Αν ο Kacey φερεται στο προσωπικο του οπως το περιγραφει τοτε δεν θα του φυγει κανενας για 100 εβρω... ομως αυτη την παραμετρο δεν φαινεται να συμφερει για να την βαλετε στην εξισωση.... και να σας χαλασει το αποτελεσμα... και ακριβως γιατι διαβαζουμε και καταλβαινουμε τι εννοει ο αλλος δεν ειχε νοημα το θεμα με τα 100 εβρω... μονο του. Τωρα βεβαια αν καποιος που δεν εχει το γνωθι σε αυτον και νομιζει οτι αδικειται καταφορα ας παει σε αλλον και τοτε θα δει αν οντως τον συνεφερε η αλλαγη. μετα απο μερικες τετοιες δοκιμες ισως καταλαβει οτι δεν τον πληρωνει κανενας οσα 'νομιζει' οτι αξιζει και σε αυτο δεν θα φταιει ο 'εκμεταλευτης' παντα αλλα ισως η δικη του αποδωση.... Ολα λοιπον ειναι θεμα χρονου να γινουν αντιληπτα απο τον ενδιαφερομενο... αρκει να προσγειωθει εγκαιρα αν ιπταται ....

@Ernani
Και όμως, η εντύπωση που αποκόμισα, γιαυτό και ρώτησα, είναι ότι δεδομένης της προφανούς σχέσης ισχύος του εργοδότη απέναντι στον υπάλληλο, ο τελευταίος έχει ηθικό δικαίωμα σε αντίστοιχες συμπεριφορές

@bibendum
Παρότι η σχέση εργοδότη-υπαλλήλου πρέπει πάντοτε να είναι ξεκάθαρη και σαφής και στα 2 μέρη, από ένα σημείο και μετά, όταν ο υπάλληλος έχει ουσιαστική συμμετοχή στη διοίκηση και τη στρατηγική της εταιρίας (μην κολλάτε στο ελληνικό μοντέλο 'εργοδότης=ιδιοκτήτης') και φυσικά αμοίβεται και γιαυτό, είναι αναμενόμενο να έχει και αντίστοιχη πολιτική απασχόλησης δηλ. όχι υπερωρίες, ανοικτό κινητό / blackberry κτλ. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί έλληνες εργοδότες πιστεύουν ότι ο μόνος υπάλληλος για τον οποίο δεν ισχύει αυτό είναι το παιδί που φτιάχνει τους καφέδες...

Ο χρήστης Kωνσταντίνος έγραψε:

Γι αυτο που λετε παντως μεταξυ υπαλληλου και συνεταιρου. Η αντιμετωπιση που εχω απ τα αφεντικα ειναι οτι εισαι ενας απο μας και οτι πρεπει να σκεφτομαι συνεχεια ως αφεντικο καθως θα πρεπει να εχω και την δουλεια ολη την ωρα στο μυαλο. Εχει τα καλα εχει και τα κακα του αλλα στο τελος σου μενει μια γευση που περιγραφεται ακριβως απο τη φραση 'ρε πουστη μου, πλακα μου κανουν;'

πχ τωρα παω στο γραφειο να ριξω μια ματια σε κατι πραγματα...

Αν αμοίβεσαι ανάλογα , ας σκέφτεσαι και ως αφεντικό.

Καλό ανέκδοτο η ομογενοποίηση στις μικρές επιχειρήσεις.
'Ειμαστε μια οικογένεια' , 'Είμαστε ολοι το ίδιο' , 'για το καλό της επιχείρησης και το ικό σας' και άλλα τετοια χαρωπά.
Μόνο που η διαφορά φαίνεται στο ταμείο.
Εκτος και αν κάποιο μέλος της οικογένειας του εργοδότη δει με άλλο 'μάτι' τον/την υπάλληλο.

