Ο χρήστης zastava έγραψε:

. Πολλές φορές ένα χέρι ξύλο είναι η μόνη λύση ειδικά όταν ο νεαρός θέλει να τεστάρει τα νεύρα των άλλων. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Συμβαίνει σε όλα τα ανώτερα θηλαστικά, συμβαίνει και στον άνθρωπο. Θέλει αυτοσυγκράτηση πότε και πως χρησιμοποιείται και πάντα με σκοπό να διδάξει και όχι να ασκήσει βία για τη βία.

ω ναι η βια ειναι πολυ καλο μεσω διαδαχης.ιδιαιτερα οταν το κανουν ξενοι ανθρωποι προς ξενα παιδια.οπως ειπες και εσυ αν το κανουν στο παιδι σου θα τους ριξεις μπουκετα.
η βια ως μεδω 'διδαχης' ειναι για ταλιμπαν κοινωνιες και ανθρωπους.'-κανεις αυτο' '-εχει ξυλο' '-ουγκα?'
εξελιγμενο μεσω διδαχης.

οι δασκαλοι που ασκουσαν τη βια το κανανε επειδη ηταν ζωα και ταλιμπαν και επειδη ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να το κανουν οχι επειδη το θεωρουσαν μεσω διδαχης ή επειδη τους ειχανε φτασει στο αμην,εκτος αν οι δασκαλοι της τοτε εποχης συνηθιζαν και γενικα στη ζωη τους να πλακωνονται συνεχως στο ξυλο σε οποιους τους την εσπαγε ή για να διδαξουν τον κοσμο.....αλλιως αν το θεωρουσαν μεσω διδαχης ηταν ακομα πιο βλαχοι και αδαεις

ακομα και να συμβαινει σε ολα τα θυλαστηκα αυτο,για αυτο ο ανθρωπους διαχωρειζεται απο αυτα.γιατι δρα με τι λογικη και οχι το ενστικτο.αυτο υποτιθεται οτι ειναι ο πολιτισμος

... αν διαβάσεις καλύτερα το τι είπα θα δεις ότι έγραψα και το and add some...

Η βία είναι απαραίτητη πρακτική όταν κάθε άλλη μορφή επικοινωνίας διακοπεί. Τώρα σήμερα ίσως να θεωρούμε πιο πολιτισμένο το Ritalin ή το Prozac. Αν αυτό είναι πολιτισμός (να γεμίσω ψυχοφάρμακα ένα πιτσιρίκι) προτιμώ τη βία....

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:

Γρηγόρη μάλλιασε η γλώσσα μου να το ρωτάω και αυτό που εισέπραξα ήταν η ακόλουθη απάντηση-υβρίδιο η οποία προκύπτει μάλλον από διασταύρωση της Πυθίας με το Βέλτσο...

*β) η ίδια γενιά έβγαλε και ΔΥ και γιατρούς και αξιωματικούς και δικηγόρους : όλοι αυτοί πάλι είναι ΓΤΠ και η γενιά του 50-60 είναι καλύτεροι? ή μόνο οι εκπαιδευτικοί είχαν την ατυχία να υποστούν τις ολέθριες συνέπειες του λαϊκισμού και της ρεμούλας ?

Δεν θα εμπλακώ σε αντιπαραθέσεις του είδους αυτού που θα καταλήξουν σε πνευματικό αδιέξοδο. Το θέμα μας είναι οι εκπαιδευτικοί*

Αν θέλεις να αναφέρεις ότι το σύστημα κινείται προς το χειρότερο μπορείς άμεσα να το αναφέρεις.

Ναι είναι χειρότεροι!!! Όμως οι εκπαιδευτικοί παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερη επιδείνωση της απόδοσης τους. Όλα είναι σχετικά.

Ξεκάθαρο αυτό ή πρέπει να το αναλύσω περισσότερο???

