Κατι τετοιο ισχυει και για μενα και για πολλους αλλους.

Θυμαμαι τον εαυτο μου πολυ μικρο που δεν ξεχωριζα μαρκες να δειχνω στο δρομο αυτοκινητα που ειχαν συγγενεις μας η φιλοι και να λεω 'σαν του θειου μου του ταδε', 'σαν το φιλου του ταδε' κοκ. Λιγο αργοτερα εμαθα ολες τις μαρκες των αυτοκινητων και στην ουσια τα μονα μου παιχνιδια που ευχαριστιομουν ηταν τα μικρα αυτοκινητακια. Θυμαμαι οτι ξενερωνα απιστευτα αν μου εφερναν μικροτερης κλιμακας αυτοκινητο γιατι αν και εντυπωσιακο ηταν πολυ δυσχρηστο στο καθημερινο παιχνιδι οποτε εμενε ειτε διακοσμητικο σε καμια βιβλιοθηκη η σε καμια ντουλαπα. Τα κουτια των παπουτσιων γινονταν το μερος που τα φυλαγα και εχω ακομα ενα τετοιο στη ντουλαπα μου και τα φυλαω. Εχω στεναχωρηθει πολυ γι αυτα που εχασα, μου πεταξε η μαμα μου ή που μου βουτηξαν μικρα ξαδερφιακια και μικρα παιδια οικογενειακων φιλων οταν εγω μεγαλωσα.

Αλλο κολλημα ηταν οτι πηγαινε με τις ωρες οταν ημουν στο χωριο τα καλοκαιρια και χαζευα τα εσωτερικα τους και ειχα μανια να δω ποσο γραφει το κοντερ. Τωρα εποχες 90 αν εβλεπα κανενα αυτοκινητο που να λεει 220 η 240 τρελαινομουν. Ακομα θυμαμαι οταν ειχα δει ενα audi 90 και εγραφε 260 που ειχα τρελαθει. 260 να γραφει το κοντερ τοτε σε οικογενειακο αυτοκινητο μου φαινοταν φοβερο. Ειχα μαθει απ εξω τα τα εσωτερικα ολων των αυτοκινητων. Πιο ιντερνετ και ποια τβ...

Μαλιστα σε μικρη ηλικια ειχα ενα φρισμπυ και οπου πηγαιναμε καθομουν στο πισω καθισμα και εκανα οτι οδηγουσα (παιζει να το χω κανει συνεχομενα και σε ταξιδι 4 ωρων! παρανοια λιγο ε;).

Οταν ημουν μικρος σαν το cosneo και εγω εβλεπα καποιους συγγενεις να αλλαζουν συνεχως αυτοκινητα και λεγα θα γινς οτι και ο θειος καθως εμεις μεναμε με το renault 11 οπου εμαθα τα βασικα σε αδειους δρομους και αλανες. Οταν πηρα το διπλωμα πηραμε το clio και ειναι η καθημερινη μου συντροφια.

Τελικα κατι παιζει να υπαρχει και στα γονιδια γιατι αν παρητηρησετε πολλοι απο μας εχουν την ιδια ιστορια και δεν μπορω να εξηγησω πως ενα παιδακι ενος ή δυο χρονων κολλαει απιστευτα με τα αυτοκινητακια.

Εγώ από 5 χρόνων χάζευα το σκουπιδιάρικο που πέρναγε στις 6 το πρώι και ρώτησα τη μαμά μου μια μέρα τι είναι αυτό το ασημί αστέρι μέσα στο κύκλο που ήταν μπροστά στο πορτοκαλί απορρηματοφόρο και η μαμά μου, μου είπε πως είναι το σήμα της Mercedes. Και ρώτησα τι είναι Mercedes και έτσι ξεκίνησαν όλα μέχρι που έφτασα σε σημείο να ξέρω κάθε αμάξι τη μάρκα, το μοντέλο και τα κυβικά και ότι άλλο μπορώ να δω. Δεν μετανιώνα πάντως για το κόλλημα αυτό ποτέ!

Στα 2 μου ... μετά το τρίκυκλο ... το 'Μεθεντέ' μου, με μεταλλικό αμάξωμα, πινακίδα κυκλοφορίας και 'καδένα'!
(Πίσω η καινούρια τότε W115 του μπαμπά!)

