενώ θυμάμαι με απίστευτες λεπτομέρειες, αυτά που είχαζήσει 20-30 χρόνια πίσω...
Μήπως να το κοιτάξω, για αυτό το έμενταλ???? Κλείνει η παρένθεση!
Λοιπόν. μιά εποχή, το 1969 περίπου, ό πατέρας μου για να πάμε στο χωρίο, νοίκιαζε αυτοκίνητο και έτσι πηγαίναμε στο χωριό με κούρσα, η οποία ήταν ένας σκαραβαίος 1200. Θυμάμαι να κοιτάω το κοντέρ σε όλη την διαδρομή (όχι δεν κράταγα το τιμόνι πλέον, είχα προχωρήσει...) παρακινώντας τον να το παει 140 που έλεγε το κοντερ...τίποτα όμως...αυτό σταμάταγε στα 120-125...μεγάλη πίκρα...
Μόλις φτάναμε στηνΤρίπολη όμως, άρχιζαν τα γλέντια...εννοούσα στους επαρχιακούς χωματόδρομους να τους πηγαίνω εγώ, κοιτάζοντας βέβαια μέσα απο την στεφάνη του τιμονιού...και πάντα την μητέρα μου να λέει τον πατέρα μου θεοπάλαβο...
Να μιά αναμνηστική:
Δεν συμμετείχα σε καμμιά σχεδόν κοινωνική εκδήλωση...μόλις έτρωγα, πήγαινα κατευθείαν να κάνω 'βρουμ-βρούμ'...Βέβαια οι αλλάγές που έκανα με το στόμα, δεν είχαν καμμιά σχέση με Σκαραβαίο, μάλλον πιο πολύ θύμιζαν Alfa Romeo...αλλαγή ταχύτητας γινόταν μόλις τελείωνε η αναπνοή μου.....Τα έσπαγα τα μοτέρ... -
-
Οι..αυτοκινητιστικες μου αναμνησεις απο τα παιδικα μου χρονια ειναι παρα πολλες.. Ολοι οι συγγενεις και φιλοι απορρουσανε πως ειναι δυνατον να εχω τετοια τρελλα με τα αυτοκινητα,δεδομενου οτι κανενας συγγενης ποτε δεν ειχε ουτε εχει την παραμικρη επαγγελματικη η συναισθηματικη σχεση με την μηχανοκινηση.. Απο την στιγμη που ξυπναγα μεχρι να κοιμηθω το βραδυ σκεφτομουν αυτοκινητα,ετρωγα και σκεφτομουν αυτοκινητα,πιθανωτατα ονειρευομουν αυτοκινητα(-δεν το θυμαμαι),ζωγραφιζα αυτοκινητα(ειχα φιλοτεχνησει ολα τα θρανια της ταξης)..και ητανε πολλοι αυτοι που μου λεγανε'εσυ οταν γεννηθηκες μαλλον τιμονι θα κραταγες'..μεχρι που σε καποια φαση πολυ αργοτερα-φοιτητης-μια κοπελα μου ειπε'εσυ οταν γεννηθηκες καποιο αυτοκινητακι στο χερι θα κραταγες 'Αντιθετως δεν μου αρεσανε καθολου οι μηχανες,τα αεροπλανα,τα διαστημοπλοια,η μπαλλα,το μπασκετ και ο,τι αλλο αρεσε σε ολα τα αλλα παιδακια της ηλικιας..εκτος ισως απο τα ποδηλατα και αυτα ομως οπωσδηποτε χωρις προφυλακτηρες στους τροχους,χωρις φωτα,σχαρες κ.α αχρηστα αξεσουαρ..
Περιεργως μου αρεσανε 1.Τα τρακαρισμενα αυτοκινητα (θυμαμαι καθε βδομαδα καθομουνα μπροστα στην ασπρομαυρη τοτε τηλεοραση για να παρακολουθησω την εκπομπη της ΕΛΠΑ(?)που παρουσιαζε ενας φαλακρος κυριος με μεγαλα γυαλια,στους τιτλους αρχης της οποιας εδειχνε εναν σκαραβαιο να πεφτει πισω απο εναν αλλο που φρεναρε αποτομα για να αποφυγει ενα τρακτερ και μου αρεσε πολυ η θεα του συμβαντος.. )
2.Τα λερωμενα αυτοκινητα.. Δεν μου αρεσε το φιατακι μας οταν ητανε φρεσκοπλυμενο,το ηθελα παντα λασπωμενο..Επισης,μου αρεσε χωρις τα μεταλλικα τασια-τα εβγαζα συνεχεια,και πεθαινα να βγαζαμε και τους προφυλακτηρες,αλλα σ'αυτο δεν συννενεσε ποτε ο πατερας..