Το κατάλαβα σωστά; Όλοι οι σημερινοί επιστήμονες είναι χειρότεροι από τους παλιούς;

Μηχανικοί, γιατροί, φυσικοί, μαθηματικοί, κοινωνικοί επιστήμονες, φιλόλογοι, ιστορικοί, αρχαιολόγοι, ΟΛΟΙ χειρότεροι από τους παλαιούς, ενώ χειρότεροι όλων οι εκπαιδευτικοί; Σωστά;

το μονο που θα καταφερεις με τη βια ειναι να το κανεις ακομα χειροτερο γιατι ετσι θα του μαθεις οτι δεν υπαρχει σεβασμος ή κανονες αλλα ο νομος του ισχυροτερου και οτι μπορει να κανει τα παντα εκει που τον παιρνει.διαιωνιση του ταλιμπανισμου δηλαδη
τα χαπια δεν ειναι για τα παιδια και δεν νομιζω να υπαρχει χαπι που να συνετιζει τα 'ατακτα' παιδια

Ο χρήστης zastava έγραψε:

...τα χαπια δεν ειναι για τα παιδια και δεν νομιζω να υπαρχει χαπι που να συνετιζει τα 'ατακτα' παιδια...

Για το Ritalin εδώ

http://en.wikipedia.org/wiki/Ritalin

Δεν τα συνετίζει..... απλά διορθώνει το Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)
το οποίο σύμφωνα με τη Wikipedia θεωρείται ότι πλήτει το 3~5% του πληθυσμού κάτω των 19 ετών.

http://en.wikipedia.org/wiki/Attention- ... y_disorder

Το Prozac κάνει θραύση σε ορισμένες χώρες καθώς βοηθά έναντι του obsessive-compulsive disorder και panic disorder ειδικά σε ηλικίες λίγο μεγαλύτερες του πεδίου δράσης του Ritalin.

http://en.wikipedia.org/wiki/Prozac

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:

Το κατάλαβα σωστά; Όλοι οι σημερινοί επιστήμονες είναι χειρότεροι από τους παλιούς;

Μηχανικοί, γιατροί, φυσικοί, μαθηματικοί, κοινωνικοί επιστήμονες, φιλόλογοι, ιστορικοί, αρχαιολόγοι, ΟΛΟΙ χειρότεροι από τους παλαιούς, ενώ χειρότεροι όλων οι εκπαιδευτικοί; Σωστά;

Ωραία λοιπόν. Έστω λοιπόν ότι όλοι είναι καλύτεροι από τους παλαιότερους. Το θέτω αντίστροφα τότε. Η βελτίωση που επήλθε σε άλλες ομάδες ήταν πολύ μεγαλύτερη αυτής που επήλθε στην ομάδα των εκπαιδευτικών.

Εκτός και αν υπάρχει κάπου κάποιο απόλυτο μέτρο επίδοσης η σύγκριση είναι η μόνη διέξοδος ΙΜΗΟ.

Το σκεπτικό μου είναι ότι ελάχιστη σημασία έχει αν σε απόλυτα νούμερα η νέα γενεά είναι καλύτερης της προηγούμενης. Χωρίς αμφισβήτηση θα πρέπει να είναι. Το θέμα είναι το κατά πόσον οι εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να έχουν τη δεσπόζουσα θέση που είχαν και συνεχίζουν να προσφέρουν όσο προσέφεραν (αναλογικά με άλλα επαγγέλματα) παλαιότερα. Και το ζήτημα δεν είναι απλά η βελτίωση. Είναι η συνέργεια διαφορετικών παραγόντων που θα προκαλέσουν ένα μεγάλο βήμα ώστε η Ελλάδα κάποτε να αποκτήσει επίπεδο εκπαίδευσης εφάμιλλο των καλύτερων και όχι να βολοδέρνει.

Είναι θέμα οπτικής γωνίας. ΙΜΗΟ η σημερινή επίδειξη αδιαφορίας σε επίπεδο παράδοσης μαθήματος, το γενικό επίπεδο των Σπουδαστών που συνεχίζουν στην 3βάθμια εκπαίδευση, η γενικότερη κατάσταση γύρω από την παραπαιδεία και το πως αυτή εξαπλώνεται (σε όλα τα επίπεδα από την 1η ως και την ύστατη βαθμίδα...) συν κάποια άλλα στοιχεία καταδεικνύει ότι το προσφερόμενο από τους Εκπαιδευτικούς έργο είναι χειρότερης ποιότητας συγκριτικά με τις δυνατότητες που τους δίνονται σήμερα σε σχέση με εχθές (30 άτομα είχα εγώ στο Λύκειο ως συμμαθητές, σήμερα στο 28ο του Παγκρατίου δεν γνωρίζω πόσοι είναι αλλά αμφιβάλλω να είναι πάνω από 20) και σε σχέση με τις γνώσεις που έπρεπε να μεταδίδουν.

