ginogsm ή Γιώργο
πολύ γρήγορα στα χθεσινά: Το να βγάζεις το σκύλο σου βόλτα το βράδυ και να χέσει στην πόρτα μου δεν είναι τέχνη. Το να γυρίσεις ένα φιλμ που θα περιέχει μια αντίστοιχη σκηνή (ανάμεσα σε άλλες ενδεχομένως) και θα εκφράζει - πάλι ενδεχομένως - κάποιο συλλογισμό, είναι. Κακόγουστη ή όχι, μας αρέσει ή όχι, υπάρχει, όποιος θέλει μπορεί να τη δει. Είτε ο σκύλος χέζει στο σπίτι μου ή το σπίτι σου ή στη βουλή.
Το παράδειγμα των Ταλιμπάν αναφερόταν στο Αφγανιστάν. Απλά πράγματα. Αν και αντίστοιχα μυαλά υπάρχουν παντού.

Ο σκοπός του μπορεί να ήταν η απόδειξη ότι στο όνομα του μεγαλείου τους έθνους μας πολλοί έχουν καπηλευτεί και σχεδόν κυριολεκτικα ( μέσω ημών των πολιτών ) έχουν βιάσει την Ελλάδα ( που θεωρητικά την προσωποποιούσε η πρωταγωνίστρια )

Αφού καταλαβαίνεις τι καθόμαστε και συζητάμε. Αν, ας πούμε, ήθελε να πει αυτό, έχεις καμιά ιδέα για το πως αλλιώς θα μπορούσε να το πει;

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:

Υπάρχουν κάποια δεδομένα. Εάν πεις κάποιον 'ηλίθιο' το κράτος δεν επεμβαίνει αυταπάγγελτα αλλά η βρισιά είναι μηνύσιμη. Εάν βρίσεις επίσημη θρησκεία ( νομίζω ) , επεμβαίνει αυταπάγγελτα.

Πάντως εγώ είμαι υπερήφανος που η Ελλάδα είναι μια χώρα που αν κάτσεις σε ένα καφέ και φωνάξεις ο πρωθυπουργός είναι μαλάκας αμέσως 100 άτομα θα πιάσουν κουβέντα αν είναι ή όχι και οι υπόλοιποι (μαλάκες) τι κάνουμε. Αν αυτό δεν είναι χιούμορ, σάτιρα, αυτοκριτική τότε τι είναι;

Θεωρώ πως το βασικό κριτήριο είναι το περί δικαίου αίσθημα και η πλειοψηφία. Γενικά , σε ότι αφορά σημαίες και εθνικά σύμβολα , στην Ελλάδα συλλαμβάνεσαι εάν τα προσβάλεις. Η καταστροφή μίας σημαίας πχ του Παναθηναϊκού δεν είναι λόγος σύλληψης. Η καταστροφή μίας σημαίας που είναι εθνικό σύμβολο ( αναγνωρισμένο ως σημαία του τάδε κράτους ή σύμβολο του δείνα έθνους ) είναι. Ο λόγος είναι - και σωστά κατά τη γνώμη μου - ότι τη σημαία ως σύμβολο εθνικό πρέπει να τη σεβόμαστε γιατί το κράτος στο οποίο εναντιώνεσαι - και έισαι πολίτης του - εμπεριέχεται στο έθνος που συμβολίζεται στη σημαία. Είναι πολύ μικρότερη - υποσύνολο θα το λέγαμε στα μαθηματικά - έννοια το κράτος από το έθνος , πάντα κατά τη γνώμη μου.

