Για ανάπτυξέ το λίγο αυτό DAP.

Δεν νομίζω πως είναι δικαιολογία να σταματάει κάποιος στο πρώτο επειδή οι συνθήκες είναι ζόρικες. Πως να προχωρήσει κάποιος σε δεύτερο αν δουλεύουν και οι δύο ρε παιδιά; Εγώ έχω δυό επειδή αποφασίσαμε (και είδαμε πως βγαίναμε και οικονομικά) να δουλεύω μόνο εγώ. Απ την άλλη δεν προχωρήσαμε περισσότερο επειδή νοιώσαμε και οι δυό πως φτάσαμε στα όρια της αντοχής μας, και των συμβιβασμών απέναντι στον εαυτό μας. Το θέμα είναι να μπορείς και να προλαβαίνεις να τους αφιερώνεις χρόνο. Να κάνεις 3-4 και να δουλεύεις 2 δουλειές δε λέει.

Ο χρήστης tasosdev έγραψε:
Δεν νομίζω πως είναι δικαιολογία να σταματάει κάποιος στο πρώτο επειδή οι συνθήκες είναι ζόρικες. Πως να προχωρήσει κάποιος σε δεύτερο αν δουλεύουν και οι δύο ρε παιδιά; Εγώ έχω δυό επειδή αποφασίσαμε (και είδαμε πως βγαίναμε και οικονομικά) να δουλεύω μόνο εγώ. Απ την άλλη δεν προχωρήσαμε περισσότερο επειδή νοιώσαμε και οι δυό πως φτάσαμε στα όρια της αντοχής μας, και των συμβιβασμών απέναντι στον εαυτό μας. Το θέμα είναι να μπορείς και να προλαβαίνεις να τους αφιερώνεις χρόνο. Να κάνεις 3-4 και να δουλεύεις 2 δουλειές δε λέει.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο για 2ο παιδί όταν δουλεύουν και οι δύο γονείς και ακόμα περισσότερο όταν ΔΕΝ υπάρχει κανενός είδους βοήθεια από παππούδες/γιαγιάδες...

Στον πρώτο μου γιό βοήθησαν λίγο τα πεθερικά, ξεκουβάλησαν από το χωριό και μείναμε όλοι μαζί μέχρι που χρόνισε ο μικρός.
Μετά κατευθείαν παιδικό σταθμό από το πρωί 07:30 μέχρι το απόγευμα 17:00.
Δεν μπορώ να πώ ότι είναι ότι καλύτερο για ένα παιδί ενώς έτους να λείπει από το σπίτι του ΤΟΣΕΣ ώρες αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε και αλλιώς.

Ο δεύτερος, επειδή πλέον είχαμε γίνει πολλοί, πήγε από 5 μηνών στο χωριό με τα πεθερικά μου μέχρι που έγινε και αυτός ενώς έτους.
Μετά άρχισε το ίδιο πρόγραμμα όπως και ο αδερφός του.
Το μόνο καλό είναι ότι ο μικρός μεγάλωσε και ωρίμασε πολύ ποιό γρήγορα επειδή είχε σαν παράδειγμα/πρότυπο τον αδερφό του

Δυστυχώς, μάκαρι να ήταν ένας γονιός συνέχεια στο σπίτι αλλά δεν γίνεται.
Το οικονομικό είναι ο νούμερο ένα παράγοντας που αποτρέπει τα ζευγάρια από το να αποκτήσουν παιδιά.

Ο χρήστης dpolal έγραψε:
Ηλία, παραλιγο να τα τριτώσουμε και μείς πριν κάνα χρόνο, δυστυχώς όμως...
Απ'την άλλη, μαζί σου είμαι και δύο και τρία παιδιά αλλά από ότι κατάλαβα η σύντροφος σου δεν εργάζεται.

Δοκίμασε λοιπόν την συνταγή «δουλεύουν και οι 2 γονείς» και έλα μετά να δούμε αν όχι με 2, αλλά μόνο με 1 παιδί μπορεί να τρέξει ζωή.

Φιλικά τα λέω.

