Όχι πως θα πάω να το δω. Κατέβασμα και πολύ του είναι.

Ο χρήστης kovathe έγραψε:

Death Proof
E και;
Μερικες ταινιες δεν τις καταλαβαινω..

Διαφωνώ..

Ταινιάρα για μένα!

Για εξηγα μου και μενα γιατι κατι δεν μπορω να καταλάβω το βαθυτερο νοημα των κομμενων ποδιών και το ξυλικη που ριχνουν 3 γκομενες σε εναν καφρο.

'To αστέρι του Βορρά' από τις 20/12.

Αρκούδες με πανοπλίες, μάγισσες, 'δαιμόνια', Svalbard, Ιnari, Aurora...μια χαρούλα

Μακάρι να είναι έστω και το ...μισό από ότι τα βιβλία σε 'ομορφιά'.

Oι παπάδες κλωτσάνε πάλι...τς τς τς

Απο οτι εχω δει πρεπει να ναι μαπα σε σε σχεση με το Dark Materials Trilogy

To ίδιο λέμε ωρε!
Το 'northern lights' είναι το πρώτο μέρος της

ναι ναι για το πρωτο μερος της τριλογιας μιλαω και γω

γενικα πολυ Disney αισθητικη.Σε σχεση με οτι εχω δει ως τωρα(βιντεακια,trailers κτλ) δε με εντυπωσιασε.Πολυ disney αισθητικη-το περιμενα πιο σκοτεινο,πιο ωριμο.Μπορει να απευθυνεται και σε μικροτερο κοινο αλλα αφου τολμανε στι Χαρι Ποτερ( ) γιατι οχι και δω?Τεσπα μαλλον θα παω να το δω για να σχηματισω τελικη γνωμη

ποιός cinema έχει φοιτητικό?

Το Λαικόν στη Θεσσαλονίκη

Youtube Video

http://www.youtube.com/watch?v=EW8J5Lvz ... re=related

Εϊδα το Hitman σήμερα.

Μέτρια ταινία θα τη χαρακτήριζα (στο είδος της πάντα), αν και δεν ήταν αυτό που λέμε 'Κλαίω τα λεφτά μου'.

Σίγουρα περίμενα ένα πιο εμπνευσμένο τέλος...

Ο χρήστης Omikrone3 έγραψε:
ναι ναι για το πρωτο μερος της τριλογιας μιλαω και γω

γενικα πολυ Disney αισθητικη.Σε σχεση με οτι εχω δει ως τωρα(βιντεακια,trailers κτλ) δε με εντυπωσιασε.Πολυ disney αισθητικη-το περιμενα πιο σκοτεινο,πιο ωριμο.Μπορει να απευθυνεται και σε μικροτερο κοινο αλλα αφου τολμανε στι Χαρι Ποτερ( ) γιατι οχι και δω?Τεσπα μαλλον θα παω να το δω για να σχηματισω τελικη γνωμη

Έκατσα και τα έψαξα κι εγώ, όντως ψιλοξενέρα.
Για να δουμε

Αmerican Gangster μ'αρεσε πολυ. Γενικα οι μαφιοζικες ειναι του στυλ μου. Σε στυλ get outta 'ere. Οχι οτι ειχε πολυ σχεση, αλλα μ'αρεσε το η8ικο διδαγμα. Με αρχες κ πολλη δουλεια μπορεις να προκοψεις.

My maaaan

Σπανια πλεον ξαναβλεπω σε dvd,μια ταινια που εχω ηδη δει σε κινηματογραφο.Εξαιρεση βεβαια οταν υπαρχει καλη παρεα,και η ταινια ειναι ο 'Λαβυρινθος του Πανα'.Εχοντας δει λοιπον 2 φορες το καλυτερο μεχρι στιγμη πονημα του Ντελ Τορο,μαλλον ηρθε η ωρα να γραψω 2-3 σκεψεις.

Προκειται για μια ταινια με διττη υποσταση,καθως εκτυλισσεται τοσο στον πραγματικο κοσμο(μετεμφυλιακη περιοδος στην Ισπανια,1944) οσο και στον παραμυθιακο που πλαθει με τη φαντασια της η πρωταγωνιστρια.Η πρωταγωνιστρια,η Οφηλια, λιγο πριν την εφηβεια ειναι ενα 'ονειροπαρμενο' κοριτσι που διαβαζει μανιωδως παραμυθια,βλεπει νεραιδες,περιπλανιεται σε φανταστικα σκηνικα και κατα βαθος αρνειται να μεγαλωσει.Ο πραγματικος κοσμος ομως,εχει αλλα σχεδια γι αυτη,καθως της στερει τον πατερα κατα τη διαρκεια του εμφυλιου και τη στελνει να ζησει στην ισπανικη επαρχια με την εγγυο μητερα της και τον πατριο της,ο οποιος ως λοχαγος του φασιστικου καθεστωτος καταδιωκει τους αντιφρονουντες ανταρτες που εχουν καταφυγει στο παρακειμενο βουνο.Εκει περα η Οφηλια εκτιθεμενη στην απολυταρχικη και σκληρη συμπεριφορα του παρανοικου λοχαγου Βιδαλ,οσο και στο υποβλητικο περιβαλλον της εξοχης ξεκινα την αποδραση της στο φανταστικο.