Λοιπόν. Γίνεται μια πορεία αρμένιων, κούρδων, πόντιων και δεν ξέρω τι άλλο. Αίτημα η αναγνώριση των αντίστοιχων γενοκτονιών και η διαμαρτυρία για την καταπάτηση δικαιωμάτων στη γειτονική χώρα. Καίγεται μια σημαία τουρκική. Αυτό προσβάλλει απλά τον τουρκικό λαό; Προσβάλλει την τουρκική πολιτική τα τελευταία χρόνια; Είναι ή όχι πολιτική πράξη και μέσο διαμαρτυρίας;

Γιάννης

Γιάννη , θα μπορούσε να το πει με χίλιους δύο άλλους τρόπους. Αλλά ήθελε να προκαλέσε με τον χειρότερο τρόπο. Αυτό για εμένα την κατατάσει εκτός της λίστας των καλλιτεχνών αλλιώς τότε δήλωση κάνει και το σκυλάκι που αφοδεύει όπου βρει ( ειδικά εάν κάνει και σχεδιάκια ).

Ο Προθυπουργός είναι θεσμός. Κανείς δεν είπε ότι ο θεσμός είναι μαλακία. Το πρόσωπο μπορεί να είναι όμως.

Την Τουρκική σημαία εάν την κάψεις καις εθνικό σύμβολο και κατ' επέκτασιν είσαι εκτός νόμου. Ας υποθέσουμε όμως ότι δηλώνεις κάτι. Τι ; Ότι θα κάψεις την Τουρκία ; Κάθε Τούρκο ; Ποιούς ; Τους κακούς ή τους καλούς ; Ποιοι είναι αυτοί ; Θα τους κυνηγήσεις για τις ιδέες τους ; Τι δηλώνεις ; Τι σε διαφοροποιεί τότε ( με βάση τις δηλώσεις αυτές ) από τον κοινό τρομοκράτη.

Σε εμένα θα φαινόταν απλά μια διαμαρτυρία για τις παραβιάσεις και τα εγκλήματα του συντεταγμένου τουρκικού κράτους.
Φυσικά πάντα εξαρτάται από το που διαμαρτύρεσαι, για ποιο λόγο ή ενάντια σε ποιον. Η αποδοκιμασία ας πούμε του εθνικού ύμνου στο ματς Ελλάδα - Τουρκία δε μου έκανε για πολιτική διαμαρτυρία, μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια.
Όσο για την πρόκληση καλώς ή κακώς (καλώς για εμένα) εμπεριέχεται πάντα στην τέχνη με τον ένα ή άλλο τρόπο. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά.
Στο φινάλε αυτό είναι θέμα γούστου και διάθεσης το πως αντιλαμβάνεσαι εσύ ένα έργο και πως εγώ.

Ο χρήστης ipan έγραψε:
Σε εμένα θα φαινόταν απλά μια διαμαρτυρία για τις παραβιάσεις και τα εγκλήματα του συντεταγμένου τουρκικού κράτους.
Φυσικά πάντα εξαρτάται από το που διαμαρτύρεσαι, για ποιο λόγο ή ενάντια σε ποιον. Η αποδοκιμασία ας πούμε του εθνικού ύμνου στο ματς Ελλάδα - Τουρκία δε μου έκανε για πολιτική διαμαρτυρία, μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια.
Όσο για την πρόκληση καλώς ή κακώς (καλώς για εμένα) εμπεριέχεται πάντα στην τέχνη με τον ένα ή άλλο τρόπο. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά.
Στο φινάλε αυτό είναι θέμα γούστου και διάθεσης το πως αντιλαμβάνεσαι εσύ ένα έργο και πως εγώ.

Σε όλα αυτά συμφωνώ.

Η αποδοκιμασία του εθνικού ύμνου των Τούρκων ( πέραν από τους βλαμμένους που σε ματς Ελλάδος - Κύπρου αποδοκίμασαν τον εθνικό μας ύμνο όταν παίζοταν για λογαριασμό της Κύπρου , αφού έχουμε τον ίδιο ύμνο ) ήταν απόδειξη της μη συμπάθειας. Αναρωτιώταν βέβαια ο Χ. Σωτηρακόπουλος γιατί δεν ακούστηκε το παραμικρό στο ματς με την Ουγγαρία. Μα δεν είναι ίδια πράγματα. Δεν με βρήκε σύμφωνο όμως - όχι απολύτως τουλάχιστον.

