Ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλη την οικογένεια στον Αποστόλη, αλλά και σε όλη την παρέα για τις ωραίες στιγμές που περάσαμε. Ήταν ένα πολύ όμορφο διήμερο. Χαρήκαμε ιδιαίτερα που συναντηθήκαμε και τα είπαμε (και τα φάγαμε και τα φάγαμε ...) από κοντά!
Μεγάλη η συγκίνηση που είδαμε και πάλι τους άγριους ορεινούς όγκους της Γκαμήλας είτε στο φως της ημέρας είτε τη νύχτα με το φως του φεγγαριού, που τους κάνει επιβλητικούς και μαγευτικούς μαζί.
Εκπληκτική το δειλινό η θέα από τη Μπελόη, θαυμάζοντας παρέα με το Νάσο το φαράγγι στο μεγαλύτερο μήκος του. Μήπως ο δρόμος προς τη Μπελόη είναι περισσότερο πρόσφορος για ανάβαση, απ' ότι ο δρόμος προς το Πάπιγκο; Αντίστοιχα εκπληκτική έως τρομακτική είναι η θέα από την Οξυά, απέναντι από τη Μπελόη, στην άλλη πλευρά του φαραγγιού (αυτό κατά την προηγούμενη επίσκεψη). Όποιος δεν έχει αντοχή για αναβάσεις / καταβάσεις, μπορεί να δοκιμάσει τα όριά του ατενίζοντας 500 - 700 (κατά το χάρτη) μέτρα γκρεμού, που ακολουθούν αμέσως το κάθε σημείο θέασης.
Χωρίς να θέλω να σας ξενερώσω, οδηγικό στόχο - μετά από αυτόν του ασφαλούς ταξιδιού, αν και μία απροσεξία χωρίς επακόλουθα δεν την απέφυγα - είχα τη χαμηλή κατανάλωση. Προσπαθώντας όμως μάταια να ακολουθήσω το υπόλοιπο κομβόι, πώς να την καταφέρω;
Προτάσεις για την επόμενη εκδρομή ακούστηκαν πολλές. Οικογενειακά είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε στον Έβρο, στην Κρήτη και όπου αλλού, αποφασίσουμε. Με φανταστική παρέα και φροντίδα του εκάστοτε οργανωτή, φανταστικά θα περάσουμε! Μας βλέπω, καθώς είμαστε από όλη την Ελλάδα, να ετοιμάζουμε φακέλους υποψηφιότητας ο καθένας για τον τόπο του και όποιος αντέξει ...
Να είστε όλοι καλά!