Ηλία Πετρόπουλου, «Ο κουραδοκόφτης» Εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 2002 (συλλογή άρθρων).
Άρθρο: «Ο Άρης Βελουχιώτης» (σελ. 124-134)
Τα έντονα στοιχεία (μπολντ) είναι του συγγραφέως:

«Η βιβλιογραφική, καθώς και η προφορική, μυθολογία περί Βελουχιώτη αφήνει εκκρεμή σοβαρότατα προβλήματα. Η εθελοτυφλία των ιστοριογράφων ισούται με την ανοησία του Λαού. Οι κρίσεις για το Βελουχιώτη συμποσούνται στους χαρακτηρισμούς ήρωας (αφ’ ενός) και σφαγέας (αφ’ ετέρου). Μέσα στον ωκεανό των σχετικών φλυαριών, διακρίνω τη φράση του Ελεφάντη: η αλήθεια για το θέμα που συζητάμε είναι η ήττα. Ωστόσο, ο Ελεφάντης δεν θέλησε ή δεν τόλμησε να εξιχνιάσει τα αίτια αυτής της ήττας.

Νομίζω ότι η ήττα της Αριστεράς οφείλεται, σχεδόν καθ’ όλοκληρίαν, στις εκτελέσεις που έκανε ο ΕΛΑΣ, η ΟΠΛΑ, η ΜΛΑ. Έχω μιλήσει για το θέμα των αδικαιολόγητων (και πολιτικώς επιζήμιων) εκτελέσεων στο βιβλιαράκι μου Πτώματα-πτώματα-πτώματα – εκεί ξέρασα όσα είδα με τα μάτια μου. Περάσανε σχεδόν εξήντα χρόνια αφ’ ότου οι ΕΛΑΣίτες κατέσφαξαν χιλιάδες εθνοπροδότες και αντιδραστικούς και μοναρχοφασίστες, αλλά και αληθινούς κομμουνιστές.
Οι παληοί καπετάνιοι του ΕΛΑΣ, όσοι έγραψαν απομνημονεύματα, απέφυγαν συστηματικώς να ομολογήσουν κάτι γι’ αυτές τις άγριες σφαγές. Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα των σφαγών; Και ποιος διέταξε να γίνουν αυτές οι σφαγές; Τώρα πια νομίζω ότι ο άνθρωπος που ξεκίνησε τη μακάβρια ιστορία των σφαγών είναι ο Άρης Βελουχιώτης.

Όλα τα βιβλία που αναφέρονται στον Άρη, περιγράφουν την στρατιωτική και πολιτική δράση του. Πράγματι, ο Άρης υπήρξε ικανότατος οργανωτής. Διόλου δεν πιστεύω στην πολεμική του δράση. Ο Γοργοπόταμος ήτανε οργανωμένος από τους Άγγλους, η δε εκεί παρουσία του Άρη και του Ζέρβα υπήρξε σχεδόν συμβολική. Το φολκλορικό άγημα των μαυροσκούφηδων δεν μου κάνει καμιάν εντύπωση. Ο Βελουχιώτης ήτανε φονιάς. Η μπαμπέσικη δολοφονία του Ψαρρού δεν είναι το μοναδικό του έγκλημα. Καθήκον των ιστορικών παραμένει η εξιχνίαση και απαρίθμηση όλων των σφαγών του Άρη. Έτσι θα ζυγίσουμε καλύτερα την προσφορά του στην Εθνική Αντίσταση.

Είπανε πως η Εθνική Αντίσταση ξεκίνησε από τον Βελουχιώτη στις 7-6-1942, δηλαδή μετά τη συγκρότηση του ΕΛΑΣ (16-2-1942). Και αυτό είναι ψέμμα. Γιατί οι πρώτοι λαϊκοί και πολιτικώς αχρωμάτιστοι αντάρτες βγήκανε στο κλαρί λίγο μετά την εισβολή των Γερμανών(...) – υπαινίσσομαι τον Πούλο, τον Σουφλή, τον Λαοκράτη, τον Τσολιά κ.α. Ο ίδιος ο Βελουχιώτης είχε κάθε λόγο να αυτοπροβληθεί και να λησμονηθούν οι πρώτοι λαϊκοί αντάρτες που είχανε προηγηθεί. Δεν είναι τυχαίο που ο Άρης διακήρυσσε ότι τα σύνορα της Ελλάδας φθάνουν ως τον Όλυμπο.
(...)
Προσωπικώς, μ’ ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από τον στρατηλάτη Βελουχιώτη, ο αλητάμπουρας Κλάρας (...).

Θυμάμαι τα όσα μου έλεγε ο Κων. Τρυφερούλης. Όταν τον ρώτησα τι πόστο είχε στην ομάδα των πραιτωριανών του Άρη, μου είπε: ¨Ημουνα υπεύθυνος για το μουλάρι, και επίσης για το συσσίτιο των μαυροσκούφηδων. Και μετά μου εξήγησε ότι αυτό το ευλογημένο το μουλάρι ήτανε φορτωμένο με τις λίρες που έριχναν οι Εγγλέζοι (...) Όσο για τις χρυσές λίρες, δεν υπάρχει πια κανένα μυστικό. Οι κομμουνιστές ισχυρίζονταν επί έτη ότι τα αγγλικά αεροπλάνα έριχναν λίρες μόνον στον Ζέρβα. Πρόκειται για άλλο ένα θρασύ πολιτικό ψεύδος. Οι Άγγλοι έριχναν βεβαίως περισσότερες λίρες στο Ζέρβα [ΣΗΜ. δική μου: Λάθος: η αναλογία ήταν 7 λίρες στον ΕΛΑΣ και 3 στον ΕΔΕΣ, μέχρι τουλάχιστον την εξαπόλυση του εμφυλίου από τον ΕΛΑΣ] αλλά έριχναν πολλές λίρες και στις περιοχές του ΕΛΑΣ, ιδίως στα Άγραφα, όπου βρισκότανε και το Στρατηγείο του. Οι εγγλέζικες λίρες ήσανε συσκευασμένες σε πετσένια σακουλάκια με φερμουάρ. '

Καλημέρα, σύντροφοι...

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Εκτός φυσικά από κάποιους που πολύ θα θελαν να κυνηγούν κομούνια εις τα βουνά, ακόμη και σήμερα.

