@dimitris_f

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

η μόνη επαφή που έχω με καστοριάδη είναι από αυτό το βιβλίο
http://www.bestprice.gr/item/2148911684 ... kastoriadh

Σειρά στο διάβασμα έχει πάρει το

http://en.wikipedia.org/wiki/Utopia_(book)

Ο χρήστης dimitris_f έγραψε:

πέτυχα τον αδερφό μετά από καιρό και η γνώμη του είναι ότι χωρίς να έχεις διαβάσει marx δεν έχει και πολύ νόημα να διαβάσεις φαντασιακή θέσμιση.

Αλλά αυτός είναι μαθηματικός βέβαια, δεν χρειάζεται να τον πάρουμε και πολύ στα σοβαρά

Στη 'φαντασιακη θεσμιση της κοινωνιας' , ο Καστοριαδης αρχιζει να απομακρυνεται απο το μαρξισμο και να στρεφεται (για ανεξηγητους λογους) στην ψυχαναλυση για να οικοδομησει μια διαφορετικη αντιληψη για τον ανθρωπο , την κοινωνια και την ιστορια.

Δεν εχει , λοιπον, αδικο ο αδερφος σου . Ενταξει, δεν χρειαζεται 'πλερια' (που λεγαμε παλια ) γνωση του μαρξισμου , απλως να εχει καποιος μια ιδεα απο διαλεκτικο και ιστορικο υλισμο.

ΥΓ Συμφωνα με φιλο που εχει εντρυφησει στο εργο του Καστοριαδη , ενα καλο βιβλιο για να ξεκινησει καποιος (με τον Καστοριαδη) ειναι το 'Ψυχη, Λογος, Πολις' που αποτελειται απο διαφορα κειμενα στα οποια αναλυονται και διασαφηνιζονται με κατανοητο τροπο οι θεσεις που αναπτυσσει στη 'φαντασιακη θεσμιση της κοινωνιας'.

Δεν νομιζω οτι αυτο(η στροφη στην ψυχαναλυση) γινεται ουτε ανεξηγητα ουτε ξαφνικα, ο Καστοριαδης κατα τη γνωμη μου χτιζει πανω σε αυτο που λιγο εως πολυ ηταν μια νεα κριτικη ερμηνεια του θεωρητικου μαρξισμου- δημοφιλης θα λεγαμε .

Λιγο πριν ο Γκραμσι εκανε περιπου το ιδιο, οπως στο ιδιο μηκος κυματος ηταν και η σχολη της Φρανκφουρτης. Η λογικη πισω απο αυτη την κριτικη σταση στον ιστορικο υλισμο ειναι σε γενικες γραμμες η εξις,

Η φυση της ανθρωπινης συμπεριφορας και ειδικοτερα η ανθρωπινη συνειδηση δεν μπορει να αγεται μονο απο υλικες συνθηκες, (material conditions). Παρολα αυτα αποδεχονται οτι η μεταγραφη της ιδεολογιας σε κουλτουρα ειναι ενα προϊον της χειραφετησης του ανθρωπου απο τα ΜΜΕ και αλλες πηγες ελεγχομενες απο το κεφαλαιο.Για αυτο αλλωστε παραμενουν μεσα στο μαξισμο και δεν ειναι απλα μια ερμηνεια ελιτιστικη.

Ο αλλος βεβαια πολος ερμηνειας της επιλογης-κατευθυνσης του υστερου μαρξισμου πρεπει να αναζητηθει στον Λακαν.
Παραλληλα μην ξεχναμε το βαρος της αποτυχιας του υπαρκτου σοσιαλισμου ή την αποτυχια μιας νεας επαναστατικης εκκινησης την περιοδο του 1930 με το οικονομικο κραχ. Η αποτυχια δε του πρωτου τουλαχιστον για μαι μεριδα θεωρητικων ειναι δεδομενη απο τα κειμενα του Μπενγιαμιν και το κινηματογραφικο τελος του ιδιου.

Ως γενικο σχολιο εν μερη προσωπικο, η μελλοντικες αρχαιολογικες ανακαλυψεις που αφορουν την γεννηση των πρωτων ομαδων-πολεων που εχουν εργαζομενους με ειδικευση, (πορνες γραφειοκρατες ιερεις) και ο λογος της υπαρξης τους θα καταρριψουν μια και για παντα τον ιστορικο υλισμο ή θα τεκμηριωσουν την ορθοτητα της μαρξιστικης ερμηνειας της Ιστοριας.