Στα ΑΕΙ οι διαφορές δε, είναι αβυσσαλέες μεταξύ του εχθές και του σήμερα. Στο ΕΜΠ τουλάχιστον το επίπεδο γνώσεων που προσφέρεται σήμερα δεν έχει καμία σχέση με το επίπεδο πριν από 20 έτη. Παρόλα αυτά όμως το ΕΜΠ σε σχέση με το τι γίνεται σε άλλα Πανεπιστήμια του εξωτερικού υστερεί τραγικά.

Το θέμα μας είναι αν απαιτούμε να παίξει η Ελληνική εκπαίδεση στη μεγάλη κατηγορία ή είμαστε ευτηχείς με την Β Εθνική ή την Α Τοπική. ΙΜΗΟ αν θέλουμε το πρώτο πρέπει με κάποιο τρόπο να πετύχουμε να έχουμε τη θέρμη και τη δίψα για να προσφέρουμε γνώσεις όπως είχαν τη δίψα αυτή οι παλαιότεροι (αυτοί τουλάχιστον που γνώρισα).

Για εμένα προσωπικά το θέμα κλείνει εδώ....

Ο χρήστης geolib έγραψε:

Δηλαδή γιατρέ μου είμαι BLR;

Δυστυχώς δεν διαθέτω κληρονομικό χάρισμα παρά μόνο κοινό, κοινότατο, νου (ή έτσι νομίζω τουλάχιστον) και καθόλου κυβικα (=ποδήλατο) .
Απο όλες τις πιθανές ιδιότητες που μπορούν να έχουν οι φίλοι σου διαλέγεις 2, την προσωρινότητα των οποίων θεωρεις δεδομένη. Αν συμφωνήσουμε ότι κάποια στιγμή θα πάψουν να είναι νέοι, με την ίδια λογική θα πάψουν να είναι και αδιόριστοι. Αν το πρώτο είναι αναπόφευκτο, γιατί θα πρέπει να είναι και το δεύτερο; Όπως θεωρείς φυσιολογική και προσωρινή ιδιότητα αυτή του αδιόριστου γιαυτό και την αναφέρεις, προσδοκάς ότι, όπως η μέση και η μεγάλη ηλικία είναι αναπόφευκτες, έτσι και ο διορισμός είναι η φυσική εξέλιξη των σπουδών τους.

Αν το αδιόριστοι προσδιορίζει την όρεξή τους για διδασκαλία, σε αντιδιαστολή με την υποψία της ανορεξίας σε περίπτωση διορισμού τους, νομίζω ότι μπορούσες να διατυπώσεις διαφορετικά τη σχετική πρόταση, αν και δεν μειώνει την αξία των προηγουμένων. Δεν σχολιάζω το 'ως επι το πλειστον' γιατί τότε κάποιοι φίλοι σου κλπ θα ήταν ή μεγάλοι ή διορισμένοι ή και τα δύο και θα έκαναν μάθημα σε φροντιστήριο όπερ άτοπο (για τα 2 απο τα 3 ενδεχόμενα)

ΣΟΥ ΞΑΝΑΛΕΩ για 1000στη φορα οτι ΕΓΩ δεν ειπα τιποτα απο τα παραπανω...

τωρα θα πρεπει να εξηγησω ξανα τις ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ μαλλον

ακου μερικα παραδειγματα μηπως καταλαβεις τι ειναι τελοσπαντων οι συμπερασματικες προτασεις:
ας ξεκινησουμε απο μια απλη προταση, να συζητησουμε μετα την δικη μου...