Δυστυχώς δεν ήταν γαλβανιζέ και μετά απο πολλά χρόνια σκουριασμένο ... πετάχτηκε!
Πριν ένα 6μηνο ένα -ίδιων διαστάσεων- βυσσινί Alfa Romeo 8C (μπαταρίας) πήρα στον 2χρονο βαπτισιμιό μου και μόνο που δεν κοιμάται μέσα του!

1976. Ένα απίστευτα ατελείωτο και υπό καταρρακτώδη βροχή ταξίδι , 400 και κάτι χιλιομέτρων (πήγαινε – έλα) , από την πόλη της Νυρεμβέργης (στην τότε Δ.Γερμανία) για την πρωτεύουσα της Βαυαρίας το Μόναχο.
      Στο πίσω κάθισμα ενός σκαραβαίου της VW.
      Να βλέπω τη Γερμανική Autobahn να τρέχει γύρω μας , μέσα από το νερό που κυλούσε πάνω στα τζάμια του σκαθαριού.
      Τα επόμενα χρόνια , το καθιερωμένο ταξίδι της καλοκαιρινής άδειας , πραγματοποιούνταν με ένα Bus της ίδιας εταιρίας.
      Έξι – εφτά άτομα , πάμπολες βαλίτσες και ότι μπορούσε να φανταστεί κανείς από ηλεκτρικές συσκευές.
      Έκανα τουλάχιστον 4 ταξίδια υπό αυτές τις συνθήκες., σχεδόν 2000 χλμ (μέσω Γιουγκοσλαβίας) πάνω από τον αερόψυκτο κινητήρα , παρακολουθώντας την άσφαλτο να αλλάζει χρώματα ανάλογα τη χώρα στην οποία βρισκόμασταν.
      Πιστεύω ότι αυτές ήταν οι στιγμές των παιδικών μου χρόνων που όρισαν την αγάπη για την αυτοκίνηση.
      Μάλλον την αγάπη για το «δρόμο».
      (απορίας άξιο βέβαια είναι πως δεν έγινα «οπαδός» της VW! )

Μαλλον απο τοτε που αρχισα να περπαταω
Μου χανε παρει τοτε δωρο ενα μικρο κοκκινο σπορ αμαξακι με ενα περιεργο συστημα με πεταλια που πηγαιναν μπρος πισω και το γουσταρα τοσο που ηθελα να το μετατρεψω αργοτερα με κανονικα πεταλια κρατωντας το αμαξωμα, .. αλλα ειχα ψηλωσει και δε χωρουσα μεσα -
πριν παω σχολειο ηξερα ενα καρο μαρκες και ζωγραφιζα Jaguar απο μνημης ανετα
Δε ζητουσα ποτε δωρα εκτος οταν προκειταν για αυτοκινητακια για τα οποια μου ετρεχαν τα σαλια (απειρα matchbox εχω χασει δυστυχως) - εναν ηλεκτρικο αυτοκινητοδρομο με μια Jaguar, Fiat πρησμενο και αλλα 2 της εποχης (1980) τον ψιλοχαλασε ο πατερας μου παιζοντας με τους φιλους του
Στα 13 ειχα βγαλει κρυφα αντικλειδια απο τ αμαξι μας, το Starletaki to KP60, (ακομα ψαχνω ενα τετοιο, διπορτο του ΄80, οπως και εκεινο) και το παιρναμε με καθε ευκαιρια - τυχεροι ημασταν που δε μας δεσανε η που δεν τρακαραμε
τελικα το δωσε σε εναν ο πατερας για να παρει το Carina e το '92 και ο αλλος το απεσυρε - ΗΜΑΡΤΟΝ!
Την εποχη εκεινη πρεπει να ειχα ολον τον τοιχο τιγκα στις φωτο με αμαξια εκτος απο λιγο χωρο που επιανε ο Senna και ο Jordan (χαχαχααα.....90s)και ζωγραφιζα Diablo για πλακα
εκει αρχισα να γουσταρω και μοτοσυκλετες και εχω απο τοτε 2 αγαπες με ροδες αλλα οι 2 εχουν ενα κοινο: 'παιζω' με μεγαλες κυριες, περασμενων δεκαετιων, ειμαι κολλημενος με τα κλασικς, το παραδεχομαι....

