Ο χρήστης koutsan έγραψε:

Τι θεωρεί καθείς τιμητικό για τον εαυτό του είναι προσωπική του υπόθεση...

Προφανώς . . . Δε διαφωνεί κανένας με αυτό. Απλά υπάρχει το κοινός αποδεκτό πάντα σαν μετρο σύγκρισης, το οποίο φυσικά δεν είναι εγγυημένα και το ορθότερο όλων των επιλογών.

Και φυσικά μπορώ να τα 'ισοπεδώνω' όλα και να εξισώνω εγώ προσωπικά το στρατό με τη φυλακή...Έμένα έτσι μου φαίνεται στο μυαλό μου, γιατί σε πειράζει εσένα?

Εμένα προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου. Δεν σε έπιασα από το λαιμό άλλωστε.

Απλά κάθε 'μηχανισμός' (κράτος, κοινωνία κλπ) έχει τους κανόνες του, καθώς και την δύναμη να τους επιβάλει. Όποιος δεν συμφωνεί με αυτούς, ψάχνει να βρει τρόπους να απαλλαγεί. Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι, και όλα πλήρως καθορισμένα.
Σαν πολίτες κάποιας κοινωνίας έχουμε κάποιες υποχρεώσεις. Να στελεχώνουμε για κάποιο διάστημα τον Ε.Σ., να πληρώνουμε τους φόρους μας κλπ. Κάποιοι θεωρούν τιμητικό λοιπόν να την κάνουν πλαγίως από το στρατό ή να δηλώνουν 12.000 εισόδημα στην εφορία για να μην πληρώνουν φόρους. Οι υπόλοιποι λοιπόν που είμαστε μαλάκες και φάγαμε κάποιους μήνες στο στρατό τσάμπα και άδικα, ή που πληρώνουμε κάθε χρόνο το 30-40% των εισοδημάτων μας στην εφορία, να μην έχουμε μια ηθική τουλάχιστον ανταμοιβή?? Δεν μπορούμε να λέμε (έστω από μέσα μας) 'είναι τιμή μου που εκτελώ τις υποχρεώσεις μου προς το κράτος', έτσι ώστε να μην αισθανόμαστε εντελώς μαλάκες που δε το παίζουμε πονηροί?
Δεν νομίζεις ότι είναι δικάωμα μας?

Ο χρήστης thodor έγραψε:

Τι θεωρεί καθείς τιμητικό για τον εαυτό του είναι προσωπική του υπόθεση...

Προφανώς . . . Δε διαφωνεί κανένας με αυτό. Απλά υπάρχει το κοινός αποδεκτό πάντα σαν μετρο σύγκρισης, το οποίο φυσικά δεν είναι εγγυημένα και το ορθότερο όλων των επιλογών.

Και φυσικά μπορώ να τα 'ισοπεδώνω' όλα και να εξισώνω εγώ προσωπικά το στρατό με τη φυλακή...Έμένα έτσι μου φαίνεται στο μυαλό μου, γιατί σε πειράζει εσένα?

Εμένα προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου. Δεν σε έπιασα από το λαιμό άλλωστε.

Απλά κάθε 'μηχανισμός' (κράτος, κοινωνία κλπ) έχει τους κανόνες του, καθώς και την δύναμη να τους επιβάλει. Όποιος δεν συμφωνεί με αυτούς, ψάχνει να βρει τρόπους να απαλλαγεί. Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι, και όλα πλήρως καθορισμένα.
Σαν πολίτες κάποιας κοινωνίας έχουμε κάποιες υποχρεώσεις. Να στελεχώνουμε για κάποιο διάστημα τον Ε.Σ., να πληρώνουμε τους φόρους μας κλπ. Κάποιοι θεωρούν τιμητικό λοιπόν να την κάνουν πλαγίως από το στρατό ή να δηλώνουν 12.000 εισόδημα στην εφορία για να μην πληρώνουν φόρους. Οι υπόλοιποι λοιπόν που είμαστε μαλάκες και φάγαμε κάποιους μήνες στο στρατό τσάμπα και άδικα, ή που πληρώνουμε κάθε χρόνο το 30-40% των εισοδημάτων μας στην εφορία, να μην έχουμε μια ηθική τουλάχιστον ανταμοιβή?? Δεν μπορούμε να λέμε (έστω από μέσα μας) 'είναι τιμή μου που εκτελώ τις υποχρεώσεις μου προς το κράτος', έτσι ώστε να μην αισθανόμαστε εντελώς μαλάκες που δε το παίζουμε πονηροί?
Δεν νομίζεις ότι είναι δικάωμα μας?