'ο γιωργος ειναι ΖΗΤΑΣ, αρα ΟΔΗΓΑ μηχανη εν ωρα υπηρεσιας'

γιωργος = υποκειμενο
ειναι = ρημα
ΖΗΤΑΣ = κατηγορ. προσδ.
αρα = συμπερ. συνδεσμος
'αρα.... υπηρεσιας' = δευτερευουσα συμπερασματικη προταση. εισαγεται με τον συμπερασματικο συνδεσμο ΑΡΑ και εκφερεται με οριστικη ενεστωτα, γιατι το συμπερασμα θεωρειται αντικειμενικη πραγματικοτητα.

τωρα νομιζω μπορουμε να συζητησουμε σχετικα με την προταση μου:

ειναι ως επι το πλειστον ΑΔΙΟΡΙΣΤΟΙ και ΝΕΟΙ ακομα, αρα με περισσοτερη διψα

στην περιπτωση αυτη, στη δευτερευουσα προταση θα εννοησουμε το ρημα 'δουλευουν'. προκειται για μια δευτερευουσα συμπερασματικη ελλειπτικη προταση. το συμπερασμα θεωρειται 'αποτελεσμα λογικης διεργασιας'.

καταλαβαινομαστε σιγα σιγα...;
πραγματικα δεν ξερω ΠΟΣΟ πιο λιανα να στο κανω.

'ο καιρος θα ειναι καλος για θαλασσα, ΑΡΑ ΔΕΝ θα βρεξει'

το αδιοριστοι και νεοι απλως εκφραζει την κατασταση των ανθρωπων για τους οποιους μιλαω. ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ αν θα ειναι παντα νεοι, ΑΝ διοριστουν και αν οχι. αυτα που λες απλα ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ σχεση με το θεμα. το θεμα του ενδιαφεροντος ειναι η ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ, οπως στην παραπανω προτασ (οτι δηλαδη ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΞΕΙ, οχι το που ειναι η θαλασσα, για ποσο καιρο θα ειναι καλος ο καιρος και με ποιους τροπους εγινε η προγνωση).
νομιζω οτι αυτα που λεω ειναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΠΛΑ και μπορει ο καθενας να τα καταλαβει.

ΔΕΝ ΠΠΡΟΣΔΟΚΩ ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΕΟΙ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΔΙΟΡΙΣΤΟΥΝ. ΤΑ ΕΒΓΑΛΕΣ ΟΛΑ ΑΠ'ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ (προφανως επειδη εχεις καποιο κολλημα με το συγκεκριμενο θεμα.. στο οποιο εγω ουτε καν αναφερθηκα. εσυ απλα ειδες την μαγικη λεξη και κολλησες εκει)

Εντυπωσιακή η προσπάθειά σου στο συντακτικό (όμως το ότι η δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση είναι λογική σύνεπεια των όρων που τίθενται στην κύρια, δε φαίνεται να σε απασχολεί ιδιαίτερα). Αν κατέβαλες την ίδια και στη κατανόηση απλών και περιορισμένων σε έκταση κειμένων...

Παραδέχομαι ότι έχω πέσει σε τοίχο. Δεν έχω το χρόνο, την υπομονή και την επιμονή να αποδεικνύω συνεχώς τα αυτονόητα και προφανή, γιαυτό και αποχωρώ της συζητήσεως κατατροπωμένος από ακαταμάχητη δύναμη