Εγώ που από ένα συναρπαστικό τεχνολογικό μηχάνημα έχω αρχίσει να βλέπω το αμάξι σαν κουτί με ρόδες και ως μία επιλογή για να μεταφερθείς από το Α στο Β, μήπως να ανησυχώ? Μήπως είναι ανησυχητικό που βλέπω φερράρι στο δρόμο και αντί να φτάνω στα όρια του να βάλω κολλάρο από το απότομο κεφαλογύρισμα, κοιτάω σαν γκόμενα μην το οδηγάει κανένας διάσημος?

Άντε ευτυχώς σε κανένα μερακλήδικο παλιούτσικο αμαξάκι, όμορφο, σπάνιο, προσεγμένο και ει δυνατόν με διακριτικές προσωπικές πινελιές, θα μου αρέσει να του ρίξω καμία ματιά παραπάνω...

Πρεπει να ημουν 2-3 χρονων οταν ο θειος μου μου εφερε ενα τηλεχειριζομενο (Μαλλον matra)απο την Γαλλια.
Καπου στα 6 ο μπαμπας μου με αφησε να πατησω το γκαζι του Ritmo και το πηγα σχεδον κοφτες
Και μετα καπου στα 12-13 οταν πηρα το αμαξι του θειου στα κρυφα μου ενα πισωκινητο Seat και προσπαθουσα στο γηπεδο του χωριου να κανω μπαντιλικι. ακομα θυμαμαι τη στιγμη που λιιιγο με πρωτη το ψιλοκαταφερα.

Ο χρήστης Vatraxonisiwtis έγραψε:
Μου χανε παρει τοτε δωρο ενα μικρο κοκκινο σπορ αμαξακι με ενα περιεργο συστημα με πεταλια που πηγαιναν μπρος πισω και το γουσταρα τοσο που ηθελα να το μετατρεψω αργοτερα με κανονικα πεταλια κρατωντας το αμαξωμα, .. αλλα ειχα ψηλωσει και δε χωρουσα μεσα -

Είχα κι εγώ τέτοιο!!! Μάλιστα είχε και ένα λευκό χειρόφρενο που έπιανε στον πίσω δεξί τροχό αν θυμάσαι. Το είχα 'φάει' από τις χειροφρενιές! Το λάτρευα, πρέπει να ήμουν πάνω του πάνω από 12 ώρες κάθε μέρα!

τελικα το δωσε σε εναν ο πατερας για να παρει το Carina e το '92 και ο αλλος το απεσυρε - ΗΜΑΡΤΟΝ!

Ειλικρινά τί ήθελες να το κάνει;

Εγώ που από ένα συναρπαστικό τεχνολογικό μηχάνημα έχω αρχίσει να βλέπω το αμάξι σαν κουτί με ρόδες και ως μία επιλογή για να μεταφερθείς από το Α στο Β, μήπως να ανησυχώ? Μήπως είναι ανησυχητικό που βλέπω φερράρι στο δρόμο και αντί να φτάνω στα όρια του να βάλω κολλάρο από το απότομο κεφαλογύρισμα, κοιτάω σαν γκόμενα μην το οδηγάει κανένας διάσημος?

Χωρίς καμία ειρωνεία, είναι πολύ δυσάρεστο και ανησυχητικό αυτό που περιγράφεις.

Πρεπει να ημουν 2-3 χρονων οταν ο θειος μου μου εφερε ενα τηλεχειριζομενο (Μαλλον matra)απο την Γαλλια.
Καπου στα 6 ο μπαμπας μου με αφησε να πατησω το γκαζι του Ritmo και το πηγα σχεδον κοφτες
Και μετα καπου στα 12-13 οταν πηρα το αμαξι του θειου στα κρυφα μου ενα πισωκινητο Seat και προσπαθουσα στο γηπεδο του χωριου να κανω μπαντιλικι. ακομα θυμαμαι τη στιγμη που λιιιγο με πρωτη το ψιλοκαταφερα.