Εκεί που διαφωνώ κάθετα και κατηγορηματικά είναι στη χρήση τέτοιων συμβόλων ( και τέλως πάντως των δικών μας εάν το θές , είμαι ούτως ή άλλως εθνικιστής ) σε οποιαδήποτε ενέργεια δεν περιποιεί τιμή γι' αυτά. Είναι σημαντικά , είναι σεπτά , είναι , πως να το κάνουμε , υπεράνω όλων μας και της τέχνης.

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:
Είναι σημαντικά , είναι σεπτά , είναι , πως να το κάνουμε , υπεράνω όλων μας και της τέχνης.

Κανενα συμβολο δεν ειναι υπερανω της ελευθερης σκεψης και εκφρασης

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:
πέραν από τους βλαμμένους που σε ματς Ελλάδος - Κύπρου αποδοκίμασαν τον εθνικό μας ύμνο όταν παίζοταν για λογαριασμό της Κύπρου , αφού έχουμε τον ίδιο ύμνο

Μήπως, Γιώργο, δεν αποδοκιμάστηκε ο ίδιος ο ύμνος, αλλά το γεγονός ότι παίχτηκε για την Κύπρο;

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:

πέραν από τους βλαμμένους που σε ματς Ελλάδος - Κύπρου αποδοκίμασαν τον εθνικό μας ύμνο όταν παίζοταν για λογαριασμό της Κύπρου , αφού έχουμε τον ίδιο ύμνο

Μήπως, Γιώργο, δεν αποδοκιμάστηκε ο ίδιος ο ύμνος, αλλά το γεγονός ότι παίχτηκε για την Κύπρο;

Το ίδιο είναι! Ο Υμνος είναι ένας Αγγελε! Και ότι είναι ο ίδιος είναι ακόμα πιο σημαντικό!

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:
Είναι σημαντικά , είναι σεπτά , είναι , πως να το κάνουμε , υπεράνω όλων μας και της τέχνης.

Εδώ είναι το λάθος. Αν κάνουμε το λάθος να λέμε τι επιτρέπουμε στην τέχνη και τι όχι, έχουμε καταδικάσει όλη την ελευθερια λόγου και έκφρασης! Το παν είναι να έχουμε την ικανότητα να βλέπουμε την τεχνη, να λαμβανουμε το μηνυμα του καλλιτεχνη και να το δεχόμαστε ή να το απορρίπτουμε! Αλλά προς Θεου είναι φασιστικό μετρο το να του απαγορευεις να εκφραστει!

Από την στιγμή δε που το εν λόγω εργο βρίσκεται σε ιδιωτικό χώρο όπου επιλέγεις να πας να το δεις, να κάνεις μηνυση για ποιο πράγμα? Υπάρχουν πόσα έργα που είχαν καταδικαστεί όταν βγήκαν γιατι εθιγαν εκκλησια και βασιλιάδες και σημερα τα θαυμαζουμε ως έργα τεχνης και τα σχολεία πηγαινουν να τα δουν ως κλασσικά!

Οποτε επειδη η τεχνη συνδιαζει τα μηνυματα με την διαμαρτυρία, δεν είναι μόνο λιμνούλες και παπακια ζωγραφισμένα, είναι κατι βαθυτερο, είναι η άποψη του καλλιτεχνη, θα πρέπει να τη σεβόμαστε.Κανενας δεν σε αναγκάζει ουτε να πας να το δεις ουτε να το εκτιμήσεις αλλά όχι και να το μηνυσεις ή να το κατεβάσεις. Είναι σα να απαγοτευεις σε εναν ανθρωπο την γνωμη του, δεδομενου ότι στον καλλιτεχνη η γνωμη του εκφραζεται με το πινελο, τα γλυπτα και τους στιχους του! Αυτο είναι φυμωση που δίνει δύναμη στους διαφόρους να το κάνουν και στο μέλλον και σε άλλα πραγματα που εσυ δεν θα απορρίπτεις! Ειναι φασισμός!