Κανένας σε αυτό το thread δε μίλησε για δόλια αποφυγή θητείας ή άλλης υποχρέωσης...Συνεπώς μιλάμε για ανθρώπους που έχουν κάνει (ή θα κάνουν) τη θητεία τους αλλά δεν την θεωρούν καθόλου τιμητικό γεγονός της ζωής τους...Ίσως και να τη θεωρούν ό,τι χειρότερο τους έχει συμβεί, ίσως, ίσως...Συνεπώς έγραψα ό,τι έγραψα γιατί είχες αναφέρει ότι 'η θητεία είναι τιμητική όπως και να το κάνουμε'...Ε εγώ το κάνω αλλιώς και τη θεωρώ άχρηστη, ανούσια, βλακώδη και εν ολίγοις όχι μόνο δεν είμαι περήφανος γι αυτή αλλά έχω διαγράψει κάθε ίχνος της από το μυαλό μου...

Χειμώνας 93-94. Πρώτα στο κέντρο γνωρίζω τον νεοσύλλεκτο στο διπλανό κρεβάτι, τον Νίκο. Περίεργος, αγχωμένος, σαστισμένος. Ήθελε συμβουλές για τα παντα και ρωτούσε οτιδήποτε, ακόμη και τα πιο απλά. Περνάει ο καιρός στο ίδιο μοτίβο. Ειδικότητα μαζί. Ήταν στο Φυσικό για 6-7 χρόνια. Ήθελε 2-3 μαθήματα να πάρει πτυχίο. Στα 25 αυτός στα 26 εγώ. Μαθαίνω ότι το Φυσικό ήταν επιλογή των γονιών του. Αυτός ήταν πιο καλλιτεχνικός τύπος αλλά ο στρατιωτικός πατέρας του δεν τον άφησε να δώσει για Καλών Τεχνών.
Παίρνει μετάθεση για νησί Β.Αιγαίου. Κι εγώ. Κάθομαι όμως άλλο 1μιση μήνα στο Κέντρο για να περάσω εκπαίδευση ΥΠΑΞ. Γίνομαι λοχίας και πάω στο νησί. Στην κορφή του βουνού αρχιφύλακας με άλλους 6 φαντάρους. Μαζί κι ο Νίκος. Τεχνολογική η ειδικότητα, δεν τα κατάφερνε με τίποτα. Είμαστε μόνο οι 2 μας της ειδικότητας. Προσπαθούσα να του μάθω. Ανεπίδεκτος στα πιο απλά. Η συμπεριφορά του χειροτερεύει.
Ένα μήνα μετά, αρχίζει να μου λέει για 'ματαιοδοξία', ¨μηδενικό νόημα της ζωής' και τέτοια. Δοκίμασα πολλούς τρόπους να συζητάμε. Δεν τον βρήκα πουθενά. Λέω στο διοικητή ότι θα σταματήσω να τον βάζω σκοπιά και να του δίνω σφαίρες που είναι μόνος του τα βράδια και τον προτρέπω να του δώσει άδεια. Συμφωνει και του δίνει 10 μέρες. Επιστρέφει χειρότερα. Η οικογένεια του (ο πατέρας καλύτερα). του έχει βάλει γκαζια να διαβάζει για να τελειώσει τη σχολή. Αυτός δεν έχει καμμία δύναμη για κάτι τέτοιο. Του φαίνεται βουνό. Του λέω ότι είμαι πρόθυμος να τον βοηθήσω μιας και γενικώς κωλοβαράμε.
Σε μερικές μέρες έχει 2-3 κρίσης βγαίνει εκτός εαυτού και μόνον εγώ μπορώ λίγο να τον κάνω να νοιώθει καλύτερα. Του τα χώνει και ένας καραβανάς διμοιρίτης επείδη δεν έχει κάνει κάποια δουλειά. Το βράδυ τον βλέπω να ψάνχει το όπλο του σκοπού (αυτός συνεχίζει να μην κάνει σκοπιές) που οι σφαίρες ήταν πάντα πάνω.
Συζητάω με τον διοικητή για την κατάστασή του και ο γιατρός του δίνει φύλλο πορείας για εισαγωγή και εξέταση στο 414 στρατιωτικό νοσοκομείο ψυχικών νοσημάτων.
Με ψήνει ο διοικητής να πάω εγώ συνοδεία και να τον παραδώσω αφού είμαι ο μοναδικός που τα πάει καλά. Φτάνουμε στο νοσοκομείο (συναντάμε το Ρουβά που περιμένει να εξεταστεί ) Τον παραδίδω και περιμένω να δω τι θα γίνει. Του δίνουν 6 μήνες αναβολή. Ωστόσο έχει έρθει και ο πατέρας του, ο οποίος δεν μου αντάλλαξε ούτε κουβέντα παρόλο την προσπάθειά μου να του πω τουλάχιστον το ιστορικό. Του είπε μόνο ότι το έκανε επιτιδες για να πάρει αναβολή και ότι ήταν μεγάλη προσβολή γιαυτόν.
Προσπάθησα να επικοινωνήσω αρκετές φορές μαζί του και μόνο μία τα κατάφερα πολύ καιρό αργότερα. Είχε πάρει άλλες 2 6μηνες αναβολές και μετά απαλλαγή. Μου είπε ότι ήθελε να φύγει από το σπίτι. Στην σχολή δεν έιχε δώσει κανένα μάθημα. Μακάρι σήμερα να είναι καλά.