Ηταν ενα παιδί, σκάρτα εικοσιπεντάρης. Γιος ελληνορωσοπόντιου. Δούλευε σε μια από αυτές τις δουλειές των 700 Ε. Στη δουλειά καλός και με τους συναδέλφους τους σωστός. Μεροδουλι-μεροφαί....Περνάει καιρός κι΄αρχιζει να σκαει στη δουλειά με διαφορετικά και ακριβά αυτοκίνητα. Ρωτάνε οι συνάδελφοι, ρε μεγάλε, πιάστηκες? Όχι, απαντά, είναι που έχει κάτι ενοικιαζόμενα ο πατέρας μου και έρχονται Ρώσοι, ε που και που ξεκλέβω κανένα απο τα νοικιάρικα..
Σε κάποια φάση, βγαίνει με συναδέλφους του, να διασκεδάσουν. Έρχεται ο λογαριασμός, βγάζει ένα τούβλο από την τσέπη, κόκαλο όλοι, πληρώνει αυτός.
Λίγους μήνες μετά, το παιδί δε δουλεύει πλέον σεκιουριτάς. Με βύσμα κάποιον δημοτικό άρχοντα, προσλαμβάνεται Ειδικός Φρουρος. Σκάει μύτη στα παλιά λημέρια, με φρέσκο, ακριβό όχημα. Χαιρετούρες και τα λοιπα. Ρωτάν οι άλλοι, τί έγινε πάλι βούτηξες από τους νοικάρηδες του πατέρα σου. Οχι, εκμυστηρεύεται, απλά, τις προάλλες, έπεσε στα χέρια μου ένα πακετάκι (ΣτΜ: αυτά που είναι τυλιγμένα με νάιλον και φασκιωμένα με μπολικη κολλητική ταινία, βάρους γύρω στο κιλό). Ε, τι να το κάνω? Βρίσκω κάποιον, μου λέει άστο εκεί και πέρνα την επόμενη βδομάδα να παραλάβεις το όχημα από την τάδε αντιπροσωπεία. Τοσο απλά. Τόσο καλά.

καλη φαση

Παλιος καλος καιρος:

Σημερινος σκατοκαιρος:

Oπως βλεπετε πριν απο 30 χρονια ολα ηταν καλυτερα

πςςςς.. doomsday κατασταση.. προλαβαινουμε τη σωτηρια? (το νοημα ποιο ειναι ακριβως?)

Κύριε κύριε να πώ;
Προφανώς οτι συγκρίνουμε τις εποχές με φτωχά επιχειρήματα.

εγω παντως σαν δευτερη φωτο, θα διαλεγα μια απο το matrix...
(καμμενος ουρανος και δε συμμαζευεται, οχι απλα ... συννεφα!)

Ο χρήστης geolib έγραψε:
Εντυπωσιακή η προσπάθειά σου στο συντακτικό (όμως το ότι η δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση είναι λογική σύνεπεια των όρων που τίθενται στην κύρια, δε φαίνεται να σε απασχολεί ιδιαίτερα). Αν κατέβαλες την ίδια και στη κατανόηση απλών και περιορισμένων σε έκταση κειμένων...

Παραδέχομαι ότι έχω πέσει σε τοίχο. Δεν έχω το χρόνο, την υπομονή και την επιμονή να αποδεικνύω συνεχώς τα αυτονόητα και προφανή, γιαυτό και αποχωρώ της συζητήσεως κατατροπωμένος από ακαταμάχητη δύναμη

ρε συ ποια αυτονοητα και προφανη; ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΣ πως προσπαθεις να με πεισεις οτι ειπα κατι που ΔΕΝ ειπα; νιωσε λιγακι τη ζωη σου. σε ρωτησα και πριν: θεωρεις πιθανοτερο να μην καταλαβες εσυ κατι που ειπα, ή να μην ξερω εγω τι ειπα; ή νομιζεις οτι ΑΝ το ειχα πει δεν θα ειχα τα.. κοτσια να το παραδεχτω επειδη θα επρεπε να τα βαλω με την οργη των δημοκρατων πολιτικα ορθων του φορουμ;
μαλλον με μπερδευεις με καποιον αλλο, παντα λεω ο,τι πιστευω, στην προκειμενη καλως ή κακως ΔΕΝ ΕΙΠΑ αυτο που νομιζεις. ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ειναι να το καταλαβεις; βεβαια μακαρι να το ειχα πει, αν ηξερα οτι θα επρεπε να γραφω τοσα πραγματα για να πω τι ειπα και τι δεν ειπα

σοβαρεψου γιατι κανει και ζεστη.. και με ποναει η πλατη μου

Ο χρήστης dirtoulios έγραψε:
...τις προάλλες, έπεσε στα χέρια μου ένα πακετάκι (ΣτΜ: αυτά που είναι τυλιγμένα με νάιλον και φασκιωμένα με μπολικη κολλητική ταινία, βάρους γύρω στο κιλό). Ε, τι να το κάνω? Βρίσκω κάποιον, μου λέει άστο εκεί και πέρνα την επόμενη βδομάδα να παραλάβεις το όχημα από την τάδε αντιπροσωπεία. Τοσο απλά. Τόσο καλά.

