Μίλα και συ βρε Νίκο, γιατί κούρασε το πράγμα....

Ο χρήστης stubos έγραψε:
Μίλα και συ βρε Νίκο, γιατί κούρασε το πράγμα....

E, έκανα μία διακριτική παρατήρηση στην αρχή αλλά δεν ίδρωσε το αυτί κανενός.....

Μαρίνο σε θαυμάζαμε πώς παρέμενες τόσο ψύχραιμος και απαντούσες τόσο πολιτισμένα.

Κι εγώ νόμιζα οτι έπαιζα μόνος

Ο χρήστης stubos έγραψε:
Κι εγώ νόμιζα οτι έπαιζα μόνος

οχι μαρινο μου δεν παιζεις μονος, αλλα ευτυχως που βρεθηκε ο αγαπητος ηλιας και καθαρισε το θεμα
καταλαβαινω οτι τα παληκαρια, θελανε απλα να κανουν πλακα, αλλα......
παμε παρακατω

ερωτηση - απορια
ξεκιναμε μια δραστηριοτητα και στην πορεια διαλεγουμε κατι αλλο
πρεπει να πιεσουμε η καθε ενα δυο χρονια αλλαζουμε δραστηριοτητες μεχρι να καταλαβουμε που υπαρχει κλιση?

Ο χρήστης KP61 έγραψε:
ερωτηση - απορια
ξεκιναμε μια δραστηριοτητα και στην πορεια διαλεγουμε κατι αλλο
πρεπει να πιεσουμε η καθε ενα δυο χρονια αλλαζουμε δραστηριοτητες μεχρι να καταλαβουμε που υπαρχει κλιση?

Θα ακουστεί λίγο χαζή η ερώτησή μου, αλλά με μπέρδεψε η χρήση του α προσώπου
Εννοείς φαντάζομαι αν πρέπει να πιέσει κανείς το παιδί του να συνεχίσει μια δραστηριότητα που έχει ξεκινήσει, έτσι δεν είναι;

Αν ναι, ποιός ο σκοπός του να πιέσεις ένα παιδί να ασχοληθεί με κάτι που τελικά δεν του αρέσει; Οι εξωσχολικές δραστηριότητες δε θα πρέπει να χαρίζουν μόνο ευχαρίστηση;

Ο χρήστης aserf έγραψε:

ερωτηση - απορια
ξεκιναμε μια δραστηριοτητα και στην πορεια διαλεγουμε κατι αλλο
πρεπει να πιεσουμε η καθε ενα δυο χρονια αλλαζουμε δραστηριοτητες μεχρι να καταλαβουμε που υπαρχει κλιση?

Θα ακουστεί λίγο χαζή η ερώτησή μου, αλλά με μπέρδεψε η χρήση του α προσώπου
Εννοείς φαντάζομαι αν πρέπει να πιέσει κανείς το παιδί του να συνεχίσει μια δραστηριότητα που έχει ξεκινήσει, έτσι δεν είναι;

Αν ναι, ποιός ο σκοπός του να πιέσεις ένα παιδί να ασχοληθεί με κάτι που τελικά δεν του αρέσει; Οι εξωσχολικές δραστηριότητες δε θα πρέπει να χαρίζουν μόνο ευχαρίστηση;

οχι αγαπητε aserf δεν ειναι χαζη αλλα πολλες φορες οταν μιλαμε για τα παιδια δεν στεκομαστε απεναντι τους αλλα διπλα τους
με καταλαβες φανταζομαι...

τωρα στο θεμα
δεν ειπα οτι πρεπει να πιεσουμε σε καθε περιπτωση
αλλα εστω οτι ειδαμε καποια καλα αποτελεσματα στο κολυμβητηριο π.χ.
και το παιδι, λογω καποιας παρεας, την δευτερη χρονια ζητα κατι ασχετο
τι πρεπει να γινει
εγω σε αναλογη περιπτωση δεν πιεσα αλλα θαθελα να ακουσω αποψεις κι αλλων

Η πίεση δεν είναι τρόπος για να ασχοληθεί με κάτι το παιδί, αλλά από την άλλη τα πιτσι δεν ξέρουν εκ των προτέρων αν θα τους αρέσει ή όχι. Το αν θα τους κάνει καλό (σωματικά, πνευματικά, κοινωνικά), δεν νομίζω πως τα κόφτει. Μόνο να τους αρέσει θέλουν.
Μια 'διακρτική' ώθηση προς την κατεύθυνση που ο γονιός θεωρεί σωστή, δεν είναι έγκλημα. Αν βέβαια κλωτσήσει στην πορεία, και κατανοήσουμε τους λόγους, πάμε παρακάτω.
Πιστεύω επίσης πως σημασία μεγάλη έχει και η 'ανακάλυψη' του ταλέντου του παιδιού σε κάτι. Και σε αυτό θα πάει καλά, αν ασχοληθεί.
Είναι άδικο να ζωγραφίζει καλά και να το στέλνεις μουσική, ή να ντριπλάρει καλά και να πηγαίνει μπάσκετ.