Πέρα από το συμβάν, η προσωπική διαμόρφωση χαρακτήρα του καθενός παίζει πολύ συμαντικό ρόλο στο στρατό. Κάποια πράγματα σίγουρα πρέπει να αλλάξουν και να μελετηθουν, πράγμα που κανείς δεν θέλει να αναλάβει να να ψάξει σε βάθος. έτσι διαιωνίζονται και οι πιο ευάλωτοι (από διάφορες απόψεις) χάνονται μέχρι που φτάνουν στις ακρότητες της αυτοκτονίας.

Προσωπικά, θα συμφωνήσω με το Ηλία ότι ο στρατός ήταν μία πολύ καλή περίοδος στη ζωή μου, που διάβασα, ξεκουράστηκα έκανα φίλους (σήμερα ο συνεργάτης μου στη δουλειά είναι γνωριμία από το στρατό) και αναθεώρησα αρκετά πράγματα από τον μέχρι τότε τρόπο ζωής μου.

Ο χρήστης mirage έγραψε:

Πάντως ρε παιδιά, στα έχω διαβάσει μέχρι τώρα εδώ, από αυτούς που δεν έχουν πάει φαντάροι, διακρίνω ένα τεράστιο φόβο.
Γιατί;

Φοβός? Δεν είναι αυτό που με απασχολεί, τουλάχιστον εμένα...Απλά δεν βλέπω τον λόγο να χάσω 1 χρόνο παραγωγικής ζωής σε κάτι που μου φαίνεται ανούσιο και με βάση ιστορίες που ακούω είναι πραγματικά ανούσιο και δεν είναι η δική μου εντύπωση ως εξωτερικού παρατηρητή. Κατα τα άλλα σκοπεύω να το απολαύσω όσο μπορώ χάνω που χάνω ένα χρόνο ας περάσω όσο το δυνατόν -και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν- καλύτερα.

Όπως λες 1 χρόνος είναι.Εγώ έκανα 21 μήνες, κάποιοι πριν από μένα ακόμα και 36 μήνες.Δεν είδα κανένα να καταστρέφεται επαγγελματικά ή και να έχει κακή εξέλιξη στην ζωή του από τον στρατό.
Εδώ συνεχώς χάνονται ολόκληρα χρόνια παραγωγικής ζωής από τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια οπότε η χασούρα του στρατού αν το πούμε έτσι είναι πταίσμα.

Ο χρήστης thodor έγραψε:

Πολύ Ακραία η τοποθέτηση σου . . .
Καταρχήν, όπως λες και εσύ δεν τίθεται θέμα επιλογής, αλλά είναι υποχρεωτικό. Και προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να το κάνεις.
Κατα δεύτερον, όπως και να το κάνουμε, είναι τιμητικό να εκτελέσει κάποιος στο ακέραιο την στρατιώτική του θητεία.
Είναι το ίδιο να λες 'είμαι με 5ημερη άδεια από το 96 ΤΥΠΕΘ' με το
'είμαι με 5ημερη άδεια από τις φυλακές κορυδαλλού'?
Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα κύριοι . . .

Τιμητικό που 'υπηρέτησα';

20 ΧΑΜΕΝΟΙ μήνες κι ακόμα βρίζω όποτε περνάω έξω από την 'πτέρυγα μάχης' που όποιος θέλει μπαίνει και βγαίνει όποια ώρα της μέρας/νύχτας

Ο χρήστης thodor έγραψε:

**Δεν υπάρχει κανενας λογος **να παει καποιος φανταρος. Καποιος μπορει να περναει καλα και στη φυλακη, δε σημαινει οτι προτεινεται σαν επιλογη. Ειναι αχρηστο, ειναι υποχρεωτικο, ενω και το περιβαλλον ειναι αρρωστο. Αυτα αρκουν...

ΥΓ. Υπηρετησα στη Λημνο, Ι1, με μερικες χιλιαδες ( ) ωρες σκοπιας στην πλατη

Πολύ Ακραία η τοποθέτηση σου . . .
Καταρχήν, όπως λες και εσύ δεν τίθεται θέμα επιλογής, αλλά είναι υποχρεωτικό. Και προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να το κάνεις.
Κατα δεύτερον, όπως και να το κάνουμε, είναι τιμητικό να εκτελέσει κάποιος στο ακέραιο την στρατιώτική του θητεία.
Είναι το ίδιο να λες 'είμαι με 5ημερη άδεια από το 96 ΤΥΠΕΘ' με το
'είμαι με 5ημερη άδεια από τις φυλακές κορυδαλλού'?
Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα κύριοι . . .