Εγώ στην θέση σου θα είχα κάνει ένα τηλεφωνηματάκι στο τμήμα δίωξης ναρκωτικών. Σε αυτά τα πράγματα δεν χωράνε φιλίες/γνωστοί κλπ. Οι έμποροι εκεί που τους αξίζει.

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:

...τις προάλλες, έπεσε στα χέρια μου ένα πακετάκι (ΣτΜ: αυτά που είναι τυλιγμένα με νάιλον και φασκιωμένα με μπολικη κολλητική ταινία, βάρους γύρω στο κιλό). Ε, τι να το κάνω? Βρίσκω κάποιον, μου λέει άστο εκεί και πέρνα την επόμενη βδομάδα να παραλάβεις το όχημα από την τάδε αντιπροσωπεία. Τοσο απλά. Τόσο καλά.

Εγώ στην θέση σου θα είχα κάνει ένα τηλεφωνηματάκι στο τμήμα δίωξης ναρκωτικών. Σε αυτά τα πράγματα δεν χωράνε φιλίες/γνωστοί κλπ. Οι έμποροι εκεί που τους αξίζει.

Δεν ξέρω από πρώτο χέρι την υπόθεση. Μου μεταφέρθηκε χτές η η συγκεκριμένη ιστορία. Την ανέφερα στο φορουμ για να φερω ένα παράδειγμα λειτουργίας των 'θεσμών' και 'υπηρέσιών' στον τόπο αυτό. Δυστυχώς, τέτοιου είδους παραδείγματα είναι πλέον συχνά...

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:

...τις προάλλες, έπεσε στα χέρια μου ένα πακετάκι (ΣτΜ: αυτά που είναι τυλιγμένα με νάιλον και φασκιωμένα με μπολικη κολλητική ταινία, βάρους γύρω στο κιλό). Ε, τι να το κάνω? Βρίσκω κάποιον, μου λέει άστο εκεί και πέρνα την επόμενη βδομάδα να παραλάβεις το όχημα από την τάδε αντιπροσωπεία. Τοσο απλά. Τόσο καλά.

Εγώ στην θέση σου θα είχα κάνει ένα τηλεφωνηματάκι στο τμήμα δίωξης ναρκωτικών. Σε αυτά τα πράγματα δεν χωράνε φιλίες/γνωστοί κλπ. Οι έμποροι εκεί που τους αξίζει.

there' s a new sheriff στο στρουμφοχωριό

Ο χρήστης skye έγραψε:

Εντυπωσιακή η προσπάθειά σου στο συντακτικό (όμως το ότι η δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση είναι λογική σύνεπεια των όρων που τίθενται στην κύρια, δε φαίνεται να σε απασχολεί ιδιαίτερα). Αν κατέβαλες την ίδια και στη κατανόηση απλών και περιορισμένων σε έκταση κειμένων...

Παραδέχομαι ότι έχω πέσει σε τοίχο. Δεν έχω το χρόνο, την υπομονή και την επιμονή να αποδεικνύω συνεχώς τα αυτονόητα και προφανή, γιαυτό και αποχωρώ της συζητήσεως κατατροπωμένος από ακαταμάχητη δύναμη

ρε συ ποια αυτονοητα και προφανη; ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΣ πως προσπαθεις να με πεισεις οτι ειπα κατι που ΔΕΝ ειπα; νιωσε λιγακι τη ζωη σου. σε ρωτησα και πριν: θεωρεις πιθανοτερο να μην καταλαβες εσυ κατι που ειπα, ή να μην ξερω εγω τι ειπα; ή νομιζεις οτι ΑΝ το ειχα πει δεν θα ειχα τα.. κοτσια να το παραδεχτω επειδη θα επρεπε να τα βαλω με την οργη των δημοκρατων πολιτικα ορθων του φορουμ;
μαλλον με μπερδευεις με καποιον αλλο, παντα λεω ο,τι πιστευω, στην προκειμενη καλως ή κακως ΔΕΝ ΕΙΠΑ αυτο που νομιζεις. ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ειναι να το καταλαβεις; βεβαια μακαρι να το ειχα πει, αν ηξερα οτι θα επρεπε να γραφω τοσα πραγματα για να πω τι ειπα και τι δεν ειπα