στο ταμειο δεν φαινεται προς το παρον σε καμια περιπτωση. Αν οι καιροι ηταν καλυτεροι θα ερχοταν ο καιρος που θα φαινοταν και η διαφορα και θα βγαινε και η δουλεια χωρις πολυ γκρινια. Τωρα οπως παμε ειναι εμπα ψυχη εβγα ψυχη και εργο με το εργο χωρις να ειναι δυνατον να βλεπεις πιο μπροστα. Και σαν υπαλληλος ειναι πολυ κουραστικο να τρεχεις χωρις να βλεπεις μελλον.

Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Συν=> μαζί
Υπ => υπό

Άλλο συνάδελφος, άλλο συνεργάτης. Συνάδελφος κ υπάλληλος δεν γίνεται, συνεργάτης ναι. Όπως κ στο δημόσιο, που αν ο υφιστάμενος (το υπό που λες) δεν συνεργάζεται με τον προϊστάμενο η υπηρεσία δεν είναι υπηρεσία, αλλά Ελ Μπάχαλο.
Οι παρωπίδες δεν σε αφήνουν να δεις ούτε αυτά που γνωρίζεις!!!

Τη λογική την έχεις δεχτεί από τη στιγμή που αποφάσισες να απασχολήσεις κάποιον ως μισθωτό και δεν τους έχεις όλους συνεταίρους (γιατί άραγε; είναι που δεν σου αρέσει η υπαλληλική σχέση )

Θα πω στους υπαλλήλους μου αύριο ότι είπες να τους ζητήσω να γίνουν συνέταιροι, είσαι βέβαιος ότι θέλεις να σου πω ό, τι μου πουν να σου πω?
Μα, σοβαρά τώρα, καταλαβαίνεις τι λες?

Για ακόμα μια φορά η συζήτηση μαζί σου είναι μεταξύ εσού και του εαυτού σου, με τυχαία quotes άλλων.

Για τον εαυτο σου μιλάς, είναι βέβαιο! Βλέπεις το νικ, ξέρεις εσύ τι θέλω να πω κ απαντάς επ' αυτού. Το τι λέω καθόλου δεν σε ενδιαφέρει, αρκεί που ξέρεις εσύ.
Παλιά τακτική.

Ο χρήστης Ernani έγραψε:

Εχω κάνει πάντως κάμποσους εργοδότες μου πονηρούς μέχρι σήμερα, που και σήμερα που μιλάμε οικονομάνε κάλτσες απο τις δουλειές μου και τις ιδέες μου σε διαβεβαιώ.

....

Προς τι η ειρωνία; Δηλαδή δεν γίνεται να φτιάξει κάποιος μια εφαρμογή για μια εταιρία που να της αποφέρει κέρδος; Εκτός αν σκέφτεσαι κουτοπόνηρα, ότι επειδή θα φύγει μετά από την εταιρία, θα σβήσει και τους κώδικες.

O τίγρης είναι απ τους ανθρώπους που πιστεύουν πως οι μπιλ γκεητς- ηδες έχουν γίνει πλούσιοι απ τον ιδρώτα τους.

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Αλλα που να διαβασουμε αυτα που γραφει ο αλλος, συμφωνεις μανοσκυ?

Καλά, σ' αυτό πολλοί συμφωνούμε - μην πω όλοι.

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Συν=> μαζί
Υπ => υπό

Άλλο συνάδελφος, άλλο συνεργάτης. Συνάδελφος κ υπάλληλος δεν γίνεται, συνεργάτης ναι. Όπως κ στο δημόσιο, που αν ο υφιστάμενος (το υπό που λες) δεν συνεργάζεται με τον προϊστάμενο η υπηρεσία δεν είναι υπηρεσία, αλλά Ελ Μπάχαλο.
Οι παρωπίδες δεν σε αφήνουν να δεις ούτε αυτά που γνωρίζεις!!!

Τη λογική την έχεις δεχτεί από τη στιγμή που αποφάσισες να απασχολήσεις κάποιον ως μισθωτό και δεν τους έχεις όλους συνεταίρους (γιατί άραγε; είναι που δεν σου αρέσει η υπαλληλική σχέση )

Θα πω στους υπαλλήλους μου αύριο ότι είπες να τους ζητήσω να γίνουν συνέταιροι, είσαι βέβαιος ότι θέλεις να σου πω ό, τι μου πουν να σου πω?
Μα, σοβαρά τώρα, καταλαβαίνεις τι λες?