Η τοποθετηση μου αφορουσε συγκεκριμενα οσους λενε «εγω καλα περασα στο στρατο, αρα κι εσυ καλα θα περασεις», εννοωντας «πρεπει κι εσυ καλα να περασεις». Το παραδειγμα της φυλακης δεν ειναι καθολου ακραιο. Αφορουσε μονο το κομματι της υποχρεωτικης παραμονης. Αν μου βρεις αλλο κοινωνικο θεσμο που περιλαμβανει αυτο το κομματι, το παιρνω πισω.
Το οτι ειναι υποχρεωτικο και πρεπει, εξ’ αυτου, να το κανω, δε με αναγκαζει να το γουσταρω κιολας, ετσι; Ουτε να υποβαλω σε καποιον να το γουσταρει. Ουτε καν να παρουσιαζω τα γουστα σαν κοινο τοπο αναμεσα στους στρατευθεντες.
Για τα «περι τιμης» κλπ. με καλυψε απολυτα το ποστ του koutsan.

Καθως εκπληρωσα στο ακεραιο (και με το παραπανω) τις στρατιωτικες υποχρεωσεις μου, δεν μπορω να κατηγορηθω για τιποτ’ αλλο, περαν των απόψεών μου.

Και φυσικά να μην ξεχνάμε 'αυτους που μενουν πίσω' που θελω να τους δώσω ένα τεραστιο μπράβο για την υπομονη που δειχνουν στα νευρα των φανταρων καθως και στο να ακουνε τις χιλιαδες ανουσιες ιστοριες από το στρατο ( ) !!

Mανουλες, κολλητοι, κολλητες, κοπελες κλπ Ακουω και κατι τραγικα που συμβαινουν '12 η ωρα εισαι εξω?? Σε 10 λεπτα θα πάρω σπιτι κι αν δεν εισαι θα γινει της κακομοιρας!!' Μωρ'τι μας λες??

Ο χρήστης cmarin έγραψε:
Πέρα από το συμβάν, η προσωπική διαμόρφωση χαρακτήρα του καθενός παίζει πολύ συμαντικό ρόλο στο στρατό. Κάποια πράγματα σίγουρα πρέπει να αλλάξουν και να μελετηθουν, πράγμα που κανείς δεν θέλει να αναλάβει να να ψάξει σε βάθος. έτσι διαιωνίζονται και οι πιο ευάλωτοι (από διάφορες απόψεις) χάνονται μέχρι που φτάνουν στις ακρότητες της αυτοκτονίας.

Προσωπικά, θα συμφωνήσω με το Ηλία ότι ο στρατός ήταν μία πολύ καλή περίοδος στη ζωή μου, που διάβασα, ξεκουράστηκα έκανα φίλους (σήμερα ο συνεργάτης μου στη δουλειά είναι γνωριμία από το στρατό) και αναθεώρησα αρκετά πράγματα από τον μέχρι τότε τρόπο ζωής μου.

Ο τύπος που περιγράφεις Κώστα θα είχε αυτή την εξέλιξη στην ζωη του ακόμα και αν δεν πάταγε ποτέ το πόδι του στον στρατό.

Αναφέρεις ότι αναθεώρησες στον στρατό μερικά πράγματα από τον μέχρι τότε τρόπο ζωής σου.Το ίδιο έκανα και εγώ και θα σου πω ακριβώς τι.
Από μικρός είχα μία ιδιαίτερη αδυναμία στην καθαριότητα που είχε εξελιχθεί σε πραγματική μιζέρια.Είχα γίνει σχεδόν υποχόνδριος.Ήθελα στο σπίτι τα δικά μου ποτήρια, πηρούνια, κουτάλια, πιάτα και δεν ήθελα κανένας άλλος να τα χρησιμοποιεί.Σχεδόν σε οτιδήποτε άλλο είχε σχέση με την καθαριότητα ήμουνα τυρανικός για τον εαυτό μου και φυσικά για τους άλλους.Νόμιζα ότι ένοιωθα καλά με αυτή την μανία μου αλλά τελικά βασάνιζα και βασανιζόμουν.
Ώσπου ήρθε ο στρατός
Εκεί όπως όλοι ξέρουμε τα πράγματα με την καθαριότητα δεν είναι και πολύ καλά, να μην πω ότι μερικές φορές είναι και χάλια.Αλλά κάτι η ανάγκη, κάτι που ντρεπόμουν να εκδηλώσω αυτό το κόλημα που με διέκρινε, μπροστά στους άλλους, ήρθε και το όλο αυτό ιδίωμα-βάσανο που είχα εξαφανίστηκε όπως εξαφανίζεται ο καπνός από τον αέρα.
Στο στρατό 'αναγκάστηκα' και και από το πειρούνι του άλλου να φάω και να δώσω το δικό μου σε άλλον και από το παγούρι άλλου με στο στόμα να πιω και το αντίθετο από το δικό μου και να ανεχθώ καταστάσεις στο θέμα καθαριότητας που ούτε το φανταζόμουν ποτέ ότι θα ανεχόμουν.
Δεν με μου ξανακόλησε ποτέ η ίδια μανία.Δεν λέω ότι έγινα βρωμίδης αλλά δεν ξαναμιζέριασα ποτέ.Οι δικοί μου τον πρώτο καιρό δεν το πίστευαν.
Δεν ξέρω πόσα λεφτά θα είχα χαλάσει σε ψυχιάτρους για να απαλλαγώ από αυτό και τι επιτυχία θα είχε ή όποια θεραπεία.