σοβαρεψου γιατι κανει και ζεστη.. και με ποναει η πλατη μου

Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο όρος Πάρθιο βέλος, προέρχεται από την εξαιρετική ικανότητα των Παρθυαίων ιπποτοξοτών, ενώ διώκονταν να αναστρέφουν και να κατατοξεύουν τους διώκτες τους.

Των Πάρθων...

Νύχτα, γύρω στις 2 και μισή, στη χειρουργική κλινική του Ασκληπιείου Βούλας. Οι συνηθισμένοι νυχτερινοί θόρυβοι ενός νοσοκομείου κατηγορίας Μπαγκλαντές δε σε αφήνουν να ησυχάσεις. Λαγοκοιμάσαι, παλεύοντας να βολευτείς στο στρώμα που έχει χρησιμοποιηθεί από δεκάδες χιλιάδες πονεμένα κορμιά.

Με μιας, τα φώτα ανάβουν και κόσμος πλημμυρίζει το θάλαμο. Γιατροί, τραυματιοφορείς, νοσηλευτές. Όλοι γύρω από ένα φορείο με ένα νέο παιδί, γύρω στα 25, σε καταστολή. Μόλις τον έχουν εγχειρήσει. Φαίνεται χάλια. Το προσωπικό κουβαλάει μηχανήματα, μόνιτορ και παλεύει να τα στήσει γύρω από το κρεβάτι του εγχειρισμένου.

Ένας γιατρός, χειρούργος απ΄ότι φαίνεται, προσπαθεί να εξηγήσει σε μια νοσηλεύτρια τη χρήση των μηχανημάτων που έχουν στήσει γύρω από τον εγχειρισμένο. Η νοσηλεύτρια δείχνει να μην πολυκαταλαβαίνει, μπερδεύεται. Τα μηχανήματα αυτά ανήκουν κανονικά στη ΜΕΘ, αυτή είναι μια απλή νοσοκόμα της νυχτερινής βάρδιας. Αλλά στη ΜΕΘ δεν υπάρχει διαθέσιμο κρεβάτι... Τελικά φαίνεται να συνεννοούνται. Ο κόσμος σιγα-σιγά αποχωρεί, κλείνουν τα φώτα στο θάλαμο.

Φτανει το πρωί. Με το φως της ημέρας, φαίνεται καλύτερα η κατάσταση του εγχειρισμένου. Είναι ακόμα σε καταστολή, αλλά ανήσυχος. Έρχονται γιατροί. Γίνονται γνωστά κάποια πράγματα. Τροχαίο. Μεθυσμένος. Αγνώστων στοιχείων.

Αγνώστων στοιχείων. Κανείς στο νοσοκομείο δε φαίνεται να ξέρει τίποτα γι' αυτόν.

Αποφασίζεται να βγεί ο ασθενής από την καταστολή. Πράγματι, τα μόνιτορ και τα μηχανήματα αφαιρούνται -μένουν οι οροί και η μάσκα οξυγόνου. Σιγά σιγά, ξυπνάει. Και αρχίζει το ματς.

Γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι ο άνθρωπος είναι αλλοδαπός. Δεν μπορει να μιλήσει, περισσότερο βογγάει και κραυγάζει άναρθρα. Σε ποιά γλώσσα όμως?

Καταφτάνει η κοινωνική λειτουργός του νοσοκομείου, ακολουθούμενη από έναν εκπαιδευόμενο. Ρωτάει τον ασθενή 'πως σε λένε', αλλά σιγά μην πάρει απάντηση. Ρωτάει και μια περαστική νοσηλεύτρια, η οποία δηλώνει άγνοια. Κάνει μεταβολή και φεύγει.

Στο μεταξύ, ιδιαίτερο ενδιαφέρον φαίνεται να δείχνει στο περιστατικό μια κυρία που θεωρήσαμε(*) ότι ανήκει στο προσωπικό του νοσοκομείου. Αυτή, με τα πολλά, καταφέρνει να πάρει λίγες λέξεις από το στόμα του ασθενούς -στα ιταλικά. 'Να πάρουμε την πρεσβεία', λέει. Αυτονόητη ενέργεια, θα σκεφτεί κανείς, όπως και η αναζήτηση στο βιβλίο εισαγωγών του νοσοκομείου: ΕΚΑΒ, αστυνομία, κάτι θα ήξεραν. Αμ δε. Κανείς δε φαίνεται να κάνει τίποτα. Άλλωστε, το -λιγοστό- νοσηλευτικό προσωπικό τρέχει και δε φτάνει.

Ο τυπάκος στο διπλανό κρεβάτι εξακολουθεί να βογγάει. Φωνάζει, είναι τρομαγμένος, δεν ξέρει που βρίσκεται, δε μπορεί να συννενοηθεί με κανέναν. Χτυπιέται και αυτό θέτει σε κίνδυνο τα τραύματά του. Μούσκεμα τα σεντόνια στο αίμα. Τον δένουν στο κρεβάτι. Αυτός κοπανιέται. Με τα πολλά, έρχεται κάποιος νοσηλευτής και του κάνει μια ηρεμιστική ενεση. Αυτό θα τον καλμάρει για μια-δυο ώρες.

Έχει φτάσει το απόγευμα της επόμενης μέρας. Καταφτάνουν κάποιοι τύποι -φαίνεται ότι τον ξέρουν. Αλλά δε μιλάνε ιταλικά, ούτε αλβανικά (όπως θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος). Ο τυπάκος όμως, μέσα στο λήθαργό του δεν πολυκαταλαβαίνει. Ξαναμένει μόνος του ο τραυματίας και μετά από καμια ώρα ξυπνάει. Αρχίζει πάλι να χτυπιέται. Είναι δεμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου και δεν ξέρει το γιατί. Με κοιτάει και ψελίζει 'signor, signor...' και μετά 'telephone, telephone...', κοιτώντας την τηλεφωνική συσκευή του θαλάμου. Πως να του εξηγήσω ότι από αυτήν δεν μπορεί να κάνει κλήσεις, και μάλιστα εξωτερικού? Ο τύπος συνεχίζει. Του δίνω το κινητό μου. Με το δεμένο του χέρι καταφέρνει και καλεί έναν αριθμό. Μετά άλλον έναν. Μιλάει τελικά, σε κάποιον. Και μετά σε κάποιον άλλον.

Βραδιάζει, χτυπάει το κινητό μου. Απαντώ, μου μιλάνε σε σπαστά ελληνικά. Μου ζητάνε πληροφορίες, οδηγίες. Τους δίνω το όνομα του νοσοκομείου.

Ο τυπάκος στο διπλανό κρεβάτι δείχνει να έχει ηρεμήσει κάπως. Έρχεται μια κυρία, να του παρασταθεί. Αυτή μιλάει ελληνικά. Τότε μαθαίνουμε την ιστορία. Λιθουανός, για διακοπές & βόλτα στην Ελλαδα, να βρει την κοπέλα του. Βγαίνουν ένα βράδυ, τύφλα ο οδηγός, ομοίως και όλοι μέσα στο αυτοκίνητο. Οι πίσω (μεταξύ τους και αυτός) κοιμούνται. Χάνει τον έλεγχο ο οδηγός, το αυτοκίνητο σε δέντρο, ο φίλος μας, μεθυσμένος-κοιμισμένος, δεν καταλαβαίνει από που του ήρθε. Και ξύπνησε το επόμενο πρωί, εγχειρισμένος, δεμένος σε ένα κρεβάτι.

Για το νοσοκομείο, ήταν ένα ακόμα περιστατικό. Τόσο απλά. Γι' αυτόν τί να ήταν, άραγε?

(*): αμ δε, ήταν εθελόντρια...