Ο χρήστης kouk έγραψε:

πέραν από τους βλαμμένους που σε ματς Ελλάδος - Κύπρου αποδοκίμασαν τον εθνικό μας ύμνο όταν παίζοταν για λογαριασμό της Κύπρου , αφού έχουμε τον ίδιο ύμνο

Μήπως, Γιώργο, δεν αποδοκιμάστηκε ο ίδιος ο ύμνος, αλλά το γεγονός ότι παίχτηκε για την Κύπρο;

Το ίδιο είναι! Ο Υμνος είναι ένας Αγγελε! Και ότι είναι ο ίδιος είναι ακόμα πιο σημαντικό!

Ναι Νίκο αλλά φαίνεται ότι εκείνοι που άρχισαν τα βρισίδια είχαν διαφορετική άποψη. Δεν είναι και αυτή μία μορφή λαϊκής διαμαρτυρίας; Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είναι ποινικά κολάσιμη;

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:

πέραν από τους βλαμμένους που σε ματς Ελλάδος - Κύπρου αποδοκίμασαν τον εθνικό μας ύμνο όταν παίζοταν για λογαριασμό της Κύπρου , αφού έχουμε τον ίδιο ύμνο

Μήπως, Γιώργο, δεν αποδοκιμάστηκε ο ίδιος ο ύμνος, αλλά το γεγονός ότι παίχτηκε για την Κύπρο;

Επειδή δηλαδή η Κύπρος είναι άλλο κράτος ή επειδή έχει το ίδιο ύμνο ;

Πολλαπλή δημοσίευση

Πολλαπλή δημοσίευση

Πολλαπλή δημοσίευση

Ο χρήστης Funis έγραψε:

Είναι σημαντικά , είναι σεπτά , είναι , πως να το κάνουμε , υπεράνω όλων μας και της τέχνης.

Εδώ είναι το λάθος. Αν κάνουμε το λάθος να λέμε τι επιτρέπουμε στην τέχνη και τι όχι, έχουμε καταδικάσει όλη την ελευθερια λόγου και έκφρασης! Το παν είναι να έχουμε την ικανότητα να βλέπουμε την τεχνη, να λαμβανουμε το μηνυμα του καλλιτεχνη και να το δεχόμαστε ή να το απορρίπτουμε! Αλλά προς Θεου είναι φασιστικό μετρο το να του απαγορευεις να εκφραστει!

Από την στιγμή δε που το εν λόγω εργο βρίσκεται σε ιδιωτικό χώρο όπου επιλέγεις να πας να το δεις, να κάνεις μηνυση για ποιο πράγμα? Υπάρχουν πόσα έργα που είχαν καταδικαστεί όταν βγήκαν γιατι εθιγαν εκκλησια και βασιλιάδες και σημερα τα θαυμαζουμε ως έργα τεχνης και τα σχολεία πηγαινουν να τα δουν ως κλασσικά!

Οποτε επειδη η τεχνη συνδιαζει τα μηνυματα με την διαμαρτυρία, δεν είναι μόνο λιμνούλες και παπακια ζωγραφισμένα, είναι κατι βαθυτερο, είναι η άποψη του καλλιτεχνη, θα πρέπει να τη σεβόμαστε.Κανενας δεν σε αναγκάζει ουτε να πας να το δεις ουτε να το εκτιμήσεις αλλά όχι και να το μηνυσεις ή να το κατεβάσεις. Είναι σα να απαγοτευεις σε εναν ανθρωπο την γνωμη του, δεδομενου ότι στον καλλιτεχνη η γνωμη του εκφραζεται με το πινελο, τα γλυπτα και τους στιχους του! Αυτο είναι φυμωση που δίνει δύναμη στους διαφόρους να το κάνουν και στο μέλλον και σε άλλα πραγματα που εσυ δεν θα απορρίπτεις! Ειναι φασισμός!