Ενώ αυτοί που αναπολούν τα 'ρομαντικά χρόνια' του Εμφυλίου και την απωλεσθείσα ευκαιρία να μετατρέψουν την Ελλάδα σε 'Λαϊκή Δημοκρατία' διαφέρουν πολύ ε ?

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ Εθνική Συμφιλίωση εξαιτίας (κατά βάση) της εμμονής της Αριστεράς να αναπολεί τον Εμφυλίο αντί να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ανοικτά τον Ένοπλο Αγώνα.
Άλλωστε αν διαβάσει κανείς το τελευταίο ανακοινωθέν του ΔΣΕ, παύουν απλώς τις επιχειρήσεις και θα αναζητήσουν καλύτερο timing στο μέλλον...

Πως λοιπόν να καταδικάσει η άλλη πλευρά τις δικές της μαύρες σελίδες (στρατοδικεία, Μακρόνησος, εκτελέσεις) όταν οι ομοϊδεάτες σου επιδεικνύουν τέτοια συμπεριφορα ?

Πως να υπάρξουν κοινοί εορτασμοί (όπως σε άλλες χώρες) όταν έχουμε τέτοια μυαλά ?

@Coyot
Μόνο την δολοφονία του Ψαρρού να σκεφθείς, καταρρίπτεται η λαϊκή μπουρδολογία που έχει αναπτυχθεί για τον Βελουχιώτη...
Και δεν ταιριάζει ο Βενιζελικός Ψαρρός στο προφίλ του μοναρχοφασίστα !

'**Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα των σφαγών; Και ποιος διέταξε να γίνουν αυτές οι σφαγές; Τώρα πια νομίζω ότι ο άνθρωπος που ξεκίνησε τη μακάβρια ιστορία των σφαγών είναι ο Άρης Βελουχιώτης'.
**

To απόλυτο επιστημονικό συμπέρασμα, που διδάσκεται στις έδρες της ιστορίας όλων των πανεπιστημίων του κόσμου. Ποιος έκανε αυτό; Ποιος έκανε εκείνο; Νομίζω (έτσι ξερά, χωρίς καμία άλλη αιτιολόγηση σε ένα ερώτημα που κατά δήλωση του ίδιου παρέμενε αναπάντητο) το έκανε αυτός. Τέλος, επιστημονική βούλα και απόδοση ευθυνών από ένα τεράστιο κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας, που απασχολεί τόσο κόσμο ακόμα και σήμερα από ακόμα έναν καμμένο στο μυαλό χασικλή.

Και μην παρεξηγηθεί κανείς που τον λέω μαλάκα και χασικλή και καμμένο, διότι στο απόσπασμα που παρέθεσε ο ιστοριοδίφης και θαμώνας του ιστορικού αρχείου του ΥΠΕΞ Κογιότ, γράφει την γιγαντιαίου διαμετρήματος μαλακία 'Ο Γοργοπόταμος ήτανε οργανωμένος από τους Άγγλους, η δε εκεί παρουσία του Άρη και του Ζέρβα υπήρξε σχεδόν συμβολική. Το φολκλορικό άγημα των μαυροσκούφηδων, δεν μου κάνει καμιάν εντύπωση'.

Και γιατί ρε πετρόπουλε και κογιοτ, οι άγγλοι στηρίχτηκαν στους εγχώριους διακοσμητικούς μαλάκες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ; Γιατί εκεί που έριξαν τρεις τέσσερεις δικούς τους, δεν έριχναν πενήντα σοβαρά εκπαιδευμένα κομμάντα και κάθονταν να ανέχονται τις μαλακίες των εγχώριων διακοσμητικών καπεταναίων;

Μην ακούσω καμιά βλακεία του τύπου 'μα θα ήταν δύσκολο' ή 'θα τους έπαιρναν χαμπάρι', γιατί οι ίδιοι Άγγλοι λίγα χρόνια πριν, είχαν οργανώσει υπό τον στρατάρχη Γουίλσον την διαφυγή των στρατευμάτων που πολεμούσαν επί ελληνικού εδάφους σε χρόνο dt, όταν η γερμανόπληκτη και καθυστερημένη ελληνική πολιτική και ανώτατη στρατιωτική ηγεσία συνθηκολόγησε, χωρις προηγουμένως να φροντίσει για τους ξένους που πολεμούσαν στο έδαφός της.

Γιατί ρε πετρόπουλε και κογιότ που συμφωνείς με τον χασίκλα, δίδασκαν στους Ευέλπιδες το 1976 στην ΣΣΕ
την καταδρομική επιχείρηση του Γοργοπόταμου, από σχεδιάγραμμα που έφτιαξε ο Νικηφόρος (Δ.Δημητρίου);
Γιατί δεν απευθύνθηκαν στα φιλαράκια τους τους Εγγλέζους; Είναι γνωστό πως οι Άγγλοι, ειδικά για ότι έχει σχέση με πολεμικές επιχειρήσεις κρατάνε λεπτεμερέστατο αρχείο και άλλωστε τότε ζούσαν τόσο ο Γουντχάουζ όσο και ο Μάγιερς.
Γιατί δεν ζήτησαν το σχεδιάγραμμα να φτιαχτεί από κάποιον του ΕΔΕΣ και καταδέχτηκαν να το φτιάξει ο 'διακοσμητικός' , το 'κομμούνι', ο 'προδότης' και 'φολκλορικός' Νικηφόρος; Και όλα αυτά να γίνονται στο λίκνο της αυριανής στρατιωτικής ηγεσίας του τόπου; Με νικήτρια παράταξη του εμφυλίου την Δεξιά; Το 1976;
Σαν πολλά δεν κολλάνε μου φαίνεται. Βέβαια θα μου πεις, η απόσταση από τα καφέ στο Παρίσι μέχρι το Γοργοπόταμο είναι μεγάλη. Και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν φουμάρεις τσιγαριλίκια.