Αν αυτο δεν ειναι εφικτο, θα πρεπει απλα να πορευθουμε στο μελλον με δυο παραλληλες ερμηνειες εξελιξης της πολιτικης οικονομιας. (εγω σε αυτο το επιπεδο υποστηριζω τους ισχυρισμους του Καστοριαδη.)

@δριφτερ , το βιβλιο του thomas Moore ειναι πολυ καλο. Το ειχα διαβασει πριν 2-3 χρονια. Ενα επισης πολυ καλο ειναι το A modern utopia του H.G. Wells. Και για υποστηριξη

Ο χρήστης gto250swb έγραψε:

Στη 'φαντασιακη θεσμιση της κοινωνιας' , ο Καστοριαδης αρχιζει να απομακρυνεται απο το μαρξισμο και να στρεφεται (για ανεξηγητους λογους) στην ψυχαναλυση για να οικοδομησει μια διαφορετικη αντιληψη για τον ανθρωπο , την κοινωνια και την ιστορια.

Δεν νομιζω οτι αυτο(η στροφη στην ψυχαναλυση) γινεται ουτε ανεξηγητα ουτε ξαφνικα, ο Καστοριαδης κατα τη γνωμη μου χτιζει πανω σε αυτο που λιγο εως πολυ ηταν μια νεα κριτικη ερμηνεια του θεωρητικου μαρξισμου- δημοφιλης θα λεγαμε .

Λιγο πριν ο Γκραμσι εκανε περιπου το ιδιο, οπως στο ιδιο μηκος κυματος ηταν και η σχολη της Φρανκφουρτης. Η λογικη πισω απο αυτη την κριτικη σταση στον ιστορικο υλισμο ειναι σε γενικες γραμμες η εξις,

Η φυση της ανθρωπινης συμπεριφορας και ειδικοτερα η ανθρωπινη συνειδηση δεν μπορει να αγεται μονο απο υλικες συνθηκες, (material conditions). Παρολα αυτα αποδεχονται οτι η μεταγραφη της ιδεολογιας σε κουλτουρα ειναι ενα προϊον της χειραφετησης του ανθρωπου απο τα ΜΜΕ και αλλες πηγες ελεγχομενες απο το κεφαλαιο.Για αυτο αλλωστε παραμενουν μεσα στο μαξισμο και δεν ειναι απλα μια ερμηνεια ελιτιστικη.

Ο αλλος βεβαια πολος ερμηνειας της επιλογης-κατευθυνσης του υστερου μαρξισμου πρεπει να αναζητηθει στον Λακαν.
Παραλληλα μην ξεχναμε το βαρος της αποτυχιας του υπαρκτου σοσιαλισμου ή την αποτυχια μιας νεας επαναστατικης εκκινησης την περιοδο του 1930 με το οικονομικο κραχ. Η αποτυχια δε του πρωτου τουλαχιστον για μαι μεριδα θεωρητικων ειναι δεδομενη απο τα κειμενα του Μπενγιαμιν και το κινηματογραφικο τελος του ιδιου.

Ως γενικο σχολιο εν μερη προσωπικο, η μελλοντικες αρχαιολογικες ανακαλυψεις που αφορουν την γεννηση των πρωτων ομαδων-πολεων που εχουν εργαζομενους με ειδικευση, (πορνες γραφειοκρατες ιερεις) και ο λογος της υπαρξης τους θα καταρριψουν μια και για παντα τον ιστορικο υλισμο ή θα τεκμηριωσουν την ορθοτητα της μαρξιστικης ερμηνειας της Ιστοριας.

Αν αυτο δεν ειναι εφικτο, θα πρεπει απλα να πορευθουμε στο μελλον με δυο παραλληλες ερμηνειες εξελιξης της πολιτικης οικονομιας. (εγω σε αυτο το επιπεδο υποστηριζω τους ισχυρισμους του Καστοριαδη.)

Εχεις δικιο (νεα κριτικη ερμηνεια του θεωρητικου μαρξισμου, κοινωνικες συνθηκες που ο Μαρξ δεν ειχε ζησει/δει, λαθη και παραλειψεις του μαρξισμου , επεκταση της μαρξικης θεωριας για το χρημα και την αξια σε ολοκληρο το πεδιο των κοινωνικων σχεσεων, κλπ ). Δικο μου το λαθος , γιατι παρελειψα το ' αποκλειστικα' [δλδ στρεφεται (για ανεξηγητους λογους) αποκλειστικα στην ψυχαναλυση για να οικοδομησει μια διαφορετικη αντιληψη για τον ανθρωπο , την κοινωνια και την ιστορια].

