-
Το γειτονόπουλο.O.M.G. και τρία LOL πλέον.
-
δεν μπορω ρε, με σας, δεν μπορω λεμε πια.......τι ρεμαλια που εισαστε?
-
Ο χρήστης Alba Parietti έγραψε:
Πρέπει να είστε αληθινά ευτυχισμένοι φίλοι μου,που έχετε κάτι ωραίο να θυμάστε.Ο πατέρας μου είχε στην κατοχή του ένα Ford 12M S/W,ένα 17Μ,κάποιο διάστημα ένα 404 που σάπισε σα πο@τ@ν@ σε ελάχιστο χρόνο(χειρότερα κι από Alfetta),ένα Audi 100 LS και πάει λέγοντας,αυτοκίνητα που τα ''χω κάνει delete εδώ και πάμπολλα χρόνια.
Πιό πολύ μ' έβρισκες στην διπλανή αυλή που ήταν η Ιουλία και η Μπετούλα παρά σπίτι μου.Ακόμα και σα νέος οδηγός,εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ''80,πιό πολύ θυμάμαι τις βόλτες και τις εκδρομές με τους φίλους και τις πρώτες κοπέλες,παρά το κουβαδάκι μου που βροντούσε, κοπάναγε και στη πρώτη ψιχάλα έμενε από ηλεκτρικά.Κακομοιρούλη μονοφαναρούλη.Γιατί δεν μου είχες πει τόσο καιρό ότι είσαι ένα κακοποιημένο παιδί;
Ευτυχώς εσύ είδες το φως το αληθινό.....σε αντίθεση με το γειτονόπουλό σου
μηπως τους μπερδεψαν οταν ηταν μικροι?
-
από ότι κατάλαβα δεν σας άρεσε καθόλου το θέμα
-
Καθολου
-
το θεμα αξιζει, μονο και μονο, για την τοποθετηση του παναγιωτη, γιαυτο προτεινω τελος του οφφτοπικ
ΠΑΝΟ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ -
πρώτη επαφή με τα αυτοκίνητα, ηλεκτρολογίο στην αρχή της Πειραιώς δίπλα από του κεράνη,είχα πάρει πρέφα ότι για να σηκώσεις το αυτοκίνητο έβαζες από κάτω του ένα πράγμα (γρύλο μου είχαν πει το λένε) ανεβοκατέβαζες ένα ματσαφλαρι και το σήκωνες
δεύτερη η τρίτη μέρα στην δουλειά μου λέει ο μαστροΑλκης σήκωσε αυτό το OPEL να του βγάλουμε την μίζα.
βουτάω ο καλό σας τον γρύλο (πρώτη φορά) τον χώνω κάτω από το OPEL και αρχίζω να ανεβοκατεβάζω το ματσαφλάρη, αρχίζει να σηκώνετε το οπελ και ξαφνικά ακούγετε ένα ΚΡΑΚ και γεμίζει το πάτωμα με ένα μαύρο υγρό(λάδια μου είπαν μετά πως τα λένε) ενώ ταυτόχρονα αρχίζουν να ακούγονται καντήλια και εξαπτέρυγα.
πρόλαβα να την κοπανίσω έγκαιρα προτού προλάβει να με βουτήξει ο μαστροΑλκης -
1965!!! Αγοράστηκε το 3ο μας Hanomag courier βενζίνη...τα προηγούμενα 2 ήταν ΔΧ ντίζελ, οπου τα είχαν και τα 3 αδέλφια...
Τα ΔΧ είχαν στην καροτσα παραπέτα που έπεφταν και γίνονταν καθίσματα (πάγκοι) και έτσι τις Κυριακές έβγαινε το μεροκάματο με διοργανώσεις εκδρομών στην Λούτσα για μπάνιο. Τις καθημερινές: 'εκτελούνται μεταφοραί'. ( ΣΣ Οί βουλευτές ανέβαιναν στην καρότσα δωρεάν, από τότε δεν πλήρωναν για τίποτα...)
Το καινούργιο λοιπόν, δεν ανήκε και στα 3 αδέλφια, ήταν δικό μας και ήταν βενζινοκίνητο. Αυτό το φορτηγό είχε στην μπροστινή (ανεξάρτητη με ψαλίδια παρακαλώ) ανάρτηση, ελατήρια και κινητήρα αθόρυβο...πςςςςςςςς σαν κούρσα.
Όταν έπαιρνα καλό βαθμό στο νηπιαγωγείο, μας έπαιρνε ο πατέρας μου και μας πήγαινε στην Βάρκιζα να φάμε κάτι τεράστια σάντουϊτς...κάθε ένα ήταν φτιαγμένο σε μία ολόκληρη φρατζόλα ψωμί...το καλό όμως δεν ήταν εκεί!!!
Το καλό ήταν ότι το μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής (φαναρια, σήματα κλπ) συνοδευόταν απο οδήγηση...ναι οδήγηση! στα πόδια του πατέρα μου...κράταγα το τιμόνι και έβγαζα ολόκληρη την διαδρομή Χαϊδάρι-Βάρκιζα και επιστροφή.
Το καλύτερο κίνητρο για να πάω καλά στο σχολείο.
Μετά που είχα μεγαλώσει κανα δυό χρόνια, τό πήγαινα στην Τρίπολη (εκτός Κωλοσούρτη βέβαια)...
Θυμάμαι σαν όνειρο, θείες, θείους, που έμπαιναν να τους πάμε κάπου και κρατούσα το τιμόνι εγώ να λένε:
Ρε Νίκο, κράτα το τιμόνι εσύ, ρε δεν είσαι καλά, αφήνεις το παιδί να κρατάει το τιμόνι? και τον πατέρα μου να καμαρώνει και να λέει - ντοπάρωντάς με - -Ρε αυτός είναι καλύτερος απο εμένα και να γελάει με την αγωνία τους.
Αυτό ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που οδήγησα λοιπόν:
Και είναι μόνο η αρχή...μιάς και δεν έχουμε ξεπεράσει το 1967... -
1969 στο πρώτο αυτοκίνητο της οικογένειας:
-
12Μ ή 15Μ?
-
12Μ, ίδιο με αυτό που έχω τώρα!
-
το ένα πιτσιρίκι κάτι μας δείχνει, εσύ είσαι.
-
Γύρω στο 1970, 27 Ιουλίου είμαστε διακοπές στην Νέα Αγχίαλο και πάμε στο ξωκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα που γιόρταζε. Όταν γυρίζουμε στο αυτοκίνητο να φύγουμε βάζει ο πατέρας μου το κλειδί στην κλειδαριά και δεν ανοίγει. Λίγο πιο πέρα κάποιος άλλος κάνει το ίδιο σε ένα ίδιο λευκό 12Μ. Είχαμε μπερδέψει τα αυτοκίνητα... Σκέφτομαι πάντα ότι είναι πολύ πιθανόν αυτό τα άλλο 12Μ να είναι αυτό που έχω τώρα στην κατοχή μου. Ήταν το μοναδικό λευκό 12Μ του χωριού και πέρασε εκεί όλα του τα χρόνια....
-
Ο χρήστης NIGA έγραψε:
Όταν γυρίζουμε στο αυτοκίνητο να φύγουμε βάζει ο πατέρας μου το κλειδί στην κλειδαριά και δεν ανοίγει. Λίγο πιο πέρα κάποιος άλλος κάνει το ίδιο σε ένα ίδιο λευκό 12Μ. Είχαμε μπερδέψει τα αυτοκίνητα...και μετά απο 39 χρόνια, το σκηνικό επαναλήφθηκε, αλλά με 'κουβαδάκι' όχι 12Μ
-
Ο χρήστης 7pas100 έγραψε:
Όταν γυρίζουμε στο αυτοκίνητο να φύγουμε βάζει ο πατέρας μου το κλειδί στην κλειδαριά και δεν ανοίγει. Λίγο πιο πέρα κάποιος άλλος κάνει το ίδιο σε ένα ίδιο λευκό 12Μ. Είχαμε μπερδέψει τα αυτοκίνητα...
και μετά απο 39 χρόνια, το σκηνικό επαναλήφθηκε, αλλά με 'κουβαδάκι' όχι 12Μ
Λες να του το πάρω κι αυτό σε 39 χρόνια που θά'ναι σοβαρός 63άχρονος κύριος και δεν θα το θέλει; (ενώ εγώ δεν θα μασάω;)
-
Όχι εσύ...ο γιός σου θα του το πάρει
-
και δική σου ιστορία ΑΓΓΕΛΕ.
θα ήθελα και ιστορίες αυτών που παρακολουθούν με απόκρυψη,σίγουρα έχουν πολλά να πουν -
Ποιον να εννοεις αραγε
-
όχι τον ψιτροβακ πάντως γιατί θα μας πει με τι γαλλικό τον πήγαν στον παίδων όταν κόλλησε ιλαρά και όταν έβγαλε μαγουλάδες.
-
Θα σε φτιαξω αυριο με διακοποκαταστασεις
παιδικές αναμνήσεις ιστορικών (και μη)