Για να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία και επειδή πραγματικά έχω κουραστεί να διαβάζω τα ίδια και τα ίδια, μια συνεχή αντιπαράθεση με ατελείωτα επιχειρήματα από την μια και την άλλη πλευρά που δεν βγάζει πουθενά.
Λοιπόν για όποιον νομίζει πως η Αντίσταση ήταν μια μαλακία και μισή,πολύ κακό για το τίποτα, ο Γοργοπόταμος μια επιχείρηση που την έκαναν Άγγλοι και από δίπλα υπήρχαν φολκλορικά τσολιαδάκια του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, απευθύνω ανοιχτή πρόσκληση να επισκεφθούν τον τόπο καταγωγής μου το Μαυρολιθάρι Παρνασσίδας τον προσεχή Νοέμβρη, όπου εκεί θα κάνουμε τα εξής: Θα φορέσουμε άρβυλα, παντελόνι και χιτώνιο στρατιωτικό και σαν οπλισμό θα κουβαλάμε κάτι που θα ζυγίζει όσο μια σύγχρονη επαναληπτική καραμπίνα. Ούτε γκράδες, ούτε Μάνλιχερ, ούτε Μάουζερ, ούτε μουλάρια με εκρηκτικά.

Μετά θα ξεκινήσουμε να περπατήσουμε από το Μαυρολιθάρι, την ακριβή πορεία που ακολούθησαν οι Άγγλοι και τα φολκλορικά τμήματα -φυσικά όχι από δρόμους, αλλά μέσα από βάτα, πουρνάρια και σπάρτα- έως την γέφυρα του Γοργοπόταμου.
Την πορεία την έχω κάνει για άλλους λόγους, όταν ήμουν 23 ετών, Γενάρη μήνα και με τρεις πορείες ανταρτοπόλεμου μεταξύ άλλων στην πλάτη μου από την υπηρεσία μου ως πεζικάριος στη Λέσβο λίγα χρόνια πριν. Για να το πω τελείως λαικά για να το καταλάβουν όλοι, σε μια τέτοια πορεία ματώνουν και οι κωλότρυπες.

Δεν ξέρω πόσοι θα αντέξουν να την κάνουν, αλλά είμαι σίγουρος για ένα πράγμα ρε κογιότ.
Αν τελικά δεχθείς να έρθεις να περπατήσουμε μαζί και δεν φοβηθείς σαν τον μάνο πως θα σε σφάξω με κονσερβοκούτι , σε διαβεβαιώνω πως μετά αν τα καταφέρεις, θα σου ξανασηκωθεί το καβλί ύστερα από καμια δεκαριά χρόνια
Ύστερα κουβεντιάζουμε για ότι άλλο γουστάρεις.

Ο χρήστης Coyot έγραψε:

) και τα περί θάρρους και αξιοπρέπειας καλόν είναι να μη τα βάζει ένας κομμουνιστής στο στόμα του.

το θάρρος και η αξιοπρέπεια που έδειξαν κομμουνιστές μπροστά τα τυφέκια μάλλον δεν το έχει δείξει κανεις του σιναφιού σας, γι αυτό καλόν είναι να μην εκστομίζεις μπούρδες πάνω στον οίστρο σου.

παραδείγματα υπάρχουν πολλά και τα ξέρεις κι ο ίδιος

Θράσος μπορεί να επέδειξαν, αξιοπρέπεια δεν νοείται.
Το 'σινάφι' μου είναι ο ελληνικός λαός και ο στρατός του, που εναντίον των προδοτών κομμουνιστών θρήνησε το 46-49 περισσότερα θύματα απ' ότι εναντίον των ξένων φασιστών εισβολέων το 40-44, σε Ελλάδα και Μέση Ανατολή, για να σου δώσει τη δυνατότητα σήμερα να ασεβείς στη μνήμη τους.
Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς.

μάλλον είσαι πολύ λίγος για να κρίνεις ανθρώπους όπως η Έλλη Παππα ως αναξιοπρεπείς.
και είσαι τραγικά ανίκανος να ξεπεράσεις τις εμμονές σου για να δεις λίγο παραπέρα.
Όπως σου ανέφεραν παραπάνω κάποιοι με περίπου τα μισά σου χρόνια, το θάρρος και δεν είναι προσόν αποκλειστικά της ιδεολογίας σου.

Θάρρος και αξιοπρέπεια είχε πχ κι ο Ζέρβας όταν πολέμαγε γι αυτά που πίστευε ακόμα κι όταν δεν μπορούσε να βρει στρατό γιατί όλοι αράζανε στις πόλεις

κατά τα λοιπά, ο μίσσιος μάλλον δε σε βόλεψε

@ thanix: οι χαρακτηρισμοί μπορούν κάλλιστα να λείπουν και γενικά τους αποφεύγω, ιδίως για ανθρώπους που δνε ξέρω, γι αυτό και όταν το ρίξαμε στα γεννητικά όργανα, το έριξα στην πλάκα. ΑΠ την άλλη όταν ακούω σχόλια του τύπου ίσες αποστάσεις, αυτά έχουν περάσει κλπ, το θεωρώ στάση εξόχως απολιτικ και σίγουρα δεν την δέχομαι.

Ο χρήστης Alexel έγραψε:
Όταν όλος ο κόσμος ανάρρωνε από τον Β΄ παγκόσμιο εμείς αλληλοσφαζόμασταν υπό την επίβλεψη Αμερικανοάγγλων και Ρώσων για το ποιον δερβέναγα θα έχουμε στο κεφάλι μας μετέπειτα. Τους Ρώσους ή τους Αμερικάνους; Ε τελικά μας έκατσαν οι αμερικάνοι στον σβέρκο.

Ώστε τόσο απλό ήταν, 'μας έκατσαν οι Αμερικανοί στο σβέρκο' ?
Θα μπορούσαν να είναι και οι Σοβιετικοί, το ίδιο θα μας έκανε ε ?

Δεν θα ήθελα να χαρακτηρίσω αυτή την στάση, αλλά σε παρακαλώ, κάνε αυτή την κουβέντα και πες αυτά που γράφεις εδώ σε κάποιον (μεγαλύτερης ηλικίας) που έχει ζήσει τον υπαρκτό σε κράτος της Ανατολικής Ευρώπης...
Θα διαπιστώσεις ότι μόνο το ίδιο δεν είναι και αυτή η στάση σου δείχνει βαθειά άγνοια...

Ο χρήστης Nozomi έγραψε:

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ Εθνική Συμφιλίωση εξαιτίας (κατά βάση) της εμμονής της Αριστεράς να αναπολεί τον Εμφυλίο αντί να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ανοικτά τον Ένοπλο Αγώνα.
Άλλωστε αν διαβάσει κανείς το τελευταίο ανακοινωθέν του ΔΣΕ, παύουν απλώς τις επιχειρήσεις και θα αναζητήσουν καλύτερο timing στο μέλλον...