Ο χρήστης Funis έγραψε:
Και φυσικά να μην ξεχνάμε 'αυτους που μενουν πίσω' που θελω να τους δώσω ένα τεραστιο μπράβο για την υπομονη που δειχνουν στα νευρα των φανταρων καθως και στο να ακουνε τις χιλιαδες ανουσιες ιστοριες από το στρατο ( ) !!

Mανουλες, κολλητοι, κολλητες, κοπελες κλπ Ακουω και κατι τραγικα που συμβαινουν '12 η ωρα εισαι εξω?? Σε 10 λεπτα θα πάρω σπιτι κι αν δεν εισαι θα γινει της κακομοιρας!!' Μωρ'τι μας λες??

Σίγουρα θα ταν καλύτερα να πήγαινες για να 'χεις να λες και συ ιστορίες, ώστε να μην βαριέσαι

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

Όχι, φίλε. Όταν πήγα στο στρατό, όλοι μου οι φίλοι μου έλεγαν για την πίεση, τις αδικίες, τα καψόνια, ...
Εγώ έκανα φίλους απ' όλη την Ελλάδα, ξεκουράστηκα, διάβασα δυο βαλίτσες βιβλία, έμαθα 5 πράγματα που δεν ήξερα (ένα από τα οποία ήταν ότι τα βαρέλια κάνουν περίεργους θορύβους μέρα - νύχτα ), είδα και 5 μέρη που δεν ήξερα.
Παράλληλα έβαψα τις ΠΦ σε ... τρία στρατόπεδα, έγινα αποθηκάριος σε αποθήκη φαρμάκων, τηλεφωνητής, ταχυδρόμος και, στο τέλος, ανέλαβα και ... μια μονάδα επιστράτευσης.
Φαντάρος εκτελών χρέη ... επιλοχία!!!
Ωραίος είναι ο στρατός. Πολύ (αλλά πολύ) καλύτερος από το γάμο. Ξέρεις από την αρχή πότε τελειώνει.

Το ότι εσύ και χιλιάδες άλλοι πέρασαν καλά δεν καθιστά το στρατό 'υγιές' και εύκρατο περιβάλλον για την ανάπτυξη της ανθρώπινης προωπικότητας...Ελπίζω να το αντιλαμβάνεσαι αυτό...Παραμένει νοσηρός και εσύ απλά ανθεκτικός και αισιόδοξος...

Ένα σημείο που συνήθως μας διαφεύγει είναι ότι ο στρατός δεν βρίσκεται εκεί για να αναπτύξει προσωπικότητες. Βρίσκεται εκεί για το ακριβώς αντίθετο. Να τιθασεύσει προσωπικότητες σε ένα απολύτως πειθαρχημένο σύνολο που θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες μίας χώρες , σε περίπτωση εμπλοκής. Νοσηρό δεν θα το έλεγα.

Και όντως είναι η τελευταία περίοδος στη ζωή ενός άνδρα , που είναι ή μπορεί να είναι ανεύθυνος και εντελώς χαλλλαρός.

Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του θανόντος.

@asimov, koutsan & Ikar

Να διευκρινίσω κάτι από το προηγούμενο post μου.

Λέγοντας ότι θεωρώ τιμητικό ότι έκανα την θητεία μου εννοώ
οτι θα θεωρούσα ακριβως το αντίθετο το να κάνω λαμογιά για να την αποφύγω.

Αν υπήρχε θέμα ξεκάθαρης επιλογής, τότε δεν θα πήγαινα. Θα άφηνα αυτή την 'δόξα' σε όσους θέλουν να την γευτούν.

Από την στιγμή όμως που το όλο ζήτημα είναι υποχρεωτικό και θεωρείται υποχρέωση μας να το κάνουμε, δεν θα έκανα (όπως και δεν έκανα) ούτε καν μια σκεψη για να βρω τρόπους να το αποφύγω. Και πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς σε αυτή την κατηγορία ανήκουμε.

Αυτό λοιπόν θεωρώ τιμητικό. Ότι κάτσαμε να φάμε το αγγούρι, είτε μας δρόσισε, είτε μας ζόρισε.

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

:oops:

Απλά να πώ ότι χιλιάδες νέοι 'φοιτούν' στον στρατό και 'αποφοιτούν' χωρίς κανένα πρόβλημα.