Τελικά Στέλιο, όλοι εδώ μέσα την ίδια πετριά έχουμε!

και εγω μικρος ολο με αυτοκινητακια επαιζα, και με νταλικες, οι γνωστοι με ειχαν παρει χαμπαρι και με χαρτζιλικωναν για να παω να παρω αυτικινητακια, μια φορα ειχα δει σε ενα μαγαζι μια νταλικα αμερικανικη,τηλεκατευθηνομενη η οποια ηταν και πανακριβη, αφου εγινε χαμος μες το δρομο για να μου την παρουν με κοροιδεψε η μανα μου και μου λεει δεν εχουμε λεφτα τωρα θα ερθουμε αυριο να την παρουμε, και την αλλη μερα με πηγαν σε αλλο μαγαζι και μου λενε: δεν ειναι εδω μας την πηραν

οταν τα ποδια μου αρχισαν να φτανουν τα πενταλ επαιρνα το αυτοκινητο και το εκανα βολτες στα χωραφια

γνωριζα κι εγω ολες της μαρκες απο αυτοκινητα,φορτηγα,λεωφορεια, μηχανηματα εργων...

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:

Εγώ που από ένα συναρπαστικό τεχνολογικό μηχάνημα έχω αρχίσει να βλέπω το αμάξι σαν κουτί με ρόδες και ως μία επιλογή για να μεταφερθείς από το Α στο Β, μήπως να ανησυχώ? Μήπως είναι ανησυχητικό που βλέπω φερράρι στο δρόμο και αντί να φτάνω στα όρια του να βάλω κολλάρο από το απότομο κεφαλογύρισμα, κοιτάω σαν γκόμενα μην το οδηγάει κανένας διάσημος?

Χωρίς καμία ειρωνεία, είναι πολύ δυσάρεστο και ανησυχητικό αυτό που περιγράφεις.

Όχι ρε συ εάν εννοείς για τον οδηγό του φερράρι, δεν το κοιτάω για να δω για εάν είναι ωραίο παιδί όπως τα γκομενάκια , απλά να ξέρω με ποιούς από τους γνωστούς που τώρα το παίζουν ρόμπιν χούντ 'μαζί τα έφαγα'. Χώρια που έχω εξηγήσει ότι μετά τη φουφού το πτώμα του Γέρου θα στροφάρει στις 10.000+ σαλ στον τάφο του...

Εάν εννοείς για το σταμάτημα του ενδιαφέροντος η απάντηση είναι πιο σύνθετη. Πως λοιπόν μπορεί να την πατήσει κανείς έτσι? Η απάντηση απλή, παίρνεις το αμάξι που θες, βελτιώνεις τα ένα δύο μικρά φάουλ που έχει, κάνεις μερικές διαδρομές που ήθελες να κάνεις με αυτό στους ρυθμούς που θες και δάτς όλ φόλκς. Βλέπεις ότι υπάρχουν χίλια άλλα δύο πράγματα που μπορούν να σου δώσουν την ευχαρίστηση ανάλογη με αυτή του αυτοκινήτου χωρίς να μολύνεις τη γή σου και να υποθηκεύεις το μέλλον το παιδιών σου σε παγκόσμιο αλλά και εθνικό επίπεδο. Και στην τελική για όσους θέλουν οδηγική ευχαρίστηση και μόνον, αυτοί εδώ οι μάγκες viewtopic.php?f=5&t=5183 την έχουν βρει την λύση και έχουν διαχωρίσει σαφώς την οδηγική ευχαρίστηση από το πουλ μουρ, καθώς τεράστιο ποσοστό από τους 'γρήγορούς' το πουλ μουρ είναι που κυνηγάνε και ποτέ δεν το παραδέχονται. Έκανε το κύκλο του λοιπόν σε μένα το αυτοκίνητο, δεν αποκλείω ότι όταν πουρέψω πάλι και μόνο την παντόφλα μπορώ να πατάω, ίσως να με ξανασυναρπάσει πάλι. Είμαι όμως πάντα λαμαρινολάτρης, οπότε στην φάση αυτή οι δύο τροχοί του ποδηλάτου γεμίζουν τα όνειρα μου, όταν κάνουν και αυτοί τον κύκλο τους βλέπουμε, τα καλύτερα έρχονται!

