Ο χρήστης elteo έγραψε:

Aυτό εννοεί μάλλον:

Youtube Video

τα έκανε βούτυρο! Θεέ και κύριε!!

εγώ που έχω vag τα ελέγχω κάθε 1000 χλμ. και τα αλλάζω κάθε 7500 αν και οι ΣΕΑΤέοι μου λένε για 15.

Αν βάλεις πολύ φτηνά ορυκτέλαια και τα κρατήσεις 30.000 χλμ κάπως έτσι θα γίνουν.

Σχετικά με κινητήρες από παλιά σκαθάρια.... Περάσαν από τα χέρια της οικογένειας 3 τέτοιοι, 2 1200 σε σκαθάρια, το ένα από καινούργιο και ένας 1600 σε μια κλούβα επίσης μεταχειρισμένη.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι αερόψυκτοι κινητήρες τους είχαν χαμηλή συμπίεση, 7 ως 8 προς 1 και εμφανίζανε τη μέγιστη ροπή τους γύρω στις 1700 και μέγιστη ισχύ στις 3800-4400 ανάλογα με το μοντέλο. Δεν είχαν καν φίλτρο λαδιού.... αυτό ήταν έξτρα που το έβαζαν μερικοί! Είχε μόνο ένα συρμάτινο διχτάκι μέσα από ένα καπάκι με 6 μπουλονάκια στο κάρτερ. Το οποίο οι μηχανικοί για να μην παιδεύονται αποφεύγανε να το ανοίξουν για να το καθαρίσουν. Εκτός από μερικά μοντέλα που επίτηδες δεν είχαν τρύπα για τα λάδια ώστε να σε αναγκάσουν να αλλάξεις λάδια από το καπάκι οπότε και να καθαρίσεις το σύρμα.
Η διάρκεια ενός τέτοιου κινητήρα προφανώς είναι σε απόλυτη συνάρτηση της συμπεριφοράς του οδηγού και της συντήρησης. Λόγω του αερόψυκτου τόσο τα υπερβολικά φορτία όσο και η λίπανση ήταν σημαντικά. Λόγω του αργόστροφου του πράματος είναι απόλυτα αναμενόμενο ότι οδήγηση σπόρ τύπου θα οδηγούσε σε γρήγορη φθορά. Όπως όλα τα πράματα αν κάνεις σωστή συντήρηση και τους φέρεται όπως πρέπει θα κρατήσουν πολύ. Αλλιώς... Εμείς τότε ανήκαμε στους ιδιοκτήτες του αλλιώς, του όπως τύχει, συντήρηση όπως λάχει, με ό,τι λάχει, σε όποιον λάχει και φυσικά άμα λάχει... Επίσης τα σκαθάρια περάσαν από την μετεφηβική λύσσα δύο αρρένων οδηγών...(εμένα και του αδελφού μου) και κάλυψαν και μεταφορικές αλλά και αγροτικές ανάγκες μέχρι την αγορά της κλούβας.
Το καινούργιο σκαθάρι χαρίστηκε πριν από λίγα χρόνια, κάπου στα 35 του, σε γνωστό μας, ψιλοσυλλέκτη, με πεσμένο κινητήρα αλλά πλήρως λειτουργικό. Χλμ αρκετά >200.000.
Στο μεταχειρισμένο σκαθάρι, το φοιτητικό μου, πέθανε ο κινητήρας καταναλώνοντας όλο και περισσότερο λάδι μέχρι που δεν πρόλαβα να βάλω και κόλλησε στα 26 του, μετά από 13 εξοντωτικά χρόνια στα χέρια μου... όχι κι άσχημα.
Η κλούβα κάποια στιγμή υπέστη γενική επισκευή κινητήρα και αφού οδηγήθηκε από αρκετούς εργάτες ανατολικού μπλοκ φορτωμένο μάλιστα πολύ πάνω από τις προδιαγραφές του παραχωρήθηκε σε γνωστό στο χωριό αλλά σύντομα πετάχτηκε.
Γενικά δεν νομίζω ότι για τη χρήση που υπέστησαν προσέφεραν κάτι λιγότερο του αναμενόμενου...κάθε άλλο! Απλά σε αυτά τα αυτοκίνητα ήταν εύκολο να γίνει κατάχρηση και να ξεπεραστούν οι παράμετροι ασφαλούς λειτουργίας τους που θα οδηγήσει σε αστοχία και την αμφισβητούμενη φήμη.