Για ακόμα μια φορά η συζήτηση μαζί σου είναι μεταξύ εσού και του εαυτού σου, με τυχαία quotes άλλων.

Για τον εαυτο σου μιλάς, είναι βέβαιο! Βλέπεις το νικ, ξέρεις εσύ τι θέλω να πω κ απαντάς επ' αυτού. Το τι λέω καθόλου δεν σε ενδιαφέρει, αρκεί που ξέρεις εσύ.
Παλιά τακτική.

Οι δικές μου παρωπίδες Δεν με αφήνουν να δω ότι ο υπάλληλος είναι υπάλληλος
Εγώ βλέπω το nick και απαντάω άλλα ντ' άλλων

Και εξακολουθείς στο ίδιο μοτίβο.
Τι σκατά με νοιάζει τι θέλουν οι υπάλληλοί σου, τι σκατά σημασία έχει τι θα σου απαντήσουν;
Αυτό σου έγραψα; Όχι.
ΕΣΥ λες ότι δεν θες υπαλλήλους αλλά συνεργάτες, ΕΣΥ προσλαμβάνεις υπαλλήλους.
Αν δεν ήθελες υπαλλήλους, να μην προσλάμβανες.

Κι επειδή μου βάζεις και dizzy στο αν καταλαβαίνω τι λέω, πάρε και το εξής.
ΕΓΩ που δεν θέλω υπαλλήλους αλλά συνεργάτες (στ' αλήθεια όμως, όχι 'δεν είμαι πατέρας αλλά κολλητός') δεν προσέλαβα υπαλλήλους.
Έβαλα το κεφάλαιο, έβαλα το δίκτυο, έβαλα τους πελάτες, έβαλα τις ιδέες και μάζεψα συνεργάτες, ξέρεις από αυτούς που μοιράζεσαι ισόποσα μετοχές και όχι μόνο λογίδρια.
Μπορεί να μη βγάζω ούτε το 1/10 από αυτά που βγάζεις εσύ, αλλά οι δικοί μου συνεργάτες βγάζουν 10χ των δικών σου 'συνεργατών'.
Το αν αυτό θα με πάει κάπου καλύτερα ή κάπου χειρότερα, δεν το ξέρω. Και δεν με νοιάζει κι όλας. ΓΙατί εγώ αυτό ήθελα, κι αυτό έκανα.

Εγώ δεν σε κατηγορώ που έχεις υπαλλήλους. Αυτό θέλεις, αυτό κρίνεις σκόπιμο, νόμιμο είναι, οπότε κάθε δικαίωμά σου είναι.

Ο χρήστης nass έγραψε:

tasosdev, ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του κατά τη γνώμη σου αποδεκτού εργοδότη, τον οποίο θα το σκεφτείς σοβαρά να τον 'ψωλιάσεις' ?
Εχεις συναντήσει τέτοιο εργοδότη στα 28 (αν θυμάμαι καλά) χρόνια που δουλεύεις ?

Εχω κάνει πάντως κάμποσους εργοδότες μου πονηρούς μέχρι σήμερα, που και σήμερα που μιλάμε οικονομάνε κάλτσες απο τις δουλειές μου και τις ιδέες μου σε διαβεβαιώ.

