Αντε, να πω κι εγώ την ιστορία μου, αρκετά σουρεαλιστή ομολογουμένως και ...φρέσκια φρέσκια!
Γυρίζω σήμερα στο σπίτι, φεύγοντας νωρίς από την δουλειά, όλος χαρά (μόνο 9:30 ώρες δούλεψα, την Παρασκευή είχα κλείσει 12άρο ο τυχεράκιας! ), είμαι γύρω στις 17:30 στην Αμφιθέας προς παραλιακή , κινούμενος αργά, γιατί τα ταξί έχουν κλείσει το ρεύμα το δεξί που είμαι εγώ, δεν κορνάρω όμως....όχι κυρία μου, είμαι χαρούμενος, δεν αφήνω κανέναν ταριφ-μαν να μου χαλάσει το απόγευμα μου, προχωράω, κι άλλο ταξί σταματά πάνω στην διάβαση, σταματάω, ήρεμος, πίσω χαμός και τελικά σιγά σιγά φτάνω στην διασταύρωση που στρίβω: είναι το φανάρι της Αγ. Βαρβάρας, όπου συνήθως πλήθος αυτοκινήτων συνωστίζονται, χωρίς προφανή αιτία, αφού το φανάρι κρατάει αρκετά... Παραδοσιακά, σχηματίζονται 2 σειρές από αυτούς που περιμένουν: η πιο αριστερή βγάζει στην Αγ. Βαρβάρας και συνεχίζει στο ημικύκλιο που βγάζει εν τέλει στην Αγ. Δημητρίου, ενώ η δεξιά σειρά, ακολουθείται από αυτούς που συνεχίζουν χαμηλότερα, για Καλαμάκι, μέσω Πραξιτέλους, Εθελοντών κλπ Περισσεύει και άνετος χώρος για όσους θέλουν να διέλθουν προς παραλία, ειδικά αν δεν υπάρχουν οι γνωστοί κλέφτες που παρακάμπτουν και τις δυο σειρές και βγαίνουν μπροστά...
Κανονικά, μια σειρά πρέπει να υπάρχει εκεί, αλλά επειδή δεν χωράνε τα αυτοκίνητα (πολλές φορές θα έπρεπε να φτάνουν στις...γραμμές του τραμ αν περίμεναν σε μία!), γίνονται δυο! Εγώ πάντα στρίβω δεξιά, κι όσες φορές είπα να το παίξω νόμιμος και περίμενα στην 'κανονική' αριστερή, με έβρισαν ΟΛΟΙ οι δεξιοί! Από τότε, δεξιά, πάντα δεξιά, ο λαός δεν ξεχνά, τι σημαίνει δεξιά κλπ κλπ
Για να μπείτε στο νόημα, όσοι δεν ξέρετε το σημείο, ιδού:
Μεγάλη η χάρη σου Αγ. Βαρβάρα μου...
Τεσπά, μην τα πολυλογώ ( ), πλησιάζω σιγά σιγά, βγάζω το φλασάκι μου, ήταν και κόκκινο και σταματάω λίγο πιο πριν από το μπροστινό και εξ αριστερών μου όχημα, γιατί ήταν φορτηγό και ήθελα να μην περιορίσω το πλάτος του δρόμου για να περνάνε όλοι άνετα δίπλα μου. Ετυχε να είμαι ο πρώτος στην δεύτερη σειρά, γιατί είχε λίγα αυτοκίνητα, φαίνεται πως τα ...ταξί είχαν κάνει...καλή δουλειά!
Φτάνω άνετος λοιπόν, έχω το φρέντο ανά χείρας, το Destinator μου λέει 'Στριψτε αριστερά', 'Στρίψτε αριστερά', ίσα μωρή σκρ0φα, θα στρίψω, είναι κόκκινο σκέφτομαι εγώ, τσιμπάω φρένο, χαμηλώνω και τον φίλο μου τον Gary Moore να μην ενοχλεί τους γείτονες γιατί είχα τα παράθυρα ανοιχτά, γιατί το aircondition της δουλειάς, πρέπει να το πήραν δεύτερο χέρι από αποθήκη με ψυγεία, δεν εξηγείται διαφορετικά, όταν ΞΑΦΝΙΚΑ:
ΜΠΙΙΙΙΙΙΠΠΠΠΠΠ! ΜΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΠΠΠΠΠΠΠΠ!
Κοιτάζω αλαφιασμένος δεξιά μου, (αριστερά ήταν όλοι ήσυχοι και αφοσιωμένοι στα φώτα της εκκίνησης, την pole θυμίζω την είχε η φορτηγάντζα...), ένας τύπος σε ένα εξαθλιωμένο Polo, με γκρίζα μαλλιά και αξυρισιά, να ωρύεται:
'Ρε μ@λ@κισμένο , θέλεις να μας σκοτώσεις; Τι κάνεις! Εεεεε;Τι κάνεις;'
Κοιτάζω τον ευγενή γέροντα και σκέφτομαι; Τι κάνω; Είμαι σοβαρός; Πίνω freddo την ώρα που παιδάκια στην Αφρική πεινάνε και πεθαίνουν και επιπλέον , οδηγώ το Υ, εκλύω CO2 , και κάνω την ΓΗ ένα τεράστιο θερμοκήπιο, σκοτώνοντάς μας ΟΛΟΥΣ! Κι ευτυχώς , αυτός ο εδώ ο κυριούλης με ξύπνησε από το μακάβριο ύπνο μου!
Μετά βέβαια το ξανασκέφτηκα, και λέω, είναι κρίμα να μην τον ευχαριστήσω όπως του αρμόζει και τον χαιρέτησα ευγενικά υψώνοντας το μεσαίο δάκτυλο, χαμογελώντας ταυτόχρονα (ιπποτικός χαιρετισμός που έφτασε στις μέρες μας μέσω των Ναϊτών ιπποτών, βέβαιαααα... ).
Σαν είδε όμως τούτο ο αξιαγάπητος τρόφιμος, τα πήρε στο κρανίο, παρατάει το Polo καταμεσής, κόρνες χαμός, επειδή ήτο και ολίγον άπλυτος κι εγώ διάθεση καμίαν δεν έχω να πλακώνομαι στα φανάρια με ψυχασθενείς, ειδικά μια τόσο ωραία μέρα, είπα να κλείσω το παράθυρο, για να τον αποθαρρύνω...
Μάταια! Ο γκριζομάλης γορίλας, άρχισε να χτυπάει το παράθυρό μου με όλη του τη δύναμη και εγώ βρέθηκα να ψάχνω το διακόπτη να το κατεβάσω, μην το σπάσει και μόλις είχα φτιάξει και το μοτέρ!
Πριν προλάβω να το κατεβάσω, ο πιθηκίζων συνοδοιπόρος, είχε αφήσει το παράθυρο ήσυχο, μάλλον γιατί πόνεσε από τα χτυπήματα και έψαχνε να βρει το χερούλι της πόρτας (πράγμα που δεν είναι εύκολο για έναν Homo Erectus όπως ο συγκεκριμένος, καθώς σε αντίθεση με τις μπανάνες και τα Polo , τα Υ έχουν το χερούλι στη μεσαία κολώνα...)
Αμέσως όμως έδειξε την προσαρμοστικότητά που διακρίνει όλα τα ξαδέλφια μας, και άνοιξε την πόρτα, εγώ ήμουν και δεμένος με την ζώνη, άρχισε να μου λέει κάτι στην γλώσσα του, αλλά δεν καταλαβαίνω πιθηκίσια, καθότι οι δικοί μου συγγενείς , έχουν ξεχάσει την εν λόγω διάλεκτο , κάποια εκατομμύρια χρόνια τώρα...)
Είχα μείνει απλώς μ@λ@κας, κρατώντας το freddo μου ανά χείρας, ο Gary Moore τα έσπαγε στα ηχεία, αυτός ούρλιαζε και οι υπόλοιποι κόρναραν! Οργή λαού, φωνή θεού τελικά , η λαϊκή απαίτηση, έκανε το Polίστα μπαμπουίνο, να δώσει μια γερή στην πόρτα μου κλείνοντάς την, και επειδή δεν ετράνταξε αρκετά το Υ, την ξανάνοιξε και την ξανάκλεισε δυνατά για να το ευχαριστηθεί (για να καταλάβετε, με τον ίδιο τρόπο, χτυπάνε ο όμοιοι του τα κάγκελα του κλουβιού τους, όταν δεν οδηγούν τα Polo τους...).
Αυτή ήταν και η τελευταία πράξη του δράματος, μπήκε στο κλουβί του, και έφυγε οδηγώντας με περισσή χάρη, τρώγοντας μια μπανάνα για να γλεντήσει για την σπουδαία νίκη του...
Εγώ, αφού άφησα τον freddo στην ποτηροθήκη (έχω μια διπλή από τα Everest πάνω στην ραφιέρα του Υ, πολύ πρακτική, χωράει και freddo και νεράκι δίπλα, αμέεεεε ), δοκίμασα το παράθυρο αν δουλεύει, έβαλα μπρος και έφυγα προς το δάσος, να βρω το...Μόγλη να του πω τα καθέκαστα...
Γι αυτό φίλοι μας, προσοχήηηη στο Γοριιιιιλααααα!