Ξέχασες να αναφέρεις τα 2 σημαντικότερα προβλήματα των Ελληνικών σκαραβαίων που προέρχονταν από τους εδώ μηχανικούς, πολύ σφίξιμο με το χέρι στα καπάκια από έλλειψει δυναμόκλειδου εκείνα τα χρόνια στους περισσότερους μουτζουροπόντικες και η γνωστή ξερολίαση τους ότι το χέρι είναι καλύτερο από το δυναμόκλειδο γιατί αυτοί έχουν 40 χρόνια πείρα και ξέρουν, αποτέλεσμα το εργοστάσιο να παράγει καπάκια για να στέλενει στην Ελλάδα και την τεμπελιά τους να ρυθμίσουνε τις βαλβίδες επειδή ήταν από κάτω και δεν τους έδινε χέρι, εκείνα τα χρόνια τα περισσότερα συνεργεία είχαν λάκκο και όχι ανυψωτικά.

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
πρόβλημα είχε η πρώτη γενιά VVti σε αρκετές παρτίδες κινητήρων, και νομίζω δεν ήταν θέμα ελατηρίων Μάκη, αλλάζαν το μπλοκ.

Και εγώ αυτό γνωρίζω. Επίσης ότι πρόβλημα είχαν οι vvti (ειδικότερα σε corolla κ mr2) και όχι οι vvtli.

Ο χρήστης antonis-team έγραψε:
Φίλε 21, μην απαξιώνεις έναν ολόκληρο κλάδο. Και σήμερα έναν κακός συνάδελφος, μπορεί να καταστρέψει μια μερσεντές. Μα και τότε οι πελάτες μου, έπαιρναν ένα αξιόπιστο αυτοκίνητο. Δεν ήταν μερσεντές, δεν ήτανε φεραρι. Ήταν ένα λαϊκό αυτοκίνητο, με αξιώσεις.
Φίλε onyx, προσυπογράφω για την παράθεση σου με το 100%. Έχω κάνει και πολλές αναβάσεις, δυο Πάρνηθες, με σκαραβαίο 1500, στο μουλωχτό. Δηλωμένος 1200!!. Το στρίψιμο στης φουρκέτες, δεν θα το ξεχάσω, και μου λειπει!!…
ΑΝΤΩΝΗΣ

Δεν απαξιώνω Αντώνη κανένα κλάδο, οι παληοί μαστόροι με τα μυαλά που κουβάλαγαν απαξίωσαν το επάγγελμα τους, τα ξέρεις και τα έχεις ακούσει και εσύ άπειρες φορές τα λόγια αυτά, **εγώ ξέρω, εγώ έχω πείρα, τι να μας πούνε τώρα τα βιβλία και άλλα χαριτωμένα, **μη προσπαθείς να φτιάξεις τις αγιογραφίες τους, δεν έδειχναν τίποτα σε κανένα βοηθό γιατί αυτό που ήξεραν το γνώριζαν μόνο επιδερμικά και δε γούσταραν να πάει η κουβέντα στο βάθος γιατί δεν είχαν τίποτα να πούν και ένιωθαν τεράστια ανασφάλεια, ήξεραν μόνο να πειράζουν τα πιτσιρίκια τους βοηθούς και να τους ψαρώνουν, **πάρε μικρέ τον κουβά και πήγαινε στον ηλεκτρολόγο να σου τον γεμίσει με αμπέρ, και άμα ο πιτσιρίκος ήτανε του βιβλίου και του την έσπαγε, μάστορα τα αμπέρ τα θέλεις όλα σε αμπέρ ή θέλεις και μιλιαμπέρ μαζί ** του αμόλαγε το σφυρί και όπου τον πάρει τον μικρό, άσε, τα ζήσαμε και δεν τα λέω έτσι για να κάνω τον έξυπνο. Οι περισσότεροι αυτά τα μυαλά κουβάλαγαν και δε χρειάζεται να απολογείσαι εσύ για αυτούς. Όσοι λίγοι εκείνης της εποχής άξιζαν το έκαναν το όνομα τους σεβαστό.

Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
πολύ σφίξιμο με το χέρι στα καπάκια από έλλειψει δυναμόκλειδου εκείνα τα χρόνια στους περισσότερους μουτζουροπόντικες και η γνωστή ξερολίαση τους ότι το χέρι είναι καλύτερο από το δυναμόκλειδο γιατί αυτοί έχουν 40 χρόνια πείρα και ξέρουν

Το εκλεψα απο αλλου.
ΠΡΟΣΟΧΗ!!!! Μην παρεξηγηθουν οι εχοντες σχεση με το επαγγελμα που περιγραφεται παρακατω.

**ΣΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ **
Το συνεργείο είναι τέμενος, ο μάστορας είναι αρχιερέας και τα μαστοράκια καντηλανάφτες. Το συνεργείο έχει θαυματουργές ικανότητες, κάτι σαν την Παναγιά της Τήνου. Πάμε την μοτοσικλέτα μας να γίνει καλά. Όπως, λοιπόν, δεν διατάζουμε την Παναγιά 'κάνε το παιδί να περπατήσει και θα 'ρθω το απόγευμα να το πάρω', έτσι δεν λέμε στον μάστορα 'φτιάχ' το και θα περάσω αύριο'. Για καλύτερες μέρες, αρμονικές σχέσεις και περισσότερα χιλιόμετρα, διατυπώνουμε το αίτημα ως εξής: 'Μάστορα, νομίζω ότι έχει πρόβλημα στον (στην - στο).... Θα μπορέσεις να το κοιτάξεις; Πότε να σε πάρω τηλέφωνο;' Η φράση επαναλαμβάνεται τρεις φορές σαν ινδικό μάντρα, γιατί κανένας μάστορας δεν απαντάει με την πρώτη.

Αν είναι παλιός μάστορας, την επαναλαμβάνουμε πέντε φορές γιατί μπορεί να έχει κουφαθεί από το αερόκλειδο. Αν ρυθμίζει βαλβίδες, δέκα φορές και αν ξέρουμε να παίζουμε και κανένα όργανο, δεν βλάπτει.

Ο μάστορας είναι φοβερός στην οργή του, μεγαλόθυμος στην εύνοιά του και συγκαταβατικός στις αδυναμίες του ατελούς όντος, που λέγεται μοτοσικλετιστής. Κάτι σαν το Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Η μαγική λέξη που σας χαρίζει την εύνοιά του είναι το 'νομίζω'. ΠΟΤΕ δεν ξέρετε. Νομίζετε. Αν δεν έχει φώτα, 'νομίζετε ότι δεν έχει φώτα'. Αν έχει σκασμένο λάστιχο, 'νομίζω ότι έχει σκασμένο λάστιχο'. Έτσι μιλάνε.

Ξεχάστε εμπειρίες και φίλους. Ποτέ δεν λένε στον μάστορα 'εγώ είχα βάλει το μπουζί στην τρύπα του κυλίνδρου' ή 'ένας φίλος μου έχει μια όμοια και οδηγεί πάντα με τιμόνι'. Αν ο μάστορας θέλει να βάλει το μπουζί κάπου αλλού ή πιστεύει ότι μπορείτε να οδηγείτε χωρίς τιμόνι, εσάς δεν σας πέφτει λόγος.

Δεν ρωτάμε 'τι είναι;' και 'τι κάνει;' Σε αυτές τις ερωτήσεις ο μάστορας δεν απαντά. Στο κάτω-κάτω, όλοι ξέρουμε ότι τα μικρά εξαρτήματα της μοτοσικλέτας ονομάζονται 'παπαράκια' και για να τα έχουν βάλει στην μηχανή, κάτι θα κάνουν.

Βασικός κανόνας: 'ΠΟΤΕ δεν απευθύνουμε τον λόγο στον μάστορα'. Περιμένουμε να μας απευθύνει ΑΥΤΟΣ τον λόγο. Δηλαδή, νομίζετε ότι δεν σας έχει δει και δεν σας μιλάει; Ο κανόνας δεν ισχύει αν δείτε manual στο σύστημα μπράιγ. Σημαίνει ότι ο μάστορας είναι όντως τυφλός. Αν ο μάστορας είναι τυφλός και δεν σας απαντάει, σημαίνει ότι έχει κουφαθεί από αερόκλειδο. Είναι μια σπάνια περίπτωση που χρήζει μελέτης. Έχω καταλήξει, ότι σε αυτήν την περίπτωση, τον οδηγείτε από το μπράτσο στην μοτοσικλέτα σας, αφού περιμένετε πρώτα να κρυώσει το μοτέρ.

Στο συνεργείο δεν καθόμαστε. Περιμένουμε όρθιοι στην γωνιά του χώρου αναμονής. Αν ο χώρος είναι τετράγωνος και οι τέσσερις γωνιές πιασμένες από άλλους πελάτες, βγαίνουμε στο πεζοδρόμιο, μέχρι να αδειάσει μια γωνία. Αν το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο, φεύγουμε.

Ο μάστορας κατά 99% είναι τσακωμένος με τους γείτονες γιατί κάνει φασαρία. Σπρώχνουμε, πάντα, την μοτοσικλέτα μας με σβηστό το μοτέρ τα τελευταία 100 μέτρα. Αν είστε πραγματικά ευγενικοί, σβήνετε στα σύνορα του δήμου, που εδρεύει το συνεργείο.