Πως λοιπόν να καταδικάσει η άλλη πλευρά τις δικές της μαύρες σελίδες (στρατοδικεία, Μακρόνησος, εκτελέσεις) όταν οι ομοϊδεάτες σου επιδεικνύουν τέτοια συμπεριφορα ?

Πως να υπάρξουν κοινοί εορτασμοί (όπως σε άλλες χώρες) όταν έχουμε τέτοια μυαλά ?

Η εθνική συμφιλίωση όπως την περιγράφεις μάλλον σαν λήθη ακούγεται. Και τι ακριβώς θα γιορτάζουμε σε αυτές τις επετείους;

Τέλος πάντων, μάλλον σήμερα είναι προς το όφελος της χώρας να μην αναζωπυρώνουμε παλιά μίση (τελείως διαφορετικές εποχές, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα), αλλά ούτε και να ξεχνάμε.

btw ποιοι είναι οι ομοϊδεάτες μου; Γιατί εγώ δεν ξέρω σε τι πιστεύω (ξερω σε τι δεν πιστεύω, είναι πιο εύκολο ). Πάντως, όπως έχω δηλώσει και παλιότερα, με τον κομουνισμόν ουδεμία σχέση έχω.

(ντεμέκ συμφιλιωτικό ποστ, νερόβραστο και αδιάφορο - είδες τι έκανες; )

Ο χρήστης Nozomi έγραψε:

Όταν όλος ο κόσμος ανάρρωνε από τον Β΄ παγκόσμιο εμείς αλληλοσφαζόμασταν υπό την επίβλεψη Αμερικανοάγγλων και Ρώσων για το ποιον δερβέναγα θα έχουμε στο κεφάλι μας μετέπειτα. Τους Ρώσους ή τους Αμερικάνους; Ε τελικά μας έκατσαν οι αμερικάνοι στον σβέρκο.

Ώστε τόσο απλά απλά μας 'έκατσαν οι Αμερικανοί στο σβέρκο' ?
Θα μπορούσαν να είναι και οι Σοβιετικοί, το ίδιο θα μας έκανε ε ?

Δεν θα ήθελα να χαρακτηρίσω αυτή την στάση, αλλά σε παρακαλώ, κάνε αυτή την κουβέντα και πες αυτά που γράφεις εδώ σε κάποιον (μεγαλύτερης ηλικίας) που έχει ζήσει τον υπαρκτό σε κράτος της Ανατολικής Ευρώπης...
Θα διαπιστώσεις ότι μόνο το ίδιο δεν είναι και αυτή η στάση σου δείχνει βαθειά άγνοια...

Δεν έχω ιδέα πως θα ήταν άμα μας κάθονταν οι Σοβιετικοί. Το θέμα είναι να μην μας κάθεται κανένας. Η μαύρη μοίρα μας είναι ότι συνεχώς πρέπει να ήμαστε κάτω από την προστασία - ηγεμονία κάποιου φούστη. Είτε καπιταλιστής λέγεται αυτός είτε κουμουνιστής. Γιατί πρέπει μονίμως να έχουμε αυτό το δίλημμα;
Επίσης πίστεψέ με επειδή η οικογένειά μου είναι καμμένη αμφίδρομα από τον ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟ εμφύλιο, επέτρεψέ μου να έχω μια πιο σφαιρική άποψη.

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ Εθνική Συμφιλίωση εξαιτίας (κατά βάση) της εμμονής της Αριστεράς να αναπολεί τον Εμφυλίο αντί να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ανοικτά τον Ένοπλο Αγώνα.
Άλλωστε αν διαβάσει κανείς το τελευταίο ανακοινωθέν του ΔΣΕ, παύουν απλώς τις επιχειρήσεις και θα αναζητήσουν καλύτερο timing στο μέλλον...

Πως λοιπόν να καταδικάσει η άλλη πλευρά τις δικές της μαύρες σελίδες (στρατοδικεία, Μακρόνησος, εκτελέσεις) όταν οι ομοϊδεάτες σου επιδεικνύουν τέτοια συμπεριφορα ?

Πως να υπάρξουν κοινοί εορτασμοί (όπως σε άλλες χώρες) όταν έχουμε τέτοια μυαλά ?

Η εθνική συμφιλίωση όπως την περιγράφεις μάλλον σαν λήθη ακούγεται. Και τι ακριβώς θα γιορτάζουμε σε αυτές τις επετείους;

Ε, ωραία, τότε ας συνεχίζουμε να γιορτάζουμε, οι μεν την Μακρόνησο, οι δε τον Γράμμο και το Βίτσι, βγάζει πουθενά ?

Κοίτα, το θέμα κατ' εμέ δεν είναι ποιός έσφαξε τους περισσότερους καθότι δεν μπορούμε να συμψηφίζουμε, ούτε οι νεκροί μπαίνουν σε ζυγαριά.

Τα ερωτήματα είναι συγκεκριμένα και θα έπρεπε κάποτε να απαντηθούν (με ψυχραιμία):

• Παρότι οι οργανώσεις της Άκρας Δεξιάς είχαν εξαπολύσει προγκρόμ διώξεων αριστερών (και μη) στην επαρχία αναγκάζοντας πολλούς αριστερούς να καταφύγουν στο βουνό, η στάση της Αριστεράς κατά την Συμφωνία της Βάρκιζας και η προσφυγή στα όπλα ήταν η ενδεδειγμένη λύση ?
  Μήπως αν έμπαινε στο πολιτικό παιχνίδι (με τους δυσμενείς όρους που αναμφισβήτητα υπήρχαν γι' αυτή τότε) και συμμετείχε στις εκλογές θα μπορούσε να αποκτήσει μεγαλύτερη πολιτική δύναμη μεταπολεμικά και να παίξει ουσιαστικότερο ρόλο στις εξελίξεις ?

• Γνώριζαν (στο ΚΚΕ) ότι ο Πατερούλης έπαιζε καιροσκοπικό παιχνίδι και είχε συμφωνήσει στο μεταπολεμικό μοίρασμα του κόσμου με τον Τσώρτσιλ ?
  Εξ' όσων γνωρίζουμε μεταπολεμικά, οι Αμερικανοί είχαν αποφασίσει να κρατήσουν ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ την Ελλάδα εντός του δυτικού στρατοπέδου και σε περίπτωση που ο Κυβερνητικός-Εθνικός Στρατός δεν τα έβγαζε πέρα μόνος του με την βοήθεια που έστελναν, ήταν αποφασισμένοι να στείλουν οι ίδιοι στρατεύματα στην Ελλάδα και να χτυπήσουν τους κομμουνιστές, οπότε προς τι όλος αυτός ο εμφύλιος σπαραγμός ?