Και ο Καστοριαδης εχει (ΙΜΟ) δικιο στην κριτικη του
1.για το ντετερμινισμο του 'ορθοδοξου' μαρξισμου (της εργασιας και της παραγωγης).
2.για την αντιμετωπιση του μαρξισμου ως επιστημης με την θετικιστικη εννοια [γιατι ο Μαρξ αναγκαστικα μετεχει στο κοινωνικο φαντασιακο σε αντιθεση με τον φυσικο που βρισκεται εξω απο το αντικειμενο της μελετης του (ανεξαρτητος και ανεπηρεαστος απο αυτο)]
3.για την μαρξικη διαπιστωση οτι η κινητηρια δυναμη της ιστοριας των κοινωνιων ειναι (αποκλειστικα και μονο) η παλη των ταξεων [αφου οι διαδικασιες της κοινωνικης αναπτυξης μεσολαβουνται και απο την παραγωγικη διαδικασια των ανθρωπων αλλα και απο την οργανωση της επικοινωνιας μεταξυ τους (φαντασιακο, θεσμοι, πολιτιστικη κληρονομια) δλδ εκτος απο την υλικη αναπαραγωγη των ανθρωπων υπαρχει και η συμβολικη αναπαραγωγη]
4.για την εννοια της συνθεσης της ταυτοτητας του κοινωνικου ανθρωπου (αποκλειστικα) μεσα απο την κοινωνικη εργασια [η απολυτοποιηση της εργασιας και της παραγωγης σαν το μοναδικο πραττειν, αν και ο Μαρξ σε καποια εργα του (κυριως τα πρωτα) λεει οτι οι διαδικασιες που οδηγησαν στην αναπαραγωγη της ζωης των ανθρωπων βασιστηκαν στις δομες της εργασιας και της γλωσσας].
5.Για την πρωτοκαθεδρια της βασης στη σχεση της με το εποικοδομημα [και ετσι οι θεσμοι (που ανηκουν στο εποικοδομημα ) πρεπει να θεωρηθουν ,απλα και μονο, σαν καποια μορφη που εκφραζει και στηριζει μια υποσταση της κοινωνικης ζωης (βαση) η οποια εχει δομηθει πριν απο αυτους. Και πως μπορει να ειναι (η βαση) δομημενη χωρις να ειναι θεσμισμενη ? ]
6. πιθανως για διαφορα αλλα που αυτη τη στιγμη μου διαφευγουν

Αλλα, ο Καστοριαδης απο καποιο σημειο και μετα (νομιζω οτι) στρεφεται αποκλειστικα στην ψυχαναλυση για την οικοδομηση μια αντιληψης για την ανθρωπινη ιστορια-κοινωνια , πραγμα που (ΙΜΟ)δεν ισχυει ουτε για τον Γκραμσι ( εντιτ - ο οποιος με τις εννοιες της ηγεμονιας και της ιδεολογιας και τη μετατοπιση του κεντρου βαρους της παλης των ταξεων απο το πεδιο της οικονομιας στο πεδιο των ιδεων μας βοηθαει στη κατανοηση των συγχρονων σχεσεων της καπιταλιστικης οικονομιας) , ουτε για τους Αντορνο, Χορκχαιμερ, Φρομ , Μαρκουζε οι οποιοι προσπαθησαν να συνδεσουν τη ψυχαναλυση με το μαρξισμο (κυριως της πρωτης περιοδου του Μαρξ).

Ο χρήστης dimitris_f έγραψε:

Αλλα, ο Καστοριαδης απο καποιο σημειο και μετα (νομιζω οτι) στρεφεται αποκλειστικα στην ψυχαναλυση για την οικοδομηση μια αντιληψης για την ανθρωπινη ιστορια-κοινωνια , πραγμα που (ΙΜΟ)δεν ισχυει ουτε για τον Γκραμσι ( εντιτ - ο οποιος με τις εννοιες της ηγεμονιας και της ιδεολογιας και τη μετατοπιση του κεντρου βαρους της παλης των ταξεων απο το πεδιο της οικονομιας στο πεδιο των ιδεων μας βοηθαει στη κατανοηση των συγχρονων σχεσεων της καπιταλιστικης οικονομιας) , ουτε για τους Αντορνο, Χορκχαιμερ, Φρομ , Μαρκουζε οι οποιοι προσπαθησαν να συνδεσουν τη ψυχαναλυση με το μαρξισμο (κυριως της πρωτης περιοδου του Μαρξ).