Αν ο μάστορας λείπει από το συνεργείο, το αρχαιότερο μαστοράκι τον αντικαθιστά και έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τον μάστορα. Η αρχαιότητα αναγνωρίζεται με τα στρώματα του γράσου. Όπως με τους κορμούς των δέντρων.

Ο μάστορας δεν κάνει λάθη. Οι εταιρείες κάνουν. 'Κοίτα τους μαλ..ς τους γιαπωνέζους (ευρωπαίους), που πήγαν και το βάλανε'. Σύμφωνα με δύο στους πέντε μάστορες, το φανάρι θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω στο ρεζερβουάρ. Μπορεί να μην φωτίζει καλά αλλά λύνεται με την μία.

Προτού πάμε στο συνεργείο, αφαιρούμε προσεκτικά αυτοκόλλητα εταιριών αξεσουάρ, συνεργείων, λιπαντικών κλπ. Για τα αυτοκόλλητα συνεργείων οι λόγοι είναι ευνόητοι. Για τα υπόλοιπα μην ξεχνάτε ότι ο μάστορας μπορεί να έχει τσακωθεί με τον αντιπρόσωπο. Καλού κακού, αφαιρέστε όλα τα αυτοκόλλητα γιατί μπορεί να μην του αρέσουν τα United Colours Of Benneton. Αν δεν βαριέστε, σκουπίστε με μαλακό πανί τα δακτυλικά αποτυπώματα. Μερικοί μάστορες είναι καχύποπτοι και την 'ψάχνουνε' πολύ.

Αν η ζωή δεν έχει πια κανένα νόημα και θέλετε να πεθάνετε σαν μοτοσικλετιστής, η λύση είναι απλή. Πηγαίνετε Παρασκευή, στις επτά το απόγευμα στο συνεργείο και φωνάξτε από το πεζοδρόμιο: 'Βγαίνεις έξω να μου αλλάξεις μια ντίζα;' Κανείς δεν έχει ζήσει για να περιγράψει την συνέχεια!

γ*μάτο!!

Και το κορυφαίο...

Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
Αν η ζωή δεν έχει πια κανένα νόημα και θέλετε να πεθάνετε σαν μοτοσικλετιστής, η λύση είναι απλή. Πηγαίνετε Παρασκευή, στις επτά το απόγευμα στο συνεργείο και φωνάξτε από το πεζοδρόμιο: 'Βγαίνεις έξω να μου αλλάξεις μια ντίζα;' Κανείς δεν έχει ζήσει για να περιγράψει την συνέχεια!

Κι όμως......είναι η αλήθεια

Και όμως, έχω συναντήσει τέτοιον (ηλεκτρολόγο) που όταν του έκανα κάποιες ερωτήσεις, μόνο που δεν με έστελνε στο διάολο.
Μιλάμε για πολύ μουρλοκομείο

Αντώνη το κείμενο δεν είναι δικό μου, και εγώ από αλλού το πήρα και το μετέφερα.

Αντώνη, πώς θα αποκαλέσεις το δάσκαλο, το γιατρό, τον κρεοπώλη, τον βοσκό, τον καπετάνιο κοκ;; Και αντίστοιχα πώς πρέπει να αποκαλέσεις το μάστορα αν όχι μάστορα;;
Εννοείς ότι πρέπει να ξέρουμε όλοι τους βαθμούς της μαστοροσύνης ή υπάρχει κάτι άλλο που εγώ δεν καταλαβαίνω;;...
(γιατί αν θές τους βαθμούς σώθηκες.... πχ εγώ ήμουνα στο ναυτικό κι αυτούς με το ζόρι, στρατού και αεροπορίας ποτέ δεν τους έμαθα. Ή μήπως πρέπει αν απευθυνόμαστε σε κάποιον να χρησιμοποιούμε όλους τους τίτλους του πχ κε Διευθυντά, Γενικέ Προϊστάμενε του τάδε τμήματος, πτυχιούχε της τάδε σχολής Αθηνών και του τάδε μεταπτυχιακού της Ρώμης και του τάδε διδακτορικού της Χαιδελβέργης Παπαδόπουλε Κνωσταντίνε.....)

Ο τεχνίτης ο έμπειρος ο οποίος έχει κατακτήσει με την τέχνη και την εμπειρία του το επάγγελμα του θεωρεί τίτλο τιμής να τον αποκαλούν μάστορα.