Η ταινια πραγματευεται την αρχεγονη και διαρκη αναγκη του ανθρωπου να αποδρασει απο τη σκληρη πραγματικοτητα,οταν δυσκολευεται να την κατανοησει,ποσο μαλλον να την αποδεχθει.Παραλληλα εξυμνει την ελπιδα ως το τελευταιο ηθικο και συνασθηματικο καταφυγιο,ακομα και οταν ολα τα στηριγματα του υλικου κοσμου καταρρεουν.

Θυμαμαι οτι διαβαζοντας την υποθεση καιρο πριν αναρωτιομουν για το πως θα κατορθωνε ο σκηνοθετης να παντρεψει αρμονικα τους 2 κοσμους.Τελικα το αποτελεσμα ηταν καλυτερο απο οτι περιμενα.Η ταινια κατορθωνει να ισορροπησει αναμεσα στις 'αντιφασεις' σε τετοιο βαθμο που στο τελος,εχεις την εντυπωση πως τα περισσοτερα,αν οχι ολα τα περιστατικα που μολις ειδες εξηγουνται περιφημα τοσο με τη συμβατικη προσεγγιση οσο και με τη δευτερη,την υπερβατικη,παραμυθιακη προσεγγιση.Πολλες φορες επηρεασμενος απο την ωμοτητα που δινονται ορισμενα γεγονοτα(οπως ειναι κατανοητο περιεχονται και 'ακαταλληλες σκηνες),πιανεις τον εαυτο σου να ανυπομονει για το ποτε θα ξαναβγει ο Πανας στη σκηνη ωστε να αποδρασεις μαζι με την μικρη οφηλια απο τη νοσηρη πραγματικοτητα.Και εδω τα ευσημα ανηκουν στον Ντελ Τορο που δημιουργει τοσο αισθητικα αρτιες σκηνες στον μαγικο κοσμο,που σου ασκουν μια ιδιαιτερη σαγηνη .Ακομα και οι λιγοστες σκηνες δρασης και μαχων ειναι προσεγμενες και ρεαλιστικες π.χ ο πυροβολισμος απο κοντινη αποσταση των τραυματισμενων αντιπαλων για να βεβαιωθει ο θανατος τους,μετα απο τη μαχη(ας μη ξεχναμε ποιος σκηνοθετησε το Blade 2 και τα Hellboy)

Το οτι η ταινια καταθετει πολιτικο σχολιο κατα του φασισμου ειναι αυτονοητο και δεν χρειαζεται να τονιστει.Ο Ντελ Τορο παιρνει σαφη πολιτικη θεση απεναντι στα πολιτικα δρωμενα της εποχης με την οποια σσχολειται στην ταινια,χωρις ομως να προπαγανδιζει υπερ καποιας αλλης πλευρας.Δινει ετσι την ευκαιρια στο πολιτικο του μυνημα να γενικευτει και να παρει διαστασεις διαμαρτυριας απεναντι στην καταπιεση και το περιορισμο των ελευθεριων στην καθημερινοτητα.Ενδιαφερον παρουσιαζει και ο κωδικας ηθικων αξιων καθως μεχρι το τελος της ταινιας ολοι οι χαρακτηρες παιρνουν με τον ενα η τον αλλο τροπο 'αυτο που τους αξιζει'

Οι ερμηνειες ειναι στο συνολο τους πολυ καλες.Η Οφηλια σε αντιθεση με τα περισσοτερα παιδια-θαυματα της εποχης που ειναι απλοι ποζεραδες,σε πειθει για την αυθεντικοτητα ολης της γκαμας των συναισθηματων της και ερμηνευει πολυ πιο πανω απο τη βιολογικη της ηλικια.Ιδιαιτερη μνεια χρηει και η περιπτωση του λοχαγου Βιδαλ,το καλυτερου 'κακου' της χρονιας,που καταφερνει να αποδωσει επιτυχημενα εναν σκοτεινο και βιαιο και εκ φυσης αντιπαθητικο χαρακτηρα που αλλιως θα ακροβατουσε στα ορια της καρικατουρας.