PS. Τα γνωστά προαναφερθέντα Kangouroremalia & Co να αφήσουν τους μπαμπάδες στην ησυχία τους γιατί.... που τους έφαγε...

Ηλία, τώρα σίγουρα χέστηκαν πάνω τους...

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
Από τις πιο δύσκολες κουβέντες που μπορείς να κάνεις με ένα παιδί. Εγώ θα είχα κατέβει απ' το αυτοκίνητο.

Ηλία, μαζεύουμε βαλβίδες αυτοκινήτων ακόμα;

Στο 1: Μπα, συγκινητική είναι. Δύσκολες είναι άλλες.
Στο 2: Ναι, αν και επιλεκτικά (8 τεμάχια όλο το καλοκαίρι, για τα ποδήλατα).

ερωτηση - απορια
ξεκιναμε μια δραστηριοτητα και στην πορεια διαλεγουμε κατι αλλο
πρεπει να πιεσουμε η καθε ενα δυο χρονια αλλαζουμε δραστηριοτητες μεχρι να καταλαβουμε που υπαρχει κλιση?

Εμείς επιλέξαμε να τους τα δείχνουμε όλα και να τα βάζουμε να διαλέξουν τι τους αρέσει περισσότερο. Έτυχε να αλλάξουν και μέσα στην ίδια χρονιά, αλλά στο τέλος κατασταλάζουν σ' αυτό που τους αρέσει. Και ακριβώς όταν τους αρέσει το κάνουν καλά και διασκεδάζουν.
Όταν η κόρη έπρεπε να διαλέξει όργανο στη μουσική, την πήγαμε στη συναυλία του ωδείου. 'Αυτό' είπε, κι εμείς κοιταχτήκαμε σαν χαζοί. Βιολί διάλεξε στα 5, βιολί συνεχίζει στα 14.
Ο ένας γιός πήγε ταε κβον ντο, σταμάτησε στους δυο μήνες. Ποδόσφαιρο στους τρεις. Βόλευ στους 3 επίσης. Μουσική αμέσως μετά το προωδειακό. Ενόργανη σταμάτησε όταν του εξηγήσαμε ότι δεν είναι μόνο για χαβαλέ, το ίδιο έγινε και με το θεατρικό που πήγαινε (αν και φέτος, 3 χρόνια μετά, δήλωσε ότι ωρίμασε και θέλει να ξαναπάει). Αλλά προπόνηση στο μπάσκετ δεν χάνει και τώρα παίζει στην ομάδα με τα μεγαλύτερα παιδιά. Είναι καλός, κι εγώ τελείως άσχετος. Αντιπαθεί τα Αγγλικά και γουστάρει σαν τρελός ... τα Γερμανικά. Ο άλλος διάλεξε δεύτερη γλώσσα τα Γαλλικά, είναι στην αγωνιστική της ενόργανης (αν και δεν τον βοηθάει ο σωματότυπός του), πρωταγωνιστεί στο θεατρικό, πηγαίνει ποδόσφαιρο και παίζει κιθάρα.
Με λίγα λόγια,

Ο χρήστης KP61 έγραψε:
ερωτηση - απορια
ξεκιναμε μια δραστηριοτητα και στην πορεια διαλεγουμε κατι αλλο
πρεπει να πιεσουμε η καθε ενα δυο χρονια αλλαζουμε δραστηριοτητες μεχρι να καταλαβουμε που υπαρχει κλιση?

Πολύ δύσκολη ερώτηση. Ίσως επειδή υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να μαθευτούν είτε έχει κλίση είτε όχι. Φοβάμαι ότι την απάντηση ίσως την μάθουμε εκ των υστέρων. Εμείς δεν έχουμε επιμείνει μέχρι τώρα, αλλά και πάλι δεν μου αρέσει καθόλου που παράτησε το κολυμβητήριο μετά από τρία χρόνια και στα 7 του δεν ξέρει ακόμη καλό μπάνιο. Κι αν το δοκιμάσει και δεν του αρέσει πάει καλά, αν είναι αρνητικός/ή από την αρχή χωρίς να ξέρει περί τίνος πρόκειται τότε ίσως λίγη διπλωματική πίεση να επιβάλλεται για να το δοκιμάσει τουλάχιστον. Άλλωστε τα παιδιά πολλές φορές αλλάζουν γνώμη κάθε βδομάδα...
Έπειτα αν αυτό που δεν του αρέσει είναι τα Αγγλικά υπάρχει περιθώριο να μην πιέσεις; Πιστεύω ειδικά για τα Αγγλικά ότι δεν υπάρχει. Τότε ίσως πρέπει να ψάξει κανείς τί φταίει μήπως ή αιτία δεν βρίσκεται στο αντικείμενο αλλά σε άλλους παράγοντες (π.χ. δάσκαλος / φροντιστήριο)