Οι ξέρω δεν ξέρω, οι τεχνίτες που θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο από την πουτάνα την κοινωνία που δεν τους φέρεται σαν να είναι αυτοί οι αγρονωνιαίοι λίθοι που ανύψωσαν και στήριξαν το επάγγελμα τους και όχι αυτοί που το εξυπηρετούν καθημερινά με μόχθο, αυτοί που αισθάνονται συνέχεια ανασφάλεια από τις γνώσεις που πληθαίνουν καθημερινά γύρω από το επάγγελμα τους και για διάφορους λόγους δεν μπορούν να τις παρακολουθήσουν, δεν είναι δυνατόν άλλωστε, όλοι αυτοί νομίζουν ότι είναι κατώτερα όντα όταν τους αποκαλέσεις μάστορα και όχι κύριε πυρηνικέ επιστήμονα.

Σε αυτούς έχω να πω τα εξής μέσα από την δική μου σκοπιά, σαν μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού, σαν τεχνίτης πολλά χρόνια, και σαν καλλιτέχνης ( 3 χρόνια στα θρανία στα 27μου για σχέδιο, διακόσμηση, γραφικές τέχνες ) ότι όταν κατάλαβα το θείο δώρο που μου έτυχε στη ζωή, να έχω πολύ καλά και πολύ επιδέξια χέρια, αποφάσισα να δουλεύω μόνο με αυτά, με τα χέρια μου, βάζοντας στα χέρια και το μυαλό μου, θεωρώ λοιπόν όταν με αποκαλούν μάστορα ότι μου απονέμουν φόρο τιμής, γιατί η λέξη μάστορας έχει την ίδια βαρύτητα με του δασκάλου, δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα, καλείται ο μάστορας να πάει ένα βήμα πιο πέρα την την τέχνη του σαν τεχνίτης και παράλληλα να την περάσει στους βοηθούς του, να προσπαθήσει να τον ξεπεράσουν, να γίνουν καλύτεροι, να μη χαθεί η τέχνη, τότε μόνο δικαιώνεται, σαν τον γονιό που δικαιώνεται μόνο όταν τον ξεπεράσουν τα παιδιά του.

Οι Κινέζοι λένε αυτός ότι που δουλεύει με τα χέρια είναι εργάτης, αυτός που δουλεύει με την καρδιά είναι ποιητής, αυτός που δουλεύει με το μυαλό είναι επιστήμονας, αυτός που δουλεύει με τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά είναι καλλιτέχνης, εσύ Αντώνη που τόσο εύκολα απαρνιέσαι αυτό που σου έδωσε την οντότητα που έχεις στη ζωή τί είναι ? Είναι τόσο αποκρουστικό που θέλεις να το διώξεις από επάνω σου σαν κακιά αρρώστια ?

Σου λέω λόγια σκληρά δημόσια, αλλά έτσι νιώθω, επειδή εγώ είμαι μάστορας και νιώθω ότι με προσέβαλες χωρίς βέβαια να είναι αυτή η πρόθεση σου και το γνωρίζω πολύ καλά, νιώθω όμως προσβεβλημένος από δικό μου κόλλημα εσύ δεν μου έκανες τίποτα, αλλά με πικραίνεις όταν αρνιέσαι αυτό που είσαι, γιατί δεν νομίζω ότι είσαι κάτι άλλο εκτός από μάστορας, είσαι ?

Σου ζητώ συγγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά εδώ διαφωνούν μαζί σου και αν δεν μας ενδιέφερες δε θα ασχολιόμαστε μαζί σου, αλλά μας ενδιαφέρεις γιατί έχεις πολλά να μας μάθεις.

Εγώ φτιάχνω αυτές τις μηχανές και θεωρώ μάστορα τον εαυτό μου.

Μάστορά μου, η μηχανή στην πρώτη φωτό είναι συρταροκολλητική ή κάνει κάτι άλλο; Είσαι αξιοθάυμαστος πάντως ότι και να φτιάχνεις. Πρέπει να βρώ χρόνο να σε γνωρίσω από κοντά, αν μου το επιτρέπεις βέβαια.

Ο χρήστης BEAMS έγραψε:
Μάστορά μου, η μηχανή στην πρώτη φωτό είναι συρταροκολλητική ή κάνει κάτι άλλο; Είσαι αξιοθάυμαστος πάντως ότι και να φτιάχνεις. Πρέπει να βρώ χρόνο να σε γνωρίσω από κοντά, αν μου το επιτρέπεις βέβαια.

Καρτονέζες είναι, ανοίγουν γεμίζουν, κλείνουν και κολλάνε με hot melt μέχρι 30 κουτιά το 1'

Μεταμόρφωση είμαι, το μαγαζί είναι πάντα ανοιχτό για τους φίλους.