Γιατί μου αρέσουν λοιπόν ακόμα τα μερακλήδικα αυτοκίνητα? Ε οτιδήποτε μερακλήδικο αξίζει ένα βλέμμα, ειδικά όταν έχει δημιουργηθεί σε εποχές που υπήρχαν μερακλήδες μηχανικοί, έστω και χειρότεροι από τους σημερινούς που έχουν αναλύσει και τα σκιάδια με FEM...

Φυσικά και αναφερόμουν στο σταμάτημα του ενδιαφέροντος για τα αυτοκίνητα! Όσο για το καρτ, καλό και άγιο αλλά πολύ πρωτόγονο και επίσης δεν μπορείς να απολαύσεις παρά μια ορισμένη κλειστή διαδρομή που μετά από 20 γύρους θα την κάνεις με κλειστά τα μάτια. Επίσης δεν μπορεί να σε πάει μια γρήγορη εκδρομή στο Πήλιο και να φτάσεις με χαμόγελο ευχαρίστησης στον προορισμό σου. Τέλος, δεν θεωρώ ότι κάνοντας μια βόλτα με ένα σύγχρονο αυτοκίνητο υποθηκεύεις το περιβαλλοντικό μέλλον των παιδιών σου, αλίμονο δηλαδή! Μια μόνο από τις εκατοντάδες πυρκαϊές που θα κάψουν και φέτος την χώρα κάνει ζημία που δεν θα κάνεις ούτε σε 1000 χρόνια οδηγώντας!

δεν εχω ιδεα, ισως δεν θυμαμαι γιατι εμαθα να διαβαζω μεσα απο τους 4τροχους.
θυμαμαι ομως σε τρυφερη ηλικια, κοντα 5 χρονων, την πρωτη φορα που πλακωθηκα στο ξυλο με ενα παιδακι της ηλικιας μου.
Ημουν ο ξενος που ηρθε απο την πολη να δει την γιαγια του σε χωριο του Ν. Δραμας, και αφου προηγηθηκε καγκουροσυζητηση τυπου

-εμενα ο ξαδερφος μου ειναι 15 χρονων!!!
-ο δικος μου ειναι αστυνομος και θα βαλει τον ξαδερφο σου φυλακη!!

μου εδειξε ενα αγροτικο απο μακρυα και με ρωτησε τι μαρκα ειναι.
Εγω φυσικα του απαντησα toyota hilux ενω ηταν το wv tarro...(ενα κ το αυτο) επακολουθησε κοροιδια και μετα απο μερικες ψιλες τα πραγματα ηρεμισαν. δεν ξερω αν με παραδεχτηκαν ποτε για τις αυτοκινητηστικες γνωσεις μου αλλα σιγουρα με φοβοταν στο εξης...

αλλα στην τελικη(και στην προενισχυση ) δικιο ειχα για το τογιοτα, αν σκεφτεις οτι εκανε να παρουσιασει καμια 20 χρονια καινουριο (amarok)

Στην δικιά μου γειτονιά τα παιδιά τα toyota τα λέγανε τουότα! ! !

Όταν έβαλα το πρώτο μου subwoofer.

ενα περιεργο...

μου αρεσει να βλεπω ομορφα αυτοκινητα..
με εντυπωσιαζει και εκτιμω την τεχνολογια...
παραδεχομαι τους οδηγους F1, WRC και λοιπους για τον τροπο που οδηγουνε.

ΑΛΛΑ οταν οδηγω εγω το βλεπω ως μια δουλεια που πρεπει να γινει....(οχι αγγαρεια) απλως δουλεια..

ισως γιατι ποτε δεν οδηγησα με μπατιλικια, χειροφρενιες και αναποδα τιμονια...(σαραβαλακι και αυστηρος μπαμπας )

ακομα και τωρα με το 1.8 περισσοτερο με 'ευχαριστει' το αισθημα ασφαλειας παρα του οτι του τα εχωσα σε καποιον στην μουρη..

γερναω μαλλον...