Τότε λοιπόν πρέπει να απολαμβάνουν και οι καλλιτέχνες την ασυλία που απολαμβάνουν οι βουλευτές. Προκειμένου να μην καταδικάζονται και να είναι υπεράνω εθνών και συμβόλων πρέπει να ανήκουν σε μία ιδιαίτερη κάστα που να είναι και υπεράνω των νόμων , σωστά ;

Δεν νομίζω πως είναι απαραίτητο εργαλείο έκφρασης ( υποτιμητικής ) ένας εθνικός ύμνος , μία σημαία ή όποιο άλλο εθνικό σύμβολο. Θα ήταν άραγε αποδεκτό εάν στο πρόσωπο της κοπέλλας εμφανίζοταν ο Γ. Παπανδρέου ο πρεσβύτερος ; Ο Κωλοκοτρώνης ; Θα μου επιτρέψεις να επιμείνω στην άποψή μου γιατί τότε θα πρέπει να καταλυθεί ό,τιδήποτε εκφράζει το εθνικό σύμβολο. Από την έννοια της συντεταγμένης πολιτείας , του δημοκρατικού καθεστώτος και του συντάγματος έως τις έννοιες της πολιτιστικής κληρονομιάς , της εθνικής συνέχειας και σαφώς όλων των αγώνων ( δικαίων και αδίκων ) που έγιναν κατά τη διάρκεια της ιστορίας από το - κάθε - έθνος. Δεν δείχνεις ασέβεια μόνο σε ότι αφορά στο παρόν και το ενδεχόμενο μέλλον του έθνους που θίγεις αλλά και στο παρελθόν και γνωρίζεις τι λένε για όσους ξεχνούν την ιστορία τους.

Και συνεχίζοντας ερωτώ. Ανεξάρτητα από το ποιος εθνικός ύμνος χρησιμοποιήθηκε , έαν όλα τα υπόλοιπα εκθέματα που ( έστω και επι πληρωμή ) ο καλλιτέχνης θέτει υπό την κρίση μας ήταν αξιόλογα και εγώ πήγα να δω τα υπόλοιπα και είδα και αυτό , ποια είναι η θέση μου ; Δεν πρέπει να αισθανθώ θιγμένος ; Πρέπει να το φάω για να εκφραστεί ελεύθερα ο καλλιτέχνης , να μου πει τί ; Γιατί πρέπει να απεμπολήσω το δικαίωμα μου να θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η χώρα μου και τα σύμβολά της προκειμένου να χαρεί αυτός ; Αυτό δεν είναι φασισμός ; Συνεχίζοντας τη σκέψη σου , θα σου επισημάνω ότι αυτές ακριβώς οι παραχωρήσεις οδήγησαν πριν από κάποιον καιρό την Βουλγαρία να θέσει βέτο σε εκδήλωση στην Ιταλία για την προέλευση του Ορφέως και ο Αβραμόπουλος να αναγκαστεί να πει ' Καλά , ας τον μοιραστούμε'. Ή μήπως ο Ορφέας ήταν Βούλγαρος ; Ή μήπως αυτή η λογική της μη αντίδρασης δεν οδήγησε εκεί ;

ginogsm, πόσες φορές είχες πατήσει το 'reply';

Παρακάτω ακολουθεί μια σύντομη προσέγγιση του ζητήματος της ελευθερίας της τέχνης από τη σκοπιά της νομικής επιστήμης.

Κατά το (περίφημο πλέον ) άρθρο 16 παρ. 1 του ελληνικού Συντάγματος 'η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες: η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Στο άρθρο 10 της η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) κατοχυρώνει την ευρύτατη ελευθερία της εκφράσεως όπου μπορεί να υπαχθεί και η ελευθερία της τέχνης.