Δεν κατάλαβες καλά. Η σύντροφος όχι μόνον εργάζεται, αλλά και σε πολύ απαιτητική δουλειά.
Μετά τα μειωμένα ωράρια (που τέλειωσαν όταν ο μικρός έκλεισε τα 5) αναγκάζεται να μαγειρεύει το βράδυ (κοιμόμαστε μετά τις 12), να το αποτελειώνει το πρωί (ξυπνάμε 6 - 6:30) και να ζεσταίνω κ σερβίρω εγώ το μεσημέρι, αφού σχολάει στις 3. Με το που μπαίνει στο σπίτι, εγώ ξαναφεύγω για την απογευματινή μου 'βάρδια'. Μερικές φορές μαγειρεύω εγώ (μακαρονάδες - ειδικότης αποκτηθείσα εν τω στρατεύματι και ομελέτες με ό, τι έχει μείνει στο ψυγείο - 'εκκαθαριστικές επιχειρήσεις' τις λέμε...)

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Μερικές φορές μαγειρεύω εγώ (μακαρονάδες - ειδικότης αποκτηθείσα εν τω στρατεύματι και ομελέτες με ό, τι έχει μείνει στο ψυγείο - 'εκκαθαριστικές επιχειρήσεις' τις λέμε...)

Ο χρήστης dpolal έγραψε:
Ηλία, παραλιγο να τα τριτώσουμε και μείς πριν κάνα χρόνο, δυστυχώς όμως...
Απ'την άλλη, μαζί σου είμαι και δύο και τρία παιδιά αλλά από ότι κατάλαβα η σύντροφος σου δεν εργάζεται.

Δοκίμασε λοιπόν την συνταγή «δουλεύουν και οι 2 γονείς» και έλα μετά να δούμε αν όχι με 2, αλλά μόνο με 1 παιδί μπορεί να τρέξει ζωή.

Φιλικά τα λέω.

Οι δικοί μου οι γονείς παρότι εργάζονταν και οι δύο έκαναν 5.Τώρα πως τα κατάφεραν και μας μεγάλωσαν είναι άλλη ιστορία.

Ο χρήστης pjathan έγραψε:

Ηλία, παραλιγο να τα τριτώσουμε και μείς πριν κάνα χρόνο, δυστυχώς όμως...
Απ'την άλλη, μαζί σου είμαι και δύο και τρία παιδιά αλλά από ότι κατάλαβα η σύντροφος σου δεν εργάζεται.

Δοκίμασε λοιπόν την συνταγή «δουλεύουν και οι 2 γονείς» και έλα μετά να δούμε αν όχι με 2, αλλά μόνο με 1 παιδί μπορεί να τρέξει ζωή.

Φιλικά τα λέω.

Οι δικοί μου οι γονείς παρότι εργάζονταν και οι δύο έκαναν 5.Τώρα πως τα κατάφεραν και μας μεγάλωσαν είναι άλλη ιστορία.

Δεν είναι ίδιες οι εποχές φίλε.
Και εμείς, 2 αδέρφια μεγαλώσαμε μια χαρά, η μητέρα μου δεν εργαζόταν για πολλά χρόνια και ο πατέρας μου μας συντηρούσε με ενοίκια κλπ...

Από ένα σημείο και μετά όμως (είμασταν ήδη έφηβοι) αναγκάστηκε να πάει να εργαστεί καη η μητέρα μου, δεν βγαίναμε πλέον.