Ως παιδί, ποτέ δεν μου επιβάλλανε περιορισμούς στις εξωσχολικές μου δρατηριότητες, πάντα διάλεγα τι θα κάνω και πάντα συμφωνούσανε. Μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλλευ, κολύμβηση, καταδύσεις, καράτε, τα χω δοκιμάσει αλλά από δική μου επιλογή, δεν θυμάμαι να με πιέσανε ποτέ..

Οι γονείς χρειάζονται καθοδήγηση από τη νεολαία της εποχής γιατί δε ξέρουν τι θέλουν τα παιδιά και κάνοντας αυτά που τους έκαναν οι δικοί τους γονείς δεν είναι και το καλύτερο πράγμα. Οι εποχές και τα δεδομένα αλλάζουν. `Ενα μεγάλο μπράβο στον Ηλία που άφησε τα παιδιά του να κατασταλλάξουν σε τι τους αρέσει.

Ασχολήθηκα με πράγματα μικρός που ποτέ δε συμπάθησα και ποτέ δε μου άρεσαν και στα 26 μου ακόμα δε μου αρέσουν και απορώ γιατί δεν επαναστάτησα περισσότερο γιατί τόσα χρόνια πήγαν στράφι. Ας μη κάνουμε λοιπόν ό,τι μας κάνανε, αλλά να είμαστε δίπλα τους όπως πολύ σωστά ανέφερε ο ΚP61 παραπάνω.

`Ηταν όμως και μερικές απ'τις δραστηριότητες που έκανα μικρός μου άρεσαν, αλλά δε θυμάμαι γιατί σταμάτησαν.

Γονείς λοιπόν, αντί να μας χλευάζετε καλύτερα να μιλάτε με νέους και να παίρνετε απόψεις μόνο χρήσιμες μπορούν να φανούν

Ο χρήστης dmitspan έγραψε:
Γονείς λοιπόν, αντί να μας χλευάζετε καλύτερα να μιλάτε με νέους και να παίρνετε απόψεις μόνο χρήσιμες μπορούν να φανούν

Κανείς δε σας χλευάζει.
Αλλά δε μιλάμε για νέους, μιλάμε για παιδιά που μόλις άρχισαν το σχολείο. Είναι πολύ παιδιά.
Και πάλι όμως, δεν είδα κανέναν να επιβάλλει κάτι στο παιδί του. Η άποψη του γονιού για το καλό ή το κακό δεν είναι αυτομάτως και επιβολή.
Ο δικός μου κάνει πολλά πράγματα, και είναι όλα επιλογή του. Και εξακολουθούν να του αρέσουν όλα.
Σύν το ότι μετά τις διακοπές (στην Κρήτη), θέλει να πάει να μάθει Κρητικούς χορούς. Τρέχουμε και σε συλλόγους τώρα...

Ο χρήστης dmitspan έγραψε:
... στα 26 μου ...

... Γονείς λοιπόν, αντί να **μας **χλευάζετε ...

Μμμμμμμμμμμμ, παιδιά...

Ρε δε μιλάμε για σένα, ρε. Για τα παιδιά **σου **μιλάμε.

Σήμερα με ρώτησε ο μικρός (5 ετων) γιατι μαζευεται ο κόσμος (εννουσε που μιλάνε και κάνουνε συγκεντρώσεις) και γιατί δε πάει σχολείο σήμερα.

Του είπα ότι θα επιλέξουμε αυτούς που θα μας κυβερνάνε.... και τα σχολεία θα κλείσουν για 2 μέρες. Του λέω ότι είναι αυτοί οι άνρθωποι που είναι στις αφίσες στις κολλόνες και ότι θα μας μιλάνε για να καταλάβουμε ποιος είναι ο καλύτερος

και μου λέει

Δηλαδή θα ψηφίσουμε για τον ΑΡΧΟΝΤΑ ΜΑΣ???????

όπως στα κινούμενα σχέδια.....

Ο χρήστης anna1976gr έγραψε:
:sorry: Αλλαγή θέματος...