Συμφωνω σε ολα, αλλωστε νομιζω οτι δηλωνε εκτος ενεργου(?) μαρξισμου, παρολο την εμφανεστατο θαυμασμο προς το εργο του Καρλ ακομα και προς το τελος της ζωης του.

Το ερωτημα μου ειναι βεβαια αλλο τωρα, μπορει καποιος να ορισει τωρα και εδω, τι θα ηταν ενας γνησιος μαρξιστης, μπορουμε πια να μιλαμε για μαρξισμο και αυτοματα να καταταξουμε ως αποτελεσμα της πρωτης παραδοχης μας (δλδ οτι υπαρχει ο 'καθαρος' μαρξισμος) ολη την παραμαρξιστικη πολιτικη οικονομια του 20ου αιωνα ως ακαθαρσιες?

Κι αν οχι τι συνεπαγεται αυτο για τον κουμμουνισμο (απο τον Ζιζεκ και τον Μπαντιου μεχρι το ΚΚΕ).

Και ον τοπικ, Διαβασα το

Τοπ τεν η γυναικα, respect.

διαβάζω τώρα τα άρθρα του, και κάποιες απόψεις του πάντως με ξενίζουν, ειδικά στο θέμα της πρωτοπορίας. Εχει μια απολυτότητα? του στυλ δεν μπορεί να ξαναυπάρξει Bach κλπ.

έχουν τα θεματάκια τους οι κομμουνισταί

Ο χρήστης gto250swb έγραψε:

Αλλα, ο Καστοριαδης απο καποιο σημειο και μετα (νομιζω οτι) στρεφεται αποκλειστικα στην ψυχαναλυση για την οικοδομηση μια αντιληψης για την ανθρωπινη ιστορια-κοινωνια , πραγμα που (ΙΜΟ)δεν ισχυει ουτε για τον Γκραμσι ( εντιτ - ο οποιος με τις εννοιες της ηγεμονιας και της ιδεολογιας και τη μετατοπιση του κεντρου βαρους της παλης των ταξεων απο το πεδιο της οικονομιας στο πεδιο των ιδεων μας βοηθαει στη κατανοηση των συγχρονων σχεσεων της καπιταλιστικης οικονομιας) , ουτε για τους Αντορνο, Χορκχαιμερ, Φρομ , Μαρκουζε οι οποιοι προσπαθησαν να συνδεσουν τη ψυχαναλυση με το μαρξισμο (κυριως της πρωτης περιοδου του Μαρξ).

Συμφωνω σε ολα, αλλωστε νομιζω οτι δηλωνε εκτος ενεργου(?) μαρξισμου, παρολο την εμφανεστατο θαυμασμο προς το εργο του Καρλ ακομα και προς το τελος της ζωης του.

1.Το ερωτημα μου ειναι βεβαια αλλο τωρα, μπορει καποιος να ορισει τωρα και εδω, τι θα ηταν ενας γνησιος μαρξιστης, μπορουμε πια να μιλαμε για μαρξισμο και αυτοματα να καταταξουμε ως αποτελεσμα της πρωτης παραδοχης μας (δλδ οτι υπαρχει ο 'καθαρος' μαρξισμος) ολη την παραμαρξιστικη πολιτικη οικονομια του 20ου αιωνα ως ακαθαρσιες?

2. Κι αν οχι τι συνεπαγεται αυτο για τον κουμμουνισμο (απο τον Ζιζεκ και τον Μπαντιου μεχρι το ΚΚΕ).

3. Και ον τοπικ, Διαβασα το
   

Τοπ τεν η γυναικα, respect.

1. Δεν νομιζω οτι μπορουμε να μιλαμε για 'καθαρο' μαρξισμο . Στο συγγραφικο εργο του ιδιου του Μαρξ υπαρχει ηδη η αντιθεση (πρωιμο-επηρεασμενο απο τον Χεγκελ και υστερο) και εδω και πολλα χρονια εντος των μαρξιστικων κυκλων εχουν αναπτυχθει, βασικα, δυο αποψεις (εκτος απο τον 'ορθοδοξο'/επισημο σοβιετικο μαρξισμο) [εντιτ - και ο Γκραμσι που ειναι μια ιδιαιτερη περιπτωση] για τη μελετη της κοινωνιας . Η μια βλεπει την κοινωνια σαν ολοτητα και η αλλη σαν δομη.