Είναι αλήθεια ότι ο Στρατός (όποτε κάθε 'δημόσια υπηρεσία' σε αυτή την 'Ευρωπαική' χώρα) αδυνατεί να δώσει σημασία στο άτομο και ισοπεδώνει τα πάντα.

Ωστόσο, ακόμα και εγώ που έκανα σχετικά 'δύσκολη' θητεία, αδυνατώ να βρώ αυτό που σε μία θητεία συγκεκριμένης διάρκειας θα οδηγούσε τόν μέσο άνθρωπο στην πιο ακραία πράξη....
Ισως όμως να είναι 'η τελευταία' σταγόνα σε μία ύπαρξη βαθιά προβληματική σε ψυχολογικό επίπεδο ...

Αν μπορούσες να το βρεις έτσι εύκολα θα είχες και πολλά κοινά στοιχεία με τους υποψήφιους αυτόχειρες...Η φράση 'εμένα μου φάνηκαν cool' ή 'δεν ήταν και πολύ δύσκολα τα πράγματα' μπορεί να εκφράζει το 99.99% του πληθυσμού αλλά αν το 0,01% θέτει τη ζωή του σε κίνδυνο επειδή έχει κάποιες ιδιαιτερότητες πρέπει να είναι πρόβλημα εν έτει 2007...
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τις τοποθετήσεις που περιγράφουν τις προσωπικές τους εμπειρίες ευκολίας ή δυσκολίας και μετά από αυτές εξάγουν συμπεράσματα για ένα ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού που σαφώς έχει δυσκολίες προσαρμογής, ιδιαίτερες ευαισθησίες ή ακόμα και ψυχολογικά προβλήματα...Ακόμα και από αυτούς ελάχιστοι θα (επιχειρήσουν να) αυτοκτονήσουν, όμως με αυτούς τους ελάχιστους πρέπει να ασχολούμαστε και όχι με τις στρατιές των 'φυσιολογικών'...Και προς αυτή την κατεύθυνση ο στρατός μόνο αρνητικά συμβάλλει - δεν χωρεί καμία αμφιβολία - πολύ ή λίγο...
Το βασικό είναι να καταλάβουμε ότι αυτό έχουμε (ή πρέπει να) κατακτήσει σήμερα : την προστασία όλων ακόμα και των (πολύ) αδύνατων και όχι την χρησιμότητα της στρατιωτικής θητείας για την κοινωνική μας ζωή...

Άραγε κανείς δεν έχει πάρει χαμπάρι αυτή τη μεγάλη αρετή της θητείας σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και την έχουν καταργήσει παντού ? Κρίμα να στερούν από τους πολίτες τους όλες οι σύγχρονες δημοκρατίες τέτοια εμπειρία...

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου αλλά νιώθω υποχρεωμένος να πω ότι θεωρώ την θητεία απαραίτητη και πως την αφαιρούν από τις υποχρεώσεις των πολιτών τους , κράτη που δεν έχουν να προστατεύσουν ούτε παραδόσεις , ούτε ήθη , ούτε ιστορία.

Ο χρήστης Spartan έγραψε:

Αν μπορούσες να το βρεις έτσι εύκολα θα είχες και πολλά κοινά στοιχεία με τους υποψήφιους αυτόχειρες...Η φράση 'εμένα μου φάνηκαν cool' ή 'δεν ήταν και πολύ δύσκολα τα πράγματα' μπορεί να εκφράζει το 99.99% του πληθυσμού αλλά αν το 0,01% θέτει τη ζωή του σε κίνδυνο επειδή έχει κάποιες ιδιαιτερότητες πρέπει να είναι πρόβλημα εν έτει 2007...

Και τι πρέπει να γίνει δηλαδή....??? Να καταργηθεί ο Στρατός επειδή 'το 0,01% θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του έχοντας καποιες ιδιαιτερότητες'.....??? Και οι ....'στρατιές των φυσιολογικών' γιατι να μη στρατεύονται....??? Δεν μπορώ να καταλάβω γιατι τα συγχέεις ολα μεταξύ τους....Ακόμα μια φορά γίνεσαι ισοπεδωτικός κι απόλυτος.Αντι να εστιάσεις στο γεγονός οτι η Υπηρεσία δε φρόντισε να διαγνώσει το πρόβλημα του εν λόγω ατόμου εγκαίρως (μέγα σφάλμα), ωστε να προλάβει το κακό, προτείνεις την κατάργηση της θητείας 'οπως σε ολον τον αναπτυγμένο κόσμο'...Το γνωστό λοιπόν 'πονάει κεφάλι-κόψει κεφάλι'..ΟΚ λοιπόν....Σύμφωνοι...

Έχει φτιαχτεί για να επιβάλλεται στην προσωπικότητα του ανθρώπου και όχι για να την αφήνει να αναπτυχθεί ελεύθερα...