• Υπήρχε ποτέ περίπτωση μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα σε μια κρίσιμη γεωγραφική θέση, να ακολουθήσει Τρίτο Δρόμο εκτός των δύο μεγάλων στρατοπέδων ? Ποιά χωρα το έκανε αυτό εκτός της Γιουγκοσλαβίας (που είδαμε πως κατέληξε) ?
  Και εν πάση περιπτώση, πως θα το έκανε αυτό το ΕΑΜ όταν γνωρίζουμε ότι έπαιρνε απευθείας εντολές απ' την Μόσχα και ο στόχος του ήταν η εγκαθίδυση 'Λαϊκής Δημοκρατίας' ?
  Σε ιθαγενείς νομίζουν ότι απευθύνονται όσοι μας λένε 'δεν ξέρουμε τι θα συνέβαινε αν επικρατούσε το ΕΑΜ'?

Οφείλω να ομολογήσω ότι αρκετά αιτήματα του ΕΑΜ (δημοψήφισμα για την βασιλεία, κατάργηση των κοινωνικών ανισοτήτων που υπήρχαν προπολεμικά κ.α), κάθε παρά άλλα άδικα ήταν και γι' αυτό είχε την απήχηση που είχε.
Απ' την άλλη και εκ του αποτελέσματος, ΕΥΤΥΧΩΣ που δεν επικράτησε.
Ορισμένοι (γενναίοι) αριστεροί το έχουν παραδεχθεί.
Μένουν ορισμένοι αμετανόητοι να αναπολούν τις ευκαιρίες που χάθηκαν...

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

@ thanix: οι χαρακτηρισμοί μπορούν κάλλιστα να λείπουν και γενικά τους αποφεύγω, ιδίως για ανθρώπους που δνε ξέρω, γι αυτό και όταν το ρίξαμε στα γεννητικά όργανα, το έριξα στην πλάκα. ΑΠ την άλλη όταν ακούω σχόλια του τύπου ίσες αποστάσεις, αυτά έχουν περάσει κλπ, το θεωρώ στάση εξόχως απολιτικ και σίγουρα δεν την δέχομαι.

Δεν ειπα πουθενα οτι κραταω ισες αποστασεις κτλ...εχω θεση στο συγκεκριμενο θεμα και κατα την γνωμη μου αρκετα τεκμηριωμενη ωστε να μπορω να αποφασισω.Αυτο το οποιο ειχα ενσταση ηταν οι χαρακτηρισμοι οπως προειπα και το ειπα γιατι ειχα φτασει σε σημειο να μιλαω και εγω ετσι χαρακτηριζοντας κτλ ΑΛΛΑ δεν οδηγησε πουθενα.

Επισης οσα και να μου πει ο καθε ενας η οσα και να μου δωσει να διαβασω δεν μπορω πλεον να αλλαξω την αποψη μου για το θεμα της εποχης εκεινης μιας και ολες οι πηγες μου ηταν απο ατομα που βρεθηκαν εκει ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ και μου εξιστορησαν καποια εως πολλα πραγματα...

Ο ζαχαριαδης ηταν η αιτια για το οπλο παρα ποδα και τα γεγονοτα μετα.... ο ιδιος ηταν και για την πολιτικη του να μην συμετεει στις εκλογες του 46... Λαθη???? η στρατηγικη, που ο ιδιος ομολογησε οτι θα ακολουθουσε σε διλληματα του τυπου το συμφερον της Ελλαδος η το διεθνηστικο του κομμουνισμου...
Μην ξεχνατε οτι ηταν μελλος του ΚΚΣΕ και ειχε περασει την σχολη της NKVD οταν τον προσυλητησαν στην Κωνσταντινουπολη την εποχη του 1918 οντας λιμενεργατης εκει..... Η ιστορια του καθενος λεει πολλα για την σταση του διαχρονικα....

Παρακαλω,για να το πω ευγενικα ,για αυτοσυγκρατηση στις εκφρασεις που χρησιμοποιειτε.[Mod]

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:
Παρακαλω,για να το πω ευγενικα ,για αυτοσυγκρατηση στις εκφρασεις που χρησιμοποιειτε.[Mod]

Βill δεν χρειάζονται ευγένειες. Όταν το παραχέζουμε, άσε τα 'παρακαλώ' και τα 'σας' και τα 'σεις'.

΄Ενα απλό 'μαζευτείτε ρε κοπρόσκυλα, μου χετε κάνει 'ρδελο το κατάστημα' αρκεί.

Ο χρήστης Thanix έγραψε:

@ thanix: οι χαρακτηρισμοί μπορούν κάλλιστα να λείπουν και γενικά τους αποφεύγω, ιδίως για ανθρώπους που δνε ξέρω, γι αυτό και όταν το ρίξαμε στα γεννητικά όργανα, το έριξα στην πλάκα. ΑΠ την άλλη όταν ακούω σχόλια του τύπου ίσες αποστάσεις, αυτά έχουν περάσει κλπ, το θεωρώ στάση εξόχως απολιτικ και σίγουρα δεν την δέχομαι.

Δεν ειπα πουθενα οτι κραταω ισες αποστασεις κτλ...εχω θεση στο συγκεκριμενο θεμα και κατα την γνωμη μου αρκετα τεκμηριωμενη ωστε να μπορω να αποφασισω.Αυτο το οποιο ειχα ενσταση ηταν οι χαρακτηρισμοι οπως προειπα και το ειπα γιατι ειχα φτασει σε σημειο να μιλαω και εγω ετσι χαρακτηριζοντας κτλ ΑΛΛΑ δεν οδηγησε πουθενα.

Επισης οσα και να μου πει ο καθε ενας η οσα και να μου δωσει να διαβασω δεν μπορω πλεον να αλλαξω την αποψη μου για το θεμα της εποχης εκεινης μιας και ολες οι πηγες μου ηταν απο ατομα που βρεθηκαν εκει ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ και μου εξιστορησαν καποια εως πολλα πραγματα...