3.Τα αυτοκινητα που κανανε θορυβο. Ικετευα τον πατερα μου να καθυστερησουμε οσο το δυνατο περισσοτερο την επισκευη της εξατμισης(τρυπαγε συχνα),μαλιστα μια φορα που ειχαμε παει παλι για επισκευη,μου εκανε την χαρη και φυγαμε απο το μαγαζι με την εξατμιση οπως ητανε χαλασμενη,αλλα με διπλη διακοσμητικη αποληξη στην ακρη..
4.Οι λασπωτηρες και οι προβολεις(ολα τα αυτοκινητακια μου ειχανε προβολεις και φτερα απο πλαστελινη και λασπωτηρες απο κομμενα αυτοκολλητα τοποθετημενα στους θολους
5.Τα αυτοκολλητα..Τοτε θυμαμαι παντου σου δινανε διαφημιστικα αυτοκολλητα..adidas,lewis',diadora,mobil('κρατατε παντα αποστασεις mobil')TRIM,americanino και παρα πολλα αλλα..σουργελο το εφτιαχνα το φιατακι..
Συνεχιζω... -
Συνεχιζω..
Απο τις παρα πολλες αναμνησεις λοιπον,θα αναφερω δυο.
-Δεν θυμαμαι ακριβως την πρωτη φορα που με πηρε ο πατερας μου στα γονατα για να..οδηγησω στην βραδυνη επιστροφη απο το χωριο στην πολη[αντιθετως θυμαμαι σαν τωρα την πρωτη φορα που οδηγησα μονος-με τον πατερα συνοδηγο σε ηλικια 8 ετων σε χωραφι διπλα στο γηπεδο του χωριου,καθως και την πρωτη φορα που εκανα 'κωλια'(και οχι αναποδο η παντα η...ντριφτ),με πρωτη σχεση στο κιβωτιο σε μεγαλη διασταυρωση με χαλικοδρομο εκει κοντα,σε ηλικια 11 ετων],θυμαμαι ομως ενα περιστατικο.. Οπως κραταγα το τιμονι,βραδυ,ο δρομος ηταν αδειος,εκανα ενα καπως αποτομο,αλλα πληρως ελεγχομενο και εντελως ακινδυνο ζικ-ζακ στον δρομο,αιφνιδιαστηκε ο πατερας,πιανει αμεσως το τιμονι,και ρωτα με εντονο υφος'ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗ??'και του απαντω εντελως φυσιολογικα 'ραλλυ μπαμπα..',επεσε μεγαλη κατσαδα και εκανε πανω απο..δυο βδομαδες να με ξαναπαρει αγκαλια για να γυρισουμε απ'το χωριο..
-Εκεινα τα χρονια συνηθιζοτανε(ισως και σημερα)ο δασκαλος να μας βαζει εκθεση και την επομενη μερα να διαβαζει την καλυτερη σε ολη την ταξη,χωρις να αποκαλυπτει τον συντακτη.. Επειδη οπως κατα πασα πιθανοτητα θα εχετε ηδη αντιληφθει,δεν ημουν ποτε καλος στο μαθημα αυτο,δεν ειχε διαβασει και καμια εκθεση μου,εκτος απο οταν εβαλε το θεμα'τι θελω να γινω οταν μεγαλωσω'.. Ολα τα αλλα παιδακια γραψανε δασκαλος(οι περισσοτεροι),αρκετοι γραψανε πολ.μηχανικος(ητανε πολυ της μοδας τοτε),μονο εγω εγραψα οταν μεγαλωσω θελω να γινω ραλλιστας.. Προφανως του εκανε μεγαλη εντυπωση,γι'αυτο διαβασε αυτη την επομενη μερα..Δεν χρειαζεται να πω οτι ολοι καταλαβανε απο την πρωτη γραμμη ποιος την ειχε γραψει,και το επιβεβαιωσανε με τον επιλογο που τελειωνε καπως ετσι: '...και οταν θα νικαω στα ραλλυ και θα πανηγυριζω στον τερματισμο,θα ειναι εκει και ο φιλος μου ο Κωστας και θα χειροκροταει' -
Ο χρήστης 124 abarth stradale έγραψε:
(θυμαμαι καθε βδομαδα καθομουνα μπροστα στην ασπρομαυρη τοτε τηλεοραση για να παρακολουθησω την εκπομπη της ΕΛΠΑ(?)που παρουσιαζε ενας φαλακρος κυριος με μεγαλα γυαλια,στους τιτλους αρχης της οποιας εδειχνε εναν σκαραβαιο να πεφτει πισω απο εναν αλλο που φρεναρε αποτομα για να αποφυγει ενα τρακτερ και μου αρεσε πολυ η θεα του συμβαντος.. )
Ο Ίκαρος....
-
Ο χρήστης tsargy έγραψε:
Ο Ίκαρος....Μπραβο!! Ο Ικαρος!
παιδικές αναμνήσεις ιστορικών (και μη)