Γι' αυτό και λέγεται Στράτευμα και οχι Fame Story. Ασφαλώς κι εχει φτιαχτεί για να επιβάλλεται στην προσωπικότητα του ανθρώπου κι οχι για να την αφήνει να αναπτυχθεί ελεύθερα.... Για ....'στρατιωτάκια' πρόκειται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ( που δουλειά τους είναι να υποτάσσονται και να εκτελούν διαταγές) κι οχι για members of the board σε πολυεθνική εταιρία που καθε τρεις και λίγο κάνουν meeting για να παρουσιάσουν τις νέες τους ιδέες και να συναποφασίσουν τη στρατηγική που θα ακολουθήσουν.....Εξάλλου, αν περιμένει κανείς να αναδειχθεί σε persona μεσω του Στρατού, είναι γελασμένος.Το πολύ-πολύ να λάβει μέρος σε κανα Survivor και πάλι παίζεται...
Απο κει και πέρα, ουτε αποτέλεσε ποτέ ο Στρατός πεδίο πνευματικής και πολιτιστικής αναπτυξης και ούτε πρόκειται ν' αποτέλεσει. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο σκοπός της ύπαρξής του.

Συνεπώς μόνο στρεβλές προσωπικότητες μπορεί να δημιουργήσει-καλλιεργήσει ή να σμπαραλιάσει τις πιο αδύνατες...

Εκτός απ΄ το οτι είναι προσβλητικό να αποκαλείς στρεβλή την προσωπικότητα οσων υπηρετήσανε ως κληρωτοί αλλα και οσων είναι μόνιμοι, σκέφτηκες ποτέ πως ο Στρατός διέπεται απο πνεύμα ομαδικότητας ???? Πως ο ατομικισμός είναι κάτι τελείως ξένο και πως η συλλογικότητα είναι σε πρώτη μοίρα...??? (εστω και θεωρητικά ?? ).

Είμαι απολύτως σύμφωνος.

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:
Ένα σημείο που συνήθως μας διαφεύγει είναι ότι ο στρατός δεν βρίσκεται εκεί για να αναπτύξει προσωπικότητες. Βρίσκεται εκεί για το ακριβώς αντίθετο. Να τιθασεύσει προσωπικότητες σε ένα απολύτως πειθαρχημένο σύνολο που θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες μίας χώρες , σε περίπτωση εμπλοκής. Νοσηρό δεν θα το έλεγα.

Και όντως είναι η τελευταία περίοδος στη ζωή ενός άνδρα , που είναι ή μπορεί να είναι ανεύθυνος και εντελώς χαλλλαρός.

Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του θανόντος.

από την ανευθυνότητα και χαλαρότητα έψαχναν το Σινούκ κάτι ώρες, επειδή κάποιοι είχαν βάλει φαντάρο υπηρεσία -ένα από τα σχετικά πρόσφατα παραδείγματα-

Ο χρήστης mirage έγραψε:
Δεν έχω πρόβλημα να χάσω ένα χρόνο από την ζωή μου για να πάω στρατό. Δεν με νοίαζει αν θα με διατάζει ένα 18χρονο...ποσός με ενδιαφέρει βασικά...Αλλά μήπως θα ήταν καλύτερα να έχουν την δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε στρατιωτική και κοινωνική θητεία με προσφορά εθελοντικής εργασίας όπως στην Γερμανία για παράδειγμα?

Θεωρώ πως το πιθανότερο θα ήταν να μην είχαμε στρατό.

Χωρίς να κάνω διαγγέλματα τύπου ' Ο Στρατιωτική Υπηρεσία περιποιεί τιμή για τον υπηρετήσαντα ' κτλ , θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ το να υπηρετήσουμε προκειμένου να γνωρίζουμε τι έχουμε να προφυλάξουμε , για ποιον λόγο και με ποιο τρόπο ( εάν αυτό χρειαστεί , βεβαίως ). Οδοκαθαριστές έχουμε σε πληθώρα ( και πάλι θα παραπονιούνται μερικοί ότι εγώ σπούδασα και με βάζουν να καθαρίζω δρόμους ) . Στρατιώτες πραγματικούς έχουμε σε έλλειψη.

Ο χρήστης NickNT έγραψε:
...σε μένα προσωπικά μπορεί να μου αρέσει η γυμναστική και το τρέξιμο και πως κάποτε η ένταξη στις ειδικές δυνάμεις φαινόταν ως καλή ιδέα (αν και θα πάω 'παππούς' πλέον, άρα άκυρο- χαχαχχαχα!)...

Επειδή με ενδιαφέρει η προοπτική των ειδικών δυνάμεων, για πολύ συγκεκριμένους λόγους, έμαθα από επίσημη πηγή ότι δεν υπάρχει όριο ηλικίας.
Είμαι τώρα σχεδόν 27, οπότε σε 3 χρόνια που θα έχω τελειώσει ό,τι κάνω αυτή τη στιγμή, θα δηλώσω.
Το μόνο που χρειάζεσαι είναι μία καλή φυσική κατάσταση (μη φανταστείς κάτι το τρομερό, π.χ. να μπορείς να καλύψεις το μίλι σε 7',30''), οπότε αν τη διαθέτεις, δεν υπάρχει κανένας άλλος περιοριστικός παράγοντας.