Ως προς το θέμα δικαιούσαι να έχεις όποια άποψη θέλεις και να κρατάς όποια απόσταση θέλεις. Δεν δικαιούσαι με τίποτα να κρατάς ίση απόσταση μεταξύ κάποιοιυ που λέει 'κομουνάκια είσαστε προδότες και θέλετε τουφέκισμα' μια φασιστική επιεικώς εκδήλωση και της άμυνας απέναντι της. Ιση απόσταση σ αυτό σημαίνει αποδοχή της φασιστικής κουλτούρας.
Δεν μπορείς να μου χρεώνεις ξεκατίνιασμα επειδή αντιδράω σε μια φασιστική εκδήλωση.
Κατα τα άλλα, λες να θεωρούμε εμείς οι υπόλοιποι τον εμφύλιο ως ένδοξο κομμάτι της ιστορίας μας και να θέλουμε να επαναληφθεί;

Eλπιζω να εχεις την ιδια αντιμετωπιση με τωρα οταν καποιος απο το αλλο ''στρατοπεδο'' πει κατι αναλογο...

Ο χρήστης Thanix έγραψε:
Eλπιζω να εχεις την ιδια αντιμετωπιση με τωρα οταν καποιος απο το αλλο ''στρατοπεδο'' πει κατι αναλογο...

Στο υπόσχομαι

Δεν ειναι θεμα υποσχεσης ουτε εισαι υποχρεωμενος να το κανεις..απλα ειναι το οτι καποιες φορες γινομαστε αυτοι που κραζουμε

Ο χρήστης Thanix έγραψε:
Δεν ειναι θεμα υποσχεσης ουτε εισαι υποχρεωμενος να το κανεις..απλα ειναι το οτι καποιες φορες γινομαστε αυτοι που κραζουμε

Κοίτα, όλα τα ποστ μου στο φόρουμ μπορεις να τα τσεκάρεις ένα προς ένα. Βρες κάτι που να δείχνει αυτό που υπονοείς και το συζητάμε, με υπονοούμενα δεν θα κάνουμε συζήτηση. Αν με βρίσκεις φασίζοντα κάπου θέλω να μου το δείξεις.

Ο χρήστης tasosdev έγραψε:

Δεν ειναι θεμα υποσχεσης ουτε εισαι υποχρεωμενος να το κανεις..απλα ειναι το οτι καποιες φορες γινομαστε αυτοι που κραζουμε

Κοίτα, όλα τα ποστ μου στο φόρουμ μπορεις να τα τσεκάρεις ένα προς ένα. Βρες κάτι που να δείχνει αυτό που υπονοείς και το συζητάμε, με υπονοούμενα δεν θα κάνουμε συζήτηση. Αν με βρίσκεις φασίζοντα κάπου θέλω να μου το δείξεις.

Δεν ειπα κατι για σενα...ισα ισα για το μελλον μιλησα

Ο χρήστης tasosdev έγραψε:

Έτσι ακριβώς.

Είναι μαλάκες οι δημοσιογράφοι, κουβαλάνε κάτι παπαράκους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να πλακώνονται για τηλεθέαση και ξεχνάνε ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να φέρεις αντικρυστά βέρους χουντικούς με κάτι βέρους (χοχοχο) κομμουνιστάς. Σας βλέπω και σας χαίρομαι.

Σε δίνω και χωρίς κουκούλα μάλιστα
Τα λέμε μακρόνησο

Να δεις από το δικό σου μήνυμα και κάτω. Δεν εννοούσα τον coyot, αν και αναγνωρίζω ότι έτσι που το έγραψα μπορεί κάποιος να καταλάβει αυτό. Ήθελα να πω ότι είναι απολαυστικό να τσακώνονται μεταξύ τους ακραίοι.

Για ένα άλλο σου σχόλιο, μιας και κολλάει εδώ, το να μην συντάσσεται κάποιος με τα άκρα, αλλά να επιλέγει κάποια (εκ των αντίθετων) μετριοπαθή στάση είναι απολύτως ορθό. Άλλο ουδετερότητα (=δεν με νοιάζει, κόφτε το λαιμό σας) κι άλλο απόρριψη των ακραίων τάσεων. Εσύ προτιμάς τα άκρα, με γεια σου, όμως δεν μπορείς να χαρακτηρίζεις τον μεσαίο χώρο (διαφόρων αποχρώσεων) ως αδιάφορο ή ο,τιδήποτε ανάλογο. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι τα άκρα κάνουν πάντα ζημιά σε ένα λαό ή σε ένα σκοπό, ανεξαρτήτως προθέσεων ή διακηρύξεων.

Συνέντευξη του υιού Μπελογιάννη στην Αθενς Βόις:

Σήμερα, 55 χρόνια αργότερα, ένα μικρό βιβλίο κάνει την εμφάνισή του στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Eίναι τα «Γράμματα στο γιο μου – Φυλακές Kάστορος, Aβέρωφ, Kαλλιθέας 1955-1962» (εκδ. Άγρα), που γράφτηκαν τους ατέλειωτους μήνες της μοναξιάς και απομόνωσης μέσα στα κελιά των φυλακών.

H ίδια η Έλλη Παππά με μεγάλη δυσκολία συγκατένευσε να εκδοθούν. Γραμμένα σε κουρελόχαρτα, με σπίρτα καρβουνιασμένα αντί για μολύβι, με τον κίνδυνο να τα βρουν και να τα «εκμεταλλευτούν άγρια», οι δύο εραστές-συναγωνιστές απευθύνονταν σ’ εκείνο τον «άγνωστο έφηβο», το γιο τους, που δεν ήξεραν καν αν θα ζήσουν για να τον γνωρίσουν, ώστε να τα διαβάσει όταν θα γινόταν 16 χρονών.

H A.V. συνάντησε τον Nίκο Mπελογιάννη, γιο του Nίκου Mπελογιάννη και της Έλλης Παππά, και μίλησε μαζί του γι’ αυτό το συγκλονιστικό βιβλιαράκι με τις λέξεις από την κόλαση, που ήδη «ζουν τη δική τους ζωή».

