Παιδιά διαβάζω εδώ και κάποιο καιρό το forum και φυσικά είμαι φανατικός αναγνώστης και οπαδός του thread. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας περιστατικό με ζώο, το οποίο έχω δημοσιεύσει και σε άλλο forum, αν και έχει κάποιο καιρό που έχει συμβεί:
Το περιστατικό (μία μέρα πριν έρθει και το ασφαλιστήριο της μικτής):
Πρωκτόγερος αποφάσισε ότι παρόλο που επέζησε Β Παγκόσμιο, Κατοχή, Εμφύλιο, Κορέα, Βιετνάμ, πρέπει να τερματίσει την άθλια ύπαρξη του δαγκώνοντας την τουρμπίνα του Astra H μου. Για τον λόγο αυτό και μην μπορώντας να βρει το νέο Bravo, επιστράτευσε Fiat Tipo, πολλαπλώς τρακαρισμένο, σαρακοφαγωμένο και βιασμένο από όλες τις οπές (τυφλές ή μη) με σκοπό να με διεμβολίσει, παραβιάζοντας την προτεραιότητα μου αφρενάριστος.
Ο λεπρός ομοφυλόφυλος, αφού διέσχισε κάθετα το ένα ρεύμα της Β.Γεωργίου στο Χαλάνδρι (δρόμος με νησιδα), αποφάσισε (έχοντας σίγουρα πρώτα καταναλώσει ένα μπουκαλί φτηνό-χωρίς τάπα ασφαλείας ουισκι) να διασχίσει και το άλλο ρεύμα κοιτώντας από την αντίθετη πλευρά, πιθανόν σε αναζήτηση εραστή (ενεργητικού φυσικά) για το βράδυ.
Έχοντας μόλις ξεκινήσει μετά από σύντομη στάση για καφεδάκι, στην ενδιάμεση απόσταση των 100 μέτρων από το καφέ έως την άθλια άνανδρη παγίδα του οπισθογεμή απόγονου του Τζέγκινσ Χαν, ανέπτυξα ταχύτητα περίπου 40-50 χλμ. Με τις αισθήσεις σε πλήρη όξυνση (όπως αποδείχτηκε και ναναι καλά ο καφές) πρόλαβα να δω το γκρί Ιταλικό φέρετρο να ξεπετάγεται μπροστά μου, η δε άκρη του ματιού μου έπιασε την καρακαιδόνα οδηγό του να κοιτάει αλλού, μην έχοντας καν επίγνωση που βρίσκεται.
Το πόδι μου τσαρούχωσε το φρένο (pedal to the metal) και το Bosch Motronic ABS έπιασε δουλειά προσπαθώντας να προστατεύσει την περιουσία μου. Η απόσταση ήταν μικρή, μόλις λίγα μέτρα, τακ τακ τακ τα φρένα και η σύγκρουση έμοιαζε αναπόφευκτη. Ευτυχώς μία ενστικτώδη κίνηση του τιμονιού δεξιά (και ενώ ο προσφάτως ανασκολοπισμένος homo erectus συνέχιζε να κλείνει τον δρόμο αφρενάριστος) 'μεγάλωσε' την απόσταση φρεναρίσματος και τελικά το Opel-άκι σταμάτησε 15 πόντους από τον άπλυτο, χιλιοχεσμένο από κάθε ιπτάμενο τρωκτικό της πόλης, προφυλακτήρα του gay πακιστανού βρωμόγερου.
Κατεβαίνω κατευθείαν κάτω να επιβεβαιώσω ότι όντως δεν ακούμπησα (δεν φαινόταν από το κοκμπιτ) και παράλληλα άρχισα να φωνάζω 'καλά τι κάνεις, πας καλά?'.
Παιδιά, ο πρόσφατα λοβοτομημένος κοπρόγερος γύρισε το γλυώδες κεφάλι του, με κοίταξε με τις άδειες σκούρες κουμπότρυπες που είχε για μάτια και ψέλισε: 'Ε καλά, τι έκανα και κάνεις έτσι?'
Δυστυχώς δεν μπορώ να σας γράψω τι ειπώθηκε μετά (αλλά σίγουρα οι γύρω εταιρείες και η άνθρωποι στο καφέ θα μπορούσαν να σας πούνε-τόσο δυνατά ούρλιαζα), απλά επικαλέστηκα (όχι απαραίτητα με αυτή την σειρά), την μητέρα του (η οποία σίγουρα εγκατέλειψε τον κόσμο αυτό νωρίς αυτοκτονώντας μόλις είδε τι κτήνος κυοφόρησε), τον πατέρα του (ο οποίος με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι επισκεπτόταν συχνά τα κρύα βράδυα του χειμώνα το δωμάτιο του γιου του, σιγα σιγά, με απαλα βήματα μην ακούσει η μαμά και τον μυούσε στις χαρές του παθητικού πρωκτικού έρωτα), το σπίτι του (το οποίο λογικά είναι στέκι ομοφυλόφυλων λεπρών ναρκομανών), συνέχισα δε με διάφορες επικλήσεις στα Θεία....
Ο κτηνοβάτης οδηγός του Fiat απλά το βούλωσε, είμαι σίγουρος ότι κρατούσε και σημειώσεις από τα κοσμιτικά που τον στόλισα και μετά μετακίνησε την άχαρη ύπαρξη του παρακάτω, σε αναζήτηση νέου θύματος.
Επειδή περνάω κάθε μέρα από το σημείο αυτό, ενστικτωδώς και μετά από τόσο καιρό, το δεξί πόδι μου αφήνει το γκάζι και χαιδεύει το φρένο.... Με σημάδεψε ο αλήτης