Αν το πλαίσιο που εργάζομαι αποτελείται απο 'εντάξει' ανθρώπους, όπου το εντάξει δεν έχει νόημα στην παρούσα συζήτηση να αναλυθεί, καταλαβαίνεις πως θα πρέπει σίγουρα μεσα σ ολα να μπορούμε να συνενοηθούμε( ) τότε μένει μόνο το οικονομικό. Το οποίο δεν νομίζω να το βλέπω διαφορετικά απο σένα πχ, θα πρέπει να έχει μια αντιστοιχία με το τι μπορώ να παράξω με βάση την εμπειρία τις γνώσεις μου και τις δυνατότητες μου, μιας το σύστημα αναφοράς μας είναι αυτό και όπως έχω ξαναπει δεν το διάλεξα προσωπικά αλλα το τρώω στη μάπα.
Επίσης θα πρέπει ο εργοδότης μου η ο εκάστοτε προιστάμενος να μην περιμένει απο μένα γλύψιμο, συνεργασία αλλα αρτέμης μάτσας και καλή διαγωγή στυλ ξημεροβραδιάζομαι στην εταιρεία χωρίς να πληρώνομαι και τέτοιες αηδίες.
Αλλιως ψώλιασμα

Δε διαφωνούμε σε κάτι από αυτά. Και γενικά συμφωνώ ότι πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για υπάλληλο, όχι για συνεταίρο

Δέχεσαι όμως αντίστοιχα μερικά θεματάκια όπως τα παρακάτω ?

Οτι ο εργοδότης, από τη στιγμή που σε αμοίβει αντίστοιχα με το τι μπορείς να παράξεις σε σχέση με την εμπειρία σου και τη γνώση σου, έχει από και πέρα δικαίωμα να προσθέσει ότι υπεραξία γουστάρει στη δουλειά σου ? Δηλαδή να σε πληρώσει πχ. 100000 για να του αναπτύξεις ένα σύστημα το οποίο θα τιμολογήσει 20000 και θα το πουλήσει 1000 φορές ?

Οτι αν ισχύουν οι προϋποθέσεις που έχεις θέσει (αμοιβή, συννενόηση, διακριτοί ρόλοι κτλ.) έχεις και συ ηθική υποχρέωση να μην τον 'ψωλιάσεις' πχ. να μη φύγεις για +100, χωρίς να δώσεις επαρκή προειδοποίηση, χωρίς να κλείσεις τις εκκρεμότητές σου κοκ.

Οτι ο εργοδότης έχει δικαίωμα (ηθικό, όχι νομικό), ακόμα και αν έχετε άριστη συνεργασία, σε περίπτωση που το μαγαζί πάει για φούντο και αφού έχει εξαντλήσει κάθε άλλη πιθανότητα (περιλαμβανομένης της δικής του αμοιβής από την εργασία του), να σε απολύσει ?

Δέχομαι τα εξής:
Οτι η σχέση εργοδότη - υπαλλήλου είναι ανήθικη έτσι κι αλλιώς .
Οτι ο εργοδότης και ο εργαζόμενος έτσι κι αλλιώς νομοτελειακά θα κάνουν ότι τους συμφέρει ο καθένας.
Κι αν ο αφεντικός 'ξηγηθεί' καλά θα το κάνει με σκοπό ο τελικός οικονομικός ισολογισμός να τον βρεί ωφελημένο.
Το ίδιο ακριβώς θα κάνει ο εργαζόμενος, αν ξηγηθεί καλά θα το κάνει για να τον βρεί ο τελικός οικονομικός ισολογισμός ωφελημένο(να χάσει λιγότερα δλδ ).
Οτι τα περι αγάπης και λουλούδια για την δουλειά και την εταιρεία που μας απασχολούν είναι ιστορίες για φίδια.

Ο χρήστης mjacob έγραψε:
ΕΣΥ λες ότι δεν θες υπαλλήλους αλλά συνεργάτες, ΕΣΥ προσλαμβάνεις υπαλλήλους.
Αν δεν ήθελες υπαλλήλους, να μην προσλάμβανες.

Βρες μου που είπα τι θέλω εγώ κ τι προσλαμβάνω εγώ. Αλλιώς πες μου που το ξέρεις, γιατί προφανώς >... ξέρεις εσύ τι θέλω να πω ...