Η μεγαλύτερη δυσκολία όμως που συναντάει ο ερμηνευτής (και όχι μόνο αυτός), όταν προσπαθεί να ερμηνεύσει τη διάταξη του άρθρου 16 (το οποίο προστατεύει και την ελευθερία της τέχνης) είναι ο προσδιορισμός της έννοιας 'τέχνη'. Ορισμός γενικά αποδεκτός δεν υπάρχει. Και ομολογουμένως είναι δυσχερές και συνάμα άστοχο να προσπαθήσει κανείς να δώσει ορισμό σε ένα τόσο πολυδιάστατο φαινόμενο, τη στιγμή που και μεταξύ των ειδικών της τέχνης υπάρχουν διχογνωμίες (Ο Picasso πάντως όταν ρωτήθηκε τι είναι τέχνη, απάντησε ότι δεν γνωρίζει και ότι, αν το γνώριζε, θα το κρατούσε μυστικό.)

Παρ’όλα αυτά έχουν επιχειρηθεί να δοθούν στη νομολογία (ελληνική και ξένη) αλλά και στη νομική θεωρία ουσιαστικοί ορισμοί της τέχνης για λόγους πρακτικούς. Πχ

α) Κατά το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο (Bundesverfassungsgericht) η τέχνη ορίζεται ως η ελεύθερη δημιουργική έκφραση, στην οποία εντυπώσεις, εμπειρίες, βιώματα του καλλιτέχνη φανερώνονται άμεσα διαμέσου μιας συγκεκριμένης μορφικής γλώσσας. Κατά την καλλιτεχνική δημιουργία ενεργούν από κοινού διαίσθηση, φαντασία και λογική - πρωταρχικά δεν πρόκειται για ανακοίνωση (βουλήσεως), αλλά για έκφραση και μάλιστα για την πιο άμεση έκφραση της ατομικής προσωπικότητος του καλλιτέχνη.
β) Στην απόφαση 3654/1986 του Πλημμελειοδικείου Λάρισας (έκθεση ζωγραφικών πινάκων με γυμνά σε δρόμο της Λάρισας) το δικαστήριο εκτίμησε πως 'για να κατασκευασθούν τα επίμαχα έργα, χρειάστηκαν και τεχνική και έμπνευση και οπωσδήποτε εκφράζουν ένα ανθρώπινο προβληματισμό...αποτελούν σίγουρα προσπάθειες καλλιτεχνικής δημιουργίας...'.
γ) Kατά τον Δαγτόγλου , τέχνη είναι, κατά την έννοια του άρθρου 16 Σ, κάθε δημιουργική έκφραση της ανθρώπινης φαντασίας και δεν υπόκειται ούτε γενικά ούτε συγκεκριμένα στον κρατικό ορισμό και χαρακτηρισμό. (πολύ περισσότερο δε στον προσωπικό ορισμό κάθε τυχαίου πιστού, εθνοπατέρα ή άλλου φανατικού specimen).

Το Σύνταγμα προστατεύει όλα τα έργα τέχνης ανεξαρτήτως της ποιοτικής αξίας τους, της πρωτοτυπίας τους. Η άρνηση χαρακτηρισμού ενός έργου ως έργου τέχνης, επειδή ανήκει σε απορριπτόμενη τεχνοτροπία, στυλ, νοοτροπία, ύφος, καλλιτεχνικό ρεύμα κλπ. αντιβαίνει στο 16 του Σ. Ομοίως είναι αντίθετοι προς αυτήν τη συνταγματική διάταξη χαρακτηρισμοί όμοιοι με αυτούς που αποδίδονταν από το χιτλερικό ('εκφυλισμένη τέχνη'- 'entartete Kunst') αλλά και το σταλινικό καθεστώς ('αντεθνικά' και 'αντιλαϊκά' έργα).