Η μητέρα μου εργαζόταν, ο πατέρας μου επίσης, 8ωρα κ οι 2 ΚΑΙ τα Σάββατα. Έχω 3 αδέλφια.
Η μάνα κι ο πατέρας της γυναίκας μου είχαν καλλιέργειες και πρόβατα, αν καταλαβαίνει κανεις τι σημαίνει αυτό από πλευράς εργασίας. Έχουν 6 παιδιά. Ο ένας αδελφός της έχει 4 και δουλεύει μαζί με τη γυναίκα του από νύχτα σε νύχτα: Έχουν 3 εστιατόρια/ψησταριές/φαγάδικα.
Η μια αδελφή μου είναι δασκάλα, ο 'δικός της' δάσκαλος επίσης, υπεύθυνος ενός κέντρου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης (δουλειά κ Σάββατα δίχως ωράριο, για +85 Ε καθαρά το μήνα). Έχουν 4 παιδιά κι ελάχιστη (έως καθόλου) βοήθεια από το σόι.
Τα παιδιά μας, μεταξύ τους πρωτοξάδελφα, είναι συνολικά 27 (για την ώρα).
Δεν μιλάω για κάποτε, μιλάω για τώρα.
Θέλω να πω ότι αν θέλεις να το κάνεις, γίνεται. Όχι εύκολα, αλλά γίνεται. Και είνα όμορφα.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Η μητέρα μου εργαζόταν, ο πατέρας μου επίσης, 8ωρα κ οι 2 ΚΑΙ τα Σάββατα. Έχω 3 αδέλφια.
Η μάνα κι ο πατέρας της γυναίκας μου είχαν καλλιέργειες και πρόβατα, αν καταλαβαίνει κανεις τι σημαίνει αυτό από πλευράς εργασίας. Έχουν 6 παιδιά. Ο ένας αδελφός της έχει 4 και δουλεύει μαζί με τη γυναίκα του από νύχτα σε νύχτα: Έχουν 3 εστιατόρια/ψησταριές/φαγάδικα.
Η μια αδελφή μου είναι δασκάλα, ο 'δικός της' δάσκαλος επίσης, υπεύθυνος ενός κέντρου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης (δουλειά κ Σάββατα δίχως ωράριο, για +85 Ε καθαρά το μήνα). Έχουν 4 παιδιά κι ελάχιστη (έως καθόλου) βοήθεια από το σόι.
Τα παιδιά μας, μεταξύ τους πρωτοξάδελφα, είναι συνολικά 27 (για την ώρα).
Δεν μιλάω για κάποτε, μιλάω για τώρα.
Θέλω να πω ότι αν θέλεις να το κάνεις, γίνεται. Όχι εύκολα, αλλά γίνεται. Και είνα όμορφα.

Καλά εσάς να σας δω όταν θα έρθει η ώρα να μοιράσετε κληρονομιές!

τουλάχιστον όλοι ξέρουμε ότι το OPC κανένας δεν θα το θελήσει..

γιατι, το εχεις βαλει στο ματι?

Ο χρήστης tm έγραψε:
γιατι, το εχεις βαλει στο ματι?

Σοβαρέψου ξεσκέπαστε.

Για πείτε ρε φίλτατοι, εσείς που έχετε παιδιά, εάν χωρίζατε(μακρυά από εδώ) και την επιμέλεια την είχε η μητέρα, πως θα σας φαινόταν να βλέπατε τα παιδιά σας με τον φίλο(μια χαρά άνθρωπος) της πρώην γυναίκας σας; Πως θα αντιδρούσατε; π.χ. βγαίναν για βόλτα όλοι μαζί( η πρώην, ο δικός της και τα παιδιά σας) και τους πετυχαίνατε κάπου, τι θα κάνατε;

Ο χρήστης famas έγραψε:
Για πείτε ρε φίλτατοι, εσείς που έχετε παιδιά, εάν χωρίζατε(μακρυά από εδώ) και την επιμέλεια την είχε η μητέρα, πως θα σας φαινόταν να βλέπατε τα παιδιά σας με τον φίλο(μια χαρά άνθρωπος) της πρώην γυναίκας σας; Πως θα αντιδρούσατε; π.χ. βγαίναν για βόλτα όλοι μαζί( η πρώην, ο δικός της και τα παιδιά σας) και τους πετυχαίνατε κάπου, τι θα κάνατε;

Θα του έσφιγγα το χέρι του μια χαρά άνθρωπου και θα του έλεγα με τρεμάμενη φωνή:
'Φίλε μου σε συγχαίρω για την υπομονή σου. Είσαι πραγματικός ήρωας. Ήρωας'

Ο χρήστης kovathe έγραψε:

Η μητέρα μου εργαζόταν, ο πατέρας μου επίσης, 8ωρα κ οι 2 ΚΑΙ τα Σάββατα. Έχω 3 αδέλφια.
Η μάνα κι ο πατέρας της γυναίκας μου είχαν καλλιέργειες και πρόβατα, αν καταλαβαίνει κανεις τι σημαίνει αυτό από πλευράς εργασίας. Έχουν 6 παιδιά. Ο ένας αδελφός της έχει 4 και δουλεύει μαζί με τη γυναίκα του από νύχτα σε νύχτα: Έχουν 3 εστιατόρια/ψησταριές/φαγάδικα.
Η μια αδελφή μου είναι δασκάλα, ο 'δικός της' δάσκαλος επίσης, υπεύθυνος ενός κέντρου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης (δουλειά κ Σάββατα δίχως ωράριο, για +85 Ε καθαρά το μήνα). Έχουν 4 παιδιά κι ελάχιστη (έως καθόλου) βοήθεια από το σόι.
Τα παιδιά μας, μεταξύ τους πρωτοξάδελφα, είναι συνολικά 27 (για την ώρα).
Δεν μιλάω για κάποτε, μιλάω για τώρα.
Θέλω να πω ότι αν θέλεις να το κάνεις, γίνεται. Όχι εύκολα, αλλά γίνεται. Και είνα όμορφα.

Καλά εσάς να σας δω όταν θα έρθει η ώρα να μοιράσετε κληρονομιές!

Μεταξύ σοβαρού και αστείου εάν δεν παίξει διαθήκη believe me έχει απίστευτη ταλαιπωρία.
Εγώ είμαι μοναχοπαίδι,ο πατέρας έχει απεβιώσει,η μητέρα πρίν απο λίγο καιρό απεβίωσε και αυτή,είμαι ο μόνος κληρονόμος και ακόμα δεν τελείωσα με την χαρτούρα.

Ο χρήστης famas έγραψε:
Για πείτε ρε φίλτατοι, εσείς που έχετε παιδιά, εάν χωρίζατε(μακρυά από εδώ) και την επιμέλεια την είχε η μητέρα, πως θα σας φαινόταν να βλέπατε τα παιδιά σας με τον φίλο(μια χαρά άνθρωπος) της πρώην γυναίκας σας; Πως θα αντιδρούσατε; π.χ. βγαίναν για βόλτα όλοι μαζί( η πρώην, ο δικός της και τα παιδιά σας) και τους πετυχαίνατε κάπου, τι θα κάνατε;

Μεγάλα λόγια να μην λέω.... αλλά δεν θα έφτανα ποτέ σε αυτή κατάσταση.
Κοινώς δεν θα χώριζα.
Ούτε να το φανταστώ δεν μπορώ αυτό που λές.

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Θέλω να πω ότι αν θέλεις να το κάνεις, γίνεται. Όχι εύκολα, αλλά γίνεται. Και είνα όμορφα.

Λιακο ωρες,ωρες, ζωγραφιζεις αγορι μου.

Και μεις ειχαμε τη συνηθισμενη δικαιολογια: ' Δεν βγαινουμε,δουλευουμε και οι δυο και ποιος θα το μεγαλωσει κλπ κλπ'.
Και μειναμε στο ενα.Και η αμεριστη προσοχη και αγαπη πανω του μας γεμιζε υπερμετρο αγχος για την υγεια ,για το μελλον του,για τις σπουδες του ,για ολα του.Η ζωη της οικογενειας ειχε σαν κεντρο της τον Στεφανο.Και (σχεδον) ολες οι επιθυμιες του ,διαταγες.
[ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ.Μοναχοπαιδι βλεπεις αν τυχον τον χασουμε ,τι θα απογινουμε; Κακα τα ψεμματα ,κατα βαθος τον εαυτουλη μας σκεπτομαστε.]
Ο εναγκαλισμος ηταν σφικτος μεχρι που δικαιολογημενα επαναστατουσε.Πως αραγε μπορουσε να μιλησει,να πει τα ονειρα του,σαν παιδι και σαν εφηβος, τις μαλακιες του στο κατω,κατω,σε μας;
Αν ειχε ενα αδελφι ομως,οπως και μας το ζητουσε; Και γι' αυτον θα ηταν ευκολοτερη η καταπιεση μας και για μας που θα την μοιραζαμε στα δυο η στα τρια.Αλλα.....