Κι επειδή μου βάζεις και dizzy στο αν καταλαβαίνω τι λέω, πάρε και το εξής.
ΕΓΩ που δεν θέλω υπαλλήλους αλλά συνεργάτες (στ' αλήθεια όμως, όχι 'δεν είμαι πατέρας αλλά κολλητός') δεν προσέλαβα υπαλλήλους.
Έβαλα το κεφάλαιο, έβαλα το δίκτυο, έβαλα τους πελάτες, έβαλα τις ιδέες και μάζεψα συνεργάτες, ξέρεις από αυτούς που μοιράζεσαι ισόποσα μετοχές και όχι μόνο λογίδρια.
Μπορεί να μη βγάζω ούτε το 1/10 από αυτά που βγάζεις εσύ, αλλά οι δικοί μου συνεργάτες βγάζουν 10χ των δικών σου 'συνεργατών'.

Αν οι δικοί σου 'συνεργάτες' βγάζουν 10χ των δικών μου, τότε κ εσύ βγάζεις πολλαπλάσια από μένα. Γιατί εγώ 10χ των σσυνεργατών μου ΔΕΝ βγάζω.
Τελικά, ένα είναι βέβαιο: Δεν καταλαβαίνεις τι λες...

Το αν αυτό θα με πάει κάπου καλύτερα ή κάπου χειρότερα, δεν το ξέρω. Και δεν με νοιάζει κι όλας. ΓΙατί εγώ αυτό ήθελα, κι αυτό έκανα.

Κ εγώ, φιλαράκι. Σιγά μην περίμενα να κάνω ό, τι μου πεις εσύ!

@tasosdev
Δεν απάντησες σε αυτό που σε ρώτησα αλλά σε αυτό που ήθελες να πεις (αλα tryphon... σόρι...)
Και κάνεις και λάθος. Πχ. όταν ήμουν 'αφεντικός' δεν είχα ως μόνο κριτήριο τη δική μου οικονομική ωφέλεια αλλά και το να κάνω business σε ηθικό πλαίσιο (πχ. σε δύσκολες φάσεις είχε τύχει να μην πληρωθώ εγώ προκειμένου να πληρωθούν οι υπάλληλοι. Κάτι που σου επισήμανε και ο kacey). Με άλλα λόγια, τι να τα κάνεις τα λεφτά άμα δεν μπορείς να κοιταχτείς στον καθρέφτη.
Ωστόσο αντιλαμβάνομαι πως αντιλαμβάνεσαι το πράγμα και μάλλον καλά το είχα καταλάβει

@mjacob
Γιατί κάνεις αυτά που κάνεις, δεν μπορεί... αποσκοπείς να σε βρει ο τελικός οικονικός ισολογισμός ωφελημένο
(Χωρίς πλάκα αυτό αξίζει συζήτηση in vivo, επιφυλάσσομαι)

Ο χρήστης ililias έγραψε:

ΕΣΥ λες ότι δεν θες υπαλλήλους αλλά συνεργάτες, ΕΣΥ προσλαμβάνεις υπαλλήλους.
Αν δεν ήθελες υπαλλήλους, να μην προσλάμβανες.

Βρες μου που είπα τι θέλω εγώ κ τι προσλαμβάνω εγώ. Αλλιώς πες μου που το ξέρεις, γιατί προφανώς >... ξέρεις εσύ τι θέλω να πω ...

Η σχέση εργαζόμενου / εργοδότη είναι (κ σωστό είναι να είναι) σχέση συνεργασίας. Συνεργάτες είμαστε, δεν προσπαθεί να φάει ο ένας τον άλλο!

@@ρια.
Η σχέση είναι υπαλληλική. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει η λέξη υπάλληλος, έτσι δεν είναι;
Συνεργάτης μπορεί να είσαι με κάποιον που μοιράζεστε τις μετοχές στην εταιρεία (όχι 1:99 ε; ), συνεργάτης μπορεί να είσαι με κάποιον που 'ανήκει' σε διαφορετικό νομικό πρόσωπο, αλλά με το μισθωτό υπάλληλό σου συνεργάτης δεν είσαι.

Τώρα φυσικά εσύ μπορείς να θέλεις να εφεύρεις οποιαδήποτε αυθαίρετη ερμηνεία στο 'συνεργασία', αλλά τι να κάνουμε

Καταλαβαίνω τι λες και ελπίζω ότι μου επιτρέπεις να διαφωνώ οριζόντια, κάθετα κ διαγώνια. Αυτή είναι η λογική που ποτέ δεν δέχτηκα κ που κατά την γνώμη μου έφερε το Ελ εκεί που είναι σήμερα.

Θα πω στους υπαλλήλους μου αύριο ότι είπες να τους ζητήσω να γίνουν συνέταιροι, είσαι βέβαιος ότι θέλεις να σου πω ό, τι μου πουν να σου πω?

β)έχεις υπαλλήλους
α)λες ότι η λογική των υπαλλήλων σε βρίσκει οριζοντίως και καθέτως αντίθετο, γιατί θες 'συνεργάτες'

Αυτό σου λέω, από την προηγούμενη σελίδα: Περνάς από το δικό σου κόσκινο αυτά που λέω κ αυτό που βγαίνει από την άλλη μεριά είναι αυτό που ξέρεις εσύ ότι εννοώ.

Ο χρήστης nass έγραψε:
Γιατί κάνεις αυτά που κάνεις, δεν μπορεί... αποσκοπείς να σε βρει ο τελικός οικονικός [σ.σ. ελπίζω να εννοούσες οικονομικός και όχι εικονικός ] ισολογισμός ωφελημένο
(Χωρίς πλάκα αυτό αξίζει συζήτηση in vivo, επιφυλάσσομαι)

Ναι, πιστεύω ότι πραγματικές συνεργασίες μπορούν να πάνε κάτι 'παραπέρα'.
Όχι, θα το έκανα ούτως ή άλλως για λόγους αρχής.

Ο χρήστης 224.v έγραψε:
Αν ο Kacey φερεται στο προσωπικο του οπως το περιγραφει τοτε δεν θα του φυγει κανενας για 100 εβρω... ομως αυτη την παραμετρο δεν φαινεται να συμφερει για να την βαλετε στην εξισωση.... και να σας χαλασει το αποτελεσμα... και ακριβως γιατι διαβαζουμε και καταλβαινουμε τι εννοει ο αλλος δεν ειχε νοημα το θεμα με τα 100 εβρω... μονο του. Τωρα βεβαια αν καποιος που δεν εχει το γνωθι σε αυτον και νομιζει οτι αδικειται καταφορα ας παει σε αλλον και τοτε θα δει αν οντως τον συνεφερε η αλλαγη. μετα απο μερικες τετοιες δοκιμες ισως καταλαβει οτι δεν τον πληρωνει κανενας οσα 'νομιζει' οτι αξιζει και σε αυτο δεν θα φταιει ο 'εκμεταλευτης' παντα αλλα ισως η δικη του αποδωση.... Ολα λοιπον ειναι θεμα χρονου να γινουν αντιληπτα απο τον ενδιαφερομενο... αρκει να προσγειωθει εγκαιρα αν ιπταται ....

Κοίτα, το να έχει κάποιος με εταιρία με τρεις υπαλλήλους που εξειδικεύεται σε συγκεκριμένο τομέα και να βάζει στο ίδιο τσουβάλι όλες τις εταιρίες δεν νομίζω ότι οδηγεί πουθενά εκτός από το να δημιουργούνται αντιπαραθέσεις. Να σου υπενθυμίσω ότι η όλη διαμάχη ξεκίνησε πριν από αρκετές σελίδες με αφορμή τη μείωση μισθού και την ενδεχόμενη αύξηση ή μείωση της παραγωγικότητας, όπου εκεί υπήρξε από μια πλευρά η διατύπωση με τον πλέον απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο και χωρίς να εξεταστούν διάφορες παράμετροι ότι δεν είναι δυνατόν να μειωθεί η παραγαγωγικότητα και τέλος πάντων ότι όποιος είναι αντίθετος θα δει την πόρτα της εξόδου. Εγώ λέω ότι δεν είναι δυνατόν να τα τσουβαλιάζουμε όλα. Αλήθεια, δεν μας απαντάς εσύ τι θα έκανες σε περίπτωση που σου έκοβαν το 13ο και 14ο για παράδειγμα;

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Αυτό σου λέω, από την προηγούμενη σελίδα: Περνάς από το δικό σου κόσκινο αυτά που λέω κ αυτό που βγαίνει από την άλλη μεριά είναι αυτό που ξέρεις εσύ ότι εννοώ.

Ηλία. Μπούρδες. Ποιο κόσκινο δλδ....

Έγραψες πολύ πολύ σαφώς ότι εργαζόμενος/εργοδότης είναι συνεργάτες.
Σου έγραψα πολύ πολύ απλά ότι με τους υπαλλήλους η σχέση είναι υπαλληλική και όχι συνεργασίας.
Το έκραξες.
Σου έγραψα 'αν θες συνεργάτες και όχι υπαλλήλους' να μην προσλαμβάνεις υπαλλήλους, όπως κάνει κάποιος αν δεν γουστάρει την υπαλληλική φάση.

Και τώρα φτάσαμε στα κόσκινα.

Και προπαντός δεν είσαι εσύ αυτός που φοράει παρωπίδες, που απαντάει ό,τι να 'ναι, που δεν καταλαβαίνει κλπ κλπ

@mjacob
Εγώ πάλι πιστεύω ότι καθένας πρέπει να αμοίβεται (= μισθός, stock options, Ουκρανές ) ανάλογα με τη συνεισφορά του. Το να βάζεις εσύ εργασία, ρίσκο, κεφάλαιο, ιδέες, πελάτες και να έχεις ίδιο μερίδιο στο όποιο αποτέλεσμα με συνεργάτες που συνεισφέρουν λιγότερα (ας πούμε μόνο εργασία και ιδέες) είναι ηθικά λάθος.

Μην ξεχνάς ότι ο καπιταλισμός το έχει λύσει αυτό το θέμα και τα σημαντικά (από άποψη συνεισφοράς) στελέχη τα αμοίβει με μισθό μεν αλλά και stock options δε

Ο χρήστης nass έγραψε:
@tasosdev
Δεν απάντησες σε αυτό που σε ρώτησα αλλά σε αυτό που ήθελες να πεις (αλα tryphon... σόρι...)
Και κάνεις και λάθος. Πχ. όταν ήμουν 'αφεντικός' δεν είχα ως μόνο κριτήριο τη δική μου οικονομική ωφέλεια αλλά και το να κάνω business σε ηθικό πλαίσιο (πχ. σε δύσκολες φάσεις είχε τύχει να μην πληρωθώ εγώ προκειμένου να πληρωθούν οι υπάλληλοι. Κάτι που σου επισήμανε και ο kacey). Με άλλα λόγια, τι να τα κάνεις τα λεφτά άμα δεν μπορείς να κοιταχτείς στον καθρέφτη.
Ωστόσο αντιλαμβάνομαι πως αντιλαμβάνεσαι το πράγμα και μάλλον καλά το είχα καταλάβει

Μια χαρά απαντάω σε ότι ρωτάς απλά δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω.
Απο που και έως που βαφτίζεις ηθική το να μην πληρωθείς εσύ για να πληρώσεις υπαλλήλους; Επειδή έτσι σε βολεύει;
Κι εγώ μπορώ να σου πω 10 ωφελιμιστικούς λόγους που το έκανες, για να μη στραβώσουν, για να μη στα βροντήξουν για να μην κυκλοφορήσει οτι δεν πληρώνεις, για να μη σε κυνηγήσουν.
Κι εγώ έχει τύχει άπειρες φορές να μην πληρωθώ στην ώρα μου απο εργοδότες αλλά δεν ζήτησα ηθικά credits απο κανένα.

Ο χρήστης mjacob έγραψε:
.... Μπούρδες....

Μπούρδες πράγματι ρε φίλε, ακατανόητο!
Έγραψα πολύ σαφώς ότι για μένα ΠΡΕΠΕΙ να είναι συνεργάτες, εσύ τους έκανες συνέταιρους λες κ όλοι όσοι συνεργάζονται για να γίνει μια δουλειά μοιράζονται τα κέρδη αν υπάρχουν, αλλιώς πουλάνε τα σπίτια τους για να πληρώσουν τα χρέη της επιχείρησης.
Κ συνέχισες τις μπούρδες.
Ξεκόλλα. Και, ΑΝ θέλεις, μάθε να συζητάς κ μ' αυτούς που έχουν άλλη άποψη από την δική σου.

Ωραία.

Λοιπόν...

το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι 'ΠΡΕΠΕΙ' να βρίσκονται στα χαρακώματα οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι. Γιατί 'αγώνας ταξικός' και μάντολες.

Το να έχουν και οι μεν και οι δε ίδιους στόχους για το καλό της επιχείρησης, που θα μετουσιωθούν σε αυξήσεις μισθολογικές, bonus, έκτακτες παροχές, βελτίωση όρων εργασίας κλπ, δεν το συζητάμε καθόλου, έτσι;
Είναι εκτός της κουλτούρας μας. Βασικά, πιστεύω ότι αυτό εννοούσε ο Ηλίας.

Πχ κάτι γνωστοί μου ήταν βλάκες που δούλευαν με κέφι επειδή τους είπε το 'αφεντικό' ότι αν πιάσουν τον Χ στόχο θα πάρουν 3 μέρες ρεπό κι αν πιάσουν τον Ψ στόχο θα πάρουν 5. Ή αν τους έλεγε ότι θα τους στείλει 1 βδομάδα στα Τζουμέρκα με τη γυναίκα τους ή θα τους δώσει από 300 ευρώ στις γιορτές.

Η σωστή στάση: ωραία, πάμε γι' άλλα. 'Απάντηση': έτσι σας θέλω, το ένα χέρι νίβει τ' άλλο.
Η λάθος στάση: τόσα λεφτά του βγάλαμε του @#%#%, σιγά μην του πούμε κι ευχαριστώ. 'Απάντηση': άμα τα ξαναδείτε, ειδοποιήστε με. Κι άμα δεν σας αρέσει, παραιτηθείτε ή κάντε με να σας διώξω.

Και, εν πάσει περιπτώσει, αν είχατε γίνει εσείς οι μαχητικοί υπάλληλοι εργοδότες, τι μισθούς θα δίνατε; Θ' απαντήσει (ειλικρινά) σ' αυτό το ερώτημα κανένας ή θα συνεχιστεί η απαγγελία τσιτάτων στον αιώνα των αιώνων;

Το θεμα ειναι απλο, οταν το αφεντικο βλεπει σαν συνεργατη τον υπαλληλο του και του ζηταει - αναγκαζει να καθεται περισσοτερες ωρες για να βγαινει η δουλεια και να υπαρχει παραγωγικοτητα για το καλο της δουλειας καλο ειναι στο τελος του μηνα να υπαρχει και το αναλογο τυρακι. Γιατι αν σχιστει ο υπαλληλος τον ενα μηνα και δεν δει τιποτα, σχιστει τον δευτερο μηνα δεν δει τιποτα κοκ η θ αρχισει να ψαχνει την επομενη κινηση η θα σταματησει να ασχολειται με τον ιδιο ζηλο. Αυτο γινετε κατανοητο; η ειναι κατακριτεα και μια σταση.

Γιατι οταν εγω πχ ηρθα στη δουλεια που ειμαι με συμφωνια να δουλευουμε 8-9 ωρες την ημερα εκτος περιπτωσεων που δεν μπορουμε να αφησουμε τη δουλεια στη μεση οποτε θα δουλευουμε απ το πρωι μεχρι το βραδυ (απολυτως κατανοητο να υπαρχουν τετοιες μερες) και τελικα εχουμε καταληξει οτι μια μεση μερα θα χαλασω 10-11 ωρες την ημερα (χωρις κανενα εξτρα) κατι δεν παει καλα, δεν νομιζετε;