Μικρή οταν ήμουν όλοι αναρωτιόντουσαν πού έμοιασα... Δεν είχα καμία σχέση με τους γονείς (σόι γενικότερα) ούτε καν με την αδερφή μου... Αντιθέτως, γεννημένη στην Νέα Ζηλανδία όπως ήμουν και μελαχροινή κτλ, έμοιαζα πάρα πολύ με Μαορί (ιθαγενεις της Ν.Ζ.). Έτσι όλοι για πλάκα έλεγαν οτι με βρήκαν σε ένα καλαθάκι έξω απο την πόρτα τους οι γονείς μου...

Και εγώ το πίστεψα!!!

Χρόνια μετά, ήμουν 5-6 χρονών, ερχόμενη στην Ελλάδα πετυχαίνω σε ενα συγγενικό σπίτι μια φωτογραφία απο το μαιευτήριο όταν γεννήθηκα!!!Ρωτάω την θεία, - Ποιό είναι το μωρό; - Εσύ, μου λέει!!!!

Την παίρνω στα χέρια και αρχίζω και φωνάζω : Ορίστε, δεν είμαι Μαορί, με έχεις γεννήσει !!!!

Περιττό να σας πω οτι είναι το ανέκδοτο τους 'σογιού', το οποίο επαναλαμβάνουμε όπως και δήποτε σε κάθε οικογενειακή συγκέντρωση...

Μια ανιψούλα μου είναι έτσι σκούρα με μυστήρια κατατομή και όταν είχε πάει με τους γονείς της στην Χαβάη κόνταψαν να την μπερδέψουν με τα ντόπια παιδάκια.

Ο χρήστης Euripides έγραψε:

Γονείς λοιπόν, αντί να μας χλευάζετε καλύτερα να μιλάτε με νέους και να παίρνετε απόψεις μόνο χρήσιμες μπορούν να φανούν

Κανείς δε σας χλευάζει.
Αλλά δε μιλάμε για νέους, μιλάμε για παιδιά που μόλις άρχισαν το σχολείο. Είναι πολύ παιδιά.
Και πάλι όμως, δεν είδα κανέναν να επιβάλλει κάτι στο παιδί του. Η άποψη του γονιού για το καλό ή το κακό δεν είναι αυτομάτως και επιβολή.
Ο δικός μου κάνει πολλά πράγματα, και είναι όλα επιλογή του. Και εξακολουθούν να του αρέσουν όλα.
Σύν το ότι μετά τις διακοπές (στην Κρήτη), θέλει να πάει να μάθει Κρητικούς χορούς. Τρέχουμε και σε συλλόγους τώρα...

αντε άμα πάτε στη Χαβάη τα λέμε

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

(Έτσι, στο ξαφνικό, ενώ κινούμασταν με το αυτοκίνητο)
Παιδί: Μπαμπά, ο παππούς μας είναι ένα αστεράκι ψηλά στον ουρανό, έ;
Εγώ (ξαφνιασμένος): Εεεεε ννννναι.
Π: Και μας βλέπει πάντα, έ;
Ε: Ναί, και χαίρεται που είσαι τόσο καλό παιδάκι.
Σιγή. Κι ανακούφιση (για μένα). Αμ δε! Μετά από ένα λεπτό:
Π: Ξέρεις, ακούει κι αυτά που λέμε μέσα μας.
Ε: Ναι;
Π: Ναι. Και τον χαρουμενίζουμε.

Από τις πιο δύσκολες κουβέντες που μπορείς να κάνεις με ένα παιδί. Εγώ θα είχα κατέβει απ' το αυτοκίνητο.

Ηλία, μαζεύουμε βαλβίδες αυτοκινήτων ακόμα;

Όταν 'έφυγε' ο πατέρας μου , η Στέλλα - κόρη μου , 5 τότε - ρωτούσε τι συνέβει στον παππού. Της εξήγησα ότι ο παππούς είναι καθ' οδόν για τον ουρανό και επειδή ήθελε να μάθει που ακριβώς είναι και εάν μας βλέπει τώρα ( δεν την ικανοποιούσε η εξήγηση με το αστεράκι , είδε που του είχαμε βάλει και λεφτά στο χέρι του ) και κάθησα και της εξήγησα αναλυτικά ό,τι έλεγαν οι πρόγονοί μας σχετικά με τον θάνατο ( Αχερουσία κτλ ). Τελικά το ίδιο βράδυ κοιμήθηκε στην μεριά του στο κρεβάτι των γονιών μου για να έρθει να την χαιρετήσει.

για οσους γονεις ενδιαφερονται, ριχτε μια ματια στα παιδικα του 0-6
εχει παρα πολλα που ειναι μακραν καλυτερου επιπεδου απο τις περισσοτερες βλακειες που δειχνουν τα αλλα καναλια, εχει παρα πολλα παιδικα τα οποια ειναι ιστοριες απο την ελληνικη μυθολογια, με διδαγματα κ τετοια..
εγω τα βλεπω παντως

Ως γονέας;