Η φωτογραφια,η σκηνογραφια και τα κοστουμια,δημιουργουν εικονες που σε αιχμαλωτιζουν τοσο στον πραγματικο κοσμο οσο και στον κοσμο του παραμυθιου.Αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι ο τομεας του ηχου και συγκεκριμενα στης μουσικης η οποια χωρις να αποτελει κατι το ιδιαιτερο,δενει αρμονικα με την εικονα και δημιουργει ενα υποβλητικο αποτελεσμα.

Στο μυαλο του,ο θεατης δεν μπορει παρα να χαραξει μια παραλληλο μεταξυ του Λαβυρινιθου και της 'Αλικης στη χωρα των Θαυματων'.Και ειναι λογικο μιας και το δευτερο αποτυπωνει τις προσπαθειες ενος μικρου κοριτσιου να αποδρασει απο τον κονφορμισμο καιτις ιδιοτροπιες της βικτοριανης αγγλικης κοινωνιας.

Ο Λαβυρινθος του Πανα περιεχει και μια απο τις καλυτερες punchlines για μενα.Συγκεκριμενα τα λογια του γιατρου Φερειρo που ακροβατει αναμεσα στην υποταγη στον τοπικο δικτατορα Βιδαλ,και στις ουμανιστικες επιταγες του επαγγελματος του.Ο Βιδαλ ,λοιπον,τον ρωταει:'Γιατι δεν υπακουσατε?',για να λαβει την απαντηση:'Η υπακοη για την υπακοη,ετσι χωρις σκεψη,ειναι μονο για ατομα σαν εσας Λοχαγε.'

Στο τελος η ταινια ακομα κι αν δε σε πεισει για τη υπαρξη των φανταστικων τοπων που περιγραφει θα σε πεισει για την αναγκη του ανθρωπου να τους δημιουργει και μεσα απο αυτους να αποδρα.

Είδα σε DVD το Τοπ Καπί. Ωραία ταινία, ωραία και η μουσική του Χατζηδάκη. Λαμπερή η Μελίνα αλλά σε άλλο επίπεδο ο Ουστίνωφ.

Ο χρήστης Omikrone3 έγραψε:
'Λαβυρινθος του Πανα'

Respect.
Απλά η καλύτερη κριτική που έχω διαβάσει για αυτή την ταινία.

Το 99% των πελατών μας, τους άρεσε η ταινία αυτή.
Όλη η γκάμα θεατών μάλιστα. Πράγμα σπάνιο για κάποια ταινία.
Ακόμα και άτομα εθισμένα μόνο στα θρίλερς, δάκρυσαν ή έκλαψαν στο τέλος της ταινίας.
Φυσικά υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτή του 1%, όπου απλά δεν της άρεσε καθόλου.
Έτσι αν λάβουμε σαν αποτέλεσμα τα παραπάνω, μπορώ να πω ότι δίκαια κέρδισε τα 3 Όσκαρς.

Μόλις είδα το Smokin' Aces. Πέρασε ευχάριστα η ώρα με αρκετό πιστολίδι όπου όλοι ήταν εναντίον όλων.

Πριν λίγο γύρισα από τον κινηματογράφο όπου είδα την 'Ομίχλη' (The Mist), η οποία βασίζεται σε βιβλίο του Stephen King. Η ταινία έπαιζε επιτυχημένα με τους χαρακτήρες των ανθρώπων όταν βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας και είχε, επίσης, συγκλονιστικό τέλος. Όμως, πολύ αίμα ρε γαμ.... Δεν ήταν ανάγκη να είναι τόσο splatter!

Πραγματικά πάρα πολύ καλό το The Mist.

Καλογραμμένο, καλοπαιγμένο, καλοσκηνοθετημένο, σε κράταγε σε αγωνία και φυσικά είχε αρκετές δόσεις gore για να ικανοποιήσει και τους 'αιμοδιψείς' :Ρ

Πολύ καταθλιπτικό, ειδικά το τέλος... Αλλαγμένο σε σχέση με το βιβλίο, αλλα εξίσου δυνατό...

Μερικά πλάνα ακόμα τα σκέφτομαι και ανατριχιάζω...

Δεν πρέπει με την καμία να μας πείτε το τέλος!

Ειδα κ εγω χθες το 'the Mist'

Μου αρεσε αρκετα...

Οντως πολυ καταθλιπτικο,αν κ το τελος το προβλεψα νωριτερα...