2. Χωρις να ειμαι σιγουρος για το τι εννοεις , νομιζω οτι απο μεθοδολογικη σκοπια δεν εχει και ιδιαιτερη σημασια (απο ιστοριογραφικη μπορει να εχει) .

3. Εξαιρετικη συγγραφεας. Εξαιρετικο και το βιβλιο (το εχω διαβασει στα ελληνικα).

ανασκαφές στη ιταλική βιβλιοθήκη

Φίλος που δουλεύει στο Shakespeare and Co στο παρίσι μου στειλε φωτό από μια ενδιαφέρουσα καινούργια παραλαβή

Kerouac's 'lost' debut novel is published 70 years after its conception at sea

The American beat generation author Jack Kerouac is said to have spent just eight days on active service in the US merchant marines on board the SS Dorchester in 1942; but his short stay furnished him with notes for his first novel and, after nearly 70 years, it has now been published for the first time.

The 158-page The Sea is my Brother, a tale of two young men serving on a voyage from Boston to Greenland, has been known about for some time, but is being described by Penguin, its publisher, as 'a unique insight into the young Kerouac and the formation of his genius'.

The author himself apparently noted: 'It's a crock [of shit] as literature.'

Literary critics appeared inclined to agree with the author that the text, although showing signs of Kerouac's future style, is raw and juvenile, as well it might be, given that he was 20 when he wrote it.

The literary critic Stuart Evers said: 'It is not a great work of literature. It would never be published today if it wasn't by Kerouac, but it is fascinating as an insight into him as a writer … He was just jotting down ideas that he would explore with much more gusto in his later work. There is no real narrative, not much happens, but there are flashes of his later work.'

Dawn Ward, the book's editor, said the novel shows a side of Kerouac not normally seen in his books. The manuscript was discovered in Kerouac's archive by his brother-in-law.

Ward said: 'It was referred to briefly in letters, but nothing that led anyone to believe that there was this really large volume ... This book is really quite important as it shows how Jack developed his writing process.'

The novel joins a growing canon of Kerouac's published works, though it seems unlikely that he ever bothered to lug the manuscript round to publishers, as he did in the 1950s while trying to sell the work for which he is best remembered, On the Road.

Even that book, famously written on a continuous scroll of paper, which brought him celebrity when it was finally published in 1957, was issued in an unexpurgated edition only four years ago and another early work, And The Hippos Were Boiled in Their Tanks, written with William S Burroughs in 1945, only saw the light of day in 2008.

Kerouac described The Sea is My Brother as being about 'a man's simple revolt from society as it is, with the inequalities, frustration and self-inflicted agonies', which certainly makes it sound like an archetypal adolescent novel. He noted down such prototype characters as 'the vanishing American, the big free by [sic], the American indian, the last of the pioneers, the last of the hoboes'.

The book's chief protagonist, Wesley Martin, is, like the author, a college dropout, who he wrote, 'loved the sea with a strange, lonely love, the sea is his brother and sentences. He goes down.' By contrast, another character, Everhart, 'escapes society for the sea but finds the sea a place of terrible loneliness'.

The two spend the book arguing, drinking and contemplating isolation, which looks pretty much as though they mirror Kerouac's own life.

After many years mingling with and befriending other writers of the beat generation, such as Burroughs, Allen Ginsberg and Gary Snyder, and much time unsuccessfully trying to interest publishers in his work, he found himself disoriented by the fame On the Road brought him.

He became unbalanced by critics such as Truman Capote, who said of his much-honed, stream of consciousness writing style: 'That's not writing, it's typing.' Kerouac drank himself to death at the age of 47 in 1969, leaving behind a small oeuvre of semi-autobiographical novels and a host of devotees.

Paul Giles, professor of English at Sydney University, told the Australian network the ABC: 'The Sea is My Brother will fit with the sort of American literary tradition of sea narratives, going back to Moby Dick and Richard Henry Dana and others. I think it's definitely worthwhile [but] I suspect the sales will be more to academics rather than popular audiences.

'I think Kerouac has taken on a kind of eminence gris aspect rather like Ginsberg and JD Salinger, and people who were once thought of as rebellious and counter-cultural and are now seen as very much part of the institutional formation of American culture after the second world war.'