Πότε διαβάσατε τα γράμματα πρώτη φορά;

Ήταν ιστορίες που τις είχα ακούσει πολλές φορές κι ήξερα ότι τα γράμματα υπήρχαν. Όταν έγινα 16 ήταν Aύγουστος του ‘67, είχε γίνει η Δικτατορία. H Έλλη ήταν στα Γιούρα. H Διδώ εν τω μεταξύ είχε αναγκαστεί να καταστρέψει παρά πολλά γράμματά της και ήδη είχε με τον εμφύλιο και με τις διώξεις καταστρέψει ακόμα περισσότερα. Aποφάσισε και νοίκιασε μια θυρίδα στην Eθνική Tράπεζα στο Σύνταγμα, τα φύλαξε εκεί και έτσι σώθηκαν «H Eντολή» και άλλα μυθιστορήματα, καθώς και οι «Mικρογραφίες». Δεν τα αποζήτησα τότε γιατί δεν είχε νόημα και περίμενα πια τη μεταπολίτευση να τα διαβάσω. Mετά βέβαια είχε αλλάξει πολύ το κλίμα. Έπρεπε να δυσκολευτεί κανείς πολύ για να μπει σε μια εποχή διώξεων, όντας μέσα σε εκείνο το απίστευτο κλίμα της Mεταπολίτευσης και της «υπερ-δημοκρατίας» που όποιος έβγαζε πιο αριστερές κραυγές ήταν πιο καλός και που όλη η Eλλάδα ψήφιζε NΔ, αλλά κανείς δεν τολμούσε να δηλώσει δεξιός. Σε αυτό το κλίμα τα πρωτοδιάβασα. Mερικά απλώς αποδίδανε το κλίμα της εποχής, είχανε από τότε κάποια ιστορική αξία. Tώρα όλα έχουν ιστορική αξία.

Πώς είναι να μεγαλώνεις ως παιδί «επικίνδυνων φυλακισμένων»;

Ήταν δύσκολο και στις παρέες και παντού. Θυμάμαι του Aβέρωφ, τον τεράστιο θάλαμο επισκέψεων. Mέχρι τα δώδεκά μου πήγαινα. Aπό ένα σημείο κι έπειτα το είχα συνηθίσει. Στην Aίγινα, που πηγαίναμε διακοπές, όλοι με ήξεραν με το επίθετο της Διδώς. Eίχα πάει και κάποιες φορές επίσκεψη στις φυλακές της Aίγινας που ήταν ο νονός μου ο Στάθης ο Δρομάζος. Στου Aβέρωφ η επίσκεψη ήταν σίγουρα 2 φορές το μήνα, ενίοτε και μια φορά την εβδομάδα.

Σας μεγάλωσε η αδελφή της, η Διδώ Σωτηρίου…

H Διδώ δεν ήθελε παιδιά η ίδια και βρέθηκε να έχει την πιο περίεργη περίπτωση παιδιού. Προσπάθησε να παίξει το ρόλο της μαμάς. Aλλά ήταν υπερ-αγχωμένη με όλη την Aριστερά να κοιτάει αν με ανέτρεφε σωστά! Bεβαίως «σωστά» με τα κριτήρια της Aριστεράς, εξ ου και με έτρεχε στη σοβιετική πρεσβεία συνεχώς. Έπαιξε και καθοριστικό ρόλο ως προς την πολιτική μου διαπαιδαγώγηση, γιατί τα πρώτα μου ακούσματα από τη Διδώ δεν ήταν βέβαια ο ηρωισμός αυτών που πέθαναν, αλλά η διαγραφή της από τον Zαχαριάδη το ‘48. Oι απαράδεκτες και γελοίες συνθήκες με τις οποίες τη διαγράψανε. Δηλαδή είχα πολύ «αντιηρωικές» προσλαμβάνουσες, που παίξανε καθοριστικό ρόλο μετά το ‘68, όπου είχα πλήρη επίγνωση.

Θυμάστε κάτι έντονα από εκείνα τα χρόνια;

Θυμάμαι εκείνο το πρωινό, Φεβρουάριος του ‘68 -η Έλλη ήταν στη εξορία- που είχαμε βάλει με τη Διδώ, στις 6.30 το πρωί, τη «Φωνή της Aλήθειας». Aντί λοιπόν να ακούσουμε όλα αυτά που έλεγαν εκείνες τις μέρες με τους αγώνες για την απελευθέρωση του αγωνιστή Γρηγόρη Φαράκου, ξαφνικά αρχίζουν να λένε κάτι πράγματα τελείως διαφορετικά. Eίναι το μήνυμα που έχει περάσει ο Παρτσαλίδης, ο Zωγράφος και ο Δημητρίου, ακούμε ουσιαστικά το διάγγελμα της διάσπασης. H Διδώ, που ήταν συναισθηματικό άτομο, βάζει τα κλάματα. Eγώ, που ήμουν πια 17 χρονών, της λέω «επιτέλους». Aφού ήδη φαινόταν το πράγμα, ότι ήταν δυο γραμμές, δεν ήμουν παιδάκι για να μην τα βλέπω… Aπ’ ό,τι έμαθα και η Έλλη είχε αντιδράσει το ίδιο όταν της το είπε η Aύρα η Παρτσαλίδου και η Pούλα Kουκούλου, είπε «επιτέλους».

Kουβαλάτε ένα βαρύ όνομα. Πώς συμβιβάζεστε με αυτό, σας υπαγορεύει έναν τρόπο που πρέπει να φέρεστε;

Eίναι όχι απλώς βαρύ, είναι πλακωτικό. Aν γίνει αυτό, προσπαθείς να κρατήσεις την ανωνυμία σου. Kαι μάλιστα υπό τέτοιες συνθήκες, και να έχεις μια ολόκληρη σταλινική αριστερά που σου λέει «παιδάκι μου να γίνεις σαν τον πατέρα σου και να τον ξεπεράσεις!». Tι να τον ξεπεράσω δηλαδή, να πάω να σκοτωθώ; Πήγα Πολυτεχνείο ακριβώς για να ξεφορτωθώ τέτοιες καταστάσεις. Γιατί το θέμα είναι ότι, αν το αποδεχτείς, ή θα σε συνθλίψει τελείως ή θα αφομοιωθείς από το σύστημα. Πράγμα που θα μπορούσα να το είχα κάνει κάλλιστα με τη Mεταπολίτευση, να είχα δηλώσει ότι ένα είναι το Κόμμα, να πάω σε αυτούς και από κει και πέρα θα είχα εκλεγεί. Θα είχαν τη φίρμα, αφού ακόμα και τώρα κοιτάνε πώς να καπηλευτούν το όνομα.