Υ.Γ. Τωρα πια το μονο που τον πιεζουμε ειναι για κανα εγγονι.Αλλα που;;;;

Ο χρήστης Kid έγραψε:
τουλάχιστον όλοι ξέρουμε ότι το OPC κανένας δεν θα το θελήσει..

Καλά, μπαμπά Ηλία δώσε στον kid το PC και μένα το OPC

Ο χρήστης piii έγραψε:

Για πείτε ρε φίλτατοι, εσείς που έχετε παιδιά, εάν χωρίζατε(μακρυά από εδώ) και την επιμέλεια την είχε η μητέρα, πως θα σας φαινόταν να βλέπατε τα παιδιά σας με τον φίλο(μια χαρά άνθρωπος) της πρώην γυναίκας σας; Πως θα αντιδρούσατε; π.χ. βγαίναν για βόλτα όλοι μαζί( η πρώην, ο δικός της και τα παιδιά σας) και τους πετυχαίνατε κάπου, τι θα κάνατε;

Μεγάλα λόγια να μην λέω.... αλλά δεν θα έφτανα ποτέ σε αυτή κατάσταση.
Κοινώς δεν θα χώριζα.
Ούτε να το φανταστώ δεν μπορώ αυτό που λές.

Χθεσινή ιστορία, στο γραφείο συμβούλου όπου είχε πάει ζευγάρι στα πρόθυρα του χωρισμού.
Αυτή 28 αυτός 32, όμορφα παιδιά κ τα 2, με δυο μικρά 3 + 4 χρόνων. Αυτή έχει 'φίλο'. Αυτός μόνο δουλεύει. Το παράπονό της; Που όταν έπρεπε να πάει στην Πάτρα στο γιατρό, ο άντρας της δεν πήγαινε μαζί, γιατί δούλευε. Μια - δυο φορές μόνον πήγε. Ενώ ο γκόμενος πηγαίνει όποτε του πει, δεν έχει δουλειά τ' απόγευμα...
Ο νεαρός έλεγε ότι την συγχωρεί και θέλει να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μαζί. Αλλά αν αυτή δεν θέλει, να του δώσει και τα δυο παιδιά και να πάει να ζήσει με τον άλλο.
Αυτή επέμενε: Να πάρει ένα παιδί ο καθένας.
Αυτός είπε: 'Δεν θέλω να χωρίσω τα παιδιά μου, πρέπει να τα δείτε τι όμορφα που παίζουν μαζί. Είναι πολύ αγαπημένα'. Κι ο σύμβουλος μάλλον θα ήθελε να την πνίξει...
Τελικά, την κράτησε καμιά ώρα μόνη και της έλεγε, της έλεγε, της έλεγε, ... Ελπίζει να έχει αποτέλεσμα. Κι εγώ το ίδιο...

ΥΓ. Στην παραπάνω περίπτωση, θα έτρεχα να αγκαλιάσω τα παιδιά μου. Μετά θα χαιρετούσα εγκάρδια το ζεύγος και θα τους πρότεινα να μου αφήσουν για λίγο τα παιδιά. Σε κάθε περίπτωση, θα ήμουν άψογος.
Αν τους συναντούσα δίχως τα παιδιά μου εξαρτάται από το πως και γιατί χώρισα, μπορεί να κρυβόμουν από ντροπή ή να άλλαζα πεζοδρόμιο από θυμό ή αδιαφορία. Ή να τους κερνούσα καφέ ή μπύρες.

Ανθρώπινοι εγωϊσμοί, βαριές κουβέντες πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε στο μέλλον ( ή και όχι από εγωϊσμό και μόνο ) είναι κρίμα να βλέπεις δυο ανθρώπους που θεωρητικά ήταν αγαπημένοι να χωρίζουν για κάτι τόσο απλό. Από την άλλη σε μια σχέση και οι 2 πρέπει να κάνουν την υπέρβαση στο μέτρο του εφικτού και γιατί όχι και του ανέφικτου.