Ο χρήστης lkar έγραψε:

Ένα σημείο που συνήθως μας διαφεύγει είναι ότι ο στρατός δεν βρίσκεται εκεί για να αναπτύξει προσωπικότητες. Βρίσκεται εκεί για το ακριβώς αντίθετο. Να τιθασεύσει προσωπικότητες σε ένα απολύτως πειθαρχημένο σύνολο που θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες μίας χώρες , σε περίπτωση εμπλοκής. Νοσηρό δεν θα το έλεγα.

Και όντως είναι η τελευταία περίοδος στη ζωή ενός άνδρα , που είναι ή μπορεί να είναι ανεύθυνος και εντελώς χαλλλαρός.

Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του θανόντος.

από την ανευθυνότητα και χαλαρότητα έψαχναν το Σινούκ κάτι ώρες, επειδή κάποιοι είχαν βάλει φαντάρο υπηρεσία -ένα από τα σχετικά πρόσφατα παραδείγματα-

Ο στρατιώτης στον Στρατό είναι υπεύθυνος για την καλή εκτέλεση της υπηρεσίας του. Δεν είναι καν υπεύθυνος για το σαρκίο του ή για το εάν θα φάει και πότε. Είναι ένα παιδί που **πρέπει να του μάθεις να φέρεται και να είναι υπεύθυνος , να υπακούει στη συλλογικότητα , να είναι πιο κάτω από το σύνολο και να μην ξεχωρίζει ** , δεν είναι όμως υπεύθυνος. Είναι παντελώς ανεύθυνος πλην των ωρών υπηρεσίας του. Υποχρεώση του Αξιωματικού είναι να τον ελέγξει και να τον ελέγχει συνεχώς κατά τη διάρκεια της υπηρεσία του ειδικά και της θητείας του γενικότερα.

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:

Ο στρατιώτης στον Στρατό είναι υπεύθυνος για την καλή εκτέλεση της υπηρεσίας του. Δεν είναι καν υπεύθυνος για το σαρκίο του ή για το εάν θα φάει και πότε. Είναι ένα παιδί που **πρέπει να του μάθεις να φέρεται και να είναι υπεύθυνος , να υπακούει στη συλλογικότητα , να είναι πιο κάτω από το σύνολο και να μην ξεχωρίζει ** , δεν είναι όμως υπεύθυνος. Είναι παντελώς ανεύθυνος πλην των ωρών υπηρεσίας του. Υποχρεώση του Αξιωματικού είναι να τον ελέγξει και να τον ελέγχει συνεχώς κατά τη διάρκεια της υπηρεσία του ειδικά και της θητείας του γενικότερα.

Κατά τα γνωστά, όταν πάει να ξεχωρίσει κάποιος δεν του κόβεις τα πόδια καν, αλλά το κεφάλι. Ποιος θα μάθει σε ποιον να φέρεται;

όπου υπάρχει το 'κατ' αρχαιότητα' τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε όλοι.

Ο χρήστης thvarveris έγραψε:

Πάντως ρε παιδιά, στα έχω διαβάσει μέχρι τώρα εδώ, από αυτούς που δεν έχουν πάει φαντάροι, διακρίνω ένα τεράστιο φόβο.
Γιατί;

Φοβός? Δεν είναι αυτό που με απασχολεί, τουλάχιστον εμένα...Απλά δεν βλέπω τον λόγο να χάσω 1 χρόνο παραγωγικής ζωής σε κάτι που μου φαίνεται ανούσιο και με βάση ιστορίες που ακούω είναι πραγματικά ανούσιο και δεν είναι η δική μου εντύπωση ως εξωτερικού παρατηρητή. Κατα τα άλλα σκοπεύω να το απολαύσω όσο μπορώ χάνω που χάνω ένα χρόνο ας περάσω όσο το δυνατόν -και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν- καλύτερα.

Όπως λες 1 χρόνος είναι.Εγώ έκανα 21 μήνες, κάποιοι πριν από μένα ακόμα και 36 μήνες.Δεν είδα κανένα να καταστρέφεται επαγγελματικά ή και να έχει κακή εξέλιξη στην ζωή του από τον στρατό.
Εδώ συνεχώς χάνονται ολόκληρα χρόνια παραγωγικής ζωής από τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια οπότε η χασούρα του στρατού αν το πούμε έτσι είναι πταίσμα.

+1

ΑΝΤΙ ΝΑ ΦΑΓΩΝΕΣΤΕ ΛΕΩ ΓΩ ΑΝΑΨΤΕ ΚΑΝΑ ΚΕΡΑΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ..........

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΠΙΚ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΑΚΩΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΞΥΛΟ....