Έχω χρόνια που το λέω, κι εδώ και στη σύντροφό μου:
Εύκολα χρόνια πέρασαν, τα δύσκολα είναι πίσω.
Μην αφήνετε κενά, αναπάντητα ερωτήματα, μην κάνετε πίσω. Τα παιδιά θα φύγουν μαζί με τα νιάτα, θα μείνουμε πάλι μόνοι οι δυό μας, χωρίς αντοχές. Μ' εσένα, καλή μου, θα είμαι γεράκος, στο ίδιο σπίτι, 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο, για 20 τουλάχιστον χρόνια.
Η σκέψη και μόνο, προσωπικά με έκανε να απορρίψω αρκετές υποψήφιες συντρόφους.

ΥΓ. Κι αν τύχει και χωρίσω, με τον ίδιο τρόπο θα κοιτάξω την επόμενη. Αν έλθει, γιατί κι αν δεν έλθει μπορώ και μόνος μου.
Κι αν κάποτε μάθω ότι η δικιά μου μου τα φόρεσε, καλή καρδιά. Αν προλαβαίνω θα φύγω, αν όχι μπορεί και να μείνω.

Ο χρήστης Asimov έγραψε:

Asimov + koutsan

Αφού μας ξεκαθαρίσετε τι ακριβώς εννοείτε 'ζευγαρια καποιας ηλικιας', ώστε να δω αν θα και ή θα ,

Απο 40 και πανω

+1

Νομίζω πως κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν και κρύβουν διάφορα προβλήματα που έχουν και όχι μόνο του γάμου. Μάλλον είναι θέμα ανθρώπου και όχι μεγέθους του προβλήματος. Βεβαίως, όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο δυσκολότερο είναι, καθώς τα προβλήματα έχουν αθροιστική επίδραση στην ψυχολογία κάποιου.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Έχω χρόνια που το λέω, κι εδώ και στη σύντροφό μου:
Εύκολα χρόνια πέρασαν, τα δύσκολα είναι πίσω.
Μην αφήνετε κενά, αναπάντητα ερωτήματα, μην κάνετε πίσω. Τα παιδιά θα φύγουν μαζί με τα νιάτα, θα μείνουμε πάλι μόνοι οι δυό μας, χωρίς αντοχές. Μ' εσένα, καλή μου, θα είμαι γεράκος, στο ίδιο σπίτι, 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο, για 20 τουλάχιστον χρόνια.
Η σκέψη και μόνο, προσωπικά με έκανε να απορρίψω αρκετές υποψήφιες συντρόφους.

Τα δύσκολα είναι μπροστά μήπως εννοείς?(δεν μου βγάζει νόημα το : Εύκολα χρόνια πέρασαν, τα δύσκολα είναι πίσω).

Αν εννοείς αυτό σε βρίσκω λίγο υπερβολικό και απαισιόδοξο

Ο χρήστης koutsan έγραψε:
Τα δύσκολα είναι μπροστά μήπως εννοείς?(δεν μου βγάζει νόημα το : Εύκολα χρόνια πέρασαν, τα δύσκολα είναι πίσω).

Αν εννοείς αυτό σε βρίσκω λίγο υπερβολικό και απαισιόδοξο

Πίσω είναι αυτά που έρχονται, ρε συ, τα άλλα είναι μπροστά μας και τα βλέπουμε.

Τι 30, τι 40, τι 50, τι 60; Δεν νομίζω...

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Πίσω είναι αυτά που έρχονται, ρε συ, τα άλλα είναι μπροστά μας και τα βλέπουμε

Ο χρήστης koutsan έγραψε:
Η γενική παρατήρηση μου λοιπόν είναι ότι ο κόσμος θεωρεί υποχρέωσή του να δείχνει ευτυχισμένος : αποτελεί και αυτό δείγμα σύγχρονης μεσο-μεγαλο αστικής νοοτροπίας (οικογένεια, παιδιά -δουλειά- σπίτι-αυτοκίνητο)...Η δυστυχία και τα προβλήματα δεν πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω (είναι κακό για το κοινωνικό μας status), ακόμα και αν χρειάζεται να καταπίνουμε καμήλες και να χαμογελάμε δεξιά και αριστερά....

Ααααααααυτο ακριβως Πως τη λεγαν εκεινη την ταινιουλα με τον Κεβιν Σπεισι? American beauty (η σκηνη στο μπανιο, που τον επαιζε και σκεφτοταν οτι θα ναι η μοναδικη στιγμη ηδονης της ημερας, ηταν ολα τα λεφτα )

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Έχω χρόνια που το λέω, κι εδώ και στη σύντροφό μου:
Εύκολα χρόνια πέρασαν, τα δύσκολα είναι πίσω.
Μην αφήνετε κενά, αναπάντητα ερωτήματα, μην κάνετε πίσω. Τα παιδιά θα φύγουν μαζί με τα νιάτα, θα μείνουμε πάλι μόνοι οι δυό μας, χωρίς αντοχές. Μ' εσένα, καλή μου, θα είμαι γεράκος, στο ίδιο σπίτι, 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο, για 20 τουλάχιστον χρόνια.

και παλι +1.
Και προς πληροφορηση.Περναω την ευτυχεστερη περιοδο γαμου.

Ο χρήστης mjacob έγραψε:

Πίσω είναι αυτά που έρχονται, ρε συ, τα άλλα είναι μπροστά μας και τα βλέπουμε

Με τρέλλανες   ...Σε κυνηγάνε ? Σου έρχονται από πίσω και εσύ τρέχεις να τα αποφύγεις..

Ο χρήστης Asimov έγραψε:

(η αληθεια ειναι οτι ζηλευω τα ευτυχισμενα ζευγαρια καποιας ηλικιας... παρατηρωντας απο αποσταση, βεβαια, γιατι δεν ειμαι στο κρεβατι του καθενος και συχνοτατα τα φαινομενα απατουν )

Το φερσιμο τους (ο ενας προς τον αλλον) σε δημοσιο χωρο αντανακλα και τις σχεσεις τους στο κρεβατι.

Εχω την αισθηση οτι δεν ισχυει παντα αυτο Μπορει και να κανω λαθος ή να χρειαζεται ταλεντο να μπορεις να το διακρινεις - ταλεντο που ενδεχομενως δεν εχω
Αυτο που ξερω ειναι οτι στους ανθρωπους αρεσει να επιδεικνυονται. Συχνα, αντικειμενο επιδειξης ειναι η, υπαρκτη ή ανυπαρκτη, ευτυχια.....

Δεν χρειαζεται ταλεντο.Κοιταζε στις μικρολεπτομερειες και ασε στην ακρη τα μεγαλα λογια, τη συμπεριφορα ενος προς τον αλλον οταν νομιζουν οτι δεν τους προσεχει κανεις.Εκει θα φανει η αληθεια.

Δεν χρειαζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβεις οτι δυο ανθρωποι που ζουν.... και 30 χρόνια μαζί αγαπιούνται.Μόνο τον τροπο που βλέπει ο ενας τον άλλο ή που τον αγγίζει ...φτάνει.......

Έτσι 'πατέρα'......!!!!!!!!!!!

Χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχουν αρκετά τέτοια ζευγάρια εδω στην παρέα μας..

Ο χρήστης DAP έγραψε:

Και προς πληροφορηση.Περναω την ευτυχεστερη περιοδο γαμου.

Εμ'βέβαια αφου είσαι πάνω στο 'μελι' και το τρώτε, όσο αντέχουν τα δόντια σας.... , μόνοι σας.

ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! για αλλα 50 χρόνια....

Ο χρήστης DAP έγραψε:

Έχω χρόνια που το λέω, κι εδώ και στη σύντροφό μου:
Εύκολα χρόνια πέρασαν, τα δύσκολα είναι πίσω.
Μην αφήνετε κενά, αναπάντητα ερωτήματα, μην κάνετε πίσω. Τα παιδιά θα φύγουν μαζί με τα νιάτα, θα μείνουμε πάλι μόνοι οι δυό μας, χωρίς αντοχές. Μ' εσένα, καλή μου, θα είμαι γεράκος, στο ίδιο σπίτι, 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο, για 20 τουλάχιστον χρόνια.

και παλι +1.
Και προς πληροφορηση.Περναω την ευτυχεστερη περιοδο γαμου.

Είσαστε σε διάσταση?

Πλακίτσα, ε μη βαράς!

ΥΓ. Κι αν τύχει και χωρίσω, με τον ίδιο τρόπο θα κοιτάξω την επόμενη. Αν έλθει, γιατί κι αν δεν έλθει μπορώ και μόνος μου.
Κι αν κάποτε μάθω ότι η δικιά μου μου τα φόρεσε, καλή καρδιά. Αν προλαβαίνω θα φύγω, αν όχι μπορεί και να μείνω

.

για το πρώτο έχεις δίκιο, το δεύτερο με στεναχώρησε......αλλά μάλλον κα ισε αυτό δίκιο έχεις!

Ο χρήστης koutsan έγραψε:

Πίσω είναι αυτά που έρχονται, ρε συ, τα άλλα είναι μπροστά μας και τα βλέπουμε

Με τρέλλανες ...Σε κυνηγάνε ? Σου έρχονται από πίσω και εσύ τρέχεις να τα αποφύγεις..

Αν και πιστεύω ότι το 'πιάσατε' και οι δυο,

σαν άνθρωποι έχουμε μια ροπή να βλέπουμε τα πάντα με τα μάτια του σήμερα. Ξέρουμε μέχρι σήμερα πως έχουμε περάσει, νοιώθουμε τη σωματική δύναμη να ξεχειλίζει από μέσα μας, δεν σκεπτόμαστε ότι δεν θα είναι πάντα έτσι.
Στα 20 πηδάς από το 2ο για την πλάκα, στα 40 προσπαθείς να θυμηθείς που έκανες το μηνίσκο σου κομμάτια.

Κάνουν υπομονή κάποιοι (παρα πολλοί, φοβάμαι), κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν γιατί 'που να κάθονται τώρα να κουβεντιάζουν', απομακρύνονται ξενοπηδώντας από το σύντροφό τους και η συνήθης απάντηση στην ερώτηση 'τι κάνεις;' είναι 'μεγαλώνω παιδιά'....
...που κάποτε μεγαλώνουν αρκετά ώστε να φύγουν και να βρεθείς μ' έναν ξένο στο ίδιο σπίτι. Που να μπλέξεις, τότε, με χωρισμούς; 'Δε βαριέσαι', λες. Και πεθαίνεις ακαριαία, χωρίς να το ξέρεις. Η μιζέρια σε ασχημαίνει, σε κατσιάζει, γίνεσαι αποκρουστικός και για σένα τον ίδιο. Ρίχνεις το φταίξιμο, φυσικά, στον άλλο και καταλήγεις να συζείς μ' ένα μισητό προσωπο.

Σε κάθε περίπτωση, το χθες βλέπουμε. Αυτό γνωρίζουμε, αυτό εμπιστευόμαστε. Το αύριο (και πόσο απ' αυτό έχουμε) δεν μας ενδιαφέρει ποσώς! Του γυρίζουμε κι εμείς την πλάτη και ζούμε με ιστορίες του χθες.
Κι αυτό, φυσικά, μας εκδικείται.

Γι' αυτό τα χρόνια που **θα **έλθουν είναι πίσω μας, capisci?

Edit

Κι αν αυτά που θα ‘ρθουν αποδειχθούν, τελικά, καλύτερα, ευτυχέστερα και ευκολότερα από τα προηγούμενα, τόσο το καλύτερο.

παντως σε χαιρομαι γιατι φαινεσαι ερωτευμενος με τη γυναικα σου...μεγαλο πραγμα...

Δε βρίσκω λόγο να μην είμαι, Άδη.
Δεν είναι 'τέλεια', αλλά μην είμαι 'τέλειος' κι εγώ;

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Δε βρίσκω λόγο να μην είμαι, Άδη.
Δεν είναι 'τέλεια', αλλά μην είμαι 'τέλειος' κι εγώ;

ετσι ειναι....

εγω απλως το ειπα απο τη μερια των 87 παιδιων που εχεις και της ρουτινας που υπαρχει...

αλλα αμα εισαι τσιμπημενος ακομα...

Η όπως λέει και ο Πανούσης
Γαμαααααααατε γιατί χανόμαστε

Ο χρήστης mirage έγραψε:
Η όπως λέει και ο Πανούσης
Γαμαααααααατε γιατί χανόμαστε

Το 'Όχι άλλο Νταλάρα' που έχει πει, το βρίσκω πιο χρήσιμο

Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:

Η όπως λέει και ο Πανούσης
Γαμαααααααατε γιατί χανόμαστε

Το 'Όχι άλλο Νταλάρα' που έχει πει, το βρίσκω πιο χρήσιμο

Ο χρήστης adis4gr έγραψε:
...το ειπα απο τη μερια των 87 παιδιων που εχεις και της ρουτινας που υπαρχει...

Πίστεψέ με, με 87 παιδιά το μόνο που **δεν **υπάρχει είναι ... ρουτίνα.