εμενα απο μικρο παιδι σε παρα πολυ μικρη ηλικια αρχισαν να μου αρεσουν τα αυτοκινητα!!!
στα αυτοκινητα, κυριως μου αρεσε το στροφομετρο που ανεβοκατεβαινε στις αλλαγες ταχυτητων και το ραδιοφωνο με τα μπασα!!! επισης Ιταλακιας εγινα οταν ειχα παει σε πολλες εκδηλωσεις με lancia ή alfa-romeo και επειδη οταν ημουν μκρος πηγαινα στην αντιπροσωπεια με τον πατερα μου για service το αυτοκινητο και εμπαινα στην εκθεση για να δω αυτοκινητα!!! τοτε αρχισε ο μεγαλος μου ερωτας για τα Ιταλικα αυτοκινητα !!!

Γιώργο έτσι και εγώ.
Θα συμπληρώσω ότι μεγαλωσα σε ενα απο τα μεγαλύτερα συνεργεία της δυτικής ελλάδας ιδιοκτησίας του πατέρα μου.Απο την ημερα που ηρθα στη ζωή είμαι μεσα σε ενα φιατ κουπέ τοτε ,χρωματος κόκκινου.Αυτό με τις γρύλιες πίσω στο καπό που άνοιγε αλλά πόρσε 911 ......και καλά. και τα μεγαλα στρογγυλά φανάρια στη μούρη.600ρι.
Ολα τα ιταλικά παρέλασαν μπροστά μου .Κυρίως αυτά φτιάχναμε.
Οι μετατροπές γίνονταν πολλές ,χωρίς την χρηση φυσικής και θερμοδυναμικής γνώσης. .....Τέλος πάντων δεν υπήρχε περίπτωση να μην μπω στο τριπάκι της αυτοκίνησης.

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Όσο για το καρτ, καλό και άγιο αλλά πολύ πρωτόγονο και επίσης δεν μπορείς να απολαύσεις παρά μια ορισμένη κλειστή διαδρομή που μετά από 20 γύρους θα την κάνεις με κλειστά τα μάτια.

Δεν μπορούσες να κάνεις μεγαλύτερο λάθος. Τα σύγχρονα καρτ μόνο πρωτόγονα δεν τα λες.

Επίσης, μία πίστα για να πεις ότι την κάνεις με κλειστά μάτια θέλεις πολλές ΧΙΛΙΑΔΕΣ γύρων.

Εκτός φυσικά αν αναφέρεσαι σε νοικιάρικα καρτ, οπότε πάσο.

Η εμπειρία μου περιορίζεται στα νοικιάρικα. Βέβαια δεν μπορώ να φανταστώ ότι τα αγωνιστικά έχουν τεχνολογία F1 πάνω...

Ο χρήστης coupeas έγραψε:
Γιώργο έτσι και εγώ.
Θα συμπληρώσω ότι μεγαλωσα σε ενα απο τα μεγαλύτερα συνεργεία της δυτικής ελλάδας ιδιοκτησίας του πατέρα μου.Απο την ημερα που ηρθα στη ζωή είμαι μεσα σε ενα φιατ κουπέ τοτε ,χρωματος κόκκινου.Αυτό με τις γρύλιες πίσω στο καπό που άνοιγε αλλά πόρσε 911 ......και καλά. και τα μεγαλα στρογγυλά φανάρια στη μούρη.600ρι.
Ολα τα ιταλικά παρέλασαν μπροστά μου .Κυρίως αυτά φτιάχναμε.
Οι μετατροπές γίνονταν πολλές ,χωρίς την χρηση φυσικής και θερμοδυναμικής γνώσης. .....Τέλος πάντων δεν υπήρχε περίπτωση να μην μπω στο τριπάκι της αυτοκίνησης.

εμενα, δυστυχως για εμενα, ο πατερας μου δεν ειχε συνεργειο, αλλα τα εβλεπα απο 3 χρονων που περναγανε στο δρομο και μο αρεσανε!!! απλα αργοτερα εγινα σε ηλικια 6-7 λατρης των lancia-alfa romeo-fiat (ειπα το λογω πιο πανω) και μετα ολων των Ιταλικων!!!
απλα μου αρεσουν και τα vag για καποια χαρακτηριστικα τους, αλλα πιο πολυ τα Ιταλικα!