Οι πηγές της καλλιτεχνικής έμπνευσης είναι και πρέπει να παραμένουν απεριόριστες.
Αυτό κατέστη σαφές στην απόφαση του ΜονΠρωτΑθ 5208/2000 για το βιβλίο του Μ. Ανδρουλάκη 'μν - Μη γυναικείο αντιμυθιστόρημα', που θεωρήθηκε βλάσφημο, γιατί έκανε λόγο για σεξουαλικές σχέσεις του Ι. Χριστού με τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Οι αιτούντες την λήψη ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του συγγραφέα και του εκδότη ισχυρίστηκαν ότι το εν λόγω θέμα (των σεξουαλικών σχέσεων του Χριστού) δεν το έχει πραγματευθεί κανένα λογοτεχνικό έργο ως τώρα, ενώ οι καθ' ων ισχυρίσθηκαν το αντίθετο και με παραδείγματα από την παγκόσμια λογοτεχνία. Το Δικαστήριο άφησε να εννοηθεί ότι, όπως και να έχει το θέμα, ο συγγραφέας δικαιούται να επιλέγει τα θέματά του από όποιες πηγές θέλει.

Το ίδιο είπε το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο στην περίφημη απόφαση Mephisto το 1971 . (Ο Klaus Mann, γιος του νομπελίστα Thomas Mann και συγγραφέας, έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο ' Mephisto, a Novel, or How to Get on in the World ' που αναφερόταν στη ζωή του διάσημου ηθοποιού Gustaf Grundgens (ο ήρωας του βιβλίου όμως είχε άλλο όνομα : Hendrik Hofgen), o οποίος σταδιοδρόμησε με μεγάλη επιτυχία και συνδέθηκε στενότατα με το ναζιστικό καθεστώς (ως κρατικός σύμβουλος και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου). Το βιβλίο ονομάστηκε έτσι, λόγω του ότι ο Μεφιστοφελής του Goethe υπήρξε ο ρόλος που απογείωσε την καριέρα του ηθοποιού Grundgens. Το βιβλίο σε μεγάλο βαθμό απέδιδε τη ζωή του αριβίστα ηθοποιού, αλλά περιείχε και 'σκηνές' φανταστικές μα άκρως προσβλητικές (σεξουαλικής διαστροφής). Ο ίδιος ο ηθοποιός, όσο ζούσε, αν και είδε την έκδοση του βιβλίου, δεν κινήθηκε ποτέ δικαστικά εναντίον του συγγραφέα ούτε του εκδοτικού οίκου που το κυκλοφόρησε, παρά μόνον ο θετός γιος και κληρονόμος του (αμέσως μετά το θάνατό του), εναντίον της εκδοτικής εταιρείας, για προσβολή της μνήμης του ηθοποιού, ζητώντας αποζημίωση για ηθική βλάβη. Ο ηθοποιός, σημειωτέον, υπήρξε φίλος με τον συγγραφέα και παντρεύτηκε την αδερφή του, αλλά μετά την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού, οι δρόμοι τους χώρισαν: ο Κ. Μann αυτοεξορίσθηκε στις ΗΠΑ, ο ηθοποιός σταδιοδρόμησε στη χιτλερική Γερμανία και σύντομα διεζεύχθη την αδερφή του συγγραφέα.)