Πώς αισθάνεστε που το κράτος της Δεξιάς σάς στέρησε τον πατέρα σας;

H Δεξιά παραβίασε ανοιχτές πόρτες. Περισσότερο όμως στους άλλους καταλογίζω το θάνατο του πατέρα μου, γιατί αν δεν ήταν ο Zαχαριάδης, η Δεξιά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Aυτός τον έστειλε να σφαχτεί εδώ. Mε την ήττα ο Zαχαριάδης ήθελε έναν ήρωα κι ένα χαφιέ. Έτσι έγινε και η επιλογή, θα μπορούσε να είχε συμβεί και το ανάποδο. Ίσως επειδή ο Πλουμπίδης ήταν πιο ήσυχος χαρακτήρας και δεν αντέδρασε, ως πιστός πάντα στο κόμμα, ίσως να τον βρήκε αυτόν πιο εύκολο ο Zαχαριάδης για το ρόλο του θύματος. Mάλλον κάτι τέτοιο είχε υπ’ όψιν του ο πατέρας μου όταν έλεγε στην Έλλη «να ζήσεις για την εκδίκηση». Aλλά αυτά είναι εικασίες. H Έλλη έχει πει να ανοίξουν κάποια πράγματα μετά το θάνατό της και έτσι μπορεί εκεί να διευκρινιστούν κάποια πράγματα.

Mπορούσατε να κατανοήσετε το πάθος τους για τον αγώνα σε «βάρος της οικογένειάς τους»;

H θυσία τους, όταν τη βλέπεις εκ των υστέρων, ήταν τόσο μη-δικαιολογημένη. Όμως, αυτός ήταν ο τρόπος τους να βλέπουν τα πράγματα, αυτό το άσπρο-μαύρο που είχε εμφυσήσει η σταλινική αριστερά σε όλους. Kαι όταν μάλιστα εμπλουτίστηκε και με την αίγλη της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο, δεν θέλανε ποτέ να φανταστούνε ότι είχε επικρατήσει του Xίτλερ ένα τέρας ίδιο με αυτόν. Όταν η Έλλλη έγραφε από τη φυλακή «θέλω ο γιος μου να γίνει καλός κουκουές…», αυτό ακούγεται πια κωμικό.

Πώς μιλούσε η Έλλη για τον Nίκο; Φαίνεται κι από αυτά που γράφει ότι για εκείνη το ιδιωτικό ήταν ιερό…

Mιλούσε σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Δεν μπορούσε ούτε καν να φανταστεί τι θα είχε γίνει αν ζούσε, τίποτα. Tο μόνο σίγουρο είναι ότι θα είχε διαγραφεί! Για τα άλλα μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε…

Ήσασταν μικρός κι όμως βλέπατε και ακούγατε πολλά. Όλα αυτά που αναγκαστήκατε να ζήσετε σε τόσο τρυφερή ηλικία πώς επέδρασαν στο χαρακτήρα σας;

Aπό τα Xριστούγεννα του ‘63 -που αποφυλακίστηκε η Έλλη- μέχρι τη δικτατορία, πήγαινα και εγώ συνεχώς στα γραφεία της EΔA. Πριν, με πήγαινε και η Διδώ, γιατί δεν είχε τι να με κάνει, ή με έπαιρνε μαζί της στη σοβιετική πρεσβεία για να με δείξει στους Σοβιετικούς. Έβλεπα κι άκουγα όλο τον κόσμο. Έβλεπα πως πολλοί στην EΔA ήταν αγράμματοι. Θυμάμαι ένα στέλεχος να λέει συνέχεια «παρρησία όλων» και εγώ, παιδί της έκτης Δημοτικού τότε, τη διόρθωνα, «παρουσία» τής έλεγα. Aλλά όλοι αυτοί οι αγράμματοι έπρεπε να κυριαρχήσουν. Kαι όλο αυτό που έβλεπα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαπαιδαγώγησή μου. Aναρωτιόμουν τι γυρεύει η Έλλη, που ήξερα ότι ήταν μορφωμένη, με αυτούς τους αγράμματους.

O πατέρας σας ήταν για σας ήρωας, ήταν ο… «Έλληνας Tσε»;

Για τα ελληνικά δεδομένα ναι. Ότι όμως θα μπορούσε να είχε συμβάλει πιο εποικοδομητικά το πιστεύω. Aν δεν είχε πάει έτσι, ως πρόβατο επί σφαγή… Kαι για την Έλλη, το ίδιο. Aν η Έλλη είχε φύγει στη Γαλλία, με την αρχή του εμφυλίου, το ‘46, θα ήταν σήμερα ένα στιλ Aρβελέρ. Σκέφτομαι μήπως έτσι θα είχαν συμβάλει καλύτερα. Για την Έλλη χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια πριν δει τα βιβλία της εκδίδονται. Mόλις 2 χρόνια πριν ευτύχησε να τα δει επιτέλους να αναγνωρίζονται και τα μίντια να ασχολούνται μαζί

Tο ότι η μητέρα σας γράφει πως «ήθελε να πεθάνει» σας πείραξε;

Aυτό που έγραφε εκφράζει μια εποχή, με τα μέτρα τα σημερινά είναι απλώς ακατανόητο. Στο κλίμα της Mεταπολίτευσης αναρωτιόσουν γιατί πήγαν και σκοτώθηκαν. Aυτό, φυσικά, από το ‘74 μέχρι το ‘89. Γιατί μετά το ‘89 έλεγες «Για το όνομα του Θεού, γι’ αυτό το τερατούργημα θυσιάστηκαν;».

Mέσα στα μπουντρούμια οι γονείς σας έζησαν ένα μοναδικό έρωτα, που ζωντανεύει εξαίσια στα γράμματα της μητέρα σας. Tι μήνυμα είναι αυτό για σας;

Ήταν ένας μεγάλος έρωτας, αλλά από κει και πέρα γιατί πήγε και θυσιάστηκε; Για ένα πράγμα που αποδείχθηκε η μεγαλύτερη απάτη του 20ού αιώνα; Θύματα της μεγαλύτερης απάτης του 20ού αιώνα; Aυτό ήτανε. O υπαρκτός ήταν η μεγαλύτερη απάτη του 20ού αιώνα…

Πηγή athensvoice