Review

The publication of On the Road in 1957 made Jack Kerouac an instant literary icon – an ironic fate for a writer so desperate to be seen as iconoclastic. He was even more desperate to be seen as a literary genius, but Truman Capote spoke for many when he said On the Road was not writing, just typing.

Now comes Kerouac's first novel, The Sea is My Brother, written when he was 20. That it never found a publisher during his lifetime is not hard to understand. When he was older and wiser Kerouac called this effort 'a crock'. But that hasn't stopped Penguin from padding it out and touting it as 'a unique insight into the young Kerouac and the formation of his genius'.

Sadly it would take another 15 years and colossal amounts of Benzedrine for the genius to emerge; there's certainly none here. The writing should be entered in a bad prose competition. For instance, people in this book never speak: they offer, reassure, ask, explain, shrill, inform, continue, confess, urge, sing, greet, smile and yawn.

It tells the aimless story of two young men who get drunk and join the merchant marine. One of them has been teaching literature; he provides Kerouac's excuse for adolescent philosophising, embryonic rhapsodies to America and strained efforts at literary exaltation – what Kerouac would later call 'beatification' (the source of the nickname he gave his Generation) – as well as literary allusions for borrowed gravitas, helpfully explained by an editor who seems even more callow than the writer.

The reader who survives this is rewarded with unfinished juvenilia, including a journal that wonders, as countless unreadable journals have before and since, whether some eminent bearded 'professor may even look upon my puerile efforts' as remarkable and valuable treasures of American contemporary youth. Puerile, yes. Treasures, no.

http://www.guardian.co.uk/books/2011/no ... -published

irene τί λες, θα το χτυπήσουμε?

ένα ωραίο ξεμπροστιασμα του Σαραντάκου στον Καργάκο για τον Καβάφη

http://sarantakos.wordpress.com/2012/01/16/cavafykarga/

σεντονάκι αλλά Σαραντάκος απολαυστικός όπως πάντα

κανας koutsan, gto ξέρει τπτ? μου το καναν δώρο

Ξέρετε κάποιο e-shop για παραγγελία ξενόγλωσσου βιβλίου χωρίς τρελλά μεταφορικά?

bookdepository.co.uk , αλλά τσέκαρε και στα amazon σε μερικά βιβλία έχουν καλύτερη τιμή ( έστω και με μεταφορικά )

Πρόσφατα πήρα ένα βιβλίο από ιμπέι, και είχε αφενός την καλύτερη τιμή, αφεδύο αστεία μεταφορικά αφού ήρθε με το απλό ταχυδρομείο.

Γεια
έχει διαβάσει κανείς το off the record του Καραμανλή? Εντυπώσεις?

Αφηνει πολλες σταχτες, δεν το συνιστω

Διάβασα το παρακάτω. Πολύ καλή γραφή και έρευνα (με αρχειακές πηγές, και συνεντεύξεις Πολλή βιβλιογραφία και παραπομπές). Διαβάζεται ευχάριστα και μεταφέρει πολύ παραστατικά την εποχή της κατοχής
Κίτσος Μαλτέζος Ο αγαπημένος των θεών
Συγγραφείς: Πέτρος Μακρής-Στάικος
Ωκεανίδα
Σελίδες: 467

Χαζεύοντας τις προηγούμενες ημέρες τι υλικό έχει το free-ebooks.gr ξαναδιάβασα το Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκυ.

Πάντα η ίδια αίσθηση στενοχώριας όσο το διαβάζεις ρε γμτ μου...

Ο χρήστης thess-hjke έγραψε:
bookdepository.co.uk , αλλά τσέκαρε και στα amazon σε μερικά βιβλία έχουν καλύτερη τιμή ( έστω και με μεταφορικά )

Πολύ καλές τιμές το site!
Ευχαριστώ

Ο χρήστης kostakis έγραψε:

bookdepository.co.uk , αλλά τσέκαρε και στα amazon σε μερικά βιβλία έχουν καλύτερη τιμή ( έστω και με μεταφορικά )

Πολύ καλές τιμές το site!
Ευχαριστώ

πολύ καλό σαιτ το συγκεκριμένο και πολύ σβέλτο!

The 20 Most Beautiful Bookstores in the World

http://flavorwire.com/254434/the-20-mos ... orld?all=1

έχει και το selexys στο Maastricht, πρώην εκκλησία που έχει γίνει βιβλιοπωλείο, είναι καταπληκτικό