Ιδού παρακάτω ένα καλό μάθημα περί ελευθερίας της τέχνης από το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο στην απόφαση Mephisto:

…*The field of 'art' must be determined by the distinctive structural features of the artistic enterprise. The essence of artistic endeavour lies in the free creative process whereby the artist, in his chosen communicative medium, gives immediate perceptible form to what he has felt, learnt, or experienced. Artistic activity involves both the conscious and the unconscious, in a manner not rationally separable. Intuition, imagination, and knowledge of the art all play a part in artistic creation; it is not so much communication as expression, indeed the most immediate expression of the artist's individuality…..
The freedom guaranteed covers the artistic creation as regards both the work produced and the effect produced by it. The two form an indissociable unity. The exhibition and dissemination of the work are as important as its creation for art as the specifically artistic enterprise; indeed, the 'area of effect', public access to the work of art, is the ground in which Art. 5 III GG is rooted. A glance back at the artistic policy of the Nazi regime shows that to guarantee merely the individual rights of artists cannot ensure the freedom of art: the basic right would prove hollow unless it extends from the personal zone of the artist to the area of impact...

… Art having its special nature and rules, its guarantee by Art. 5 III, I GG is absolute. The clear terms of that provision foredoom any attempt to limit it, whether by narrowing the idea of art in the light of one's value judgments or by extending or invoking the limitations applicable to other constitutional provisions…. Nor can one accept that the freedom of art is limited under Art. 2 I, 2 GG by the rights of others, by the constitutional order or by the moral law. ..*

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:

πέραν από τους βλαμμένους που σε ματς Ελλάδος - Κύπρου αποδοκίμασαν τον εθνικό μας ύμνο όταν παίζοταν για λογαριασμό της Κύπρου , αφού έχουμε τον ίδιο ύμνο

Μήπως, Γιώργο, δεν αποδοκιμάστηκε ο ίδιος ο ύμνος, αλλά το γεγονός ότι παίχτηκε για την Κύπρο;

Επειδή δηλαδή η Κύπρος είναι άλλο κράτος ή επειδή έχει το ίδιο ύμνο ;

Ποσοι βαζελοι πειραιωτες δεν φωναζουν 'γαμιεται ο θρυλος και ο πειραιας';

Αλλο ο Πειραιας ως πολη, λιμανι, πατριδα καποιου κλπ και αλλο ο Πειραιας ως εδρα του γαβρου

Γιώργο, προσπαθώ να παρακολουθήσω το σκεπτικό σου.

Ας πούμε ότι σε καλούσα σπίτι για καφέ. Έρχεσαι, μπαίνεις στο σαλόνι μου και βλέπεις πάνω από το τζάκι μου μία σκισμένη ελληνική σημαία και γραμμένη με μαύρη μπογιά πάνω της τη φράση 'ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΑΣ'.
Έστω ότι προλάβαινα (πριν το 'μπαμ') να σου εξηγήσω ότι αποτελεί τη δική μου έκφραση για τους προδότες πολιτικούς και στρατιωτικούς που στο όνομα του 'συμβόλου' παίρνουν στο λαιμό τους πιλότους, στέλνοντάς τους με αεροπλάνα-φέρετρα σε αερομαχίες εναντίον των Τούρκων (λέω τώρα)

Τι θα έκανες;
Θα φώναζες την αστυνομία;
Θα μου έκανες μύνηση;
Μήπως απλώς θα τα έπαιρνες στο κρανίο και είτε θα μου την έλεγες, είτε θα έφευγες από το σπίτι μου και δε θα μου ξαναμιλούσες ποτέ;

Ο χρήστης Petros έγραψε:
Γιώργο, προσπαθώ να παρακολουθήσω το σκεπτικό σου.

Ας πούμε ότι σε καλούσα σπίτι για καφέ. Έρχεσαι, μπαίνεις στο σαλόνι μου και βλέπεις πάνω από το τζάκι μου μία σκισμένη ελληνική σημαία και γραμμένη με μαύρη μπογιά πάνω της τη φράση 'ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΑΣ'.

Αυτή τη διακόσμηση σίγουρα την έκλεψες από το δικό μου τζάκι.
Εγώ πάντως δε θα σου ξαναμιλήσω παλιοκλέφτη...

Ο χρήστης King Alexander έγραψε:
:lol:
ginogsm, πόσες φορές είχες πατήσει το 'reply';

Πρέπει να το χάλασα....